0114-KDIP1-3.4012.517.2021.2.KF

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 30 lipca 2021 r. (data wpływu 3 sierpnia 2021 r.), uzupełnione pismem z 23 września 2021 r. (data wpływu 28 września 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z 13 września 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.517.2021.1.KF (doręczone Stronie 20 września 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku stosowania kasy rejestrującej oraz możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

3 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z 23 września 2021 r. (data wpływu 28 września 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z 13 września 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.517.2021.1.KF (doręczone Stronie 20 września 2021 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku stosowania kasy rejestrującej oraz możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni od 1 lipca 2021 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą (…), posiada NIP (…) i REGON (…). Miejsce prowadzenia działalności (pracowni) znajduje się w (…). Przeważająca działalność sklasyfikowana jest pod nr PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 10.71.Z - produkcja świeżych wyrobów ciastkarskich oraz ciastek. (Podklasa ta nie obejmuje podgrzewania wyrobów piekarskich do bezpośredniej konsumpcji, sklasyfikowanego w odpowiednich podklasach działu 56). W ramach prowadzonej działalności pracownia prowadzona przez Wnioskodawczynię otwarta jest w nieregularnych godzinach pracy i nie we wszystkie dni tygodnia. Produkcja słodkich wyrobów (tortów, ciast, muffin, itp.) odbywać się będzie na indywidualne zamówienia klientów będących osobami fizycznymi. W lokalu, w którym prowadzona jest pracownia nie ma wydzielonego miejsca na konsumpcję, w którym klient mógłby zjeść zamówione słodkości, a także napić się ciepłych lub zimnych napojów - tego typu usługi nie są świadczone.

W pracowni następuje wyłącznie:

· produkcja wyrobów cukierniczych,

· przyjęcie zamówienia w formie telefonicznej oraz elektronicznej,

· odbiór w punkcie wydawczym i zapłata za zamówiony produkt.

Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej pracowni oferuje również możliwość przywozu pod wskazany adres zamówionych wcześniej słodkich wyrobów. Wnioskodawczyni w ramach tej usługi zamierza dostarczać zamówienie i rozkładać je w miejscu wskazanym przez klienta.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że:

· właściwa klasyfikacja PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) na podstawie Rozporządzenia Rady Ministrów z 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU)(Dz. U. 2015 r. poz. 1676) dla świadczonych przez Wnioskodawczynię usług objętym przedmiotem wniosku to „10.71”;

· obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania czynności wymienionych we wniosku kwoty 20.000 zł;

· Wnioskodawczyni nie dokonuje sprzedaży usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, wymienionych w § 4 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Rozwoju i finansów z 20 grudnia 2017 roku (Dz. U. z 2018 r. poz. 2519 ze zm.) w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących tzn. nie świadczy usług objętych bezwzględnym obowiązkiem prowadzenia ewidencji przy użyciu kasy rejestrującej;

· Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej pracowni oferuje również możliwość przywozu pod wskazany adres zamówionych wcześniej słodkich wyrobów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy prowadząc działalność na zasadach ogólnych polegającą na produkcji i sprzedaży słodkich wyrobów Wnioskodawczyni jest zobligowana do zakupu kasy rejestrującej od pierwszej transakcji na rzecz osób fizycznych?

2. Czy Wnioskodawczyni może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego do limitu sprzedaży dla osób fizycznych w wysokości 20.000 zł?

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie jest ona zobowiązana do zakupu kasy fiskalnej od pierwszej transakcji. Z uwagi, że może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego do limitu sprzedaży na rzecz osób fizycznych w wysokości 20.000 zł. 0 ile, w powyższej sprawie, mamy do czynienia z „produktem” przeznaczonym do bezpośredniej konsumpcji, to nie można przyjąć, że stanowi on „posiłek”. Wyroby co prawda powstają na podstawie złożonego zamówienia przez klienta, to jednak po wyprodukowaniu gotowego wyrobu cukierniczego (tj. toru, ciasta lub muffiny) ich sprzedaż nie wymaga od sprzedawcy (Wnioskodawczyni) wykonania żadnych dodatkowych czynności - tj. ich przetworzenia - tak jak w przypadku usług związanych z wyżywieniem - przygotowaniem posiłku, potrawy nadającej się od razu do spożycia.

Co istotne nie sposób uznać, że pracownia, w której prowadzona jest działalność Wnioskodawczyni spełnia definicję stacjonarnej placówki gastronomicznej, jak wynika bowiem z opisu sprawy w lokalu, w którym prowadzona jest pracownia nie ma wydzielonego miejsca na konsumpcję, w którym klient mógłby zjeść zamówione słodkości, a także napić się ciepłych lub zimnych napojów - tego typu usługi nie są świadczone. Ww. pracownia, w której Wnioskodawczyni produkuje ww. wyroby cukiernicze („produkty”) nie wpisuje się zatem w zakres pojęcia stacjonarnej placówki gastronomicznej rozumianej jako zakład lub punkt gastronomiczny stały lub sezonowy, którego przedmiotem działalności jest przygotowanie oraz sprzedaż posiłków i napojów do spożycia na miejscu i na wynos.

Ponadto, należy dodać, że dla przeważającej działalności polegającej na produkcji świeżych wyrobów ciastkarskich oraz ciastek Wnioskodawczyni podaje symbol PKD 10.71.Z - zatem symbol odnoszący się do działalności w zakresie „produkcji” tego typu wyrobów, a nie symbol PKD 56.10.A obejmujący działalność restauracji i innych stałych placówek gastronomicznych, co pośrednio przemawia również za przyjęciem ww. stanowiska. Bez znaczenia pozostaje także fakt, że w ramach prowadzonej pracowni Wnioskodawczyni oferuje również możliwość przywozu pod wskazany adres zamówionych wcześniej słodkich wyrobów (w ramach tej usługi dostarcza zamówienie i rozkłada je w miejscu wskazanym przez klienta), skoro nie świadczy usług związanych z wyżywieniem w ramach stacjonarnej placówki gastronomicznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT (podatek od towarów i usług). Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na podstawie art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących od 1 stycznia 2019 r. reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r. poz. 2519 ze zm.), zwane dalej rozporządzeniem.

Regulacje zawarte w powołanym rozporządzeniu przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na wysokość obrotu – do określonej tym przepisem wysokości obrotów (zwolnienie podmiotowe) oraz zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (zwolnienie przedmiotowe).

Według § 3 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r.:

1. podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20.000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20.000 zł.
2. podatników rozpoczynających po dniu 31 grudnia 2018 r. dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli przewidywany przez podatnika obrót z tego tytułu nie przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w danym roku podatkowym, kwoty 20.000 zł.

Powyższe zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej ma charakter podmiotowy, tj. dotyczy podmiotu, którego obrót z tytułu sprzedaży na rzecz ww. podmiotów nie przekroczył limitu 20 000 zł.

Zgodnie z § 5 ust. 2 rozporządzenia, w przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności, w kwocie 20.000 zł.

Natomiast, stosownie do zapisu § 2 ust. 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Ponadto, § 4 rozporządzenia zawiera katalog czynności, do których nie mają zastosowania zwolnienia przedmiotowe, podmiotowe oraz podmiotowo-przedmiotowe. Oznacza to, że podatnik dokonujący czynności wymienionych w ww. przepisie nie ma prawa do korzystania ze zwolnienia z ewidencjonowania tych czynności przy pomocy kasy rejestrującej.

W przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 i 2, zwolnienie to traci moc z chwilą wykonania czynności, o której mowa w § 4 (§ 5 ust. 7 cyt. rozporządzenia).

Zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 2 lit. i) rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2021 r., zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku świadczenia usług:

• związanych z wyżywieniem (PKWiU 56), wyłącznie:

- świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz

- usług przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering).

Zgodnie z art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o VAT podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii w terminie do dnia 30 czerwca 2020 r. - do świadczenia usług związanych z wyżywieniem wyłącznie świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania.

Przepis ust. 1 stosuje się tylko do kas rejestrujących, przy zastosowaniu których jest prowadzona ewidencja sprzedaży w zakresie sprzedaży towarów lub świadczenia usług wymienionych w ust. 1 (art. 145b ust. 2 ustawy o VAT).

Zgodnie z § 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) Rozporządzenia Ministra Finansów z 10 czerwca 2020 r. w sprawie przedłużenia terminów prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii (Dz. U. z 2020 r. poz. 1059), przedłuża się terminy, w których podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, o których mowa w art. 145b ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2020 r. – do świadczenia usług związanych z wyżywieniem wyłącznie świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania.

