0114-KDIP1-3.4012.603.2021.1.KP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 8 września 2021 r. (data wpływu 12 września 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania przy sprzedaży samochodu według procedury VAT (podatek od towarów i usług) marża – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

12 września 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania przy sprzedaży samochodu według procedury VAT marża**.**

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży pojazdów używanych oraz części samochodowych. Wnioskodawczyni nabywa pojazdy głównie na aukcjach internetowych od zagranicznych podmiotów. Sprzedaż używanych pojazdów Wnioskodawczyni rozlicza stosując zasadę VAT marża zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy o VAT. Aukcje internetowe, na których Wnioskodawczyni nabywa używane pojazdy prowadzone są przez firmę niemiecką 1 (…) posiadającą NIP europejski (…). Realizując sprzedaż Firma 1 (…) posiadającą NIP europejski (…) współpracuje z firmą 1 (…) posiadającą NIP europejski (…), wykonującą usługę przygotowania dokumentów, obsługującą aukcję oraz świadczącą usługę transportu. Po wygraniu przez Wnioskodawczynię aukcji internetowej, Wnioskodawczyni otrzymuje jedną fakturę proforma z firmy 1 (…) posiadającą NIP europejski (…) opiewającą na pełną kwotę transakcji stanowiącej sumę, a następnie po dokonaniu przelewu Wnioskodawczyni otrzymuje odrębne faktury:

· od firmy 1 (…) NIP europejski (…) za zakup samochodu,

· od firmy 2 (…) NIP europejski (…) za przygotowanie dokumentacji samochodu, obsługę aukcji oraz transport.

Od momentu rozpoczęcia działalności gospodarczej do chwili obecnej ustalając kwotę nabycia przedmiotowego samochodu Wnioskodawczyni uwzględnia kwotę wynikającą wyłącznie z faktury za ten samochód, która należna jest sprzedawcy tego pojazdu, bez uwzględnienia kwot wynikających z faktur za usługi aukcyjne oraz usługi przygotowania dokumentów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy obecnie Wnioskodawczyni prawidłowo ustala kwotę nabycia przedmiotowego samochodu uwzględniając kwotę wynikającą wyłącznie z faktury za zakup tego samochód, która należna jest sprzedawcy tego pojazdu, bez uwzględnienia kwot wynikających z faktur za usługi aukcyjne oraz usługi przygotowania dokumentów?

2. Czy Wnioskodawczyni może ustalać kwotę nabycia przedmiotowego samochodu uwzględniając wszystkie składniki wynagrodzenia, jakie Wnioskodawczyni jest zobowiązana zapłacić za dany samochód, które potwierdzają wpłaty na podstawie faktury proforma, tj. zarówno z faktury za zakup tego samochód, która należna jest sprzedawcy tego pojazdu, jak i wynikających z faktur za usługi aukcyjne oraz usługi przygotowania dokumentów?

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Od momentu rozpoczęcia działalności gospodarczej do chwili obecnej Wnioskodawczyni ustalając kwotę nabycia przedmiotowego samochodu uwzględnia kwotę wynikającą wyłącznie z faktury za ten samochód, która należna jest sprzedawcy tego pojazdu, bez uwzględnienia kwot wynikających z faktur za usługi aukcyjne oraz usługi przygotowania dokumentów. Jest to wg Wnioskodawczyni bardzo krzywdzący sposób ustalania marży, ponieważ wynika on jedynie ze specjalnie zrobionego rozbicia przez sprzedającego kosztów zakupu na odrębne faktury. W opinii Wnioskodawczyni, za cenę nabycia powinno się uważać wszystkie składniki wynagrodzenia, jakie Zainteresowana jest zobowiązana uiścić sprzedającemu. Wpłata na podstawie faktury proforma stanowi uregulowanie wynagrodzenia za zakupiony pojazd. Wnioskodawczyni uważa, że pełna zapłacona przez Nią kwota stanowi cenę nabycia dla celów ustalenia podstawy opodatkowania VAT. Zakup bowiem samochodu bez dokumentów czy uczestniczenia w aukcji nie byłby możliwy i należy traktować zakup jako całość, pomimo sztucznego ich „rozbicia” przez sprzedającego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w myśl art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dla potrzeb stosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych ustawodawca w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy określił, że przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112).

