INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 listopada 2021 r. (data wpływu 22 listopada 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących wydatki związane z zadaniem pn. (…) – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
22 listopada 2021 r. wpłynął do organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących wydatki związane z zadaniem pn. (…)
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
Gmina (…) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT (podatek od towarów i usług)) i realizuje zadanie pn. „(…)”, które uzyskało dofinansowanie z Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. We wniosku o dofinansowanie Gmina wskazała, iż wydatki inwestycyjne będą stanowić koszty kwalifikowalne.
W ramach wymienionej inwestycji wykonane zostaną prace obejmujące następujący zakres:
§ budowę placu zabaw w m. (`(...)`), w tym: roboty ziemne, przygotowawcze, nawierzchniowe, obiekty małej architektury,
§ budowę placu zabaw w m. (`(...)`), w tym: roboty ziemne, przygotowawcze, nawierzchniowe, obiekty małej architektury,
§ wykonanie i montaż 2 szt. tablic informacyjno-promujących obszar Stowarzyszenia (…)„(…)” oraz Gminę (`(...)`).
Celem realizowanej inwestycji jest rozwój ogólnodostępnej infrastruktury kulturalnej w Gminie (`(...)`). Z placów zabaw korzystać będą zarówno mieszkańcy wsi (`(...)`) i (`(...)`), ale też pozostała ludność z terenu Gminy (`(...)`), w tym również turyści. Wybudowane obiekty pozwolą na odpoczynek i rekreację na świeżym powietrzu lokalnej społeczności, organizację różnego rodzaju spotkań towarzyskich, wpłyną pozytywnie na estetykę przestrzeni publicznej. Place zabaw będą ogólnodostępne, będą sprzyjać zacieśnianiu więzi międzyludzkich, co z kolei stworzy warunki do włączenia społecznego i integracji. Ponadto obiekty te podniosą standard i zakres świadczonych usług rekreacyjnych i turystycznych, wzmocnią konkurencyjność turystyczną Gminy, zwiększą walory estetyczne miejscowości wpływając na ich rozwój.
Na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U z 2020 r. poz. 713 ze zm.) Gmina (`(...)`) posiada osobowość prawną i zdolność do czynności prawnych. W myśl art. 2 ust. 1 tej ustawy Gmina (`(...)`) wykonuje zdania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.
Na mocy art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania Gminy (`(...)`) należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Kolejny art. 7 wskazuje, iż do zadań własnych wnioskodawcy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, kultury, edukacji publicznej, kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.
Nabywane w trakcie realizacji inwestycji towary i usługi, udokumentowane fakturą VAT, nie będą związane z wykonywaniem przez Gminę (`(...)`) czynności opodatkowanych, ponieważ Gmina (`(...)`) jako jednostka samorządu terytorialnego korzysta ze zwolnienia w zakresie czynności związanych z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami. Nabywane towary i usługi związane z realizacją opisanego wyżej zadania nie będą służyły czynnościom opodatkowanym, ponieważ efektem przedsięwzięcia będą dwa place zabaw, które nie będą służyły działalności opodatkowanej.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy Gminie (`(...)`) będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur VAT dokumentujących wydatki poniesione na: budowę placu zabaw w m. (`(...)`), w tym: roboty ziemne, przygotowawcze, nawierzchniowe, obiekty małej architektury, budowę placu zabaw w m. (`(...)`), w tym: roboty ziemne, przygotowawcze, nawierzchniowe, obiekty małej architektury oraz wykonanie i montaż 2 szt. tablic informacyjno-promujących obszar Stowarzyszenia (…) „(…)” oraz Gminę (`(...)`)?
Stanowisko Wnioskodawcy:
Gmina (`(...)`) stoi na stanowisku , iż realizując zadanie „(…)” nie posiada prawa do obniżenia podatku należnego w związku z brakiem możliwości odliczenia podatku VAT.
Podatek ten jest zatem wydatkiem kwalifikowalnym.
Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.
Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni lub pośredni związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.
Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych z podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.
Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku VAT wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) ma prawo do odliczenia podatku naliczonego.
Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu tej ustawy. Stosownie do art. 15 ust. 1 wymienionej wyżej ustawy za podatników uznaje się osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza, w myśl art. 15 ust. 2 tej samej ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Zgodnie natomiast z ust. 6 tej regulacji nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
W tym miejscu należy zaznaczyć, iż w myśl art. 2 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U z 2021 r. poz. 1372 ze zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszelkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.
Do zadań własnych wnioskodawcy należy zgodnie z art. 7 zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, kultury, edukacji publicznej, kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.
