0114-KDIP1-2.4012.407.2021.2.PC

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 sierpnia 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem ePUAP 4 sierpnia 2021 r.) uzupełnionym za pośrednictwem ePUAP 7 listopada 2021 r. na wezwanie Organu z 27 października 2021 r., doręczone 28 października 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do zastosowania stawki 0% do dostawy samochodu ciężarowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

4 sierpnia 2021 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do zastosowania stawki 0% do dostawy samochodu ciężarowego. Wniosek został uzupełniony za pośrednictwem ePUAP 7 listopada 2021 r. na wezwanie Organu z 27 października 2021 r., doręczone 28 października 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny, uzupełniony w odpowiedzi na wezwanie Organu:

Wnioskodawca jest firmą handlowo-usługową zajmującą się sprzedażą pojazdów używanych, w większości zakupionych w Niemczech. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług).

W styczniu 2021 roku Wnioskodawca zakupił samochód ciężarowy (…), rok produkcji (…) o numerze VIN: (…). W dniu (…) 2021 Wnioskodawca dokonał sprzedaży pojazdu nabywcy, który wskazał, że jest osobą fizyczną: (…). Na potwierdzenie sprzedaży została wystawiona faktura VAT nr (…), na kwotę (…) zł netto plus (…) zł podatek od towarów i usług.

Przedmiotem dostawy/sprzedaży był kompletny samochód ciężarowy (…), rok produkcji (…) o numerze VIN: (…). Pojazd został wydany na terytorium Polski, w firmie Wnioskodawcy. W momencie sprzedaży Wnioskodawca posiadał wiedzę od nabywcy, że samochód ciężarowy będzie wywieziony z Polski na terytorium Ukrainy. Pomimo wiedzy o tym, że samochód będzie wywieziony z terytorium Polski na terytorium Ukrainy Wnioskodawca za radą księgowej doliczył podatek VAT, aby zabezpieczyć się, ponieważ znane są sytuacje, że wywóz nie zawsze był dokonywany przez nabywcę zgodnie ze stanem faktycznym. Wnioskodawca uzgodnił z nabywcą, że jak dokona wywozu prześle dokument IE-599 i wtedy Wnioskodawca dokona korekty faktury i zwrotu pieniędzy.

W kwietniu 2021 roku nabywca przesłał Wnioskodawcy dokument: komunikat IE-599 - Potwierdzenie wywozu domagając się skorygowania faktury VAT (…) i zastosowania zerowej stawki podatku od towarów i usług oraz zwrotu kwoty VAT na konto nabywcy. Na otrzymanym dokumencie IE-599 jako nadawca jest wskazany: (…). Jako odbiorca jest wskazany: (…). Kraj przeznaczenia: UA (Ukraina). Masa brutto: 6000. Opis towaru/kontenery: Podwozie samochodu ciężarowego używanego bez kabiny, z zamontowanym silnikiem marki (…), nr VIN: (…), rok-(…), masa netto: (…) .

Według informacji Wnioskodawcy wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej nie był związany z przeniesieniem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel z nabywcy (…) na inny podmiot. Na dzień sprzedaży samochodu ciężarowego Wnioskodawca nie wiedział czy nabywca dokonał sprzedaży nabytego towaru na rzecz (…), ani gdzie dokonał tej dostawy towarów. Wnioskodawca nie wie też z czego wynika fakt, że na dokumencie IE-599 jest inny podmiot. Po otrzymaniu dokumentu IE-599 zapytał o to nabywcę (…), Nabywca przekazał telefonicznie, że dał pojazd do odprawy koledze, ponieważ ani Wnioskodawca, ani nabywca nie posiadali numeru EORI. Organizatorem transportu był nabywca (…). Dokonał on rejestracji zakupionego samochodu ciężarowego (…) w Starostwie Powiatowym w (…) (tablice próbne) oraz dokonał ubezpieczenia OC pojazdu. W tych działaniach Wnioskodawca pomógł nabywcy wskazując urzędy i instytucje do załatwienia tych spraw. Z firmy Wnioskodawcy samochodem ciężarowym (…) wyjechał kierowca nabywcy, według rozmów prowadzonych pomiędzy kierowcą a nabywcą, miał on jechać na przejście graniczne polsko-ukraińskie. A sam nabywca jechał na południe Polski w celu zakupienia jeszcze dwóch pojazdów. Z otrzymanego od nabywcy dokumentu IE-599 nie wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu, ponieważ Wnioskodawca sprzedał pojazd kompletny. Wnioskodawca nie wie też z czego wynikają nieścisłości pomiędzy towarem, który został sprzedany przez Wnioskodawcę, ponieważ sprzedał pojazd w całości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku):

Czy Wnioskodawca powinien rozliczyć sprzedaż samochodu jako eksport, do którego zastosowanie będzie miała stawka 0% posiadając opisany w stanie faktycznym komunikat IE-599, na którym nie ma danych ani Wnioskodawcy, ani nabywcy?

Pytanie dotyczy rozliczenia eksportu towarów, w rozumieniu art. 2 pkt. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towaru i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku):

Zdaniem Wnioskodawcy nie powinien on rozliczyć sprzedaży samochodu jako eksport.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów na terytorium kraju;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5 ustawy).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami zaś, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei, przez eksport towarów, zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy, rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

– jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz, gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej – stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Aby uznać daną czynność za eksport towarów muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

• ma miejsce dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni) lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (eksport pośredni),
• wywóz towarów musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Trzeba tutaj zauważyć, że art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy przewiduje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów, jednak z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem – miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Tylko zatem wywóz towarów, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Unii Europejskiej znajdują się na terytorium kraju, stanowi eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegający opodatkowaniu w Polsce.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Przy czym, w myśl art. 41 ust. 6 ustawy, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 41 ust. 6a ustawy, dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

1. dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu;
2. dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;
3. zgłoszenie wywozowe na piśmie utrwalonym w postaci papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny.

Jednocześnie stosownie do art. 41 ust. 11 ustawy, przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

Aby zatem możliwe było opodatkowanie eksportu towarów stawką podatku w wysokości 0%, konieczne jest spełnienie warunku dotyczącego potwierdzenia wywozu towarów przez urząd celny określony w przepisach celnych. Spełnienie tego warunku ma gwarantować, że faktycznie nastąpi wywóz towarów i że bez ich powrotnego przywozu nie będą one przedmiotem dostawy na terytorium kraju, która poprzez zastosowanie stawki 0% byłaby faktycznie nieopodatkowana.

Katalog dokumentów wskazany w art. 41 ust. 6a ustawy jest otwarty, co oznacza, że podatnik dla wykazania eksportu może posłużyć się każdym dokumentem, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Przy czym, w przypadku eksportu pośredniego – zgodnie z ww. art. 41 ust. 11 ustawy – zastosowanie ma stawka podatku w wysokości 0%, jeżeli spełnione zostaną warunki zawarte w tym przepisie. Dokument, jakim podatnik powinien się posłużyć dla wykazania eksportu pośredniego, winien tę okoliczność jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdzać. Podatnik powinien więc posiadać w swojej dokumentacji dowód wiarygodny i potwierdzający faktyczne dokonanie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, z którego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Ponadto konieczne jest aby wywóz ten nastąpił w ramach transportu (wysyłki) zasadniczo o nieprzerwanym charakterze.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest firmą handlowo-usługową zajmującą się sprzedażą pojazdów używanych, w większości zakupionych w Niemczech. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W styczniu 2021 roku Wnioskodawca zakupił samochód ciężarowy (…), rok produkcji 2005 o numerze VIN: (…). 26 marca 2021 Wnioskodawca dokonał sprzedaży pojazdu nabywcy, który wskazał, że jest osobą fizyczną: (…). Na potwierdzenie sprzedaży została wystawiona faktura VAT nr (…), na kwotę (…) zł netto plus (…) zł podatek od towarów i usług. Przedmiotem dostawy/sprzedaży był kompletny samochód ciężarowy (…), rok produkcji 2005 o numerze VIN: (…). W momencie sprzedaży Wnioskodawca posiadał wiedzę od nabywcy, że samochód ciężarowy będzie wywieziony z Polski na terytorium Ukrainy.

