0113-KDIPT1-2.4012.620.2021.3.JSZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 sierpnia 2021 r. (data wpływu 24 sierpnia 2021 r.), uzupełnionym pismami z 31 sierpnia 2021 r. (data wpływu 3 września 2021 r.) oraz z 19 listopada 2021 r. (data wpływu 22 listopada 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

· nieuznania Spółki wykonującej powierzone zadania własne Województwa za podatnika podatku VAT (podatek od towarów i usług) oraz braku opodatkowania podatkiem VAT ww. czynności,

· nieuznania uzyskiwanej przez Spółkę rekompensaty za podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT

- jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

24 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Spółki wykonującej powierzone zadania własne Województwa za podatnika podatku VAT oraz braku opodatkowania podatkiem VAT ww. czynności, nieuznania uzyskiwanej przez Spółkę rekompensaty za podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT oraz w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z 31 sierpnia 2021 r. oraz z 19 listopada 2021 r. poprzez przesłanie dowodu uiszczenia opłaty, doprecyzowanie opisu sprawy, zadanych pytań oraz uiszczenie brakującej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu z 19 listopada 2021 r.).

… Sp. z o.o. (zwana dalej: „Spółką” lub „Wnioskodawcą”) została utworzona na podstawie Uchwały Nr … Sejmiku Województwa … z dnia 21 grudnia 2020 r. w sprawie wyrażenia zgody na utworzenie Spółki pod firmą … spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Jak zastrzeżono w § 1 ww. uchwały, utworzonej spółce powierzone zostanie prowadzenia działalności obejmującej wspieranie i promowanie rozwoju Województwa poprzez wprowadzanie przez tę spółkę na rynek regionalny instrumentów finansowych asygnowanych na realizację celów polityki rozwoju Województwa, w tym na kreowanie aktywności podmiotów gospodarczych. Jednocześnie, zgodnie z § 4 ust. 1 Umowy spółki celem jej działalności jest zarządzanie środkami finansowymi w obszarze wsparcia rozwoju mikro, małych i średnich przedsiębiorstw w szczególności poprzez ułatwienie dostępu do finansowania. W niniejszej sprawie kluczowe znacznie ma również fakt, że jedynym udziałowcem (posiadającym całość udziałów) jest Województwo. Wnioskodawca pozostaje zatem pod całkowita kontrolą i nadzorem swojego jedynego udziałowca.

Podstawę prawną utworzenia Wnioskodawcy stanowi art. 13 ust. 1a ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1668, zwana dalej: „u.s.w.”), w myśl którego w sferze użyteczności publicznej województwo może, w celu realizacji działań z zakresu, o którym mowa w art. 11 ust. 2, utworzyć regionalny fundusz rozwoju w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością albo spółki akcyjnej. Jednocześnie, jak wskazano w art. 11 ust. 2 u.s.w. samorząd województwa prowadzi politykę rozwoju województwa, na którą składa się m.in. tworzenie warunków rozwoju gospodarczego, w tym kreowanie rynku pracy, utrzymanie i rozbudowa infrastruktury społecznej i technicznej o znaczeniu wojewódzkim, pozyskiwanie i łączenie środków finansowych: publicznych i prywatnych, w celu realizacji zadań z zakresu użyteczności publicznej.

Wnioskodawca zawrze z Województwem umowę, na mocy której zostaną mu powierzone zadania własne Województwa polegające na:

1. zarządzaniu wkładami zwróconymi z instrumentów inżynierii finansowej realizowanych w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego dla Województwa na lata 2007-2013, o których mowa w art. 98 ust. 1 ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014-2020 oraz zarządzaniu przychodami wygenerowanymi na tych środkach;

2. zarządzaniu środkami finansowymi, oraz ich efektywne angażowanie w obszarze wsparcia rozwoju mikro, małych i średnich przedsiębiorstw;

3. tworzeniu organizacyjnych i finansowych warunków sprzyjających rozwojowi i pobudzaniu aktywności gospodarczej oraz podnoszeniu poziomu konkurencyjności i innowacyjności województwa.

Na mocy Umowy Województwo powierzy czasowo – na okres realizacji ww. zadań – Wnioskodawcy środki finansowe.

W tym miejscu zasadnym jest również wskazać, na § 4 ust 2 Umowy spółki, w którym określono jej przedmiot działalności jako m.in.:

a) pozostałe formy udzielania kredytów (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 64.92.Z);

b) pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych (PKD 66.19.Z);

c) pozostała działalność wspomagająca prowadzenie działalności gospodarczej, gdzie indziej niesklasyfikowana (PKD.82.99.Z);

d) pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane (PKD 85.59.B);

e) pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKD 70.22.Z);

f) działalność rachunkowo-księgowa, doradztwo podatkowe (PKD 69.20.Z).

