0114-KDIP1-2.4012.421.2021.2.SST

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 sierpnia 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem e-PUAP 11 sierpnia 2021 r.), uzupełnionym 5 listopada 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem e-PUAP 5 listopada 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z 4 listopada 2021 r. (doręczone 5 listopada 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwrotu podatku od towarów i usług z tytułu nabycia nowego środka transportu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

11 sierpnia 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwrotu podatku od towarów i usług z tytułu nabycia nowego środka transportu. Wniosek został uzupełniony 5 listopada 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem e-PUAP 5 listopada 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z 4 listopada 2021 r. (skutecznie doręczone 5 listopada 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca posiada obywatelstwo polskie. Wnioskodawca od kilku lat mieszka w Bułgarii, gdzie posiada status rezydenta długoterminowego. Wnioskodawca jest rezydentem podatkowym w (…). Wnioskodawca jest osobą fizyczną zarejestrowaną jako podatnik VAT (podatek od towarów i usług) w (…) (numer VAT-EU (…)). To są fakty, które istniały w momencie dokonania zakupu samochodu. Samochód w momencie zakupu przez Wnioskodawcę był zarejestrowany na sprzedającego w Polsce (pierwsza rejestracja 26 lutego 2021 r.), ale dla celów związanych z podatkiem VAT był nowy (tj. miał na liczniku mniej niż 6 tysięcy kilometrów lub od daty pierwszej rejestracji minęło mniej niż 6 miesięcy). Przed dokonaniem zakupu Wnioskodawca informował sprzedawcę (salon samochodowy będący płatnikiem VAT – (…)), że samochód jest kupowany w celu wywiezienia i rejestracji w miejscu zamieszkania Wnioskodawcy w (…) na co ma dowody w postaci korespondencji mailowej. Przed podpisaniem umowy sprzedający: 1) nie poinformował Wnioskodawcy, że dla celów związanych z podatkiem VAT samochód był nowy, 2) nie przedłożył Wnioskodawcy deklaracji VAT-22 (dokument potwierdzający wywóz przez nabywcę nowego środka transportu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium innego państwa członkowskiego), 3) nie poinformował, że samochód powinien zostać wywieziony w ciągu 14 dni od momentu zakupu z terytorium RP 4) naliczył na fakturze błędną stawkę VAT 23% zamiast 0%. Podpisanie umowy sprzedaży nastąpiło 15 marca 2021 r. Wnioskodawca kiedy dowiedział się, że samochód dla celu związanego z podatkiem VAT jest traktowany w Unii Europejskiej jak nowy, to jako bułgarski podatnik VAT dokonujący Wewnątrzwspólnotowej Dostawy Towarów musiał w kwietniu 2021 r. zapłacić podatek VAT drugi raz za ten sam samochód, tym razem w Bułgarii. Samochód na własnych kołach opuścił Polskę 27 kwietnia 2021 r. i tego samego dnia wjechał na terytorium Bułgarii. Samochód został zarejestrowany w Bułgarii 29 kwietnia 2021r.

Ponadto na wezwanie Organu z 4 listopada 2021 r. Wnioskodawca w odpowiedzi na zadane pytania wskazał:

1. Czy prowadził/prowadzi Pan działalność gospodarczą, a jeżeli tak to kiedy i w jakim zakresie?

Wnioskodawca nigdy nie prowadził działalności gospodarczej w żadnym kraju.

2. Czy samochód został zakupiony w celu wykorzystywania go w działalności gospodarczej?

Samochód został zakupiony do wykorzystywania wyłącznie w celach prywatnych i w takich celach jest wykorzystywany po dziś.

3. Jakie konkretnie dane zawiera wystawiona przez sprzedawcę na Pana rzecz faktura dokumentująca sprzedaż samochodu?

Załączam kopię faktury w przesyłanym piśmie.

4. Czy w momencie nabycia samochodu przekazał Pan sprzedawcy nr VAT-UE (…)?

W momencie nabycia samochodu sprzedający nie znał mojego numeru VAT-UE (…). Niemniej jednak doskonale znał cel zakupu tego auta, o czym świadczy korespondencja e-mailowa. Sprzedający otrzymał żądanie korekty faktury 13 kwietnia 2021 r. wraz z Wnioskodawcy numerem VAT-UE.

5. Czy samochód w momencie nabycia przez Wnioskodawcę spełniał definicję nowego środka transportu w rozumieniu art. 2 pkt 10 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług 004 r. o podatku od towarów i usług?

Tak - miał przejechane mniej niż 6000 km (na fakturze napisane 0 km), a także minęło mniej niż 6 miesięcy od daty pierwszej rejestracji pojazdu (data pierwszej rejestracji w Polsce to 26 luty 2021 r., a data zakupu to 14 marca 2021 r.).

6. Czy w momencie nabycia samochodu złożył Pan sprzedawcy oświadczenie o wywozie nowego środka transportu poza terytorium kraju w terminie 14 dni od nabycia?

Nie, takie oświadczenie nie zostało złożone, ponieważ sprzedający go nie przedstawił.

7. Czy posiada Pan dokumenty potwierdzające wywóz samochodu z terytorium Polski i rejestrację samochodu na terytorium Bułgarii, które przekazał Pan sprzedawcy?

Wnioskodawca posiada takie dokumenty, ale nie zostały przedstawione sprzedającemu, był on jedynie informowany (telefonicznie/e-mailowo) o tym fakcie, a także Wnioskodawca przesyłał liczne żądania, korekty faktury, które zostały zignorowane przez sprzedającego.

Wnioskodawca posiada takie dokumenty, ale nie zostały przedstawione sprzedającemu, był on jedynie informowany (telefonicznie/e-mailowo) o tym fakcie, a także Wnioskodawca przesyłał liczne żądania, korekty faktury, które zostały zignorowane przez sprzedającego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy jest możliwość, żeby sprzedawca skorygował Wnioskodawcy fakturę, aby była ona z zerową stawką VAT, tak aby Wnioskodawca mógł starać się o zwrot zapłaconego podatku VAT w Polsce? Czy w celu uniknięcia sytuacji podwójnego opodatkowania podatkiem VAT przez 2 kraje Unii Europejskiej tego samego towaru (środka transportu) należny jest Wnioskodawcy zwrot podatku VAT zapłaconego w Polsce? Czy Wnioskodawca może ubiegać się o zwrot podatku VAT w Polsce bezpośrednio w Urzędzie Podatkowym bez korekty faktury, przedstawiając dowody, że samochód jako nowy środek transportu do celów VAT został zarejestrowany w Bułgarii?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Samochód, będąc jeszcze nowym dla celów podatku VAT został, przez Wnioskodawcę zarejestrowany w Bułgarii, to Bułgaria stała się miejscem docelowym, w którym podatek VAT powinien zostać zapłacony. W Unii Europejskiej za ten sam towar/usługę podatek może być zapłacony tylko raz, co wynika z dyrektywy w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Uniemożliwienie zwrotu podatku VAT w Polsce byłoby złamaniem tej dyrektywy. Dlatego Polska jako strona zobowiązana jest zwrócić Wnioskodawcy wcześniej zapłacony podatek VAT. Wnioskodawcy sytuacja jest wprost opisywana na oficjalnej stronie internetowej Unii Europejskiej i stanowisko jest jasne, że kupującemu przysługuje zwrot VAT-u od strony (w tym wypadku Polski), która nie jest docelowym miejscem rejestracji nowego samochodu (…).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów na terytorium kraju;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na mocy przepisu art. 2 pkt 22 ustawy – przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy – przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Stosownie do treści art. 13 ust. 2 ustawy – przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7 (art. 13 ust. 6 ustawy).

Jak stanowi art. 2 pkt 10 lit. a ustawy – ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o nowych środkach transportu – rozumie się przez to przeznaczone do transportu osób lub towarów pojazdy lądowe napędzane silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowata, jeżeli przejechały nie więcej niż 6000 kilometrów lub od momentu dopuszczenia ich do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy; za moment dopuszczenia do użytku pojazdu lądowego uznaje się dzień, w którym został on pierwszy raz zarejestrowany w celu dopuszczenia do ruchu drogowego lub w którym po raz pierwszy podlegał on obowiązkowi rejestracji w celu dopuszczenia do ruchu drogowego w zależności od tego, która z tych dat jest wcześniejsza; jeżeli nie można ustalić dnia pierwszej rejestracji pojazdu lądowego lub dnia, w którym podlegał on pierwszej rejestracji, za moment dopuszczenia do użytku tego pojazdu uznaje się dzień, w którym został on wydany przez producenta pierwszemu nabywcy, lub dzień, w którym został po raz pierwszy użyty dla celów demonstracyjnych przez producenta.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że sprzedaż nowego środka transportu – wywiezionego z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – stanowi opodatkowaną podatkiem od towarów i usług wewnątrzwspólnotową dostawę towaru.

Jak stanowi art. 41 ust. 3 ustawy – w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 – według art. 42 ust. 3 ustawy – są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. (uchylony),
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
4. (uchylony)

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Według art. 42 ust. 5 ustawy – w przypadku wywozu przez nabywcę nowych środków transportu bez użycia innego środka transportu (przewozowego) podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający dane umożliwiające prawidłową identyfikację podatnika dokonującego dostaw i nabywcy oraz nowego środka transportu, w szczególności:

1. dane dotyczące podatnika i nabywcy,
2. dane pozwalające jednoznacznie zidentyfikować przedmiot dostawy jako nowy środek transportu,
3. datę dostawy,
4. podpisy podatnika i nabywcy,
5. oświadczenie nabywcy o wywozie nowego środka transportu poza terytorium kraju w terminie 14 dni od dnia dostawy,
6. pouczenie nabywcy o skutkach niewywiązania się z obowiązku, o którym mowa w pkt 5

– zwany dalej „dokumentem wywozu”.

Na podstawie art. 42 ust. 8 ustawy – w przypadku przekroczenia terminu, o którym mowa w ust. 5 pkt 5, nabywca nowego środka transportu jest obowiązany pierwszego dnia po upływie tego terminu do zapłaty podatku od dokonanej na jego rzecz dostawy tego środka transportu.

Stosownie do treści art. 42 ust. 9 ustawy kwotę podatku zapłaconego zgodnie z ust. 8 zwraca się na wniosek nabywcy nowego środka transportu, w przypadku gdy nowy środek transportu zostanie wywieziony na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju i tam zostanie zarejestrowany, jeżeli podlega obowiązkowi rejestracji, przy czym nabywca ma obowiązek udowodnić na podstawie posiadanych dokumentów wywóz tego środka transportu i jego zarejestrowanie. Podatek zwraca urząd skarbowy, który pobrał ten podatek.

Analiza powyższych przepisów prowadzi do wniosku, że niewypełnienie warunku wywozu nowego środka transportu w terminie 14 dni od dnia dokonania dostawy powoduje obowiązek zapłaty przez nabywcę podatku od towarów i usług od tej transakcji.

Natomiast w przypadku, gdy nowy środek transportu zostanie wywieziony na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju i tam zostanie zarejestrowany (jeżeli podlega obowiązkowi rejestracji) i nabywca udowodni na podstawie posiadanych dokumentów wywóz tego środka transportu i jego zarejestrowanie, podatek zwraca urząd skarbowy, który pobrał ten podatek. Zatem, tylko w takim przypadku przysługuje nabywcy zwrot zapłaconego przez niego podatku na podstawie art. 42 ust. 9 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca posiadający obywatelstwo polskie, od kilku lat mieszka w Bułgarii. Wnioskodawca jest rezydentem podatkowym w Bułgarii. Wnioskodawca jest osobą fizyczną zarejestrowaną jako podatnik VAT w Bułgarii (numer VAT-EU (…)). Wnioskodawca nigdy nie prowadził działalności gospodarczej. Wnioskodawca zakupił samochód (podpisanie umowy 15 marca 2021 r.), który w momencie zakupu przez Wnioskodawcę był zarejestrowany na sprzedającego w Polsce (pierwsza rejestracja 26 lutego 2021 r.). Przed dokonaniem zakupu Wnioskodawca informował sprzedawcę (salon samochodowy będący płatnikiem VAT – (…)), że samochód jest kupowany w celu wywiezienia i rejestracji w miejscu zamieszkania Wnioskodawcy w Bułgarii na co ma dowody w postaci korespondencji mailowej. Samochód był nowym środkiem transportu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, o czym Sprzedawca nie poinformował Wnioskodawcy przed podpisaniem umowy. Sprzedawca nie przedłożył Wnioskodawcy deklaracji VAT-22 (dokumentu wywozu). Sprzedawca na fakturze za sprzedaż samochodu naliczył 23% zamiast 0% podatku VAT. W momencie nabycia samochodu sprzedający nie znał numeru VAT-UE Wnioskodawcy. Niemniej jednak doskonale znał cel zakupu tego auta, o czym świadczy korespondencja e-mailowa. Sprzedający otrzymał żądanie korekty faktury 13 kwietnia 2021 r. wraz z Wnioskodawcy numerem VAT-UE. Wnioskodawca nie złożył oświadczenia sprzedającemu w terminie 14 dni, ponieważ sprzedający nie przedstawił go Wnioskodawcy. Ponadto Wnioskodawca posiada dokumenty potwierdzające wywóz samochodu z terytorium Polski, jednakże nie przedstawił ich sprzedającemu, tylko poinformował o tym fakcie. 27 kwietnia 2021 r. samochód na własnych kołach opuścił teren Polski i tego samego dnia wjechał do Bułgarii. Samochód został zarejestrowany w Bułgarii 29 kwietnia 2021 r. Samochód został zakupiony do wykorzystania wyłącznie w celach prywatnych i w takich celach jest wykorzystywany do dziś.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii zwrotu podatku od towarów i usług w Polsce z tytuły nabycia nowego środka transportu.

Mając na uwadze okoliczności sprawy w kontekście obowiązujących przepisów prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawcy nie przysługuje zwrot podatku zapłaconego w Polsce z tytułu nabycia nowego środka transportu. Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca, zamieszkały w Bułgarii, zakupił w Polsce 15 marca 2021 r. samochód będący nowym środkiem transportu, natomiast jego wywozu dokonał 27 kwietnia 2021 r., tj. po upływie 14 dni od dnia dostawy.

Sprzedawca na fakturze za sprzedaż samochodu naliczył podatek VAT w wysokości 23%.

Zatem, w związku z tym, że podatek od towarów i usług nie został zapłacony przez Wnioskodawcę na podstawie art. 42 ust. 8 ustawy, gdy minął termin 14 dni na wywóz nowego środka transportu od dnia dostawy, lecz podatek został naliczony przez dokonującego dostawy samochodu na wystawionej fakturze na rzecz nabywcy ze stawką 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, Wnioskodawcy nie przysługuje jego zwrot na podstawie art. 42 ust. 9 ustawy, również w przypadku, gdy samochód został wywieziony do Bułgarii 27 kwietnia 2021 r. oraz tam zarejestrowany 29 kwietnia 2021 r. i Wnioskodawca posiada dokumenty potwierdzające wywóz samochodu z terytorium Polski oraz jego rejestrację.

W konsekwencji, jak wynika z powołanych przepisów ustawy, Wnioskodawca nie może ubiegać się w Polsce, w tym przypadku od urzędu skarbowego, o zwrot podatku VAT zapłaconego w Polsce z tytułu nabycia nowego środka transportu od sprzedawcy, zarówno w przypadku otrzymania korekty faktury od sprzedającego, jak również w przypadku braku otrzymania korekty faktury. Zwrot podatku w Polsce zwracany jest bowiem przez właściwy urząd skarbowy, który podatek pobrał w związku z niedopełnieniem obowiązku wynikającego z art. 42 ust. 8 ustawy.

O taki zwrot nie można również starać się w trybie dyrektywy Rady 2008/9/WE z dnia 12 lutego 2008 r. określającej szczególne zasady zwrotu podatku od wartości dodanej, przewidzianego w dyrektywie 2006/112/WE, podatnikom niemającym siedziby w państwie członkowskim zwrotu, lecz mającym siedzibę w innym państwie członkowskim (Dz. Urz. UE L 44 z 20.02.2008 s. 23 ze zm.).

Wobec powyższej argumentacji, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Należy zauważyć, że interpretacja rozstrzyga w zakresie braku możliwości uzyskania zwrotu podatku VAT zapłaconego w Polsce z tytułu nabycia nowego środka transportu, zgodnie ze stanowiskiem zawartym we wniosku. Dodać trzeba, że sytuacja taka ma miejsce zarówno w przypadku ewentualnego otrzymania korekty faktury od sprzedającego, jak również w przypadku braku otrzymania takiej korekty faktury. Należy dodatkowo wskazać, że kwestia możliwości wystawienia korekty faktury nie może być rozstrzygnięta w ramach złożonego przez Wnioskodawcę wniosku. W tym zakresie do uzyskania interpretacji indywidualnej uprawniony jest jedynie sprzedający, jako podmiot, który mógłby taką fakturę ewentualnie wystawić. Wydanie interpretacji w tym zakresie dla Wnioskodawcy jako nabywcy pojazdu, nie wywołałoby skutków prawnych dla sprzedającego.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Końcowo należy wskazać, że analiza załączników dołączonych do wniosku o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem tut. Organ nie jest uprawniony do oceny załączników dołączonych do wniosku, a niniejszą interpretację wydano jedynie w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Wojewódzkiego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.