Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, Sprzedający zawarł przedwstępną umowę sprzedaży z Kupującym, której przedmiotem są nieruchomości gruntowe wraz z budynkami i innymi obiektami budowlanymi. W ramach transakcji Kupujący przejmie także umowy dzierżawy dotyczące tych nieruchomości. Sprzedający nie przeniesie jednak na Kupującego zobowiązań bilansowych i pozabilansowych, rachunków bankowych ani umów dotyczących mediów i ochrony. Nieruchomości nie stanowią odrębnej jednostki organizacyjnej w przedsiębiorstwie Sprzedającego i nie są wyodrębnione finansowo. Organ uznał, że planowana transakcja nie będzie ani przedsiębiorstwem, ani zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. W związku z tym sprzedaż nieruchomości wraz z prawami i obowiązkami z nimi związanymi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a nie będzie traktowana jako transakcja wyłączona z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 sierpnia 2021 r. (data wpływu 16 sierpnia 2021 r.) uzupełnionym pismem z 18 października 2021 r. (data wpływu 26 października 2021 r.) na wezwanie z 5 października 2021 r. nr 0114-KDIP1-1.4012.570.2021.1.AKA (data doręczenia 12 października 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku uznania przedmiotu transakcji za zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 16 sierpnia 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku uznania przedmiotu transakcji za zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:
A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej: Sprzedający lub Wnioskodawca) zawarła 20 maja 2021 r. z B. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Kupujący) przedwstępną umowę sprzedaży - repertorium A (…) (dalej: Umowa).
Przedmiotem Umowy jest:
a) prawo własności zabudowanej działki gruntu nr 1 (identyfikator działki (…) położonej w województwie (…), w gminie (…), w (…), w dzielnicy (…), przy ul. (…), objętej księgą wieczystą Kw Nr (…), prowadzonej przez Sąd Rejonowy (…);
b) prawo własności zabudowanej działki gruntu nr 2 (identyfikator działki (…)) położonej w województwie (…), w gminie (…), w (…), w dzielnicy (…), przy ul. (…), objętej księgą wieczystą Kw Nr (…), prowadzonej przez Sąd Rejonowy (…);
c) prawo własności zabudowanej działki gruntu nr 3 (identyfikator działki (…)) położonej w województwie (…), w gminie (…), w (…), w dzielnicy (…), przy ul. (…), objętej księgą wieczystą Kw Nr (…), prowadzonej przez Sąd Rejonowy (…) (dalej działki wskazane pod lit. a, b i c łącznie: Nieruchomość 1);
d) prawa własności niezabudowanej działki gruntu nr 4 (identyfikator działki (…)) położonej w województwie (…), w gminie (…), w (…), w dzielnicy (…), przy ul. (…); dla działki gruntu nr 4 nie jest prowadzona księga wieczysta ani nie jest prowadzony zbiór dokumentów (dalej: Nieruchomość 2);
e) 1/2 udziału w prawie własności zabudowanej działki gruntu nr 5 (identyfikator działki (…)) położonej w województwie (…), w gminie (…), w (…), w dzielnicy (…), przy ul. (…), objętej księgą wieczystą Kw Nr (…), prowadzonej przez Sąd Rejonowy (…) (dalej: Nieruchomość 3; dalej łącznie Nieruchomość 1, Nieruchomość 2 oraz Nieruchomość 3: Nieruchomość).
Nieruchomość 1 i udział w Nieruchomości 3 Sprzedający nabył w ten sposób, że:
a) Spółka pod firmą C. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (…) nabyła na podstawie działu II wykazu księgi wieczystej „D” Nr inwent. (…), która zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego (…) z 26 maja 1993 r. (dz. kw. (…)) uznana została za zniszczoną wobec uszkodzenia (K-14), decyzji Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z 4 kwietnia 1979 r. (znak (…)), stwierdzającego przejście na własność Państwa przedsiębiorstwa E, Sp. z o.o. w (…),
b) W dniu 22 października 2019 r. nadzwyczajne zgromadzenie wspólników pod firmą C. Sp. z o.o. w (…) podjęło uchwałę w sprawie przekształcenia spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w spółkę komandytową pod firmą A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa.
Nieruchomość 2 Sprzedający nabył z 1 stycznia 2011 r., w drodze zasiedzenia co zostało stwierdzone na podstawie prawomocnego postanowienia Sądu (…) z 6 września 2017 r. (…).
Sprzedający jest stroną umów dzierżawy dotyczących Nieruchomości, których stroną jako wydzierżawiający stanie się Kupujący z chwilą zawarcia umowy sprzedaży.
Nieruchomość 3 (działka gruntu nr 5) i Nieruchomość 2 (działka gruntu nr 4) stanowią wybetonowaną drogę dojazdową.
Droga została wybudowana przed 1992 r. Droga była wykorzystywana przez Sprzedającego wyłącznie do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. W ostatnich dwóch latach nie były także dokonywane ulepszenia o wartości co najmniej 30% wartości początkowej. Ulepszenia takie nie będą dokonane także do dnia sprzedaży.
Działka gruntu nr 2 zabudowana jest trzema budynkami niemieszkalnymi (w tym jednym posadowionym na terenie węzła betoniarskiego wzniesionego przez dzierżawcę działki gruntu nr 2); dzierżawca części działki nr 2 jest zobowiązany do rozebrania wybudowanego budynku zgodnie z postanowieniami umowy dzierżawy w przypadku jej rozwiązania.
Działka gruntu nr 3 zabudowana jest dwoma budynkami przemysłowymi.
Wszystkie wspomniane powyżej budynki położone na działkach nr ewidencyjny 2 i 3 zostały wybudowane przed 1992 r. i zostały przyjęte do używania przez Sprzedającą w chwili odzyskania przez nią nieruchomości.
Znajdujące się na działce nr 2 budynki to murowane, trwale powiązane z gruntem:
a) mały budynek portierni,
b) budynek gospodarczy uszkodzony do częściowej rozbiórki pełniący w przeszłości funkcję portierni,
c) mały budynek magazynowy.
Wszystkie te budynki znajdowały się na działce nr 2 w momencie jej nabycia przez Sprzedającego (były wybudowane przed 1992 r.). Sprzedającemu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług z tytułu nabycia tych budynków. Rozpoczęcie wykorzystywania/użytkowania tych budynków przez Sprzedającego rozpoczęło się w 1992 r. Budynki były wykorzystywane przez Sprzedającego wyłącznie do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Od momentu nabycia do momentu planowanej sprzedaży Sprzedający nie poniósł i nie poniesie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym wydatków na ulepszenie wymienionych budynków znajdujących się na działce nr ewidencyjny 2 stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej tych budynków.
Na działce nr ewidencyjny 3 znajdują się dwa budynki trwale powiązane z gruntem:
a) wiata murowana i
b) wiata stalowa.
