0113-KDIPT1-2.4012.805.2021.1.IR

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 lipca 2021 r. (data wpływu 26 lipca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 2 listopada 2021 r. (data wpływu 2 listopada 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie poprawności wystawionych i otrzymanych faktur (pytania oznaczone w uzupełnieniu wniosku nr 3a i 3b) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

26 lipca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uprawnienia do wystąpienia z wnioskiem o zmianę/sprostowanie wpisu widniejącego w wykazie podatników VAT (podatek od towarów i usług) tzw. białej liście podatników VAT, posługiwania się określonymi danymi przy realizacji obowiązku przewidzianego w art. 109 ust. 3b ustawy o VAT oraz poprawności wystawianych i otrzymywanych faktur jak również podatku dochodowego od osób prawnych oraz zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników.

Wniosek uzupełniono 2 listopada 2021 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy, przeformułowanie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 i nr 3, wpłatę brakującej opłaty oraz przesłanie pełnomocnictwa w zakresie wniosku w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (uzupełniony pismem z 2 listopada 2021 r.).

|1| Wnioskodawca (dalej także jako: Spółka) jest spółką prawa fińskiego (…. tj. spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, limited company) i posiada siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Finlandii (w miejscowości …). Aktualna nazwa Spółki brzmi:…., przy czym wyjaśnić należy, że sformułowanie „…..” oznacza formę prawną odpowiadającą - na gruncie polskich przepisów prawa - spółce z ograniczoną odpowiedzialnością.

|2| Spółka jest producentem (`(...)`) (właściwe PKD (Polska Klasyfikacja Działalności): `(...)`).

|3| Na mocy art. 85 ust. 1 i nast. ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. jednolity Dz.U. z 2010 r., nr 220, poz. 1447), która obowiązywała w 2012r. w dniu 25 lipca 2012 r. dokonano wpisu do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego (polskiego) oddziału Spółki (dalej jako: Oddział). Obecną podstawę prawną dla funkcjonowania Oddziału stanowią przepisy ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (t. jednolity: Dz.U. z 2021 r., poz. 994 z późn.zm.; dalej jako: ustawa o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych).

|4| W związku z podjęciem na terytorium Polski działalności gospodarczej poprzez Oddział Wnioskodawca dokonał w przeszłości zgłoszenia identyfikacyjnego, wskutek którego przydzielone zostały mu dwa numery identyfikacji podatkowej (dalej jako: NIP), tj.:

a) …. - będący numerem NIP przydzielonym jako podatnikowi podatku VAT oraz podatku CIT (podatek dochodowy od osób prawnych);

b) …. - będący numerem NIP przydzielonym Oddziałowi jako płatnikowi podatku dochodowego od osób fizycznych oraz płatnikowi składek na ubezpieczenie społeczne oraz zdrowotne.

|5| Przy czym:

- w wykazie podatników VAT (tzw. białej liście podatników VAT), o którym mowa w art. 96b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. jednolity: Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn.zm., dalej jako: ustawa o VAT), prowadzonym przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, widnieje jedynie pierwszy z ww. numerów NIP (tj. ….) ze wskazaniem tylko oznaczenia Spółki jako przedsiębiorcy zagranicznego (tzn……), bez odniesienia się do funkcjonowania w Polsce poprzez zarejestrowany w KRS (Krajowy Rejestr Sądowy) Oddział;

- w rejestrze przedsiębiorców KRS widnieje jedynie drugi z ww. numerów NIP (tj. ….) z odniesieniami do funkcjonowania Spółki poprzez Oddział.

|6| Powyższa sytuacja nasuwa istotne problemy natury praktycznej w relacjach z kontrahentami. Otóż część kontrahentów dokonuje weryfikacji Spółki/Oddziału posługując się odpisem KRS, w którym zawarty jest - jak zaznaczono powyżej - inny numer NIP niż numer NIP, którym Spółka/Oddział posługuje się jako podatnik VAT chociażby w wystawianych przez siebie fakturach. Z kolei niektórzy kontrahenci przeprowadzający weryfikację w oparciu o wykaz podatników VAT, o którym mowa w art. 96b ustawy o VAT, podnosi rozbieżność w numerach NIP pomiędzy tym wykazem a odpisem KRS, a także zwraca uwagę na brak w owym wykazie odniesienia do funkcjonowania Oddziału Spółki (która to informacja wynika z odpisu KRS).

|7| W konsekwencji Spółka/Oddział napotyka różnego rodzaju trudności w zawieraniu transakcji z innymi przedsiębiorcami, a także zmuszana jest skutkiem tego - w bardzo wielu przypadkach - do każdorazowego wyjaśniania danemu kontrahentowi rozbieżności w oznaczeniu czy też numerze NIP pomiędzy danymi ujętymi w wykazie podatników VAT a danymi ujętymi w KRS. Kontrahenci Wnioskodawcy obawiają się bowiem, że powyższe rozbieżności mogą wywołać po ich stronie negatywne skutki w razie ewentualnej kontroli ze strony organów administracji publicznej (w szczególności: organów podatkowych, organów celno-skarbowych). Niekiedy obawy te prowadzą kontrahentów nawet do rezygnacji z zawarcia transakcji.

|8| Ponadto, Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, iż od początku swojej działalności w wystawianych przez siebie dokumentach na potrzeby zwłaszcza podatku CIT i VAT, w szczególności: w fakturach, fakturach korygujących, notach korygujących itd., a także w zeznaniach oraz deklaracjach VAT - obecnie JPK-V7M, a także na potrzeby kontaktów z organami administracji publicznej (w szczególności: skarbowej) posługuje się oznaczeniem zawierającym: numer NIP Spółki oraz nazwę i adres Oddziału (tj. …. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością oddział w Polsce (bądź w formie skróconej: ….. sp. z o.o. oddział w Polsce), ul….., ….). Oznaczenie to nie zawiera obcojęzycznej (fińskiej) nazwy i adresu siedziby Spółki (….). Innymi słowy, oznaczenie to przedstawia się następująco:

…. sp. z o.o. Oddział w Polsce

ul. …

……..

NIP:….

|9| Powyższy sposób postępowania nie został dotychczas nigdy zakwestionowany w trakcie prowadzonych wobec Wnioskodawcy czynności sprawdzających, kontroli itp. przez organy administracji skarbowej.

W piśmie z 2 listopada 2021 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca w odpowiedzi na poniższe pytania wskazał:

1. „Czy Oddział w Polsce stanowi zakład pracy tj. czy zatrudnia pracowników?”

Odpowiedź: Tak, Oddział w Polsce zatrudnia pracowników.

2. „Czy posiadają Państwo inne Oddziały na terytorium Polski?”

Odpowiedź: Nie.

3. „Do jakich czynności są wykorzystywane towary i usługi nabyte przez Państwo i udokumentowane fakturami, o których mowa w opisie sprawy tj. czy do czynności:

a) opodatkowanych podatkiem od towarów i usług,

b) zwolnionych od podatku od towarów i usług,

c) niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?”

Odpowiedź: Nabywane towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Nadto Wnioskodawca wskazał, że dla uniknięcia ewentualnych wątpliwości wyjaśnić należy, iż użyte w treści pytań nr 3a, 3b i 4 oraz w treści stanowiska Wnioskodawcy w zakresie tychże pytań:

· sformułowanie „pełna obcojęzyczna (fińska) nazwa Spółki” - oznacza nazwę Wnioskodawcy ze wskazaniem fińskiego określenia jej formy prawnej: tj. ….- `(...)` nazwa Spółki bez wskazania fińskiego określenia jej formy prawnej to: ….;

· sformułowanie „zagraniczny (fiński) adres jej siedziby” - oznacza adres w Finlandii, pod którym zlokalizowana jest siedziba Wnioskodawcy tj. (…..) ….

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

1. (oznaczone w uzupełnieniu wniosku jako nr 3a)

Czy wskazywanie w wystawianych przez Oddział Wnioskodawcy fakturach numeru NIP (tj. ….) i nazwy Spółki oraz adresu polskiego Oddziału, czyli:

…. sp. z o.o. Oddział w Polsce

ul. ….

…..

NIP: ….

z pominięciem pełnej obcojęzycznej (fińskiej) nazwy Spółki i zagranicznego (fińskiego) adresu jej siedziby, czyni zadość - wynikającemu z art. 106e ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o VAT - obowiązkowi wskazywania w treści faktury nazwy podatnika (dostawcy/usługodawcy), jego adresu oraz numeru NIP?

2. (oznaczone w uzupełnieniu wniosku jako nr 3b)

Czy w przypadkach otrzymywania przez Oddział Wnioskodawcy faktur ze wskazaniem numeru NIP (tj. `(...)`) i nazwy Spółki oraz adresu polskiego Oddziału, czyli:

…. sp. z o.o. Oddział w Polsce

ul. …

….

NIP: ….

z pominięciem pełnej obcojęzycznej (fińskiej) nazwy Spółki i zagranicznego (fińskiego) adresu jej siedziby taka faktura spełnia wymogi art. 106e ust. 1 pkt 3 i 5 ustawy o VAT co do wskazania prawidłowej nazwy, adresu oraz numeru NIP nabywcy/usługobiorcy, czy też powinna zostać skorygowana przez Oddział Wnioskodawcy poprzez wystawienie noty korygującej, w której wskazana zostałaby pełna obcojęzyczna (fińska) nazwa Spółki i zagraniczny (fiński) adres jej siedziby?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w piśmie z 2 listopada 2021 r.):

Ad. 1 i 2 (stanowisko w zakresie pytania oznaczonego w uzupełnieniu jako nr 3a, 3b i 4)

W pierwszej kolejności należy raz jeszcze przypomnieć, że podstawę prawną dla funkcjonowania oddziału przedsiębiorcy zagranicznego stanowią obecnie przepisy ustawy o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 i 2 ww. ustawy osoby zagraniczne mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą (tj. działalność gospodarczą w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2021 r. poz. 162) - art. 3 pkt 1 ustawy) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na zasadach określonych w ustawie. Osoby zagraniczne będące przedsiębiorcami mogą tworzyć w Rzeczypospolitej Polskiej oddziały, przedstawicielstwa lub czasowo oferować lub świadczyć usługę, na zasadach określonych w ustawie.

Osoba zagraniczna w rozumieniu ustawy to (art. 3 pkt 5 ww. ustawy):

a) osoba fizyczna nieposiadająca obywatelstwa polskiego,

b) osoba prawna z siedzibą za granicą,

c) jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną posiadającą zdolność prawną, z siedzibą za granicą.

Przedsiębiorca zagraniczny w ramach oddziału może wykonywać działalność gospodarczą wyłącznie w zakresie, w jakim prowadzi tę działalność za granicą. Przedsiębiorca zagraniczny tworzący oddział jest obowiązany ustanowić osobę upoważnioną w oddziale do reprezentowania przedsiębiorcy zagranicznego. Przedsiębiorca zagraniczny może rozpocząć działalność w ramach oddziału po uzyskaniu wpisu oddziału do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego (art. 15-17 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 19 pkt 1 ww. ustawy przedsiębiorca zagraniczny, który utworzył oddział, jest obowiązany używać do oznaczenia oddziału oryginalnej nazwy przedsiębiorcy zagranicznego wraz z przetłumaczoną na język polski nazwą formy prawnej przedsiębiorcy oraz dodaniem wyrazów "oddział w Polsce".

Z kolei na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 160 ust. 3 ustawy o VAT, osoba prawna, której zakłady (oddziały) rozliczały się jako odrębni podatnicy, wstępuje z dniem 1 maja 2004 r. we wszystkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki swojego zakładu (oddziału), który przestał być wyodrębnionym podatnikiem - w zakresie, w jakim dotyczą podatku od towarów i usług.

Natomiast zgodnie z art. 2 ust. 1-3 ustawy o EilP:

· osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu;

· obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków;

· obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek ubezpieczeniowych.

Zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera: pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych lub imiennych rachunków w spółdzielczej kasie oszczędnościowo- kredytowej, z wyjątkiem rachunku VAT w rozumieniu art. 2 pkt 37 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, adresy miejsc prowadzenia działalności, dane prowadzącego dokumentację rachunkową, w tym jego NIP, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto (art. 5 ust. 3 ustawy o EilP) - w przypadku zakładów (oddziałów) osób prawnych oraz innych wyodrębnionych jednostek wewnętrznych będących podatnikami - NIP oraz inne dane dotyczące jednostki macierzystej.

Podatnicy są obowiązani podawać identyfikator podatkowy na dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych należności budżetowych, do których poboru są obowiązane organy podatkowe lub celne (art. 11 ust. 1 ustawy o EilP).

Natomiast w myśl art. 106e ust. 1 pkt 3-5 ustawy o VAT faktura powinna zawierać:

3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;

5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b.

Z przytoczonych przepisów wynika - zdaniem Wnioskodawcy - kluczowy wniosek, że podmiotem, który posiada status podatnika VAT na terytorium Polski jest Spółka (przedsiębiorca zagraniczny), nie zaś polski Oddział. Oddziały przedsiębiorstw zagranicznych posiadają bowiem jedynie samodzielność organizacyjną (są wyodrębnione ze struktury jednostki macierzystej, w tym przypadku Spółki), natomiast nie prowadzą one działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek - działalność prowadzona za pośrednictwem oddziału stanowi jedynie część działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego.

Dlatego też przedsiębiorstwa zagraniczne rejestrując swój oddział w Polsce nie dokonują rejestracji odrębnego podatnika podatku VAT, lecz rejestracji własnego przedsiębiorstwa jako podatnika. Pomimo tego, że na terytorium kraju funkcjonuje oddział przedsiębiorcy zagranicznego, to podatnikiem podatku VAT pozostaje przedsiębiorca zagraniczny prowadzący działalność za pośrednictwem utworzonego w tym celu oddziału.

W konsekwencji dokonując czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług Oddział powinien posługiwać się numerem NIP nadanym Spółce jako podatnikowi w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Postępowanie Spółki - jej zdaniem - w tym zakresie należy zatem ocenić jako prawidłowe.

Następnie, należy zwrócić uwagę, że zgodnie z:

· art. 27 ust. 1 ustawy o CIT podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 1d, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a oraz przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2a, składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku;

· art. 109 ust. 3b ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 1, są obowiązani przesyłać, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c, za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji.

Co istotne, realizacja obowiązków wynikających z ww. przepisów wymaga od podatnika wypełnienia formularza zeznania rocznego (CIT-8) oraz JPK-V7M, w których posłużono się określeniami „nazwa” i „adres” podatnika, których jednak nie zdefiniowano, podobnie jak ma to miejsce w ramach art. 106e ust. 1 pkt 3-5 ustawy o VAT.

Jednakże, pojęciem „nazwa” ustawodawca posłużył się m. in. w art. 43[5] § 1 Kodeksu cywilnego wskazując, że firmą osoby prawnej jest jej nazwa. Jak stanowi art. 43[2] § 1 Kodeksu cywilnego przedsiębiorca działa pod firmą.

Firma zawiera określenie formy prawnej osoby prawnej, które może być podane w skrócie, a ponadto może wskazywać na przedmiot działalności, siedzibę tej osoby oraz inne określenia dowolnie obrane. Firma osoby prawnej może zawierać nazwisko lub pseudonim osoby fizycznej, jeżeli służy to ukazaniu związków tej osoby z powstaniem lub działalnością przedsiębiorcy. Umieszczenie w firmie nazwiska albo pseudonimu osoby fizycznej wymaga pisemnej zgody tej osoby, a w razie jej śmierci - zgody jej małżonka i dzieci. Przedsiębiorca może posługiwać się skrótem firmy (art. 43[5] § 2-4 Kodeksu cywilnego).

Firma oddziału osoby prawnej zawiera pełną nazwę tej osoby oraz określenie "oddział" ze wskazaniem miejscowości, w której oddział ma siedzibę (art. 43[6] Kodeksu cywilnego).

Z powoływanych przepisów wynika, że nazwa nadana osobie prawnej stanowi w każdym przypadku rdzeń firmy takiej osoby i jest jej elementem koniecznym. W przypadku osoby prawnej, koniecznym elementem firmy jest dodatkowo określenie jej formy prawnej, które może być podane również w skrócie.

W świetle powyższego - w ocenie Wnioskodawcy - w sposób właściwy posługuje się on nazwą Spółki („…”) w zestawieniu z oznaczeniem jej formy prawnej w języku polskim (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością lub sp. z o.o.) z dopiskiem („oddział w Polsce”) oraz adresem Oddziału.

Uznać również należy, że dla prawidłowego zidentyfikowania Wnioskodawcy jako uczestnika transakcji i podatnika nie jest koniecznym posługiwanie się przez niego fińskim adresem siedziby Spółki (tj. wskazywanie siedziby na fakturach i dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych). Z całą pewnością tego rodzaju wymogu nie formułują przepisy ustawy o VAT i ustawy o EilP, co potwierdza wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 8 listopada 2012 r. (sygn. akt I SA/Kr 926/12), w którym podkreślono, że „nie należy mylić pojęcia adresu i firmy (nazwy) osoby prawnej, obligując skarżącą do podawania na fakturach VAT adresu zagranicznego przedsiębiorcy, gdy tymczasem taki obowiązek nie wynika z obowiązujących przepisów” (wyrok ten zapadł na kanwie poprzednio obowiązujących przepisów, przy czym podkreślenia wymaga, że ich istota jest zachowana w przepisach obecnie obowiązujących, w związku z czym uzasadnienie pozostaje aktualne pomimo zmiany stanu prawnego).

Uwzględniając okoliczność, że Spółka prowadzi na terytorium Polski działalność gospodarczą za pośrednictwem Oddziału oraz za pośrednictwem Oddziału dokonuje transakcji ze swoimi kontrahentami, na fakturach powinna być umieszczana nazwa i adres polskiego Oddziału, z pominięciem pełnej obcojęzycznej nazwy Spółki uwzględniającej oznaczenie formy prawnej w języku fińskim i zagranicznego (fińskiego) adresu jej siedziby.

Jedynie bowiem w takiej sytuacji faktura będzie w sposób rzetelny odzwierciedlała transakcję gospodarczą podlegającą opodatkowaniu. Wskazanie na fakturze pełnej obcojęzycznej (fińskiej) nazwy Spółki i zagranicznego (fińskiego) adresu jej siedziby mogłoby prowadzić do mylnego przeświadczenia, że transakcja jest realizowana bezpośrednio pomiędzy Spółką oraz kontrahentem, bez zaangażowania zasobów polskiego Oddziału.

Podkreślenia ponadto wymaga, że sama ustawa o uczestnictwie przedsiębiorców zagranicznych nakazuje przedsiębiorcy zagranicznemu, który utworzył oddział, używać do oznaczenia oddziału oryginalnej nazwy przedsiębiorcy zagranicznego wraz z przetłumaczoną na język polski nazwą formy prawnej przedsiębiorcy oraz dodaniem wyrazów "oddział w Polsce". Takim też oznaczeniem Spółka powinna się posługiwać w obrocie, w tym również na potrzeby wystawiania faktur oraz rozliczania podatku VAT. Postępowanie Spółki w tym zakresie należy zatem - jej zdaniem - uznać za prawidłowe.

Jednocześnie, w opinii Wnioskodawcy nie ma przeszkód, aby na fakturach posługiwać się skróconą formę prawną tj. "sp. z o.o." zamiast "spółka z ograniczoną odpowiedzialnością". Dopuszczalność posługiwania się skrótami formy prawnej wynika z przepisów Kodeksu cywilnego - zgodnie z cytowanym wyżej art. 43 [5] § 1 Kodeksu cywilnego firma zawiera określenie formy prawnej osoby prawnej, które może być podane w skrócie.

Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, że jego stanowisko znajduje potwierdzenie np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Krajowej z dnia 25 kwietnia 2019 r. (znak: 0114-KDIP1-2.4012.198.2019.1.KT), w której stwierdzono, co następuje: „w przypadku, gdy na wystawionych/otrzymanych przez Wnioskodawcę fakturach wskazano nazwę Spółki oraz numer identyfikacji podatkowej Spółki wraz z adresem Oddziału, bez wskazania adresu siedziby Spółki w Niemczech, to wskazanie takich danych należy uznać za wystarczające, aby faktury te spełniały wymogi określone w art. 106e ustawy o VAT. W takiej sytuacji występuje bowiem pełna identyfikacja podmiotu wystawiającego/otrzymującego faktury - jego nazwa, numer identyfikacji podatkowej dla celów VAT oraz adres prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce za pośrednictwem Oddziału. W takim przypadku nie może być mowy o braku możliwości powiązania adresu Oddziału z nazwą i numerem VAT Spółki. Jak już wskazano, na gruncie podatku VAT spółka macierzysta i jej oddział stanowią jednego podatnika. Oznacza to, że mimo iż na terytorium kraju funkcjonuje oddział przedsiębiorcy zagranicznego, podatnikiem podatku od towarów i usług pozostaje przedsiębiorca zagraniczny prowadzący działalność za pośrednictwem utworzonego w tym celu oddziału”.

Dodatkowym argumentem przemawiającym za słusznością powyższego stanowiska Wnioskodawcy jest obowiązująca w polskim systemie prawnym, a determinowana uregulowaniami unijnymi, zasada proporcjonalności. Otóż wedle tej zasady państwa członkowskie UE nie mogą wprowadzać, ani wymagać wypełnienia przez podatników, nadmiernych formalności w stosunku do zamierzonych celów. Innymi słowy, istota zasady proporcjonalności przejawia się w tym, że organy państwowe (w tym i organy podatkowe) podejmować mogą tylko takie działania nakładające obowiązki na podatnika lub ograniczające jego prawa, które umożliwiają osiągniecie celu ustawowego, są niezbędne do jego osiągnięcia i przynoszą rezultaty współmierne do nałożonych na podatnika obowiązków lub ograniczenia jego praw. Co więcej, wedle ww. zasady organy państwa (w tym i organy podatkowe) obowiązane są podejmować tylko te działania umożliwiające osiągniecie celu ustawowego, które są najmniej uciążliwe dla podatnika.

Na doniosłość i konieczność przestrzegania zasady proporcjonalności wielokrotnie zwraca się uwagę w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz polskich sądów administracyjnych (por. np.: wyrok TSUE z dnia 15 października 2020 r. w sprawie E. sp. z o.o. sp.k, sygn. C-335/19; wyrok TSUE z dnia 23 listopada 2017 r. w sprawie Di Maura, sygn. C-246/16; wyrok z dnia 26 kwietnia 2012 r. w sprawie Komisja UE przeciw Królestwu Niderlandów, sygn. C-508/10).

W konsekwencji należy więc stwierdzić, iż podawanie nazwy oraz adresu podatnika (bądź płatnika) służy jego jednoznacznej identyfikacji. Jeżeli więc nazwa, adres i NIP, którym posługuje się Wnioskodawca, tj.:

…. sp. z o.o. Oddział w Polsce

ul. ….

………..

NIP: …..

pozwalają na jego jednoznaczną identyfikację, w tym wskazują de facto, że jest on przedsiębiorcą zagranicznym działającym w Polsce poprzez swój oddział, to oczekiwanie, aby ww. oznaczenie było uzupełnione o pełną obcojęzyczną (fińską) nazwę Wnioskodawcy i jego zagraniczny (fiński) adres, byłoby nadmierne, gdyż cel ustawowy, tj. identyfikacja podmiotu, jest już zrealizowany poprzez stosowanie oznaczenia wskazanego powyżej, tzn. poprzez podanie nazwy Spółki („……”) w zestawieniu z oznaczeniem jej formy prawnej w języku polskim (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością lub sp. z o.o.) z dopiskiem („oddział w Polsce”) oraz adresem Oddziału, a także numerem NIP.

