Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej w sklepach. Planuje zbyć zespół składników materialnych i niematerialnych, które tworzą jeden z jego sklepów, na rzecz innej osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą. Organ podatkowy stwierdził, że w tej sytuacji dochodzi do zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, co oznacza, że transakcja ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Organ uznał, że przedstawiony przez Wnioskodawcę zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, która jest wyodrębniona organizacyjnie, finansowo oraz funkcjonalnie, a nabywca będzie kontynuował działalność gospodarczą prowadzoną dotychczas przez Wnioskodawcę. W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 września 2021 r. (data wpływu 24 września 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji zbycia opisanych we wniosku składników materialnych i niematerialnych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
24 września 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji zbycia opisanych we wniosku składników materialnych i niematerialnych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1426, z późn. zm.). [zwana także: „ustawą o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)"]. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zgodnie z ustawą o VAT.
Zgodnie z informacjami wykazanymi w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie m.in.:
Można zatem wskazać, że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie sprzedaży detalicznej w sklepach. Poza stałym miejscem prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy, posiada on również dwa dodatkowe miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. W obu wskazanych dodatkowych lokalizacjach Wnioskodawca prowadzi dwa odrębne sklepy, prowadząc w nich sprzedaż detaliczną. Wszystkie te miejsca prowadzenia działalności gospodarczej zostały ujawnione w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.
Jeden z prowadzonych sklepów należy do programu partnerskiego opartego na zasadach franczyzy jednej z ogólnopolskiej sieci handlowej. Dzięki tej współpracy sklepy dostają pełne wsparcie marketingowe, organizacyjne oraz preferencyjne warunki zakupowe w określonych hurtowniach.
W ramach prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie powyżej wskazanej lokalizacji, Wnioskodawca zatrudnia czterech pracowników. Sklep spożywczy w opisywanej lokalizacji posiada pełne wyposażenie, w skład którego wchodzą m.in.:
Powyższe wyposażenie stanowi własność Wnioskodawcy, niezbędną do prowadzenia działalności we wskazanej lokalizacji. Wnioskodawca prowadzi także odpowiednią ewidencję księgowo-rachunkową związaną z prowadzeniem działalności we wskazanej lokalizacji, która pozwala na przyporządkowanie przychodów i kosztów związanych z działalnością w sklepie w tej lokalizacji.
Podsumowując powyższe informacje należy wskazać, że w skład prowadzonego przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa, w zakresie sklepu we wskazanej lokalizacji, wchodzą:
co stanowi w niniejszym wniosku, w nazewnictwie Wnioskodawcy, zespół składników materialnych i niematerialnych.
Wnioskodawca, ze względów biznesowych i chęci zmiany skali prowadzonego przez siebie biznesu, zamierza w przyszłości dokonać sprzedaży jednego z prowadzonych przez siebie wymienionych powyżej sklepów, tj. Wnioskodawca planuje dokonać sprzedaży zespołu składników materialnych i niematerialnych stanowiących sklep.
Po dokonaniu sprzedaży zespołu składników materialnych i niematerialnych stanowiących sklep spożywczo-przemysłowy, Wnioskodawca będzie kontynuował prowadzoną przez siebie działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej w drugiej lokalizacji (punkt handlowy w domu pomocy społecznej).
Ze względu na różne lokalizacje sklepów, Wnioskodawca jest w stanie obiektywnie wskazać, jakie składniki materialne i niematerialne związane są z działalnością gospodarczą prowadzoną w danym sklepie, jednakże niezależnie od tego Wnioskodawca zamierza wprowadzić w ramach swojego przedsiębiorstwa stosowny wewnętrzny regulamin organizacyjny. Regulamin organizacyjny będzie stanowił potwierdzenie tego, jakie składniki materialne i niematerialne związane są z określoną lokalizacją, z określonym sklepem.
Na dzień dokonanego wyodrębnienia zespołu składników materialnych i niematerialnych przed dokonaniem sprzedaży danego sklepu, w ramach obecnej struktury jako całości, Wnioskodawca będzie w stanie wyodrębnić finansowo i księgowo swoją działalności, w ramach którego możliwe będzie wyodrębnienie w szczególności:
a) kosztów (zobowiązań) związanych z prowadzoną działalnością obrotową oraz odrębnie z działalnością w zakresie administrowania majątkiem Wnioskodawcy;
b) przychodów (i należności) związanych z działalnością obrotową oraz odrębnie z działalnością w zakresie administrowania majątkiem Wnioskodawcy.