Wiata murowana została wybudowana przed 1992 r. (Sprzedający nie posiada danych kiedy wiata powstała), budowa wiaty stalowej została zakończona w 1999 r. Sprzedającemu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług z tytułu nabycia wiaty murowanej, prawo to przysługiwało w stosunku do wybudowania wiaty stalowej. Rozpoczęcie wykorzystywania/użytkowania tych budynków przez Sprzedającego rozpoczęło się odpowiednio w 1992 r. i 1999 r. Budynki były wykorzystywane przez Sprzedającego wyłącznie do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Od momentu nabycia do momentu planowanej sprzedaży Sprzedający nie ponosił i nie poniesie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym wydatków na ulepszenie wymienionych budynków znajdujących się na działce nr ewidencyjny 3 stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej tych budynków.
Działka gruntu nr 1 zabudowana jest jednym budynkiem przemysłowym.
Na działce gruntu nr 1 posadowiona jest duża hala produkcyjna. Hala wykorzystywana była w działalności opodatkowanej Sprzedającego. Sprzedający w ciągu ostatnich dwóch lat, nie ponosił i nie poniesie nakładów, które przekroczą 30% wartości początkowej budynku.
Na Nieruchomości znajdują się ponadto dwa przyłącza elektryczne z podziemnymi liniami kablowymi, oświetlenie terenu, studzienki deszczowe, instalacja wodociągowa, szambo, pozostałości po poligonach przemysłowych (doły, w których stały formy, pozostałości instalacji elektrycznej zasilającej poligony itp.), ogrodzenie i automatyczna brama wjazdowa, monitoring terenu. Właścicielem wskazanych obiektów jest Sprzedający.
Nieruchomość 1, Nieruchomość 2 i Nieruchomość 3 znajdują się na terenie objętym obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego uchwalonym Uchwałą nr (…) Rady Miasta (…) z 6 kwietnia 2006 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru „(…)”, zgodnie z planem działki nr 1, 3 znajdują się na terenie oznaczonym na rysunku planu symbolem UPT - teren o funkcji produkcyjnej; działka nr 2 znajduje się na terenie oznaczonym na rysunku planu symbolem UPT - teren o funkcji produkcyjnej oraz MNW teren o funkcji mieszkaniowej; działki nr 5 i 4 znajdują się na terenie oznaczonym na rysunku planu symbolem UPT - teren o funkcji przemysłowej oraz 2KZ - teren o funkcji ulic.
Nieruchomość 1, Nieruchomość 2 i Nieruchomość 3 nie są przedmiotem postępowania wywłaszczeniowego, postępowania o scalenie lub podział nieruchomości lub postępowania rozgraniczającego.
Nieruchomość 1, Nieruchomość 2 i Nieruchomość 3 nie stanowią i nie stanowiły przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
Działka nr 1, 2, 3, 4 oraz udział wynoszący 1/2 części we współwłasności nieruchomości stanowiącej działkę nr 5 stanowią Przedmiot Sprzedaży.
Umowa, na mocy której Sprzedający sprzeda, a Kupujący kupi Przedmiot Sprzedaży (dalej: Umowa Sprzedaży ) zostanie zawarta po spełnieniu się następujących warunków (dalej: Warunki Zawarcia Umowy Sprzedaży), w dacie wskazanej przez Kupującego Sprzedającemu, ale nie później niż do 30 listopada 2021 r. (dalej: Data Ostateczna):
a) założenia wniosku o złożenie księgi wieczystej dla nieruchomości stanowiącej działkę nr 4,
b) uzyskaniu przez Kupującego zaświadczeń wydanych za zgodą Sprzedającego przez właściwe: urząd skarbowy, urząd gminy oraz Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w trybie art. 306e albo art. 306g ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa oraz zaświadczenia wydanych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, potwierdzających, że Sprzedający nie zalega z płatnością należnych podatków i innych należności publicznoprawnych, przy czym wnioski o wydanie tych dokumentów zostaną złożone do 10 listopada 2021 r. oraz do przedstawienia Sprzedającemu w ww. terminie potwierdzenia powyższych faktów pod rygorem uznania, iż Kupujący rezygnuje z opisanego w niniejszym punkcie Warunku Zawarcia Umowy Sprzedaży,
c) przeprowadzeniu przez Kupującego w terminie do 19 sierpnia 2021 r. procesu analizy stanu prawnego Przedmiotu Sprzedaży, w tym dostępu do drogi publicznej i uznaniu przez Kupującego, według jego oceny, wyników tej analizy za satysfakcjonujące, przy czym za „satysfakcjonujące” co strony rozumieją m.in., iż nieruchomość nie posiada wad prawnych, została nabyła zgodnie z obowiązującymi na dzień nabycia przepisami prawa, nie jest obciążona roszczeniami osób trzecich poza roszczeniami opisanymi w niniejszej Umowie, a jej nabycie, nie będzie się wiązało dla Kupującego, z żadnymi negatywnymi konsekwencjami prawnymi i finansowymi,
d) przeprowadzeniu przez Kupującego w terminie do 19 sierpnia 2021 r. procesu analizy stanu glebowo-środowiskowego i geotechnicznego Przedmiotu Sprzedaży i potwierdzenia, że stan nieruchomości umożliwia realizację inwestycji polegającej na budowie centrum magazynowo-logistyczno-produkcyjnego z częściami socjalno-biurowymi i infrastrukturą towarzyszącą (dalej: Inwestycja),
e) potwierdzeniu, że warunki techniczne (zaopatrzenia w media: wodę, energię elektryczną, gaz, włączenia do układu drogowego oraz odprowadzania ścieków wód deszczowych) umożliwiają realizację zamierzonej Inwestycji na Przedmiocie Sprzedaży; Kupujący zobowiązuje się w terminie do 19 sierpnia 2021 r. do złożenia wszelkich wniosków, zainicjowania wszelkich postępowań niezbędnych do potwierdzenia, że warunki techniczne (zaopatrzenia w media: wodę, energię elektryczną, gaz, włączenia do układu drogowego oraz odprowadzania ścieków i wód deszczowych) umożliwiają realizację zamierzonej Inwestycji na Przedmiocie Sprzedaży oraz do przedstawienia Sprzedającemu w ww. terminie potwierdzenia powyższych faktów, pod rygorem uznania, iż Kupujący rezygnuje z opisanego w niniejszym punkcie Warunku Zawarcia Umowy Sprzedaży,
f) oświadczenia i zapewnienia Sprzedającego zawarte wskazane w § 4 ust. 2 Umowy pozostaną ważne i aktualne w dacie zawarcia Umowy Sprzedaży.
W ramach planowanej transakcji dojdzie do przeniesienia na Kupującego z mocy prawa umowy dzierżawy.