Pojazd został wydany na terytorium Polski, w firmie Wnioskodawcy. 29 kwietnia 2021 roku nabywca przesłał Wnioskodawcy dokument: komunikat IE599 - Potwierdzenie wywozu domagając się skorygowania faktury VAT (…) i zastosowania zerowej stawki podatku od towarów i usług oraz zwrotu kwoty VAT na konto nabywcy. Na otrzymanym dokumencie IE599 jako nadawca jest wskazany: (…). Jako odbiorca jest wskazany: (…). Kraj przeznaczenia: UA (Ukraina). Masa brutto: (…). Opis towaru/kontenery: Podwozie samochodu ciężarowego używanego bez kabiny, z zamontowanym silnikiem marki (…), nr VIN: (…). Nabywca przekazał telefonicznie, że dał pojazd do odprawy koledze, ponieważ ani Wnioskodawca, ani nabywca nie posiadali numeru EORI.

Według informacji Wnioskodawcy wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej nie był związany z przeniesieniem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel z nabywcy (…) na inny podmiot. Na dzień sprzedaży samochodu ciężarowego Wnioskodawca nie wiedział czy nabywca dokonał sprzedaży nabytego towaru na rzecz (…), ani gdzie dokonał tej dostawy towarów. Wnioskodawca nie wie z czego wynika fakt, ze na dokumencie IE-599 jest inny podmiot. Po otrzymaniu dokumentu IE-599 zapytał o to nabywcę (…), Nabywca przekazał telefonicznie, że dał pojazd do odprawy koledze, ponieważ ani Wnioskodawca, ani on nie posiadali numeru EORI.

Organizatorem transportu był nabywca (…). Z firmy Wnioskodawcy samochodem ciężarowym (…) wyjechał kierowca nabywcy. Z otrzymanego dokumentu IE-599, który Wnioskodawca otrzymał od nabywcy nie wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu, ponieważ Wnioskodawca sprzedał pojazd kompletny.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości rozliczenia sprzedaży samochodu jako eksport, do którego zastosowanie będzie miała stawka podatku w wysokości 0%.

Wskazać należy, że aby wypełniona została definicja eksportu, w myśl art. 2 pkt 8 ustawy oraz jego opodatkowanie stawką podatku w wysokości 0%, konieczne jest spełnienie, poza dwiema przesłankami faktycznymi (dostawa oraz wywóz towaru z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poza terytorium UE), trzeciej ze wskazanych wyżej przesłanek, mającej charakter formalny, dotyczącej potwierdzenia wywozu towarów przez urząd celny określony w przepisach celnych. Taki przykładowy katalog dokumentów, potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, wymieniony został w art. 41 ust. 6a ustawy.

Dokument jakim Wnioskodawca powinien się posłużyć dla wykazania dokonania eksportu winien tę okoliczność jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdzać. Wnioskodawca powinien zatem posiadać dowód wiarygodny, potwierdzający faktyczne dokonanie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, z którego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Dokumentami, które potwierdzają wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej dla celów podatku od towarów i usług są, co do zasady, dokumenty wydawane podatnikom przez właściwe urzędy celne na podstawie przepisów prawa celnego, w tym przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny (Dz. Urz. UE L 269/1). Są to w szczególności dokumenty w formie elektronicznej otrzymane z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez organ celny wydruk tego dokumentu.

Elektroniczna obsługa zgłoszeń wywozowych przesyłanych przez zgłaszającego bądź eksportera, zarówno w urzędzie celnym wywozu, jak też w urzędzie celnym wyprowadzenia, dokonywana jest przez System ECS (System Kontroli Eksportu). System ECS pozwala na elektroniczną obsługę zgłoszenia wywozowego przesyłanego przez zgłaszającego/eksportera, zarówno w urzędzie celnym wywozu, jak też w urzędzie celnym wyprowadzenia i opiera się na obiegu komunikatów elektronicznych pomiędzy urzędami celnymi a podmiotami dokonującymi zgłoszeń celnych. Ma on zapewnić przy tym m.in.: przyspieszenie odpraw celnych eksportowych, docelowo bez konieczności przedkładania zgłoszeń wywozowych w formie pisemnej, poprawę obiegu dokumentów w urzędach celnych, przyspieszenie odpraw wywozowych w procedurze uproszczonej, elektroniczne potwierdzenie o wywozie towarów z obszaru celnego Wspólnoty Europejskiej, uzyskanie przez zgłaszającego bieżącej informacji o rozpoczęciu i zakończeniu poszczególnych etapów operacji wywozowej. System ECS zapewnia elektroniczną wymianę komunikatów pomiędzy urzędami celnymi krajów Unii Europejskiej w celu zautomatyzowania procedur administracyjnych, co umożliwia w konsekwencji potwierdzenie dokonania wywozu dla eksporterów i organów podatkowych.

