0114-KDIP1-1.4012.754.2021.1.EW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 października 2021 r. (data wpływu 3 listopada 2021r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT (podatek od towarów i usług) dostawy lokalu niemieszkalnego nr 2 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

3 listopada 2021 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT dostawy lokalu niemieszkalnego nr 2.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od 7 maja 2001 r. Od 30 kwietnia 2001 r. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

28 grudnia 1999 r. Wnioskodawca nabył wraz z małżonką na majątek objęty małżeńską wspólnością majątkową na podstawie aktu notarialnego nieruchomość (kamienica) położoną w (…) przy ul. (…), która składa się z trzech lokali użytkowych i jednego lokalu mieszkalnego. Cena zakupu nieruchomości wynosiła (…) zł.

W okresie od września 2000 r. do stycznia 2001 r. Wnioskodawca poniósł wydatki dotyczące prac wykończeniowych lokali wchodzących w skład nieruchomości na łączną kwotę (…) zł (brutto). Faktury zostały wystawione m.in. na wykonanie instalacji elektrycznych, wykonanie barierek ochronnych, położenie tynków, montaż grzejników, wstawienie drzwi, wykonanie instalacji przeciwwilgociowej i termicznej.

W związku z tym, że w ww. okresie Wnioskodawca nie był czynnym podatnikiem VAT, nie przysługiwało mu obniżenie podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. 7 maja 2001 r. nieruchomość została wprowadzona do ewidencji środków trwałych. Do ewidencji wprowadzono lokale użytkowe, bez lokalu mieszalnego.

26 kwietnia 2019 r. na podstawie aktu notarialnego Wnioskodawca wraz z małżonką ustanowił odrębną własność lokali znajdujących się w kamienicy nadając nr 1 lokalowi niemieszkalnemu znajdującemu się na parterze (I kondygnacja) budynku mieszkalnego, nadając nr 2 lokalowi niemieszkalnemu znajdującemu się na pierwszym piętrze (II kondygnacja) budynku mieszkalnego, nadając nr 3 lokalowi niemieszkalnemu znajdującemu się na drugim piętrze (III kondygnacja) budynku mieszkalnego oraz nadając nr 4 lokalowi mieszkalnemu znajdującemu się na trzecim piętrze i czwartym piętrze wraz ze strychem (IV i V kondygnacja) budynku mieszkalnego. W roku 2020 Wnioskodawca sprzedał lokal mieszkalny znajdujący się na trzecim i czwartym piętrze budynku.

Od maja 2001 r. Wnioskodawca wynajmuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej lokale niemieszkalne wystawiając fakturę VAT i odprowadzając podatek należny.

W okresie od 2001 r. do dziś Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie nieruchomości, w stosunku do których miałby prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wnioskodawca planuje sprzedaż lokalu niemieszkalnego nr 2 o pow. 56,23 m2 znajdującego się na pierwszym piętrze budynku mieszkalnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż lokalu niemieszkalnego będzie korzystała ze zwolnienia VAT w świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż lokalu niemieszkalnego znajdującego się w budynku mieszkalnym będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, albowiem przedmiotowa dostawa nie będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim. Ponadto okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą będzie dłuższy niż 2 lata.

Wnioskodawca wskazuje, że w przypadku przedmiotowej dostawy spełnione są również warunki o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a , albowiem:

• w stosunku do tej nieruchomości nie przysługiwało wnioskodawcy obniżenie podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
• Wnioskodawca nie ponosił wydatków na jej ulepszenie, w stosunku do którego miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jak stanowi art. 2 ust. 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku (podmiotowe lub przedmiotowe).

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem, dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a) wybudowaniu lub

b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

a) w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b) dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jednocześnie wskazać należy, że zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800), jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10.000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10.000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Ulepszeniem środka trwałego – w rozumieniu ustawy podatkowej – jest więc:

• przebudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, w wyniku których nastąpi jego dostosowanie do zmienionych potrzeb funkcjonalnych, użytkowych lub technicznych,
• rozbudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, które powiększają ten środek trwały,
• rekonstrukcja środka trwałego, tj. wykonanie prac, w wyniku których nastąpi odtworzenie zniszczonego środka trwałego do jego poprzedniego stanu,
• adaptacja środka trwałego, tj. wykonanie prac mających na celu przystosowanie danego środka trwałego do spełniania odmiennych funkcji od tych, dla których został zbudowany lub użytkowany,
• modernizacja środka trwałego, tj. unowocześnienie środka trwałego.