W ramach planowanej transakcji nie dojdzie do przeniesienia na Kupującego:
a) zobowiązań bilansowych i pozabilansowych, w tym zobowiązań handlowych poza wynikającymi z umów dzierżawy bądź dotyczącymi nieruchomości w taki sposób, że obciążają każdego aktualnego właściciela działek i/lub właściciela budynków, budowli;
b) rachunków bankowych i środków na rachunkach bankowych;
c) umowy dotyczącej ubezpieczenia nieruchomości;
d) domeny Internetowej;
e) finansowania związanego z nieruchomością (np. kredyty, pożyczki etc).
Strony na chwilę obecną nie postanowiły czy dojdzie do przejęcia umów na media (prąd, woda), umowy dotyczącej ochrony, dostawy Internetu i telefon, umowy na wywóz odpadów.
Po dokonaniu transakcji Kupujący w celu kontynuowania umów dzierżawy - poza składnikami majątku nabytymi w ramach transakcji - będzie musiał również angażować inne składniki majątku lub podejmował dodatkowe działania, które będą niezbędne do prowadzenia działalności w zakresie dzierżawy takie jak konieczność rozliczania i wystawienia refaktury za energię elektryczną kilku dzierżawcom na podstawie podliczników i bieżące zarządzanie terenem (odśnieżanie terenu, naprawy ogrodzenia itp.).
Kupujący nie nabędzie w ramach transakcji wierzytelności bądź zobowiązań Sprzedawcy.
Strony przewidują, że w sytuacji, gdy do zawarcia transakcji dojdzie w trakcie okresu rozliczeniowego, za który jest należny czynsz dzierżawny, to Sprzedający będzie miał prawo pobrać czynsze do dnia zawarcia transakcji sprzedaży, a za pozostałą cześć okresu czynsz proporcjonalnie będzie należny Kupującemu.
Kupujący będzie uprawiony do otrzymywania czynszów i wszystkich innych płatności należnych wydzierżawiającemu na podstawie umów dzierżawy tylko za okres od dnia zawarcia transakcji.
Sprzedający będzie odpowiedzialny za pokrycie wszystkich kosztów dotyczących nieruchomości za okres do końca dnia, w którym będzie miała miejsce transakcja.
Nieruchomości (wraz z pozostałymi składnikami majątkowymi i prawami będącymi przedmiotem transakcji) nie stanowią oddziału, zakładu albo innej oddzielnej jednostki organizacyjnej, przedsiębiorstwa Sprzedającego. Sprzedający nie dokonał organizacyjnego wydzielenia nieruchomości.
Sprzedający:
a) nie posiada odrębnego planu kont dla Nieruchomości,
b) nie prowadzi odrębnie dokumentacji księgowej dla Nieruchomości,
c) nie sporządza odrębnego bilansu i rachunku zysków i strat oraz rachunku przepływów pieniężnych dla Nieruchomości.
Umowa Sprzedaży zostanie zawarta z podmiotem, który wejdzie we wszelkie prawa i obowiązki wynikające z Umowy na podstawie umowy cesji zawartej z Kupującym. Cesjonariusz stanie się Kupującym w rozumieniu postanowień Umowy.
W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca na pytania:
a) „czy Droga znajdująca się na działce gruntu nr 5 i nr 4 stanowi budowlę w rozumieniu przepisów ustawy z 7 lipca 1995 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333 ze zm.)?” Wnioskodawca wskazał, że „Droga znajdująca się na działce gruntu nr 5 i nr 4 stanowi budowlę w rozumieniu przepisów ustawy z 7 lipca 1995 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333 ze zm.)”.
b) „czy znajdujące się na Nieruchomości nr 1, 2 i 3 dwa przyłącza elektryczne z podziemnymi liniami kablowymi, oświetlenie terenu, studzienki deszczowe, instalacja wodociągowa, szambo, pozostałości po poligonach przemysłowych, monitoring terenu stanowią budowle lub urządzenia techniczne w rozumieniu przepisów ustawy z 7 lipca 1995 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333 ze zm.)” Wnioskodawca wskazał, że: „Przyłącza elektryczne, oświetlenie terenu, studzienki deszczowe, szambo stanowią urządzenia budowlane w rozumieniu przepisów ustawy z 7 lipca 1995 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333 ze zm.). Podziemne linie kablowe stanowią budowlę w rozumieniu przepisów ustawy z 7 lipca 1995 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333 ze zm.). Pozostałości po poligonach przemysłowych oraz monitoring terenu nie stanowią ani budowli ani urządzenia technicznego w rozumieniu przepisów ustawy z 7 lipca 1995 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333 ze zm.)”.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku jako pytanie nr 1):
Czy sprzedaż Nieruchomości w ramach Umowy Sprzedaży będzie stanowić dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a nie zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 oraz art. 2 pkt 27e ustawy VAT (podatek od towarów i usług), pozostające poza zakresem opodatkowania VAT?
Stanowisko Wnioskodawcy:
Sprzedaż Nieruchomości w ramach Umowy Sprzedaży będzie stanowić dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a nie zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 oraz art. 2 pkt 27e ustawy o VAT pozostające poza zakresem opodatkowania VAT.
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy VAT jej przepisów nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Oznacza to, że transakcja mająca za przedmiot przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część (dalej jako: ZCP) nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji określenie zakresu znaczeniowego pojęcia „przedsiębiorstwo” jest niezbędne dla oceny czy przedmiotem dostawy przez Sprzedającego na rzecz Kupującego będzie przedsiębiorstwo czy też niezwiązane ze sobą organizacyjnie składniki majątkowe należące do Sprzedającego.
Na wstępnie należy wskazać, iż pojęcie „przedsiębiorstwa” nie zostało zdefiniowane na gruncie ustawy VAT. Wobec powyższego, należy odwołać się do definicji przedsiębiorstwa zawartej w Kodeksie Cywilnym. W myśl regulacji zawartej w art. 551 Kodeksu Cywilnego, pod pojęciem przedsiębiorstwa należy rozumieć zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:
a) oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
b) własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
c) prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
d) wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
e) koncesje, licencje i zezwolenia;
f) patenty i inne prawa własności przemysłowej;
g) majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
h) tajemnice przedsiębiorstwa;
i) księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Jak wynika z powyższego, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą w wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze przypadkowych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, żeby przekazane składniki majątkowe mogły posłużyć kontynuowaniu działalności gospodarczej zbywcy.
Jak wynika z powyższych regulacji, za „przedsiębiorstwo” nie można uznać każdego, przypadkowego, zbioru składników majątku należących do podatnika. Konieczne jest aby składniki te pozostawały we wzajemnych interakcjach, w taki sposób, aby traktować je jako powiązany funkcjonalnie zespół, służący wykonywaniu (przeznaczony do prowadzenia) określanej działalności jako przedsiębiorstwo. Innymi słowy, aby można było mówić o tym, czy dany zespół składników niematerialnych i materialnych może stanowić „przedsiębiorstwo” istotne jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.
W ocenie Wnioskodawcy, nie można uznać, że przedmiot planowanej Umowy Sprzedaży stanowi przedsiębiorstwo Sprzedającego, gdyż nie będzie on stanowić zespołu składników majątkowych, który wykazywałby cechę zorganizowania. Przedmiotem Umowy Sprzedaży będzie zbycie poszczególnych składników majątku, a nie przedsiębiorstwa zdolnego do kontynuowania dotychczasowej działalności Sprzedającego.
Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, Umowa Sprzedaży będzie obejmować:
a) nabycie przez Kupującego prawa własności Nieruchomości 1, Nieruchomości 2 oraz Nieruchomości 3 wraz z budynkami i budowlami na nich posadowionymi;
b) przejęcie umów dzierżawy związanych z nabywanymi Nieruchomościami, wraz prawami i obowiązkami z nich wynikającymi;
c) możliwe jest, że część umów na dostawę mediów do Nieruchomości zostanie przeniesiona na Kupującego, w celu zapewnienia ciągłości dostawy mediów do Nieruchomości.
W skład przedmiotu planowanej sprzedaży nie wejdą natomiast pozostałe składniki majątku Sprzedającego, o których mowa w przytoczonej wcześniej definicji przedsiębiorstwa, a które determinują funkcjonowanie przedsiębiorstwa Sprzedającego, tj. w szczególności:
a) pozostałe aktywa Sprzedającego,
b) umowy których stroną jest Sprzedający oraz wynikające z nich prawa i obowiązki (z wyjątkiem praw i rzeczy ściśle związanych z nieruchomościami oraz budynkami i budowlami, co do których Strony jednoznacznie zgodziły się, że są przedmiotem sprzedaży),
c) dokumenty związane z działalnością gospodarczą Sprzedającego, w tym dokumentacja księgowa i podatkowa;
d) zobowiązania bilansowe i pozabilansowe, w tym zobowiązania handlowe (poza wynikającymi z umów dzierżawy bądź dotyczącymi nieruchomości, które obciążają każdego aktualnego użytkownika wieczystego działek składających się na nieruchomości i/lub właściciela działek składających się na nieruchomości i/lub budowli i budynków),
e) rachunki bankowe i środki na rachunkach bankowych;
f) umowy dotyczące ubezpieczenia nieruchomości;
g) umowy na świadczenie usług związanych z utrzymaniem nieruchomości (ubezpieczenia, ochrona, sprzątanie, serwis etc.);
h) domena internetowa,
i) pracownicy Sprzedającego.
j) finansowanie związane z Nieruchomością.
Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, elementy składające się na przedmiot transakcji, stanowią jedynie wybrane składniki majątku Sprzedającego, za pomocą których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej w sposób samodzielny. Dlatego też nie można ich uznać za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 Kodeksu Cywilnego.
Prawidłowość stanowiska, zgodnie z którym transakcja sprzedaży nie może zostać uznana za zbycie przedsiębiorstwa, jeżeli nie obejmuje istotnych składników wchodzących w skład normatywnej definicji przedsiębiorstwa potwierdzona została w szeregu interpretacji indywidualnych wydanych przez organy podatkowe. Jako przykład można przytoczyć:
- interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 17 kwietnia
2019 r. (nr 0114-KDIP1-1.4012.71.2019.3.AM),
- interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 12 marca 2019 r. (nr 0114-KDIP1-1.4012.38.2019.2.MMa),
- interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 24 stycznia 2019 r. (nr 0115-KDIT1-2.4012.886.2018.1.KK).
Kolejnego argumentu przemawiającego za tym, iż przedmiotem planowanej sprzedaży nie jest przedsiębiorstwo Sprzedającego dostarczają orzeczenia sądów administracyjnych, w tym w szczególności:
- wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) z 6 października 1995 r., sygn. akt SA/Gd 1959/94 w którym sąd wskazał, iż: „Sprzedaż poszczególnych elementów przedsiębiorstwa, choćby nawet przedstawiały one znaczną wartość w porównaniu z wartością całego przedsiębiorstwa, nie stanowi podstawy do uznania, iż faktycznie nastąpiła jego sprzedaż”;
- wyrok NSA z 14 grudnia 2010 r., sygn. akt I FSK 41/10, w którym sąd przyjął, że „W orzecznictwie utrwalone jest stanowisko, że jeżeli z przedmiotu zbycia wyłączone są istotne elementy przedsiębiorstwa, jak np. firma, patenty, prawa autorskie, to mamy do czynienia ze sprzedażą składników majątkowych, a nie ze sprzedażą przedsiębiorstwa”.
W ocenie Wnioskodawcy, nie zachodzą również przesłanki uzasadniające uznanie przyszłej transakcji za zbycie „zorganizowanej częsta przedsiębiorstwa” i wyłączenia na tej podstawie transakcji spod zakresu VAT.
Zgodnie z definicją z art. 2 pkt 27e ustawy VAT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumieć należy organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.
W oparciu o przedstawioną definicję ustawową, w literaturze zwraca się uwagę na trzy zasadnicze elementy, które muszą łącznie występować w zespole składników materialnych i niematerialnych, aby uznać go za zorganizowaną część przedsiębiorstwa:
- wyodrębnienie organizacyjne i finansowe,
- przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych (wyodrębnienie funkcjonalne),
- możliwość funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.
Przy czym należy zwrócić uwagę, że dla stwierdzenia, czy przedmiotem danej transakcji (zbycia), podlegającej potencjalnemu wyłączeniu z zakresu podatku od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy VAT, jest ZCP, konieczne jest przeanalizowanie zbywanych składników majątkowych pod kątem spełniania wymienionych wyżej kryteriów biorąc pod uwagę ich status w istniejącym przedsiębiorstwie konkretnego zbywcy na moment poprzedzający daną transakcję.
Zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań)
Przepisy ustawy VAT nie wskazują, co należy rozumieć pod pojęciem „zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań”. Według internetowego Słownika Języka Polskiego, słowo „zespół oznacza grupę rzeczy lub zjawisk stanowiących wyodrębnioną całość” (htttp://sip.pwn.pl/sjp/zespol.html). Zatem już sam wstępny fragment definicji ZCP zawartej w art. 2 pkt 27e ustawy VAT, traktujący o tym, że stanowi ona określony zespół (a nie jedynie przypadkowy zbiór) składników majątkowych, podkreśla konieczność istnienia logicznego wyodrębnienia tych składników od reszty masy majątkowej wchodzącej w skład przedsiębiorstwa danego podmiotu.
Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy VAT, w skład takiego zespołu - aby można było mówić o ZCP - muszą wchodzić zarówno składniki materialne jak i niematerialne oraz zobowiązania. Organy podatkowe wskazują, że zobowiązania stanowią niezbędny element ZCP. W szczególności, jak zostało podniesione w interpretacji indywidualnej DIS w Poznaniu z 27 kwietnia 2011 r. (nr ILPP1/443-173/11-3/AK): „(…) należy stwierdzić, iż przeznaczony do sprzedaży przez zbywcę majątek nie spełnia definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa, wynikającej z art. 2 pkt 27e ustawy, ponieważ nie obejmuje całości zobowiązań. Tym samym nie spełnia wszystkich kryteriów wymienionych w tym przepisie.” Powyższe znajduje potwierdzenie również w interpretacjach indywidualnych Dyrektora KIS z 28 lutego 2019 r. (nr 0114-KDIP1-1.4012.780.2018.6.RR) oraz z 12 lipca 2018 r. (nr 0114-KDIP1-3.4012.353.2018.1.KP).
Takimi skonkretyzowanymi zobowiązaniami są zobowiązania z zawartych przez dany podmiot umów, czyli wszelkie potencjalne, przyszłe lub niewymagalne zobowiązania, w tym zobowiązania do zapłaty oraz zobowiązania o charakterze niepieniężnym, wynikające z tych umów (por. interpretacja indywidualna z 3 listopada 2016 r., nr 1462-IPPP3.4512.740.2016.1.P).
Mając na uwadze powyższe, należy wskazać, iż przedmiotem sprzedaży będą prawa do własności Nieruchomości 1, Nieruchomości 2 oraz Nieruchomości 3. Ponadto, na Kupującego zostaną przeniesione prawa i obowiązki wynikające z umów dzierżawy. Należy zwrócić uwagę, iż elementy te nie pozwolą Kupującemu na prowadzenie działalności gospodarczej bez podejmowania dalszych czynności (np. zawarcia dodatkowych umów).
Ponadto, w ocenie Wnioskodawcy, zgodnie z zaprezentowaną powyżej argumentacją, nie sposób przyjąć, że w ramach planowanej sprzedaży Kupujący przejmie zobowiązania Sprzedającego w zakresie wystarczającym do uznania, że nabędzie on zorganizowaną część jego przedsiębiorstwa (ZCP). W tym miejscu wskazać trzeba, że nawet potencjalne przejęcie przez Sprzedającego wybranych umów na dostawę mediów nie jest okolicznością zaprzeczającemu przedstawionemu twierdzeniu. Jak wskazał Minister Finansów w objaśnieniach podatkowych z 11 grudnia 2018 r. opodatkowanie podatkiem od towarów i usług transakcji zbycia nieruchomości komercyjnych: „Zapewnienie mediów dla nieruchomości komercyjnej jest konieczne do jej wykorzystania niezależnie od przeznaczenia czy to na cele wynajmu czy też inne. W związku z powyższym, kwestia przeniesienia tych umów w związku z transakcją nie jest decydująca dla kwalifikacji transakcji jako zbycia przedsiębiorstwa lub ZCP”.
Jak zostało wskazane powyżej, Kupujący po dokonaniu Umowy Sprzedaży będzie musiał zapewnić prawidłowe funkcjonowanie nieruchomości w niezbędnym zakresie.
Kwestia wstąpienia przez Kupującego w stosunki dzierżawy oraz prawa obligacyjne z nich wynikające będzie wynikać z przepisów prawa (art. 694 w związku z art. 678 § 1 Kodeksu Cywilnego). Wstąpienie w dotychczasowe stosunki dzierżawy przez Kupującego oznaczać będzie, że następuje zmiana podmiotowa po jednej ze stron tego stosunku - nie zaś, że Kupujący przejmuje jakiekolwiek, istniejące w momencie zbycia, zobowiązania Sprzedającego.
W ocenie Wnioskodawcy, dla wyłączenia danej transakcji z podatku od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 w zw. art. 2 pkt 27e ustawy VAT jako zbycia ZCP konieczne jest, aby zobowiązania stanowiły element zbywanego (przenoszonego na nabywcę) zespołu składników materialnych i niematerialnych, tzn. aby ich przeniesienie mieściło się w przedmiocie sprzedaży i było objęte konsensusem stron. Fakt, że w związku z nabyciem określonych składników majątkowych na nabywcy z mocy prawa czy też w wyniku okoliczności faktycznych zaczynają ciążyć określone zobowiązania, nie wystarczy do stwierdzenia, że takie zobowiązania stanowiły element zbywanego zespołu składników materialnych i niematerialnych.
Zarówno w doktrynie, jak i w praktyce stosowania prawa (w tym potwierdzonej dostępnymi interpretacjami organów podatkowych i orzeczeniami sądów administracyjnych) przyjmuje się, iż o spełnieniu pierwszej ze wskazanych wyżej przesłanek decyduje wyodrębnienie w ramach istniejącego przedsiębiorstwa majątku (praw i zobowiązań) związanego z podstawowymi funkcjami realizowanymi przez daną część przedsiębiorstwa.
W analizowanym stanie faktycznym, zgodnie z intencją stron, przedmiot sprzedaży będzie obejmował zasadniczo wyłącznie nieruchomości oraz budynki i budowle posadowione na tych nieruchomościach wraz z prawami i obowiązkami wynikającymi z umów dzierżawy oraz innymi prawami obligacyjnymi związanymi z tymi umowami, które nie są wystarczające do samodzielnej realizacji docelowej działalności Strony polegającej na dzierżawie nieruchomości. W ocenie Wnioskodawcy, przedmiot transakcji nie tworzy zespołu składników majątkowych umożliwiających samodzielne prowadzenie działalności w zakresie dzierżawy (bez konieczności angażowania dodatkowych środków.)
Wyodrębnienie organizacyjne
Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy VAT, ze „zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa” mamy do czynienia w przypadku gdy, zespół składników majątku stanowiący przedmiot sprzedaży jest organizacyjnie wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie.
Ustawa VAT nie zawiera definicji wyodrębnienia organizacyjnego. W orzecznictwie przyjmuje się, iż o spełnieniu tej przesłanki można mówić, gdy zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowi odrębną jednostkę organizacyjną w strukturze danego przedsiębiorstwa. Takie organizacyjne wydzielenie powinno nastąpić na podstawie statutu, regulaminu, zarządzenia lub innego aktu o podobnym charakterze. Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że ZCP ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itd. Jak stwierdził WSA w Rzeszowie w wyroku z 9 kwietnia 2013 r. (sygn. I SA/Rz 120/13): „wyodrębnienie organizacyjne to kwestia wyłącznie wewnętrznej organizacji przedsiębiorstwa, która nie została poddana regulacji prawnej, niemniej jednak przedmiotowe wyodrębnienie musi być dostatecznie widoczne, tj. dokonane w oparciu o zobiektywizowane kryteria, znajdujące odzwierciedlenie w strukturze całego przedsiębiorstwa”.
Odrębność organizacyjna oznacza możliwość ustalenia w każdym momencie, które składniki majątkowe przedsiębiorstwa przynależą do danej ZCP. Co więcej, odrębność organizacyjna wymaga, by możliwe było przyporządkowanie do takiego odrębnego zespołu składników majątkowych, odrębnej dokumentacji, łącznie z księgami rachunkowymi, umowami stanowiącymi źródło praw i obowiązków dotyczących wyłącznie zakresu działalności prowadzonej przez ten zespół składników, bądź wyłącznie z wykorzystaniem tego zespołu.
Odnosząc wskazane wyżej przesłanki wyodrębnienia organizacyjnego do przedstawionego stanu faktycznego, należy stwierdzić, że Nieruchomości oraz budynki i budowle na nich posadowione nie są wyodrębnione organizacyjnie jako oddział, zakład, czy oddzielna jednostka organizacyjna przedsiębiorstwa Sprzedającego. Sprzedający nie wydzielił organizacyjnie Nieruchomości oraz budynków i budowli, ani żadnej ich części.
Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, nie została spełniona przesłanka wyodrębnienia organizacyjnego w rozumieniu przepisu art. 6 pkt 1 ustawy VAT.
Wyodrębnienie finansowe
Ustawa VAT nie precyzuje, co należy rozumieć pod pojęciem „wyodrębnienia finansowego”. Niemniej jednak, zgodnie z utrwaloną praktyką organów podatkowych i sądów administracyjnych wyodrębnienie finansowe wymaga posiadania takiego systemu ewidencji, który umożliwia przyporządkowanie:
1. przychodów i kosztów oraz
2. należności i zobowiązań
do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przez taki system należy rozumieć m.in. prowadzenie zakładowych planów kont w taki sposób, by była możliwa odrębna ewidencja zdarzeń gospodarczych związanych z działalnością zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Tak rozumiana odrębność oznacza wymóg prowadzenia odrębnej ewidencji zdarzeń gospodarczych, która umożliwia rozdzielenie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań ZCP od przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań całego przedsiębiorstwa (por. wyrok NSA z 20 marca 2012 r., sygn. akt I FSK 815/11, czy wyrok NSA z 27 marca 2013 r., sygn. akt II FSK 1896/11).
Zatem, rachunkowość podmiotu w skład którego wchodzi ZCP musi być prowadzona w takim układzie i w taki sposób, aby identyfikacja przychodów i kosztów (należności i zobowiązań) związanych z takim zespołem składników majątkowych, traktowanym jako pewna odrębna całość, była możliwa bez wykonywania dodatkowej pracy analitycznej polegającej na odrębnej analizie zapisów księgowych związanych z poszczególnymi składnikami wchodzącymi w jego skład i ich sumowaniu. Zapewnienie takiej możliwości może nastąpić w różny sposób, w szczególności poprzez odpowiednie ustrukturyzowanie planu kont. Niemniej jednak, aby mówić o wyodrębnieniu finansowym ZCP, konieczne jest, aby możliwość taka istniała faktycznie, a nie jedynie teoretycznie.
W świetle powyższego - w ocenie Wnioskodawcy - przedmiot transakcji nie jest wyodrębniony finansowo, co przejawia się w tym, że Sprzedawca nie posiada odrębnego planu kont dla Nieruchomości, ani żadnej jej części, nie prowadzi odrębnych ksiąg rachunkowych dla Nieruchomości, ani żadnej jej części oraz nie sporządza odrębnego bilansu i rachunku zysków i strat oraz rachunku przepływów pieniężnych dla Nieruchomości lub jakiejkolwiek jej części.
Wyodrębnienie funkcjonalne
Analogicznie jak ma to miejsce w przypadku wyodrębnienia organizacyjnego i finansowego, ustawa VAT nie zawiera definicji wyodrębnienia funkcjonalnego. Zgodnie z ukształtowaną linią orzeczniczą sądów administracyjnych wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych i zdolności do funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo.
Zorganizowana część przedsiębiorstwa ma bowiem stanowić funkcjonalnie odrębną całość, tj. ma obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Przy czym należy uznać, że - aby można było mówić o ich wyodrębnieniu - zakres tych zadań musi odróżniać je od innych funkcji gospodarczych realizowanych przy pomocy tego przedsiębiorstwa. W konsekwencji należy stwierdzić, że aby można było mówić o wyodrębnieniu funkcjonalnym:
funkcje przypisane do danego zespołu składników majątkowych muszą być w sposób widoczny odseparowane od pozostałych zadań realizowanych w ramach przedsiębiorstwa,
przy pomocy takiego zespołu składników majątkowych nie powinny być realizowane funkcje przypisane do składników wchodzących w skład pozostałej części przedsiębiorstwa,
składniki wchodzące w skład pozostałej części przedsiębiorstwa nie powinny być wykorzystywane do realizacji funkcji przypisanych do tego zespołu składników majątkowych.
W ocenie Wnioskodawcy, mając na uwadze przedmiot transakcji oraz określenie funkcji i zakres działalności jakim ma on służyć, nie będzie on stanowił zorganizowanego kompleksu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych polegających na dzierżawie.
Zwrócić należy bowiem uwagę, że po nabyciu gruntów, budynków oraz budowli, Strona zamierza prowadzić działalność gospodarczą, obejmującą dzierżawę. Nabycie przez Stronę nastąpi zatem wyłącznie w celu prowadzenia przez niego działalności gospodarczej w zakresie dzierżawy na cele komercyjne. Fakt, że Sprzedający przed dokonaniem sprzedaży świadczy usługi dzierżawy nie może świadczyć o tym, że Kupujący będzie kontynuował działalność Sprzedającego polegającą na dzierżawie. Zwrócić należy uwagę, że samo nabycie przez Kupującego składników majątkowych takich jak grunty, budynki oraz budowle, lub ewentualne przejęcie części umów o dostawę mediów nie jest wystarczające do tego, aby prowadzić działalność w zakresie dzierżawy. Strona będzie zmuszona zawrzeć szereg umów umożliwiających komercyjne wykorzystanie nieruchomości. Tym samym, na skutek dokonania planowanej transakcji, nie zostanie zapewniona ciągłość (kontynuacja) prowadzenia działalności, polegającej na dzierżawie.
Konsekwentnie - w ocenie Wnioskodawcy - Kupujący nabędzie wybrane składniki majątkowe przedsiębiorstwa Sprzedającego, które nie stanowią zorganizowanego zespołu elementów. Przedmiot transakcji nie będzie wykazywał kryterium wyodrębnienia, zorganizowania i samodzielności funkcjonalnej, gdyż w oparciu o same Nieruchomości (wraz z pozostałymi składnikami majątkowymi będącymi przedmiotem transakcji) nie będzie mogła być prowadzona przez Kupującego działalność gospodarcza.
Zdolność przedmiotu transakcji do stanowienia niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze
Ostatnią cechą definiującą ZCP jest zdolność do bycia niezależnym przedsiębiorstwem samodzielnie realizującym określone zadania gospodarcze. Należy wskazać, iż część mienia przedsiębiorstwa może być uznana za jego zorganizowaną część, gdy posiada potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy, tj. prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej (stanowienia niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze).