Takie elektroniczne potwierdzanie dokonanych zgłoszeń celnych następuje w formie komunikatu IE-599 wydawanego eksporterowi/nabywcy. Jest on podpisywany przez system ECS przy użyciu klucza do bezpiecznej transmisji danych, zaś uzyskanie komunikatu IE-599 wiąże się z koniecznością rejestracji w tymże systemie.

Skoro zatem w systemie ECS potwierdzenie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej odbywa się za pomocą elektronicznego komunikatu IE-599, podpisywanego przez system ECS przy użyciu klucza do bezpiecznej transmisji danych (który to komunikat dokumentuje czynność łatwą do zweryfikowania przez organy celne), to jego kopie może stanowić każdy rodzaj dokumentu, który by wiernie odzwierciedlał treść oryginału. Może to być zatem wydruk komunikatu IE-599 w formacie papierowej, który nie musi być potwierdzony pieczęcią ani w inny sposób przez urząd celny albo też dokument przesłany w formie elektronicznej, np. za pomocą poczty elektronicznej, w formacie pdf.

Jak zostało wskazane w opisie sprawy 26 marca 2021 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży samochodu ciężarowego nabywcy, który wskazał, że jest osobą fizyczną: (…). Na potwierdzenie sprzedaży została wystawiona faktura VAT nr (…), na kwotę (…) zł netto plus (…) podatek od towarów i usług. Przedmiotem dostawy/sprzedaży był kompletny samochód ciężarowy (…), rok produkcji (…) o numerze VIN: (…). 29 kwietnia 2021 roku nabywca przesłał wnioskodawcy dokument: komunikat IE-599. Na otrzymanym dokumencie IE-599 jako nadawca jest wskazany: (…) natomiast jako odbiorca jest wskazany: (…). Przy czym jak wskazał Wnioskodawca z otrzymanego od nabywcy dokumentu nie wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu, ponieważ Wnioskodawca sprzedał pojazd kompletny, natomiast z opisu towaru na dokumencie IE-599 wynika iż przedmiotem wywozu jest Podwozie samochodu ciężarowego używanego bez kabiny, z zamontowanym silnikiem marki (…), nr VIN: (…), rok-(…), masa netto: (…). Jednocześnie na IE-599 jest wskazana faktura: (…)

Zatem skoro w dokumentach potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej został wskazany inny podmiot niż dostawca (Wnioskodawca) lub nabywca towarów oraz biorąc pod uwagę, że podstawowe dane potwierdzające tożsamość wywożonego towaru, wykazane w komunikacie IE-599, nie są spójne z danymi zawartymi w wystawionej fakturze, dokumentującej dostawę samochodu ciężarowego, należy wskazać, że w analizowanym przypadku transakcja nie może być uznana za eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy. Posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty w postaci komunikatu IE-599, w połączeniu z dokumentem (wystawioną fakturą) nie potwierdzają w sposób jednoznaczny wywozu samochodu ciężarowego poza terytorium Unii Europejskiej (na Ukrainę) w wyniku dokonywanej przez Wnioskodawcę dostawy. W konsekwencji posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty w postaci faktury VAT oraz komunikatu IE-599 nie stanowią podstawy do stosowania w odniesieniu do przedmiotowej transakcji preferencyjnej stawki podatku 0%, przewidzianej przepisami ustawy dla eksportu towarów.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Zatem okoliczność, czy posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty rzeczywiście potwierdzają wywóz towarów, poza terytorium Unii Europejskiej może być zweryfikowana jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Jednocześnie wskazuje się, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.