0113-KDIPT1-3.4012.654.2021.2.AG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 sierpnia 2021 r. (data wpływu), uzupełnionym pismem z 26 października 2021 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) aportu działek nr 1, 2, 3 i 4 - jest prawidłowe**.**

UZASADNIENIE

18 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT aportu działek nr 1, 2, 3 i 4.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z 26 października 2021 r. (data wpływu) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy oraz pytania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

(…) (dalej jako: „Wnioskodawca”) na mocy umowy darowizny od ojca, sporządzonej w formie aktu notarialnego w dniu 17 sierpnia 2020 roku nabył 1/1 udziałów w prawie własności działek (dalej również jako: „działki”) o numerach: 1 o powierzchni 0,1005 ha, (jeden tysiąc pięć metrów kwadratowych); 2 o powierzchni 0,1005 ha, (jeden tysiąc pięć metrów kwadratowych); 3 o powierzchni 0,1005 ha, (jeden tysiąc pięć metrów kwadratowych); 4 o powierzchni 0,1005 ha, (jeden tysiąc pięć metrów kwadratowych). Działki położone są w miejscowości (…), gmina (…), powiat (…), województwo (…) i stanowią grunty niezabudowane.

W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego (uchwała nr (…) Rady Miejskiej w (…) z dnia 12 grudnia 2017 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części wsi (…) oraz fragmentu wsi (…), gmina (…) niniejsze działki posiadają przeznaczenie jako tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i usługowej. Wnioskodawca nie miał wpływu na uchwalenie planu zagospodarowania przestrzennego. Działki niniejsze stanowią majątek osobisty Wnioskodawcy. Otrzymane w darowiźnie działki, wyposażone są w przyłącza energetyczne, wodne, wodociągowe i gazowe. Wnioskodawca nie wykonywał żadnych czynności, które mogłyby mieć wpływ na działki, w tym na podniesienie wartości przedmiotowych działek.

Wnioskodawca planuje wniesienie ww. działek aportem do Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością tytułem wkładu na pokrycie udziałów (dalej również jako: „Spółka”). Wnioskodawca nie dokonywał podziału niniejszych działek. Wnioskodawca nie prowadzi jednoosobowej działalności gospodarczej, w tym działalności gospodarczej związanej z obrotem nieruchomościami i nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Opisane działki stanowiące majątek osobisty Wnioskodawcy nie służyły działalności gospodarczej i nie były wykorzystywane na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej. Nie były przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Wnioskodawca pozostaje właścicielem innych nieruchomości otrzymanych.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, iż:

Działka 1

Ad 1.

Wnioskodawca od dnia nabycia działki do dnia planowanego aportu nie użytkuje działki w żaden sposób. Działka nie była i nie jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, zwolnionych od VAT, bądź niepodlegających temu podatkowi.

Ad 2.

Działka jest majątkiem prywatnym Wnioskodawcy, a zatem Wnioskodawca nie klasyfikuje jej jako działki związanej z działalnością gospodarczą podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem Wnioskodawca nie wykorzystuje przedmiotowej działki będącej przedmiotem wnioski wyłącznie na cele działalności zwolnionej z podatku VAT.

Ad 3.

Wnioskodawca nie planuje udostępniać osobom trzecim działki przed wniesieniem aportem.

Ad 4.

Wnioskodawca nie dokonuje i nie planuje dokonywać czynności/działań zmierzających do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności przedmiotowej działki.

Ad 5.

Wnioskodawca nie planował w chwili nabycia, wykorzystania działki w Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawca nabył działkę w drodze darowizny. Wnioskodawca nie nabył działki w celu jej odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Ad 6.

Spółka nie użytkuje ww. działki.

Działka 2

Ad 1.

Wnioskodawca od dnia nabycia działki do dnia planowanego aportu nie użytkuje działki w żaden sposób. Działka nie była i nie jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, zwolnionych od VAT, bądź niepodlegających temu podatkowi.

Ad 2.

Działka jest majątkiem prywatnym Wnioskodawcy, a zatem Wnioskodawca nie klasyfikuje jej jako działki związanej z działalnością gospodarczą podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem Wnioskodawca nie wykorzystuje przedmiotowej działki będącej przedmiotem wnioski wyłącznie na cele działalności zwolnionej z podatku VAT.

Ad 3.

Wnioskodawca nie planuje udostępniać osobom trzecim działki przed wniesieniem aportem.

Ad 4.

Wnioskodawca nie dokonuje i nie planuje dokonywać czynności/działań zmierzających do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności przedmiotowej działki.

Ad 5.

Wnioskodawca nie planował w chwili nabycia, wykorzystania działki w Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawca nabył działkę w drodze darowizny. Wnioskodawca nie nabył działki w celu jej odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Ad 6.

Spółka nie użytkuje ww. działki.

Działka 3

Ad 1.

Wnioskodawca od dnia nabycia działki do dnia planowanego aportu nie użytkuje działki w żaden sposób. Działka nie była i nie jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, zwolnionych od VAT, bądź niepodlegających temu podatkowi.

Ad 2.

Działka jest majątkiem prywatnym Wnioskodawcy, a zatem Wnioskodawca nie klasyfikuje jej jako działki związanej z działalnością gospodarczą podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem Wnioskodawca nie wykorzystuje przedmiotowej działki będącej przedmiotem wnioski wyłącznie na cele działalności zwolnionej z podatku VAT.

Ad 3.

Wnioskodawca nie planuje udostępniać osobom trzecim działki przed wniesieniem aportem.

Ad 4.

Wnioskodawca nie dokonuje i nie planuje dokonywać czynności/działań zmierzających do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności przedmiotowej działki.

Ad 5.

Wnioskodawca nie planował w chwili nabycia, wykorzystania działki w Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawca nabył działkę w drodze darowizny. Wnioskodawca nie nabył działki w celu jej odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Ad 6.

Spółka nie użytkuje ww. działki.

Działka 4

Ad 1.

Wnioskodawca od dnia nabycia działki do dnia planowanego aportu nie użytkuje działki w żaden sposób. Działka nie była i nie jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, zwolnionych od VAT, bądź niepodlegających temu podatkowi.

Ad 2.

Działka jest majątkiem prywatnym Wnioskodawcy, a zatem Wnioskodawca nie klasyfikuje jej jako działki związanej z działalnością gospodarczą podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem Wnioskodawca nie wykorzystuje przedmiotowej działki będącej przedmiotem wnioski wyłącznie na cele działalności zwolnionej z podatku VAT.

Ad 3.

Wnioskodawca nie planuje udostępniać osobom trzecim działki przed wniesieniem aportem.

Ad 4.

Wnioskodawca nie dokonuje i nie planuje dokonywać czynności/działań zmierzających do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności przedmiotowej działki.

Ad 5.

Wnioskodawca nie planował w chwili nabycia, wykorzystania działki w Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawca nabył działkę w drodze darowizny. Wnioskodawca nie nabył działki w celu jej odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Ad 6.

Spółka nie użytkuje ww. działki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy planowana przez Wnioskodawcę jako osoby fizycznej, nieprowadzącej działalności gospodarczej czynność wniesienia aportem ww. działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Zdaniem Wnioskodawcy w opisanym stanie sprawy planowane wniesienie aportem działek do Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością tytułem wkładu na pokrycie udziałów nie będzie stanowić czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług (VAT). Czynność nie będzie nosiła znamion zorganizowanego działania w rozumieniu działalności gospodarczej z art. 15 ustawy o VAT.

Wnioskodawca nie występuje w profesjonalnym obrocie gospodarczym, gdyż między innymi nie można stwierdzić, iż Wnioskodawca nabył działki w celu ich odsprzedaży / zbycia, ponieważ pochodzą one z majątku ojca i zostały przekazane w drodze darowizny.

Działki stanowią majątek prywatny i Wnioskodawca korzysta z prawa swobodnego rozporządzania własnym majątkiem. Nie można uznać takiego zbycia działek za częstotliwą dostawę nieruchomości i tym samym nie mieści się ono w definicji działalności gospodarczej zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co w konsekwencji oznacza, że wniesienie aportem działek do Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podobnie wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawach o sygnaturze C-180/10 oraz C-181/10.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r., w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej.

Istotne jest, czy Wnioskodawca w celu dokonania czynności wniesienia aportem działek do Spółki podejmuje (podejmował w przeszłości) aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca czy usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Wnioskodawca nie podejmował działań mających na celu podniesienie wartości działek. Nie dokonywał podziału niniejszych działek oraz nie podejmował ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Planowana czynność zostanie dokonana w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Wnioskodawca nie angażował środków podobnych do wykorzystywanych przez producenta, handlowca czy usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co oznacza, że nie można uznać Wnioskodawcy za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje w przepisach ustawy o VAT. Wynika jednak z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i jej utrwalonej linii interpretacyjnej - także na wskutek orzeczeń TSUE. „Nader jasno TSUE zaakcentował to w wyroku z 4 października 1995 r. w sprawie C-291/92 Finanzamt Ulzen v. Dieter Armbrecht stwierdzając, że „majątek prywatny” to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r. w sprawie C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych”.

Pomimo, iż działki spełniają definicję towaru, o którym mowa w ustawie o VAT, to nie można uznać, że Wnioskodawca działa w charakterze podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT. Nie dokonał bowiem żadnych czynności, które mogłyby wskazywać na profesjonalny charakter planowanej czynności wniesienia działek aportem do Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, wykraczający poza zwykłe wykonywanie prawa własności.

Mając na uwadze powyższe, z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego nie wynika aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie będzie działał jako handlowiec, a czynność wniesienia działek aportem do Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością stanowić będzie jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego przez Wnioskodawcę prywatnego majątku. Zatem, Wnioskodawca korzystać będzie z przysługującego mu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, wskutek czego czynność ta nie będzie oznaczać wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Brak tego statusu pozbawi Wnioskodawcę cech podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, a transakcji cech czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Reasumując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że aport działek do Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością stanowić będzie dostawę majątku prywatnego (rozporządzanie majątkiem osobistym), tym samym taki aport nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem VAT. Planowana przez Wnioskodawcę dostawa przedmiotowych działek w formie aportu do Spółki nie będzie stanowić czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stwierdzić należy, że nieruchomość, stanowi towar w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym jej sprzedaż stanowi odpłatną dostawę towaru, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aport pieniężny), rzeczy lub prawa (aport rzeczowy) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.

Czynność wniesienia aportu może spełniać przesłanki uznania jej za dostawę towaru lub za świadczenie usług, w zależności od tego, co stanowi przedmiot aportu.

Trzeba również zaznaczyć, że odpłatność może przybierać różne formy – nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatność, jako świadczenie wzajemne, może również przybrać postać rzeczową – zapłata w innym towarze lub usłudze albo mieszaną – zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

O czynności dokonanej za wynagrodzeniem można mówić w sytuacji, gdy:

- istnieje ścisły związek pomiędzy wykonanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia, oparty na relacjach cywilnoprawnych pomiędzy podmiotami;

- wynagrodzenie może być wyrażone w pieniądzu;

- związek, o którym mowa powyżej, ma charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że odpłatność następuje za dane świadczenie.

Czynność wniesienia aportu rzeczowego spełnia definicję dostawy towaru, zawartą w art. 7 ust. 1 ustawy, a tym samym uznawana jest za sprzedaż w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy. Czynność ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu wiąże się z odpłatnością, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą mającą charakter rzeczowy, a otrzymanym wynagrodzeniem w formie udziałów lub akcji), a także prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tym towarem jak właściciel.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 r., str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 112, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z dnia 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca planuje wniesienie działek nr 1, 2, 3 i 4 aportem do Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością tytułem wkładu na pokrycie udziałów. Działki zostały nabyte w drodze darowizny i stanowią grunt niezabudowany. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego ww. działki posiadają przeznaczenie jako tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i usługowej. Wnioskodawca nie miał wpływu na uchwalenie planu zagospodarowania przestrzennego i nie dokonywał również podziału działek. Wnioskodawca nie wykonywał żadnych czynności, które mogłyby mieć wpływ na działki, w tym na podniesienie ich wartości, a także nie planuje dokonywać czynności zmierzających do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności przedmiotowych działek. Działki nie służyły działalności gospodarczej i nie były wykorzystywane na potrzeby jej prowadzenia. Nie były przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, jak również Wnioskodawca nie planuje udostępniać osobom trzecim działek przed wniesieniem aportem. Wnioskodawca od dnia nabycia działek do dnia planowanego aportu nie użytkuje działek w żaden sposób. Wnioskodawca nie planował w chwili nabycia wykorzystania działek w Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawca nie nabył działek w celu ich odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. Spółka nie użytkuje ww. działek.

Zainteresowany ma wątpliwości czy dokonując aportu działek nr 1, 2, 3 i 4 będzie działał jako podatnik VAT, a w konsekwencji czynność aportu będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca podejmował/będzie podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że z zawartego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zainteresowany nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca wskazał, że działki nabył w drodze darowizny i w chwili ich nabycia nie planował wykorzystania działek w Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawca podał, iż nie nabył działek w celu ich odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. Jak wskazał Wnioskodawca, nie wykonywał żadnych czynności, które mogłyby mieć wpływ na działki, w tym na podniesienie ich wartości, jak też nie planuje dokonywać czynności zmierzających do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności przedmiotowej działki. Ponadto działki nie były przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Wnioskodawca nie planuje również udostępniać osobom trzecim działek przed wniesieniem aportem. Wnioskodawca od dnia nabycia działek do dnia planowanego aportu nie użytkuje działek w żaden sposób. Zatem należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie działał/nie będzie działał jako handlowiec.

W niniejszej sprawie brak jest zatem przesłanek świadczących o takiej aktywności Zainteresowanego w przedmiocie aportu ww. działek, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że aport wskazanych we wniosku działek wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie podjął takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Zainteresowany, dokonując aportu przedmiotowych działek, będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, w ocenie tutejszego Organu, aport nieruchomości należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, gdyż okoliczności sprawy nie przesądzają o wykorzystywaniu ww. nieruchomości dla celów zarobkowych.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że wniesienie aportem do Spółki niezabudowanych działek nr 1, 2, 3 i 4 stanowiących majątek prywatny Wnioskodawcy, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż w tym zakresie Wnioskodawca nie będzie występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.