Nie może również ujść uwadze, że powierzenie zadań Wnioskodawcy nastąpi na podstawie art. 12 Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylająca dyrektywę 2004/18/WE, w myśl którego zamówienie publiczne udzielone przez instytucję zamawiającą osobie prawa prywatnego lub publicznego nie jest objęte zakresem stosowania niniejszej dyrektywy, jeżeli spełnione są wszystkie następujące warunki:

a) instytucja zamawiająca sprawuje nad daną osobą prawną kontrolę podobną do kontroli, jaką sprawuje nad własnymi jednostkami;

b) ponad 80% działalności kontrolowanej osoby prawnej jest prowadzone w ramach wykonywania zadań powierzonych jej przez instytucję zamawiającą sprawującą kontrolę lub przez inne osoby prawne kontrolowane przez tę instytucję zamawiającą; oraz

c) w kontrolowanej osobie prawnej nie ma bezpośredniego udziału kapitału prywatnego, z wyjątkiem form udziału kapitału prywatnego o charakterze niekontrolującym i nieblokującym, wymaganych na mocy krajowych przepisów ustawowych, zgodnie z Traktatami, oraz niewywierających decydującego wpływu na kontrolowaną osobę prawną.

Uznaje się, że instytucja zamawiająca sprawuje nad daną osobą prawną kontrolę podobną do kontroli, jaką sprawuje nad własnymi jednostkami w rozumieniu akapitu pierwszego lit. a), jeżeli wywiera decydujący wpływ zarówno na cele strategiczne, jak i na istotne decyzje kontrolowanej osoby prawnej. Kontrolę tę może sprawować także inna osoba prawna, która sama jest kontrolowana w ten sam sposób przez instytucję zamawiającą.

W myśl art. 98 ust. 1 Ustawy wdrożeniowej środki finansowe pochodzące z wkładów wniesionych w ramach krajowych i regionalnych programów operacyjnych do instrumentów inżynierii finansowej, wdrażanych na podstawie art. 44 rozporządzenia Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. ustanawiającego przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1260/1999 (Dz.Urz. UE L 210 z 31.07.2006, str. 25, z późn. zm.), po wykonaniu zobowiązań wynikających z zawartych umów o dofinansowanie w zakresie ich wykorzystania zgodnie z art. 78 ust. 7 tego rozporządzenia, niezaangażowane w ramach umów z odbiorcami wsparcia udzielanego przez instrumenty inżynierii finansowej oraz środki zwracane przez tych odbiorców do instrumentów inżynierii finansowej są ponownie wykorzystywane na realizację celów określonych w art. 78 ust. 7 tego rozporządzenia, zgodnie z art. 152 ust. 1 rozporządzenia ogólnego. Ze wskazanej normy prawnej wynika zatem bezwzględny obowiązek ponownego wykorzystania środków finansowych pochodzących z wkładów wniesionych w ramach krajowych i regionalnych programów operacyjnych do instrumentów inżynierii finansowej, wdrażanych na podstawie art. 44 rozporządzenia Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. ustanawiającego przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1260/1999 (Dz. Urz. UE L 210 z 31.07.2006. str. 25, z późn. zm.). Jednocześnie, zgodnie z art. 98 ust. 4 pkt 2) Ustawy wdrożeniowej w celu ponownego wykorzystania środków finansowych, o których mowa w ust. 1 powołanego przepisu, otwiera się w Banku Gospodarstwa Krajowego rachunki do obsługi instrumentów inżynierii finansowej. W niniejszej sprawie kluczowe znaczenia ma również norma prawna zawarta w ust. 4 pkt 2 omawianego art. 98 Ustawy wdrożeniowej, na gruncie którego zastrzeżono, że wyłącznym dysponentem środków finansowych zgromadzonych na rachunku, o którym mowa w ust. 2, jest zarząd województwa – w odniesieniu do środków pochodzących z regionalnego programu operacyjnego.

Na gruncie powyższych rozważań jednoznacznym jest, że ponowne wykorzystanie środków finansowych, o których mowa w art. 98 ust. 1 ustawy wdrożeniowej jest zadaniem własnym województwa, które to na mocy zawartej ze Spółką umowy powierzenia będzie przez nią realizowane.

Zawarcie przedmiotowej Umowy stanowić zatem będzie zlecenie zadań własnych Województwa podmiotowi wewnętrznemu i zgodnie z art. 12 Dyrektywy 24/2014/UE nie wymaga zastosowania procedur zamówienia publicznego. Województwo będzie zatem realizować zadania własne nałożone na ten organ władzy publicznej za pomocą utworzonej przez siebie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Nie ma więc w tym przypadku do czynienia z konkurencyjnym rynkiem, na którym działają różne podmioty mogące stanowić potencjalnego wykonawcę wyłonionego w drodze przetargu.

Jednocześnie w preambule umowy powierzenia realizacji zadania publicznego ma zostać zawarte zastrzeżenie, że: „Zarząd Województwa realizując główne założenia „Strategii Rozwoju Województwa do 2030r.”, w szczególności cele obejmujące pobudzanie aktywności gospodarczej oraz podnoszenie poziomu konkurencyjności i innowacyjności gospodarki województwa, działając na podstawie art. 41 ust. 1 i ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1668) oraz art. 98 ust. 1 ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014-2020 (Dz. U. z 2020 r. poz. 818) przyjął „Założenia do Strategii inwestycyjnej dla środków finansowych zwróconych z instrumentów finansowych w ramach Regionalnych Programów Operacyjnych Województwa”. W ich ramach wskazał podstawowe obszary działań dla utworzonego w celu wspierania przedsiębiorstw, jako generatorów rozwoju społeczno-gospodarczego województwa, wyspecjalizowanego podmiotu, wyposażonemu w odpowiedni potencjał osobowy, finansowy i organizacyjny. Rolę takiego podmiotu spełnia … sp. z o.o. z siedzibą w `(...)` Zgodnie z Umową Spółki podstawowym celem działalności Spółki jest zarządzanie środkami finansowymi w obszarze wsparcia rozwoju mikro, małych i średnich przedsiębiorstw poprzez ułatwienie dostępu do finansowania działalności”.