Kwalifikacja taka jest możliwa wyłącznie, gdy określony zespół składników materialnych i niematerialnych potencjalnie mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania przy pisane mu w strukturze organizacyjnej danego podmiotu. Oznacza to, jak już omówiono powyżej, że ZCP nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których w przyszłości będzie można prowadzić (zorganizować) odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników. Przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość). Istotne jest jednak również, aby przenoszone składniki majątkowe mogły służyć realizacji określonych zadań gospodarczych jako niezależne przedsiębiorstwo.
Pomimo, że Kupujący nadal będzie wydzierżawiał Nieruchomości, w ocenie Wnioskodawcy, nie można racjonalnie twierdzić, że do prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na dzierżawie wystarczy samo posiadanie nieruchomości oraz wejście w prawa i obowiązki wynikające z tych umów i związane z nimi prawa obligacyjne. Chociaż, istotnie, posiadanie nieruchomości należy uznać za warunek sine qua non dla prowadzenia tego typu działalności, jest to warunek niewystarczający. Konieczne jest bowiem chociażby posiadanie odpowiedniego zaplecza finansowego (środki pieniężne, adekwatne kredytowanie w celu zapewnienia płynności finansowej, itp.) czy też techniczno-administracyjnego. Składniki majątku będące przedmiotem transakcji, tj. nieruchomości, umowy dzierżawy choć są niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie dzierżawy nie stanowią - w ocenie Wnioskodawcy - takiego zbioru elementów, który jest w stanie samodzielnie funkcjonować w obrocie gospodarczym. Zwrócić bowiem należy uwagę, że nieruchomości same w sobie nie generują żadnego przychodu, a wprost przeciwnie, generują one koszty. Ponadto zawarcie umów dzierżawy nieruchomości również nie jest rezultatem istnienia nieruchomości. Innymi słowy, samo posiadanie nieruchomości nie skutkuje zawarciem umów dzierżawy. Czynnikiem, który powoduje, że posiadanie nieruchomości przynosi korzyść ekonomiczną, w wyniku zawarcia umów dzierżawy jest czynnik niematerialny jakim jest właściwe zarządzenie posiadanymi składnikami majątku. Oznacza to, że aby można było stwierdzić istnienie ZCP koniecznym byłoby aby poza nieruchomymi składnikami majątku oraz umowami dzierżawy przedmiotem transakcji była także umowa o zarządzanie nieruchomością. Brak przeniesienia praw i obowiązków z umowy o zarządzanie nieruchomością przemawia za brakiem możliwości uznania, że w oparciu jedynie o składniki majątku będące przedmiotem transakcji można realizować zadania gospodarcze. Na zarządzanie jako istotny element kształtujący ZCP wskazał również Minister Finansów w Objaśnieniach podatkowych z 11 grudnia 2018 r. definiując pojęcie umowy zarządzania nieruchomością.
Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, przedmiotem sprzedaży będzie zasadniczo Nieruchomość oraz budynki i budowle. Jednocześnie, jak już wskazano w skład przedmiotu planowanej sprzedaży nie wejdą pozostałe istotne składniki majątku Sprzedającego, a które - w ocenie Wnioskodawcy - determinują funkcjonowanie przedsiębiorstwa Sprzedającego, pozwalając mu na prowadzenie działalności gospodarczej. Co więcej, Kupujący będzie zmuszony zawrzeć we własnym zakresie m.in. umowę o zarządzanie, umowę o ochronę, umowy w zakresie serwisowania nieruchomości. Oznacza to, że w zakresie dzierżawy Kupujący musi dokonać szeregu czynności niezbędnych dla zapewnienia organizacji swojego przedsiębiorstwa umożliwiającej racjonalne i efektywne prowadzenie działalności polegającej na dzierżawie nieruchomości na rzecz osób trzecich. Tym samym, to w gestii Kupującego leży takie zorganizowanie przedmiotu transakcji (i dodanie nowych składników), aby budynki mogły być wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na dzierżawie nieruchomości (tj. by mógł stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze).
Rekapitulując, zgodnie z uwagami poczynionymi powyżej przedmiot Umowy Sprzedaży nie umożliwia samodzielnego prowadzenia działalności polegającej na dzierżawie nieruchomości. Brak jest również wyodrębnienia organizacyjnego i finansowego zespołu składników majątku będących przedmiotem sprzedaży.
W świetle powyższego, planowana Umowa Sprzedaży Nieruchomości nie będzie stanowić zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a co za tym idzie, planowana sprzedaż Nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu VAT.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Przez towary - na mocy art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…)
W świetle przedstawionych powyżej przepisów, zarówno grunty, jak i budynki i budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.
Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy o VAT wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są w nim wskazane czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszczące się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług, z uwagi jednak na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.
Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
Przy czym należy zaznaczyć, że użyte w ww. przepisie sformułowanie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.
Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku VAT, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.
Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 551 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).
Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:
W myśl art. 552 Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.
Przedsiębiorstwo jest nie tylko sumą składników materialnych i niematerialnych, lecz ich zorganizowanym zespołem, tzn. składniki te powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie tylko o zbiorze pewnych elementów. „Czynnikiem konstytuującym przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym jest występowanie elementu organizacji oraz funkcjonalnego powiązania różnorodnych jego składników, umożliwiających traktowanie przedsiębiorstwa jako pewnej całości” - wyrok NSA z 27 marca 2008 r. (sygn. II FSK 1896/11).
Zatem, przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym.
Natomiast przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa - w myśl art. 2 pkt 27e ustawy - rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.
Podstawowym wymogiem wynikającym z powyższego przepisu jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza.
Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.
Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.
Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.
Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.
Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.
Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:
Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.
Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy natomiast zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.
Zakres powyższego wyłączenia zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie - nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu - do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego.
Jak wskazał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „Trybunał” lub „TSUE”) w wyroku z 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Schriever „przekazanie całości lub części aktywów” należy interpretować w taki sposób, że obejmuje ono przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą. Podobne stanowisko prezentowane jest w orzecznictwie sądów administracyjnych (wyroki NSA: z 25 czerwca 2013 r. sygn. akt I FSK 955/12 oraz z 21 listopada 2016 r. sygn. akt I FSK 1316/15).
O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, jako Sprzedający zawarł 20 maja 2021 r. z Kupującym przedwstępną umowę sprzedaży prawa własności zabudowanej działki gruntu nr 1, nr 2, nr 3 oraz prawo własności niezabudowanej działki gruntu nr 4, 1/2 udziału w prawie własności zabudowanej działki gruntu nr 5. Sprzedający jest stroną umów dzierżawy dotyczących Nieruchomości, których stroną jako wydzierżawiający stanie się Kupujący z chwilą zawarcia umowy sprzedaży.