Tym samym nakłady na ulepszenie środków trwałych zmierzają do podjęcia bądź rozszerzenia działalności w drodze budowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodujących istotną zmianę cech użytkowych.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów.

Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że 28 grudnia 1999 r. Wnioskodawca nabył wraz z małżonką na majątek objęty małżeńską wspólnością majątkową na podstawie aktu notarialnego nieruchomość (kamienica) położoną w (…) przy ul. (…), która składa się z trzech lokali użytkowych i jednego lokalu mieszkalnego.

W okresie od września 2000 r. do stycznia 2001 r. Wnioskodawca poniósł wydatki dotyczące prac wykończeniowych lokali wchodzących w skład nieruchomości na łączną kwotę (…) zł (brutto). Faktury zostały wystawione m.in. na wykonanie instalacji elektrycznych, wykonanie barierek ochronnych, położenie tynków, montaż grzejników, wstawienie drzwi, wykonanie instalacji przeciwwilgociowej i termicznej.

W związku z tym, że w ww. okresie Wnioskodawca nie był czynnym podatnikiem VAT, nie przysługiwało mu obniżenie podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

7 maja 2001 r. nieruchomość została wprowadzona do ewidencji środków trwałych. Do ewidencji wprowadzono lokale użytkowe, bez lokalu mieszalnego. W okresie od 2001 r. do dziś Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie nieruchomości, w stosunku do których miałby prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wątpliwości w sprawie dotyczą zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług dla dostawy lokalu niemieszkalnego nr 2.

W analizowanym przypadku – jak wskazano we wniosku – 28 grudnia 1999 r. Wnioskodawca nabył wraz z małżonką na majątek objęty małżeńską wspólnością majątkową na podstawie aktu notarialnego nieruchomość (kamienica) położoną w (…) przy ul. (…), która składa się z trzech lokali użytkowych i jednego lokalu mieszkalnego. 26 kwietnia 2019 r. na podstawie aktu notarialnego Wnioskodawca wraz z małżonką ustanowił odrębną własność lokali znajdujących się w kamienicy nadając nr 1 lokalowi niemieszkalnemu znajdującemu się na parterze (I kondygnacja) budynku mieszkalnego, nadając nr 2 lokalowi niemieszkalnemu znajdującemu się na pierwszym piętrze (II kondygnacja) budynku mieszkalnego, nadając nr 3 lokalowi niemieszkalnemu znajdującemu się na drugim piętrze (III kondygnacja) budynku mieszkalnego oraz nadając nr 4 lokalowi mieszkalnemu znajdującemu się na trzecim piętrze i czwartym piętrze wraz ze strychem (IV i V kondygnacja) budynku mieszkalnego.

Od maja 2001 r. Wnioskodawca wynajmuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej lokale niemieszkalne wystawiając fakturę VAT i odprowadzając podatek należny.

Analiza przedstawionego opisu sprawy prowadzi do wniosku, że dostawa lokalu niemieszkalnego nr 2 nie nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. Z opisu sprawy wynika, że pierwsze zasiedlenie lokalu niemieszkalnego nastąpiło w maju 2001 roku.

Jednocześnie pomiędzy pierwszym zasiedleniem lokalu, a jego dostawą upłynie okres dłuższy niż 2 lata – pomiędzy oddaniem do użytkowania w roku 2001 nastąpi upływ dwóch lat do planowanej dostawy. Z opisu zdarzenia przyszłego wynika również, że od 2001 r. Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie nieruchomości.

Zatem spełnione zostaną warunki umożliwiające zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży lokalu niemieszkalnego nr 2 przez Wnioskodawcę na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ponieważ transakcja nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia oraz od daty pierwszego zasiedlenia minie okres przekraczający ponad dwa lata.

Dla planowanej dostawy opisanego we wniosku lokalu niemieszkalnego nr 2 znajdzie zastosowanie zwolnienie od podatku wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Zatem z uwagi, że dostawa lokalu niemieszkalnego nr 2 będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 badanie przesłanek do zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a i pkt 2 jest niezasadne.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług dla dostawy lokalu niemieszkalnego nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Wydając interpretacje indywidualną Organ jest związany opisem zdarzenia przyszłego zawartym we wniosku i może opierać się jedynie na wskazanych tam zdarzeniach i okolicznościach. Wnioskodawca ponosi wszelkie negatywne konsekwencje przedstawienia stanu fatycznego (zdarzenia przyszłego) niezgodnego z rzeczywistością.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków podatkowoprawnych, w tym w postaci ochrony, o której mowa w art. 14k-14n Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.