0114-KDIP1-2.4012.517.2021.1.JO

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 października 2021 r. (data wpływu 19 października 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia dla sprzedaży nieruchomości zabudowanej na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT (podatek od towarów i usług) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

19 października 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia dla sprzedaży nieruchomości zabudowanej na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka w dniu 13 marca 1997 r. nabyła na podstawie aktu notarialnego A nr (…) prawo wieczystego użytkowania terenu, tj. dwóch działek o powierzchni 1.240 metrów kwadratowych oraz własność znajdującego się na tych działkach budynku murowanego, 1-kondygnacyjnego wraz z pomieszczeniami gospodarczymi (który stanowił odrębny od gruntu przedmiot własności).

Przedmiotowy zakup został potwierdzony wymienionym powyżej aktem notarialnym oraz fakturami VAT. Sprzedaż prawa wieczystego użytkowania korzystała ze zwolnienia z podatku VAT. Sprzedaż budynku została opodatkowana podatkiem VAT. W związku z tym Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu zakupu budynku.

Na przedmiotowej nieruchomości Spółka prowadziła działalność gospodarczą od dnia jej nabycia. Część pomieszczeń była i jest nadal wynajmowana.

Obecnie Wspólnicy spółki podjęli decyzję o sprzedaży przedmiotowej nieruchomości. Według wstępnych ustaleń sprzedaż/ przeniesienie własności nastąpi w pierwszym kwartale 2022 roku.

W tym miejscu należy dodać iż:

• Podatnik był i jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT,

• wykorzystywał nieruchomość w działalności gospodarczej do czynności objętych podatkiem VAT,

• zakupiona nieruchomość została wpisana do ewidencji środków trwałych i dokonywano odpisów amortyzacyjnych zgodnie z obowiązującymi przepisami,

• na dzień sprzedaży działka będzie zabudowana, na działce znajduje się budynek wolnostojący, przy czym budynek jest budynkiem w rozumieniu art. 3 pkt 2 i 3 ustawy Prawo budowlane, trwałe związany z gruntem,

• od dnia zakupu do dnia dzisiejszego nastąpiło zasiedlenie budynku, a uzyskiwane przychody związane z przedmiotową nieruchomością wynikały zarówno z faktu prowadzenia działalności przez samą Spółkę, jak i z wynajmu części pomieszczeń znajdujących się w budynku,

• już po nabyciu nieruchomości Spółka poniosła wydatki na modernizację/ulepszenie nieruchomości, których wartość przekroczyła 30% wartości początkowej budynków,

• zakup i sprzedaż nieruchomości nie jest przedmiotem działalności gospodarczej Spółki.

Nieruchomość została nabyta w dniu 12 marca 1997 r. na podstawie wystawionej faktury VAT przez X Spółka Akcyjna. Zgodnie z obowiązującymi przepisami transakcja sprzedaży nieruchomości została potwierdzona sporządzonym aktem notarialnym Repertorium A nr (…) w dniu 13 marca 1997 r.

Zaznaczyć w tym miejscu należy, iż przedmiotowa nieruchomość została wydana nabywcy w dniu 29 lutego 1996 r. na podstawie umowy przedwstępnej potwierdzonej aktem notarialnym Repertorium A nr (…). Jak ustaliły strony i co zostało potwierdzone w przedmiotowym akcie, z dniem wydania nieruchomości we władanie na nabywcę przeszły korzyści i ciężary związane z nabyciem.

W związku z nabyciem przedmiotowej nieruchomości Spółka zaadoptowała pomieszczenia dla celów prowadzonej działalności gospodarczej i rozpoczęła tam prowadzenie działalności gospodarczej - działalność na przedmiotowej nieruchomości była prowadzona od dnia 1 stycznia 1997 r.

W związku z zakupem Spółka ponosiła nakłady na ulepszenie środka trwałego. Wartość nakładów przekroczyła 30% wartości początkowej środka trwałego. W związku z ponoszonymi nakładami Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT. Nakłady na ulepszenie środka trwałego ponoszone były w latach 1997 – 1998, a ich łączna suma przekroczyła 30% wartości początkowej środka trwałego. Ostatnie ulepszenie zostało dokonane w dniu 29 kwietnia 1998 r. Od tamtego czasu nie były ponoszone wydatki na modernizację/ulepszenie środka trwałego. Ponoszone były nakłady związane z podtrzymaniem wartości użytkowej środka trwałego - stanu pierwotnego, poprzez np. naprawę czy wymianę zużytych elementów. Nie zmieniało to charakteru oraz funkcji danego środka trwałego.

