0113-KDIPT1-2.4012.667.2021.2.MC

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 31 sierpnia 2021 r. (data wpływu 6 września 2021 r.), uzupełnionym pismem z 4 listopada 2021 r. (data wpływu 9 listopada 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaży niezabudowanej działki nr 1 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

6 września 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaży niezabudowanej działki nr 1.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z 4 listopada 2021 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz wskazanie, że stanowisko Wnioskodawczyni w związku z doprecyzowaniem opisu sprawy nie zmieniło się.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni dnia 25 maja 2021 r. dokonała sprzedaży niezabudowanej działki, położonej w Gminie …, ob. … o numerze ewidencyjnym 1 o powierzchni 0,2246 ha. Akt notarialny został sporządzony w kancelarii w …, a Kupującym działkę była Spółka … Sp. z o.o. z siedzibą w … .

Działka położona jest na terenie, na którym obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzony Uchwałą Nr … Rady Miejskiej w … w dniu 22.02.2018 r. Zgodnie z zapisami tego planu działka przeznaczona jest pod zabudowę obiektów produkcyjnych, składów i magazynów lub usług.

Zanim doszło do transakcji, Wnioskodawczyni podpisała list intencyjny ze Spółką. W nim Zainteresowana zobowiązała się do sprzedaży działki na rzecz Spółki … oraz dostarczenia niezbędnych dokumentów do umowy.

Zgodnie z zawartą umową sprzedaży Wnioskodawczyni jest uprawniona do wystąpienia do organu upoważnionego do wydania interpretacji indywidualnej z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie opodatkowania sprzedaży przedmiotowej działki podatkiem od towarów i usług.

Ponadto, w piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku wskazano:

a. Na pytanie tut. Organu o treści: „Czy prowadzi Pani działalność gospodarczą? (…)”, Wnioskodawczyni wskazała, że nie prowadzi działalności gospodarczej.

b. Na pytanie: „Czy jest Pani zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług?”, Wnioskodawczyni wskazała, że nie jest.

c. Działkę nr 1 Wnioskodawczyni nabyła dnia 6 maja 2005 r.

d. Zainteresowana ww. działkę nr 1 nabyła na podstawie umowy darowizny aktem notarialnym.

e. Na pytanie: „Jakie było faktyczne wykorzystywanie przez Panią działki, o której mowa we wniosku, od momentu jej nabycia do momentu sprzedaży?”, Wnioskodawczyni wskazała, że działka nr 1 nie była wykorzystywana w żadnym charakterze.

f. Na pytanie: „Czy na dzień sprzedaży dla działki nr 1 została wydana decyzja o warunkach zabudowy? (…)”, Wnioskodawczyni wskazała, że nie została wydana żadna decyzja o warunkach zabudowy. Działka nr 1 posiada plan miejscowy.

g. Na pytanie: „Czy działka nr 1 była od dnia nabycia do dnia sprzedaży przez Panią udostępniana innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy? (…)”, Wnioskodawczyni wskazała, że działka nr 1 nie była udostępniana innym osobom.

h. Wnioskodawczyni nie ponosiła nakładów inwestycyjnych w związku z przygotowaniem działki nr 1 do sprzedaży.

i. Zainteresowana nie podejmowała działań marketingowych celem sprzedaży działki nr 1.

j. Na pytanie: „W jaki sposób nawiązała Pani kontakt z Nabywcą działki nr 1”, Wnioskodawczyni wskazała, że Nabywca działki nr 1 sam się do Niej zgłosił. Zainteresowana nie pytała, jak Nabywca działki Ją znalazł. Nie było to przedmiotem zainteresowania Wnioskodawczyni.

k. Na pytanie: „W związku z informacją zawartą w opisie sprawy:

„(…) Zanim doszło do transakcji, podpisałam list intencyjny ze Spółką. W nim zobowiązałam się do sprzedaży działki na rzecz Spółki … oraz dostarczenia niezbędnych dokumentów do umowy. (…)”, należy wskazać:

- do wykonania jakich konkretnych czynności/działań, oprócz wskazanych powyżej, zobowiązała się Pani na rzecz Kupującego aby doszło do podpisania umowy sprzedaży działki nr 1?

- do wykonania jakich konkretnych czynności/działań zobowiązał się Kupujący aby doszło do sprzedaży ww. działki nr 1?

- jakie prawa wynikały dla Stron transakcji, tj. dla Pani oraz Spółki w związku podpisanym listem intencyjnym?

- czy ww. list intencyjny odnosił się do warunków, jakie musiałyby zostać spełnione aby doszło do sprzedaży tej działki? Jeśli tak, to jakie były to warunki?”,

Wnioskodawczyni wskazała, że:

- nie była zobowiązana do żadnych działań/czynności, oprócz tych które wskazała we wniosku,

- Kupujący nie był zobowiązany do żadnych działań/czynności, oprócz weryfikacji stanu prawnego działki ujawnionego w księdze wieczystej,

- jedyne prawo wynikające z listu intencyjnego dla Stron to była intencja Stron do zawarcia umowy kupna-sprzedaży,

- nie było żadnych warunków, które musiałyby zostać spełnione, aby doszło do transakcji sprzedaży działki nr 1.

l. Na pytanie: „Czy udzieliła Pani ww. Spółce pełnomocnictwa (zgody, upoważnienia) w celu występowania w sprawach dotyczących działki nr 1?”, Wnioskodawczyni wskazała, że nie udzielała Spółce żadnego pełnomocnictwa.

m. Na pytanie: „Jeżeli tak, to do uzyskania jakich konkretnie decyzji i pozwoleń udzieliła Pani pełnomocnictwa dla Nabywcy ww. działki nr 1?”, Wnioskodawczyni wskazała, że nie dotyczy.

n. Na pytanie: „Jakich czynności do momentu sprzedaży dokonywał Kupujący w związku z ewentualnie udzielonym pełnomocnictwem w zakresie ww. działki nr 1?”, Wnioskodawczyni wskazała, że nie dotyczy.

o. Na pytanie: „Czy dokonywała Pani kiedykolwiek sprzedaży działek? (…)”,Wnioskodawczyni wskazała, że nie.

p. Na pytanie: „Czy posiada Pani jeszcze inne działki przeznaczone w przyszłości do sprzedaży (oprócz opisanej we wniosku), jeśli tak to ile i jakie?”, Wnioskodawczyni wskazała, że tak, posiada jeszcze 5 różnych działek, ale nie zamierza w przyszłości ich sprzedawać.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działki niezabudowanej o nr ewidencyjnym … będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT (podatek od towarów i usług))?

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż działki nr 1 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT).

Właścicielką działki Wnioskodawczyni stała się na podstawie umowy darowizny sporządzonej dnia 06.05.2005 r. Stanowiła ona majątek osobisty Zainteresowanej.

Działka nie była wykorzystywana w działalności rolniczej. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej, w tym rolniczej i nie jest zarejestrowana jako czynny podatnik od towarów i usług (VAT).

Zainteresowana nigdy nie występowała do Gminy z prośbą o przekształcenie działki pod inwestycję, nie uzbrajała jej w infrastrukturę techniczną, nie podejmowała żadnych czynności by podnosić jej wartość, nie podejmowała czynności zmierzających do sprzedania tej działki, działka nie była przedmiotem ogłoszeń o sprzedaży. Spółka sama zgłosiła się do Wnioskodawczyni i Zainteresowana zaakceptowała jej warunki nabycia.

Jedyne koszty, jakie poniosła Wnioskodawczyni, związane ze sprzedażą to uzyskanie i dostarczenie dokumentów do kancelarii notarialnej.

Zainteresowana uważa, że jest to jednorazowa sprzedaż działki, która leży w kompleksie terenów przeznaczonych pod zabudowę przemysłową. Wnioskodawczyni nie wykorzystywała jej w żadnym aspekcie. W zasadzie nie była Zainteresowanej do niczego potrzebna. Wnioskodawczyni nie miała nawet wiedzy, że działka ma takie przeznaczenie. Jak tylko pojawił się przedstawiciel Spółki i wyraził zainteresowanie to Wnioskodawczyni zgodziła się na sprzedaż. Spółka ta nabyła również działki sąsiednie.

Mając zatem na uwadze całokształt, Wnioskodawczyni uważa, że jest to jednorazowa czynność i uznaje, że transakcja sprzedaży nie powinna podlegać podatkowi od towarów i usług (VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, należy przyjąć, że zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy 2006/112/WE wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. „Teren budowlany” to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE).

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że uznanie, iż dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawczyni 25 maja 2021 r. dokonała sprzedaży niezabudowanej działki nr 1 o powierzchni 0,2246 ha. Akt notarialny został sporządzony w kancelarii w … , a kupującym działkę była Spółka … Sp. z o.o.

Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Działkę nr 1 Wnioskodawczyni nabyła 6 maja 2005 r. na podstawie umowy darowizny aktem notarialnym. Działka nr 1 nie była przez Zainteresowaną wykorzystywana w żadnym charakterze. Dla ww. działki nr 1 nie została wydana żadna decyzja o warunkach zabudowy, działka posiada plan miejscowy. Działka nie była udostępniana innym osobom. Zainteresowana nie ponosiła nakładów inwestycyjnych w związku z przygotowaniem ww. działki nr 1 do sprzedaży oraz nie podejmowała działań marketingowych celem jej sprzedaży. Nabywca działki sam zgłosił do Wnioskodawczyni.

Zanim doszło do transakcji sprzedaży działki, Wnioskodawczyni podpisała list intencyjny ze Spółką. W nim zobowiązała się do sprzedaży działki na rzecz Spółki oraz dostarczenia niezbędnych dokumentów do umowy. Wnioskodawczyni oprócz ww. czynności nie była zobowiązana do żadnych działań/czynności. Kupujący nie był zobowiązany do żadnych działań/czynności, oprócz weryfikacji stanu prawnego działki ujawnionego w księdze wieczystej. Jedyne prawo wynikające z listu intencyjnego dla Stron to była intencja Stron do zawarcia umowy kupna-sprzedaży. Nie było żadnych warunków, które musiałyby zostać spełnione aby doszło do transakcji sprzedaży działki nr 1. Wnioskodawczyni nie udzielała Spółce żadnego pełnomocnictwa.

Zainteresowana nie dokonywała kiedykolwiek sprzedaży działek. Posiada jeszcze 5 różnych działek, ale nie zamierza w przyszłości ich sprzedawać.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że z całokształtu okoliczności sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zatem należy uznać, że dokonana przez Wnioskodawczynię sprzedaż niezabudowanej działki nr 1, nie stanowi działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Brak jest bowiem przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawczyni w przedmiocie zbycia opisanej działki, która jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Nie występuje bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że dostawa przedmiotowej działki wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Zainteresowana - jak wynika z całokształtu okoliczności sprawy - nie podejmowała aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców.

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że Zainteresowana w związku z dokonaną sprzedażą niezabudowanej działki nr 1, wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Działania podejmowane przez Zainteresowaną należą zatem do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. W związku z tym, Zainteresowana korzysta z przysługującego Jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Wobec powyższego, Zainteresowana dokonując sprzedaży niezabudowanej działki nr 1 nie działa w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem dokonana sprzedaż ww. działki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … , za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.