Jak wskazano w opisie zaistniałego stanu faktycznego Gmina (`(...)`) realizuje zadanie polegające na budowie dwóch placów zabaw wraz z tablicami informacyjno-promującymi. Wybudowane obiekty i ewentualne wszelkie realizowane na ich terenie wydarzenia będą miały charakter ogólnodostępny, publiczny, udostępnione nieodpłatnie ogółowi społeczeństwa. Powyższa inwestycja nie będzie służyła do działalności opodatkowanej, a jedynie do realizacji zadań własnych.
Tym samym, zdaniem Gminy (`(...)`) w zakresie powyższych wydatków (wskazanych w opisie stanu zaistniałego) Gmina (`(...)`) nie występuje w roli podatnika VAT, lecz organu władzy publicznej. W konsekwencji Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku od towarów i usług od ww. wydatków.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.
W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należne nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.
Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.
Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.
W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Należy podkreślić, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE.L. Nr 347 z 11.12.2006 s. 1 ze zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.
Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.
Stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2021 r. poz. 1372 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.
Wobec powyższego, jednostki samorządu terytorialnego są uznawane za podatników podatku od towarów i usług wyłącznie w zakresie czynności mających charakter cywilnoprawny, tj. realizowanych na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem czynności podejmowane w wyniku realizacji zawartych umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych), takich jak umowa sprzedaży, dostawy, zamiany, najmu, czy dzierżawy (ruchomości i nieruchomości) itd., gdyż tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
Z opisu sprawy wynika, że Gmina (`(...)`) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i realizuje zadanie pn. „(…)”, które uzyskało dofinansowanie z Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. W ramach wymienionej inwestycji wykonane zostaną prace obejmujące: budowę placu zabaw w m. (`(...)`), w tym: roboty ziemne, przygotowawcze, nawierzchniowe, obiekty małej architektury; budowę placu zabaw w m. (`(...)`), w tym: roboty ziemne, przygotowawcze, nawierzchniowe, obiekty małej architektury; wykonanie i montaż 2 szt. tablic informacyjno-promujących obszar Stowarzyszenia (…) „(…)” oraz Gminę (`(...)`). Celem realizowanej inwestycji jest rozwój ogólnodostępnej infrastruktury kulturalnej w Gminie (`(...)`). Z placów zabaw korzystać będą zarówno mieszkańcy wsi (`(...)`) i (`(...)`), ale też pozostała ludność z terenu Gminy (`(...)`), w tym również turyści. Wybudowane obiekty pozwolą na odpoczynek i rekreację na świeżym powietrzu lokalnej społeczności, organizację różnego rodzaju spotkań towarzyskich, wpłyną pozytywnie na estetykę przestrzeni publicznej. Place zabaw będą ogólnodostępne, będą sprzyjać zacieśnianiu więzi międzyludzkich, co z kolei stworzy warunki do włączenia społecznego i integracji. Ponadto obiekty te podniosą standard i zakres świadczonych usług rekreacyjnych i turystycznych, wzmocnią konkurencyjność turystyczną Gminy, zwiększą walory estetyczne miejscowości wpływając na ich rozwój. Nabywane w trakcie realizacji inwestycji towary i usługi, udokumentowane fakturą VAT, nie będą związane z wykonywaniem przez Gminę (`(...)`) czynności opodatkowanych, ponieważ Gmina (`(...)`) jako jednostka samorządu terytorialnego korzysta ze zwolnienia w zakresie czynności związanych z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami. Nabywane towary i usługi związane z realizacją opisanego wyżej zadania nie będą służyły czynnościom opodatkowanym, ponieważ efektem przedsięwzięcia będą dwa place zabaw, które nie będą służyły działalności opodatkowanej.
Wątpliwości Gminy dotyczą prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur VAT dokumentujących wydatki poniesione w związku z realizacją zadania pn. „(`(...)`)”.
Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki nie występuje. Z opisu sprawy wynika bowiem, że Gmina (`(...)`) realizując zadanie pn. „(`(...)`)” obejmujące budowę placu zabaw w m. (`(...)`), budowę placu zabaw w m. (`(...)`) oraz wykonanie i montaż 2 szt. tablic informacyjno-promujących nie działa w charakterze podatnika VAT, lecz działa w zakresie realizacji zadań własnych Gminy, a efekty realizacji zadania - jak wynika z wniosku – będą ogólnodostępne, Gmina nie będzie prowadziła sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług związanej z realizowaną inwestycją. Tym samym w rozpatrywanej sprawie nie są spełnione przesłanki z art. 86 ust. 1 ustawy uprawniające do odliczenia podatku naliczonego.
W konsekwencji Gminie (`(...)`) nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją zadania pn. „(`(...)`)”.
W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.
Zauważyć należy, iż pojęcie „kosztu kwalifikowanego” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowanym.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.