W związku z tak przedstawionym opisem stanu faktycznego, Wnioskodawca zamierza sprzedać zespół składników materialnych i niematerialnych, jakim jest wybrany sklep w jednej z lokalizacji, na rzecz innej osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, która to osoba będzie kontynuowała prowadzenie tego sklepu, prowadząc sprzedaż detaliczną przy wykorzystaniu nabytych składników materialnych i niematerialnych, a składniki te będą wystarczające do prowadzenia tej działalności.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy w przypadku zbycia przez Wnioskodawcę opisanych we wniosku składników materialnych i niematerialnych na rzecz innej osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, nastąpi ich zbycie jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o VAT i w związku z tym, do transakcji zbycia możliwe będzie zastosowanie wyłączenia przedmiotowego z art. 6 ust. 1 ustawy o VAT, tj. transakcja zbycia ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku zbycia na rzecz innej osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, składników materialnych i niematerialnych wskazanych w opisie stanu faktycznego, nastąpi zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy o VAT i w związku z tym ta przyszła transakcja będzie podlegała wyłączeniu przedmiotowemu od podatku od towarów i usług, zgodnie ze wskazanym powyżej przepisem, tj. transakcja ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.
Artykuł 6 ustawy o VAT wskazuje czynności, które wyłączono z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, a zgodnie z art. 6 pkt 1 ww. ustawy, przepisów nie stosuje się m.in. w transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Doktryna wskazuje, że „przepisy art. 6 ustawy o VAT wyłączają określone czynności spod zakresu działania ustawy o VAT. Są to czynności, które co do zasady podlegają opodatkowaniu, jednak na mocy przepisów szczególnych są z tego opodatkowania wyłączone”. [J. Matarewicz [w:] Ustawa o podatku od towarów i usług. Komentarz aktualizowany, LEX/el. 2021, art. 6.]
Ustawodawca, na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, wyłączył z opodatkowania podatkiem VAT czynność związaną ze zbyciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Pojęcie "transakcja zbycia" należy rozumieć podobnie jak pojęcie "dostawa towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy VAT, co oznacza, że "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, w tym wydzielenie zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
Wnioskodawca zamierza zbyć zespół składników materialnych i niematerialnych na rzecz innej osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą. Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotem planowanego zbycia będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa.
Jak stanowi art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.
Ugruntowanym stanowiskiem w doktrynie i orzecznictwie (zob. np. A. Justyńska, A. Mariański, Przesłanki wyodrębnienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa na gruncie podatku od towarów i usług, PP 2017, nr 12, s. 27-35.), za którym opowiada się również Wnioskodawca jest to, że dany przedmiot uznany zostanie za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, wtedy gdy spełnia kumulatywnie poniższe przesłanki:
stanowi istniejący w przedsiębiorstwie zbywcy zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych;
jest wyodrębniony organizacyjnie;
jest wyodrębniony finansowo oraz
może stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, do których został przypisany.
Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, które odzwierciedlone jest w orzecznictwie sądów administracyjnych (Wyrok WSA w Warszawie z 26.05.2011 r., III SA/Wa 2292/10, LEX nr 852461; wyrok NSA z 4.10.2011 r., I FSK 1589/10, LEX nr 966743; wyrok NSA z 21.06.2012 r., I FSK 1586/11) wydzielenie w ramach przedsiębiorstwa powinno zachodzić łącznie na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (rozumianej jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Dodatkowo, należy wskazać, że wyodrębnienie to powinno istnieć już na moment dokonywania danej transakcji, a nie dopiero po jej dokonaniu (potwierdza to np.: Wyrok NSA z 20.01.2017 r., II FSK 2463/16, LEX nr 2202285; wyrok NSA z 10.01.2017 r., II FSK 2991/15, LEX nr 2227256.)
Zespół składników materialnych i niematerialnych
Pierwszą ze wskazanych przesłanek do zakwalifikowania danego przedmiotu jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest istnienie zespołu składników materialnych i niematerialnych. Wskazuje się, że pojęcie zespołu składników powinno rozpatrywać się przez pryzmat pojęcia przedsiębiorstwa na gruncie Kodeksu cywilnego (Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1740, z późn. zm.) - zwana dalej także: „k.c.”) (T. Michalik, VAT. Komentarz, Warszawa 2014, s. 63.).
Zdaniem Wnioskodawcy, zaprezentowane przez niego składniki, są składnikami materialnymi i niematerialnymi, stanowiącymi taki zespół. Stosownie do treści art. 55(1) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1740, z późn. zm.) przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej, które obejmuje w szczególności:
oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Wyliczenie to stanowi oczywiście jedynie wskazówkę interpretacyjną, poprzez użycie w przepisie sformułowania „w szczególności”.
Zdaniem Wnioskodawcy, wykazane w opisie stanu faktycznego składniki stanowią właśnie zespół składników niematerialnych i materialnych. Zgodnie ze znaczeniem językowym, „zespół” oznacza tyle co elementy wspólnie pracujące, współpracujące, zjawisko tworzące spójną całość. Dotychczas, składniki materialne i niematerialne, które opisał Wnioskodawca stanowiły elementy, dzięki którym, spójnie i w powiązaniu, Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą/jej zorganizowaną część w zakresie sprzedaży detalicznej. Na efekt w postaci możliwości prowadzenia tej działalności składa się wiele składników, które ze sobą wzajemnie korespondują, a korespondencja ta jest niezbędna. Tylko wskazane składniki razem mają wartość taką aby prowadzić przy ich pomocy działalność gospodarczą.
Wnioskodawca podnosi, że każdy składnik jest potrzebny do prowadzenia przedsiębiorstwa w podanym zakresie. Użytkowanie wskazanych w opisie stanu faktycznego urządzeń łączy się ściśle z potrzebą posiadania pozostałej infrastruktury, oraz pozostałych urządzeń. Urządzenia te muszą również funkcjonować w określonej infrastrukturze, z wykorzystaniem umeblowania, wyposażenia sklepu itp. Obsługa sklepu wymaga również wykwalifikowanych osób przypisanych do ich obsługi. Wszystkie te składniki współpracują ze sobą oraz zostały opisane przez Wnioskodawcę w stanie faktycznym, dlatego w jego ocenie, składniki przedstawione w opisie stanu faktycznego stanowią zespół.
Tym samym, Wnioskodawca uważa, że spełniono pierwszą przesłankę do zakwalifikowania przedmiotu opisanego we wniosku jako zorganizowaną część przedsiębiorstwa.
Ponadto, w skład przedstawianego przez Wnioskodawcę zespołu wchodzą zobowiązania związane z działalnością gospodarczą prowadzoną w zakresie danego miejsca prowadzenia działalności w formie sklepu spożywczego. Podnosi się, że „zobowiązania" są jednym z niezbędnych elementów do zakwalifikowania danych składników materialnych i niematerialnych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, co wynika wprost z literalnego brzmienia przepisu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił jednak, że w przypadku gdy do przenoszonego zespołu aktywów nie można przypisać zobowiązań, ponieważ brak jest takich, które pozostają w związku przyczynowym z przenoszonymi aktywami, ich brak w przenoszonym zespole składników majątku nie przesądza o tym, że nie można mówić o tym zespole jako o zorganizowanej części przedsiębiorstwa (Wyrok NSA z 20.03.2012 r., I FSK 815/11). Dlatego też, nie w każdym przypadku występowanie zobowiązań jest koniecznym elementem do zakwalifikowania danego zespołu składników za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Niezależnie jednak od tego, przesłanka ta, nawet jeśli nie jest niezbędna, została przez Wnioskodawcę spełniona.
Każdy z dwóch aktualnie działających w ramach działalności Wnioskodawcy punktów handlowych (zarówno sklep wielobranżowy, jak i punkt sprzedaży w domu pomocy społecznej) zlokalizowanych w dwóch różnych lokalizacjach stanowi taki zespół. Zespoły te funkcjonują niezależnie od pozostałej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, która jest prowadzona w innej lokalizacji.
W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, przedstawione przez niego przedmioty odpowiadające działalności w sklepie wielobranżowym mające stanowić przedmiot zbycia, stanowią zespół składników materialnych i niematerialnych w tym zobowiązania.
Dodatkowo Wnioskodawca zamierza poddać analizie przedmiotowy zespół składników materialnych i niematerialnych pod względem wyodrębnienia organizacyjnego, finansowego oraz funkcjonalnego.
Wyodrębnienie organizacyjne
Wnioskodawca uważa, że przedstawiony przez niego w opisie stanu faktycznego zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, nadaje się do wyodrębnienia organizacyjnego, a wyodrębnienie to nastąpi przed dniem dokonania zbycia.
Rozważając kwestię wyodrębnienia organizacyjnego należy mieć między innymi na uwadze, czy zorganizowana część przedsiębiorstwa występuje w strukturze podatnika w sposób, w który pozwoli samodzielnie realizować określone zadania gospodarcze. W ocenie Wnioskodawcy, wskazywany przez niego zespół składników pozwala realizować określone zadania gospodarcze - jest to bowiem zespół, który całościowo stanowi kompletny sklep, w których możliwe jest prowadzenie sprzedaży detalicznej.
Wydzielenie organizacyjne zachodzi, gdy zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika, przykładowo jako oddział, w tym samodzielnie sporządzający bilans, bądź też jako forma mniej wyodrębniona, jak dział, wydział, departament itp. (tak też: J. Kiszka, Pojęcie i podatkowe znaczenie zorganizowanej części przedsiębiorstwa - wybrane problemy praktyczne, Dor. Podat. 2018, nr 5, s. 75-80.)
Wnioskodawca uważa, że zespół składników opisany w niniejszym wniosku jest wyodrębniony w całości jego przedsiębiorstwa. Na ten zespół składają się składniki, dzięki którym można prowadzić określoną działalność danego rodzaju. Poza działalnością prowadzoną w sklepie w opisywanej lokalizacji w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy istnieją składniki, które składają się na sklep w innej lokalizacji. Przedstawiony w opisie stanu faktycznego zespół składników, zdaniem Wnioskodawcy stanowi w jego przedsiębiorstwie jeden element - sklep. Sklep ten jest wyodrębniony od innych sklepów jego przedsiębiorstwa, realizując określony typ działalności w określonej lokalizacji. Urządzenia, osoby przypisane do obsługi, wyposażenie sklepu, niematerialna kwestia organizacyjna (obsługa administracyjna funkcjonowania sklepu) zdaniem Wnioskodawcy stanowią pewną całość, która może realizować konkretne zadania gospodarcze.
Każdy z dwóch obecnie funkcjonujących punktów handlowych może funkcjonować samodzielnie, jako niezależna jednostka organizacyjna. Jednostki handlowe te funkcjonują niezależnie od siebie.
Wyodrębnienie finansowe
Wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W sytuacji wyodrębnienia finansowego powinno być możliwym oddzielenie finansów przedsiębiorstw od finansów jego zorganizowanej części. (Wyrok NSA z 28.01.2019 r. I FSK 293/17, ONSAiWSA 2020, nr 3, poz. 28.) Wnioskodawca opowiada się za stanowiskiem wyrażanym także w orzecznictwie, że wyodrębnienie finansowe nie oznacza całkowitej samodzielności finansowej lecz sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa, (wyroki NSA: z 25.06.2013 r., II FSK 2176/11, LEX nr 1557853; z 25.06.2015 r., I FSK 572/14, LEX nr 1746409; z 10.01.2017 r., II FSK 2991/15, LEX nr 2227256.).
W ocenie Wnioskodawcy, ze względu na istnienie wyodrębnienia organizacyjnego w jego przedsiębiorstwie w postaci podziału konkretnych punktów sprzedaży w różnych lokalizacjach, widoczne jest również wyodrębnienie finansowe. Jak wskazuje orzecznictwo, aby zakwalifikować dane składniki za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, pod względem ich wyodrębnienia finansowego musi zachodzić możliwość przyporządkowania przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do tej zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Takie wyodrębnienie zachodzi również w przypadku przedsiębiorstwa prowadzonego przez Wnioskodawcę - księgowość prowadzona na rzecz Wnioskodawcy zapewnia bowiem wyodrębnienie finansowe różnych sklepów prowadzonych przez Wnioskodawcę.
Wnioskodawca uważa, że ze względu na wskazane informacje w przypadku opisanym w stanie faktycznym zachodzi możliwość przypisania finansów do wskazanego przez Wnioskodawcę zespołu składników i względem tego, w sprawie zachodzi również wyodrębnienie finansowe.
Wyodrębnienie funkcjonalne
W orzecznictwie sądów administracyjnych podkreśla się, że zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, niebędące zespołem przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego (Wyrok WSA w Gdańsku z 4.12.2013 r., I SA/Gd 1205/13). Wyodrębnienie funkcjonalne jest rozumiane jako możliwość działania jako potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, a możliwość realizacji tych określonych zadań gospodarczych powinna istnieć już przy wykorzystaniu wchodzących w skład tego zespołu składników majątkowych, a nie dopiero po połączeniu ich z przedsiębiorstwem nabywcy (Wyrok NSA z 24.11.2016 r., I FSK 1316/15).
Mając to na uwadze, Wnioskodawca podnosi, że wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych opisany w niniejszym stanie faktycznym stanowi kompletny sklep, w którym możliwe jest prowadzenie sprzedaży detalicznej.
W ocenie Wnioskodawcy, wskazany przez niego zespół składników jest władny do prowadzenia określonej działalności gospodarczej, za jego pomocą można bowiem kompleksowo i spójnie, prowadzić działalność polegającą na świadczeniu sprzedaży detalicznej. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzy zespół składników majątkowych umożliwiających prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej i podejmowania konkretnych działań gospodarczych niezależnie od chwili połączenia z innymi składnikami majątkowymi, czy też dopiero w połączeniu z przedsiębiorstwem nabywcy. Zatem przez niezależność prowadzenia działalności gospodarczej rozumie się taki zespół składników majątkowych posiadających zdolność do prowadzenia działalności, który sam w sobie, bez uzupełniania go o dodatkowe elementy (po nabyciu i włączeniu do przedsiębiorstwa nabywcy) zdolny jest do prowadzenia działalności (Wyrok WSA w Białymstoku z 2.09.2020 r., I SA/Bk 401/20, LEX nr 3057145.).
Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiony stan faktyczny również wypełnia powyższe, dlatego zespół składników wskazany w niniejszym stanie faktycznym jest w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy wyodrębniony funkcjonalnie. Zespoły składników dotyczące dwóch odrębnych punktów handlowych zlokalizowanych w różnych lokalizacjach, opisane w stanie faktycznym przez Wnioskodawcę niewątpliwie wykazują możliwość prowadzenia przy pomocy danego zespołu/sklepu niezależnego przedsiębiorstwa. Składniki te bowiem już w obecnej strukturze pozwalają na prowadzenie takiego niezależnego przedsiębiorstwa, w skład zespołu wchodzą bowiem urządzenia, pracownicy, infrastruktura, wyposażenie sklepu, informacje o kontrahentach i inne niematerialne składniki takie jak zobowiązania, co jasno, zdaniem Wnioskodawcy wskazuje na to, że istnieje możliwość prowadzenia samodzielnego przedsiębiorstwa, w zakresie zadań gospodarczych, do których realizacji potrzebne są przedmiotowe składniki. Możliwe jest bowiem przecież prowadzenie przedsiębiorstwa, prowadząc jeden punkt sprzedaży (jeden sklep). Mając to na względzie należy stwierdzić, że nabywca będzie miał pełną, spójną i kompletną możliwość prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na sprzedaży detalicznej w sklepie.
Podsumowanie
Na wstępie, Wnioskodawca pragnie dodać także, że w orzecznictwie unijnym, zdaniem ETS dla uznania danej transakcji za mającą za swój przedmiot przedsiębiorstwo (toteż zorganizowaną część przedsiębiorstwa) najistotniejsze jest spełnienie przez dany zespół składników przesłanki wyodrębnienia funkcjonalnego, rozumianego jako możliwość prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej z ich wykorzystaniem przez nabywcę, niekoniecznie nawet o tym samym profilu co zbywca. (Wyrok ETS z 27.11.2003 r., C-497/01, Zita Modes Sarl przeciwko Administration de l'enregistrement et des domaines, a także: wyrok TS z 10.11.2011 r., C-444/10, Finanzamt Liidenscheid przeciwko Christel Schriever).
Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca podkreśla, że w orzecznictwie europejskim zwraca się uwagę szczególnie na funkcjonalność przenoszonych składników majątku. Wskazuje się też, że taka wykładnia przeprowadzona przez sądownictwo unijne jest również w pełni akceptowana przez polskie sądy administracyjne (np. Wyrok WSA w Warszawie z 2.12.2011 r., III SA/Wa 259/11). Nie jest brana przy tym pod uwagę znana z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT przesłanka wyodrębnienia organizacyjnego czy finansowego, a przesłanka istnienia określonego zespołu składników majątku jest rozumiana również wyłącznie poprzez pryzmat spełniania przez nich funkcji samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej.
W piśmiennictwie podkreśla się dodatkowo fakt, że „nie sposób zatem nie zwrócić uwagi na niespójność definicji z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT z przepisem art. 19 dyrektywy 2006/112. Uzależnienie możliwości zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy o VAT od spełnienia dodatkowych przesłanek, o których nie wypowiada się sam przepis dyrektywy 2006/112, ani które nie są formułowane w orzecznictwie TS, nakazuje bowiem stwierdzić, że implementacja art. 19 tej dyrektywy została przeprowadzona w sposób nieprawidłowy”. (A. Justyńska, A. Mariański, Przesłanki wyodrębnienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa na gruncie podatku od towarów i usług, PP 2017).
Ponadto, Wnioskodawca wyraża pogląd, że wyrażenie "transakcja zbycia" użyte w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawa towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego.( Pismo z dnia 30.03.2021 r., wydane przez: Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, 0114-KDIP4-2.4012.6.2021.4.MB).
Mając z kolei to na uwadze, w ocenie Wnioskodawcy planowane zbycie mające za przedmiot opisaną we wniosku zorganizowaną część przedsiębiorstwa będzie skorzystało z wyłączenia określonego w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.
Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, podstawowym wymogiem - skorzystania z wyłączenia przedmiotowego w VAT - jest to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej. Zdaniem Wnioskodawcy szczególne znaczenie w przytoczonej powyżej definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa ma jej aspekt funkcjonalny. W celu ustalenia zatem, czy mamy do czynienia z zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, zbadać należy, czy nabyty zespół składników majątkowych stanowić mógłby samodzielnie działające przedsiębiorstwo. Wnioskodawca uważa, że przedstawiony przez niego zespół składników materialnych i niematerialnych stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w myśl art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.
Na moment zbycia zespołu składników materialnych i niematerialnych, zdaniem Wnioskodawcy, zespół ten będzie wyodrębniony organizacyjnie, finansowo oraz funkcjonalnie, składniki te są ze sobą wzajemnie powiązane, a ich kompleksowość pozwala na samodzielne prowadzenie określonego rodzaju działalności gospodarczej.
Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, przedstawiony w opisie stanu faktycznego zespół składników materialnych i niematerialnych, który odpowiada sklepowi w opisywanej lokalizacji stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w myśl art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, w przypadku dokonania zbycia tego zespołu na rzecz innej osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, przedmiotem którego będzie ta zorganizowana część przedsiębiorstwa, transakcja ta będzie korzystała z wyłączenia określonego w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
W myśl art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
A zatem, w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.
Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.
Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy. Nadmienia się bowiem, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia „przedsiębiorstwo”, należy więc odwołać się odpowiednio do przepisów Kodeksu cywilnego.
Należy zauważyć, że art. 6 pkt 1 ustawy stanowi implementację art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE.
W myśl art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy 2006/112/WE, w przypadku przekazania odpłatnie lub nieodpłatnie, lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i, że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.
Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.
Zgodnie z art. 551 Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:
oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla badanej kwestii jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Przedsiębiorstwo, w rozumieniu powyższego przepisu, które powinno więc łączyć mienie w funkcjonalnie zorganizowane przedsięwzięcie gospodarcze, a nie tylko stanowić zgromadzone niematerialne i materialne składniki stanowiące sobą przedsiębiorstwo w przedstawionym znaczeniu przedmiotowym. Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia. Ponadto, przepis art. 551 Kodeksu cywilnego wskazuje, że przedsiębiorstwo jest „zespołem składników”. Pojęcie zespół (a nie zbiór) zakłada istnienie pewnego poziomu powiązań organizacyjnych pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa.
Natomiast, przepis art. 2 pkt 27e ustawy, stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.
Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.
Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).
Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.
Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.
Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.
W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.
Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.
Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).
Zatem na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:
- istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,
- zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
- składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
- zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.
Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.
Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.
O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.
W ocenie tut. Organu wskazany wyżej przepis art. 2 pkt 27e ustawy powinien być interpretowany z uwzględnieniem wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie C-497/01.
W wyroku C-497/01 w sprawie Zita Modes Sàrl przeciwko Administration de l’enregistrement et des domaines Trybunał zwracając uwagę, że niezgodne z przepisami Dyrektywy jest wprowadzanie przez państwo członkowskie jakichkolwiek ograniczeń – innych niż te, o których mowa w Dyrektywie podkreślił, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz – w zależności od konkretnego przypadku – składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Ponadto TSUE stwierdził, iż fakt, że VI Dyrektywa nie zawiera definicji pojęcia przedsiębiorstwa lub jego części, nie oznacza, że państwa członkowskie mają swobodę jego interpretacji. Pojęcia w niej używane powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny od innych przepisów, z wyjątkiem sytuacji, gdy sama Dyrektywa daje państwom członkowskim jasną dyspozycję do zdefiniowania pojęcia w krajowej legislacji. TSUE wskazał też, iż nabywca musi jednak posiadać zamiar kontynuowania działalności gospodarczej przejmowanego przedsiębiorstwa lub jego części, nie zaś jedynie natychmiast likwidować daną działalność i sprzedać przejęte mienie.
Na przydatność zespołu składników do prowadzenia (kontynuowania) działalności przez nabywcę, zwrócił uwagę TSUE w wyroku C-408/98 (Abbey National Plc), podzielając opinię Rzecznika Generalnego z dnia 13 kwietnia 2000 r., który stwierdził, iż „rozwiązanie przyjęte w Zjednoczonym Królestwie wydaje się rozsądne: gdy aktywa stanowiące część przedsiębiorstwa zdolną do odrębnego funkcjonowania są zbywane w taki sposób, że sprzedana część kontynuuje swoją działalność, ma zastosowanie opcja, z której Zjednoczone Królestwo skorzystało na mocy art. 5(8) VI Dyrektywy i uznaje się, że nie nastąpiła dostawa towarów”.
W kontekście zatem zbycia przedsiębiorstwa, z wyłączenia stosowania przepisów ustawy korzysta przekazanie przedsiębiorstwa lub jego niezależnej części, w tym dóbr materialnych oraz ewentualnie elementów niematerialnych, które razem tworzą przedsiębiorstwo lub jego część zdolne do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Nabywca musi jednakże mieć na celu prowadzenie przekazanego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jedynie natychmiastową likwidację danej działalności lub sprzedanie zapasów zasobów, jeśli istnieją.
Sformułowanie zawarte w art. 6 pkt 1 ustawy, zgodnie z którym przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, należy w aspekcie art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, rozumieć w sposób funkcjonalny, a nie tylko werbalny, tzn. analizując, czy dany zespół aktywów, który jest przedmiotem zbycia, pozwala na prowadzenie i służy w sposób trwały prowadzeniu samodzielnej działalności gospodarczej nabywcy, realizowanej uprzednio w przedsiębiorstwie Zbywcy.
Oznacza to, że zespół składników materialnych i niematerialnych pozwala z uwagi na swoje zorganizowanie, infrastrukturę itp. na prowadzenie określonej działalności gospodarczej. Podkreśla się przy tym, że możliwość stanowienia przez ten zespół składników niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze powinna mieć wymiar rzeczywisty, a nie jedynie potencjalny. Oznacza to, że majątek ten powinien stanowić już u zbywcy zorganizowany zespół składników gotowych realizować określone zadania gospodarcze jako samodzielne przedsiębiorstwo, a po jego zbyciu możliwe musi być kontynuowanie działalności gospodarczej przez nabywcę przedsiębiorstwa.
W tym miejscu należy zaznaczyć, że zbycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy, ma miejsce wówczas, gdy cały majątek przedsiębiorstwa lub jego zorganizowana część przechodzi na własność nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy. Wynika to również z treści przepisu art. 91 ust. 9 ustawy, który stanowi, że – w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Aksjomat racjonalności ustawodawcy oraz kategoryczność sformułowania tego przepisu nakazuje przyjąć, że z transakcją zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 ustawy mamy do czynienia tylko wówczas, gdy nabywca kontynuuje działalność gospodarczą przy użyciu nabytego przedsiębiorstwa (zorganizowanej części przedsiębiorstwa).
