0114-KDIP1-1.4012.626.2021.4.MM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 września 2021 r. (data wpływu 6 września 2021 r.) uzupełnionym pismem z 8 listopada 2021 r. (data wpływu 8 listopada 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 5 listopada 2021 r. (skutecznie doręczone Stronie 8 listopada 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku uznania Sprzedającego za podatnika VAT (podatek od towarów i usług) w odniesieniu do transakcji sprzedaży udziału w działkach – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

6 września 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku uznania Sprzedającego za podatnika VAT w odniesieniu do transakcji sprzedaży udziału w działkach.

Wniosek został uzupełniony pismem Strony z 8 listopada 2021 r. (data wpływu 8 listopada 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz związane z nim zdarzenie przyszłe:

W 2008 r. Wnioskodawca zakupił wraz z żoną oraz 7 innymi osobami na współwłasność areał rolny o powierzchni 47,7 ha za kwotę (…) zł. Udziały Wnioskodawcy i jego żony to 7/17 za (…) zł, B. K. z żoną 7/17 za (…) zł, A. K. z żoną 1/17 za (…) zł, P. Z. i z żoną 1/17 za (…) zł, J. C. 1/17 za (…) zł. Areał został zakupiony w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego, co trwa do dzisiejszego dnia.

Ponieważ teren o powierzchni 2,726 ha stanowił grunt rolny zabudowany (ruiny po (…)) i nie był wykorzystywany do produkcji rolnej, został odłączony od całości decyzją Burmistrza z 17 listopada 2016 r.

5 stycznia 2017 r., na życzenie jednego ze wspólników - Pana K., doszło do jego podziału aktem notarialnym (…) w proporcjach:

- Wnioskodawca wraz żoną 7/17 1,123 ha - o wartości (…) zł,

- pan K. z żoną 7/17 1,123 ha – (…) zł,

- pan K. z żoną 1/17- 0,16 ha – (…) zł,

- pan Z. z żoną 1/17- 0,16 ha – (…) zł,

- pan C. 1/17- 0,16 ha – (…) zł.

Przy częściowym zniesieniu współwłasności, nie towarzyszyły spłaty ani dopłaty.

W 2020 r. Wnioskodawca z żoną postanowił podzielić działkę o powierzchni 1,123 ha i część przekazać dzieciom, a część pozostawić sobie. 6 kwietnia 2021 r. działkę o powierzchni 0,4756 ha małżonkowie darowali synowi - akt notarialny (…).

Ponieważ nadarzył się Wnioskodawcy i jego żonie zakup mieszkania w (…), gdzie bywają bardzo często ze względu na wizyty u lekarza, małżonkowie postanowili sprzedać 2 działki, aby przeznaczyć pieniądze na ten cel.

Wnioskodawca nadmienia, że areał rolny zakupiony w 2008 r., jak również działka o pow. 1,123 ha, której małżonkowie stali się jedynymi współwłaścicielami, jak i działki powstałe w wyniku podziału w 2020 r. nie były i nie są przedmiotem odpłatnych umów najmu, ani umów o podobnym charakterze dzierżawy.

Areał rolny zakupiony na współwłasność w 2008 r. jest co roku zasiewany, natomiast areał o pow. 1,123 ha, jak również działki powstałe w wyniku jego podziału, stanowi teren rolny zabudowany (ruiny po (…)) i nie jest wykorzystywany w żaden sposób, ani do działalności gospodarczej, ani do czynności opodatkowanych, ani zwolnionych z VAT.

Wartość nieruchomości uzyskanej w wyniku dokonanego zniesienia współwłasności, mieściła się w wartości udziału jaki przysługiwał Wnioskodawcy we współwłasności nieruchomości przed dokonaniem tej czynności.

Na moment sprzedaży działek Wnioskodawca był czynnym podatnikiem VAT, prowadzi z żoną działalność w innej branży - sprzedaż usług (…).

Wnioskodawca wskazał również, że działki w momencie sprzedaży stanowiły i nadal stanowią grunt rolny. Działki, których Wnioskodawca dokonał sprzedaży, jak również działka którą zamierza sprzedać, w momencie sprzedaży wchodziły i będą wchodzić w momencie sprzedaży w skład gospodarstwa rolnego.

Działki sprzedane, zostały sklasyfikowane jako pastwiska – działka nr 1/1 o pow. 0,1481 ha, działka nr 1/2 o pow. 0,1001 ha kl. IV i IVB. Działka o pow. 0,2063 ha, którą Wnioskodawca zamierza sprzedać (gdyż cena sprzedaży poprzednich dwóch nie pokryła ceny zakupu mieszkania) – została sklasyfikowana częściowo jako pastwiska, częściowo jako kl. IVB i V. Po zbyciu działki nie utraciły charakteru rolnego. Działka, którą Wnioskodawca zamierza sprzedać też nie utraci charakteru rolnego.

Dla sprzedawanych działek nie ma planu przestrzennego zagospodarowania i Wnioskodawca nigdy o taki plan nie występował. Wnioskodawca nie ma wiedzy, czy dla działek sprzedanych i tej którą ma zamiar sprzedać zostaną wydane warunki zabudowy, Wnioskodawca nie występował i nie będzie występował o taką decyzję. Działki na moment sprzedaży stanowiły grunt rolny zabudowany.

W stosunku do działek, o których mowa we wniosku, Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań takich jak - zmiana przeznaczenia terenu, wystąpienie o decyzję o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej i żadnych innych, nie podejmował też żadnych działań marketingowych i reklamowych.

Wnioskodawca informuje również, że w związku z transakcją sprzedaży którejkolwiek z działek nie udzielał pełnomocnictwa do dysponowania (rozporządzania) nimi. Przed sprzedażą działek Wnioskodawca nie podejmował i nie będzie podejmował osobiście, ani za pośrednictwem osób trzecich jakichkolwiek czynności wymagających środków finansowych, zmierzających do podniesienia wartości przedmiotowej nieruchomości.

Wnioskodawca nie ma informacji na jakie cele zostaną przeznaczone przez nabywców sprzedane działki, jak i ta, którą ma zamiar sprzedać.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności związanej z obrotem nieruchomościami.

Wnioskodawca nie sprzedawał innych nieruchomości i nie był z tego tytułu podatnikiem podatku VAT. Nie planuje i nie ma zamiaru w przyszłości nabywania innych nieruchomości z przeznaczeniem do sprzedaży. Wnioskodawca oprócz wskazanych we wniosku działek nie dokonywał wcześniej transakcji odpłatnego zbycia nieruchomości.

Ponadto w piśmie uzupełniającym z 8 listopada 2021 r. Wnioskodawca wskazał następująco:

W związku z prowadzeniem gospodarstwa rolnego Wnioskodawca nie jest podatnikiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie przepisów ustawy podatku od towarów i usług (oznaczone we wniosku nr 3):

Czy sprzedaż dwóch lub trzech działek przy jednoczesnym zakupie mieszkania na własne cele mieszkaniowe, nie zakwalifikuje Wnioskodawcy jako płatnika podatku VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawione w piśmie z 8 listopada 2021 r.) :

Sprzedaż ww. działek jest tylko zdarzeniem jednorazowym w celu zakupu mieszkania, a Wnioskodawca nie zajmuje się obrotem nieruchomościami, uważa więc, że nie jest zobowiązany do uiszczenia podatku VAT.

Sprzedaż dwóch działek, a w przyszłości trzeciej za ok. 2-4 miesięcy w celu częściowego pokrycia na zakup mieszkania, w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych nie kwalifikuje Wnioskodawcy jako podatnika VAT, ponieważ sprzedaż majątku prywatnego dokonywanego w ramach zwykłego zarządu prawem własności, sama w sobie nie stanowi działalności gospodarczej i w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu.

Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w treści interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 marca 2019 r., 0111-KDIB3-2.4012.791.2018.2.MGO: „Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie nieruchomości nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości.

Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą VAT”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,

2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,

3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359).

Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom.

Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokona czynności podlegającej opodatkowaniu.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 powyższego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

W zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. TSUE orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.

Dla ustalenia zawodowego profilu działalności istotne będą takie okoliczności, jak np.: uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, a także uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Podkreślić zatem należy, że w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu obrotu w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, wydzielenie dróg wewnętrznych, wystąpienie do właściwego organu o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i uzyskanie takiej decyzji przed sprzedażą, wykonywanie czynności zmierzających do podniesienia wartości nieruchomości, np. uzbrojenie terenu, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną).

Zwrócić przy tym należy uwagę, że fakt wystąpienia pojedynczych z ww. działań nie decyduje o uznaniu, że sprzedaż działek można uznać za działalność gospodarczą, profesjonalną. O działalności takiej można mówić jedynie wówczas, gdy ciąg działań podejmowanych przez sprzedawcę wskazuje na aktywność charakterystyczną dla obrotu nieruchomościami.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych.

„Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów dostawa towarów (w tym nieruchomości gruntowej) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar z jakim została zrealizowana i okoliczności w jakich ją wykonano. Oznacza to, że w przedmiotowej sprawie należy przeanalizować całokształt działań jakie Sprzedający podjął w odniesieniu do sprzedaży przedmiotowych działek.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w 2008 r. zakupił wraz z żoną oraz 7 innymi osobami na współwłasność areał rolny o powierzchni 47,7 ha (udziały Wnioskodawcy i jego żony to 7/17). Areał został zakupiony w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego, co trwa do dzisiejszego dnia. W związku z prowadzeniem gospodarstwa rolnego Wnioskodawca nie jest podatnikiem VAT. Ponieważ teren o powierzchni 2,726 ha stanowił grunt rolny zabudowany (ruiny po (…)) i nie był wykorzystywany do produkcji rolnej, został odłączony od całości decyzją Burmistrza z 17 listopada 2016 r. Na życzenie jednego ze wspólników doszło 5 stycznia 2017 r. do jego podziału (udziały Wnioskodawcy i jego żony to 7/17). W 2020 r. Wnioskodawca postanowił podzielić działkę o powierzchni 1,123 ha i część przekazać dzieciom, a część pozostawić sobie. 6 kwietnia 2021 r. działkę o powierzchni 0,4756 ha małżonkowie darowali synowi. Małżonkowie postanowili sprzedać 2 działki, aby przeznaczyć pieniądze na zakup mieszkania w (…), gdzie bywają bardzo często ze względu na wizyty u lekarza. Areał rolny zakupiony w 2008 r. (jak również działka o pow. 1,123 ha, której małżonkowie stali się jedynymi współwłaścicielami, jak i działki powstałe w wyniku podziału w 2020 r.) nie były i nie są przedmiotem odpłatnych umów najmu, ani umów o podobnym charakterze dzierżawy. Zakupiony areał rolny jest co roku zasiewany, natomiast areał o pow. 1,123 ha, jak również działki powstałe w wyniku jego podziału, stanowiący teren rolny zabudowany nie jest wykorzystywany w żaden sposób, ani do działalności gospodarczej, ani do czynności opodatkowanych, ani zwolnionych z VAT. Na moment sprzedaży działek Wnioskodawca był czynnym podatnikiem VAT, prowadzi z żoną działalność w innej branży - sprzedaż usług (…).

Działki, których Wnioskodawca dokonał sprzedaży, jak również działka którą zamierza sprzedać, w momencie sprzedaży wchodziły i będą wchodzić w momencie sprzedaży w skład gospodarstwa rolnego. Działki sprzedane, zostały sklasyfikowane jako pastwiska – działka nr 1/1 o pow. 0,1481 ha, działka 1/2 o pow. 0,1001 ha kl. IV i IVB. Działka o pow. 0,2063 ha, którą Wnioskodawca zamierza sprzedać została sklasyfikowana częściowo jako pastwiska, częściowo jako kl. IVB i V. Dla sprzedawanych działek nie ma planu przestrzennego zagospodarowania i Wnioskodawca nigdy o taki plan nie występował. Wnioskodawca nie ma wiedzy, czy dla działek sprzedanych i tej którą ma zamiar sprzedać zostaną wydane warunki zabudowy, Wnioskodawca nie występował i nie będzie występował o taką decyzję. Działki na moment sprzedaży stanowiły grunt rolny zabudowany. W stosunku do działek, o których mowa we wniosku, Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań takich jak - zmiana przeznaczenia terenu, wystąpienie o decyzję o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej i żadnych innych, nie podejmował też żadnych działań marketingowych i reklamowych.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że w związku z transakcją sprzedaży którejkolwiek z działek nie udzielał pełnomocnictwa do dysponowania (rozporządzania) nimi. Przed sprzedażą działek Wnioskodawca nie podejmował i nie będzie podejmował osobiście, ani za pośrednictwem osób trzecich jakichkolwiek czynności wymagających środków finansowych, zmierzających do podniesienia wartości przedmiotowej nieruchomości. Wnioskodawca nie prowadzi działalności związanej z obrotem nieruchomościami. Wnioskodawca nie sprzedawał innych nieruchomości i nie był z tego tytułu podatnikiem podatku VAT. Nie planuje i nie ma zamiaru w przyszłości nabywania innych nieruchomości z przeznaczeniem do sprzedaży. Wnioskodawca oprócz wskazanych we wniosku działek nie dokonywał wcześniej transakcji odpłatnego zbycia nieruchomości.

Na tle przedstawionego opisu sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy w związku z dokonaną sprzedażą udziału w dwóch działkach oraz planowaną sprzedażą udziału w trzeciej działce, Wnioskodawca będzie występować w charakterze podatnika podatku VAT, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroków TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że sprzedaż opisanych we wniosku działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek, aby w związku z tymi transakcjami uznać Wnioskodawcę za podatnika tego podatku.

W niniejszej sprawie, brak jest zatem przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie sprzedaży działek, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanych we wniosku działek wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie podjął takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Czynności podejmowane przez Wnioskodawcę stanowią jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego majątku prywatnego.

Należy zatem uznać, że Sprzedający dokonując sprzedaży udziału w działkach korzysta z przysługującego Mu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Brak tego statusu pozbawia Sprzedającego cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, w zakresie sprzedaży udziału w przedmiotowych działkach, a dostawę - cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy. Tym samym, Sprzedający nie będzie występował w charakterze podatnika podatku VAT, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ww. ustawy.

W związku z powyższym , Wnioskodawca sprzedając udział w przedmiotowych działkach będzie korzystał z przysługującego Mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, dokonana sprzedaż udziału w dwóch działkach, a także planowana sprzedaż udziału w trzeciej działce nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawca w związku z tą sprzedażą nie będzie miał obowiązku naliczenia i odprowadzenia podatku od towarów i usług.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie należy uznać za prawidłowe.

Należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług (pytanie nr 3 złożonego wniosku), natomiast w zakresie w podatku dochodowego od osób fizycznych (pytania nr 1 i nr 2 złożonego wniosku) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo Organ wskazuje, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem przedmiotowa interpretacja rozstrzyga jedynie w zakresie zastosowania przepisów regulujących podatek od towarów i usług względem Wnioskodawcy. Przedmiotowa interpretacja indywidualna nie wywiera zatem skutku prawnego dla małżonki Wnioskodawcy - współwłaścicielki działek.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.