W ramach planowanej transakcji nie dojdzie do przeniesienia na Kupującego zobowiązań bilansowych i pozabilansowych, w tym zobowiązań handlowych poza wynikającymi z umów dzierżawy bądź dotyczącymi nieruchomości w taki sposób, że obciążają każdego aktualnego właściciela działek i/lub właściciela budynków, budowli; rachunków bankowych i środków na rachunkach bankowych; umowy dotyczącej ubezpieczenia nieruchomości; domeny Internetowej; finansowania związanego z nieruchomością (np. kredyty, pożyczki etc). Strony na chwilę obecną nie postanowiły czy dojdzie do przejęcia umów na media (prąd, woda), umowy dotyczącej ochrony, dostawy Internetu i telefon, umowy na wywóz odpadów. Po dokonaniu transakcji Kupujący w celu kontynuowania umów dzierżawy - poza składnikami majątku nabytymi w ramach transakcji - będzie musiał również angażować inne składniki majątku lub podejmował dodatkowe działania, które będą niezbędne do prowadzenia działalności w zakresie dzierżawy takie jak konieczność rozliczania i wystawienia refaktury za energię elektryczną kilku dzierżawcom na podstawie podliczników i bieżące zarządzanie terenem (odśnieżanie terenu, naprawy ogrodzenia itp.). Kupujący nie nabędzie w ramach transakcji wierzytelności bądź zobowiązań Sprzedawcy.
Strony przewidują, że w sytuacji, gdy do zawarcia transakcji dojdzie w trakcie okresu rozliczeniowego, za który jest należny czynsz dzierżawny, to Sprzedający będzie miał prawo pobrać czynsze do dnia zawarcia transakcji sprzedaży, a za pozostałą cześć okresu czynsz proporcjonalnie będzie należny Kupującemu. Kupujący będzie uprawiony do otrzymywania czynszów i wszystkich innych płatności należnych wydzierżawiającemu na podstawie umów dzierżawy tylko za okres od dnia zawarcia transakcji. Sprzedający będzie odpowiedzialny za pokrycie wszystkich kosztów dotyczących nieruchomości za okres do końca dnia, w którym będzie miała miejsce transakcja.
Nieruchomości (wraz z pozostałymi składnikami majątkowymi i prawami będącymi przedmiotem transakcji) nie stanowią oddziału, zakładu albo innej oddzielnej jednostki organizacyjnej, przedsiębiorstwa Sprzedającego. Sprzedający nie dokonał organizacyjnego wydzielenia nieruchomości.
Sprzedający nie posiada odrębnego planu kont dla Nieruchomości, nie prowadzi odrębnie dokumentacji księgowej dla Nieruchomości oraz nie sporządza odrębnego bilansu i rachunku zysków i strat oraz rachunku przepływów pieniężnych dla Nieruchomości.
Umowa Sprzedaży zostanie zawarta z podmiotem, który wejdzie we wszelkie prawa i obowiązki wynikające z Umowy na podstawie umowy cesji zawartej z Kupującym. Cesjonariusz stanie się Kupującym w rozumieniu postanowień Umowy.
W związku z tak przedstawionym opisem sprawy, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy sprzedaż ww. Nieruchomości w ramach przedmiotowej transakcji będzie stanowiła dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, a nie zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 oraz art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, pozostające poza zakresem opodatkowania VAT.
W świetle przedstawionej treści wniosku i przywołanych przepisów należy stwierdzić, że brak jest podstaw do uznania opisanego przedmiotu transakcji za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 ustawy Kodeks cywilny.
Jak wynika z wniosku, planowanej dostawie Nieruchomości nie będzie towarzyszyło przeniesienie szeregu kluczowych składników majątku, składających się na definicję przedsiębiorstwa, które są niezbędne do prowadzenia działalności w zakresie w jakim prowadzi ją obecnie Sprzedający.
W związku z tym, przedmiot transakcji nie będzie stanowił przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 ustawy Kodeks cywilny.
Wobec tego należy przeanalizować, czy Nieruchomości stanowiące przedmiot transakcji wypełniają warunki do uznania ich za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Jak wyjaśniono wcześniej, podstawowym wymogiem do uznania dostawy majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest to, aby stanowił on zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań), podlegający wydzieleniu w istniejącym przedsiębiorstwie na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Istotnym jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie.
Przedmiot transakcji nie będzie również stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług. Bowiem zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy na Nabywcę nie przejdą zobowiązania bilansowe i pozabilansowe, w tym zobowiązania handlowe poza wynikającymi z umów dzierżawy bądź dotyczącymi nieruchomości w taki sposób, że obciążają każdego aktualnego właściciela działek i/lub właściciela budynków, budowli; rachunków bankowych i środków na rachunkach bankowych; umowy dotyczącej ubezpieczenia nieruchomości; domeny Internetowej; finansowania związanego z nieruchomością (np. kredyty, pożyczki etc). Sprzedający nie posiada odrębnego planu kont dla Nieruchomości, nie prowadzi odrębnie dokumentacji księgowej dla Nieruchomości i nie sporządza odrębnego bilansu i rachunku zysków i strat oraz rachunku przepływów pieniężnych dla Nieruchomości.
Nieruchomości (wraz z pozostałymi składnikami majątkowymi i prawami będącymi przedmiotem transakcji) nie stanowią oddziału, zakładu albo innej oddzielnej jednostki organizacyjnej, przedsiębiorstwa Sprzedającego. Sprzedający nie dokonał organizacyjnego wydzielenia nieruchomości.
Tym samym z okoliczności sprawy wynika, że przedmiot Transakcji nie stanowi masy majątkowej wydzielonej organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie w istniejącym przedsiębiorstwie Sprzedawcy, która umożliwiłaby funkcjonowanie jako niezależne przedsiębiorstwo.
W konsekwencji, opisany we wniosku przedmiot transakcji, tj. Nieruchomości nie będzie stanowić przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 ustawy Kodeks cywilny, jak również zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym ich sprzedaż nie będzie stanowiła transakcji wyłączonej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy. Sprzedaż ww. składników majątkowych będzie stanowiła w myśl art. 7 ust. 1 ustawy dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.
Należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie pytania nr 1 złożonego wniosku, natomiast w zakresie pytań numer 2, 3, 4, 5 i 6 wniosku zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Ponadto należy wskazać, że zgodnie z zgodnie z art. 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł, którą należy wpłacić w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku. Jak stanowi art. 14f § 2 Ordynacji podatkowa w przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.
Przedmiotowy wniosek dotyczy 6 zdarzeń przyszłych w zakresie podatku od towarów i usług, zatem opłata od złożonego wniosku w tym przypadku wynosi 240 zł (6 zdarzeń przyszłych x 40 zł).
Wnioskodawca w dniu 5 sierpnia 2021 r. dokonał wpłaty w wysokości 640 zł tytułem opłaty od wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. W związku tym, kwota 400 zł jest wpłatą nienależną, zatem stanowi nadpłatę w rozumieniu art. 14f § 2b pkt 3 Ordynacji podatkowej i podlega zwrotowi.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili