0113-KDIPT1-3.4012.641.2021.3.MJ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 sierpnia 2021 r. (data wpływu 16 sierpnia2021 r.) uzupełnionym pismem z 12 października 2021 r. (data wpływu), pismem z 22 października 2021 r. (data wpływu) oraz pismem z 22 października 2021 r. (data wpływu 23 października 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji pn. „…” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

16 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji pn. „…”.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z 12 października 2021 r. (data wpływu) w zakresie brakującej opłaty oraz adresu ePUAP oraz pismem z 22 października 2021 r. w zakresie doprecyzowania opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina … (dalej: „Gmina” lub „Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Gmina w latach 2014-2015 zrealizowała inwestycję pn. „…” (dalej: Inwestycja). Przedmiotem Inwestycji była przebudowa istniejącego budynku biurowego należącego do Gminy poprzez utworzenie powierzchni biurowych przeznaczonych na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej przez podmioty rozpoczynające prowadzenie takiej działalności. Gmina na realizację Inwestycji uzyskała dofinansowanie ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego … 2007-2013, na podstawie umowy o dofinansowanie Inwestycji z dnia 30 czerwca 2014 r. nr … (wraz z aneksami).

Celem Inwestycji było promowanie lokalnej przedsiębiorczości oraz wspieranie jej rozwoju w początkowym etapie jej funkcjonowania poprzez kreowanie warunków do powstawania stabilnych mikro oraz małych i średnich przedsiębiorstw z różnych sektorów gospodarki. Stworzenie podstaw do rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej przekładało się przy tym na wzrost aktywności zawodowej mieszkańców regionu, ograniczenie bezrobocia, tworzenie nowych i stabilnych miejsc pracy, a konsekwencji również na ograniczenie migracji wewnętrznych i zewnętrznych.

W tym celu wykonano w szczególności następujące prace:

• dostosowanie aranżacji wnętrza zgodnie z potrzebami;
• przebudowa ścian działowych, utworzenie ścian szklanych oraz systemowych;
• wykonanie prac malarskich i ułożenie glazury;
• uzupełnienie skrzydeł drzwiowych oraz osadzenie ościeży;
• uzupełnienie izolacji przeciwwilgociowej dachu oraz wykonanie obróbek blacharskich;
• budowa kotłowni do obsługi budynku;
• wykonanie rekuperacji;
• wykonanie instalacji multimedialnych.

W związku z powyższym, Gmina ponosiła w ramach Inwestycji wydatki, w szczególności na:

• zakup wyposażenia;

• roboty budowlane;

• sporządzenie dokumentacji projektowo kosztorysowej;

• sporządzenie studium wykonalności;

• projekt aranżacji wnętrz;

• zapewnienie nadzoru autorskiego;

• promocję Inwestycji;

• przeprowadzenie audytu Inwestycji.

Ponoszone przez Gminę wydatki były każdorazowo dokumentowane przez usługodawców/ dostawców wystawionymi na rzecz Gminy fakturami VAT (podatek od towarów i usług), z podaniem numeru NIP Gminy w latach 2014-2015.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 15 i 18 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 713 ze zm.) do zadań własnych Gminy należą w szczególności sprawy dotyczące utrzymania gminnych obiektów użyteczności publicznej i obiektów administracyjnych, a także promocji Gminy. Podstawowym zadaniem Gminy jest zaspokajanie potrzeb jej mieszkańców. Biorąc pod uwagę wyznaczony przepisami zakres zadań Gminy oraz zakres rzeczowy Inwestycji (przebudowa należącego do Gminy obiektu biurowego na potrzeby promowania i wspierania przedsiębiorczości na terenie Gminy), należy wskazać, iż wykonanie Inwestycji stanowiło realizację opisanych powyżej zadań własnych Gminy.

W ramach Inwestycji Gmina podjęła się realizacji następujących szczegółowych zadań:

• udostępnienie przedsiębiorcom odpowiedniej do ich potrzeb powierzchni biurowej po preferencyjnych cenach,

• udostępnienie zaplecza oraz usług biurowych,

• doradztwo i szkolenia,

• zapewnienie efektywnej pomocy bezpośredniej dla powstania lub rozwoju firmy, do momentu uzyskania przez nią samodzielności poprzez doskonalenie procesu inkubacji,

• ułatwienie nawiązywania współpracy pomiędzy firmami.

Gmina od momentu zakończenia realizacji Inwestycji pozostaje wyłącznym właścicielem oraz zarządcą budynku objętego projektem. Powstałe w budynku powierzchnie wykorzystywane były/są przez Gminę w dwojaki sposób. Z jednej strony Gmina zawierała/zawiera z zainteresowanymi podmiotami umowy najmu poszczególnych lokali znajdujących się w budynku objętym Inwestycją. Jak wskazano powyżej udostępnienie przedsiębiorcom odpowiedniej do ich potrzeb powierzchni biurowej odbywało/odbywa się po preferencyjnych cenach (kwota najmu miała/ma pokrywać wyłącznie koszty utrzymania ww. lokali). Gmina dokumentowała/dokumentuje ww. najem wystawianymi fakturami VAT i rozliczała/rozlicza podatek należny z ww. tytułu w składanych deklaracjach VAT. Równocześnie w budynku występują powierzchnie, które - w przypadku stwierdzenia takiego zapotrzebowania - są przez Gminę udostępniane nieodpłatnie, przykładowo na potrzeby organizacji bezpłatnych wydarzeń o charakterze ogólnodostępnym (w tym spotkań i szkoleń).

Towary i usługi nabywane w związku z realizacją ww. inwestycji i efekty realizowanego projektu wykorzystywane są do czynności opodatkowanych i niepodlegających opodatkowaniu. Nie istnieje możliwość przyporządkowania całości lub części podatku naliczonego do poszczególnych rodzajów czynności. Ww. inwestycja została oddana do użytkowania zgodnie z OT 30.06.2015 r. i nie dokonano zmian sposobu jej wykorzystania. Gmina nie odliczała na bieżąco podatku naliczonego związanego z zakupem towarów i usług w ramach realizacji ww. inwestycji gdyż w czasie wykonywania inwestycji nie było związku ze sprzedażą opodatkowaną. Gmina nie dokonywała dotychczas odliczenia VAT naliczonego od wydatków ponoszonych w ramach Inwestycji.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że Gmina prewspółczynniki liczy od 2016 r. a projekt został zrealizowany w 2015 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina może dokonać odliczenia VAT naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług na potrzeby realizacji Inwestycji?

Zdaniem Wnioskodawcy,

W opinii Wnioskodawcy, Gmina nie może dokonać odliczenia VAT naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług na potrzeby realizacji Inwestycji.

UZASADNIENIE

Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Z treści tego przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwot podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy odliczenia tego dokonuje podatnik VAT, a także gdy towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.Istotną cechę prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego stanowi przy tym ograniczenie w czasie możliwości jego realizacji. Jak stanowi art. 86 ust. 13 ustawy o VAT, podatnik może obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Zatem dla określenia czy w danym przypadku podatnik uprawniony jest do odliczenia VAT naliczonego, w pierwszej kolejności, niezależnie od przyjętego sposobu wykorzystania nabywanych towarów lub usług, należy stwierdzić, czy w odniesieniu do nabytych towarów lub usług nie upłynął przewidziany przepisami prawa okres przedawnienia prawa do odliczenia VAT naliczonego.Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, realizacja Inwestycji objęła lata 2014-2015 i to właśnie w tych okresach Gmina ponosiła wydatki inwestycyjne. Związany z tymi wydatkami VAT naliczony (w sytuacji spełnienia przesłanek wymienionych wprost w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w tym w szczególności wykorzystania omawianych wydatków do czynności opodatkowanych VAT) mógł zostać zatem odliczony w świetle art. 86 ust. 13 ustawy o VAT najpóźniej do dnia 31 grudnia 2018 r. w przypadku wydatków poniesionych i udokumentowanych w 2014 r. oraz do dnia 31 grudnia 2019 r. w przypadku wydatków poniesionych i udokumentowanych w 2015 r. Zgodnie z informacjami wskazanymi przez Gminę, VAT naliczony w cenie wydatków poniesionych na realizację Inwestycji nie został przez Gminę odliczony do dnia złożenia niniejszego wniosku.

