0113-KDIPT1-2.4012.664.2021.2.IR

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 września 2021 r. (data wpływu 7 września 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT (podatek od towarów i usług) przy zastosowaniu prewspółczynnika oraz wskaźnika proporcji tytułem wydatków poniesionych w związku z budową dwóch budynków Centrum oraz nabyciem urządzeń, aparatury, wyposażenia badawczego i podstawowego celem wyposażenia ww. budynków – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

7 września 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT przy zastosowaniu prewspółczynnika oraz wskaźnika proporcji tytułem wydatków poniesionych w związku z budową dwóch budynków Centrum oraz nabyciem urządzeń, aparatury, wyposażenia badawczego i podstawowego celem wyposażenia ww. budynków.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Uniwersytet …. (zwany dalej Wnioskodawcą lub Uniwersytetem) jest akademicką uczelnią publiczną posiadającą osobowość prawną stanowiącą część systemu szkolnictwa wyższego w rozumieniu ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 478, z późn. zm.). Wnioskodawca działa na podstawie powołanej ustawy, aktów wykonawczych na jej podstawie wydanych oraz statutu Uniwersytetu.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 11 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, podstawowymi zadaniami Wnioskodawcy są:

1. prowadzenie kształcenia na studiach;

2. prowadzenie kształcenia na studiach podyplomowych lub innych form kształcenia;

3. prowadzenie działalności naukowej, świadczenie usług badawczych oraz transfer wiedzy i technologii do gospodarki;

4. prowadzenie kształcenia doktorantów;

5. kształcenie i promowanie kadr uczelni;

6. stwarzanie osobom niepełnosprawnym warunków do pełnego udziału w:

a) procesie przyjmowania na uczelnię w celu odbywania kształcenia,

b) kształceniu,

c) prowadzeniu działalności naukowej.

7. wychowywanie studentów w poczuciu odpowiedzialności za państwo polskie, tradycję narodową, umacnianie zasad demokracji i poszanowanie praw człowieka;

8. stwarzanie warunków do rozwoju kultury fizycznej studentów;

9. upowszechnianie i pomnażanie osiągnięć nauki i kultury, w tym przez gromadzenie i udostępnianie zbiorów bibliotecznych, informacyjnych i archiwalnych;

10. działanie na rzecz społeczności lokalnych i regionalnych.

Działalność Wnioskodawcy obejmuje zarówno obszar podlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jak również obszar niepodlegający opodatkowaniu (będący poza zakresem ustawy o VAT) oraz zwolniony z opodatkowania (czynności korzystające ze zwolnienia od podatku VAT). Działalność niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (będąca poza zakresem ustawy o VAT) to przede wszystkim nieodpłatne czynności kształcenia oraz badania własne naukowe finansowane z subwencji oraz innych różnego typu dofinansowań celowych. Odpłatna działalność Wnioskodawcy to głównie odpłatne usługi kształcenia, które korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług oraz odpłatne usługi noclegowe świadczone na rzecz studentów i doktorantów Wnioskodawcy, które także korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Wnioskodawca prowadzi również działalność opodatkowaną podatkiem od towarów usług, polegającą m.in. na odpłatnym wynajmie lokali użytkowych, odpłatnych badaniach wykonywanych na zlecenie, odpłatnych noclegach świadczonych na rzecz osób innych niż studenci/doktoranci, czy też odpłatnej sprzedaży wydawnictw. Działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług stanowi także tzw. komercjalizacja wyników badań, czyli sprzedaż licencji do uzyskanych wyników badań, czy też inna forma odpłatnego zbycia praw majątkowych do uzyskanych przez Wnioskodawcę wyników badań.

W zakresie odliczenia podatku naliczonego względem wszelkiego rodzaju wydatków udokumentowanych fakturami związanych z funkcjonowaniem Wnioskodawcy stosuje się następujący sposób postępowania:

1. Jeżeli Wnioskodawca nabywa towar/usługę, które jest w stanie przyporządkować bezpośrednio jednej z przywołanych powyżej działalności, wówczas:

a) gdy wydatek służy jedynie działalność niegospodarczej - nie dokonuje się odliczenia podatku naliczonego,

b) gdy wydatek służy działalności gospodarczej (sprzedaży), ale zwolnionej z podatku od towarów i usług (zw) - nie dokonuje się odliczenia podatku naliczonego,

c) gdy wydatek służy działalności gospodarczej (sprzedaży), ale opodatkowanej podatkiem od towarów i usług (stawką 0%, 5%, 8% czy 23%) - Wnioskodawca odlicza pełną kwotę podatku naliczonego;

2. Jeżeli Wnioskodawca nabywa towar/usługę, których nie jest w stanie przyporządkować bezpośrednio jednej z przywołanych powyżej działalność, wówczas:

a) gdy wydatek służy zarówno czynnościom będącym poza reżimem ustawy o VAT (w uproszczeniu czynnościom statutowym nieodpłatnym), jak i działalności gospodarczej (sprzedaży) opodatkowanej podatkiem od towarów i usług - wówczas Wnioskodawca odlicza podatek naliczony tzw. prewspółczynnikiem odliczenia podatku naliczonego (obliczonym na podstawie § 6 rozporządzenia),

b) gdy wydatek służy zarówno czynnościom będącym poza reżimem ustawy o VAT (czynnościom statutowym nieodpłatnym), jak i działalności gospodarczej (sprzedaży) zwolnionej z podatku od towarów i usług - wówczas Wnioskodawca nie odlicza podatku nauczonego,

c) gdy wydatek służy tylko działalności gospodarczej, ale zarówno opodatkowanej podatkiem od towarów i usług jak również zwolnionej z podatku od towarów i usług - wówczas Wnioskodawca odlicza podatek naliczony tzw. współczynnikiem odliczenia podatku naliczonego (obliczonym na podstawie art. 90 ust. 4 i dalszych ustawy o VAT),

d) gdy wydatek służy zarówno czynnościom będącym poza reżimem ustawy o VAT (czynnościom statutowym nieodpłatnym), jak i działalności gospodarczej (sprzedaży) opodatkowanej podatkiem od towarów i usług (stawką 0%, 5%, 8%, 23%) oraz zwolnionej z podatku od towarów i usług (zw) - wówczas Wnioskodawca jest zobligowany, w pierwszej kolejności, zastosować prewspółczynnik odliczenia podatku naliczonego. Następnie, względem pozostałej kwoty, winien zastosować tzw. współczynnik odliczenia podatku naliczonego.

Powyższy sposób postępowania wynika z art. 86 ust. 1, art. 86 ust. 2a oraz art. 90 ust. 1, ust. 3 ustawy o VAT. Współczynnik odliczenia podatku naliczonego Wnioskodawca oblicza na podstawie art. 90 ust. 3 - ust. 6 ustawy o VAT. Natomiast prewspółczynnik odliczenia podatku naliczonego Wnioskodawca oblicza na podstawie § 6 rozporządzenia. Uniwersytet uznaje, że wyliczony na podstawie § 6 rozporządzenia prewspółczynnik jest miarodajny i reprezentatywny względem realizowanych czynności.

Na mocy § 1 rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia `(...)` 2019 r. w sprawie włączenia Instytutu …. w …. do Uniwersytetu … w …… (Dz.U. z 2019 r., poz. ….), z dniem 1 października 2019 r. Instytut … w … (zwany dalej Instytutem) został włączony do Uniwersytetu … w …. Z dniem włączenia Instytutu do Uniwersytetu mienie, należności i zobowiązania Instytutu stały się odpowiednio mieniem, należnościami i zobowiązaniami Uniwersytetu (§ 3 ww. rozporządzenia).

Dnia 30 września 2019 r. Instytut został wykreślony jako czynny podatnik od towarów i usług, Uniwersytet stał się sukcesorem wszystkich praw i obowiązków podatkowych Instytutu (Instytut stał się częścią Uniwersytetu - jego wewnętrzną jednostką).

W 2017 r. Instytut (jeszcze jako jednostka odrębna od Uniwersytetu) jako lider konsorcjum aplikował w konkursie ogłoszonym w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa …. na lata 2014-2020 Oś Priorytetowa 1 „komercjalizacja wiedzy” Działanie 1.2. „transfer wiedzy do gospodarki”. Projekt Instytutu (który działał jako lider konsorcjum) został wybrany do dofinansowania i dnia 21 grudnia 2017 r. została przez Instytut podpisana z Województwem …. reprezentowanym przez Agencję ….. umowa nr `(...)`.. o dofinansowanie Projektu „…..”.

Przedmiotem umowy jest dofinansowanie przez Zarząd Województwa …. budowy innowacyjnego centrum (`(...)`) (zwanego dalej Centrum). Zakres rzeczowy planowanego przedsięwzięcia (zwanego dalej Projektem) obejmuje budowę dwóch budynków stanowiących infrastrukturę badawczo-techniczną wraz z ich wyposażeniem w niezbędną do realizacji prac badawczych aparaturę. Projekt przewiduje także zakup mebli i urządzeń umożliwiających prowadzenie prac w pomieszczeniach laboratoryjnych. Będą to budynki, w których umiejscowiona zostanie aparatura umożliwiająca realizację prac badawczych.

Projekt jest realizowany przez konsorcjum składające się z dwóch podmiotów: Instytutu (obecnie Wnioskodawcy) oraz przedsiębiorstwa ….. Zgodnie z zawartą 8 maja 2017 r. umową konsorcjum - między uprzednio Instytutem, a obecnie Wnioskodawcą i firmą …. - Wnioskodawca odpowiada za budowę dwóch budynków oraz zakup urządzeń badawczych, w tym również opracowanie pełnej dokumentacji projektowej i pozyskanie decyzji i pozwoleń niezbędnych do realizacji przedsięwzięcia.

Wnioskodawca w celu realizacji Projektu (tj. budowy Centrum) ponosi oraz będzie ponosił następujące kategorie wydatków. Wydatki związane z:

- budową dwóch połączonych ze sobą budynków, które mają stanowić Centrum (mają zostać wzniesione na działce należącej do Wnioskodawcy);

- nabyciem specjalistycznego oprogramowania służącego do (`(...)`);

- zakupem urządzeń laboratoryjnych i pomiarowych służących przede wszystkim do prowadzenia badań (`(...)`);

- zakupem wyposażenia laboratoriów m.in. w specjalistyczne meble oraz urządzenia umożliwiające prowadzenie prac w pomieszczeniach laboratoryjnych;

- uczestnictwem pracowników w szkoleniach z zakresu obsługi urządzeń znajdujących się w budynku oraz nabyciu odpowiednich uprawnień niezbędnych do korzystania z budynków i urządzeń.

… (konsorcjant) - w ramach Projektu - nabywa urządzenie badawcze sondę CPT wraz z osprzętem. Konsorcjant będzie także brał udział w targach z tzw. branży `(...)`.., spotkaniach rynkowych i konferencjach związanych z (`(...)`).

W ramach umowy o dofinansowanie Wnioskodawca (uprzednio Instytut) działa w imieniu własnym i na własną rzecz oraz w imieniu i na rzecz konsorcjanta. Każdy z konsorcjantów nabywa towary oraz usługi w Projekcie w swoim imieniu i na własną rzecz. Faktury za towary i usługi nabywane przez Wnioskodawcę wystawiane są bezpośrednio na Uniwersytet (uprzednio na Instytut).

Mimo, że umowa o dofinansowanie projektu została podpisana w 2017 r. Projekt dopiero obecnie wchodzi we właściwą fazę realizacji. Z uwagi na bardzo wysoki wzrost kosztów realizacji Projektu względem pierwotnych założeń konieczne stało się wnioskowanie do Zarządu Województwa …. o zwiększenie wartości dofinansowania oraz przesunięcie harmonogramu rzeczowo-finansowego wykonania Projektu. Dodatkowo, w 2019 r. zmienił się podmiot wnioskujący o dofinansowanie (lider Projektu) - w miejsce Instytutu liderem stał się Wnioskodawca (jako następca prawny Instytutu, sukcesor praw i obowiązków Instytutu). Przywołane czynniki spowodowały, że w Projekcie w okresie połowa 2017 r. - połowa 2021 r. były realizowane jedynie usługi związane ze wstępnym przygotowaniem terenu do przyszłej inwestycji (np. archeologiczne badania sondażowe, wycinka drzew i krzewów wraz z uprzątnięciem gałęzi, doradztwo i pomoc w celu wyboru podmiotu w trybie przetargu, usługi inżyniera kontraktu, aktualizacja kosztorysu inwestorskiego budowy, wiercenia i dokumentacja badań podłoża gruntowego, czy też usługa aktualizacji projektu architektonicznego).

Pierwotnie, gdy Projekt miał realizować Instytut (jako istniejący podmiot, czynny podatnik podatku od towarów i usług) zamiarem było, aby Centrum - po oddaniu do użytkowania służyło jednocześnie nieodpłatnej statutowej działalności badawczej (czynnościom będącym poza zakresem ustawy o VAT) oraz czynnościom odpłatnym opodatkowanym podatkiem VAT (najczęściej podstawową 23% stawką podatku od towarów i usług). W Centrum mają być realizowane kompleksowe badania i pomiary (`(...)`). Centrum umożliwi świadczenie wysokiej jakości specjalistycznych badań i usług prowadzonych w obszarze (`(...)`) i wzmocnienie współpracy z przedsiębiorstwami, jednostkami naukowymi i ośrodkami akademickimi oraz sektorem publicznym. Powstała infrastruktura badawcza umożliwi sprostanie oczekiwaniom przedsiębiorstw i pozwoli na transfer wiedzy z sektora nauki do gospodarki. Umożliwi rozwój współpracy z małymi i średnimi przedsiębiorstwami, które wchodząc na rynek lub już na nim działając, będą mogły uzyskać wsparcie merytoryczne co do wprowadzania nowoczesnych rozwiązań na rynku offshore. Poprzez Centrum będą realizowane usługi badawcze takie jak np. (`(...)`). Wszystkie planowane przedsięwzięcia będą realizowane bądź jako badania własne statutowe bądź jako badania odpłatne zlecone (dokumentowane fakturami sprzedaży).

Zamiarem Uniwersytetu (który stał się następcą prawnym Instytutu) jest kontynuowanie – po zakończeniu budowy Projektu - wszystkich opisanych powyżej planów. Uniwersytet zamierza zatem z wykorzystaniem infrastruktury powstałej w projekcie realizować w przyszłości jednocześnie nieodpłatną działalność badawczą statutową (tj. czynności będące poza zakresem ustawy o VAT) oraz czynności odpłatne opodatkowane podatkiem VAT. Dodatkowo jednak Uniwersytet podjął decyzję, że Centrum będzie wykorzystywane także do świadczenia czynności kształcenia - zarówno nieodpłatnego (czynności będące poza zakresem ustawy o VAT) jak i odpłatnego (czyli czynności zwolnionych od podatku VAT). Infrastruktura Centrum zostanie wykorzystana do tworzenia nowych kierunków kształcenia, specjalności oraz organizacji praktyk i staży studenckich (zarówno na realizowanych kierunkach nieodpłatnych jak i odpłatnych). Decyzję tę Wnioskodawca podjął w kwietniu 2021 r. Mimo, że Instytut został przez Wnioskodawcę przejęty w październiku 2019 r. decyzja o włączeniu Centrum w przyszły proces kształcenia (w szczególności odpłatnego, czyli czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług) została przez Wnioskodawcę podjęta w kwietniu 2021 r.

Pierwotnie Centrum - już jako przyszła inwestycja realizowana ewentualnie w strukturach Wnioskodawcy (po uzyskaniu zgody na przyszłe zwiększenie dofinansowania ze strony instytucji dofinansowującej) - miało służyć jedynie czynnościom będącym poza zakresem ustawy o VAT oraz czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT. Dopiero na przełomie 2020 r./2021 r. pojawiły się pierwsze pomysły o ewentualnym wykorzystaniu powstałej w przyszłości bazy laboratoryjnej także do realizacji kształcenia. Finalnie - po wewnętrznych naradach, analizie strategii finansowej oraz przyszłych planowanych działań Wnioskodawcy - w 04.2021 r. Wnioskodawca zadecydował, że Projekt (po zakończeniu inwestycji) będzie bezpośrednio wykorzystywany również do kształcenia przyszłych studentów oraz do dokształcania kadr (do tzw. kształcenia zawodowego). Planowane przyszłe wykorzystanie będzie dotyczyło zarówno kształcenia nieodpłatnego (realizowanego w ramach otrzymywanej subwencji i innych finansowań z budżetu państwa) jak i czynności odpłatnych.

Podsumowując, Wnioskodawca zamierza wykorzystywać Centrum do prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług (świadczenie odpłatnych innowacyjnych usług w oparciu o zaawansowane technologie), zwolnionej z tego podatku (odpłatne usługi kształcenia - np. studia podyplomowe; odpłatne kursy), jak i działalności pozostającej poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług (nieodpłatne usługi kształcenia oraz badania własne statutowe, np. podstawowe finansowane z subwencji lub innych źródeł). Jednocześnie Wnioskodawca nie jest w stanie jednoznacznie i obiektywnie określić, które z zakupionych towarów i usług (składających się na Projekt inwestycyjny) oraz w jakiej obiektywnej części będą służyły jedynie czynnościom będącym poza zakresem ustawy o VAT, jedynie czynnościom zwolnionym z podatku od towarów i usług (zw) czy też jedynie czynnościom opodatkowanym podatkiem od towarów i usług (stawką 0%, 5%, 8% czy 23%). Wszystkie nabywane towary i usługi będą służyły przywołanym trzem rodzajom czynności jednocześnie.

Wnioskując o wskazane na wstępie niniejszego stanu faktycznego dofinansowanie planowanej inwestycji (Projektu) Wnioskodawca miał obowiązek określić w jakim zakresie przewiduje w przyszłości wykorzystanie inwestycji do działalności gospodarczej oraz niegospodarczej. Określenie planowanego przyszłego wykorzystania Centrum w ramach działalności gospodarczej i niegospodarczej niezbędne było na potrzeby wyliczeń występowania tzw. pomocy publicznej. Dokonując wyliczeń Wnioskodawca posługiwał się pojęciami w rozumieniu komunikatu Komisji Europejskiej określającego zasady ramowe dotyczące pomocy państwa na działalność badawczą, rozwojową i innowacyjną (Dz. Urz. UE C 198 z 27.06.2014 r.), a nie pojęciami ustawy o VAT. Przykładowo, poprzez działalność niegospodarczą, w rozumieniu ww. komunikatu, rozumie się działania związane z transferem wiedzy, jeżeli są one prowadzone przez organizację prowadzącą badania lub infrastrukturę badawczą (w tym przez ich działy lub jednostki zależne) albo wspólnie z innymi podmiotami tego typu lub w imieniu innych podmiotów tego typu, a wszelkie zyski z tych działań są reinwestowane w zasadniczą działalność organizacji prowadzących badania lub infrastruktur badawczych. Zlecenie wykonania odpowiednich usług stronom trzecim w drodze procedury otwartej pozostaje bez uszczerbku dla niegospodarczego charakteru takiej działalności. Za działalność niegospodarczą uznawane jest także kształcenie mające na celu zwiększanie coraz lepiej wyszkolonych zasobów ludzkich. Zgodnie z orzecznictwem i praktyką decyzyjną Komisji Europejskiej edukację publiczną organizowaną w ramach krajowego systemu edukacji, finansowaną głównie lub wyłącznie przez państwo i nadzorowaną przez państwo uznaje się za działalność niegospodarczą. Czyli realizowane przez Wnioskodawcę kształcenie odpłatne uznawane jest za działalność niegospodarczą (gdyż jest realizowane w stopniu mniejszym niż kształcenie finansowane z budżetu państwa).

Natomiast za działalność gospodarczą traktowany jest np. wynajem wyposażenia lub laboratoriów przedsiębiorstwom, świadczenie usług dla przedsiębiorstw lub prowadzenie badań na zlecenie.

Ponieważ kosztorys przedsięwzięcia obejmuje zarówno nakłady budowlane, nakłady na wyposażenie powstającej infrastruktury oraz nakłady na zakup specjalistycznego sprzętu badawczego, zastosowano trzy metody przypisywania nakładów do dwóch, wyodrębnionych rodzajów działalności, tj. działalności gospodarczej oraz niegospodarczej (działalności w rozumieniu komunikatu Komisji Europejskiej określającego zasady ramowe dotyczące pomocy państwa na działalność badawczą, rozwojową i innowacyjną, czyli definicji stosowanej na potrzeby obliczania pomocy publicznej):

- dla nakładów budowlanych zastosowano współczynnik powierzchniowy odzwierciedlający stosunek powierzchni pomieszczeń, wykorzystywanych do działalności gospodarczej oraz do działalności niegospodarczej do powierzchni ogółem;

- dla nakładów związanych z zakupem wyposażenia laboratoriów (bez specjalistycznego sprzętu badawczego) zastosowano bezpośrednie przypisanie wyposażenia do pomieszczeń, w których dane wyposażenie ma być umieszczone;

- dla nakładów związanych z zakupem specjalistycznego sprzętu badawczego zastosowano współczynnik, opierający się na planowanym, czasowym wykorzystaniu poszczególnych urządzeń, na cele prowadzenia działalności gospodarczej i niegospodarczej.

Na podstawie dokonanej wewnętrznie analizy Wnioskodawca określił, że ww. planowane wykorzystanie można określić na następującym poziomie (są to dane zaktualizowane po przejęciu Instytutu przez Wnioskodawcę):

1. budynek 1 - planowane używanie do działalności gospodarczej - 91,92%; planowane używanie do działalności niegospodarczej - ok. 8,08%;

2. budynek 2 - planowane używanie do działalności gospodarczej - 64,01%; planowane używanie do działalności niegospodarczej - 35,99%;

3. aparat do cyklicznych badań prostego ścinania 10 kN - planowane używanie do działalności gospodarczej - 80%; planowane używanie do działalności niegospodarczej - 20%;

4. aparat do badań ścinania skrętnego - planowane używanie do działalności gospodarczej - 80%; planowane używanie do działalności niegospodarczej - 20%;

5. aparat do zaawansowanych badań trójosiowych - planowane używanie do działalności gospodarczej - 74,48%; planowane używanie do działalności niegospodarczej - 25,52%;

6. aparat do cyklicznych badań prostego ścinania z komorą ciśnienia bocznego 10kN - planowane używanie do działalności gospodarczej - 70%; planowane używanie do działalności niegospodarczej - 30%.

Wnioskodawca zawarł z przedsiębiorcami zainteresowanymi tzw. branżą offshore listy intencyjne o planowanej przyszłej współpracy w obszarze badań naukowych, prac zleconych oraz przyszłego kształcenia kadr. Na dzień złożenia Wniosku nie zostały zawarte z przedsiębiorcami żadne umowy związane z przyszłym odpłatnym udostępnianiem infrastruktury objętej dofinansowaniem.

Zakres zapytania Uniwersytetu obejmują wydatki związane z Projektem udokumentowane fakturami otrzymanymi od dnia 04.2021 r., tj. od dnia podjęcia decyzji przez Wnioskodawcę, że zamierza on wykorzystywać Centrum do jednoczesnego przyszłego prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług (świadczenie odpłatnych innowacyjnych usług w oparciu o zaawansowane technologie), zwolnionej z tego podatku (odpłatne usługi kształcenia - np. studia podyplomowe; odpłatne kursy), jak i działalności pozostającej poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług (nieodpłatne usługi kształcenia oraz badania własne statutowe, np. podstawowe finansowane z subwencji lub innych źródeł).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy względem dokonywanych od kwietnia 2021 r. - udokumentowanych fakturami - nabyć towarów i usług, jakie Wnioskodawca ponosi celem budowy dwóch wskazanych w stanie faktycznym budynków Centrum przysługuje Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego tzw. prewspółczynnikiem (obliczanym na podstawie § 6 rozporządzenia) oraz współczynnikiem (obliczanym na podstawie art. 90 ust. 3 i nast. ustawy o VAT)?

2. Czy względem nabywanych urządzeń, aparatury, wyposażenia badawczego oraz wyposażenia podstawowego w jakie zostaną wyposażone wybudowane budynki Centrum będzie Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego tzw. prewspółczynnikiem (obliczanym na podstawie § 6 rozporządzenia) oraz współczynnikiem (obliczanym na podstawie art. 90 ust. 3 i nast. ustawy o VAT)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, względem dokonywanych od kwietnia 2021 r. udokumentowanych fakturami nabyć towarów i usług jakie Wnioskodawca ponosi celem budowy dwóch wskazanych w stanie faktycznym budynków Centrum przysługuje Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego tzw. prewspółczynnikiem (obliczanym na podstawie § 6 rozporządzenia) oraz współczynnikiem (obliczanym na podstawie art. 90 ust. 3 i nast. ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a) nabycia towarów i usług;

b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do wykonywana czynności opodatkowanych tzn. takich których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest (tylko) związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywana do czynności zwolnionych od podatku albo niepodlegających opodatkowaniu VAT.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej określonej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. W myśl tego przepisu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W przypadku Wnioskodawcy działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT to głównie odpłatne usługi kształcenia, odpłatne usług noclegowe, odpłatny wynajem lokali użytkowych, infrastruktury Wnioskodawcy, odpłatne badana wykonywane na zlecenie, odpłatna sprzedaż wydawnictw oraz tzw. komercjalizacja wyników badań (sprzedaż licencji do uzyskanych w toku prac badawczych wyników badań, zbycie praw majątkowych do uzyskanych wyników badań).

Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy publicznej czy nieodpłatną działalność statutową).

W przypadku Wnioskodawcy to przede wszystkim nieodpłatne czynności kształcenia oraz badania własne naukowe finansowane z subwencji oraz ewentualnie różnego typu dofinansowań celowych.

Wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego uzupełniają regulacje zawarte w art . 86 ust. 2a-2 h oraz art. 90 ust. 1-3 ustawy o VAT.

Na podstawie art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art .8 ust. 2 oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2 oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Według art. 86 ust. 2b ustawy o VAT, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalność i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz

2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza z wyjątkiem celów osobistych (które w analizowanej sprawie nie istnieją).

W myśl art. 86 ust. 2c ustawy o VAT przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

1. średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;

2. średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;

3. roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;

4. średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

Według art. 86 ust. 2d ustawy o VAT w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy. Proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio (art. 86 ust. 2g ustawy o VAT).

Jednocześnie, w przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22 uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 art. 86 ustawy o VAT sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji (art. 86 ust. 2h ustawy).

Z kolei, jak stanowi art. 86 ust. 22 ustawy o VAT, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 86 ust. 22 ustawy o VAT, wydane zostało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników. Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej „sposobem określenia proporcji” oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określania proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia). W rozporządzeniu tym zostali wskazani podatnicy, do których przepisy w nim zawarte się odnoszą. Są to jednostki samorządu terytorialnego, samorządowe instytucje kultury, państwowe instytucje kultury, uczelnie publiczne, instytuty badawcze (§ 6 dotyczy uczelni publicznych).

Jednocześnie jak podaje art. 90 ust. 1 – ust. 3 ustawy o VAT w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik obowiązany jest do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami w stosunku, do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (ust. 1). Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1 podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego ust. 2). Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuję prawo do obniżenia kwoty podatku należnego w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Wnioskodawca względem towarów/usług nabywanych celem budowy opisanych w stanie faktycznym budynków Centrum nie jest w stanie jednoznacznie i obiektywnie określić jakie z nich oraz w jakiej obiektywnej części będą służyły czynnościom będącym poza zakresem ustawy o VAT, czynnościom zwolnionym z podatku VAT czy też czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT. Wszystkie nabywane towary i usługi będą służyły przywołanym trzem rodzajom czynności jednocześnie. Wszystkie trzy rodzaje czynności (czynności będące poza zakresem ustawy o VAT, czynności zwolnione z podatku VAT czy też czynności opodatkowane podatkiem VAT) będą bowiem wykonywane w tym samym miejscu (tj. budynkach będących Centrum). Nie można obiektywnie ustalić w jakim zakresie, w jakiej ilości i jakiego rodzaju czynności zostaną w Centrum wykonane. Bezpośrednie przypisanie w całości bądź w części zakupów wykorzystanych do jednego z opisanych celów nie jest możliwe. Nie jest możliwa tzw. bezpośrednia alokacja wydatków. W tych samych pomieszczeniach Centrum będą świadczone:

1. zarówno usługi kształcenia nieodpłatnego (finansowanego z subwencji) jak również odpłatnego (np. studia podyplomowe, odpłatne kursy),

2. badania własne Wnioskodawcy, badania podstawowe finansowane z subwencji jak również badania zlecone przez zewnętrzne firmy czy instytucje (odpłatne usługi).

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy względem opisanych w stanie faktycznym udokumentowanych fakturami wydatków, które Wnioskodawca ponosi na budowę i wyposażenie przysługuje Wnioskodawcy prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego. Jednocześnie winno to być odliczenie dokonane tzw. prewspółczynnikiem (obliczanym na podstawie § 6 rozporządzenia) oraz współczynnikiem (obliczanym na podstawie art. 90 ust. 4 i nast. ustawy o VAT).

Zdaniem Wnioskodawcy w opisanej w stanie faktycznym sytuacji nie ma podstaw do uznania, że zastosowanie znajdzie art. 86 ust. 2h ustawy o VAT, który mówi, że w przypadku gdy podatnik dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodne z przepisami wydanym na podstawie ust. 22 art. 86 ustawy o VAT sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji - co w przypadku analizowanego Projektu prowadziłoby do odliczenia podatku naliczonego prewskaźnikiem w wartości odpowiednio: 91,92% (budynek 1) oraz 64,01% (budynek 2), a następnie wskaźnikiem wyliczonym na podstawie art. 90 ust. 3 i kolejne ustawy o VAT.

Takim wskaźnikiem (prewskaźnikiem) nie jest, zdaniem Wnioskodawcy, określony na potrzeby dofinansowania inwestycji podział na tzw. część gospodarczą (91,92 % oraz 64,01 %) i niegospodarczą Projektu (odpowiednio około: 8% oraz 35%). Wskaźnik ten bowiem nie jest miarodajny - w rozumieniu ustawy o VAT - i nie pozwala na zapewnienie dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej. Przy określaniu tego wskaźnika Wnioskodawca nie posługiwał się pojęciem działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, tj. w rozumieniu art. 15 ust. 2 tej ustawy (a w rozumieniu komunikatu Komisji Europejskiej określającego zasady ramowe dotyczące pomocy państwa na działalność badawczą, rozwojową i innowacyjną). Na potrzeby dofinansowania Projektu za działalność gospodarczą przyjęto odpłatne usługi udostępniania infrastruktury oraz odpłatne usługi badań zleconych, a przykładowo transfer wiedzy (czyli tzw. odpłatną komercjalizację wyników badań) uznaje się jako działalność niegospodarczą (jeżeli tylko przychody z takiej sprzedaży będą przekazywane na realizację czynności nieodpłatnych statutowych). Natomiast w rozumieniu ustawy o VAT działalnością gospodarczą jest m.in. tzw. komercjalizacja wyników badań (odpłatne udostępniania praw majątkowych do wyników badań). Kolejno, w rozumieniu ustawy o VAT za działalność gospodarczą rozumie się także odpłatne usługi kształcenia.

Wprowadzony przez Wnioskodawcę - we wniosku o dofinansowanie oraz podpisanej umowie o dofinansowanie - podział na część gospodarczą i niegospodarczą Projektu nie pozwala na zachowanie miarodajności odliczenia - w rozumieniu ustawy o VAT - również z tego względu, że część przyszłych czynności (badań, kształcenia etc.) może być realizowana nie tylko w laboratoriach budynków Centrum, ale także w pozostałych laboratoriach Uczelni. To samo dotyczy usług kształcenia (zarówno odpłatnych jak i nieodpłatnych). Wnioskodawca posiada znaczną infrastrukturę, w której realizuje usługi kształcenia. Budynki i aparatura Centrum będą stanowiły jeden z elementów kształcenia. Proces kształcenia realizowany jest w rozproszonych budynkach Wnioskodawcy. W Centrum będzie realizowany, przykładowo, jeden moduł z wieloletniego planu kształcenia lub tylko część praktyczna kształcenia (część teoretyczna będzie realizowana w innych budynkach Wnioskodawcy).

Określona na potrzeby dofinansowania Projektu metoda podziału na część gospodarczą i niegospodarczą oddaje jedynie część planowanej przyszłej sprzedaży. Nie oddaje więc specyfiki prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności w rozumieniu ustawy o VAT oraz nie zapewnia obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane. Zatem uznać należy, że zastosowanie proponowanej przez Wnioskodawcę metody mogłoby prowadzić do nieadekwatnego odliczenia podatku naliczonego - niezgodnego z rzeczywistością. Wskazana metoda nie oddaje intensywności rzeczywistego planowanego wykorzystania laboratoriów (części budynku) do działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT (pomijając w wyliczeniu kwestię planowanego odpłatnego kształcenia oraz planowanej odpłatnej komercjalizacji). Co również ważne przepisy ustawy o VAT i rozporządzenia wykonawczego do niej wydanego nie przewidują odrębnego rozliczania (w kontekście podatku naliczonego) poszczególnych składników majątku (tutaj budowy budynków) będących w zasobach Wnioskodawcy odrębnie.

W przeciwieństwie do metody zastosowanej we wniosku (a następnie umowie) o dofinansowanie Projektu metoda wynikająca z § 6 rozporządzenia obejmuje całokształt działalności Wnioskodawcy, obejmuje szereg zmiennych odnoszących się do całokształtu działalności Wnioskodawcy, co czyni zadość wymogowi odpowiadania specyfice wykonywanej działalności oraz specyfice dokonywanych nabyć. W dalszej kolejności Wnioskodawca winien zastosować jeszcze wskaźnik odliczenia wyliczony na podstawie art. 90 ust. 3 i kolejne ustawy o VAT.

