0114-KDIP4-1.4012.494.2021.2.SK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 sierpnia 2021 r. (data wpływu 3 sierpnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z 27 października 2021 r. (data wpływu 27 października 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z 20 października 2021 r. (doręczone 20 października 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do odliczania 100% VAT (podatek od towarów i usług) od wydatków na raty leasingowe ponoszone na podstawie Umowy, w tym wydatki poniesione na czynsz inicjalny w okresie wykorzystywania pojazdu wyłącznie do celów prowadzenia działalności opodatkowanej – jest nieprawidłowe;
• uznania, czy w przypadku zmiany sposobu wykorzystania pojazdu użytkowanego na podstawie Umowy, czyli z wykorzystania wyłącznie firmowego na wykorzystanie mieszane, Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do skorygowania odliczonego VAT od zapłaconych przed momentem dokonania tej zmiany rat leasingowych, w tym opłaty inicjalnej w pełnej wysokości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

3 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczania 100% VAT od wydatków na raty leasingowe ponoszone na podstawie Umowy, w tym wydatki poniesione na czynsz inicjalny w okresie wykorzystywania pojazdu wyłącznie do celów prowadzenia działalności opodatkowanej oraz uznania, czy w przypadku zmiany sposobu wykorzystania pojazdu użytkowanego na podstawie Umowy, czyli z wykorzystania wyłącznie firmowego na wykorzystanie mieszane, Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do skorygowania odliczonego VAT od zapłaconych przed momentem dokonania tej zmiany rat leasingowych, w tym opłaty inicjalnej w pełnej wysokości.

Złożony wniosek został uzupełniony pismem z 27 października 2021 r. (data wpływu 27 października 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z 20 października 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem prowadzi kancelarię adwokacką (dalej: „Wnioskodawczyni”), nie zatrudnia pracowników, jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawczyni na cele prowadzonej działalności gospodarczej zamierza zawrzeć umowę leasingu operacyjnego (dalej: „Umowa”) na korzystanie do celów firmowych z samochodu osobowego. Umowa zostałaby zawarta z zamiarem wykorzystania wskazanego pojazdu wyłącznie na cele prowadzonej działalności gospodarczej, z wyłączeniem użytku prywatnego.

Obecnie Wnioskodawczyni nie zatrudnia pracowników - stąd też w każdym wypadku ma możliwość osobistego nadzorowania sposobu wykorzystania pojazdu, gdyż tylko Wnioskodawczyni oraz Jej małżonek będą z niego korzystać. Pojazd będzie używany wyłącznie w godzinach pracy do wykonywania dłuższych wyjazdów służbowych związanych z prowadzoną działalnością Wnioskodawczyni (np. do sądu, urzędu, klienta).

Wnioskodawczyni posiada już jeden samochód, który jest ujęty w środkach trwałych prowadzonej działalności i używany jest do celów mieszanych. Natomiast samochód będący przedmiotem niniejszego wniosku będzie używany jedynie do dłuższych podróży służbowych.

Wnioskodawczyni zobowiązuje się również do stworzenia regulaminu korzystania z samochodu służbowego (dalej: „Regulamin”) oraz dokumentu (dalej: „Dokument”), w którym będzie umieszczała dane dotyczące każdorazowego użycia pojazdu wraz z informacją o celu podróży oraz przebytej trasie, tj. jej destynacji oraz ilości przebytych kilometrów.

Przy każdym wpisie dot. użycia pojazdu użytkownik pojazdu będzie umieszczał datę oraz swój podpis. Tak stworzony Dokument będzie spełniał warunki, o których mowa w art. 86a ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm., dalej: „Ustawa o VAT”), tj. będzie zawierać:

· numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;

· dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;

· stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia

prowadzenia ewidencji;

· wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący:

· kolejny numer wpisu,

· datę i cel wyjazdu,

· opis trasy (skąd - dokąd),

· liczbę przejechanych kilometrów,

· imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem potwierdzony przez Wnioskodawczynię na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby

kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem;

· liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

Po zawarciu Umowy, Wnioskodawczyni złoży w odpowiednim terminie do urzędu skarbowego właściwe w tym zakresie zawiadomienie VAT-26 oraz rozpocznie prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu.

Podsumowując, każde użycie pojazdu będzie nadzorowane przez Wnioskodawczynię; będzie Ona wyznaczała cel podróży, weryfikowała ilość przejechanych kilometrów i zgodność tej wartości z odległością do celu podróży, którą wyznacza mapa. Wnioskodawczyni dołoży należytej staranności, aby wykluczyć możliwość użycia samochodu do celów prywatnych oraz, aby dane umieszczane w dokumencie były zgodne ze stanem faktycznym.

Parkowanie będzie odbywało się w okolicach biura Wnioskodawczyni oraz miejsc, do których będzie musiała udać się w związku z prowadzoną działalnością (parkingi prywatne, miejskie, centra handlowe). Przedmiotowy samochód, którego dotyczy Umowa będzie wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawczyni nie wyklucza zmiany przeznaczenia pojazdu z wyłącznie służbowego na charakter „mieszany” w ciągu kilku miesięcy od dnia zawarcia umowy.

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała następujące informacje:

Małżonek Wnioskodawczyni jest adwokatem i prowadzi własną działalność gospodarczą, a dodatkowo świadczy usługi prawne na rzecz Wnioskodawczyni na podstawie pojedynczych zleceń m.in. zastępstwa procesowe, substytucje, przygotowywanie pism procesowych i inne tego rodzaju usługi związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawczynię.

Małżonek Wnioskodawczyni będzie korzystał z samochodu wyłącznie do celów związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawczyni. Korzystanie z przedmiotowego samochodu będzie obejmowało dojazdy między biurem, a sądami, klientami, organami administracji publicznej oraz będzie wykonywane na podstawie regulaminu i z upoważnienia do korzystania z samochodu udzielonego przez Wnioskodawczynię.

Nikt poza Wnioskodawczynią oraz jej małżonkiem nie będzie korzystał z samochodu, z którego zamierza korzystać Wnioskodawczyni na podstawie Umowy.

Samochód będzie wykorzystywany wyłącznie do prowadzenia działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Samochód nie będzie wykorzystywany do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wnioskodawczyni zamierza zamontować w samochodzie będącym przedmiotem Umowy nadajnik GPS, gdyż pozwala to na rzetelne i dokładne prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu. Zamontowanie nadajnika GPS będzie jednak możliwe dopiero po uzyskaniu zgody leasingodawcy na montaż, co jest formalnością, która zostanie dopełniona po dostawie samochodu.

Biuro Wnioskodawczyni znajduje się w budynku, który nie posiada dedykowanych miejsc do parkowania. Parkowanie odbywa się na dużym wspólnym parkingu przylegającym do nieruchomości, w której znajduje się biuro Wnioskodawczyni.

Samochód będący przedmiotem Umowy będzie parkowany „po godzinach pracy” pod biurem Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawczyni przysługiwać będzie prawo do odliczania 100% VAT od wydatków na raty leasingowe ponoszone na podstawie Umowy, w tym wydatki poniesione na czynsz inicjalny w okresie wykorzystywania pojazdu wyłącznie do celów prowadzenia działalności opodatkowanej?

2. Czy w przypadku zmiany sposobu wykorzystania pojazdu użytkowanego na podstawie Umowy, czyli z wykorzystania wyłącznie firmowego na wykorzystanie mieszane, Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do skorygowania odliczonego VAT od zapłaconych przed momentem dokonania tej zmiany rat leasingowych, w tym opłaty inicjalnej w pełnej wysokości?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawczyni przysługiwać będzie prawo do odliczania 100% VAT od wydatków na raty leasingowe ponoszone na podstawie Umowy, w tym wydatki poniesione na czynsz inicjalny w okresie wykorzystywania pojazdu wyłącznie do celów prowadzenia działalności opodatkowanej.

Ad 2

W przypadku zmiany sposobu wykorzystania pojazdu użytkowanego na podstawie Umowy, czyli z wykorzystania wyłącznie firmowego na wykorzystanie mieszane, Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do skorygowania odliczonego VAT od zapłaconych przed momentem dokonania tej zmiany rat leasingowych, w tym opłaty inicjalnej w pełnej wysokości.

Uzasadnienie:

Jak wynika z art. 86a ust. 1 Ustawy o VAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;

2. należnego z tytułu:

· świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,

· dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,

· wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;

3. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;

4. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Stosownie do art. 86a ust. 2 Ustawy o VAT, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;

2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;

3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Co za tym idzie, w przypadku złożenia przez Wnioskodawczynię we właściwym terminie VAT-26 oraz wykorzystywania pojazdu wyłącznie na cele działalności gospodarczej w danym okresie, Wnioskodawczyni przysługuje prawo do odliczania 100% VAT od wydatków na raty leasingowe (w tym czynsz inicjalny), aż do momentu zmiany sposobu wykorzystania pojazdu, tj. używania go także na potrzeby prywatne.

Jak wynika z powyższego, Wnioskodawczyni, która wykorzystywałaby samochód osobowy zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej oraz do celów prywatnych, miałaby możliwość odliczenia 50% wydatków poniesionych w związku z używanym pojazdem. „Mieszane” wykorzystywanie pojazdu będzie miało miejsce nawet przy jednorazowym jego użyciu w związku z czynnościami niezwiązanymi z prowadzoną działalnością.

Natomiast przepis art. 86a ust. 1 Ustawy o VAT nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:

· wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub

· konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika

takie przeznaczenie;

2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług, montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Według art. 86a ust. 4 Ustawy o VAT, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub

2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Powołane przepisy nie zawierają żadnych szczegółowych regulacji określających, w jaki sposób podatnik, dla celów odliczenia podatku naliczonego, ma wyeliminować możliwość użycia pojazdów samochodowych do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. W orzecznictwie sądów administracyjnych prezentowany jest pogląd, że może tego dokonać za pomocą wprowadzonych regulaminów, umów, zarządzeń wraz z podjęciem dodatkowych działań zabezpieczających ich wykonanie. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności przedsiębiorstwa i sposobu używania dla jego celów pojazdów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że są one wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów (wyroki NSA: z 31 maja 2017 r., I FSK 1885/15; z 6 września 2018 r., I FSK 1531/16; z 12 września 2019 r., I FSK 1028/17; publik. CBOSA). Takie zasady korzystania z samochodów firmowych określać będzie u Wnioskodawczyni Regulamin, który znajdzie zastosowanie do samochodu wykorzystywanego na podstawie Umowy. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, przedmiotowy samochód, którego dotyczy Umowa będzie wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawczyni będzie monitorowała faktyczny użytek samochodu użytkowanego na podstawie Umowy. Prowadzona będzie również ewidencja przebiegu pojazdu spełniająca wymogi wskazane w art. 86a ust. 7 Ustawy o VAT. Tym samym, spełnione zostaną wszystkie warunki pełnego odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych z samochodem użytkowanym na podstawie Umowy, w tym od wydatków poniesionych na czynsz inicjalny w okresie wykorzystywania pojazdu wyłącznie do celów prowadzenia działalności opodatkowanej.

Stosownie do art. 86a ust. 12 Ustawy o VAT, podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu (zgodnie art. 86a ust. 6 Ustawy o VAT), mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Zgodnie zaś z art. 86a ust 13 Ustawy o VAT, w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.

Art. 86a ust. 14 Ustawy o VAT uzupełnia powyższe regulacje wskazując, że w przypadku zmiany wykorzystywania pojazdu samochodowego podatnik jest obowiązany do aktualizacji informacji, o której mowa w ust. 12, najpóźniej przed dniem, w którym dokonuje tej zmiany.

Natomiast zgodnie z art. 90b ust. 1 Ustawy o VAT, w przypadku gdy w ciągu 60 miesięcy, licząc od miesiąca, w którym odpowiednio nabyto, dokonano importu lub oddano do używania pojazd samochodowy:

· o którym mowa w art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a, nastąpi zmiana jego wykorzystywania na wykorzystywanie do celów działalności gospodarczej i do celów innych niż działalność gospodarcza, podatnik jest obowiązany do dokonania korekty kwoty podatku naliczonego odliczonej przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego pojazdu;

· w odniesieniu do którego kwotę podatku naliczonego stanowiła kwota, o której mowa w art. 86a ust. 1, nastąpi zmiana jego wykorzystywania na wykorzystywanie wyłącznie do działalności gospodarczej, podatnik jest uprawniony do dokonania korekty kwoty podatku naliczonego odliczonej przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego pojazdu.

Jak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 czerwca 2021 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.166.2021.2.ICZ oraz z przywołanych wyżej przepisów, systemowi korekt, o których mowa w art. 90b Ustawy podlegają tylko wydatki z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia pojazdu. „Należy zwrócić uwagę, że leasing operacyjny jest umową, na podstawie której leasingobiorca nabywa jedynie prawo do korzystania z przedmiotu leasingu, a formą wynagrodzenia za powyższą usługę jest czynsz. Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług leasing operacyjny jest usługą, zdefiniowaną w art. 8 ustawy.

Zatem w świetle art. 90b ust. 1 ustawy wydatki związane z używaniem pojazdu na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu (operacyjnego) lub innej umowy o podobnym charakterze, nie podlegają korekcie. Odliczenie tych wydatków odbywa się bowiem na bieżąco (a nie jak przy nabyciu „na własność” - jednorazowo, „z góry”), zatem istnieje możliwość weryfikowania tego odliczania na bieżąco - w miesiącu dokonania zmiany przeznaczenia pojazdu Wnioskodawca winien dokonać zmiany zasad (wysokości) odliczania podatku”.

Natomiast zgodnie z treścią interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 6 lutego 2020 r., sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.824.2019.1.OS, jeżeli Wnioskodawczyni przysługiwać będzie prawo do odliczenia całego podatku naliczonego od czynszu inicjalnego i rat leasingowych (miesięcznych opłat leasingowych) w okresie, gdy będzie użytkowała pojazd samochodowy na podstawie umowy leasingu operacyjnego i będzie wykorzystywała go wyłącznie do działalności gospodarczej, a następnie zmieni jego przeznaczenie i pojazd ten będzie wykorzystywany do działalności „mieszanej” - wówczas, po zmianie przeznaczenia, Wnioskodawczyni będzie uprawniona do odliczenia podatku naliczonego z tytułu opłat leasingowych w wysokości 50% podatku wykazanego na fakturze. W tej sytuacji zmiana sposobu użytkowania tego samochodu nie spowoduje konieczności dokonania korekty odliczenia podatku naliczonego od czynszu inicjalnego oraz rat leasingowych (miesięcznych opłat leasingowych) za okresy rozliczeniowe przed zmianą przeznaczenia.

Reasumując, Wnioskodawczyni, która nabędzie prawo do używania pojazdu na mocy Umowy oraz:

· używać będzie go wyłącznie do celów służbowych,

· złoży we właściwym terminie do urzędu skarbowego odpowiednie w tym zakresie zawiadomienie VAT-26,

· będzie nadzorować w odpowiedni sposób użycie pojazdu, w tym będzie prowadzić ewidencję jego przebiegu

- zachowa prawo do pełnego odliczenia VAT od kwoty raty leasingowej, a także będzie mogła dokonać takiego odliczenia od kwoty czynszu inicjalnego/opłaty wstępnej, jeżeli w dacie ich poniesienia pojazd będzie wykorzystywany wyłącznie do prowadzonej działalności gospodarczej. Natomiast, jeśli następnie Wnioskodawczyni podejmie decyzję o użytkowaniu przedmiotowego pojazdu również do celów prywatnych, to nie będzie zobowiązana do złożenia korekty podatku odliczonego w związku ze zmianą przeznaczenia pojazdu (art. 90b Ustawy o VAT), z tego względu, że tej korekcie podlegają jedynie wydatki z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia pojazdu. Nie podlega temu systemowi leasing operacyjny, o którym mowa w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, tj. zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Stosownie do zapisu ust. 2 tego artykułu, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;

2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;

3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Jak stanowi art. 2 pkt 34 ustawy, przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Na podstawie art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:

a. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub

b. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W świetle ust. 4 cytowanego artykułu, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub

2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Jak stanowi ust. 5 ww. artykułu, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

1. przeznaczonych wyłącznie do:

a. odprzedaży,

b. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,

c. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze

- jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;

2. w odniesieniu do których:

a. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub

b. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Zaznacza się, że użycie w art. 86a ust. 5 ustawy, wyrazu „wyłącznie” wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane – choćby przejściowo – do innych celów (np. jazda próbna, użytek służbowy podatnika itp.). Zatem w odniesieniu do pojazdu, który np. jest przeznaczony do odprzedaży, ale przed jej dokonaniem jest wykorzystywany przez podatnika jako pojazd demonstracyjny, nie może być zastosowane zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji. Ewidencja dla tego rodzaju pojazdów (jeśli jest to pojazd obiektywnie wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej) musi być prowadzona i powinna zawierać powyżej wskazane elementy.

Zgodnie z ust. 6 tego artykułu, ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.

W myśl ust. 7 ww. artykułu, ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

1. numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;

2. dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;

3. stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;

4. wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący:

a. kolejny numer wpisu,

b. datę i cel wyjazdu,

c. opis trasy (skąd – dokąd),

d. liczbę przejechanych kilometrów,

e. imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem

- potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem;

5. liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

Jak wynika z ust. 12 tego artykułu, podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami, nie później jednak niż w dniu przesłania ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3.

Na podstawie ust. 13 cyt. artykułu, w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od pierwszego dnia miesiąca, w którym podatnik złoży tę informację.

W myśl ust. 14 ww. artykułu, w przypadku zmiany wykorzystywania pojazdu samochodowego podatnik jest obowiązany do aktualizacji informacji, o której mowa w ust. 12, najpóźniej do końca miesiąca, w którym dokonał tej zmiany.

Z treści cytowanych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z samochodem osobowym w sytuacji, gdy pojazd ten jest wykorzystywany wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej, tj. do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Dla celów pełnego odliczania VAT fakt jego wykorzystywania wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tego pojazdu przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach jego używania wyklucza użycie go do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tego pojazdu ewidencją przebiegu pojazdu. Niezbędnym elementem warunkującym uznanie, że mamy do czynienia z samochodem wykorzystywanym wyłącznie w działalności gospodarczej jest również – określony w art. 86a ust. 12 ustawy – wymóg zgłoszenia (w ściśle określonym terminie) faktu takiego sposobu wykorzystywania pojazdu naczelnikowi urzędu skarbowego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem prowadzi kancelarię adwokacką, nie zatrudnia pracowników, jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawczyni na cele prowadzonej działalności gospodarczej zamierza zawrzeć umowę leasingu operacyjnego na korzystanie do celów firmowych z samochodu osobowego. Umowa zostałaby zawarta z zamiarem wykorzystania wskazanego pojazdu wyłącznie na cele prowadzonej działalności gospodarczej, z wyłączeniem użytku prywatnego.

Obecnie Wnioskodawczyni nie zatrudnia pracowników - stąd też w każdym wypadku ma możliwość osobistego nadzorowania sposobu wykorzystania pojazdu, gdyż tylko Wnioskodawczyni oraz Jej małżonek będą z niego korzystać. Pojazd będzie używany wyłącznie w godzinach pracy do wykonywania dłuższych wyjazdów służbowych związanych z prowadzoną działalnością Wnioskodawczyni (np. do sądu, urzędu, klienta).

Wnioskodawczyni posiada już jeden samochód, który jest ujęty w środkach trwałych prowadzonej działalności i używany jest do celów mieszanych. Natomiast samochód będący przedmiotem niniejszego wniosku będzie używany jedynie do dłuższych podróży służbowych.

Wnioskodawczyni zobowiązuje się również do stworzenia regulaminu korzystania z samochodu służbowego (Regulamin) oraz dokumentu (Dokument), w którym będzie umieszczała dane dotyczące każdorazowego użycia pojazdu wraz z informacją o celu podróży oraz przebytej trasie, tj. jej destynacji oraz ilości przebytych kilometrów. Przy każdym wpisie dot. użycia pojazdu użytkownik pojazdu będzie umieszczał datę oraz swój podpis. Tak stworzony Dokument będzie spełniał warunki, o których mowa w art. 86a ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. będzie zawierać:

· numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;

· dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;

· stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia

prowadzenia ewidencji;

· wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący:

· kolejny numer wpisu,

· datę i cel wyjazdu,

· opis trasy (skąd - dokąd),

· liczbę przejechanych kilometrów,

· imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem potwierdzony przez Wnioskodawczynię na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby

kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem;

· liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

Po zawarciu Umowy, Wnioskodawczyni złoży w odpowiednim terminie do urzędu skarbowego właściwe w tym zakresie zawiadomienie VAT-26 oraz rozpocznie prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu.

Każde użycie pojazdu będzie nadzorowane przez Wnioskodawczynię; będzie Ona wyznaczała cel podróży, weryfikowała ilość przejechanych kilometrów i zgodność tej wartości z odległością do celu podróży, którą wyznacza mapa. Wnioskodawczyni dołoży należytej staranności, aby wykluczyć możliwość użycia samochodu do celów prywatnych oraz, aby dane umieszczane w dokumencie były zgodne ze stanem faktycznym.

Parkowanie będzie odbywało się w okolicach biura Wnioskodawczyni oraz miejsc, do których będzie musiała udać się w związku z prowadzoną działalnością (parkingi prywatne, miejskie, centra handlowe). Przedmiotowy samochód, którego dotyczy Umowa będzie wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawczyni nie wyklucza zmiany przeznaczenia pojazdu z wyłącznie służbowego na charakter „mieszany” w ciągu kilku miesięcy od dnia zawarcia umowy.

Małżonek Wnioskodawczyni jest adwokatem i prowadzi własną działalność gospodarczą, a dodatkowo świadczy usługi prawne na rzecz Wnioskodawczyni na podstawie pojedynczych zleceń m.in. zastępstwa procesowe, substytucje, przygotowywanie pism procesowych i inne tego rodzaju usługi związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawczynię.

Małżonek Wnioskodawczyni będzie korzystał z samochodu wyłącznie do celów związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawczyni. Korzystanie z przedmiotowego samochodu będzie obejmowało dojazdy między biurem, a sądami, klientami, organami administracji publicznej oraz będzie wykonywane na podstawie regulaminu i z upoważnienia do korzystania z samochodu udzielonego przez Wnioskodawczynię.

Nikt poza Wnioskodawczynią oraz jej małżonkiem nie będzie korzystał z samochodu, z którego zamierza korzystać Wnioskodawczyni na podstawie Umowy.

Samochód będzie wykorzystywany wyłącznie do prowadzenia działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Samochód nie będzie wykorzystywany do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wnioskodawczyni zamierza zamontować w samochodzie będącym przedmiotem Umowy nadajnik GPS, gdyż pozwala to na rzetelne i dokładne prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu. Zamontowanie nadajnika GPS będzie jednak możliwe dopiero po uzyskaniu zgody leasingodawcy na montaż, co jest formalnością, która zostanie dopełniona po dostawie samochodu.

Biuro Wnioskodawczyni znajduje się w budynku, który nie posiada dedykowanych miejsc do parkowania. Parkowanie odbywa się na dużym wspólnym parkingu przylegającym do nieruchomości, w której znajduje się biuro Wnioskodawczyni.

Samochód będący przedmiotem Umowy będzie parkowany „po godzinach pracy” pod biurem Wnioskodawczyni.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą ustalenia, czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym będzie przysługiwało jej prawo do odliczania 100% VAT od wydatków na raty leasingowe (w tym czynsz inicjalny) w okresie wykorzystywania pojazdu wyłącznie do celów prowadzenia działalności opodatkowanej.

Wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają, w jaki sposób podatnik ma zapewnić wyeliminowanie użytku prywatnego używanego pojazdu samochodowego dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności i sposobu używania dla jego celów pojazdów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdu muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Analiza okoliczności sprawy oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że w odniesieniu do opisanego we wniosku samochodu osobowego, nie będą spełnione przesłanki do uznania, że będzie on wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (Wnioskodawczyni) i tym samym Wnioskodawczyni nie nabędzie prawa do odliczenia całości podatku naliczonego od rat leasingowych, w tym wydatków poniesionych na czynsz inicjalny. Wnioskodawczyni wskazała, że złoży informację VAT-26, o której mowa w art. 86a ust. 12 ustawy. Wnioskodawczyni będzie prowadziła ewidencję przebiegu pojazdu, która będzie zawierać dane wymienione w art. 86a ust. 7 ustawy.

W ocenie Organu ewidencja przebiegu pojazdu, nadajnik GPS, łącznie z określonymi przez Wnioskodawczynię zasadami korzystania z samochodu, nie będzie jednak wykluczać użycia tego samochodu do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą, o którym mowa w art. 86a ust. 4 ustawy.

Z opisu sprawy wynika bowiem, że z samochodu będzie korzystała Wnioskodawczyni oraz Małżonek. Wnioskodawczyni nie zatrudnia żadnych pracowników. Z uzupełnienia wniosku wynika, że Małżonek świadczy usługi prawne na rzecz Wnioskodawczyni na podstawie pojedynczych zleceń m.in. zastępstwa procesowe, substytucje, przygotowywanie pism procesowych i inne tego rodzaju usługi związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawczynię. Małżonek Wnioskodawczyni będzie korzystał z samochodu wyłącznie do celów związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawczyni. Korzystanie z przedmiotowego samochodu będzie obejmowało dojazdy między biurem, a sądami, klientami, organami administracji publicznej oraz będzie wykonywane na podstawie regulaminu i z upoważnienia do korzystania z samochodu udzielonego przez Wnioskodawczynię. Samochód będzie parkowany na parkingach prywatnych i miejskich oraz w centrach handlowych. Ponadto, jak wynika z wniosku, Małżonek Wnioskodawczyni również jest adwokatem i prowadzi własną działalność gospodarczą.

Zdaniem tut. Organu, opisany powyżej sposób wykorzystania i wprowadzony przez Wnioskodawczynię sposób kontrolowania nie będzie w wystarczający sposób potwierdzać, że samochód osobowy będzie wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawczyni. Należy zauważyć, że prowadzenie działalności gospodarczej przez Małżonka w zakresie tożsamym z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawczynię, a w związku z tym dojazdy np. do sądu czy urzędu, zarówno w sprawach dotyczących działalności Wnioskodawczyni, jak i działalności Małżonka oraz parkowanie pojazdu w ww. miejscach przez Małżonka Wnioskodawczyni stwarza możliwość wykorzystania pojazdu do jego celów osobistych/prywatnych. W żaden sposób nie zmienią tego wprowadzone procedury wewnętrzne w celu wyeliminowania użycia samochodu do celów prywatnych. Ponadto już samo korzystanie przez Małżonka z samochodu Wnioskodawczyni, który na podstawie pojedynczych zleceń świadczy usługi prawne na rzecz Wnioskodawczyni, w istocie służy działalności gospodarczej Małżonka (do wykonywania jego działalności gospodarczej).

Przepisy art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy, na podstawie których przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z samochodami osobowymi, wskazują na wykluczenie użycia ich do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Zatem jak już wskazano, gdy istnieje możliwość, nawet potencjalna, wykorzystywania samochodu do użytku osobistego, nie można uznać, że Wnioskodawca stworzy mechanizmy i wprowadzi zasady eliminujące wykorzystywanie pojazdu do innych celów niż działalność gospodarcza. Użycie samochodu do celów osobistych, uznaje się za wykorzystywanie do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Przedstawiony przez Wnioskodawczynię sposób wykorzystania samochodu wskazuje, że od momentu nabycia będzie służył on do celów „mieszanych”, tj. do celów działalności gospodarczej i jednocześnie innych niemieszczących się w tej kategorii, co wyklucza pełne odliczenie podatku naliczonego od wydatków związanych z tym pojazdem.

Skoro bowiem – jak wyżej stwierdzono – samochód nie będzie wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, bez wpływu na powyższe rozstrzygnięcie pozostanie czynność złożenia do urzędu skarbowego informacji VAT-26, jak również czynność prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Bowiem warunkiem uprawniającym podatnika do odliczenia 100% wydatków z tytułu nabycia lub eksploatacji pojazdu jest sposób jego wykorzystania w prowadzonej działalności gospodarczej, natomiast złożenie informacji do naczelnika urzędu skarbowego i prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu jest przesłanką dopełniającą sposób jego wykorzystania.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz stan prawny należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni nie będzie miała prawa do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego dotyczącego wydatków poniesionych na raty leasingowe (w tym czynszu inicjalnego) związanego z samochodem osobowym, którego dotyczy pytanie nr 1, gdyż samochód ten nie spełni warunków, o których mowa w art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy.

W konsekwencji, Wnioskodawczyni będzie przysługiwało prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu wydatków na raty leasingowe, w tym wydatki poniesione na czynsz inicjalny, na podstawie zawartej umowy leasingu, na podstawie art. 86a ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 86a ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania nr 1 jest nieprawidłowe.

Ponadto wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą ustalenia czy w przypadku zmiany sposobu wykorzystania pojazdu, czyli jednoczesnego używania go do celów prowadzonej działalności gospodarczej, jak i do celów prywatnych, podatnik będzie zobowiązany do skorygowania odliczonego VAT od zapłaconych przed momentem dokonania tej zmiany rat leasingowych, w tym opłaty inicjalnej w pełnej wysokości.

Przywołane wyżej przepisy art. 86a ustawy regulują kwestię prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem i eksploatacją pojazdów samochodowych.

W art. 90b ustawy zawarto regulacje dotyczące korekty podatku w związku ze zmianą wykorzystania pojazdu samochodowego.

I tak, zgodnie z art. 90b ust. 1 ustawy, w przypadku gdy w ciągu 60 miesięcy, licząc od miesiąca, w którym odpowiednio nabyto, dokonano importu lub oddano do używania pojazd samochodowy:

1. o którym mowa w art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a, nastąpi zmiana jego wykorzystywania na wykorzystywanie do celów działalności gospodarczej i do celów innych niż działalność gospodarcza, podatnik jest obowiązany do dokonania korekty kwoty podatku naliczonego odliczonej przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego pojazdu;

2. w odniesieniu do którego kwotę podatku naliczonego stanowiła kwota, o której mowa w art. 86a ust. 1, nastąpi zmiana jego wykorzystywania na wykorzystywanie wyłącznie do działalności gospodarczej, podatnik jest uprawniony do dokonania korekty kwoty podatku naliczonego odliczonej przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego pojazdu.

Według art. 90b ust. 2 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 1, nastąpi sprzedaż pojazdu samochodowego, uznaje się, że wykorzystanie tego pojazdu zostało zmienione na wykorzystanie wyłącznie do działalności gospodarczej, aż do końca okresu korekty.

W myśl art. 90b ust. 4 ustawy, na potrzeby korekty, o której mowa w ust. 1, uznaje się, że pojazd samochodowy odpowiednio nie jest już wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej albo jest wykorzystywany wyłącznie do takiej działalności począwszy od miesiąca, w którym nastąpiła zmiana jego wykorzystywania. Korekty tej dokonuje się w deklaracji za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła zmiana, w kwocie proporcjonalnej do pozostałego okresu korekty.

Z powyższych przepisów wynika, że ustawa wprowadza system korekt podatku naliczonego, który będzie stosowany w sytuacji, gdy podatnik nabył pojazd samochodowy:

• z pełnym prawem do odliczenia, w związku z przeznaczeniem go do wykorzystywania wyłącznie w działalności gospodarczej, a następnie w okresie 60 miesięcy od nabycia zmienia jego przeznaczenie i będzie wykorzystywał ten pojazd również do innych celów niż działalność gospodarcza;
• z ograniczonym do 50% prawem do odliczenia, a następnie w okresie 60 miesięcy od nabycia dokonuje sprzedaży opodatkowanej tego pojazdu lub przeznacza ten pojazd do użytku wyłącznie w działalności gospodarczej.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów, systemowi korekt, o których mowa w art. 90b ustawy podlegają tylko wydatki z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia pojazdu.

Należy zwrócić uwagę, że leasing operacyjny jest umową, na podstawie której leasingobiorca nabywa jedynie prawo do korzystania z przedmiotu leasingu, a formą wynagrodzenia za powyższą usługę jest czynsz. Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług leasing operacyjny jest usługą, zdefiniowaną w art. 8 ustawy.

Zatem w świetle art. 90b ust. 1 ustawy wydatki związane z używaniem pojazdu na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu (operacyjnego) lub innej umowy o podobnym charakterze, nie podlegają korekcie. Odliczenie tych wydatków odbywa się bowiem na bieżąco (a nie jak przy nabyciu „na własność” – jednorazowo, „z góry”), zatem istnieje możliwość weryfikowania tego odliczania na bieżąco – w miesiącu dokonania zmiany przeznaczenia pojazdu Wnioskodawca winien dokonać zmiany zasad (wysokości) odliczania podatku.

W rozpatrywanej sprawie system korekt nie będzie mieć zastosowania, gdyż Wnioskodawczyni będzie użytkowała samochód na podstawie leasingu operacyjnego. Ponadto jak wyjaśniono wcześniej Wnioskodawczyni będzie użytkowała pojazd od momentu nabycia do celów mieszanych. Zatem w okolicznościach wskazanych we wniosku nie nastąpi zmiana wykorzystania samochodu.

Wobec tego stanowisko Wnioskodawczyni w kwestii objętej pytaniem nr 2 jest nieprawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.