Kontynuowanie działalności gospodarczej przy zbyciu przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa należy rozumieć, jako sytuację, w której nabywca w związku z dokonanym nabyciem nadal prowadzi przedsiębiorstwo. Przy czym nie chodzi tu o prowadzenie jakiejkolwiek działalności z wykorzystaniem składników nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, a o prowadzenie nabytego przedsiębiorstwa.
Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie sprzedaży detalicznej w sklepach. Poza stałym miejscem prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy, posiada on również dwa dodatkowe miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. W obu wskazanych dodatkowych lokalizacjach Wnioskodawca prowadzi dwa odrębne sklepy, prowadząc w nich sprzedaż detaliczną. Wnioskodawca planuje dokonać sprzedaży zespołu składników materialnych i niematerialnych stanowiących sklep. Po dokonaniu sprzedaży zespołu składników materialnych i niematerialnych stanowiących sklep spożywczo-przemysłowy, Wnioskodawca będzie kontynuował prowadzoną przez siebie działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej w drugiej lokalizacji (punkt handlowy w domu pomocy społecznej). Wnioskodawca prowadzi odpowiednią ewidencję księgowo-rachunkową związaną z prowadzeniem działalności we wskazanej lokalizacji, która pozwala na przyporządkowanie przychodów i kosztów związanych z działalnością w sklepie w tej lokalizacji. Ze względu na różne lokalizacje sklepów, Wnioskodawca jest w stanie obiektywnie wskazać, jakie składniki materialne i niematerialne związane są z działalnością gospodarczą prowadzoną w danym sklepie, jednakże niezależnie od tego Wnioskodawca zamierza wprowadzić w ramach swojego przedsiębiorstwa stosowny wewnętrzny regulamin organizacyjny. Regulamin organizacyjny będzie stanowił potwierdzenie tego, jakie składniki materialne i niematerialne związane są z określoną lokalizacją, z określonym sklepem. Jak wskazał Wnioskodawca zamierza sprzedać zespół składników materialnych i niematerialnych, jakim jest wybrany sklep w jednej z lokalizacji, na rzecz innej osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, która to osoba będzie kontynuowała prowadzenie tego sklepu, prowadząc sprzedaż detaliczną przy wykorzystaniu nabytych składników materialnych i niematerialnych, a składniki te będą wystarczające do prowadzenia tej działalności.
Przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności sprawy potwierdzają, że zespół składników materialnych i niematerialnych, będących przedmiotem zbycia na rzecz osoby fizycznej, będzie wyodrębniony na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej.
O wyodrębnieniu finansowym w przedmiotowej sprawie świadczy fakt, że Wnioskodawca prowadzi odpowiednią ewidencję księgowo-rachunkową związaną z prowadzeniem działalności w sklepie, będącym przedmiotem zbycia, która pozwala na przyporządkowanie przychodów i kosztów związanych z działalnością w ww. sklepie.
Natomiast za wyodrębnieniem organizacyjnym przemawia okoliczność, że Wnioskodawca zamierza wprowadzić w ramach swojego przedsiębiorstwa stosowny wewnętrzny regulamin organizacyjny, który będzie stanowił potwierdzenie tego, jakie składniki materialne i niematerialne związane są z określonym sklepem.
Ponadto mając na względzie, że zespół składników materialnych i niematerialnych będzie wystarczający do prowadzenia działalności gospodarczej przez nabywcę, bowiem stanowi kompletny sklep, wówczas można mówić o wyodrębnieniu funkcjonalnym.
Wobec powyższego, skoro w niniejszej sprawie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, będących przedmiotem transakcji zbycia – jak wynika z opisu sprawy - będzie charakteryzować się wyodrębnieniem organizacyjnym, finansowym i funkcjonalnym oraz nabywca będzie kontynuował prowadzoną dotychczas przez Wnioskodawcę działalność gospodarczą, to przedmiotowa transakcja będą stanowić zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy. W konsekwencji przedmiotowa czynność w związku z art. 6 pkt 1 ustawy nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Jednocześnie nadmienia się, że Wnioskodawca we wniosku wskazuje „art. 6 ust. 1 ustawy o VAT”. Jednakże z uwagi na kontekst przywołanych przez Wnioskodawcę przepisów tut. Organ uznał, że stanowi to oczywistą omyłkę pisarską i przyjęto, że intencją Wnioskodawcy było powołanie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.
Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.
Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili