0114-KDIP1-3.4012.589.2021.5.AMA

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 sierpnia 2021 r. (data wpływu 2 września 2021 r.), uzupełnionym pismem z 25 października 2021 r. (data wpływu 2 listopada 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z 15 października 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.589.2021.3.AMA (doręczone Stronie 21 października 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) sprzedaży działek niezabudowanych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

2 września 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z 25 października 2021 r. (data wpływu 2 listopada 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z 15 października 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.589.2021.3.AMA (doręczone Stronie 21 października 2021 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek niezabudowanych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni w roku 2020 w drodze spadku po zmarłej mamie otrzymała 15 działek gruntowych niezabudowanych (położonych w (…)), które to zamierza sprzedać (w sposób indywidualny, niezorganizowany przez osoby trzecie) w 2021 roku, 5 działek. Pozostałe będą sprzedawane w momencie pojawienia się kupców. Dochód ze sprzedaży będzie przeznaczony na zaspokojenie potrzeb mieszkalnych (dom). Aktualnie miejsce zamieszkania Wnioskodawczyni to (…) i tam zostanie dokonany zakup wyżej wymienionego domu. Powyższe działki były własnością spadkodawczyni od lat 90-tych XX wieku. Ponadto, Wnioskodawczyni poinformowała, że działki te w 2014 roku zostały przekształcone na budowlane. Wnioskodawczyni jest osobą niepracującą, na utrzymaniu męża, zamieszkałego w (…) i pracującego na etacie w (…). Koszt zakupu domu w (…) wychodzi mniej więcej ok. 12 działek z 15 posiadanych.

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, że nigdy nie była ani nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Działki przeznaczone do sprzedaży w latach 2021-2022 to działki ewidencyjne w obrębie (…), gmina (…), powiat (…). 13 sierpnia 2021 r. założona została dla niżej wymienionych działek o nr: 1 - 15, księga wieczysta nr (…). Działki nie były wykorzystywane przez Wnioskodawczynię do czynności podlegających opodatkowaniu. Nie były przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze ani nie były udostępniane osobom trzecim. Działki są zgodnie z ewidencją działkami rolnymi i przeznaczonymi w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego, uchwalonym przez Urząd Miejski w (…), pod zabudowę mieszkalną jednorodzinną.

Sprzedaż działek jest dla potrzeb polepszenia własnych warunków mieszkaniowych: pieniądze uzyskane ze sprzedaży zostaną przeznaczone na zakup domu w aktualnym miejscu zamieszkania, Wnioskodawczyni tj. w (…). Wszystkie działki przeznaczone do sprzedaży Wnioskodawczyni ma zamiar sprzedać do końca roku 2022. Wnioskodawczyni nigdy nie prowadziła ani nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Nie ponosiła Ona żadnych nakładów związanych z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży. Nieruchomości odziedziczyła po zmarłej mamie w stanie takim jak są obecnie.

Wnioskodawczyni doprecyzowała, że działki nie zostały przekształcone ani przez Nią ani przez Jej mamę na działki budowlane. Działki są działkami rolnymi, a jedynie ich przeznaczenie w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego uchwalonego przez Urząd Miejski w (…) (Uchwała (…) w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części gminy (…) w rejonie wsi (…); Publikacja: (…)) przeznacza te działki pod zabudowę mieszkalną jednorodzinną.

20 października 2014 r. nastąpił podział działki nr (…) decyzją (…) na wniosek mamy Wnioskodawczyni (…) na podstawie uzyskanej przez Jej mamę 28 lutego 2013 r. decyzji o warunkach zabudowy.

Działki, których Wnioskodawczyni jest aktualnie właścicielką stanowią grunty rolne, za które płaci Ona podatki rolne, ale w rzeczywistości nie są aktualnie wykorzystywane przez Nią do żadnych celów związanych z produkcją rolną.

Nie były podejmowane ani nie będą podejmowane przez Wnioskodawczynię żadne czynności wymagające zaangażowania własnych środków finansowych zmierzające do podniesienia wartości tych działek. Nie były podejmowane przez Wnioskodawczynię żadne działania marketingowe w celu sprzedaży ww. nieruchomości (brak jakichkolwiek działań marketingowych podjętych przeze Wnioskodawczynię w celu sprzedaży działek będących Jej własnością).

