0113-KDIPT1-2.4012.596.2021.2.MC

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 sierpnia 2021 r. (data wpływu 13 sierpnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z 15 października 2021 r. (data wpływu 15 października 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania planowanego aportu zespołu składników materialnych i niematerialnych za transakcję zbycia przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT (podatek od towarów i usług) i niepodlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług ww. transakcji – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

13 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania planowanego aportu zespołu składników materialnych i niematerialnych za transakcję zbycia przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT i niepodlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług ww. transakcji.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z 15 października 2021 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej zwany także „Zbywającym”) jest osobą fizyczną, prowadzącą indywidualną działalność gospodarczą, będącą czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Działalność Zbywającego skupia się przede wszystkim na organizowaniu i zarządzaniu systemami sprzedaży suplementów diety, odżywek dla sportowców, innych środków spożywczych oraz innych towarów związanych ze zdrowiem i aktywnością fizyczną. W związku z prowadzoną działalnością Zbywającemu przysługuje konglomerat składników materialnych i niematerialnych, w tym autorskich praw majątkowych, składających się na platformę internetową obejmującą: innowacyjnie działający sklep internetowy, bazę wiedzy, blog, chat firmowy, a także powiązane konta (kanały) w serwisach społecznościowych, wraz ze wszelkimi składnikami umożliwiającymi należyte zarządzanie, używanie i administrowanie platformą internetową (hasła, loginy, itp.) oraz pełne wykorzystanie jej funkcjonalności we wszystkich wersjach językowych, w tym w szczególności:

1. majątkowe prawa autorskie wraz z prawami zależnymi do silnika platformy internetowej (kodu źródłowego platformy internetowej), umieszczonego na serwerze głównym (dedykowanym) oraz do silnika blogów (kodu źródłowego blogów), wchodzącego w skład platformy internetowej, umieszczonego na serwerze służącym utrzymaniu blogów;

2. warstwa graficzna strony głównej platformy internetowej, wszystkich podstron oraz formularzy platformy internetowej, w tym w szczególności szata graficzna, zdjęcia, rysunki, ikony, grafiki, obrazy i inne znaki graficzne lub słowno-graficzne - na wszystkich polach eksploatacji, co do których przysługują Zbywającemu autorskie prawa majątkowe, a także wszelkie licencje lub inne prawa do używania wymienionych wyżej składników platformy internetowej;

3. warstwa tekstowa platformy internetowej na stronie głównej, wszystkich podstron oraz formularzy platformy internetowej w wersjach językowych: PL, EN, DE, IT, w tym w szczególności wszelkie opisy, wpisy, artykuły i hasła reklamowe - na wszystkich polach eksploatacji, co do których Zbywającemu przysługują autorskie prawa majątkowe, a także wszelkie licencje lub inne prawa do używania wymienionych wyżej składników platformy internetowej;

4. prawa z rejestracji czterech znaków towarowych, w tym jednego znaku graficznego i jednego znaku słowno-graficznego, zarejestrowanych w Urzędzie Unii Europejskiej do spraw własności intelektualnej (dalej „EUIPO”) oraz jednego znaku słownego i jednego znaku słowno-graficznego, zarejestrowanych w urzędzie patentowym RP (dalej „UPRP”) jako prawa wyłączne;

5. prawa z umów na korzystanie z domen internetowych, wykorzystywanych do działania platformy internetowej we wszystkich wersjach językowych, na rynku polskim i rynkach zagranicznych;

6. know-how związany z prowadzeniem sprzedaży internetowej suplementów diety, odżywek dla sportowców i innych środków spożywczych oraz innych towarów związanych ze zdrowiem i aktywnością fizyczną przy użyciu platformy internetowej;

7. skrzynki e-mail związane z działaniem platformy internetowej (cesja praw do skrzynek e-mail);

8. prawa z umów hostingowych na korzystanie z serwerów, na których utrzymywana jest platforma internetowa;

9. prawa z umowy na prowadzenie statystyki odwiedzalności platformy internetowej prowadzonej za pomocą internetowego programu statystycznego … ;

10. konta (kanały) w portalach społecznościowych (…) wraz ze wszelkimi zamieszczonymi na nich treściami, w tym w szczególności wszelkie zdjęcia, rysunki, grafiki, opisy, wpisy, artykuły i hasła reklamowe - na wszystkich polach eksploatacji, co do których Zbywającemu przysługują autorskie prawa majątkowe, a także wszelkie licencje lub inne prawa do używania wymienionych wyżej składników.

W ramach prowadzonej działalności Zbywający wydzierżawia na rzecz podmiotu trzeciego - spółki brytyjskiej, całą infrastrukturę niezbędną do prowadzenia sklepu internetowego. Spółka brytyjska za pośrednictwem sklepu internetowego, do którego wykorzystuje udostępnioną infrastrukturę, prowadzi działalność w zakresie sprzedaży detalicznej (wysyłkowej) towarów (suplementów diety, odżywek dla sportowców i innych środków spożywczych oraz innych towarów związanych ze zdrowiem i aktywnością fizyczną).

Poza ww. działalnością Zbywający nie prowadzi obecnie żadnej innej działalności. Taką inną działalność Zbywający prowadził do grudnia 2020 r. Była to działalność w zakresie handlu hurtowego towarami (suplementami diety, odżywkami dla sportowców i innymi środkami spożywczymi oraz innymi towarami związanymi ze zdrowiem i aktywnością fizyczną). Działalność tę zaprzestał prowadzić w grudniu 2020 r., kiedy to wniósł cały stan magazynowy posiadanych towarów aportem do polskiej spółki akcyjnej (dalej jako „Nabywca”). Wraz ze stanem magazynowym zostały przeniesione na Nabywcę także prawa z umów najmu powierzchni magazynowych. Podkreślenia wymaga, że do działalności w zakresie handlu hurtowego nie był wykorzystywany sklep internetowy i cała infrastruktura z nim związana.

Obecnie Zbywający planuje wniesienie do Nabywcy całego prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa tytułem aportu. Przedmiot aportu obejmował będzie zasadniczo wszystkie składniki prowadzonego przedsiębiorstwa wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej, tj. przedmiotem aportu będą wszystkie składniki, o których mowa w pkt 1-10 powyżej, a ponadto pozostałe składniki majątku przedsiębiorstwa, w tym m.in.:

1. posiadane ruchomości, w tym środki trwałe (2 samochody) oraz wyposażenie (komputery),

2. prawa z umowy dzierżawy zawartej ze spółką brytyjską oraz prawa z innych umów dot. prowadzonej działalności gospodarczej, m.in. umów na świadczenie usług telekomunikacyjnych,

3. wierzytelności,

4. tajemnice przedsiębiorstwa i jego renoma (goodwill),

5. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem DG.

Przedmiot aportu obejmie zatem wszystkie kluczowe składniki majątku przedsiębiorstwa umożliwiające prowadzenie dotychczasowej działalności gospodarczej przez Zbywającego.

Przedmiot aportu nie obejmie jedynie praw Zbywającego do niektórych domen, niezwiązanych z działalnością sklepu internetowego, które aktualnie nie są w żaden sposób wykorzystywane w ramach prowadzonej przez Zbywającego działalności gospodarczej i z tytułu których to praw Zbywający aktualnie nie uzyskuje żadnych korzyści, a także środków pieniężnych (nie są one niezbędne do dalszego prowadzenia przedsiębiorstwa) oraz praw z umowy rachunku bankowego (przejście tych praw nie jest możliwe z uwagi na regulacje prawa bankowego, Nabywcy ten rachunek nie jest potrzebny, gdyż posiada własny rachunek bankowy).

Przedmiot aportu nie będzie obejmował także towarów handlowych, gdyż takowych w przedsiębiorstwie Zbywającego już nie ma (jak już wskazano towary handlowe już wcześniej zostały przeniesione na Nabywcę drogą odrębnej czynności aportu).

Z momentem przejścia ww. rzeczy i praw na nabywcę zostaną także przeniesione wszelkie zobowiązania funkcjonalnie związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, w tym w szczególności zobowiązania wynikające z zawartych umów. W tym zakresie planowane jest - po dokonaniu aportu - zawarcie stosownych trójstronnych porozumień z kontrahentami, na mocy których zobowiązania te przejdą ze Zbywcy na Nabywcę. Dodatkowo na zasadzie przejścia zakładu pracy do Nabywcy przejdą również pracownicy, którzy odpowiedzialni są za działanie (funkcjonowanie) całej platformy internetowej, w skład której wchodzi sklep internetowy i pozostałe opisane już składniki funkcjonalnie z nim związane.

Wartość aportu zostanie określona na poziomie wartości rynkowej przedsiębiorstwa. W celu określenia wartości przedmiotu aportu zostanie sporządzona wycena niezależnego rzeczoznawcy.

Po nabyciu zespołu składników materialnych i niematerialnych związanych z działalnością sklepu internetowego (wskazanych powyżej), Nabywca zamierza początkowo wykorzystywać nabyte składniki majątku przedsiębiorstwa w tym samym zakresie, co Zbywający, tj. będzie kontynuować umowę dzierżawy platformy internetowej ze spółka brytyjską. Niemniej docelowo zamierza wykorzystać platformę internetową, w skład której wchodzi sklep internetowy i pozostałe składniki, do sprzedaży i promowania własnych towarów (towarów nabytych celem dalszej odsprzedaży).

Ponadto w piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku wskazano:

Ad 1) Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przedmiot aportu będzie stanowił zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Jak wskazano to już we wniosku, przedmiot aportu obejmował będzie zasadniczo wszystkie składniki prowadzonego przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej, tym samym umożliwiając Nabywcy kontynuację działalności gospodarczej dotychczas prowadzonej przez Wnioskodawcę. W szczególności przedmiot aportu będzie obejmował:

- posiadane ruchomości, wykorzystywane w działalności przez Wnioskodawcę,

- prawa z zawartych przez Wnioskodawcę umów umożliwiających prowadzenie działalności gospodarczej,

- wierzytelności,

- licencje,

- prawa z rejestracji znaków towarowych,

- majątkowe prawa autorskie wraz z prawami zależnymi,

- tajemnice przedsiębiorstwa (w tym know-how) i jego renomę (goodwill),

- księgi i dokumenty związane z prowadzeniem DG.

Wszystkie te składniki majątku zostały szczegółowo opisane we wniosku.

Ad 2) Wnioskodawca uważa, że majątek przedsiębiorstwa na dzień aportu będzie stanowił zespół składników materialnych i niematerialnych wraz z zobowiązaniami funkcjonalnie związanymi z przejmowanymi składnikami majątku przedsiębiorstwa, który mógłby stanowić dla nabywcy, tj. spółki akcyjnej, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące określone zadania gospodarcze.

Ad 3) Wnioskodawca uważa, że w oparciu wyłącznie o przedmiot aportu, nabywca - spółka akcyjna, będzie mogła samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą w zakresie działalności dotychczas prowadzonej przez Wnioskodawcę, tj. wydzierżawiania platformy internetowej.

Ad 4) Na pytanie tut. Organu o treści: „Czy spółka akcyjna, do której zostanie wniesiony aportem majątek Pana przedsiębiorstwa, będzie musiała w celu prowadzenia działalności gospodarczej:

• angażować inne składniki majątku, które nie będą przedmiotem transakcji objętej wnioskiem? Jeżeli tak, to proszę je wymienić.
• podjąć/wykonać dodatkowe działania faktyczne lub prawne niezbędne do prowadzenia działalności w oparciu o nabyte od Pana składniki majątku przedsiębiorstwa? Jeżeli tak, to proszę je wymienić.”,

Wnioskodawca wskazał, że Spółka akcyjna, do której zostanie wniesiony aportem majątek przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, do kontynuacji działalności dotychczas prowadzonej przez Wnioskodawcę polegającej na wydzierżawianiu platformy internetowej na rzecz spółki brytyjskiej nie będzie musiała angażować żadnych innych składników. Niemniej, jak wskazano to już we wniosku, docelowo Spółka zamierza wykorzystać platformę internetową, w skład której wchodzi sklep internetowy i pozostałe składniki aportu, do sprzedaży i promowania własnych towarów (towarów nabytych celem dalszej odsprzedaży). Spowoduje to konieczność zaangażowania dodatkowych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji aportu, m.in. towarów handlowych nabytych przez tę spółkę celem odsprzedaży oraz powierzchni magazynowej służącej do przechowywania towarów (Spółka akcyjna korzysta z takiej powierzchni na podstawie umów najmu).

Ad 5) Ponadto na pytanie o treści: „W związku z informacją zawartą w opisie sprawy: „(…) Nabywca zamierza początkowo wykorzystywać nabyte składniki majątku przedsiębiorstwa w tym samym zakresie, co Zbywający, tj. będzie kontynuować umowę dzierżawy platformy internetowej ze spółka brytyjską (…)”, należy wskazać przez jaki okres, np. jednego miesiąca, kilku miesięcy, jednego roku, kilku lat, spółka akcyjna zamierza kontynuować ww. umowę dzierżawy?”, Wnioskodawca odpowiedział, że Spółka brytyjska zamierza wykorzystywać nabyte składniki majątku przedsiębiorstwa w tym samym zakresie, co Zbywający (tj. kontynuować umowę dzierżawy platformy internetowej ze Spółka brytyjską) przez okres kilku miesięcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy planowany przez Zbywającego aport zespołu składników materialnych i niematerialnych składających się na majątek przedsiębiorstwa Zbywającego, będzie w opisanym stanie faktycznym stanowić transakcję zbycia przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT i w konsekwencji nie będzie podlegać opodatkowaniu na gruncie VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana transakcja aportu stanowi transakcję zbycia przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, a w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu na gruncie VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Oznacza to, iż do transakcji mającej za przedmiot przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część (dalej również: „ZCP”) nie znajdą zastosowania przepisy ustawy o VAT.

Przy czym należy zaznaczyć, że użyte w cyt. przepisie sformułowanie „transakcje zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia przedsiębiorstwa. Niemniej jednak, pojęcie to zostało zdefiniowane w art. 551 k.c. W myśl przedmiotowej regulacji, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych, przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

· oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (firma przedsiębiorstwa),

· własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,

· prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,

· wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,

· koncesje, licencje i zezwolenia,

· patenty i inne prawa własności przemysłowej,

· majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,

· tajemnice przedsiębiorstwa,

· księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zgodnie z przepisem art 552 k.c. czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Należy zauważyć, że powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w ww. przepisie określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa. Jak podkreślił to WSA w Warszawie w wyroku z dnia 28.04.2011 r. III SA/Wa 1767/10: „każdy zespół składników majątkowych, dający się wyodrębnić poprzez funkcjonalne powiązanie polegające na przydatności do realizacji określonego działania gospodarczego będzie przedsiębiorstwem w rozumieniu art. 551 Kc. Takie rozumienie definicji przedsiębiorstwa spełnia wymogi art. 19 dyrektywy 2006/112, a w związku z tym definicja ta może być stosowana przy wykładni pojęcia „przedsiębiorstwo” ujętego w art. 6 pkt 1 VATU”. Termin „przedsiębiorstwo” w rozumieniu art. 6 pkt 1 VATU obejmuje każdy zespół składników materialnych i niematerialnych służący do realizacji określonych zadań gospodarczych, bez względu na to czy obejmuje on całość, czy jedynie część majątku określonego podmiotu”.

Zakres wyłączenia z zakresu opodatkowania czynności zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wyznaczył w swych wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie C-497/01, Zita Modes Sari stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie - nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu - do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne. które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów.

W doktrynie i orzecznictwie podkreśla się, iż - w celu uznania określonych składników majątkowych za przedsiębiorstwo - muszą one stanowić całość pod względem organizacyjnym oraz funkcjonalnym. Na uwagę zasługuje również zawarta w ustawowej definicji przedsiębiorstwa i wielokrotnie podkreślana w orzecznictwie sądów kwestia, iż przedsiębiorstwo jest nie tylko sumą jego składników, lecz ich zorganizowanym zespołem. Jednocześnie jak wynika to z orzecznictwa TSUE (por. wyrok TSUE z 10.11.2011 r., C-444/10, Schriever) nie należy w kwestii sprzedaży przedsiębiorstwa opierać się na przesłance zupełności (wszystkie elementy muszą być przedmiotem transferu), lecz istotne jest to, czy elementy będące przedmiotem transferu pozwolą kontynuować działalność gospodarczą przez nabywcę. Z podobnego założenia wychodzi NSA, który w wyroku z 25 kwietnia 2018 r. I FSK 1204/16; (LEX nr 2493489), stwierdził, że „Jeżeli braki w określonych nabytych składnikach majątku nie mają istotnego znaczenia dla funkcjonowania przedsiębiorstwa jako takiego, to nie mogą one przesądzić, że nie doszło do jego dostawy. … Dla zbycia przedsiębiorstwa konieczne jest przeniesienie na nabywcę minimum środków pozwalających na kontynuowanie realizowanej uprzednio w tym przedsiębiorstwie działalności gospodarczej” (por. również wyrok NSA z 26.06.2008 r. I FSK 688/07, LEX nr 485361).

W świetle powyższych rozważań należy stwierdzić, że na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług okolicznością determinującą możliwość wyłączenia, na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, stosowania przepisów ustawy do czynności zbycia określonego zespołu składników niematerialnych i materialnych, jest takie ich zorganizowanie, żeby wspomniany zespół mógł służyć do prowadzenia działalności gospodarczej. Zespół składników materialnych i niematerialnych obejmować powinien elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem przepisy ustawy nie miały zastosowania do zbywanego mienia, musi ono obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w jego skład muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

W niniejszej sprawie owa przesłanka jest niewątpliwie spełniona. Jak wynika z okoliczności sprawy, przedmiot aportu, który będzie przedmiotem zbycia na rzecz Nabywcy stanowi zespół składników materialnych i niematerialnych, przeznaczony do realizacji określonych zadań gospodarczych i zdolny do funkcjonowania jak samodzielny podmiot. Świadczy o tym choćby już sam fakt, że Zbywający przy pomocy zespołu tych składników osiąga regularne przychody. Przedmiot transakcji będzie obejmował przy tym wszystkie istotne składniki majątku przedsiębiorstwa. Aport nie obejmie jedynie takich składników majątku, które nie są niezbędne dla możliwości uzyskiwania przychodów przy pomocy zbywanego zespołu składników. Już tylko z tego względu transakcja zbycia ww. składników winna zostać uznana za wyłączoną z opodatkowania podatkiem VAT na mocy przywołanego art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Przy ocenie czy zbywane w ramach transakcji składniki majątku powinny być uznane za przedsiębiorstwo pomocniczo można mieć na uwadze także treść objaśnień Ministra Finansów z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycia nieruchomości komercyjnych. Jakkolwiek Objaśnienia te odnoszą się bezpośrednio do transakcji zbycia nieruchomości komercyjnych, to jako mające charakter ogólnej wykładni prawa podatkowego, w pewnym zakresie mogą odnosić się również do realiów analizowanej transakcji. W Objaśnieniach Minister Finansów wskazał, że o kwalifikacji danej transakcji jako przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa przesądzają przede wszystkim poniższe kryteria:

1. faktyczna możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji oraz

2. zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji.

W ocenie Wnioskodawcy, przedmiot planowanej dostawy wpisuje się w ww. kryteria.

Po pierwsze, w niniejszej sprawie z całą pewnością będziemy mieć do czynienia z zorganizowanym zespołem, pozwalającym na kontynuację przez Nabywcę działalności dotychczas prowadzonej przez Zbywającego. Przedmiotem planowanej transakcji będą bowiem wszystkie składniki majątku przedsiębiorstwa istotne z punktu widzenia możliwości prowadzenia (kontynuowania) przy ich użyciu działalności gospodarczej przez Nabywcę. Przede wszystkim przedmiot aportu obejmował będzie cały opisany w stanie faktycznym konglomerat składników materialnych i niematerialnych, w tym autorskich praw majątkowych, składających się na platformę internetową obejmującą: innowacyjnie działający sklep internetowy, bazę wiedzy, blog, chat firmowy, a także powiązane konta (kanały) w serwisach społecznościowych, wraz ze wszelkimi składnikami umożliwiającymi należyte zarządzanie, używanie i administrowanie platformą internetową (hasła, loginy, itp.) oraz pełne wykorzystanie jej funkcjonalności we wszystkich wersjach językowych, który aktualnie umożliwia Zbywającemu uzyskiwanie regularnych zysków w z tytułu umowy dzierżawy ze spółką brytyjską, zaś spółce brytyjskiej czerpanie zysków ze sprzedaży detalicznej (wysyłkowej) towarów (suplementów diety, odżywek dla sportowców i innych środków spożywczych oraz innych towarów związanych ze zdrowiem i aktywnością fizyczną). Dodatkowo, w związku z transakcją dojdzie do przeniesienia pracowników Zbywającego obsługujących tę platformę na zasadzie przejścia zakładu pracy zgodnie z art. 23(1) Kodeksu pracy. Nie może być zatem wątpliwości, że planowana transakcja aportu umożliwi Nabywcy kontunuowanie działalności prowadzonej przez Zbywającego (dzierżawa sklepu internetowego wraz z pozostałą infrastrukturą). Dla kontynuowania działalności prowadzonej uprzednio przez Zbywającego nie będzie konieczne angażowanie przez Nabywcę dodatkowych znaczących składników majątku - należy zatem uznać, iż przedmiot aportu zawiera zespół składników (zaplecze) umożliwiający kontynuację działalności prowadzonej przez Zbywcę i wystarczający do prowadzenia tej działalności.

Natomiast odnośnie zamiaru kontynuacji przez Nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez Zbywającego, to należy wskazać, że kontynuowanie działalności gospodarczej przy zbyciu przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa należy rozumieć jako sytuację, w której nabywca w związku z dokonanym nabyciem nadal prowadzi przedsiębiorstwo. W doktrynie, jak i w orzecznictwie wskazuje się jednakże, że dla zaklasyfikowania transakcji jako zbycie przedsiębiorstwa z punktu widzenia omawianej regulacji nie ma znaczenia to, co w przyszłości nabywca uczyni z nabytym przedsiębiorstwem (co jest konsekwencją konstrukcji art. 6 ustawy o VAT pozostających w tej mierze w pewnej niezgodności z dyrektywą 2006/112/WE - por. T. Michalik - Komentarz aktualizowany do art. 6 ustawy o VAT, Legalis 2021, A. Bartosiewicz - VAT. Komentarz, wyd. XV, WKP 2021). W szczególności dla uznania, że mamy do czynienia z transakcją zbycia przedsiębiorstwa/zorganizowanej części nie jest wymagane, aby nabywca kontynuował tę samą rodzajowo działalność, co zbywca. Jak podkreślił to NSA w wyroku z dnia 1 marca 2013 r. sygn. akt I FSK 375/12 ani art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, `(...)` ani art. 6 pkt 1 ustawy VAT nie wypowiadają wiążącej zasady, że dana konkretna działalność zbywcy musi być, jako rodzajowo taka sama, kontynuowana przez nabywcę majątku. Element kontynuowania takiej samej co do rodzaju działalności jest w większości wypadków determinowany nie tyle charakterem działalności gospodarczej zbywcy, co charakterystycznym zakresem przekazywanego, zorganizowanego co do rodzaju majątku w postaci np. nieruchomości, maszyn i urządzeń służących konkretnemu rodzajowi działalności. Zdaniem Sądu istotne jest więc, aby zbyta zorganizowana część przedsiębiorstwa służyła nabywcy do prowadzenia działalności gospodarczej z zachowaniem przeznaczenia nabytego zespołu składników majątkowych, a więc, by nie została zlikwidowana działalność, której tenże zespół składników majątkowych może służyć (por. również wyrok WSA w Rzeszowie z 13.02.2020 r., I SA/Rz 919/19, LEX nr 2783899).

Jeśli więc nie ma przesłanek do przyjęcia, że w danym przypadku ostateczny nabywca zamierza zbyć otrzymane składniki majątkowe, podzielić zorganizowaną część przedsiębiorstwa, którą one tworzą lub zaprzestać wykorzystywania tych składników, jako zespołu o określonym przeznaczeniu, to w rezultacie należy uznać, że ów ostateczny nabywca wciąż będzie wykorzystywał otrzymane składniki majątku składające się na przedsiębiorstwo (zorganizowaną część przedsiębiorstwa) do wykonywania czynności opodatkowanych w taki sposób, że prowadzenie dotychczasowej działalności będzie kontynuowane. To zaś oznacza, iż brak jest przesłanek wykluczających wyłączenie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Wnioskodawca uważa, że w niniejszej sprawie przesłanka zamiaru kontynuacji przez Nabywcę działalności dotychczas prowadzonej przez Zbywającego będzie spełniona. Jak już wskazano, intencją Nabywcy jest bowiem kontynuowanie na początkowym etapie działalności prowadzonej przez Zbywającego w zakresie dzierżawy całej infrastruktury (platformy internetowej w skład której wchodzi sklep internetowy oraz pozostałe funkcjonalności) umożliwiającej prowadzenie sklepu internetowego. Jednocześnie planowana w przyszłości zmiana sposobu wykorzystania tej platformy przez Nabywcę nie daje podstaw do uznania, że Nabywca zamierza zaprzestać prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa. Będzie on je prowadzić dalej tyle, że w nieco odmienny sposób, tj. platforma oraz sklep internetowy mają służyć Nabywcy do sprzedaży i promowania własnych towarów. Przeznaczenie nabytego zespołu składników majątkowych zostanie wszakże zachowane. W zakresie prowadzonej działalności Nabywca będzie zatem nieprzerwanie bazował na zasobach przejętych od Zbywającego wchodzących w skład prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa, w szczególności będzie używał w prowadzonej przez siebie działalności platformę internetową, w skład której wchodzi sklep internetowy oraz pozostałe składniki umożliwiające organizowanie i zarządzanie systemami sprzedaży suplementów diety, odżywek dla sportowców, innych środków spożywczych oraz innych towarów związanych ze zdrowiem i aktywnością fizyczną. Przekazywany zespół składników majątkowych, zarówno przed jego przekazaniem w drodze aportu, jak i po, służy i będzie służył - w aspekcie przedmiotowym - tym samym celom, tj. działalności w zakresie sprzedaży detalicznej (wysyłkowej) za pośrednictwem sklepu internetowego towarów (suplementów diety, odżywek dla sportowców i innych środków spożywczych oraz innych towarów związanych ze zdrowiem i aktywnością fizyczną).

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, zbycie przez niego opisanych w stanie faktycznym składników majątku, będzie stanowić transakcję zbycia przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, a w konsekwencji nie będzie podlegać opodatkowaniu na gruncie VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast, przez świadczenie usług – w świetle art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Z powyższych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem VAT co do zasady podlega dostawa towarów lub świadczenie usług.

Jednocześnie, przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

A zatem, w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Prawidłowa klasyfikacja przedmiotu transakcji, tj. przedsiębiorstwo/zorganizowana część przedsiębiorstwa lub poszczególne składniki majątkowe - ma decydujące znaczenie dla prawidłowego ustalenia skutków podatkowych transakcji.

Przy ocenie czy składniki majątku powinny być uznane za przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy czy też zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, uwzględnić należy następujące okoliczności:

1. zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz

2. faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Wskazanej oceny należy dokonać na moment przeprowadzenia transakcji. Tym samym, w przypadku, gdy konieczne dla kontynuowania działalności gospodarczej jest angażowanie przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji lub podejmowanie dodatkowych działań, brak jest możliwości stwierdzenia, że w danym przypadku zespół składników majątkowych stanowi przedsiębiorstwo lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.).

Stosownie do ww. artykułu Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),

2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,

3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,

4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,

5. koncesje, licencje i zezwolenia,

6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;

7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,

8. tajemnice przedsiębiorstwa,

9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że użyte w ww. artykule określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej brak któregoś z tych elementów nie musi pozbawiać zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa.

Z kolei, o tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik jest obowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Jeżeli warunki, o których mowa w art. 551 Kodeksu cywilnego, zostaną spełnione, to zbycie takiego przedsiębiorstwa do innego podmiotu, nie będzie podlegało przepisom ustawy.

Należy tu wskazać również art. 552 Kodeksu cywilnego, w którym ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

W związku z tym, przedsiębiorstwem w rozumieniu Kodeksu cywilnego jest takie przedsiębiorstwo, które jest zorganizowane i wyposażone w składniki zapewniające realizowanie celów gospodarczych, jest samodzielnym podmiotem prawa funkcjonującym w obrocie gospodarczym.

Z powyższych przepisów Kodeksu cywilnego wynika, że przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Istotne jest by w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy składnikami, tak aby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Jak stanowi art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), wcześniej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE L 145, str. 1, z późn. zm.), w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

Zakres powyższego wyłączenia zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego.

Na przydatność zespołu składników do prowadzenia (kontynuowania) działalności przez nabywcę, zwrócił uwagę TSUE w wyroku C-408/98 (Abbey National Plc), podzielając opinię Rzecznika Generalnego z dnia 13 kwietnia 2000 r., który stwierdził, iż „rozwiązanie przyjęte w Zjednoczonym Królestwie wydaje się rozsądne: gdy aktywa stanowiące część przedsiębiorstwa zdolną do odrębnego funkcjonowania są zbywane w taki sposób, że sprzedana część kontynuuje swoją działalność, ma zastosowanie opcja, z której Zjednoczone Królestwo skorzystało na mocy art. 5(8) VI Dyrektywy i uznaje się, że nie nastąpiła dostawa towarów”.

W kontekście zatem zbycia przedsiębiorstwa, z wyłączenia stosowania przepisów ustawy korzysta przekazanie przedsiębiorstwa lub jego niezależnej części, w tym dóbr materialnych oraz ewentualnie elementów niematerialnych, które razem tworzą przedsiębiorstwo lub jego część zdolne do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Nabywca musi jednakże mieć na celu prowadzenie przekazanego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jedynie natychmiastową likwidację danej działalności lub sprzedanie zapasów zasobów, jeśli istnieją.

Sformułowanie zawarte w art. 6 pkt 1 ustawy, zgodnie z którym przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, należy w aspekcie art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, rozumieć w sposób funkcjonalny, a nie tylko werbalny, tzn. analizując, czy dany zespół aktywów, który jest przedmiotem zbycia, pozwala na prowadzenie i służy w sposób trwały prowadzeniu samodzielnej działalności gospodarczej nabywcy, realizowanej uprzednio w przedsiębiorstwie Zbywcy.

Oznacza to, że zespół składników materialnych i niematerialnych pozwala z uwagi na swoje zorganizowanie, infrastrukturę itp. na prowadzenie określonej działalności gospodarczej. Podkreśla się przy tym, że możliwość stanowienia przez ten zespół składników niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze powinna mieć wymiar rzeczywisty, a nie jedynie potencjalny. Oznacza to, że majątek ten powinien stanowić już u zbywcy zorganizowany zespół składników gotowych realizować określone zadania gospodarcze jako samodzielne przedsiębiorstwo, a po jego zbyciu możliwe musi być kontynuowanie działalności gospodarczej przez nabywcę przedsiębiorstwa.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że zbycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy, ma miejsce wówczas, gdy cały majątek przedsiębiorstwa lub jego zorganizowana część przechodzi na własność nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy. Wynika to również z treści przepisu art. 91 ust. 9 ustawy, który stanowi, że – w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Aksjomat racjonalności ustawodawcy oraz kategoryczność sformułowania tego przepisu nakazuje przyjąć, że z transakcją zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 ustawy mamy do czynienia tylko wówczas, gdy nabywca kontynuuje działalność gospodarczą przy użyciu nabytego przedsiębiorstwa (zorganizowanej części przedsiębiorstwa).

Kontynuowanie działalności gospodarczej przy zbyciu przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa należy rozumieć, jako sytuację, w której nabywca w związku z dokonanym nabyciem nadal prowadzi przedsiębiorstwo. Przy czym nie chodzi tu o prowadzenie jakiejkolwiek działalności z wykorzystaniem składników nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, a o prowadzenie nabytego przedsiębiorstwa.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną, prowadzącą indywidualną działalność gospodarczą, będącą czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności Zbywający wydzierżawia na rzecz podmiotu trzeciego - spółki brytyjskiej, całą infrastrukturę niezbędną do prowadzenia sklepu internetowego.

Obecnie Wnioskodawca planuje wniesienie do Nabywcy - polskiej spółki akcyjnej, całego prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa tytułem aportu. Po nabyciu składników materialnych i niematerialnych związanych z działalnością sklepu internetowego, Nabywca zamierza początkowo wykorzystywać nabyte składniki majątku przedsiębiorstwa w tym samym zakresie, co Zbywający, tj. będzie kontynuować umowę dzierżawy platformy internetowej ze spółka brytyjską. Niemniej docelowo zamierza wykorzystać platformę internetową, w skład której wchodzi sklep internetowy i pozostałe składniki, do sprzedaży i promowania własnych towarów (towarów nabytych celem dalszej odsprzedaży). Spowoduje to konieczność zaangażowania dodatkowych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji aportu, m.in. towarów handlowych nabytych przez tę spółkę celem odsprzedaży oraz powierzchni magazynowej służącej do przechowywania towarów (Spółka akcyjna korzysta z takiej powierzchni na podstawie umów najmu). Przy czym Nabywca zamierza wykorzystywać nabyte składniki majątku przedsiębiorstwa w tym samym zakresie, co Zbywający (tj. kontynuować umowę dzierżawy platformy internetowej ze Spółka brytyjską) przez okres kilku miesięcy.

Mając na uwadze całokształt okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa stwierdzić należy, że intencją Nabywcy składników majątkowych objętych aportem nie jest kontynuowanie w sposób trwały działalności Zbywcy w oparciu o nabyte składniki majątkowe. W niniejszej sprawie już na moment transakcji aportu wiadomym jest, że Nabywca po kilku miesiącach zamierza wykorzystywać nabyte składniki majątkowe do innych celów niż Zbywca. Jakkolwiek początkowo Zbywca będzie kontynuować umowę dzierżawy platformy internetowej ze spółką brytyjską, jednakże docelowo zamierza wykorzystać ww. platformę internetową do sprzedaży i promowania własnych towarów (towarów nabytych celem dalszej odsprzedaży). Podkreślenia wymaga także okoliczność, że docelowe wykorzystywanie przez Nabywcę nabytych składników majątkowych do własnych celów gospodarczych spowoduje konieczność zaangażowania dodatkowych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji aportu.

Zatem wskazać należy, że w niniejszej sprawie nie będzie spełniony warunek dotyczący kontynuacji działalności Zbywcy przy wykorzystaniu nabytych w drodze aportu składników majątkowych. Tym samym przedmiotowy aport składników materialnych i niematerialnych stanowiących majątek przedsiębiorstwa Wnioskodawcy do polskiej spółki akcyjnej nie będzie stanowił transakcji zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego.

W świetle powyższego zbycie przez Wnioskodawcę przedmiotowych składników majątku nie będzie stanowić transakcji zbycia przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy. W konsekwencji planowana przez Wnioskodawcę transakcja zbycia ww. składników majątkowych będzie stanowić w zależności od konkretnego składnika majątkowego dostawę towarów w myśl art. 7 ust. 1 ustawy lub świadczenie usług na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę orzeczeń sądów administracyjnych należy zauważyć, iż są to rozstrzygnięcia odnoszące się do indywidualnych spraw i co do zasady wiążą one strony postępowania w tych konkretnych, indywidualnych sprawach nie rozciągając swojego oddziaływania na inne, choćby podobne lub zbieżne sprawy. Zatem powołane orzeczenia nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.