0113-KDIPT1-3.4012.738.2021.1.MWJ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 16 września 2021 r. (data wpływu 21 września 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) sprzedaży działki nr 1 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

21 września 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działki nr 1,
• zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działki nr 1.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni w 2002 r. nabyła na cele osobiste zabudowaną budynkiem mieszkalnym - domem jednorodzinnym - działkę o nr 2 o powierzchni 1,3206 ha, położoną przy ul. … w …. W znajdującym się na działce budynku mieszkalnym Wnioskodawczyni wraz z rodziną nadal mieszka. W dacie nabycia wymienionej działki Wnioskodawczyni nie prowadziła działalności gospodarczej. W kwietniu 2011 r. Wnioskodawczyni przeprowadziła podział działki nr 2 na dwie mniejsze: o nr 3 i powierzchni 0,2664 ha i nr 4 o powierzchni 1,0275 ha (na tej działce jest posadowiony dom jednorodzinny).

W 2020 r. Wnioskodawczyni dokonała podziału działki nr 4, co stwierdzone zostało Decyzją Prezydenta Miasta z 13 maja 2020 r. - decyzja wydana została na wniosek Wnioskodawczyni. W następstwie podziału działka o nr 4 została podzielona na dwie mniejsze działki o nr 5 o powierzchni 0,0285 ha i nr 1 o powierzchni 0,9990 ha. Warunkiem skuteczności podziału wynikającym z wydanej przez Prezydenta Miasta decyzji było przeniesienie prawa własności działki nr 5 na rzecz właściciela sąsiadującej z tą nieruchomością działki o nr 3 w terminie 6 miesięcy od dnia wydania tej decyzji. Ponieważ to Wnioskodawczyni posiadała prawo własności działki o nr 3 przeniesienie własności nie było konieczne. Celem dokonanego przez Wnioskodawczynię podziału było wyodrębnienie działki o nr 5 i jej scalenie z działką o nr 3 w celu wybudowania na tym gruncie domu jednorodzinnego, w którym zamierza zamieszkać. Po scaleniu działka nr 5 utraciła swoją odrębność. Obecnie cała ta działka oznaczona jest numerem 3. Przyczyna, dla której dokonano podziału działki miała więc charakter osobisty.

Obecnie Wnioskodawczyni planuje sprzedać zabudowaną budynkiem mieszkalnym - w którym obecnie jak wyżej wskazano mieszka - działkę o nr 1 na rzecz podmiotu trzeciego. Środki pozyskane ze sprzedaży nieruchomości Wnioskodawczyni planuje przeznaczyć na budowę domu mieszkalnego na działce oznaczonej obecnie nr 3.

Poza dokonaniem wyżej opisanych podziałów działek Wnioskodawczyni nie dokonywała dotyczących tej nieruchomości żadnych czynności prawnych.

Wnioskodawczyni zamierza znaleźć nabywcę poprzez kontakty osobiste bądź ogłoszenia zamieszczane w internecie/prasie. Środki uzyskane ze sprzedaży Wnioskodawczyni przeznaczy na potrzeby własne.

Wnioskodawczyni prowadziła działalność gospodarczą wyłącznie w latach 2009 r. do 2011 r. Przedmiotem tej działalności była pielęgnacja ogrodów. Wnioskodawczyni podkreśla, że przedmiotem tej działalności nie był obrót nieruchomościami. Obecnie Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy planowana przez Wnioskodawczynię sprzedaż działki o nr 1 będzie podlegała opodatkowaniu VAT?

2. Jeśli planowana sprzedaż działki o nr 1 będzie podlegała opodatkowaniu VAT wątpliwość Wnioskodawczyni dotyczy stawki VAT w jakiej opodatkowanie powinno nastąpić?

Zdaniem Wnioskodawczyni.

1. Zdaniem Wnioskodawczyni planowana przez nią sprzedaż działki o nr 1 nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

2. W przypadku gdyby stanowisko Wnioskodawczyni w odniesieniu do pytania numer 1) było nieprawidłowe zdaniem Wnioskodawczyni sprzedaż działki o nr 1 będzie korzystała ze zwolnienia z VAT.

Uzasadnienie

Ad. 1)

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT), opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, zaś towarami - w świetle art. 2 pkt 6 tej ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ww. ustawy - przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z kolei art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

Nieruchomość gruntowa oraz posadowiony na niej budynek spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy jednak wskazać, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ww. ustawy, podlega opodatkowaniu VAT, bowiem warunkiem opodatkowania danej czynności tym podatkiem jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, a mianowicie:

1. Czynność powinna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT, oraz

2. Musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem i dla tej konkretnej transakcji występuje jako podatnik VAT.

Jak już wcześniej wskazano, opisana czynność, a więc sprzedaż zabudowanej nieruchomości gruntowej, mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT, ponieważ jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Inaczej przedstawia się kwestia opisana w pkt 2 powyżej. Podatnikiem VAT, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT jest osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej oraz osoba fizyczna, wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą.

Działalność gospodarcza zaś - zgodnie z art. 15 ust. 2 tejże ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stwierdzenie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku VAT, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Definicja działalności gospodarczej, która została zawarta w ustawie o VAT ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. W związku z powyższym, właściwym jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego należy więc przyjąć, iż nie jest podatnikiem podatku VAT ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając zabudowaną nieruchomość działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Również sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny nie jest wystarczająca do tego, aby uznać, iż dla danej transakcji sprzedający występuje jako podatnik VAT. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L 347 z dnia 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.).

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Zatem wystąpienie przez Wnioskodawczynię i przeprowadzenie podziału działki należy zakwalifikować wyłącznie jako działania podjęte w ramach gospodarowania własnym majątkiem. Podkreślić przy tym należy, że pierwszy podział nastąpił co najmniej 10 lat przed planowaną sprzedażą, natomiast obecnie jednoznacznie służył realizacji celu osobistego - scaleniu działek 3 i 5 w celu wybudowania na tym gruncie domu jednorodzinnego, w którym Wnioskodawczym zamierza zamieszkać. Dodatkowo należy zaznaczyć, że podjęcie korzystnych działań prawnych nie jest przesłanką do tego, aby na tej podstawie twierdzić, że w oparciu o rzeczy, których działania takie dotyczą, rozpoczęta została działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni została właścicielem nieruchomości w wyniku zakupu w 2002 r. Nabycie nieruchomości nastąpiło do majątku prywatnego i w celach osobistych - zamieszkania w posadowionym na nieruchomości domu jednorodzinnym. Również po nabyciu przez Wnioskodawczynię nieruchomość nie stała się składnikiem majątkowym w działalności gospodarczej. Poza opisanym wyżej podziałem nieruchomości Wnioskodawczyni nie podjęła do tej pory i nie podejmie żadnych czynności prawnych skutkującym zwiększeniem atrakcyjności bądź wartości działki. Wnioskodawczyni nie jest przedsiębiorcą, nie jest również podatnikiem VAT.

Wobec powyższego ponieważ brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawczyni w przedmiocie zbycia przedmiotowej nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności), należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, zbycie przez Wnioskodawczynię działki 1 nie będzie stanowiło działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT. W efekcie w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawczyni - w związku z planowaną czynnością sprzedażą działki - za podatnika VAT. Konsekwentnie, sprzedaż przez Wnioskodawczynię działki nr 1 nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

Ad. 2)

W przypadku gdyby stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania nr 1 okazało się nieprawidłowe, uważa Ona, że czynność będzie korzystała ze zwolnienia z VAT.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10) ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Natomiast w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 14) ustawy o VAT przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a) wybudowaniu lub

b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W przedstawionej sprawie sprzedaż zabudowanej nieruchomości nie nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia ponieważ była ona przez okres ponad dwóch lat - i aktualnie nadal jest - wykorzystywana przez Wnioskodawczynię - Wnioskodawczyni stale od 2002 r. zamieszkuje posadowiony na nieruchomości dom jednorodzinny. Jednocześnie należy uznać, że Wnioskodawczyni nie ponosiła na budynek nakładów przekraczających równowartość 30% jego wartości początkowej w rozumieniu przepisów o podatkach dochodowych ponieważ nigdy nie włączyła budynku/nieruchomości do działalności gospodarczej, którą prowadziła w latach 2009 r do 2011 r. - nie był on środkiem trwałym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem, zgodnie z powołanymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem, za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowana będzie działała w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT. W świetle powyższego stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawczyni za podatnika podatku od towarów i usług w związku z planowaną sprzedażą nieruchomości (działki nr 1). Z opisu sprawy nie wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni w 2002 r. nabyła na cele osobiste zabudowaną budynkiem mieszkalnym - domem jednorodzinnym - działkę o nr 1. W kwietniu 2011 r. Wnioskodawczyni przeprowadziła podział działki nr 2 na dwie mniejsze: o nr 3 i powierzchni 0,2664 ha i nr 4 o powierzchni 1,0275 ha (na tej działce jest posadowiony dom jednorodzinny). W 2020 r. Wnioskodawczyni dokonała podziału działki nr 4, co stwierdzone zostało Decyzją Prezydenta Miasta z 13 maja 2020 r. - decyzja wydana została na wniosek Wnioskodawczyni. W następstwie podziału działka o nr 4 została podzielona na dwie mniejsze działki o nr 5 o powierzchni 0,0285 ha i nr 1 o powierzchni 0,9990 ha. Celem dokonanego przez Wnioskodawczynię podziału było wyodrębnienie działki o nr 5 i jej scalenie z działką o nr 3 w celu wybudowania na tym gruncie domu jednorodzinnego, w którym zamierza zamieszkać. Po scaleniu działka nr 5 utraciła swoją odrębność. Obecnie cała ta działka oznaczona jest numerem 3. Przyczyna, dla której dokonano podziału działki miała charakter osobisty. Obecnie Wnioskodawczyni planuje sprzedać zabudowaną budynkiem mieszkalnym - w którym obecnie mieszka wraz z rodziną - działkę o nr 1 na rzecz podmiotu trzeciego. Środki pozyskane ze sprzedaży nieruchomości Wnioskodawczyni planuje przeznaczyć na budowę domu mieszkalnego na działce oznaczonej obecnie nr 3 - środki uzyskane ze sprzedaży Wnioskodawczyni przeznaczy na potrzeby własne. Poza dokonaniem wyżej opisanych podziałów działek Wnioskodawczyni nie dokonywała dotyczących tej nieruchomości żadnych czynności prawnych. Wnioskodawczyni prowadziła działalność gospodarczą wyłącznie w latach 2009 r. do 2011 r. Przedmiotem tej działalności była pielęgnacja ogrodów. Wnioskodawczyni podkreśla, że przedmiotem tej działalności nie był obrót nieruchomościami. Z przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy wynika, że jedynymi aktywnościami jakie podjęła Wnioskodawczyni był podział działek oraz planowane zamieszczenie ogłoszenia w celu znalezienia nabywcy w internecie/prasie.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy sprzedaż działki nr 1 nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawczyni w przedmiocie zbycia tej nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży działki nr 1 Wnioskodawczyni wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie planowaną sprzedaż ww. działki można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawczyni będzie korzystała z przysługującego Jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Skutkiem powyższego, sprzedaż działki nr 1 nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni z tytułu sprzedaży działki nr 1 (zabudowanej domem jednorodzinnym, w którym Wnioskodawczyni obecnie zamieszkuje), nie będzie działać w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy – podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, tym samym sprzedaż ww. działki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że nie udziela się odpowiedzi na pytanie nr 2, bowiem Wnioskodawczyni oczekiwała na nie odpowiedzi wyłącznie w przypadku stwierdzenia, że planowana przez Wnioskodawczynię sprzedaż działki o nr 1 będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowaną i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.