Oprócz wykorzystywania nieruchomości na własne cele Podatnik w kolejnych latach wynajmował część pomieszczeń. Od 15 listopada 1998 r. do dnia dzisiejszego wynajmowany jest lokal na działalność medyczną. Ponadto w latach od 1 lipca 2010 r. do 31 lipca 2020 r. wynajmowane były pomieszczenia na działalność handlową innemu podmiotowi.

Spółka w chwili zakupu dokonała pierwszego zasiedlenia nieruchomości.

Ponadto po zakończeniu ulepszenia środka trwałego którego wartość przekroczyła 30% wartości początkowej Spółka wynajęła część pomieszczeń.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przy sprzedaży ww. nieruchomości, zarówno budynku jak i prawa wieczystego użytkowania podatnik będzie korzystał ze zwolnienia wynikającego z treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowa transakcja będzie korzystać ze zwolnienia z podatku VAT.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest - co do zasady - zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 26 kwietnia 2018 r., 0113-KDIPT1-1.4012.165.2018.2.ŹR czy Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 10 maja 2019 r. (0112-KDIL2-3.4012.150. 2019.1.EW).

Zatem, dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a. wybudowaniu lub

b. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W ocenie Spółki obydwie powyższe przesłanki zostały spełnione. Po pierwsze upłynął okres 2 lat od dnia zakupu i oddania do użytkowania nieruchomości - Spółka wykorzystywała ją na potrzeby własne co wypełnia przesłanki. Po drugie część nieruchomości została oddana w najem co również wypełnia przesłanki wymienione w powyższym przepisie. I po trzecie po dokonanych ulepszeniach, o których mowa w pkt b, również upłynęło 2 lata. Po dokonanych ulepszeniach, które miały miejsce w 1998 roku Spółka wynajęła część pomieszczeń od dnia 15 listopada 1998 roku.

Zdaniem Spółki w przedstawionym stanie faktycznym nie będzie mieć zastosowania przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT. W myśl tego przepisu zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

a. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Sytuacja Spółki nie wypełnia przesłanek wskazanych powyżej z uwagi na fakt, iż zarówno przy nabyciu jak i ulepszeniu przysługiwało jej prawo do odliczenia podatku VAT.

Podatnik uważa, iż również sprzedaż prawa użytkowania wieczystego gruntu tak jak cała transakcja zbycia budynków będzie korzystać ze zwolnienia z podatku VAT. Spółka stoi na stanowisku, prezentowanym również w literaturze i orzecznictwie, iż użytkowanie wieczyste gruntu nie może być przedmiotem obrotu prawnego odrębnym od prawa własności budynków wzniesionych na tym gruncie, i odwrotnie, to ostatnie prawo nie może być przedmiotem obrotu prawnego odrębnym od prawa użytkowania wieczystego.

W świetle obowiązujących przepisów przez dostawę towarów należy rozumieć nie tylko oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste ale również zbycie tego prawa. Zatem zasadne wydaje się rozumienie przepisu art. 29a ust. 8 ustawy o VAT w ten sposób, że grunt jako towar przyjmuje stawkę podatku obowiązującą dla budynku, bez względu na to czy sprzedaż dotyczy prawa własności tego gruntu czy też prawa użytkowania wieczystego.

Wskazuje na to przepis art. 233 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, zgodnie z którym w granicach, określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, użytkownik może korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. Z kolei przepisy art. 235 K.c., które mają charakter przepisów bezwzględnie obowiązujących, a więc nie mogą być zmieniane wolą stron, stanowią, że właścicielem budynków i innych urządzeń na gruncie oddanym w wieczyste użytkowanie jest użytkownik wieczysty oraz że własność tych budynków i urządzeń jest prawem związanym z użytkowaniem wieczystym.

Na powyższe zwrócił uwagę WSA w Gdańsku, który jednoznacznie wskazał, iż prawo własności budynków dzieli los prawny użytkowania wieczystego. Zbycie więc tego prawa odnosi się także do budynków, sama zaś własność budynków nie może być przeniesiona na inną osobę bez przeniesienia użytkowania wieczystego. Należy również pamiętać, iż umowa przeniesienia prawa wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego, niezawierająca postanowień o przeniesieniu także prawa własności budynków, jest nieważna (art. 58 § 1 K.c.). W uzasadnieniu Sąd wskazał, iż umowa »sprzedaży prawa użytkowania wieczystego«, na podstawie której użytkownik wieczysty »sprzedaje prawo użytkowania wieczystego«, niezawierająca postanowień o przeniesieniu własności znajdujących się na tych działkach budynków, nie może stanowić podstawy wpisu w księdze wieczystej wynikającego z niej prawa wieczystego użytkowania jedynie w odniesieniu do samego gruntu, (zob. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, w wyroku z dnia 4 lipca 2017 r., sygn. akt I SA/Gd 555/17).

W konsekwencji Sąd uznał, że w przypadku zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z budynkiem posadowionym na tym gruncie i trwale z nim związanym, zwolnienie z podatku VAT dostawy budynku jest równoznaczne z zastosowaniem tego zwolnienia w odniesieniu do zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu.

Z uwagi na fakt, że pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a także od momentu ulepszenia a dostawą ww. budynku upłynął okres 2 lat to należy uznać, że dla przedmiotowej transakcji dostawy ww. budynku znajdującego się na gruncie w użytkowaniu wieczystym zostaną spełnione warunki do zastosowania zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami zaś – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również: oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem – w rozumieniu ww. przepisu) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Zatem w świetle powołanego wyżej art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług odpłatne przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, zbycie nieruchomości stanowi dostawę towarów.

Należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia. Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z treścią art. 2 pkt 14 - rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a) wybudowaniu lub

b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. „Pierwsze zasiedlenie” budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika – bowiem w obydwu przypadku doszło do korzystania z budynku.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

a) w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b) dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

W tym miejscu należy nadmienić, że dla dostawy nieruchomości, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Natomiast, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

· towary muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej,

· przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, również prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Co do zasady zatem, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu (prawa wieczystego użytkowania gruntu) korzysta ze zwolnienia od podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka 13 marca 1997 r. nabyła na podstawie aktu notarialnego A nr (…) prawo wieczystego użytkowania terenu, tj. dwóch działek o powierzchni 1.240 metrów kwadratowych oraz własność znajdującego się na tych działkach budynku murowanego, 1-kondygnacyjnego wraz z pomieszczeniami gospodarczymi (który stanowił odrębny od gruntu przedmiot własności). Przedmiotowy zakup został potwierdzony wymienionym powyżej aktem notarialnym oraz fakturami VAT. Sprzedaż prawa wieczystego użytkowania korzystała ze zwolnienia z podatku VAT. Sprzedaż budynku została opodatkowana podatkiem VAT i Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu zakupu budynku. W związku z nabyciem przedmiotowej nieruchomości Spółka zaadoptowała pomieszczenia dla celów prowadzonej działalności gospodarczej i rozpoczęła tam prowadzenie działalności gospodarczej - działalność na przedmiotowej nieruchomości była prowadzona od dnia 1 stycznia 1997 r.

W związku z zakupem Spółka ponosiła nakłady na ulepszenie środka trwałego. Wartość nakładów przekroczyła 30% wartości początkowej środka trwałego. W związku z ponoszonymi nakładami Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT. Nakłady na ulepszenie środka trwałego ponoszone były w latach 1997 – 1998, a ich łączna suma przekroczyła 30% wartości początkowej środka trwałego. Ostatnie ulepszenie zostało dokonane w dniu 29 kwietnia 1998 r. Od tamtego czasu nie były ponoszone wydatki na modernizację/ulepszenie środka trwałego. Ponoszone były nakłady związane z podtrzymaniem wartości użytkowej środka trwałego - stanu pierwotnego, poprzez np. naprawę czy wymianę zużytych elementów. Nie zmieniało to charakteru oraz funkcji danego środka trwałego.

Oprócz wykorzystywania nieruchomości na własne cele Podatnik w kolejnych latach wynajmował część pomieszczeń. Od 15 listopada 1998 r. do dnia dzisiejszego wynajmowany jest lokal na działalność medyczną. Ponadto w latach od 1 lipca 2010 r. do 31 lipca 2020 r. wynajmowane były pomieszczenia na działalność handlową innemu podmiotowi.

W przedmiotowej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W celu ustalenia, czy w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy względem budynku znajdującego się na nieruchomości nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy na tle przywołanych przepisów prawa, planowana sprzedaż budynku będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. W analizowanym przypadku – zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy – wydatki na ulepszenie budynku w latach 1997-1998 przekroczyły 30% jego wartości początkowej, a budynek był wykorzystywany na własne cele Spółki, jak również część budynku była wynajmowana od 1998 r. Zatem doszło do ponownego zasiedlenia tego budynku po poniesionych nakładach na jego ulepszenie. Tym samym jego dostawa nastąpi w okresie dłuższym niż 2 lata od ponownego pierwszego zasiedlenia. W konsekwencji spełnione zostaną przesłanki warunkujące zastosowanie zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy będzie miało również zastosowanie dla dostawy prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym budynek jest posadowiony, gdyż zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy w przypadku dostawy budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Ponieważ planowana sprzedaż budynku korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10, nie ma potrzeby analizowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, należy uznać za prawidłowe.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.