Mając na uwadze powyższe, Gmina pragnie zauważyć, iż bez względu na przyjęty sposób wykorzystania powstałego w ramach Inwestycji budynku, Gmina nie może dokonać odliczenia VAT naliczonego od wydatków poniesionych na Inwestycję z uwagi na upływ 5 letniego okresu przedawnienia prawa do odliczenia VAT naliczonego, w którym mogło być ono zrealizowane.Prezentowane przez Gminę stanowisko zostało potwierdzone przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 25 kwietnia 2016 r., znak: IBPP3/4512-117/16/KS, w której wskazano, iż: „Ponadto wypada w tym miejscu również podkreślić, że na dzień datowania niniejszej interpretacji ewentualne prawo do odliczenia podatku naliczonego za lata 2007 do 2010, zgodnie z brzemieniem przywołanego art. 86 ust. 13 uległo przedawnieniu. Prawo do odliczenia - gdyby takie Gminie przysługiwało, co jednak w omawianej sprawie nie ma miejsca - mogło być zrealizowane, zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy o VAT w trybie skorygowania podatku naliczonego w ciągu 5 lat licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Tym samym należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w związku z realizacją projektu pn. nie ma możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o naliczony z faktur dokumentujących zakup towarów i usług.”

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina nie może również dokonać odliczenia VAT naliczonego od Inwestycji przy wykorzystaniu mechanizmu korekty wieloletniej, o którym mowa w art. 91 ustawy o VAT.Zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Jednocześnie, jak stanowi art. 91 ust. 1 ustawy o VAT, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego.

W związku z tym, że Gmina nie dokonała pierwotnego odliczenia VAT z wydatków poniesionych na Inwestycję, wskazany powyżej przepis nie może mieć zastosowania w opisywanym przypadku. Z powyższych przepisów wynika bowiem, iż obowiązek monitorowania sposobu wykorzystania posiadanego środka trwałego przez określony w tych przepisach okres (5 lub 10 lat), a konsekwencji również obowiązek dokonywania w tym zakresie corocznej korekty, dotyczą wyłącznie kwot podatku naliczonego, które zostały pierwotnie odliczone - zgodnie z przepisami art. 86 ustawy o VAT.Równocześnie jednak, zgodnie z regulacją zawartą w art. 91 ust. 7 ustawy o VAT, która stanowi uzupełnienie systemu stosowania mechanizmu korekty wieloletniej, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Przytoczony przepis, odnosi obowiązek stosowania mechanizmu korekty wieloletniej (poza przypadkiem pierwotnego odliczenia VAT naliczonego - co wynika z art. 91 ust. 1 i 2 ustawy o VAT) również do sytuacji, w których w wyniku zmiany sposobu wykorzystania nabywanych towarów lub usług na potrzeby prowadzonej działalności, dochodzi do zmiany zakresu przysługującego podatnikowi prawa do odliczenia, w tym do sytuacji, kiedy pierwotnie podatnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego, a następnie prawo to uległo zmianie.W tym miejscu Gmina pragnie podkreślić, że opisany w stanie faktycznym sposób wykorzystania budynku nie uległ zmianie. Co istotne, Gmina nie zamierza również dokonywać zmian w tym zakresie w przyszłości, w tym w szczególności w okresie 10 lat od roku, w którym Inwestycja została oddana do użytkowania.W konsekwencji, skoro przyjęty przez Gminę sposób wykorzystania efektów rzeczowych Inwestycji nie uległ zmianie od momentu jej zakończenia, zdaniem Gminy, w niniejszym przypadku mechanizm korekty wieloletniej nie znajduje zastosowania również na podstawie art. 91 ust. 7 ustawy o VAT.

W świetle przedstawionych powyżej argumentów, należy zauważyć, iż Gmina nie ma możliwości dokonania odliczenia VAT naliczonego od Inwestycji, w tym także przy wykorzystaniu mechanizmu korekty wieloletniej, o którym mowa w art. 91 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a) nabycia towarów i usług,

b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE.L. Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r., poz. 713, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast, zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług VAT. Gmina w latach 2014-2015 zrealizowała inwestycję pn. „…”. Przedmiotem Inwestycji była przebudowa istniejącego budynku biurowego należącego do Gminy poprzez utworzenie powierzchni biurowych przeznaczonych na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej przez podmioty rozpoczynające prowadzenie takiej działalności. Towary i usługi nabywane w związku z realizacją ww. inwestycji i efekty realizowanego projektu wykorzystywane są do czynności opodatkowanych i niepodlegających opodatkowaniu. Ponoszone przez Gminę wydatki były każdorazowo dokumentowane przez usługodawców/dostawców wystawionymi na rzecz Gminy fakturami VAT, z podaniem numeru NIP Gminy w latach 2014-2015.Zatem należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie Gminie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących zakupów towarów i usług dokonywanych w związku z realizacją ww. inwestycji jedynie w takim zakresie, w jakim nabyte towary i usługi będą związane ze sprzedażą opodatkowaną – tylko w zakresie w jakim przebudowany budynek faktycznie służy sprzedaży opodatkowanej. Natomiast prawo to nie przysługiwało w zakresie w jakim towary i usługi zakupione w ramach przebudowy budynku nie były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Jak wynika z opisu sprawy, Gmina nie dokonała odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją ww. inwestycji dotyczącej przebudowy budynku biurowego.

