0113-KDIPT1-2.4012.690.2021.1.KT

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 września 2021 r. (data wpływu 17 września 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) usług dotyczących odpłatnego zakwaterowania studentów innych Uczelni, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 30 lit. c ustawy o VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

17 września 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT usług dotyczących odpłatnego zakwaterowania studentów innych Uczelni, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 30 lit. c ustawy o VAT.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Politechnika … (zwana dalej „Wnioskodawcą” lub „Politechniką”) jest akademicką uczelnią publiczną posiadającą osobowość prawną stanowiącą część systemu szkolnictwa wyższego w rozumieniu ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 478 z późn. zm.). Wnioskodawca działa na podstawie powołanej ustawy, aktów wykonawczych na jej podstawie wydanych oraz statutu Politechniki. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 11 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, podstawowymi zadaniami Wnioskodawcy są:

1. prowadzenie kształcenia na studiach;
2. prowadzenie kształcenia na studiach podyplomowych lub innych form kształcenia;
3. prowadzenie działalności naukowej, świadczenie usług badawczych oraz transfer wiedzy i technologii do gospodarki
4. prowadzenie kształcenia doktorantów;
5. kształcenie i promowanie kadr uczelni;
6. stwarzanie osobom niepełnosprawnym warunków do pełnego udziału w:

a) procesie przyjmowania na uczelnię w celu odbywania kształcenia,

b) kształceniu,

c) prowadzeniu działalności naukowej;

1. wychowywanie studentów w poczuciu odpowiedzialności za państwo polskie, tradycję narodową, umacnianie zasad demokracji i poszanowanie praw człowieka;
2. stwarzanie warunków do rozwoju kultury fizycznej studentów;
3. upowszechnianie i pomnażanie osiągnięć nauki i kultury, w tym przez gromadzenie i udostępnianie zbiorów bibliotecznych, informacyjnych i archiwalnych;
4. działanie na rzecz społeczności lokalnych i regionalnych.

Działalność Wnioskodawcy obejmuje zarówno obszar podlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jak również obszar niepodlegający opodatkowaniu (będący poza zakresem ustawy o VAT) oraz zwolniony z opodatkowania (czynności korzystające ze zwolnienia od podatku VAT). Działalność niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (będąca poza zakresem ustawy o VAT) to przede wszystkim nieodpłatne czynności kształcenia oraz badania własne naukowe finansowane z subwencji oraz innych różnego typu dofinansować celowych. Odpłatna działalność Wnioskodawcy to głównie odpłatne usługi kształcenia, które korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług oraz odpłatne usługi noclegowe świadczone na rzecz studentów i doktorantów Wnioskodawcy, które także korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Wnioskodawca prowadzi również działalność opodatkowaną podatkiem od towarów usług, polegającą m.in. na odpłatnym wynajmie lokali użytkowych, odpłatnych badaniach wykonywanych na zlecenie, odpłatnych noclegach świadczonych na rzecz osób innych niż studenci/doktoranci, czy też odpłatnej sprzedaży wydawnictw. Działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług stanowi także tzw. komercjalizacja wyników badań, czyli sprzedaż licencji do uzyskanych wyników badań, czy też inna forma odpłatnego zbycia praw majątkowych do uzyskanych przez Wnioskodawcę wyników badań.

Wnioskodawca zamierza zawrzeć z inną uczelnią publiczną lub niepubliczną (zwana dalej „Uczelnią”) umowę na zakwaterowanie osób będących studentami tej Uczelni w pokojach znajdujących się w domach studenta prowadzonych przez Wnioskodawcę. Politechnika udostępni do tego celu określoną liczbę miejsc. Umowa będzie określała cenę brutto za jedno miejsce (wynagrodzenie naliczane za miesiąc kalendarzowy). Do zakwaterowania skierowani zostaną studenci Uczelni na podstawie imiennych list zawierających ich dane osobowe. Politechnika zawrze z tymi studentami indywidualne umowy o zakwaterowanie precyzujące wzajemne obowiązki związane z zakwaterowaniem. Przy czym umowy te mają określać jedynie zasady zakwaterowania, przestrzegania praw i obowiązków w pokojach, a także przestrzeniach wspólnych czy otoczeniu budynku domu studenta. Usługę zakwaterowania określonej liczby studentów Politechnika będzie świadczyła na podstawie zawartej umowy z Uczelnią, a Uczelnia będzie kierowała konkretnych studentów do zakwaterowania w domach studenta prowadzonych przez Wnioskodawcę.

Wynagrodzenie Wnioskodawcy będzie obliczane jako iloczyn liczby wykorzystanych miejsc oraz wskazanej w umowie stawki za zakwaterowanie. Płatność za dany miesiąc następować będzie na podstawie wystawionej dla Uczelni faktury z 14-dniowym terminem płatności. Należność za zakwaterowania będzie regulowała Uczelnia. Politechnika nie będzie rozliczała się bezpośrednio ze studentami Uczelni. Uczelnia będzie egzekwowała te należności we własnym zakresie od swoich studentów. W przypadku braku płatności Uczelni, Wnioskodawca będzie naliczał jej odsetki.

Uczelnia będzie zobowiązana do niezwłocznego poinformowania Politechniki o skreśleniu zakwaterowanego studenta z listy studentów lub ukończeniu przez studenta studiów, co stanowić będzie podstawę do wykwaterowania tej osoby z domu studenta prowadzonego przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy usługi wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Uczelni będą podlegały zwolnieniu z podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi wykonywane przez Politechnikę na rzecz Uczelni będą podlegały zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art 43 ust. 1 pkt 30 lit. c ustawy o VAT.

Na wstępie należy wskazać, że system zwolnień z podatku VAT zawarty w art. 43 ustawy o VAT stanowi implementację przepisów dyrektywy VAT. W art. 132 ust. 1 lit. i dyrektywy VAT przewidziano, że państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Celem ww. regulacji jest zwolnienie z podatku od wartości dodanej kształcenia na każdym poziomie, wykonywanego głównie przez podmioty prawa publicznego (np. takie jak Wnioskodawca). Brak obciążenia podatkiem tego typu świadczeń upowszechnia i ułatwia do nich dostęp oraz zmniejsza koszt ich wykonywania.

W założeniach zwolnienie to ma dotyczyć nie tylko samych usług kształcenia, ale również świadczenia usług i dostaw towarów ściśle z taką działalnością związanych. Efektywne kształcenie nierzadko bowiem wymaga zapewnienia innych świadczeń, ściśle z tym kształceniem związanych. Nieobciążanie ich podatkiem pozwala realizować cele dyrektywy w jeszcze większym stopniu.

Implementację ww. regulacji dyrektywy VAT do polskiego porządku prawnego stanowią m.in. art. 43 ust. 1 pkt 26 i 29 ustawy o VAT oraz § 3 ust. 1 pkt 13 i 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień.

Są to przepisy, które przyznają zwolnienie z VAT dla usług kształcenia na różnym poziomie wykonywanych przez odpowiednie podmioty. Zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 26 oraz z § 3 ust. 1 pkt 13 ww. rozporządzenia dotyczą usług kształcenia wykonywanych przez uczelnie.

Wnioskodawca jest uczelnią publiczną stanowiącą część systemu szkolnictwa wyższego powołaną głównie do prowadzenia kształcenia. Politechnika wykonuje nieodpłatne czynności kształcenia (finansowane w całości ze środków publicznych), które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT oraz odpłatne usługi kształcenia, które korzystają z ww. zwolnień od podatku od towarów i usług.

Należy zatem podkreślić, że Wnioskodawca jako podmiot prawa publicznego realizujący kształcenie jest podmiotem uprawnionym do stosowania zwolnienia z podatku VAT na podstawie przepisów ustawy o VAT oraz dyrektywy VAT.

Jak wskazano jednak wyżej, dyrektywa VAT pozwala państwom członkowskim skorzystać ze zwolnienia z VAT również w odniesieniu do świadczenia usług i dostaw towarów ściśle z związanych z działalnością w zakresie kształcenia.

Polska skorzystała z tej możliwości przewidując zwolnienie z VAT dla usług zakwaterowania, z których korzystają osoby uczące się Ośrodki akademickie znajdują się w dużych miastach. Studenci z miejscowości oddalonych od tych ośrodków muszą do tych miast dojechać, nierzadko również wymaga to od nich wykupienia noclegów. Przyznanie zwolnienia z VAT dla usług zakwaterowania, z których korzystają studenci, realizuje cele dyrektywy VAT jak i ustawy o VAT. Obniża koszty ponoszone w związku z edukacją i wpływa na upowszechnienie oraz ułatwienie dostępu do kształcenia.

Odpowiednia regulacja zawarta jest w art. 43 ust. 1 pkt 30 ustawy o VAT. W świetle tego przepisu, zwalnia się od podatku usługi zakwaterowania:

a) w bursach i internatach świadczone na rzecz uczniów i wychowanków szkół prowadzących te bursy i internaty,

b) w domach studenckich świadczone na rzecz studentów i doktorantów uczelni prowadzących te domy studenckie,

c) świadczone na rzecz uczniów i wychowanków lub studentów i doktorantów przez podmioty inne niż wymienione w lit. a i b, pod warunkiem że szkoły lub uczelnie mają z tymi podmiotami zawarte umowy dotyczące zakwaterowania swoich uczniów i wychowanków lub studentów i doktorantów.

Wnioskodawcy dotyczyć mogą zwolnienia wskazane w lit. b i c, bowiem w tych przepisach odniesiono się do zakwaterowania studentów. Niemniej jednak w art. 43 ust. 1 pkt 30 lit. b ustawy o VAT, przewidziano zwolnienie z podatku VAT dla usług zakwaterowania w domach studenckich świadczonych na rzecz studentów i doktorantów uczelni prowadzących te domy studenckie. W analizowanym przypadku Wnioskodawca nie może skorzystać ze zwolnienia z VAT na tej podstawie, bowiem z zakwaterowania nie będą korzystać studenci Wnioskodawcy, lecz studenci innej Uczelni.

Politechniki dotyczyć będzie jednak zwolnienie z podatku VAT wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 30 lit. c ustawy o VAT. W przepisie tym przewidziano bowiem możliwość wykonywania usług zakwaterowania nie tylko przez uczelnię, w której studiują dani studenci, ale również przez inne podmioty, z którymi uczelnia zawarła umowę.

Ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 30 lit. c ustawy o VAT można skorzystać, jeśli łącznie spełnione są następujące warunki:

• dany podmiot świadczy usługi zakwaterowania na rzecz studentów;
• uczelnia, na której studiują zakwaterowani uczniowie zawarła z danym podmiotem umowę dotyczącą zakwaterowania jej studentów.

Przy czym należy zaznaczyć, że w przypadku, gdy świadczącym usługę jest uczelnia wyższa, to zakwaterowane osoby nie mogą być jej studentami (gdyby były, to Wnioskodawca mógłby zastosować zwolnienie z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 30 lit. b ustawy o VAT).

W analizowanym przypadku wszystkie ww. przesłanki są spełnione. Z zakwaterowania korzystają studenci niestudiujący u Wnioskodawcy, lecz na innej uczelni. Wnioskodawca zawrze z Uczelnią umowę szczegółowo określającą zasady zakwaterowania studentów w domach studenckich prowadzonych przez Politechnikę. Jednocześnie z zakwaterowania będą mogli korzystać wyłącznie studenci tej uczelni. Wymagane jest bowiem, aby osoba korzystająca z zakwaterowania miała status studenta. Gdy go utraci, to stanowi to podstawę do wykwaterowania tej osoby z domu studenta prowadzonego przez Wnioskodawcę.

Przedmiotowe zwolnienie należy interpretować jako ulgę przyznawaną de facto studentom. To oni bowiem muszą ponosić koszty związane z zakwaterowaniem w przypadku gdy podejmują studia. Ewentualne obciążenie usługi zakwaterowania podatkiem VAT obciążałoby właśnie tych studentów, jednocześnie ograniczając dostęp do usług kształcenia. Z tego też względu zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 30 lit. c ustawy o VAT należy interpretować jako dotyczące każdego przypadku, gdy korzystającym z zakwaterowania jest student i jednocześnie podmiotem zapewniającym to zakwaterowanie jest podmiot inny niż uczelnia, na której ten student studiuje.

Potwierdzeniem, że celem przepisu jest objęcie zwolnieniem zakwaterowania, z którego korzystają studenci odnajdziemy również w uzasadnieniu do projektu ustawy z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Na mocy art. 1 pkt 8 lit. a tej ustawy, zmieniono zakres zastosowania zwolnienia dla usług zakwaterowania w bursach, internatach i domach studenckich. Wcześniej zwolnienie to mogło być stosowane niezależnie od tego kto korzystał z usługi. Natomiast po zmianach, które weszły w życie od dnia 1 stycznia 2011 r., dotyczy ono wyłącznie zakwaterowania, z którego korzystają studenci i doktoranci. Jak wskazano w uzasadnieniu do projektu ww. ustawy, „obecnie wszystkie usługi zakwaterowania w bursach, internatach i domach studenckich, niezależnie od korzystającego z nich, podlegają zwolnieniu. Propozycja ogranicza zakres stosowanego zwolnienia w stosunku do obecnego stanu. Nie będą objęte zwolnieniem usługi noclegowe świadczone na rzecz innych osób niż wymienione w tym przepisie. Ograniczenie zwolnienia wyłącznie do usług zakwaterowania w bursach i internatach świadczonych na rzecz uczniów i wychowanków oraz usług zakwaterowania w domach studenckich świadczonych na rzecz studentów i doktorantów uczelni prowadzącej te domy studenckie (lub z którymi uczelnie mają zawarte umowy dotyczące zakwaterowania) wynika z przepisów dyrektywy 2006/112/ WE. Usługi te objęte zostaną zwolnieniem jako ściśle związane z usługami kształcenia (art. 132 ust. 1 lit. i dyrektywy 2006/112/WE). Objęcie zwolnieniem usług zakwaterowania świadczonych na rzecz innych osób niż wymienione w projektowanym przepisie nie ma podstaw w przepisach dyrektywy”.

Celem regulacji było więc zawężenie stosowania ww. zwolnienia do przypadków, gdy z zakwaterowania korzystają studenci lub doktoranci. W analizowanym przypadku warunek ten będzie spełniony.

Ponadto, stanowisko, iż zakwaterowanie studentów innych uczelni korzysta ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 30 lit. c ustawy o VAT zajmują również organy podatkowe. Potwierdził to przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 11 października 2016 r., sygn. ITPP1/4512-568/16-1/MS oraz Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 6 listopada 2019 r., sygn. 0111-KDIB3-2.4012.492.2019.1.ASZ.

W konsekwencji należy przyjąć, że w analizowanym przypadku spełnione są przesłanki do zastosowania zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 30 lit. c ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą o VAT” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów na terytorium kraju;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

Towarami zaś są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Z kolei na mocy art. 8 ust. 1 ustawy o VAT – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W świetle art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Należy jednakże zauważyć, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być opodatkowana właściwą stawką podatku albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy o VAT, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku (podmiotowe lub przedmiotowe).

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 30 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi zakwaterowania:

a) w bursach i internatach świadczone na rzecz uczniów i wychowanków szkół prowadzących te bursy i internaty,

b) w domach studenckich świadczone na rzecz studentów i doktorantów uczelni prowadzących te domy studenckie,

c) świadczone na rzecz uczniów i wychowanków lub studentów i doktorantów przez podmioty inne niż wymienione w lit. a i b, pod warunkiem że szkoły lub uczelnie mają z tymi podmiotami zawarte umowy dotyczące zakwaterowania swoich uczniów i wychowanków lub studentów i doktorantów.

Przywołać w tym miejscu należy także ustawę z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r., poz. 478, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, system szkolnictwa wyższego i nauki tworzy uczelnia.

W myśl art. 9 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce:

1. Uczelnia posiada osobowość prawną.

2. Uczelnia jest autonomiczna na zasadach określonych w ustawie.

3. Uczelnia prowadzi studia na co najmniej jednym kierunku.

4. Uczelnia prowadzi działalność w swojej siedzibie, a w przypadku gdy siedziba znajduje się na obszarze związku metropolitalnego – na tym obszarze. Uczelnia może prowadzić działalność poza siedzibą albo tym obszarem – w swojej filii.

5. Organy władzy publicznej mogą podejmować rozstrzygnięcia dotyczące uczelni tylko w przypadkach przewidzianych w ustawach.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, podstawowymi zadaniami uczelni są:

1. prowadzenie kształcenia na studiach;

2. prowadzenie kształcenia na studiach podyplomowych lub innych form kształcenia;

3. prowadzenie działalności naukowej, świadczenie usług badawczych oraz transfer wiedzy i technologii do gospodarki;

4. prowadzenie kształcenia doktorantów;

5. kształcenie i promowanie kadr uczelni;

6. stwarzanie osobom niepełnosprawnym warunków do pełnego udziału w:

a) procesie przyjmowania na uczelnię w celu odbywania kształcenia,

b) kształceniu,

c) prowadzeniu działalności naukowej;

7. wychowywanie studentów w poczuciu odpowiedzialności za państwo polskie, tradycję narodową, umacnianie zasad demokracji i poszanowanie praw człowieka;

8. stwarzanie warunków do rozwoju kultury fizycznej studentów;

9. upowszechnianie i pomnażanie osiągnięć nauki i kultury, w tym przez gromadzenie i udostępnianie zbiorów bibliotecznych, informacyjnych i archiwalnych;

10. działanie na rzecz społeczności lokalnych i regionalnych.

W myśl art. 11 ust. 5 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, uczelnia może prowadzić domy studenckie i stołówki studenckie.

Zgodnie z art. 12 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, uczelnia może prowadzić działalność gospodarczą wyodrębnioną organizacyjnie i finansowo od działalności polegającej na wykonywaniu zadań, o których mowa w art. 11, w zakresie i formach określonych w statucie, w szczególności przez tworzenie spółek kapitałowych.

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, uczelnia jest:

1. uczelnią publiczną, jeżeli jest utworzona przez organ państwa;

2. uczelnią niepubliczną, jeżeli jest utworzona przez osobę fizyczną albo osobę prawną inną niż jednostka samorządu terytorialnego albo państwowa albo samorządowa osoba prawna (…).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest akademicką uczelnią publiczną posiadającą osobowość prawną stanowiącą część systemu szkolnictwa wyższego w rozumieniu ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Wnioskodawca działa na podstawie powołanej ustawy, aktów wykonawczych na jej podstawie wydanych oraz statutu Politechniki. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca zamierza zawrzeć z inną uczelnią publiczną lub niepubliczną (dalej „Uczelnia”) umowę na zakwaterowanie osób będących studentami tej Uczelni w pokojach znajdujących się w domach studenta prowadzonych przez Wnioskodawcę. Politechnika udostępni do tego celu określoną liczbę miejsc. Umowa będzie określała cenę brutto za jedno miejsce (wynagrodzenie naliczane za miesiąc kalendarzowy). Do zakwaterowania skierowani zostaną studenci Uczelni na podstawie imiennych list zawierających ich dane osobowe. Politechnika zawrze z tymi studentami indywidualne umowy o zakwaterowanie precyzujące wzajemne obowiązki związane z zakwaterowaniem. Przy czym umowy te mają określać jedynie zasady zakwaterowania, przestrzegania praw i obowiązków w pokojach, a także przestrzeniach wspólnych czy otoczeniu budynku domu studenta. Usługę zakwaterowania określonej liczby studentów Politechnika będzie świadczyła na podstawie zawartej umowy z Uczelnią, a Uczelnia będzie kierowała konkretnych studentów do zakwaterowania w domach studenta prowadzonych przez Wnioskodawcę.

Wynagrodzenie Wnioskodawcy będzie obliczane jako iloczyn liczby wykorzystanych miejsc oraz wskazanej w umowie stawki za zakwaterowanie. Płatność za dany miesiąc następować będzie na podstawie wystawionej dla Uczelni faktury z 14-dniowym terminem płatności. Należność za zakwaterowania będzie regulowała Uczelnia. Politechnika nie będzie rozliczała się bezpośrednio ze studentami Uczelni. Uczelnia będzie egzekwowała te należności we własnym zakresie od swoich studentów. W przypadku braku płatności Uczelni, Wnioskodawca będzie naliczał jej odsetki.

Uczelnia będzie zobowiązana do niezwłocznego poinformowania Politechniki o skreśleniu zakwaterowanego studenta z listy studentów lub ukończeniu przez studenta studiów, co stanowić będzie podstawę do wykwaterowania tej osoby z domu studenta prowadzonego przez Wnioskodawcę.

Zauważyć należy, że z przepisów ustawy o VAT wynika, że usługi zakwaterowania świadczone m.in. przez domy studenckie podlegają zwolnieniu, tylko w sytuacji jeżeli są świadczone na rzecz ich własnych studentów i doktorantów lub gdy są świadczone na rzecz studentów i doktorantów innych uczelni, pod warunkiem że uczelnie te mają zawarte umowy dotyczące zakwaterowania swoich studentów i doktorantów.

Dlatego też zakres zwolnienia wynikający z art. 43 ust. 1 pkt 30 ustawy o VAT, określony w taki sposób oznacza, że inne usługi zakwaterowania w bursach, internatach lub domach studenckich (np. w ramach wycieczek, obozów, usług krótkotrwałego zamieszkania dla osób innych niż wymienione w zakresie objętym zwolnieniem), nie korzystają ze zwolnienia od podatku.

Mając zatem na uwadze opis sprawy oraz powołane powyżej przepisy stwierdzić należy, że świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz innych Uczelni usługi dotyczące odpłatnego zakwaterowania studentów innych uczelni, na podstawie zawieranych z tymi uczelniami umowami, będą korzystały ze zwolnienia od podatku w myśl art. 43 ust. 1 pkt 30 lit. c ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach opisu sprawy przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisu sprawy.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.