Z opisu sprawy wynika, że od 1 lipca 2021 r. Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, zajmującą się produkcją słodkich wyrobów takich jak torty, ciasta i muffiny. Przeważająca działalność sklasyfikowana jest pod nr PKD 10.71.Z - produkcja świeżych wyrobów ciastkarskich oraz ciastek. W ramach prowadzonej działalności pracownia prowadzona przez Wnioskodawczynię otwarta jest w nieregularnych godzinach pracy i nie we wszystkie dni tygodnia. Produkcja odbywać się będzie na indywidualne zamówienia klientów będących osobami fizycznymi. W lokalu, w którym prowadzona jest pracownia nie ma wydzielonego miejsca na konsumpcję, w którym klient mógłby zjeść zamówione słodkości, a także napić się ciepłych lub zimnych napojów - tego typu usługi nie są świadczone. W pracowni następuje wyłącznie produkcja wyrobów cukierniczych, przyjęcie zamówienia w formie telefonicznej oraz elektronicznej, odbiór w punkcie wydawczym i zapłata za zamówiony produkt. Wnioskodawczyni oferuje również możliwość przywozu pod wskazany adres zamówionych wcześniej słodkich wyrobów. Wnioskodawczyni w ramach tej usługi zamierza dostarczać zamówienie i rozkładać je w miejscu wskazanym przez klienta.

Wnioskodawczyni wskazała, że właściwa klasyfikacja PKWiU dla świadczonych przez Nią usług objętych przedmiotem wniosku to „10.71”. Obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania czynności wymienionych we wniosku kwoty 20.000 zł. Wnioskodawczyni nie wykonuje usług wymienionych w § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Na tle przedstawionego opisu sprawy wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą tego, czy prowadząc opisaną działalność Wnioskodawczyni jest zobligowana do zakupu kasy rejestrującej od pierwszej transakcji na rzecz osób fizycznych, czy może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego do limitu sprzedaży dla osób fizycznych w wysokości 20.000 zł.

W przypadku świadczenia usług związanych z wyżywieniem wyłącznie świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo - stosownie do art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o VAT - podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii w terminie do 30 czerwca 2020 r. Jednocześnie na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z 10 czerwca 2020 r. w sprawie przedłużenia terminów prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii (Dz. U. z 2020 r. poz. 1059) - m.in. dla ww. grupy podatników możliwość ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu dotychczasowych kas rejestrujących została wydłużona do 31 grudnia 2020 r.

Mając na uwadze brzmienie przepisu art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o VAT w celu udzielenia odpowiedzi na pytanie Wnioskodawczyni konieczne jest zdefiniowanie dwóch elementów:

• usług związanych z wyżywieniem,
• stacjonarnej placówki gastronomicznej.

W ww. przepisie ustawodawca nie odwołuje się wprost do klasyfikacji statystycznych usług, jednakże bazując pomocniczo na tych klasyfikacjach, można zdefiniować ww. pojęcia mając na względzie, że:

• usługi związane z wyżywieniem ujęte zostały w Dziale 56 PKWiU - dział ten obejmuje usługi związane z zapewnieniem pełnego wyżywienia przeznaczonego do bezpośredniej konsumpcji w restauracjach, włączając restauracje samoobsługowe i oferujące posiłki „na wynos”, z lub bez miejsc do siedzenia. Nie jest przy tym istotny rodzaj obiektu serwującego posiłki, ale fakt, że są one przeznaczone do bezpośredniej konsumpcji,

• dział 56.10.A PKD obejmuje „Restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne” - podklasa ta obejmuje przygotowywanie i podawanie posiłków gościom siedzącym przy stołach lub gościom dokonującym własnego wyboru potraw z wystawionego menu, bez względu na to czy spożywają oni przygotowywane posiłki na miejscu, biorą je na wynos czy są im dostarczane. Ww. podklasa obejmuje działalność: restauracji, kawiarni, restauracji typu fast food, barów mlecznych, barów szybkiej obsługi, lodziarni, pizzerii, miejsc z żywnością na wynos, restauracyjną lub barową prowadzoną w środkach transportu, wykonywaną przez oddzielne jednostki.

Ponadto definiując pojęcie stacjonarnej placówki gastronomicznej należy wskazać, że zgodnie z definicją:

• zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN (ww.sjp.pwn.pl), pod pojęciem gastronomii rozumie się „działalność produkcyjno-usługową obejmującą prowadzenie restauracji, barów, itp.” oraz „sztukę przyrządzania potraw”,
• stosowaną w statystyce publicznej opracowaną przez GUS (Główny Urząd Statystyczny) punktem gastronomicznym jest „Placówka gastronomiczna prowadząca ograniczoną działalność gastronomiczną, taka jak: smażalnia, pijalnia, lodziarnia, bufet w kinie, na stadionie, itp. Natomiast placówka gastronomiczna została zdefiniowana jako „Zakład lub punkt gastronomiczny stały lub sezonowy, którego przedmiotem działalności jest przygotowanie oraz sprzedaż posiłków i napojów do spożycia na miejscu i na wynos”.

Analizując okoliczności niniejszej sprawy, w pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę na charakter prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności, która dotyczy produkcji wyrobów cukierniczych takich jak: torty, ciasta, muffiny itp. O ile, w niniejszej sprawie, mamy do czynienia z „produktem” przeznaczonym do bezpośredniej konsumpcji, to nie można przyjąć, że stanowi on „posiłek”. Wyroby co prawda powstają na podstawie złożonego zamówienia przez klienta, to jednak po wyprodukowaniu gotowego wyrobu cukierniczego (tj. toru, ciasta lub muffiny) ich sprzedaż nie wymaga od sprzedawcy (Wnioskodawczyni) wykonania żadnych dodatkowych czynności - tj. ich przetworzenia - tak jak w przypadku usług związanych z wyżywieniem - przygotowaniem posiłku, potrawy nadającej się od razu do spożycia.

Co istotne nie sposób uznać, że pracownia, w której prowadzona jest działalność Wnioskodawczyni spełnia definicję stacjonarnej placówki gastronomicznej, jak wynika bowiem z opisu sprawy w lokalu, w którym prowadzona jest pracownia nie ma wydzielonego miejsca na konsumpcję, w którym klient mógłby zjeść zamówione słodkości, a także napić się ciepłych lub zimnych napojów - tego typu usługi nie są świadczone.

W pracowni następuje wyłącznie:

• produkcja wyrobów cukierniczych,
• przyjęcie zamówienia w formie telefonicznej- elektroniczne,
• odbiór w punkcie wydawczym i zaplata za zamówiony produkt.

Ww. pracownia, w której Wnioskodawczyni produkuje ww. wyroby cukiernicze („produkty”) nie wpisuje się zatem w zakres pojęcia stacjonarnej placówki gastronomicznej rozumianej jako zakład lub punkt gastronomiczny stały lub sezonowy, którego przedmiotem działalności jest przygotowanie oraz sprzedaż posiłków i napojów do spożycia na miejscu i na wynos.

Ponadto, należy dodać, że dla przeważającej działalności polegającej na produkcji świeżych wyrobów ciastkarskich oraz ciastek Wnioskodawczyni podaje symbol PKD 10.71.Z - zatem symbol odnoszący się do działalności w zakresie „produkcji” tego typu wyrobów, a nie symbol PKD 56.10.A obejmujący działalność restauracji i innych stałych placówek gastronomicznych, co pośrednio przemawia również za przyjęciem ww. stanowiska. Bez znaczenia pozostaje także fakt, że w ramach prowadzonej pracowni Wnioskodawczyni oferuje również możliwość przywozu pod wskazany adres zamówionych wcześniej słodkich wyrobów (w ramach tej usługi dostarcza zamówienie i rozkłada je w miejscu wskazanym przez klienta), skoro nie świadczy usług związanych z wyżywieniem w ramach stacjonarnej placówki gastronomicznej.

W przedstawionych okolicznościach Wnioskodawczyni wskazała, że obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania czynności wymienionych we wniosku kwoty 20.000 zł. Ponadto, Wnioskodawczyni jednoznacznie wskazała, że nie zamierza wykonywać usług wymienionych w § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W konsekwencji, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że z uwagi na fakt, że świadczenie usług opisanych we wniosku nie zostało na podstawie § 4 ust. 2 rozporządzenia wyłączone z możliwości zastosowania zwolnienia, to Wnioskodawczyni na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących może skorzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej świadcząc takie usługi, na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych. Wnioskodawczyni będzie mogła, nie dłużej niż do 31 grudnia 2021 r., korzystać ze zwolnienia wskazanego w § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia – tj. do limitu kwoty 20 000 zł, ustalonego proporcjonalnie w odniesieniu do obrotu z tytułu sprzedaży wykonywanej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych i okresu wykonywania tych czynności w roku 2021.

Jeżeli jednak Wnioskodawczyni przekroczy obrót zrealizowany z tytułu świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w kwocie 20.000 zł, to zwolnienie to straci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym Wnioskodawczyni przekroczyła ten obrót. W związku z tym, że Wnioskodawczyni ma prawo do skorzystania ze zwolnienia, to nie jest zobowiązana do zakupu kasy fiskalnej od pierwszej transakcji dokonanej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawczyni ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.