Na mocy umowy, która ma zostać zawarta z Województwem Wnioskodawcę (jako podmiot ściśle powiązany z tą jednostką samorządu terytorialnego) zostaną nałożone liczne obowiązki, np.:

1. przedstawiania na żądanie Województwa wszelkich dokumentów, informacji i wyjaśnień związanych z realizacją powierzonego zadania;

2. przekazywanie Województwu sprawozdań finansowych z działalności Wnioskodawcy, nie rzadziej niż raz na kwartał, w terminie 21 dni po zakończeniu kwartału;

3. systematyczne monitorowanie przebiegu realizacji Umowy oraz niezwłoczne, w terminie nie dłuższym niż 7 dni, informowanie Województwa o zaistniałych nieprawidłowościach, trudnościach lub problemach w jej realizacji oraz wystąpieniu okoliczności zagrażających realizacji Umowy;

4. współpraca, w trakcie realizacji Umowy z Województwem oraz osobami upoważnionymi przez ww. jednostkę samorządu terytorialnego i innymi uprawnionymi podmiotami do przeprowadzenia kontroli lub badania realizacji Umowy, poprzez udostępnianie każdorazowo na wniosek tych podmiotów dokumentów i informacji na temat realizacji Umowy we wskazanych zakresach i terminach, jak również do udziału w prowadzonych kontrolach, audytach, badaniach;

5. prowadzenie działań informacyjno-promocyjnych w zakresie realizowanej Umowy zgodnie z Rocznym planem działań, obejmujących w szczególności zapewnienie pakietu informacji dla Ostatecznych Odbiorców, prowadzenie strony internetowej Wykonawcy, organizowanie bądź udział w szkoleniach, konferencjach, seminariach i spotkaniach w zakresie przedmiotu Umowy oraz prowadzenie kampanii informacyjno-promocyjnych. w tym:

a) stworzenie podstrony/zakładki internetowej dedykowanej Umowie, wraz z opisem wdrażanych Instrumentów Finansowych, w szczególności ich parametrów, takich jak minimalna i maksymalna wysokość wsparcia oraz źródle pochodzenia środków;

b) przekazywanie Województwu oraz na konferencjach, spotkaniach itp. informacji o przedsięwzięciach, ciekawych projektach zrealizowanych przez Ostatecznych Odbiorców związanych z przedmiotem;

6. zwrot do Województwa środków finansowych w wysokości wynikającej z realizacji Umowy i zgodnie z osiągniętym przez Wnioskodawcę wynikiem finansowym w ramach realizacji Umowy na rachunek bankowy Województwa lub inny wskazany we wniosku;

7. zapewnienia, że wydatkowanie Środków Powierzonych Wnioskodawcy nie stanowi niedozwolonej pomocy publicznej w rozumieniu art. 107 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

8. udostępniania wszelkich dowodów dotyczących udzielania zamówień publicznych oraz regulaminu komisji przetargowej na żądanie Województwa lub innych upoważnionych organów;

9. niezwłocznego przekazywania Województwu informacji o wynikach kontroli przeprowadzonych przez Prezesa Urzędu Zamówień Publicznych oraz wydanych zaleceń pokontrolnych;

10. prowadzenia działań w celu zapobiegania, wykrywania i korygowania naruszeń prawa oraz odzyskiwania kwot nienależnie wypłaconych wraz z odsetkami oraz niezwłocznego informowania Województwa o wykrytych naruszeniach prawa oraz działaniach podjętych w związku z wykrytymi naruszeniami prawa;

11. stałego monitorowania poziomu utraty środków zarządzanych.

Działalność Wnioskodawcy nie będzie zatem ukierunkowana na maksymalizację osiąganego zysku, a wszelkie czynności/decyzje podejmowane przez Spółkę będą miały na celu jak najefektywniejsze wykorzystanie posiadanych środków finansowych do wspierania aktywności i rozwoju mikro, małych i średnich przedsiębiorstw. Realizacja omawianych zadań własnych Województwa nie odbywa się zatem na zasadach rynkowych. Świadczą o tym również cel działania Spółki określony w umowie Spółki przez jedynego jej udziałowca (tj. Województwo), a który to nie zawiera żadnego wskaźnika ekonomicznego będącego co do zasady celem nadrzędnym powoływanych komercyjnych podmiotów gospodarczych. Powyższe może potwierdzić również określony w Umowie spółki przedmiot jej działalności. O ścisłym powiązaniu Wnioskodawcy z Województwem świadczy również treść i zakres umowy powierzenia realizacji zadania publicznego, która będzie zawarta pomiędzy ww. podmiotami.

Jednoznacznym zatem jest, że Wnioskodawca działać będzie wyłącznie w celu realizacji powierzonych mu zadań własnych Województwa pod pełną kontrolą niniejszej jednostki samorządu terytorialnego, a jego działalność nie jest w żadnym stopniu nastawiona na generowanie zysku. Sytuacja prawna i finansowa będzie zatem analogiczna jak innych jednostek utworzonych przez Województwo wyłącznie w celu realizacji zadań własnych nałożonych na niniejszą jednostkę samorządu terytorialnego przez przepisy prawa, np. jednostek budżetowych.

Mając na względzie fakt, że zakres działalności Wnioskodawcy ulegnie ograniczeniu prawie wyłącznie do zadań zleconych przez Województwo niemożliwe będzie zapewnienie prawidłowego funkcjonowania Spółki bez otrzymywania omawianej rekompensaty. Podkreślić należy, że wymiar rekompensaty nie podlega mechanizmom rynkowym (swobodnemu uznaniu stron), lecz wyżej wskazanym regulacjom prawnym. Ponownego wskazania wymaga, że wypłacana przez Województwo rekompensata nie ma charakteru wynagrodzenia, a stanowi jedynie zwrot kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę w celu realizacji powierzonych mu zadań. Umowa, która ma zostać zawarta pomiędzy Stronami będzie zawierała jednoznaczne zastrzeżenie, że działalność Wnioskodawcy będzie w 90% ograniczała się wyłącznie do jej realizacji, a więc zadań własnych Województwa, o których mowa w szczególności w art. 11 ust. 2 Ustawy o samorządzie województwa. Wnioskodawca zatem, jako podmiot ściśle powiązany z Województwem, będzie otrzymywał od tej jednostki samorządu terytorialnego rekompensatę w celu pokrycia kosztów związanych z wykonywaniem przez Spółkę zadań własnych Województwa. Wysokość oraz zasady wypłacania rekompensaty zostaną szczegółowo określone w zapisach mającej zostać zawartej pomiędzy Stronami umowy. Dodatkowo, kwota otrzymywanej przez Wnioskodawcę rekompensaty będzie uwzględniała także rozsądny zysk dla Spółki, który będzie wyliczany zgodnie z art. 5 Decyzji Komisji Europejskiej z dnia 20 grudnia 2011 r. w sprawie stosowania art. 106 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych, przyznawanej przedsiębiorstwom zobowiązanym do wykonywania usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym (zwana dalej: „Decyzją KE”). W myśl art. 5 ust. 5. Ww. Decyzji „rozsądny zysk” oznacza stopę zwrotu z kapitału, której wymagałoby typowe przedsiębiorstwo podczas podejmowania decyzji, czy świadczyć usługi w ogólnym interesie gospodarczym przez cały okres powierzenia, przy uwzględnieniu poziomu ryzyka. Stopa zwrotu z kapitału oznacza wewnętrzną stopę zwrotu, jaką osiąga przedsiębiorstwo z zainwestowanego kapitału w całym okresie powierzenia. Poziom ryzyka zależy od danego sektora, rodzaju usług oraz cech charakterystycznych rekompensaty. W przypadku ewentualnego uzyskania przez Wnioskodawcę rozsądnego zysku będzie on w całości przeznaczany na dalszy rozwój Spółki. Wobec powyższego rozsądny zysk będzie przeznaczany wyłącznie w celu realizacji powierzonego Sp. z o.o. zadania własnego Województwa.

Wnioskodawca będzie także zobowiązany do ponoszenia kosztów i wydatków związanych z realizacją Umowy, celowo, rzetelnie, racjonalnie i oszczędnie, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa krajowego i wspólnotowego, w sposób, który zapewni prawidłową i terminową realizację oraz osiągnięcie celów Umowy. Województwo będzie dokonywało bieżącego sprawdzenia przeznaczenia wydatków związanych z realizacją niniejszej Umowy.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że podstawę prawną do wypłaty na rzecz Wnioskodawcy rekompensaty będzie stanowiła zawarta z Województwem umowa powierzenia zadania własnego ww. jednostki samorządu terytorialnego. Umowa ta zostanie zawarta zgodnie z art. 12 Dyrektywy 24/2014/UE, tj. z pominięciem przepisów zawartych w ustawie prawo zamówień publicznych.

Rekompensata należna Wnioskodawcy w związku z realizacją Umowy pokrywana będzie przez Województwo na podstawie sporządzonego przez … Sp. z o.o. szczegółowego sprawozdania zawierającego m.in. zestawienie kosztów miesięcznych określających wydatki kwalifikowane. Województwo jednocześnie zastrzeże sobie prawo weryfikacji dokumentów przedkładanych przez Wnioskodawcę. W przypadku stwierdzenia braków lub błędów formalnych, merytorycznych bądź rachunkowych w złożonych dokumentach Wnioskodawca zostanie wezwany do ich poprawienia, uzupełnienia lub złożenia wyjaśnień we wskazanym terminie.

Umowa zawierać także będzie postanowienia regulujące kwestie związane z ewentualnym zwrotem przez Wnioskodawcę otrzymanej rekompensaty gdy zostanie ona pobrana przez … Sp. z o.o., w sposób nienależny, w szczególności w związku z:

1. wypłatą/pobraniem w sposób niezgodny z postanowieniami Umowy,

2. wypłatą/pobraniem w wysokości wyższej niż to wynika z postanowień Umowy lub przyjętych regulacji lub właściwych metodologii,

3. wypłatą/pobraniem w nadmiernej wysokości, w tym w związku z dokonaniem wydatków (kosztów) w sposób niecelowy lub nieodpowiadający racjonalnej gospodarce środkami publicznymi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 19 listopada 2021 r.).