Ad. 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, względem nabywanych urządzeń, aparatury, wyposażenia badawczego oraz wyposażenia podstawowego w jakie zostaną wyposażone wybudowane budynki Centrum będzie Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego tzw. prewspółczynnikiem (obliczanym na podstawie § 6 rozporządzenia) oraz współczynnikiem (obliczanym na podstawie art. 90 ust. 3 i nast. ustawy o VAT).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w tym zakresie opiera się na identycznych tezach jak wskazane w uzasadnieniu stanowiska do pytania pierwszego. W miejscu tym zostanie ono zatem ujęte już tylko w punktach. Względem planowanych nabyć urządzeń, aparatury, wyposażenia badawczego oraz wyposażenia podstawowego w jakie zostaną wyposażone wybudowane budynki Centrum:

1. Wnioskodawca nie jest w stanie jednoznacznie i obiektywnie określić jakie z nich oraz w jakiej obiektywnej części będą służyły czynnościom będącym poza zakresem ustawy o VAT, czynnościom zwolnionym z podatku VAT czy też czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT,

2. Wszystkie nabywane towary (wraz z ewentualnie usługami montażu i przeszkolenia) będą służyły przywołanym trzem rodzajom czynności jednocześnie,

3. Wszystkie trzy rodzaje czynności (czynności będące poza zakresem ustawy o VAT, czynności zwolnione z podatku VAT czy też czynności opodatkowane podatkiem VAT) będą wykonywane w tym samym miejscu (budynku) oraz w tych samych salach (laboratoriach). Nie można obiektywnie ustalić w jakim zakresie, w jakiej ilości i jakiego rodzaju czynności zostaną w budynku wykonane. W tych samych laboratoriach mogą być świadczone zarówno usługi kształcenia nieodpłatnego (finansowanego z subwencji) jak również odpłatnego (np. studia podyplomowe; odpłatne kursy), zarówno badania własne Wnioskodawcy, badania podstawowe finansowane z subwencji jak również badania zlecone przez zewnętrzne firmy czy instytucje (odpłatne usługi). Dodatkowo Wnioskodawca ma zamiar komercjalizować wyniki badań naukowych.

4. Nie ma podstaw do uznania, że względem przywołanych nabyć aparatury i wyposażenia odliczenie powinno zostać zastosowane pierwotnie w wartości odpowiednio: 80%, 74,48% czy też 70% (tzw. gospodarcza część projektu), a następnie wskaźnikiem wyliczonym na podstawie art. 90 ust. 3 i następne ustawy o VAT. Wskazane wartości (80%, 74,48% czy też 70%) nie pozwalają na zapewnienie dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej. Przy określaniu tej wartości Wnioskodawca nie posługiwał się pojęciem działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. Na potrzeby dofinansowania projektu nie uznano za działalność gospodarczą odpłatnych usług kształcenia oraz planowanej komercjalizacji wyników badań (odpłatnego udostępniania praw majątkowych do wyników badań),

5. Część przyszłych czynności (badań, kształcenia etc.) będzie realizowana nie tylko w laboratoriach Centrum, ale także jednocześnie w pozostałych laboratoriach Wnioskodawcy. To samo dotyczy usług kształcenia (zarówno odpłatnych jak i nieodpłatnych),

6. Przepisy ustawy o VAT i rozporządzenia wykonawczego do niej wydanego nie przewidują odrębnego rozliczania (w kontekście podatku naliczonego) poszczególnych nabywanych składników majątku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a) nabycia towarów i usług,

b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z przywołanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy o VAT generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 86 ust. 2a-2h ustawy oraz art. 90 ustawy o VAT.

Jak stanowi art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz

2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

1. średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;

2. średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;

3. roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;

4. średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

W celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy (art. 86 ust. 2d ustawy).

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Według art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio (art. 86 ust. 2g ustawy).

W przypadku, gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji – art. 86 ust. 2h ustawy.

Na podstawie ww. przepisu art. 86 ust. 22 ustawy, zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2021 r., poz. 999), zwane dalej „rozporządzeniem”. Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej „sposobem określenia proporcji” oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia).

W rozporządzeniu tym zostali wskazani podatnicy, do których przepisy w nim zawarte się odnoszą. Są to: jednostki samorządu terytorialnego, samorządowe instytucje kultury, państwowe instytucje kultury, uczelnie publiczne, instytuty badawcze.

Zgodnie z § 6 ww. rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym od 22 lutego 2020 r., w przypadku uczelni publicznej, jako sposób określenia proporcji uznaje się sposób ustalony według wzoru:

A x 100

X = –––––––––

A + F

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X – proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A – roczny obrót z działalności gospodarczej uczelni publicznej,

F – sumę wykorzystanych przez uczelnię publiczną środków obejmującą subwencje, dotacje i inne środki o podobnym charakterze przeznaczone w danym roku przez tę uczelnię na zadania, o których mowa w ustawie z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r. poz. 478 i 619), których realizacja nie mieści się w działalności gospodarczej, wynikające ze sprawozdania z wykonania planu rzeczowo-finansowego tej uczelni, z wyłączeniem środków finansowych przeznaczonych na stypendia dla studentów lub doktorantów.

Zgodnie z § 8 ww. rozporządzenia w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w § 3-7, mogą być przyjęte dane za rok podatkowy poprzedzający poprzedni rok podatkowy.

Należy również zauważyć, że w przypadku wykonywania w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych od podatku, należy mieć na uwadze uregulowania zawarte w art. 90 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w cyt. wyżej ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Przepis art. 90 ust. 4 ustawy stanowi, że proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

W świetle art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Według art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;

2. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

W myśl art. 90 ust. 8 ustawy podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30 000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

Na mocy art. 90 ust. 9 ustawy przepis ust. 8 stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna.

Przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku (art. 90 ust. 9a ustawy).

Zgodnie z art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;

2. nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy, wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy.

W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania VAT. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą.

Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT. Natomiast przez cele inne, rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Z art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w ramach realizowanego Projektu ponosi/będzie ponosił wydatki związane z:

- budową dwóch połączonych ze sobą budynków, które mają stanowić Centrum (mają zostać wzniesione na działce należącej do Wnioskodawcy);

- nabyciem specjalistycznego oprogramowania służącego do przetwarzania danych uzyskanych w procesie prowadzonych badań (`(...)`);

- zakupem urządzeń laboratoryjnych i pomiarowych służących przede wszystkim do prowadzenia badań (`(...)`);

- zakupem wyposażenia laboratoriów m.in. w specjalistyczne meble oraz urządzenia umożliwiające prowadzenie prac w pomieszczeniach laboratoryjnych;

- uczestnictwem pracowników w szkoleniach z zakresu obsługi urządzeń znajdujących się w budynku oraz nabyciu odpowiednich uprawnień niezbędnych do korzystania z budynków i urządzeń.

Wnioskodawca zamierza wykorzystywać efekty realizowanego Projektu do prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług (świadczenie odpłatnych innowacyjnych usług w oparciu o zaawansowane technologie), zwolnionej z tego podatku (odpłatne usługi kształcenia - np. studia podyplomowe; odpłatne kursy), jak i działalności pozostającej poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług (nieodpłatne usługi kształcenia oraz badania własne statutowe, np. podstawowe finansowane z subwencji lub innych źródeł). Jednocześnie Wnioskodawca nie jest w stanie jednoznacznie i obiektywnie określić, które z zakupionych towarów i usług (składających się na Projekt inwestycyjny) oraz w jakiej obiektywnej części będą służyły jedynie czynnościom będącym poza zakresem ustawy o VAT, jedynie czynnościom zwolnionym z podatku od towarów i usług (zw) czy też jedynie czynnościom opodatkowanym podatkiem od towarów i usług (stawką 0%, 5%, 8% czy 23%). Wszystkie nabywane towary i usługi będą służyły przywołanym trzem rodzajom czynności jednocześnie.

Jak wskazano na wstępie, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Uprawnienie do dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie przysługuje więc w przypadku nabycia towarów i usług, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podatnik w celu odliczenia podatku naliczonego, w pierwszej kolejności ma obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności nieopodatkowanych tym podatkiem.

Natomiast w przypadku gdy nabywane towary i usługi, wykorzystywane będą zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, podatnik jest w pierwszej kolejności zobowiązany do wydzielenia podatku naliczonego przy zastosowaniu prewspółczynnika (proporcji) umożliwiającego odliczenie podatku naliczonego w prawidłowej wysokości, zgodnie z zasadami określonymi w art. 86 ust. 2a-2h ustawy oraz rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników.

Następnie w odniesieniu do zakupów wykorzystywanych w ramach działalności zarówno do czynności opodatkowanych jak i zwolnionych od podatku VAT, których podatnik nie jest w stanie przyporządkować w całości do czynności opodatkowanych, zobowiązany jest do wydzielenia podatku naliczonego przy zastosowaniu wskaźnika proporcji, o którym mowa w art. 90 ustawy.

Wobec powyższego skoro w okolicznościach niniejszej sprawy poniesione od kwietnia 2021 r. wydatki w związku z budową dwóch budynków Centrum oraz nabyciem urządzeń, aparatury, wyposażenia badawczego i podstawowego celem wyposażenia ww. budynków wykorzystywane są/będą zarówno do celów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej oraz do celów innych niż działalność gospodarcza, a Wnioskodawca nie ma możliwości ich powiązania z konkretnymi kategoriami działalności, zastosowanie znajdą przepisy art. 86 ust. 2a i następne ustawy oraz ww. rozporządzenia w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników.

Powołane przypisy art. 86 ust. 2a i następne ustawy oraz ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. mają bowiem zastosowanie wyłącznie do sytuacji, w której nabywane towary i usługi, wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Przy czym, jak wynika z okoliczności sprawy, nabywane towary i usługi w związku z budową budynków Centrum oraz celem wyposażenia ww. budynków w ramach działalności gospodarczej wykorzystywane są/będą do czynności opodatkowanych i zwolnionych od podatku. W związku z powyższym Wnioskodawca jest/będzie zobowiązany także do zastosowania wskaźnika proporcji obliczonego zgodnie z art. 90 ust. 3 i następne ustawy.

Zatem należy stwierdzić, że skoro ww. wydatki poniesione w ramach Projektu są/będą związane z czynnościami opodatkowanymi, zwolnionymi od podatku oraz niepodlegającymi opodatkowaniu, Wnioskodawcy przysługuje/będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w wysokości ustalonej w pierwszej kolejności w oparciu o sposób określenia prewspółczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a i nast. ustawy oraz § 6 rozporządzenia, a następnie na podstawie wskaźnika proporcji, o którym mowa w art. 90 ust. 3 ustawy. Prawo to przysługuje/będzie przysługiwało, o ile nie wystąpią przesłanki negatywne, o których mowa w art. 88 ustawy.

Reasumując Wnioskodawca w stosunku do ponoszonych od kwietnia 2001 r. wydatków w związku z budową dwóch budynków Centrum oraz nabyciem urządzeń, aparatury, wyposażenia badawczego i podstawowego celem wyposażenia ww. budynków ma/będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących te wydatki przy zastosowaniu prewspółczynnika obliczonego dla Uczelni, zgodnie z wzorem określonym § 6 ww. rozporządzenia z dnia 17 grudnia 2015 r. jak również wskaźnika proporcji obliczonego na podstawie przepisów art. 90 ust. 3 i następne ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach opisu sprawy przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisu sprawy.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Końcowo nadmienia się, iż w związku z okolicznością, że niniejsza interpretacja dotyczy dwóch stanów faktycznych oraz dwóch zdarzeń przyszłych, natomiast Wnioskodawca wniósł w dniu 2 września 2021 r. opłatę w łącznej wysokości 240 zł, różnica w kwocie 80 zł zostanie zwrócona na rachunek bankowy wskazany w części F poz. 60 wniosku ORD-IN, zgodnie z art. 14f § 2a ww. ustawy.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.