Warto dodać, iż również i utrwalona praktyka organów podatkowych przemawia za słusznością przedstawionego tutaj stanowiska Wnioskodawcy. Otóż analizując chociażby wykaz podatników VAT, prowadzony przez Szefa Krajowej Administracji Podatkowej na podstawie art. 96b ustawy o VAT, odnaleźć można liczne wpisy (jako podatników VAT czynnych) oddziałów przedsiębiorców zagranicznych, których nazwy nie zawierają pełnej obcojęzycznej nazwy przedsiębiorców zagranicznych, zaś jako adresy wskazane są adresy ich oddziałów.

Jako przykład wskazać można tutaj:

1. …. spółka akcyjna oddział w Polsce (NIP: ……; adres: al. ….., ….) - zgodnie z odpisem KRS oddział ten przynależy do przedsiębiorcy zagranicznego: ….. (Niemcy);

2. … spółka z ograniczoną odpowiedzialnością oddział w Polsce (NIP: ….; adres: ul. ….., …) - zgodnie z odpisem KRS oddział ten przynależy do przedsiębiorcy zagranicznego: …. z siedzibą w …….. (Czechy);

3. … spółka z ograniczoną odpowiedzialnością oddział w Polsce (NIP: ….; adres: ul. …., ..) - zgodnie z odpisem KRS oddział ten przynależy do przedsiębiorcy zagranicznego: … z siedzibą w …..(Wielka Brytania).

Reasumując:

· w zakresie pytania nr 3a (wedle numeracji i brzmienia wskazanego powyżej)

Zdaniem Wnioskodawcy - umieszczanie w wystawianych przez Oddział Wnioskodawcy fakturach numeru NIP (tj. …) Spółki oraz nazwy i adresu polskiego Oddziału, z pominięciem pełnej obcojęzycznej (fińskiej) nazwy Spółki i zagranicznego (fińskiego) adresu jej siedziby - a więc:

…. sp. z o.o. Oddział w Polsce

ul. ….

………….

NIP: …..

czyni zadość - wynikającemu z art. 106e ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o VAT – obowiązkowi wskazywania w treści faktury nazwy podatnika (dostawcy/usługodawcy), jego adresu oraz numeru NIP.

· w zakresie pytania nr 3b (wedle numeracji i brzmienia wskazanego powyżej)

Zdaniem Wnioskodawcy - w przypadkach otrzymywania przez Oddział Wnioskodawcy faktur ze wskazaniem numeru NIP (tj…..) i nazwy Spółki oraz adresu polskiego Oddziału, czyli:

…. sp. z o.o. Oddział w Polsce

ul. ….

…..

NIP: ……

z pominięciem pełnej obcojęzycznej (fińskiej) nazwy Spółki i zagranicznego (fińskiego) adresu jej siedziby taka faktura spełnia wymogi art. 106e ust. 1 pkt 3 i 5 ustawy o VAT co do wskazania prawidłowej nazwy, adresu oraz numeru NIP nabywcy/usługobiorcy. Nie zachodzi więc wówczas potrzeba wystawienia noty korygującej (not korygujących) przez Oddział Wnioskodawcy.

· w zakresie pytania nr 4 (wedle numeracji i brzmienia wskazanego powyżej)

Wnioskodawca uważa, że wypełniając obowiązek:

a) przewidziany w art. 27 ust. 1 ustawy o CIT, tj. składając zeznanie roczne,

b) przewidziany w art. 109 ust. 3b ustawy o VAT

jest uprawniony posługiwać się numerem NIP …. oraz nazwą Spółki i adresem polskiego Oddziału, z pominięciem pełnej obcojęzycznej (fińskiej) nazwy Spółki i zagranicznego (fińskiego) adresu jej siedziby - a więc:

….. sp. z o.o. Oddział w Polsce

ul. ….

………

NIP: ……

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług w części dotyczącej pytania oznaczonego w uzupełnieniu wniosku nr 3a i 3b.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Kwestie dotyczące funkcjonowania oddziału podmiotu zagranicznego działającego w Polsce regulują przepisy ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2021 r., poz. 994, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych”.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych, dla wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedsiębiorcy zagraniczni z państw członkowskich mogą tworzyć oddziały z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Pojęcie „oddział” zdefiniowane zostało w art. 3 pkt 4 ustawy o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych, jako wyodrębniona i samodzielna organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywana przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności.

Przedsiębiorca zagraniczny w ramach oddziału może wykonywać działalność gospodarczą wyłącznie w zakresie, w jakim prowadzi tę działalność za granicą (art. 15 ustawy o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych).

W myśl art. 19 pkt 1 ustawy o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych, przedsiębiorca zagraniczny, który utworzył oddział, jest obowiązany używać do oznaczenia oddziału oryginalnej nazwy przedsiębiorcy zagranicznego wraz z przetłumaczoną na język polski nazwą formy prawnej przedsiębiorcy oraz dodaniem wyrazów „oddział w Polsce”.

Oddział posiada więc jedynie samodzielność organizacyjną (jest wydzielony ze struktur firmy macierzystej), natomiast nie dysponuje możliwością prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek, a prowadzona działalność stanowi jedynie część działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego.

W świetle powołanych regulacji prawnych, podmiot zagraniczny prowadzący działalność na terytorium Polski w formie oddziału, zarejestrowany dla potrzeb podatku od towarów i usług, traktowany jest jako jeden podmiot – przedsiębiorca zagraniczny. Rejestracja tego oddziału jest jednoznaczna z rejestracją przedsiębiorcy zagranicznego. Zatem podmiotem prowadzącym działalność w Polsce pozostaje, pomimo utworzenia i funkcjonowania oddziału w Polsce, przedsiębiorca zagraniczny. Oddział nie jest odrębnym podmiotem w stosunku do jednostki macierzystej, lecz jest jej częścią, a tym samym nie stanowi odrębnego podatnika podatku od towarów i usług.

Pogląd ten jest zgodny z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z 23 marca 2006 r. w sprawie FCE Bank, sygn. C-210/04, Trybunał stwierdził, że stały zakład mający siedzibę w innym państwie członkowskim, niebędący pod względem prawnym podmiotem odrębnym od spółki (będącej nierezydentem), do której należy (…) pozbawiony jest niezależności i stanowi jedynie część składową spółki. Tak więc spółkę oraz jej oddział należy uznać za jednego i tego samego podatnika w rozumieniu art. 4 ust. 1 Szóstej Dyrektywy.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy – faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;

2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;

3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;

5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;

6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;

7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;

8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;

9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);

10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;

11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

12. stawkę podatku albo stawkę podatku od wartości dodanej w przypadku korzystania z procedur szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9;

13. sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;

14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

15. kwotę należności ogółem.

Z cytowanych przepisów wynika, że podmiot który wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług jest zobowiązany do wystawienia faktury. Faktura dokumentująca sprzedaż powinna zawierać dane dotyczące nabywcy i sprzedawcy, określone w art. 106e ust. 1 pkt 3 ustawy, tj. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy. Ponadto faktura powinna zawierać, stosownie do art. 106e ust. 1 pkt 4 i 5 ustawy, numery, za pomocą których zarówno nabywca jak i sprzedawca są zidentyfikowani dla podatku lub podatku od wartości dodanej.

Z kolei według art. 106k ust. 1 ustawy nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki, z wyjątkiem pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą.

Faktura, o której mowa w ust. 1, wymaga akceptacji wystawcy faktury (art. 106k ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 106k ust. 3 ustawy faktura, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać:

1. wyrazy "NOTA KORYGUJĄCA";

2. numer kolejny i datę jej wystawienia;

3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy i numer za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, a także numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej;

4. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura, o której mowa w ust. 1, określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6;

5. wskazanie treści korygowanej informacji oraz treści prawidłowej.

Należy również zwrócić uwagę na regulacje zawarte w ustawie z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2020 r., poz. 170, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o NIP”, dotyczące posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej NIP.

Na podstawie art. 2 ust. 1 ww. ustawy o NIP, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu. Zgodnie zaś z art. 2 ust. 2 i ust. 3 ustawy o NIP, obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków, a także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek ubezpieczeniowych.

Jak wskazuje art. 5 ust. 1 ustawy o NIP, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

W myśl art. 5 ust. 3 ustawy o NIP, zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera: pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych lub imiennych rachunków w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, z wyjątkiem rachunku VAT w rozumieniu art. 2 pkt 37 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, adresy miejsc prowadzenia działalności, dane prowadzącego dokumentację rachunkową, w tym jego NIP, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto:

1. w przypadku zakładów (oddziałów) osób prawnych oraz innych wyodrębnionych jednostek wewnętrznych będących podatnikami - NIP oraz inne dane dotyczące jednostki macierzystej;

2. w przypadku spółek cywilnych, osobowych spółek handlowych i podmiotów podlegających wpisowi do rejestru przedsiębiorców na zasadach określonych dla spółek osobowych - dane dotyczące wspólników, w tym również identyfikator podatkowy poszczególnych wspólników;

3. w przypadku podatkowych grup kapitałowych - dane dotyczące spółek wchodzących w skład grupy, w tym również NIP nadane tym spółkom.

Numer identyfikacji podatkowej nie może być zatem używany w oderwaniu od nazwy podmiotu, która występuje w decyzji o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej. Numer identyfikacji podatkowej może być przypisany wyłącznie jednemu podatnikowi (płatnikowi). Zgodnie bowiem z art. 11 powołanej ustawy o NIP, podatnik jest zobowiązany do podawania numeru identyfikacji podatkowej na dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych należności budżetowych, do których poboru obowiązane są organy podatkowe lub celne. Inaczej rzecz ujmując, identyfikacja danego podmiotu, a tym samym wynikających z tego tytułu obowiązków, odbywa się na podstawie nadanego mu numeru identyfikacji podatkowej. Konsekwencją decyzji administracyjnej o nadaniu numeru NIP jest jednoznaczna identyfikacja podmiotu poprzez jego NIP, nazwę i adres.