1. Czy Wnioskodawca realizując powierzone mu – na gruncie art. 12 Dyrektywy 24/2014/UE – zadania własne Województwa działa jako podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 685, ze zm.)?
2. Czy Wnioskodawca realizując powierzone mu – na gruncie art. 12 Dyrektywy 24/2014/UE – zadania własne Województwa wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 685, ze zm.)?
3. Czy w przypadku powierzenia realizacji zadania publicznego Wnioskodawcy – na gruncie art. 12 Dyrektywy 24/2014/UE – bez stosowania przepisów prawa zamówień publicznych, tj. „zlecenie zadania własnego”, uzyskiwana przez Spółkę od Województwa rekompensaty podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy (doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku z 19 listopada 2021 r.):

1. Wnioskodawca realizując powierzone mu – na gruncie art. 12 Dyrektywy 24/2014/UE – zadania własne Województwa nie działa w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
2. Wnioskodawca realizując powierzone mu – na gruncie art. 12 Dyrektywy 24/2014/UE – zadania własne Województwa nie wykonuje czynności podlegających opodatkowaniu, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
3. W przypadku powierzenia Spółce realizacji zadania publicznego – zgodnie z art. 12 Dyrektywy 24/2014/UE – bez stosowania przepisów prawa zamówień publicznych, uzyskiwana przez Spółkę od Województwa rekompensata nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stan prawny: Ad. 1, 2 i 3

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (zwanej dalej: „uVAT”) podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jednakże w myśl ust. 6 omawianego artykułu nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Po pierwsze, jedynym udziałowcem skarżącej spółki jest Województwo. Po drugie, spółka na podstawie umowy będzie realizować zadania własne Województwa służące zaspokajaniu potrzeb społecznych na jego obszarze. Po trzecie, zadania powierzone na podstawie umowy są jedynymi zadaniami Spółki. Po czwarte, zadaniem Spółki nie będzie maksymalizacja zysku, lecz legalne, rzetelne i gospodarne zarządzanie środkami finansowymi, w celu osiągnięcia najwyższej jakości w efektywnym wspieraniu aktywności mikro-, małych i średnich przedsiębiorstw oraz wspomaganiu rozwoju obszarów miejskich. Po piąte, Spółka nie jest podmiotem biorącym udział w wolnej grze rynkowej, a więc celem której nie jest maksymalizacja zysku z prowadzonej działalności.

Powyższy przepis stanowi prawidłową implementację art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 34-7 z 11 grudnia 2006 s. 1 ze zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże jeżeli podejmują one taką działalność i dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tej działalności lub transakcji, w przypadku gdy wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziłoby do znaczącego zakłócenia konkurencji [w przypadku gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji].

W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte. Jak podkreślił Trybunał Sprawiedliwości: „działalność polegająca na świadczeniu przez spółkę na rzecz regionu usług w dziedzinie planowania i zarządzania regionalną służbą zdrowia zgodnie z umowami programowymi zawartymi pomiędzy tą spółką a rzeczonym regionem jest objęta zasadą nieopodatkowania podatkiem od wartości dodanej przewidzianą w artykule 13 ust. 1 dyrektywy 2006/112, w sytuacji, gdy owa działalność stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 9 ust. 1 tej dyrektywy, jeżeli można uznać, że wspomnianą spółkę należy zaklasyfikować jako podmiot prawa publicznego oraz że wykonuje ona wspomnianą działalność jako podmiot władzy publicznej, o ile sąd odsyłający stwierdzi, że zwolnienie tej działalności nie spowoduje znaczących zakłóceń konkurencji” (zob. Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 29 października 2015 r., C-174/14, Legalis nr 1349288).

W cytowanym powyżej orzeczeniu Trybunał Sprawiedliwości podkreślił także, że ocena art. 13 ust. 1 dyrektywy 112 w świetle celów wspomnianej dyrektywy świadczy o tym, że dla zastosowania zasady nieopodatkowania muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, a mianowicie prowadzenie działalności przez podmiot publiczny, przy czym działalność ta powinna być wykonywana w charakterze organu władzy publicznej. Stanowisko to koresponduje również z ugruntowaną linią orzeczniczą sądów administracyjnych.

Przykładowo, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 16 lipca 2019 r. wskazał, że: „spółka ze 100-proc. udziałem województwa, która została powołana, by tworzyć warunki sprzyjające rozwojowi oraz pobudzaniu aktywności gospodarczej regionu, nie jest podatnikiem VAT” (zob. Wyrok NSA z dnia 16 lipca 2019 r., I FSK 587/17, Legalis nr 1977208). Stanowisko to zostało powtórzone przez ww. Sąd na gruncie wyroku z dnia 22 lipca 2020 r.: „spółka komunalna działająca w ramach powierzonych jej zadań organu władzy publicznej nie jest podatnikiem podatku VAT. Spółka prawa handlowego, w której jedynym udziałowcem jest gmina, dokonując czynności zmierzających do załatwienia indywidualnych spraw z zakresu administracji publicznej, działa jako podmiot prawa publicznego, tak jak organ władzy publicznej” (zob. Wyrok NSA z dnia 22 lipca 2020 r., I FSK 1366/17, Legalis nr 2484016).

Odnosząc powyższe rozważania do przedmiotowego stanu faktycznego – w ocenie Wnioskodawcy – spełnione zostały obie przesłanki warunkujące zastosowanie omawianego wyłączenia, tj.

