0114-KDIP1-3.4012.552.2021.1.KP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku nadanym za pośrednictwem Poczty Polskiej 13 sierpnia 2021 r. (data wpływu 18 sierpnia 2021 r.) uzupełnionym pismem z 6 września 2021 r. (data wpływu 7 września 2021 r.) oraz pismem z 2 listopada 2021 r. (data wpływu 3 listopada 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT (podatek od towarów i usług) w odniesieniu do sprzedaży działek nr 1, 2 i 3 – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

18 sierpnia 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT w odniesieniu do sprzedaży działek nr 1, 2 i 3. Wniosek został uzupełniony pismem z 6 września 2021 r. (data wpływu 7 września 2021 r.) oraz pismem z 2 listopada 2021 r. (data wpływu 3 listopada 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku):

(…) Sp. z o.o. zakupiła w 1991 roku sad (3,144 m2) w miejscowości (…) k/(…) jednostka rejestrowa gruntów (…), obręb ewidencyjny: (…) bez podatku VAT, który wtedy nie istniał. Sad składa się z działek nr 1, 2 i 3 oznaczenie S-RV nr Księgi wieczystej (dla wszystkich działek): (…).

W roku 2014 Spółka zmieniła nazwę na (…) Sp. z o.o. Na dzień dzisiejszy zgodnie z wypisem z rejestru gruntów zakupiona ziemia nadal jest ziemią rolną. Zgodnie z informacją z Urzędu Miasta w (…) nie ma obowiązującego planu zagospodarowania dla tego terenu od prawie 19 lat.

Ponadto Wnioskodawca w uzupełnieniu do wniosku w piśmie z 2 listopada 2021 r. wskazał, że właściciel rolnych działek (…) Sp. z o.o. nie jest podatnikiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż działki/działek będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu do wniosku), w wypadku sprzedaży działki/działek nie będzie obowiązywał podatek VAT.

Wnioskodawca zakupił sad, gdy podatek VAT nie istniał. Po ponad 30 latach nadal jest to ziemia rolna. Do dnia dzisiejszego ziemia ta jest własnością tej samej spółki. Jej jedynym udziałowcem od 1991 r. jest udziałowiec – W. M. Od momentu kupna na nieruchomości nie znajdują się żadne obiekty budowlane. Na działkach nie ma i nie było sieci wodociągowej, energetycznej, gazowej, telekomunikacyjnej. Działki były kupione przez rodzinnych udziałowców spółki (…) (matka, syn, żona syna) z myślą o wybudowaniu dla siebie domu bliźniaka. Z różnych względów nigdy do tego nie doszło. Nigdy nie było zamiarem wspólników spółki kupowanie ziemi z myślą o zarobieniu na jej późniejszej odsprzedaży. Przedmiotem działalności spółki nigdy nie był jakikolwiek obrót nieruchomościami. Minęło ponad 30 lat od daty zakupu działek. Działki kupiono w czasach gdy VAT nie istniał. Jest to wciąż ziemia rolna. Nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Nie wydano warunków zabudowy.

Z art. 15 Ustawy o VAT wynika, że istotne znaczenie dla uznania za działalność gospodarczą ma zorganizowany charakter konkretnych zachowań podmiotu. Działalność gospodarczą cechuje stałość i powtarzalność związana z zawodowym prowadzeniem działalności podmiotu.

Nie jest działalnością gospodarczą sprzedaż części majątku, który nigdy nie został kupiony z myślą o dalszej odsprzedaży.

Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dn. 28.11.2006 r. (Dz. Urz. UE L 347 s. 1 ze zm.) mówi, że za działalność gospodarczą uznaje się wykorzystywanie w sposób ciągły majątku rzeczowego lub wartości materialnych dla uzyskania dochodu. Ww. działki rolne nie są zorganizowanym zespołem składników materialnych i niematerialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Sprzedaż części lub całości nieruchomości należącej do (…) Sp. z o. o. nie będzie wykonywana w ramach działalności gospodarczej. (…) Sp. z o. o. nie prowadzi takiej działalności od ok. 20 lat. Rokrocznie składane jest sprawozdanie do KRS (Krajowy Rejestr Sądowy) i wysyłany jest zerowy CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) 8 do Urzędu Skarbowego. Jedynym powodem, dla którego spółka (…) istnieje jest fakt, że jest ona właścicielem ww. działek rolnych. Gdyby nie to już dawno byłaby zlikwidowana.

