0114-KDIP4-1.4012.517.2021.2.PS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 sierpnia 2021 r. (data wpływu 12 sierpnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z 12 listopada 2021 r. (data wpływu 12 listopada 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie z 3 listopada 2021 r. (skutecznie doręczone 5 listopada 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawienia faktury przez Spółkę we własnym imieniu oraz nieuznania przekazania środków ze sprzedaży certyfikatu za czynność podlegającą opodatkowaniu– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

12 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawienia faktury przez Spółkę we własnym imieniu oraz nieuznania przekazania środków ze sprzedaży certyfikatu za czynność podlegającą opodatkowaniu.

Złożony wniosek został uzupełniony pismem z 12 listopada 2021 r. (data wpływu 12 listopada 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawczyni”), jest zarejestrowanym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług) czynnym. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni w przyszłości planuje wykonywanie dla swoich klientów (co do zasady są nimi podmioty prowadzące działalność gospodarczą - dalej: „Klienci”) audytów efektywności energetycznej, które w określonych przypadkach uprawniają do uzyskania świadectw efektywności energetycznej (tzw. „białych certyfikatów”), pozyskiwanie w imieniu Klientów białych certyfikatów oraz ich sprzedaż.

System białych certyfikatów to mechanizm rynkowy, który umożliwia uzyskanie wymiernych oszczędności energii w określonych obszarach i wymusza zachowania prooszczędnościowe. Białe certyfikaty są wystawiane jako potwierdzenie przyjęcia i realizacji rozwiązań pozwalających na ograniczanie zużycia energii. Potwierdzają one więc poniesienie nakładów z tytułu oszczędności energii.

Zasady nabywania i umarzania świadectw efektywności energetycznej określa ustawa z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej (Dz. U. z 2016 r. poz. 831), która implementuje do polskiego porządku prawnego przepisy unijne w tym zakresie. Zgodnie z przyjętymi procedurami Prezes URE weryfikację audytów opisujących stan obecny i stan po realizacji inwestycji w przedsięwzięcia służące poprawie efektywności energetycznej, za które można uzyskać świadectwa efektywności energetycznej. Wyniki audytu efektywności energetycznej określają potencjalne oszczędności w zużyciu energii w przypadku realizacji przedsięwzięcia, co wpływa na liczbę uzyskanych certyfikatów.

Stosownie do zapisów ustawy o efektywności energetycznej ze świadectw efektywności energetycznej wynikają prawa majątkowe, które są towarem giełdowym w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 312). Prawa te powstają z chwilą zapisania świadectwa efektywności energetycznej po raz pierwszy na koncie w rejestrze świadectw efektywności energetycznej i przysługują podmiotowi będącemu posiadaczem tego konta. Prawa te są zbywalne. W polskim systemie, obrót prawami majątkowymi do świadectw efektywności energetycznej ma miejsce na A. (dalej: „A”), która jest organizatorem rynku. Zawieranie transakcji na A. wymaga posiadania konta na A. i jest dokonywane za pośrednictwem domu maklerskiego. Klienci Wnioskodawczyni nie posiadają własnego konta i nie mają technicznej możliwości zawierania transakcji, których przedmiotem są białe certyfikaty. W związku z powyższym Wnioskodawczyni będzie świadczyła na rzecz swoich Klientów usługę polegającą na przeprowadzeniu audytu, uzyskaniu certyfikatów, sprzedaży certyfikatów i przekazania należności uzyskanej z tego tytułu (dalej: „Usługa”). W ramach Usługi Wnioskodawczyni będzie reprezentowała Klientów przed Prezesem URE na podstawie udzielonego jej pełnomocnictwa uprawniającego ją do:

· zawiadomienia Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki w imieniu Klienta o przeprowadzanym audycie energetycznym przedsiębiorstwa,

· złożenia w imieniu Klienta wszelkich niezbędnych dokumentów w procesie zgłoszenia zawiadomienia o przeprowadzanym audycie energetycznym przedsiębiorstwa przed Prezesem Urzędem Regulacji Energetyki,

· reprezentowania Klienta przed Urzędem Regulacji Energetyki w procesie wyjaśnień dotyczących przeprowadzanego audytu energetycznego przedsiębiorstwa,

· prowadzenia korespondencji w zakresie wynikającym z niniejszego pełnomocnictwa.

Klienci będą w ramach Usługi zlecali Wnioskodawczyni pozyskanie i zapisanie pozyskanych certyfikatów na jej koncie w Rejestrze Świadectw Pochodzenia prowadzonym przez A. Sprzedaż certyfikatów zostanie wykonana przez Wnioskodawczynię, na życzenie oraz na rzecz Klienta, ale we własnym imieniu. Podobnie w raporcie z audytu wskazywane będą jedynie dane Klienta Wnioskodawczyni prowadzącego przedsięwzięcie, z którym wiąże się otrzymanie certyfikatu, natomiast Wnioskodawczyni jako posiadacz konta będzie wskazana jako podmiot uprawniony do otrzymania certyfikatów. Na fakturze dokumentującej sprzedaż certyfikatów Wnioskodawczyni wskazywana będzie zatem jako sprzedający, natomiast jako nabywca wskazywany będzie dom maklerski. Z chwilą sprzedaży certyfikatów Usługa na rzecz Klienta będzie uznana za wykonaną i Wnioskodawczyni wystawi z tego tytułu Klientowi fakturę za uzyskanie i sprzedaż certyfikatów. Jednocześnie Klient, w imieniu którego działa Wnioskodawczyni, wystawi na jej rzecz notę obciążeniową, na podstawie której Wnioskodawczyni przekaże Klientowi środki uzyskane ze sprzedaży certyfikatów. Kwota może być pomniejszona o należności wynikające z faktur wystawionych przez Wnioskodawczynię Klientowi. Dla porządku należy wskazać, że w opisanym zdarzeniu przyszłym nie budzi wątpliwości Wnioskodawczyni kwestia opodatkowania VAT usługi polegającej na przeprowadzeniu audytu oraz pozyskania i sprzedaży certyfikatów, za co Wnioskodawczyni będzie pobierać od swojego Klienta wynagrodzenie i wystawia z tego tytułu fakturę. Wątpliwość budzi natomiast prawidłowość kwalifikacji prawnopodatkowej sprzedaży certyfikatów na rzecz Klienta we własnym imieniu, przekazania Klientowi wynagrodzenia uzyskanego ze sprzedaży certyfikatu na podstawie noty obciążeniowej, a także w określonych okolicznościach, prawo Wnioskodawczyni do odliczenia podatku naliczonego (jeśli się taki pojawi).

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że w świetle art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej (Dz. U. z 2021 r. poz. 468 z p. zm.) „Prawa majątkowe wynikające ze świadectwa efektywności energetycznej powstają z chwilą zapisania świadectwa efektywności energetycznej po raz pierwszy na koncie w rejestrze świadectw efektywności energetycznej, na podstawie informacji, o której mowa w art. 24 ust. 2, i przysługują podmiotowi będącemu posiadaczem tego konta”.

Białe certyfikaty są świadectwem tego, że dana inwestycja (przedsięwzięcie) spełnia określone wymogi prowadzące do oszczędności energetycznej.

Spółka prowadzi działalność usługową polegającą w szczególności na pozyskiwaniu białych certyfikatów na rzecz swoich Klientów, którzy dzięki temu mogą korzystać z ich dobrodziejstw. Podstawą do uzyskania białych certyfikatów są inwestycje prowadzone przez tychże Klientów. Świadectwa będące przedmiotem niniejszego wniosku będą uzyskiwane poprzez dokonanie odpowiedniego zapisu na koncie na A.(A.), którego posiadaczem jest Spółka.

Sformułowanie „przysługują” oznacza, że formalnie (prawnie) właścicielem pozyskanych certyfikatów jest Spółka, jako posiadacz konta na A. , natomiast w sensie ekonomicznym ich właścicielem jest Klient, na podstawie upoważnienia którego działa Spółka.

Spółka nie planuje nabywania białych certyfikatów od Klienta dokonującego przedsięwzięcia uprawniającego do ich uzyskania, ani też Spółka nie planuje pozyskiwania praw do uzyskania tych certyfikatów. Spółka jedynie w ramach umowy z Klientem planuje zapisanie certyfikatów Klienta na koncie maklerskim Spółki celem ich sprzedaży co prawda w imieniu własnym, ale na rzecz Klienta.

W postępowaniu administracyjnym przed Prezesem URE, którego przedmiotem jest uzyskanie białych certyfikatów, Spółka będzie działała na podstawie i w ramach upoważnień otrzymanych od Klientów. Same zaś białe certyfikaty związane będą z inwestycjami prowadzonymi przez tych Klientów. Z tego względu we wniosku znalazło się sformułowanie, że Spółka będzie pozyskiwać świadectwa w imieniu Klientów. W momencie jednak powstania białych certyfikatów poprzez dokonanie odpowiednich zapisów na koncie Spółki na A. to Spółce formalnie przysługiwać będą te świadectwa, dlatego już ich sprzedaży Spółka będzie dokonywała we własnym imieniu, choć nadal będzie działać na rzecz Klienta.

Uzyskanie białego certyfikatu następuje poprzez dokonanie zapisu na koncie na A. . Ponieważ posiadaczem Konta jest Spółka, to również w Rejestrze Świadectw Pochodzenia białe certyfikaty będą zapisywane na koncie Spółki.

Spółka nie będzie nabywała od Klienta praw majątkowych w celu uzyskania białych certyfikatów we własnym imieniu. Powstanie tych świadectw następuje poprzez ich wpisanie na koncie na A. . Ponieważ Spółka jest posiadaczem tego konta, z mocy prawa staje się także formalnym właścicielem białych certyfikatów. Ponieważ jednak działa na podstawie i w ramach upoważnienia, a uzyskiwane świadectwa powstają w związku z inwestycjami realizowanymi przez Klientów, to Klienci są faktycznymi dysponentami tych świadectw.

Spółka planuje sprzedaż praw majątkowych w imieniu własnym, jako posiadacz rachunku maklerskiego na A. , na którym będą one zapisane, ale na rzecz Klienta, któremu prawa te będą przysługiwały w związku z podjętym przedsięwzięciem.

Umowa powiernictwa jest tzw. umową nienazwaną, tzn. nie została ona uregulowana w Kodeksie cywilnym, ani w żadnej innej ustawie, jakkolwiek ten rodzaj umów ma ugruntowaną tradycję w obrocie gospodarczym.

W orzecznictwie wskazuje się, że „Przez umowę zarządu powierniczego należy rozumieć taką więź obligacyjną, gdzie jedna z osób (powierzający) - w celu przekazania zarządu - przenosi czasowo i z zastrzeżeniem zwrotu w danych okolicznościach określone prawo lub majątek (jego część) na inny podmiot (powiernika), który staje się doń uprawniony. (`(...)`) Z istoty umowy powiernictwa wynika, że obejmuje ona przysporzenie dokonane przez powierzającego na rzecz powiernika oraz zobowiązanie powiernika do określonego postępowania z otrzymanym prawem. Umowa powiernictwa, chociaż z punktu widzenia kodeksu cywilnego stanowi umowę nienazwaną, musi mieć określony swój przedmiot. Podstawowym założeniem takiej konstrukcji umownej jest to, że powierzający przekazuje jakąś część swego majątku powiernikowi w określonym celu gospodarczym. Składniki majątkowe, mające następnie stanowić przedmiot rozporządzania przez powiernika, muszą zostać ściśle określone” (por. Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 22 listopada 2012 r., sygn. akt I ACa 477/12).

Działanie Spółki polega na uzyskaniu białych certyfikatów w odniesieniu do inwestycji realizowanych przez Klientów. Z mocy prawa Spółka, jako posiadacz konta na A. , staje się jednak formalnie właścicielem tych świadectw i w związku z tym po powstaniu certyfikatów stanie się ona właścicielem praw majątkowych Klienta. Można zatem stwierdzić, że działanie Spółki jest w jakiś sposób zbliżone do zarządu powierniczego. W odróżnieniu jednak od niego Spółka nie będzie nabywała od „powierzającego” żadnego majątku, ani też nie nabędzie prawa do dysponowania nim. Nabycie własności certyfikatów przez Spółkę jest wyłącznie skutkiem uregulowań prawnych przyznających prawo do świadectw efektywności energetycznej posiadaczowi konta na A.

Warto dodać, że umowa powiernictwa wykorzystywana jest w głównej mierze do ukrycia faktycznego kontrahenta/inwestora. W przyjętym zaś modelu podmiot zlecający uzyskanie białych certyfikatów będzie w każdym momencie jawny.

Prowizje i opłaty maklerskie związane z transakcjami na certyfikatach będą pierwotnie ponoszone przez Spółkę, a następnie będą doliczane (refakturowane) do wynagrodzenia Spółki z tytułu pozyskania certyfikatów.

Co do zasady, wynagrodzenie uzależnione jest od wysokości przychodu uzyskanego ze sprzedaży białych certyfikatów, natomiast w przypadku wycofania się Klienta z umowy po przeprowadzeniu audytu efektywności, Spółka pobiera wynagrodzenie ryczałtowe - za przeprowadzenie audytu.

Cała kwota uzyskana ze sprzedaży białych certyfikatów jest należna Klientowi i na taką kwotę wystawiana będzie nota obciążeniowa. Spółka będzie jednak przekazywała na rachunek bankowy Klienta kwotę uzyskaną ze sprzedaży certyfikatów pomniejszoną (na zasadzie potrącenia) o przysługujące jej należności, na które składać się będzie wynagrodzenie Spółki oraz poniesione przez nią opłaty i prowizje maklerskie.

Jakkolwiek formalnie transakcji dokonuje Spółka, o momencie i cenie sprzedaży faktycznie decydować będzie Klient.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawczyni będzie postępować prawidłowo wystawiając na rzecz domu maklerskiego fakturę we własnym imieniu?

2. Czy przekazanie przez Wnioskodawczynię Klientowi środków uzyskanych ze sprzedaży certyfikatu będzie stanowiło czynność opodatkowaną, która powinna być dokumentowana fakturą?

3. W razie uznania stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie odpowiedzi na pytanie 2 za nieprawidłowe i uznania, że przekazanie Klientowi pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży certyfikatu stanowi ekwiwalent świadczenia stanowiącego czynność opodatkowaną, bądź samo przekazanie pieniędzy będzie stanowiło czynność opodatkowaną, co Klient będzie zobowiązany udokumentować fakturą, czy Wnioskodawczyni będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z tej faktury?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przedstawionego powyżej opisu stanu faktycznego:

1. Wnioskodawczyni będzie postępowała prawidłowo wystawiając fakturę na rzecz domu maklerskiego we własnym imieniu.
2. Przekazanie przez Wnioskodawczynię Klientowi środków uzyskanych ze sprzedaży certyfikatu nie będzie stanowiło wynagrodzenia za usługę, ani nie będzie stanowiło usługi, w związku z czym nie będzie także stanowiło czynności opodatkowanej, którą należy udokumentować fakturą i w związku z tym przekazanie powyższej kwoty powinno nastąpić na podstawie noty obciążeniowej.
3. W razie uznania, że przekazanie przez Wnioskodawczynię Klientowi środków uzyskanych ze sprzedaży certyfikatu stanowi wynagrodzenia za usługę (lub stanowi usługę) i w konsekwencji także czynność opodatkowaną, którą należy udokumentować fakturą, Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że będzie jej przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z tej faktury.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT „Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (`(...)`) podlegają (m.in.) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju”.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Towarami, zgodnie z art. 2 pkt. 6 ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Powyższe oznacza, że białe certyfikaty, jako prawo nie stanowią towarów, wobec czego ich sprzedaż stanowi świadczenie usługi. Aby świadczenie usługi stanowiło czynność opodatkowaną, niezbędny jest także element odpłatności. Należy przy tym zaznaczyć, że odpłatność ta powinna być ściśle powiązana z jej świadczeniem, a więc stanowić jej ekwiwalent - świadczenie wzajemne. Na konieczność wystąpienia tego związku odpłatności ze świadczeniem wielokrotnie zwracano uwagę w orzecznictwie, w tym także w wyrokach TSUE. Przykładowo w wyroku z dnia 29 października 2008 r. C-246/08 TSUE wskazał, że jeżeli działalność usługodawcy polega wyłącznie na świadczeniu usług bez bezpośredniego świadczenia wzajemnego, brak jest podstawy opodatkowania i usługi te nie podlegają tym samym podatkowi VAT (teza 43). Świadczenie usług tylko wtedy dokonywane jest odpłatnie w rozumieniu art. 2 pkt 1 Szóstej Dyrektywy, jeżeli pomiędzy usługodawcą, a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych, a wynagrodzenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywisty ekwiwalent usługi świadczonej na rzecz usługobiorcy (teza 44). Kwestia odpłatności i bezpośredniego związku pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym wynagrodzeniem była podnoszona także w wyrokach TSUE z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie 102/86, z dnia 26 czerwca 2003 r. w sprawie C-305/01. W wyrokach z dnia 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 oraz z dnia 9 października 2001 r. w sprawie C-108/99 TSUE wyraźnie wskazał, że opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, a nie otrzymanie pieniędzy. Na powyższą zależność zwrócił również uwagę Dyrektor Krajowej Informacji podatkowej w interpretacji indywidualnej z dnia 29 maja 2018 r., nr 0111-KDIB3-1.4012.242.2018.2.IK. Jakkolwiek kwestia ta dotyczyła zapłaty kwot otrzymanych przed świadczeniem, a więc zdarzenia powodującego co do zasady powstanie obowiązku podatkowego, Dyrektor wskazał na konieczność istnienia związku pomiędzy wypłacanymi/otrzymywanymi pieniędzmi a świadczeniem.

W analizowanej sprawie na szczególną uwagę zasługuje zależność pomiędzy Wnioskodawczynią i jej Klientem oraz ich uprawnienia i rola w procesie pozyskiwania i sprzedaży białych certyfikatów. Z jednej strony Klienci są podmiotami, dla których ustawodawca przewidział rozwiązania zachęcające do stosowania oszczędności w postaci białych certyfikatów, prowadzącymi działalność, w ramach której ich uzyskanie jej możliwe, z drugiej zaś Wnioskodawczyni jest podmiotem, który posiada fachową wiedzę oraz formalne uprawnienia pozwalające zarówno na pozyskanie, jak i sprzedaż tychże certyfikatów. Powyższe wytworzyło zatem model biznesowy, w którym Wnioskodawczyni pozyskuje i staje się właścicielem certyfikatów w sensie prawnym, zaś Klient jako podmiot podejmujący działania zmierzające do pozyskania certyfikatów, staje się ich właścicielem w sensie ekonomicznym. W tym modelu Wnioskodawczyni będzie pozyskiwać, a następnie sprzedawać białe certyfikaty we własnym imieniu, ale na rzecz swojego Klienta. Jednocześnie Klienci poza zobowiązaniem Wnioskodawczyni do działania na ich rzecz nie będą dokonywać na rzecz Wnioskodawczyni żadnych świadczeń, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, a w szczególności nie przeniosą na nią żadnych praw. Prawa w postaci białych certyfikatów Wnioskodawczyni uzyska jako uczestnik postępowania przed Prezesem URE. Ponieważ Wnioskodawczyni nie będzie nabywać od Klienta prawa w postaci białych certyfikatów, a jedynie będzie pozyskiwać na jego rzecz te certyfikaty od Urzędu (…), w tym zakresie nie będzie dochodziło do żadnego świadczenia ze strony Klienta na rzecz Wnioskodawczyni. Tym samym należy stwierdzić, że przekazanie pieniędzy Klientowi przez Wnioskodawczynię pozostaje poza regulacjami ustawy o VAT i nie wywoła w tym zakresie skutków podatkowych, w związku z czym Spółka nie może oczekiwać otrzymania faktury z tego tytułu. W tym miejscu należy zaznaczyć, że Wnioskodawczyni znane jest stanowisko, zgodnie z którym przekazanie Klientowi pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży certyfikatów stanowi wynagrodzenie za nabycie od niego ekspektatywy uzyskania tego certyfikatu. Wnioskodawczyni się jednak z tym stanowiskiem nie zgadza i uznaje je za błędne. Ekspektatywa to bowiem (mówiąc w uproszczeniu) prawo do uzyskania roszczenia w przyszłości. W analizowanej sytuacji do takiego nabycia takiego prawa jednak nie dojdzie. Klienci bowiem, jako podmioty, które nie posiadają konta na A. , nie maja prawa do obracania nimi.

Należy zatem podkreślić, że Wnioskodawczyni nie będzie nabywała od Klientów żadnych praw, a jedynie zobowiąże się do nabycia we własnym imieniu prawa na ich rzecz, a następnie do ich sprzedaży i przekazania uzyskanych z tego tytułu środków Klientowi. Analizując zatem skutki planowanych transakcji na gruncie ustawy o VAT, należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni działając na rzecz swoich Klientów, ale we własnym imieniu, będzie pozyskiwała certyfikaty i będzie je sprzedawać, co w świetle art. 8 ust. 1 ustawy o VAT będzie stanowiło świadczenie usług, które Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT będzie zobowiązana udokumentować fakturą.

Następnie Wnioskodawczyni będzie przekazywała otrzymane z tego tytułu należności Klientom, co nie będzie stanowiło wypłaty wynagrodzenia, a w szczególności nie będzie powiązane z żadnym świadczeniem ze strony Klienta, w związku z czym przekazanie to nie będzie związane z czynnością opodatkowaną ani samo w sobie również nie będzie stanowiło czynności opodatkowanej. Prawidłowość tego stanowiska została potwierdzona m.in. w interpretacji indywidualnej nr 0114-KDIP4.4012.330.2018.1.EK wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 26 lipca 2018 r., w której Organ ten stwierdził, że „Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że czynność przekazania przez (`(...)`) Wnioskodawcy kwot należności wynikających z realizacji umowy o świadczenie usług w zakresie pośredniczenia w obrocie towarami giełdowymi, nie stanowi wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ani świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy”. Podobnie w interpretacji indywidualnej z dnia 17 czerwca 2019 r., nr 0115-KDIT1-2.4012.175.2019.1.AGW Organ ten stwierdził, że po pierwsze „Analiza przedstawionych zdarzeń przyszłych oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że czynności polegające na pozyskiwaniu i sprzedaży praw majątkowych w postaci świadectw efektywności energetycznej tzw. „białych certyfikatów”, z tytułu realizacji których Spółce przysługiwać będzie wynagrodzenie ryczałtowe w postaci określonego w umowie procentu od ceny otrzymanej ze sprzedaży uzyskanych świadectw efektywności energetycznej należy uznać za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy” oraz że „czynność przekazania przez Spółkę (powiernika), kontrahentowi kwot należności wynikających z realizacji umowy o świadczenie usług w zakresie pośredniczenia w obrocie towarami giełdowymi, nie stanowi wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ani świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy. W ocenie organu, przekazanie na rzecz kontrahenta kwoty uzyskanej ze sprzedaży praw majątkowych do świadectw efektywności energetycznej nie stanowi zapłaty za świadczenie usług. Nie istnieje bowiem usługa, którą kontrahent wykonywałby na rzecz Spółki, a w konsekwencji przekazywanej kwoty nie można traktować jako wynagrodzenie za usługę. Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Kontrahent nie wykonuje na rzecz Spółki żadnego świadczenia, którego ekwiwalentem byłaby przekazywana kwota. Tym samym Spółki nie można uznać za beneficjenta, a więc za podmiot uzyskujący korzyść z wykonanej czynności. Zatem czynność przekazania środków pieniężnych z tytułu sprzedaży certyfikatów efektywności energetycznej przez Spółkę na rzecz Kontrahenta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie może być udokumentowana fakturą. Czynność ta, jako niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, winna być udokumentowana innym dokumentem niż faktura zarezerwowana dla dokumentowania czynności z zakresu ustawy o podatku od towarów i usług”.

Podsumowując, należy stwierdzić, że: Wnioskodawczyni będzie postępowała prawidłowo wystawiając fakturę na rzecz domu maklerskiego we własnym imieniu. Przekazanie przez Wnioskodawczynię Klientowi środków uzyskanych ze sprzedaży certyfikatu nie będzie stanowiło wynagrodzenia za usługę, ani nie będzie stanowiło usługi, w związku z czym nie będzie także stanowiło czynności opodatkowanej, którą należy udokumentować fakturą i w związku z tym przekazanie powyższej kwoty powinno nastąpić na podstawie noty obciążeniowej.

W odniesieniu do pytania nr 3 i przedstawionego w związku z nim stanowiska, w pierwszej kolejności należy zauważyć, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT „W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124”.

Zgodnie zaś z ust. 2 pkt 1 lit. a tego artykułu „Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług”.

To oznacza, że w razie uznania, że Klient będzie zobowiązany do udokumentowania otrzymania pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży certyfikatów fakturą, Wnioskodawczyni będzie z tego tytułu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na tej fakturze.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

Towarami – według art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności łub do tolerowania czynności lub sytuacji,

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W myśl art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Wyżej wymieniony przepis obejmuje sytuacje, w której podmiot świadczący (odsprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej, traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni w przyszłości planuje wykonywanie dla swoich klientów audytów efektywności energetycznej, które w określonych przypadkach uprawniają do uzyskania świadectw efektywności energetycznej, pozyskiwanie w imieniu Klientów białych certyfikatów oraz ich sprzedaż. System białych certyfikatów to mechanizm rynkowy, który umożliwia uzyskanie wymiernych oszczędności energii w określonych obszarach i wymusza zachowania prooszczędnościowe. Białe certyfikaty są wystawiane jako potwierdzenie przyjęcia i realizacji rozwiązań pozwalających na ograniczanie zużycia energii. Potwierdzają one więc poniesienie nakładów z tytułu oszczędności energii. Stosownie do zapisów ustawy o efektywności energetycznej ze świadectw efektywności energetycznej wynikają prawa majątkowe, które są towarem giełdowym. Prawa te powstają z chwilą zapisania świadectwa efektywności energetycznej po raz pierwszy na koncie w rejestrze świadectw efektywności energetycznej i przysługują podmiotowi będącemu posiadaczem tego konta. Prawa te są zbywalne. W polskim systemie, obrót prawami majątkowymi do świadectw efektywności energetycznej ma miejsce na (…), która jest organizatorem rynku. Zawieranie transakcji na A. wymaga posiadania konta na A. i jest dokonywane za pośrednictwem domu maklerskiego. Klienci Wnioskodawczyni nie posiadają własnego konta i nie mają technicznej możliwości zawierania transakcji, których przedmiotem są białe certyfikaty. W związku z powyższym Wnioskodawczyni będzie świadczyła na rzecz swoich Klientów usługę polegającą na przeprowadzeniu audytu, uzyskaniu certyfikatów, sprzedaży certyfikatów i przekazania należności uzyskanej z tego tytułu. W ramach Usługi Wnioskodawczyni będzie reprezentowała Klientów przed Prezesem URE na podstawie udzielonego jej pełnomocnictwa uprawniającego ją do: zawiadomienia Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki w imieniu Klienta o przeprowadzanym audycie energetycznym przedsiębiorstwa, złożenia w imieniu Klienta wszelkich niezbędnych dokumentów w procesie zgłoszenia zawiadomienia o przeprowadzanym audycie energetycznym przedsiębiorstwa przed Prezesem Urzędem Regulacji Energetyki, reprezentowania Klienta przed Urzędem Regulacji Energetyki w procesie wyjaśnień dotyczących przeprowadzanego audytu energetycznego przedsiębiorstwa, prowadzenia korespondencji w zakresie wynikającym z niniejszego pełnomocnictwa. Klienci będą w ramach Usługi zlecali Wnioskodawczyni pozyskanie i zapisanie pozyskanych certyfikatów na jej koncie w Rejestrze Świadectw Pochodzenia prowadzonym przez A.. Sprzedaż certyfikatów zostanie wykonana przez Wnioskodawczynię, na życzenie oraz na rzecz Klienta, ale we własnym imieniu. Podobnie w raporcie z audytu wskazywane będą jedynie dane Klienta Wnioskodawczyni prowadzącego przedsięwzięcie, z którym wiąże się otrzymanie certyfikatu, natomiast Wnioskodawczyni jako posiadacz konta będzie wskazana jako podmiot uprawniony do otrzymania certyfikatów. Na fakturze dokumentującej sprzedaż certyfikatów Wnioskodawczyni wskazywana będzie zatem jako sprzedający, natomiast jako nabywca wskazywany będzie dom maklerski. Z chwilą sprzedaży certyfikatów Usługa na rzecz Klienta będzie uznana za wykonaną i Wnioskodawczyni wystawi z tego tytułu Klientowi fakturę za uzyskanie i sprzedaż certyfikatów. Jednocześnie Klient, w imieniu którego działa Wnioskodawczyni, wystawi na jej rzecz notę obciążeniową, na podstawie której Wnioskodawczyni przekaże Klientowi środki uzyskane ze sprzedaży certyfikatów. Kwota może być pomniejszona o należności wynikające z faktur wystawionych przez Wnioskodawczynię Klientowi. Świadectwa będące przedmiotem niniejszego wniosku będą uzyskiwane poprzez dokonanie odpowiedniego zapisu na koncie na A. (…), którego posiadaczem jest Spółka. Formalnie (prawnie) właścicielem pozyskanych certyfikatów jest Spółka, jako posiadacz konta na A. , natomiast w sensie ekonomicznym ich właścicielem jest Klient, na podstawie upoważnienia którego działa Spółka. Spółka nie planuje nabywania białych certyfikatów od Klienta dokonującego przedsięwzięcia uprawniającego do ich uzyskania, ani też Spółka nie planuje pozyskiwania praw do uzyskania tych certyfikatów. Spółka jedynie w ramach umowy z Klientem planuje zapisanie certyfikatów Klienta na koncie maklerskim Spółki celem ich sprzedaży co prawda w imieniu własnym, ale na rzecz Klienta. W postępowaniu administracyjnym przed Prezesem URE, którego przedmiotem jest uzyskanie białych certyfikatów, Spółka będzie działała na podstawie i w ramach upoważnień otrzymanych od Klientów. Same zaś białe certyfikaty związane będą z inwestycjami prowadzonymi przez tych Klientów. Spółka będzie pozyskiwać świadectwa w imieniu Klientów. W momencie jednak powstania białych certyfikatów poprzez dokonanie odpowiednich zapisów na koncie Spółki na A. to Spółce formalnie przysługiwać będą te świadectwa, dlatego już ich sprzedaży Spółka będzie dokonywała we własnym imieniu, choć nadal będzie działać na rzecz Klienta. Uzyskanie białego certyfikatu następuje poprzez dokonanie zapisu na koncie na A. . Ponieważ posiadaczem Konta jest Spółka, to również w Rejestrze Świadectw Pochodzenia białe certyfikaty będą zapisywane na koncie Spółki. Spółka nie będzie nabywała od Klienta praw majątkowych w celu uzyskania białych certyfikatów we własnym imieniu. Powstanie tych świadectw następuje poprzez ich wpisanie na koncie na A. . Ponieważ Spółka jest posiadaczem tego konta, z mocy prawa staje się także formalnym właścicielem białych certyfikatów. Ponieważ jednak działa na podstawie i w ramach upoważnienia, a uzyskiwane świadectwa powstają w związku z inwestycjami realizowanymi przez Klientów, to Klienci są faktycznymi dysponentami tych świadectw. Spółka planuje sprzedaż praw majątkowych w imieniu własnym, jako posiadacz rachunku maklerskiego na A. , na którym będą one zapisane, ale na rzecz Klienta, któremu prawa te będą przysługiwały w związku z podjętym przedsięwzięciem. Z mocy prawa Spółka, jako posiadacz konta na A. , staje się jednak formalnie właścicielem tych świadectw i w związku z tym po powstaniu certyfikatów stanie się ona właścicielem praw majątkowych Klienta. Można zatem stwierdzić, że działanie Spółki jest w jakiś sposób zbliżone do zarządu powierniczego. W odróżnieniu jednak od niego Spółka nie będzie nabywała od „powierzającego” żadnego majątku, ani też nie nabędzie prawa do dysponowania nim. Nabycie własności certyfikatów przez Spółkę jest wyłącznie skutkiem uregulowań prawnych przyznających prawo do świadectw efektywności energetycznej posiadaczowi konta na A. . Prowizje i opłaty maklerskie związane z transakcjami na certyfikatach będą pierwotnie ponoszone przez Spółkę, a następnie będą doliczane (refakturowane) do wynagrodzenia Spółki z tytułu pozyskania certyfikatów. Wynagrodzenie uzależnione jest od wysokości przychodu uzyskanego ze sprzedaży białych certyfikatów, natomiast w przypadku wycofania się Klienta z umowy po przeprowadzeniu audytu efektywności, Spółka pobiera wynagrodzenie ryczałtowe - za przeprowadzenie audytu. Cała kwota uzyskana ze sprzedaży białych certyfikatów jest należna Klientowi i na taką kwotę wystawiana będzie nota obciążeniowa. Spółka będzie jednak przekazywała na rachunek bankowy Klienta kwotę uzyskaną ze sprzedaży certyfikatów pomniejszoną (na zasadzie potrącenia) o przysługujące jej należności, na które składać się będzie wynagrodzenie Spółki oraz poniesione przez nią opłaty i prowizje maklerskie. O momencie i cenie sprzedaży faktycznie decydować będzie Klient.

Wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności sprowadzają się do tego, czy Spółka prawidłowo będzie wystawiać fakturę we własnym imieniu oraz czy przekazanie Klientowi przez Spółkę środków uzyskanych ze sprzedaży certyfikatu będzie stanowiło czynność opodatkowaną.

Zasady nabywania, zbywania i umarzania świadectw efektywności energetycznej określa ustawa z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej (Dz. U. z 2021 r. poz. 486 ze zm.).

W myśl art. 20 ust. 3 ww. ustawy, świadectwo efektywności energetycznej wydaje Prezes URE na wniosek podmiotu:

1. planującego rozpoczęcie prac zmierzających do realizacji przedsięwzięcia lub przedsięwzięć tego samego rodzaju służących poprawie efektywności energetycznej albo,

2. upoważnionego przez podmiot, o którym mowa w pkt 1.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 i 2 ww. ustawy, prawa majątkowe wynikające ze świadectwa efektywności energetycznej są towarem giełdowym w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych. Prawa te są zbywalne. Prawa majątkowe wynikające ze świadectwa efektywności energetycznej powstają z chwilą zapisania świadectwa efektywności energetycznej po raz pierwszy na koncie w rejestrze świadectw efektywności energetycznej, na podstawie informacji, o której mowa w art. 24 ust. 2, i przysługują podmiotowi będącemu posiadaczem tego konta.

Natomiast zgodnie z art. 30 ust. 3 ww. ustawy, przeniesienie praw majątkowych wynikających ze świadectwa efektywności energetycznej następuje z chwilą dokonania odpowiedniego zapisu w rejestrze świadectw efektywności energetycznej prowadzonym przez podmiot prowadzący:

1. giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub

2. na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi

-organizujący obrót prawami majątkowymi wynikającymi ze świadectw efektywności energetycznej.

Zgodnie zaś z art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 2000 r. (Dz. U. z 2019 r. poz. 312 ze zm.) o giełdach towarowych, z zastrzeżeniem art. 50a, prowadzenie działalności maklerskiej wymaga zezwolenia Komisji, wydanego na wniosek zainteresowanego podmiotu.

W myśl art. 38 ust. 2 pkt 2 ustawy o giełdach towarowych działalność, o której mowa w ust. 1, obejmuje wykonywanie czynności związanych z obrotem towarami giełdowymi, polegających na nabywaniu lub zbywaniu towarów giełdowych na cudzy rachunek na zasadach określonych w art. 38b, w tym dokonywaniu rozliczeń transakcji zleceniodawców.

Stosownie do art. 38b ust. 1 ustawy o giełdach towarowych, w umowie o świadczenie usług brokerskich w zakresie obrotu towarami giełdowymi towarowy dom maklerski zobowiązuje się wobec dającego zlecenie do zawierania umów nabycia lub zbycia towarów giełdowych w imieniu własnym, lecz na rachunek dającego zlecenie.

Natomiast z art. 2 pkt 2 lit. f ustawy o giełdach towarowych wynika, że towarami giełdowymi są dopuszczone do obrotu na danej giełdzie towarowej lub do obrotu organizowanego zgodnie z odrębnymi przepisami prawa majątkowe wynikające ze świadectwa efektywności energetycznej, o których mowa w przepisach dotyczących efektywności energetycznej.

Zgodnie z cytowanymi już wcześniej przepisami opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT). Przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (art. 8 ust. 1 ustawy). Na podstawie powyższych przepisów wyprowadza się warunki, jakie musi spełniać czynność, aby została uznana za odpłatne świadczenie usług.

Z powołanych regulacji wynika, że usługą jest każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach działalności, które nie jest dostawą towarów, w tym m.in. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Zatem na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

W przypadku uznania danego świadczenia za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, winien istnieć bezpośredni konsument, beneficjent świadczenia, odnoszący wymierną korzyść.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Zatem, opodatkowanym świadczeniem usług jest każda transakcja podatnika w ramach jego działalności gospodarczej, która nie została wymieniona jako dostawa towarów, przy czym do uznania czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy usługi.

Pomocne jest tutaj w szczególności orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), które należy uwzględniać w procesie interpretacji przepisów na zasadzie prounijnej wykładni prawa. W wyroku z 8 marca 1988 roku (sygn. C-102/86) stwierdzono, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie świadczącego usługę. Natomiast w wyroku z 3 marca 1993 roku (sygn. C-16/93) uznano, że świadczenie usługi za wynagrodzeniem ma miejsce, gdy istnieje stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, w ramach którego świadczący usługę uzyskuje świadczenie wzajemne, przy czym otrzymane przez niego wynagrodzenie stanowi wartość przekazywaną w zamian za usługę wyświadczoną jej odbiorcy. Z przytoczonego orzecznictwa TSUE można wyprowadzić następujące warunki dotyczące uznania czynności za odpłatne świadczenie usług:

• po pierwsze, musi istnieć usługa, a więc określone zachowanie usługodawcy na rzecz usługobiorcy,
• po drugie, usługa musi mieć beneficjenta (konsumenta); oznacza to, że usługa musi wiązać się z powstaniem określonej i bezpośredniej korzyści po stronie usługobiorcy,
• po trzecie, musi istnieć odpłatność, czyli wynagrodzenie za usługę; istotne przy tym jest, aby istniał bezpośredni związek między zapłaconym wynagrodzeniem a wykonaną usługą.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że czynność przekazania przez Spółkę Klientowi środków uzyskanych ze sprzedaży certyfikatu wynikających z realizacji umowy, nie będzie stanowić wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ani świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy. W niniejszej sprawie, Wnioskodawczyni zawiera umowy z Klientami o świadczenie usług w zakresie uzyskiwania i sprzedaży białych certyfikatów. Wnioskodawczyni będzie działać w imieniu własnym, ale na rzecz Klienta. Sprzedaż białych certyfikatów będzie każdorazowo następowała na zlecenie Klienta. Tym samym to Wnioskodawczyni będzie świadczyła usługę dla Klienta. W ocenie Organu, przekazanie na rzecz Klienta środków uzyskanych ze sprzedaży białych certyfikatów nie stanowi zapłaty za świadczenie usług. Nie istnieje bowiem usługa, którą Klient wykonywałby na rzecz Wnioskodawczyni, a w konsekwencji przekazywanej kwoty nie można traktować jako wynagrodzenie za usługę. Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Klient nie wykonuje na rzecz Wnioskodawczyni żadnego świadczenia, którego ekwiwalentem byłaby przekazywana kwota. Tym samym, Klienta nie można uznać za beneficjenta, a więc za podmiot uzyskujący korzyść z otrzymanej usługi. Zatem przekazanie środków pieniężnych z tytułu sprzedaży białych certyfikatów przez Wnioskodawczynię na rzecz Klienta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie może być udokumentowana fakturą. Czynność ta, jako niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, winna być udokumentowana innym dokumentem niż faktura zarezerwowana dla dokumentowania czynności z zakresu ustawy o podatku od towarów i usług, np. notą obciążeniową.

Ponadto, Wnioskodawczyni, sprzedając białe certyfikaty będzie zobowiązana do wystawienia faktury we własnym imieniu. Jak wynika bowiem z opisu sprawy, czynności w zakresie pozyskania i sprzedaży „białych certyfikatów” dokonywane będą na rachunek Wnioskodawczyni. To Spółce jako podmiotowi gospodarczemu przyznawane są świadectwa efektywności energetycznej. Świadectwa efektywności energetycznej będą bowiem własnością Spółki (będą zapisane na jej koncie) i to ona będzie na żądanie Klienta zbywać prawa majątkowe wynikające ze świadectw efektywności energetycznej w imieniu własnym i na swój rachunek, za co będzie otrzymywać wynagrodzenie od podmiotu (domu maklerskiego) nabywającego od niej ww. świadectwa.

Zatem, stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytań nr 1 oraz nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Z uwagi na uznanie stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie pytania nr 2 za prawidłowe, Organ odstąpił od udzielenia odpowiedzi na pytanie nr 3, gdyż Wnioskodawczyni oczekiwała na nie odpowiedzi wyłącznie w sytuacji uznania przekazania środków uzyskanych ze sprzedaży certyfikatów za czynność opodatkowaną – co nie nastąpiło.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.