1. Wnioskodawca działa w charakterze innego podmiotu publicznego (jako jednoosobowa spółka Województwa realizuje zadania własne Województwa) oraz

2. wykonując te zadania działa we właściwym dla podmiotu publicznego reżimie prawnym (realizowane przez Wnioskodawcę zadania własne Województwa nie mogą być wykonywane przez inne podmioty na warunkach wolnorynkowych).

W tym miejscu zasadnym jest również odwołać się do stanowiska wyrażonego przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie na gruncie wyroku z dnia 23 lipca 2020 r., który to zapadł w analogicznym stanie faktycznym jak ten będący przedmiotem niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidulanej: „podatnikiem podatku od towarów i usług, zgodnie z postanowieniem art. 2 Dyrektywy 2006/112/WE jest tylko podmiot, który – wykonując czynności podlegające opodatkowaniu – występuje w charakterze podatnika. Podmiot, który formalnie spełnia prawne warunki bycia podatnikiem podatku od towarów i usług (prowadzi działalność gospodarczą, jest zarejestrowany jako podatnik), musi występować w określonej transakcji jako podatnik. Jak przyjmuje się w orzecznictwie podatkowym, ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował jako podatnik podatku od towarów i usług. Należy zatem przyjąć, iż według VATU opodatkowaniu podlegają jedynie te czynności w zakresie dostawy towarów i świadczenia usług, w których podmiot wykonujący te czynności jest nie tylko formalnie podatnikiem, lecz także występuje w określonej sytuacji jako podatnik (tak wyrok NSA z 29 października 2007 r., I FPS 3/07). Zawieranie umów cywilnoprawnych na realizację zadań publicznych nie wyklucza możliwości skorzystania przez podmioty publiczne ze zwolnienia z VAT, gdyż należy rozróżnić formę prawną umowy od jej treści. (`(...)`) Sąd podziela stanowisko zawarte w wyroku NSA z 8 czerwca 2017 r., sygn. akt I FSK 117/15, że Skarżąca spełnia warunki działania jak podmiot prawa publicznego. W ocenie Sądu opodatkowanie podatkiem VAT podmiotu wykonującego działalność jako organ władzy publicznej winno uwzględniać art. 9 ust. 1a i art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, zatem wymaga ustalenia publicznoprawnego zakresu realizacji zadania oraz stwierdzenia, czy podmiot działa przy wykonywaniu tych zadań z wyłączeniem realnej możliwości wykonywania tych zadań przez inne podmioty gospodarcze. Z opisu stanu faktycznego wynika, że działanie polegające na realizacji zdań własnych Województwa, spośród których pierwsze polega na zarządzaniu środkami finansowymi, które nie będzie generowało zysku Spółki, nie stanowi działania, które wykonuje podmiot prawa prywatnego. W konsekwencji opis stanu faktycznego uzasadnia stwierdzenie, że działanie Skarżącej podlega wyłączeniu z opodatkowania, gdyż jest wykonywane na zasadzie swego rodzaju prawa monopolu w zakresie funkcji publicznych” (zob. Wyrok WSA w Krakowie z dnia 23 lipca 2020 r., I SA/Kr 398/20, LEX nr 3062097).

Wobec powyższego wykonywanie przez Wnioskodawcę powierzonych mu zadań własnych Województwa nie może być uznane jako odpłatne świadczenie usług na rzecz tej jednostki samorządu terytorialnego, zgodnie z art. 8 ust. 1 uVAT. W myśl niniejszej normy prawnej przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Jak już wskazano we wniosku, otrzymywana od Województwa rekompensata nie może być uznana za wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług. Realizacja zadań własnych Województwa nie będzie odbywała się na zasadach rynkowych a wymiar rekompensaty nie podlega jego mechanizmom, lecz regulacjom prawnym. Nie może również ujść uwadze, że zadaniem Skarżącej nie jest maksymalizacja zysku lecz rzetelne i gospodarne zarządzanie finansami. Mając na względzie powyższe rozważania w przypadku powierzenia Spółce realizacji zadania publicznego - zgodnie z art.12 Dyrektywy 24/2014/UE - bez stosowania przepisów prawa zamówień publicznych, uzyskiwany przez Spółkę od Województwa rozsądny zysk nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe**.**

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelki postaci energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie nie będące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do „grona” usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w rozumieniu art. 7 ustawy.

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustaw o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy jej wykonaniem, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną czynność w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego. Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

W konsekwencji powyższego stwierdzić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działa jako podatnik VAT.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ponadto należy zwrócić uwagę, że przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług stanowią implementację art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady. Zgodnie z ww. regulacją Dyrektywy 2006/112/WE Rady, podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Powyższe przepisy wskazują, że czynność podlega opodatkowaniu, jeśli podmiot wykorzystuje w sposób ciągły w celach zarobkowych swój majątek.

Jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Unormowanie to stanowi odzwierciedlenie art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, który stwierdza, że krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług posługując się sformułowaniem „organy władzy publicznej” nie definiuje tego pojęcia, tak jak i Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej (Dz. U. z 1997 r., Nr 78, poz. 483, z późn. zm.). W świetle art. 16 ust. 2 Konstytucji RP, samorząd terytorialny uczestniczy w sprawowaniu władzy publicznej. Przysługującą mu w ramach ustaw istotną część zadań publicznych samorząd wykonuje w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Rozwinięcie tej regulacji zawarto w art. 163 Konstytucji RP. Zgodnie z tym przepisem, samorząd terytorialny wykonuje zadania publiczne niezastrzeżone przez Konstytucję lub ustawy dla innych organów władz publicznych.