Towarami używanymi są zatem te dobra ruchome, które wcześniej zostały choć raz użyte, lecz nadają się do wielokrotnego wykorzystania (nie ulegają zużyciu po jednokrotnym użytku).

W przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odsprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku (art. 120 ust. 4 ustawy).

Przez kwotę sprzedaży – w myśl art. 120 ust. 1 pkt 5 ustawy – rozumie się całkowitą kwotę, którą podatnik otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów od nabywcy lub osoby trzeciej, wliczając w to otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty bezpośrednio związane z tą dostawą, podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik obciąża nabywcę, z wyłączeniem kwot, o których mowa w art. 29a ust. 7.

Należy zauważyć, że formułując w art. 120 ustawy szczególne procedury w zakresie dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, ustawodawca, określając w ust. 4 tego artykułu podstawę opodatkowania, posłużył się sformułowaniem „kwota nabycia”.

Zgodnie z art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy, przez kwotę nabycia rozumie się wszystkie składniki wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 5, które dostawca towarów otrzymał lub ma otrzymać od podatnika.

Powyższe regulacje wskazują, że dla potrzeb zastosowania procedury marży, przez kwotę nabycia należy rozumieć wszystko, co stanowi wynagrodzenie, które pierwotny sprzedawca towaru używanego otrzymał od podatnika (nabywcy).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy – między innymi – towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży. Ta szczególna procedura dotyczy jednak tylko dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od określonej kategorii podmiotów.

W myśl art. 120 ust. 10 ustawy, przepisy ust. 4 i 5 ustawy o VAT, dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;

2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;

3. podatników, jeśli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;

4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;

5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży pojazdów używanych oraz części samochodowych. Wnioskodawczyni nabywa pojazdy głównie na aukcjach internetowych od zagranicznych podmiotów. Sprzedaż używanych pojazdów Wnioskodawczyni rozlicza stosując zasadę VAT marża zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy o VAT. Aukcje internetowe, na których Wnioskodawczyni nabywa używane pojazdy prowadzone są przez firmę niemiecką (…) 1 (…) posiadającą NIP europejski (…). Realizując sprzedaż Firma (…) 1 (…) posiadającą NIP europejski (…) współpracuje z firmą (…) 2 (…) posiadającą NIP europejski (…), wykonującą usługę przygotowania dokumentów, obsługującą aukcję oraz świadczącą usługę transportu. Po wygraniu przez Wnioskodawczynię aukcji internetowej, Wnioskodawczyni otrzymuje jedną fakturę proforma z firmy (…) 1 (…) posiadającą NIP europejski (…) opiewającą na pełną kwotę transakcji stanowiącej sumę, a następnie po dokonaniu przelewu Wnioskodawczyni otrzymuje odrębne faktury: od firmy (…) 1 (…) NIP europejski (…) za zakup samochodu, od firmy (…) 2 (…) NIP europejski (…) za przygotowanie dokumentacji samochodu, obsługę aukcji oraz transport. Od momentu rozpoczęcia działalności gospodarczej do chwili obecnej ustalając kwotę nabycia przedmiotowego samochodu Wnioskodawczyni uwzględnia kwotę wynikającą wyłącznie z faktury za ten samochód, która należna jest sprzedawcy tego pojazdu, bez uwzględnienia kwot wynikających z faktur za usługi aukcyjne oraz usługi przygotowania dokumentów.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii, czy może Ona ustalać kwotę nabycia przedmiotowego samochodu uwzględniając wszystkie składniki wynagrodzenia, jakie Wnioskodawczyni jest zobowiązana zapłacić za dany samochód, które potwierdzają wpłaty na podstawie faktury proforma, tj. zarówno z faktury za zakup tego samochodu, która należna jest sprzedawcy tego pojazdu, jak i wynikających z faktur za usługi aukcyjne oraz usługi przygotowania dokumentów.

Jak wskazano powyżej, przez kwotę nabycia należy rozumieć wszystko, co stanowi wynagrodzenie, które pierwotny sprzedawca towaru otrzymał od podatnika (nabywcy). Tak rozumiana cena towaru (kwota nabycia) obejmuje wszystkie koszty związane z transakcją, jeżeli nabywca towaru (kupujący) ponosi ciężar tych opłat płacąc za nie sprzedawcy. Do kwoty nabycia, o której mowa powyżej, nie mogą zostać zaliczone koszty, które nie zostały zapłacone i nie są należne sprzedawcy towaru.

W związku z powyższym, opłata za przygotowanie dokumentacji samochodu, obsługę aukcji oraz transport nie stanowią składników wynagrodzenia, które sprzedawca samochodu otrzymuje od Wnioskodawczyni jako nabywcy samochodu. Faktury dokumentujące ww. usługi oraz faktura za zakup samochodu – jak wynika z wniosku – wystawione są przez różne podmioty o różnych nazwach i numerach identyfikacji podatkowej, co oznacza, że wykazane w nich kwoty należne są różnym podmiotom, a nie jedynie sprzedawcy samochodu.

To, że Wnioskodawczyni należności za zakup samochodu oraz opłatę za przygotowanie dokumentacji samochodu, obsługę aukcji oraz transport wpłaca na podstawie faktury proforma, nie zmienia tego, że ostatecznie Wnioskodawczyni nabyła różne towary i usługi od różnych podmiotów, wobec których zobowiązana jest zapłacić te należności. Należności z tytułu opłaty za przygotowanie dokumentacji samochodu, obsługę aukcji oraz transport przysługują innemu podmiotowi niż pierwotnemu sprzedawcy samochodu, co potwierdzają faktury wystawione przez różne podmioty. W związku z powyższym, nie mogą one zwiększać kwoty nabycia, o której mowa w art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy.

Podsumowując, należy stwierdzić, że podstawą opodatkowania przy sprzedaży przez Wnioskodawczynię towaru używanego (samochodu) jest różnica między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia (kwotą należną pierwotnemu sprzedawcy samochodu zapłaconą przez Wnioskodawczynię), pomniejszona o kwotę podatku od towarów i usług. Przy czym, przy określaniu kwoty nabycia Wnioskodawczyni powinna uwzględnić kwotę wynikającą z faktury za samochód bez uwzględnienia kwot wynikających z faktury za opłaty za przygotowanie dokumentacji samochodu, obsługę aukcji oraz transport, które są należne innemu podmiotowi, a nie pierwotnemu sprzedawcy samochodu. Tym samym do kwoty nabycia samochodu Wnioskodawczyni nie może zaliczyć kwot wynikających z otrzymanej i zapłaconej faktury dotyczącej nabycia na aukcji samochodu tj. opłaty za przygotowanie dokumentacji samochodu, obsługę aukcji oraz transport.

W konsekwencji odpowiadając na pytania Wnioskodawczyni należy stwierdzić, że obecnie Wnioskodawczyni prawidłowo ustala kwotę nabycia przedmiotowego samochodu uwzględniając kwotę wynikającą wyłącznie z faktury za zakup tego samochód, która należna jest sprzedawcy tego pojazdu, bez uwzględnienia kwot wynikających z faktur za usługi aukcyjne oraz usługi przygotowania dokumentów, jednakże z uwagi na fakt, że zdaniem Wnioskodawczyni za cenę nabycia powinno się uważać wszystkie składniki wynagrodzenia, jakie Zainteresowana jest zobowiązana uiścić sprzedającemu, stanowisko Wnioskodawczyni należało całościowo uznać za nieprawidłowe.

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko zakresu objętego pytaniami wskazanymi we wniosku przyjmując, że Wnioskodawczyni ma prawo do zastosowania procedury VAT marża. Interpretacja nie rozstrzyga możliwości zastosowania procedury VAT marża, gdyż kwestia ta nie była przedmiotem wątpliwości Wnioskodawczyni. Kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego/stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.