Ponadto w ocenie Wnioskodawcy w sprawie sprzedaży gruntu rolnego, którego studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego wskazuje na zmianę przeznaczenia pod zabudowę mieszkaniowo/usługową :

- jeżeli chodzi o podatek VAT, to w tym przypadku jeżeli jest to studium, a nie plan zagospodarowania nie ma to wpływu na podatek VAT i sprzedaż jest zwolniona na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W przypadku gdy pojawia się studium uwarunkowań, które przewiduje zmianę zagospodarowania, jest wyrok np. NSA z 22 lipca 2008 r., sygn. akt I FSK 868/07, z którego wynika, że studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy wiążące jest jedynie dla organów gminy i jako akt kierownictwa wewnętrznego nie kształtuje sytuacji prawnej właścicieli nieruchomości i jego postanowienia nie mogą wpływać na sytuację prawną obywateli i ich organizacji, a więc podmiotów spoza systemu podmiotów administracji publicznej, a więc nie może stanowić podstawy do wydawania decyzji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, która stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność jest opodatkowana VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE.L. Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy 2006/112/WE wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. „Teren budowlany” to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE).

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

W świetle powyższych przepisów stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Należy zaznaczyć, że sprzedaż składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca – jako (…) Sp. z o.o. zakupiła w 1991 roku sad (3,144 m2) w miejscowości (…) k/(…) bez podatku VAT, który wtedy nie istniał. Sad składa się z działek rolnych nr 1, 2 i 3 oznaczenie S-RV nr Księgi wieczystej (dla wszystkich działek): (…). W roku 2014 Spółka zmieniła nazwę na (…) Sp. z o.o. Na dzień dzisiejszy zgodnie z wypisem z rejestru gruntów zakupiona ziemia nadal jest ziemią rolną.

Wątpliwości Spółki przedstawione we wniosku dotyczą tego, czy sprzedaż ww. działki/działek będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Spółki, sprzedaż wskazanych we wniosku działek należących do (…) Sp. z o.o. nie będzie wykonywana w ramach działalności gospodarczej i tym samym nie będzie obowiązywał podatek VAT.

Z powyższym stanowiskiem Spółki nie można się zgodzić. Jak wynika z opisu sprawy przedmiotowe działki, które zostały zakupione przez Spółkę w 1991 roku stanowią składnik majątku Spółki, który obecnie Spółka ma zamiar sprzedać. Dokonując sprzedaży opisanych działek rolnych Spółka będzie działała jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzący działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Nie ma przy tym znaczenia, że działki były kupione przez rodzinnych udziałowców Spółki, gdyż na dzień sprzedaży działki stanowią majątek Spółki a nie majątek prywatny wykorzystywany dla zaspokojenia potrzeb własnych osób fizycznych. Posiadanie majątku w prowadzonej działalności gospodarczej wyklucza użytkowanie go na potrzeby prywatne. Zatem Spółki nie można uznać za osobę fizyczną sprzedającą swój majątek prywatny, gdyż jak wyżej wskazano działki zostały nabyte w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę i Spółka nadal jest ich właścicielem.

Z uwagi na powyższe Spółka dokonując sprzedaży opisanych działek rolnych, będzie działała jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzący działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. W konsekwencji, dostawa działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Wskazać również należy, że Organ nie jest uprawniony do analizowania i oceny dokumentów załączonych do wniosku o interpretację.

Ponadto należy wskazać, że w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy dla dostawy niezabudowanych działek nr 1, 2 i 3 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.