Z powołanych przepisów wynika, że pojęciem tym objęte są wszelkie organy państwowe i samorządu terytorialnego.

W zakresie statusu podmiotu publicznego wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 29 października 2015 r. w sprawie C-174/14 Saudaco, w którym stwierdził „Jeżeli chodzi w szczególności o pierwszy z dwóch warunków ustanowionych w art. 13 ust. 1 wspomnianej dyrektywy, to znaczy o warunek dotyczący statusu podmiotu publicznego, to Trybunał orzekł już, że osoba, która wykonuje czynności należące do prerogatyw władztwa publicznego w sposób niezależny, nie pozostając częścią administracji publicznej, nie może zostać zaklasyfikowana jako podmiot prawa publicznego w rozumieniu tego przepisu (zob. podobnie w szczególności postanowienie Mihal, C-456/07, EU:C:2008:293, pkt 18 i przytoczone tam orzecznictwo). (…) status „podmiotu prawa publicznego” nie może wynikać jedynie z tego, że dana działalność polega na wykonywaniu czynności należących do prerogatyw władztwa publicznego (zob. podobnie w szczególności postanowienie Mihal, C-456/07, EU:C:2008:293, pkt 17 i przytoczone tam orzecznictwo)”.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1668, z późn. zm.), do zakresu działania samorządu województwa należy wykonywanie zadań publicznych o charakterze wojewódzkim, niezastrzeżonych ustawami na rzecz organów administracji rządowej.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, samorząd województwa wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ww. ustawy, w celu wykonywania zadań województwo tworzy wojewódzkie samorządowe jednostki organizacyjne oraz może zawierać umowy z innymi podmiotami.

W świetle art. 11 ust. 1 tej ustawy, samorząd województwa określa strategię rozwoju województwa, uwzględniającą w szczególności następujące cele:

1. pielęgnowanie polskości oraz rozwój i kształtowanie świadomości narodowej, obywatelskiej i kulturowej mieszkańców, a także pielęgnowanie i rozwijanie tożsamości lokalnej;

2. pobudzanie aktywności gospodarczej;

3. podnoszenie poziomu konkurencyjności i innowacyjności gospodarki województwa;

4. zachowanie wartości środowiska kulturowego i przyrodniczego przy uwzględnieniu potrzeb przyszłych pokoleń;

5. kształtowanie i utrzymanie ładu przestrzennego.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 ww. ustawy, samorząd województwa prowadzi politykę rozwoju województwa, na którą składa się:

1. tworzenie warunków rozwoju gospodarczego, w tym kreowanie rynku pracy;

2. utrzymanie i rozbudowa infrastruktury społecznej i technicznej o znaczeniu wojewódzkim;

3. pozyskiwanie i łączenie środków finansowych: publicznych i prywatnych, w celu realizacji zadań z zakresu użyteczności publicznej;

4. wspieranie i prowadzenie działań na rzecz podnoszenia poziomu wykształcenia obywateli;

5. racjonalne korzystanie z zasobów przyrody oraz kształtowanie środowiska naturalnego, zgodnie z zasadą zrównoważonego rozwoju;

6. wspieranie rozwoju nauki i współpracy między sferą nauki i gospodarki, popieranie postępu technologicznego oraz innowacji;

7. wspieranie rozwoju kultury oraz sprawowanie opieki nad dziedzictwem kulturowym i jego racjonalne wykorzystywanie;

8. promocja walorów i możliwości rozwojowych województwa;

9. wspieranie i prowadzenie działań na rzecz integracji społecznej i przeciwdziałania wykluczeniu społecznemu.

Z treści art. 14 ust. 1 tejże ustawy wynika, że samorząd województwa wykonuje zadania o charakterze wojewódzkim określone ustawami (…).

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jak stanowi art. 29a ust. 6 pkt 1 i pkt 2 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;

2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Powyższe przepisy dotyczące podstawy opodatkowania stanowią odzwierciedlenie odpowiednio art. 73 i 78 Dyrektywy 2006/112/WE Rady.

Zgodnie z art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Z kolei treść art. 78 Dyrektywy 2006/112/WE Rady stanowi, że do podstawy opodatkowania wlicza się następujące elementy:

a) podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego VAT;

b) koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Do celów akapitu pierwszego lit. b), państwa członkowskie mogą uznać koszty objęte odrębną umową za koszty dodatkowe.

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi. Ponadto przepis ten oznacza, że do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wlicza się tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.

Odnosząc się do kwestii objętych zakresem zadanych pytań, w pierwszej kolejności podkreślenia wymaga, że ustalanie statusu otrzymywanych przez Spółkę środków pieniężnych otrzymywanych od Województwa należy oceniać w kontekście istnienia związku z konkretnym świadczeniem.

Analiza opisanego stanu faktycznego w kontekście powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że przedstawiona we wniosku sytuacja nosi znamiona odpłatnego świadczenia usług, podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie należy zaznaczyć, że Spółce powierzone zostanie zadanie dotyczące prowadzenia działalności obejmującej wspieranie i promowanie rozwoju Województwa poprzez wprowadzanie przez tę Spółkę na rynek regionalny instrumentów finansowych asygnowanych na realizację celów polityki rozwoju Województwa, w tym na kreowanie aktywności podmiotów gospodarczych. Wnioskodawca zawrze z Województwem umowę, na mocy której zostaną mu powierzone zadania własne Województwa. Spółka, jako podmiot ściśle powiązany z Województwem, będzie otrzymywał od tej jednostki samorządu terytorialnego rekompensatę w celu pokrycia kosztów związanych z wykonywaniem przez Spółkę zadań własnych Województwa. Dodatkowo, kwota otrzymywanej przez Wnioskodawcę rekompensaty będzie uwzględniała także rozsądny zysk dla Spółki, który będzie wyliczany zgodnie z art. 5 Decyzji Komisji Europejskiej z dnia 20 grudnia 2011 r. w sprawie stosowania art. 106 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych, przyznawanej przedsiębiorstwom zobowiązanym do wykonywania usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym.

Zatem należy stwierdzić, że pomiędzy płatnością, którą Wnioskodawca będzie otrzymywał w ramach rekompensaty od Województwa a świadczeniem na rzecz Województwa, zachodzi związek bezpośredni, bowiem płatność następuje w zamian za to świadczenie. Spółka otrzymując od Województwa wynagrodzenie będzie otrzymywała zindywidualizowaną korzyść, a otrzymane świadczenie pozostanie w bezpośrednim związku z czynnościami, których będzie dokonywał Wnioskodawca na rzecz Województwa. Spółka realizując opisane w zdarzeniu przyszłym zadania, zwalnia Województwo w istocie z określonych prawem obowiązków, czyni to jednak za wynagrodzeniem w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług – Województwo osiąga więc wymierną korzyść.

Należy zauważyć, że Wnioskodawca co prawda będzie wykonywał czynności związane z realizacją zadań własnych Województwa, ale będzie wykonywał te czynności jako odrębny podmiot posiadający status podatnika VAT. Spółka sama nie wchodzi w skład administracji samorządowej, lecz prowadzi niezależną działalność gospodarczą. Stopień zależności Spółki od Województwa nie może automatycznie przesądzać o braku możliwości uznania wykonywanych zadań własnych Województwa powierzonych Spółce za podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług.

W kontekście powyższego wskazać należy, że na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług otrzymane z tytułu świadczenia opisanych we wniosku usług świadczenie pieniężne określane przez strony umownie jako rekompensata wraz z rozsądnym zyskiem, stanowić będzie – przy uwzględnieniu zapisów art. 29a ust. 1 ustawy – podstawę opodatkowania, ponieważ z punktu widzenia Spółki w istocie będzie stanowiło zapłatę za świadczone przez nią usługi. Mimo, że Spółka wykonywać będzie czynności z katalogu zadań własnych, wymienionych w art. 2 ust. 2 ustawy o samorządzie wojewódzkim, w imieniu jednostki samorządu terytorialnego, to jednak sama nie będzie wchodzić w skład administracji samorządowej, lecz prowadzić będzie niezależną działalność gospodarczą. Zatem pomiędzy płatnością, którą będzie otrzymywać Spółka w ramach rekompensaty wraz z rozsądnym zyskiem od Województwa, a świadczeniem na jego rzecz, zachodzić będzie związek bezpośredni, ponieważ płatność nastąpi w zamian za to świadczenie. Na gruncie rozpoznawanej sprawy należy przyjąć, że między Województwem a Spółką nastąpi wymiana świadczeń.

Z tych też względów, wymienione czynności, które będą świadczone na rzecz Województwa stanowić będą określone w art. 8 ust. 1 ustawy odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Należy przy tym podkreślić, że wykonując przedmiotowe usługi Spółka będzie działała w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy podatku od towarów i usług. Jedynie bowiem w przypadku, gdy wykonywanie zadań powierzonych następuje w ramach władztwa publicznoprawnego uznaje się, że wykonywane jest przez organ władzy publicznej lub urząd go obsługujący. W niniejszej sprawie wyłączenie to nie wystąpi, ponieważ nie można uznać, że powyższe usługi mogą być prowadzone w ramach takiego władztwa, tj. że odbiorcy świadczenia (np. przedsiębiorcy) mogą być zmuszeni do korzystania z nich.

Zatem należy stwierdzić, że Spółka wykonując powierzone zadania własne Województwa będzie działała w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a wykonywanie przez Wnioskodawcę ww. zadań będzie stanowić odpłatne świadczenie usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Natomiast rekompensata wraz z rozsądnym zyskiem, którą Spółka będzie otrzymywała od Województwa w związku z wykonywaniem powierzonych zadań własnych, będzie stanowiła – przy uwzględnieniu zapisów art. 29a ust. 1 ustawy – element podstawy opodatkowania podatkiem VAT i tym samym będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

Wobec powyższego oceniając stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Natomiast w odniesieniu do powołanych przez Zainteresowanego we wniosku wyroków sądów administracyjnych tut. Organ wyjaśnia, że wskazane wyroki zostały potraktowane jako element argumentacji Wnioskodawcy, są to jednak rozstrzygnięcia odnoszące się do indywidualnych spraw i co do zasady wiążą one strony postępowania w konkretnych, indywidualnych sprawach, nie rozciągając swojego oddziaływania na inne, choćby podobne lub zbieżne sprawy. Zatem powołane orzeczenia nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga wniosek wyłącznie w części dotyczącej podatku od towarów i usług. Natomiast odnośnie części wniosku dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przez sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.