W myśl art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Zgodnie z art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Oznacza to, że z odliczenia podatku na podstawie art. 86 ust. 10 i 10b pkt 1 ustawy można skorzystać dopiero w rozliczeniu za okres, w którym spełnione są łącznie trzy przesłanki:

- powstał obowiązek podatkowy w odniesieniu do nabywanych towarów i usług,

- doszło do faktycznego nabycia tych towarów i usług,

- podatnik jest w posiadaniu faktury dokumentującej tę transakcję.

Stosownie do art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

W myśl art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Jak wyżej wskazano, prawo do odliczenia podatku może zostać zrealizowane w terminach określonych w art. 86 ust. 10-13 cyt. ustawy.

Zauważyć należy, że jeżeli podatnik nie dokonał odliczenia podatku naliczonego w rozliczeniu za okresy, w których wystąpiło prawo do odliczenia podatku naliczonego lub w jednym z dwóch następnych okresów rozliczeniowych, ma prawo dokonać korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do odliczenia, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, o czym stanowi art. 86 ust. 13 ustawy. Przy czym, podatnik może dokonać korekty deklaracji jedynie za ten okres rozliczeniowy, nie mając wyboru złożenia korekty za jeden z dwóch kolejnych okresów rozliczeniowych.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że korekta deklaracji (zeznania) ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy jej sporządzeniu. Może on dotyczyć określenia wysokości zobowiązania podatkowego, podatku odliczonego, wysokości nadpłaty lub zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym, poprawnym już wypełnieniu deklaracji. Skorygowana deklaracja, zeznanie, zastępuje deklarację (zeznanie) złożoną uprzednio.

Jak wynika z opisu sprawy Gmina w latach 2014-2015 zrealizowała inwestycję pn. „…”. Ponoszone wydatki były dokumentowane przez usługodawców/dostawców wystawionymi na rzecz Gminy fakturami VAT. Powstałe w budynku powierzchnie wykorzystywane były/są przez Gminę w dwojaki sposób. Z jednej strony Gmina zawierała/zawiera z zainteresowanymi podmiotami umowy najmu poszczególnych lokali znajdujących się w budynku objętym Inwestycją. Gmina dokumentowała/dokumentuje ww. najem wystawianymi fakturami VAT i rozliczała/rozlicza podatek należny z ww. tytułu w składanych deklaracjach VAT. Równocześnie w budynku występują powierzchnie, które są przez Gminę udostępniane nieodpłatnie. Towary i usługi nabywane w związku z realizacją ww. inwestycji i efekty realizowanego projektu wykorzystywane są do czynności opodatkowanych i nie podlegających opodatkowaniu. Ww. inwestycja została oddana do użytkowania 30.06.2015 r. i nie dokonano zmian sposobu jej wykorzystania. Gmina nie dokonywała dotychczas odliczenia VAT naliczonego od wydatków ponoszonych w ramach Inwestycji.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy na tle przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją opisanego projektu. Jak wynika z treści wniosku z tytułu realizacji przedmiotowej inwestycji Gmina nie dokonała obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z otrzymanych dokumentów. Wnioskodawca, który nie odliczał podatku naliczonego w momencie dokonywania zakupów, zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy o VAT mógł skorygować podatek naliczony w ciągu 5 lat licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a. Czyli dla zakupów dokonanych w 2014 r. Wnioskodawca mógł dokonać korekty do końca roku 2018 a dla zakupów dokonanych w 2015 r. do końca roku 2019.

Należy wskazać, że na dzień datowania niniejszej interpretacji prawo do odliczenia podatku naliczonego za lata 2014 - 2015, zgodnie z brzemieniem przywołanego art. 86 ust. 13 uległo przedawnieniu. W konsekwencji upłynął już termin do skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług otrzymanych w latach 20014–2015.

Tym samym należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w związku z realizacją inwestycji pn. „…” Gmina nie ma możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony z faktur dokumentujących zakup towarów i usług.

Zatem w stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.