Wcześniej działki w tym rejonie były sprzedawane przez mamę Wnioskodawczyni i klienci na działki kontaktują się z Jej bratem najprawdopodobniej z polecenia wcześniejszych nabywców. Informacje i kontakt przekazywane są z ust do ust przez znajomych i sąsiadów.

Wnioskodawczyni zawarła przed sprzedażą przedwstępne umowy sprzedaży z dwoma Nabywcami na prośbę i z inicjatywy Kupujących, z uwagi na brak na dzień podpisania umowy przedwstępnej sprzedaży założonej księgi wieczystej dla sprzedawanych nieruchomości.

Wnioskodawczyni przedstawiła również zapisy umów przedwstępnych sprzedaży zawartych pomiędzy Sprzedającą a Kupującymi:

UMOWA PRZEDWSTĘPNA SPRZEDAŻY

Zawarta w(…) dnia………………..2021 roku pomiędzy:

1. (…), córką (…) i (…), PESEL (…)., zwaną w dalszej części umowy Sprzedającą reprezentowaną przez pełnomocnika (…),

a

2. …………………………….., córką/synem…………………………., legitymującą się dowodem osobistym………………………… (ważny do…………………………….r.), PESEL…………………..,

Zamieszkałą………………….(…), ul. …………………….., zwaną w dalszej części umowy Kupującą.

Strony ustaliły następującą treść umowy

§1

1. Przedmiotem niniejszej umowy jest zobowiązanie do sprzedaży działki budowlanej oznaczonej numerem geodezyjnym `(...)``(...)``(...)``(...)``(...)`. o powierzchni ………. m2,

znajdującej się w (…) przy ul. (…), gm. (…), województwo (…).

Działka ma dostęp do drogi publicznej – ul. (…), należącej do gminy (…), w której znajdują się wszystkie media: prąd, woda, kanalizacja, gaz, światłowód i objęta jest Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego.

Aktualnie dla w/w nieruchomości w Sądzie Rejonowym, (…) w (…) prowadzona jest księga wieczysta numer (…).

W dniu aktu notarialnego z dnia 24 czerwca 2021 r. został złożony wniosek o założenie nowej księgi wieczystej. Do chwili obecnej nie ma informacji o jej powstaniu.

2. Do niniejszej umowy Sprzedająca okazała następujące dokumenty:

- Akt notarialny Rep. A numer (…) z dnia 24 czerwca 2021 r. Umowa o częściowy dział spadku, sporządzony przez notariusza (…)w Kancelarii

Notarialnej w (…),

- Pełnomocnictwo – z 2 lipca 2021 r. napisane w (…) przez notariusz (…).

3. Sprzedająca gwarantuje, że przedmiotowa nieruchomość wolna jest od ciężarów i długów oraz roszczeń osób trzecich, nie toczy się w stosunku do niej żadne postępowanie sądowe, administracyjne ani postępowanie egzekucyjne, nie jest przedmiotem zabezpieczeń, w szczególności bankowych, ponadto nie jest wydzierżawiana. W odniesieniu do przedmiotu tej umowy nie zostały podpisane żadne umowy w formie aktu notarialnego, tj. umowa przedwstępna sprzedaży ani też jakakolwiek inna wiążąca umowa z osobami trzecimi.

§2

Sprzedająca oświadcza, że zobowiązuje się sprzedać w stanie wolnym od wszelkich obciążeń działkę budowlaną oznaczoną numerem geodezyjnym ……………………..

o powierzchni …………… m2, znajdującą się w (…) przy ul. (…), województwo (…), zaś Kupująca oświadcza, iż powyższą nieruchomość zobowiązuje się kupić na warunkach zawartych w niniejszej umowie do majątku osobistego.

§3

1. Umowa przyrzeczona sprzedaży zostanie zawarta najpóźniej do dnia 15 września 2021 roku.

2. Umówiona cena za przedmiot umowy została ustalona na kwotę ……….,00 zł (słownie: ………………. złotych).

3. Strony zgodnie ustalają, że zadatek w wysokości …(…)…,00 zł (słownie: (…)) zostanie wpłacony na rachunek bankowy wskazany przez Sprzedają …………………… (Bank`(...)``(...)``(...)``(...)``(...)``(...)``(...)``(...)`.), w ciągu 2 dni roboczych, licząc od dnia dzisiejszego tj. do 10 sierpnia 2021 r.

4. Resztę ceny sprzedaży, tj. kwotę ………….,00 (słownie: ………… złotych) Kupująca zobowiązuje się zapłacić przelewem w dniu aktu notarialnego ze środków własnych.

§4

1. W razie wykonania umowy zadatek ulega zaliczeniu na poczet ceny.

2. Jeżeli strony inaczej nie postanowią zadatek dany przy zawarciu umowy ma to znaczenie, że w razie nie wykonania umowy przez jedną ze stron, druga strona może bez wyznaczenia terminu dodatkowego, od umowy odstąpić i otrzymany zadatek zachować, a jeżeli sama go dała może żądać sumy dwukrotnie wyższej.

3. W razie zgodnego rozwiązania umowy zadatek powinien być zwrócony, a obowiązek zapłaty kwoty dwukrotnie wyższej odpada. To samo dotyczy wypadku, gdy nie wykonanie umowy nastąpiło wskutek okoliczności, za które żadna ze stron nie ponosi odpowiedzialności albo, za które ponoszą odpowiedzialność obie strony.

§5

1. Strony zgodnie ustalają, że koszty opłaty notarialnej przyrzeczonej, podatku od czynności cywilnoprawnych ponosi Kupująca.

2. W razie gdyby po zawarciu niniejszej umowy powstało lub ujawniło się istnienie jakiegokolwiek obciążenia zbywanego prawa, Sprzedająca zobowiązuje się je niezwłocznie uregulować.

3. Sprzedająca zobowiązuje się złożyć stosowne pismo w celu przyspieszenia założenia nowej księgi wieczystej dla nieruchomości.

4. Kupująca oświadcza, iż przedmiotową nieruchomość widziała osobiście i nie wnosi żadnych zastrzeżeń.

§6

1. W sprawach nieuregulowanych niniejszą umową mają zastosowanie odpowiednie przepisy kodeksu cywilnego.

2. Wszelkie zmiany niniejszej umowy wymagają zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności.

3. Umowa została sporządzona w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach, po jednym dla każdej ze stron.

Sprzedający Kupujący

………………….. …………………..

Wnioskodawczyni wskazała również, że działki zostały wydane stronie Kupującej po zawarciu finalnego aktu notarialnego sprzedaży. Po zawarciu umowy przedwstępnej sprzedaży a przed finalnym aktem sprzedaży nieruchomości strona Kupująca nie dysponowała nieruchomością na cele budowlane w żadnym stopniu, ponieważ nieruchomość nie została jej udostępniona, zatem nie dokonywała żadnych inwestycji zwiększających atrakcyjność nieruchomości. Strona Kupująca nie poniosła żadnych nakładów finansowych związanych z działkami podlegającymi sprzedaży do czasu finalnej umowy sprzedaży. Nie zostały udzielone żadne pełnomocnictwa Nabywcom działek ani Wnioskodawczyni nie wyraziła zgody na dysponowanie terenem na cele budowlane przed sprzedażą żadnej z działek.

Nigdy wcześniej Wnioskodawczyni nie dokonywała sprzedaży żadnej nieruchomości. Wnioskodawczyni posiada inne nieruchomości nabyte w drodze dziedziczenia po zmarłej mamie. Na dzień dzisiejszy nie planuje ich sprzedaży. Jej plany obejmują aktualnie sprzedaż przedmiotowych 15 wcześniej wymienionych działek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy powyższa czynność (sprzedaż) będzie podlegała ustawie o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Według oceny Wnioskodawczyni powyższa sprzedaż nie podlega opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy zatem stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary (w tym działki) w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zatem dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zasadne jest zatem wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, aportu, darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. Trybunał w orzeczeniu tym potwierdził, że dla uznania danego majątku za prywatny, istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Zatem „majątek prywatny” to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r. sygnatura akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny, to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika tego podatku. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym również nieruchomości, jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby osobiste, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem w kwestii opodatkowania sprzedaży działek istotne jest, czy w danej sprawie Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntów podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Przejawem takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia jednej z wymienionych czynności, tylko wtedy działania sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). TSUE orzekł w tych sprawach, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą”, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Ze wskazanych regulacji należy wywnioskować, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni zamierza sprzedać piętnaście niezabudowanych działek gruntu o numerach ewidencyjnych 1 - 15 w latach 2021 – 2022, które otrzymała w 2020 roku w drodze spadku po zmarłej mamie. Działki te są działkami rolnymi, przeznaczonymi w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego uchwalonym 17 grudnia 2015 r., pod zabudowę mieszkalną jednorodzinną.

20 października 2014 r. nastąpił podział działki nr (…) na wniosek mamy Wnioskodawczyni na podstawie uzyskanej przez Jej mamę 28 lutego 2013 r. decyzji o warunkach zabudowy.

Działki, których Wnioskodawczyni jest aktualnie właścicielką, stanowią grunty rolne, za które płaci Ona podatki rolne, nie są one jednak aktualnie wykorzystywane przez Nią do żadnych celów związanych z produkcją rolną.

Wnioskodawczyni nie jest, ani nigdy nie była, czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawczyni nigdy nie prowadziła, ani nie prowadzi, żadnej działalności gospodarczej. Nie ponosiła Ona żadnych nakładów związanych z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży.

Działki nie były wykorzystywane przez Wnioskodawczynię do czynności podlegających opodatkowaniu. Nie były przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze ani nie były udostępniane osobom trzecim.

Sprzedaż działek ma na celu polepszenie własnych warunków mieszkaniowych, pieniądze uzyskane ze sprzedaży zostaną przeznaczone na zakup domu w aktualnym miejscu zamieszkania Wnioskodawczyni tj. w (…).

Wszystkie działki przeznaczone do sprzedaży Wnioskodawczyni ma zamiar sprzedać do końca roku 2022 w sposób indywidualny, niezorganizowany przez osoby trzecie. Nie były podejmowane ani nie będą podejmowane przez Wnioskodawczynię żadne czynności wymagające zaangażowania własnych środków finansowych zmierzające do podniesienia wartości tych działek. Nie były podejmowane przez Wnioskodawczynię żadne działania marketingowe w celu sprzedaży ww. działek. Wcześniej działki w tym rejonie były sprzedawane przez mamę Wnioskodawczyni i klienci kontaktują się z Jej bratem, najprawdopodobniej z polecenia wcześniejszych nabywców. Informacje i kontakt przekazywane są z ust do ust przez znajomych i sąsiadów.

Wnioskodawczyni zawarła z dwoma Nabywcami standardowe przedwstępne umowy sprzedaży.

Po zawarciu ww. umów a przed finalnymi aktami sprzedaży nieruchomości strona Kupująca nie dysponowała nieruchomością na cele budowlane w żadnym stopniu, ponieważ nieruchomość nie została jej udostępniona, zatem nie dokonywała żadnych inwestycji zwiększających atrakcyjność nieruchomości. Strona Kupująca nie poniosła żadnych nakładów finansowych związanych z działkami podlegającymi sprzedaży do czasu finalnej umowy sprzedaży. Nie zostały udzielone żadne pełnomocnictwa Nabywcom działek ani Wnioskodawczyni nie wyraziła zgody na dysponowanie terenem na cele budowlane przed sprzedażą żadnej z działek.

Nigdy wcześniej Wnioskodawczyni nie dokonywała sprzedaży żadnej nieruchomości. Wnioskodawczyni posiada inne nieruchomości nabyte w drodze dziedziczenia po zmarłej mamie, jednak na dzień dzisiejszy nie planuje ich sprzedaży.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy, wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą ustalenia, czy sprzedaż ww. piętnastu działek gruntu będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że dostawa towarów (w tym nieruchomości gruntowej niezabudowanej) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy prowadzi do wniosku, że brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawczyni w przedmiocie zbycia nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż ww. działek gruntu wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie podjęła aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Działania podejmowane przez Wnioskodawczynię należą zatem do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Zainteresowana sprzedając opisane wyżej działki, będzie korzystała z przysługującego Jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie będą miały zastosowania przepisy ustawy.

W konsekwencji, dokonując sprzedaży działek o numerach ewidencyjnych 1 - 15 Wnioskodawczyni będzie korzystała z przysługującego Jej prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawczynię cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy w zakresie sprzedaży ww. działek, a dostawę tych działek cech czynności podlegających opodatkowaniu, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podsumowując, w rozpatrywanej sprawie, brak jest podstaw do uznania Wnioskodawczyni – w związku z opisaną sprzedażą piętnastu ww. działek gruntu – za podatnika podatku od towarów i usług, a w konsekwencji sprzedaż ww. działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Nadmienia się, że w odniesieniu do podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zaznaczenia wymaga, że Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawczyni ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.