Jednocześnie, stosownie do art. 160 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, osoba prawna, której zakłady (oddziały) rozliczały się jako odrębni podatnicy, wstępuje z dniem 1 maja 2004 r. we wszystkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki swojego zakładu (oddziału), który przestał być wyodrębnionym podatnikiem – w zakresie, w jakim dotyczą podatku od towarów i usług.

Zatem z dniem 1 maja 2004 r. oddział jako forma organizacyjna przestał być odrębnym podatnikiem podatku od towarów i usług i jest obowiązany we wszystkich sprawach związanych z rozliczeniem podatku VAT do posługiwania się numerem NIP jednostki macierzystej.

W świetle powyższych regulacji prawnych, odnosząc się do przedstawionych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że podmiotem identyfikowanym na podstawie numeru identyfikacji podatkowej jest Spółka (jednostka macierzysta). Tym samym jest ona obowiązana do podawania swojej nazwy wraz z numerem identyfikacji podatkowej oraz adresem na wszelkich dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych.

Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Nie można uznać faktury za prawidłową, gdy wskazuje ona co prawda zaistniałe zdarzenie gospodarcze, ale które wystąpiło między innymi podmiotami.

Prawidłowo wystawiona faktura powinna zawierać nazwę jednostki macierzystej z jej danymi i numerem NIP. Dodatkowo, w celu łatwiejszej identyfikacji, oprócz danych identyfikacyjnych Spółki, faktury mogą zawierać informacje dodatkowe pozwalające na identyfikację Oddziału (np. nazwę jaką posługuje się w obrocie gospodarczym oraz jego adres).

Przy tym, jak wskazuje cytowany wyżej art. 19 pkt 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium RP, przedsiębiorca zagraniczny, który utworzył oddział, jest obowiązany używać do oznaczenia oddziału oryginalnej nazwy przedsiębiorcy zagranicznego wraz z przetłumaczoną na język polski nazwą formy prawnej przedsiębiorcy oraz dodaniem wyrazów „oddział w Polsce”.

W świetle przedstawionych w niniejszej sprawie okoliczności, zarówno w przypadku wystawianych przez Spółkę Faktur Sprzedażowych jak i otrzymywanych Faktur Zakupowych, możliwa jest pełna identyfikacja Spółki jako podmiotu wystawiającego/otrzymującego fakturę, w której wskazano nazwę Oddziału, tj. …..Sp. z o.o. Oddział w Polsce, a więc zawierającą oryginalną nazwę Spółki (…..) oraz przetłumaczoną na język polski nazwę formy prawnej Spółki (Sp. z o.o.) i wyrazy „Oddział w Polsce”, a także numer identyfikacji podatkowej NIP nadany Spółce.

Zatem w przypadku, gdy na wystawionych/otrzymanych przez Wnioskodawcę fakturach wskazano nazwę Spółki oraz numer identyfikacji podatkowej Spółki wraz z adresem Oddziału, bez wskazania adresu siedziby Spółki w Finlandii, to wskazanie takich danych należy uznać za wystarczające, aby faktury te spełniały wymogi określone w art. 106e ustawy.

W takiej sytuacji występuje bowiem pełna identyfikacja podmiotu wystawiającego/ otrzymującego faktury – jego nazwa, numer identyfikacji podatkowej dla celów VAT oraz adres prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce za pośrednictwem Oddziału. W takim przypadku nie może być mowy o braku możliwości powiązania adresu Oddziału z nazwą i numerem VAT Spółki. Jak już wskazano, na gruncie podatku VAT spółka macierzysta i jej oddział stanowią jednego podatnika. Oznacza to, że mimo iż na terytorium kraju funkcjonuje oddział przedsiębiorcy zagranicznego, podatnikiem podatku od towarów i usług pozostaje przedsiębiorca zagraniczny prowadzący działalność za pośrednictwem utworzonego w tym celu oddziału.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego w uzupełnieniu wniosku nr 3a i 3b należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie podatku od towarów i usług w części dotyczącej poprawności wystawionych i otrzymanych faktur (pytania oznaczone w uzupełnieniu wniosku nr 3a i 3b). Natomiast w pozostałym zakresie, tj. uprawnienia do wystąpienia z wnioskiem o zmianę/sprostowanie wpisu widniejącego w wykazie podatników VAT tzw. białej liście podatników VAT oraz posługiwania się określonymi danymi przy realizacji obowiązku przewidzianego w art. 109 ust. 3b ustawy o VAT (pytania oznaczone w uzupełnieniu wniosku nr 2a, 2b oraz 4b) jak również podatku dochodowego od osób prawnych oraz zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach opisu sprawy przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisu sprawy.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.