Gmina, jako zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług, wykonuje zadania publiczne związane z gospodarowaniem odpadami komunalnymi na podstawie ustawy o samorządzie gminnym oraz ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach. Gmina pobiera od mieszkańców opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi, która ma charakter daniny publicznej. Ponadto, Gmina ma prawo określić w uchwale rady miejskiej rodzaj dodatkowych usług związanych z odbieraniem odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, sposób ich świadczenia oraz wysokość cen za te usługi. Organ podatkowy uznał, że ustalona i pobierana od mieszkańców opłata za dodatkowe usługi w zakresie odpadów komunalnych nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, lecz ma charakter daniny publicznej. W związku z tym, Gmina, realizując te usługi, działa nie jako podmiot gospodarczy, lecz jako organ władzy publicznej, wykonując zadania własne na podstawie ustawy. W konsekwencji, Gmina jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 września 2021 r. (data wpływu 27 września 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania opłaty za dodatkowe usługi w zakresie odbierania odpadów komunalnych – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
27 września 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania opłaty za dodatkowe usługi w zakresie odbierania odpadów komunalnych.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.
Gmina (dalej: „Gmina” lub „Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 2 ust. 1, art. 6 ust. 1 oraz art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2021 r. poz. 1372) wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów a zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz. Ponadto na podstawie art. 3 ust. 1 i ust. 2 pkt 3, pkt 4 i pkt 6 oraz 6c ust. 1 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (tekst jedn.: Dz. U. z 2021 r. poz. 888) dalej u.c.p.g., wykonuje swoje prawa i obowiązki w zakresie gospodarowania odpadami komunalnymi. W związku z powyższym rada gminy może określić, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, rodzaj dodatkowych usług świadczonych przez gminę w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów, sposób ich świadczenia oraz wysokość cen za te usługi. Dodatkowe usługi wykonywane przez gminę w zakresie odbioru i zagospodarowania odpadów komunalnych stanowią zadanie własne gminy. Odbiór odpadów ma charakter obowiązku, który nie jest wykonywany ma podstawie umowy cywilnoprawnej. Mieszkańcy mają obowiązek przekazywania odpadów komunalnych gminie (przedsiębiorcy, któremu gmina powierzyła to zadanie w wyniku przetargu) i nie mogą wybrać innego sposobu utylizacji odpadów ani innego podmiotu odbierającego odpady. Mieszkańcy mają ustawowy obowiązek wnoszenia na rzecz gminy opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi i analogiczny charakter mają dodatkowe usługi. Zgodnie z art. 6m u.c.p.g. obowiązek złożenia deklaracji w sprawie wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi spoczywa na mieszkańcach. Mimo, że opłaty wnoszone są na wniosek mieszkańca, to mieszkaniec nie ma prawa wyboru innego wykonawcy usługi i jest zobowiązany do uiszczania opłaty wymaganej ustawą a ustalonej na podstawie uchwały rady gminy. W razie niezłożenia ww. deklaracji, bądź budzących wątpliwości danych w niej zawartych, Burmistrz wydaje decyzję określającą wysokość opłaty za gospodarowanie odpadami. Zdaniem gminy charakter opłaty wskazuje, że mamy do czynienia z „daniną publiczną”- opłata ustalona jest w sposób określony w ustawie i stanowi dochód gminy, z którego to gmina pokrywana koszty związane z gospodarowaniem odpadami komunalnymi zgodnie z art. 6r ust. 2 u.c.p.g. Na podstawie art. 3 ust. 1, ust. 2 pkt 5 i 6 u.c.p.g. oraz Uchwały Rady Miejskiej z dnia w sprawie szczegółowego sposobu i zakresu świadczenia usług na terenie Gminy w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów, w zamian za uiszczoną przez właściciela nieruchomości opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi (dalej: uchwała rady miejskiej) gmina w ramach pobranej od mieszkańca opłaty zapewnia odbieranie odpadów zmieszanych (niesegregowanych) odbieranych z terenów nieruchomości zamieszkałych oraz odpadów zbieranych selektywne. Odbieranie odpadów komunalnych obejmuje co najmniej: papier, metale, tworzywa sztuczne, szkło, odpady opakowaniowe wielomateriałowe oraz bioodpady. Ponadto gmina utworzyła Punkt Selektywnego Zbierania Odpadów Komunalnych (dalej: PSZOK) w sposób umożliwiający łatwy dostęp dla wszystkich mieszkańców gminy, który zapewnia przyjmowanie co najmniej odpadów komunalnych ww. jak i odpadów niebezpiecznych, przeterminowanych leków i chemikaliów, odpadów niekwalifikujących się do odpadów medycznych powstałych w gospodarstwie domowym w wyniku przyjmowania produktów leczniczych w formie iniekcji i prowadzenia monitoringu poziomu substancji we krwi, w szczególności igieł i strzykawek, zużytych baterii i akumulatorów, zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego, mebli i innych odpadów wielkogabarytowych, zużytych opon, odpadów budowlanych i rozbiórkowych oraz odpadów tekstyliów i odzieży. Gmina w drodze uchwały Rady Miejskiej zamierza ograniczyć ilość zużytych opon, odpadów budowlano-rozbiórkowych przyjmowanych przez PSZOK. Zgodnie z art. 6r ust. 4 u.c.p.g. Rada gminy określi, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, rodzaje dodatkowych usług świadczonych przez gminę w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów, sposób ich świadczenia oraz wysokość cen za te usługi. Dodatkowe usługi w zakresie odbioru i zagospodarowania odpadów komunalnych będą stanowić uzupełnienie podstawowego świadczenia Gminy na rzecz mieszkańców. Odbiór z terenu nieruchomości i zagospodarowaniu odpadów budowlano-remontowych oraz opon na zlecenie właściciela będą przyjmowane przez PSZOK do ustalonego uchwałą rady miejskiej limitu w ramach opłaty podstawowej. Poza ustalony limit ww. odpadów zostaną wprowadzone dodatkowe opłaty naliczone na podstawie złożonej deklaracji lub wniosku przez mieszkańca i stawki opłaty podjętej uchwałą rady miejskiej. Ww. usługi dodatkowe będą dostępne wyłącznie dla właścicieli nieruchomości zamieszkałych, stanowiące uzupełnienie usługi podstawowej finansowanej z pobranej opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi od mieszkańców. Gmina pobierając od właścicieli nieruchomości opłaty, o których mowa w art. 6r ust. 4 ustawy u.c.p.g., będzie działała w odniesieniu do tych czynności jako organ władzy publicznej, w zakresie realizacji zadań własnych powierzonych gminie na podstawie ustawy. Zdaniem gminy z tytułu realizacji świadczeń objętych wnioskiem gmina wyłączona będzie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, a pobierana opłata, której obowiązek uiszczenia wynika z ustawy, będzie miała charakter publicznoprawny i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: podatek VAT (podatek od towarów i usług)).
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy ustalona i pobierana od mieszkańca opłata za dodatkowe usługi w zakresie odbierania odpadów komunalnych ustalona Uchwałą Rady Miejskiej będzie stanowić podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jako wynagrodzenia za odpłatne świadczenie usług, czy też opłata ma charakter daniny publicznej i w związku z tym nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT?
Zdaniem Wnioskodawcy, realizacja dodatkowych usług w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów na podstawie uchwały Rady Miejskiej podjętej na podstawie art. 6r ust. 4 u.c.p.g., wyłączona jest z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podst. art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 z póż. zm.) (dalej: ustawa o VAT) a tym samym Wnioskodawca nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług w odniesieniu do usług w zakresie odbioru odpadów komunalnych, które będą stanowić usługę dodatkową w rozumieniu art. 6r ust. 4 u.c.p.g. W myśl art. 5 ust.1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z kolei art. 7 ust. 1 ustawy podkreśla, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Do dostawy towarów dochodzi na skutek przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, a nie na skutek przeniesienia prawa własności co sprowadza się do faktycznej możliwości dysponowania towarem, a nie rozporządzania nim w sensie prawnym. Sądy kładą przede wszystkim nacisk na faktyczne przeniesienie władztwa nad rzeczą (przekazanie tzw. własności ekonomicznej), samo przeniesienie prawa własności uznając za drugorzędne (zob. przykładowo wyroki NSA z 5 czerwca 2008 r., sygn. I FSK 739/07, z 14 września 2010 r., sygn. I FSK 1389/09, z 28 maja 2010 r., sygn. I FSK 963/09 i z 28 listopada 2012 r., sygn. I FSK 59/12 czy uchwałę NSA z 12 października 2015 r., sygn. I FPS 1/15). Natomiast art. 8 ust. 1 ustawy mówi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy. Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, lub świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika, w rozumieniu ustawy o VAT. W myśl art. 15 ust. 1 ustawy VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy nie uważa się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 listopada 2014 , sygn. I FSK 1644/13 stwierdził, iż: ,,(`(...)`) nie budzi wątpliwości, że gmina będąca organem władzy publicznej, realizująca zadania publiczne (`(...)`) nie działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług i w związku z tym opisane we wniosku świadczenia nie podlegają opodatkowaniu. Nie jest również bez znaczenia, że wyłączenie z opodatkowania usług opisanych we wniosku nie zakłóca konkurencji na danym rynku. Charakter tychże usług nakazuje bowiem sądzić, że możliwość wejścia prywatnego przedsiębiorcy na rynek jest czysto hipotetyczna”. Wnioskodawca podkreśla, iż zgodnie z art. 2 ust. 1, art. 6 ust. 1 oraz art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2021 r. poz. 1372) wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów a zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. Zgodnie z art. 3 ust. 1 u.c.p.g. w zw. art 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym, do zadań własnych gminy należy utrzymanie czystości i porządku na jej terenie. Z tytułu gospodarowania odpadami komunalnymi gminy pobierają opłaty, które, jak zostało potwierdzone w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 28 listopada 2013 r. (sygn. akt K 17/12), mają charakter daniny publicznej, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Zgodnie z ugruntowaną linią interpretacyjną organów podatkowych oraz orzeczniczą sądów administracyjnych, odbiór odpadów należy do zadań własnych gminy, niezależnie od ilości oraz sposobu odbioru odpadów. Powyższe znajduje potwierdzenie m.in. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 grudnia 2015 r. sygn. I FSK 1192/14: ,,W tym zakresie Sąd pierwszej instancji właściwie wyjaśnił, że zasadniczym warunkiem uznania, że gmina usługi dodatkowe w zakresie gospodarowania odpadami komunalnymi wykonuje w charakterze podatnika podatku VAT, jest, aby rzeczywiście były to usługi dodatkowe, a nie te, które jednostka samorządu jest zobowiązana wykonywać w sposób charakterystyczny dla organu władzy publicznej i narzucony przez ustawę”. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 12 listopada 2020 r., sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.701.2020.1.MG potwierdza, iż „Mając na uwadze obowiązujące przepisy i opis sprawy należy stwierdzić, że ustalona i pobierana od mieszkańców opłata za dodatkowe usługi w zakresie odbierania odpadów komunalnych ustalona uchwałą Rady Miejskiej nie będzie stanowiła podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług jako wynagrodzenie za odpłatne świadczenie usług. Opłata ta będzie miała charakter daniny publicznej i w związku z tym nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT.” W tym miejscu Wnioskodawca wskazuje, powołując się interpretację indywidualną z dnia 8 czerwca 2021 r. o sygn. 0111-KDIB-1.4012.191.2021.1.WN: „Zatem Wnioskodawca nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług w odniesieniu do usług w zakresie odbioru odpadów komunalnych, które stanowić będą usługę dodatkową w rozumieniu art. 6r ust. 4 ustawy” o u.c.p.g. jak zapewnił Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej. Podobne stanowisko przedstawił Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 22 marca 2019 r. sygn. 0111 KDIB3-1.4012.57.2019.1.ICz „Zatem Gmina, z tytułu realizacji usług objętych wnioskiem, jako zadania własnego, wyłączone jest z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT. Tym samym Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w odniesieniu do usług w zakresie odbioru odpadów komunalnych, które Wnioskodawca traktuje jako usługę dodatkową.” Skoro zatem gmina będzie pobierała od mieszkańców (właścicieli nieruchomości) opłaty zgodnie z art. 6r ust. 4 u.c.p.g. za dodatkowe usługi świadczone przez gminę, w zakresie gospodarki odpadami komunalnymi to w odniesieniu do tych czynności gmina będzie działała jako organ władzy publicznej, w zakresie realizacji zadań własnych powierzonych gminie na podstawie ustawy. Zatem ww. czynności będą wyłączone z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Z kolei, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Nie każda jednak czynność stanowiąca usługę, w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Z art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy). Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatników ma charakter wyłączenia podmiotowo–przedmiotowego, w przypadku którego muszą zostać spełnione dwa warunki:
Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Dokonując wykładni art. 15 ust. 6 ustawy należy więc zauważyć, że celem tej regulacji jest wyłączenie wszelkich organów władzy publicznej oraz innych organów podlegających prawu publicznemu z kategorii podatników podatku od towarów i usług w odniesieniu do czynności wykonywanych przez te podmioty w charakterze władz publicznych. Podatnikiem podatku od towarów i usług jest więc również organ władzy publicznej, jeżeli w stosunku do określonej czynności lub transakcji zachowuje się jak podmiot gospodarczy. Z tego właśnie względu, ustawodawca uznał w art. 15 ust. 6 ustawy, że organy nie są podatnikami w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych. W świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2021 r., poz. 1372 z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast, zgodnie z brzmieniem art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym). Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym, ustawy określają, które zadania własne gminy mają charakter obowiązkowy. W ustawie z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2021 r., poz. 888, z późn. zm.) w rozdziale 3a – „Gospodarowanie odpadami komunalnymi przez gminę” wskazano, że gminy są obowiązane do zorganizowania odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy (art. 6c ust. 1 cyt. ustawy). Zgodnie z art. 6c ust. 2 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, rada gminy może, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, postanowić o odbieraniu odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają odpady komunalne. W myśl art. 6h ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi na rzecz gminy, na terenie której są położone nieruchomości lub lokale, są obowiązani ponosić właściciele nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy. Na mocy art. 6d ust. 1 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, wójt, burmistrz lub prezydent miasta jest obowiązany udzielić zamówienia publicznego na odbieranie odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, o których mowa w art. 6c, albo zamówienia publicznego na odbieranie i zagospodarowanie tych odpadów.
Zgodnie z art. 6k ust. 1 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, rada gminy, w drodze uchwały:
Zgodnie z art. 6m ust. 1 pkt 1 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, deklarację o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi są obowiązani złożyć do wójta, burmistrza lub prezydenta miasta właściciele nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy. Mocą art. 6r ust. 1 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi stanowi dochód gminy.
Jak wynika z art. 6r ust. 2 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, z pobranych opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi gmina pokrywa koszty funkcjonowania systemu gospodarowania odpadami komunalnymi, które obejmują koszty:
Rada gminy określi, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, szczegółowy sposób i zakres świadczenia usług w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów, w zamian za uiszczoną przez właściciela nieruchomości opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi, w szczególności częstotliwość odbierania odpadów komunalnych od właściciela nieruchomości i sposób świadczenia usług przez punkty selektywnego zbierania odpadów komunalnych (art. 6r ust. 3 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach). W myśl art. 6r ust. 3a ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, w uchwale, o której mowa w ust. 3, dopuszcza się ograniczenie ilości zużytych opon, odpadów wielkogabarytowych oraz odpadów budowlanych i rozbiórkowych, stanowiących odpady komunalne, odpadów stanowiących części roślin pochodzących z pielęgnacji terenów zielonych, ogrodów, parków i cmentarzy, odbieranych lub przyjmowanych przez punkty selektywnego zbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości w zamian za pobraną opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi. Stosownie natomiast do art. 6r ust. 4 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, rada gminy może określić, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, rodzaje dodatkowych usług świadczonych przez gminę w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów, sposób ich świadczenia oraz wysokość cen za te usługi. Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 2 ust. 1, art. 6 ust. 1 oraz art. 7 ust. 1, pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. W szczególności zadania własne obejmują sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz. Ponadto na podstawie art. 3 ust. 1 i ust. 2 pkt 3, pkt 4 i pkt 6 oraz 6c ust. 1 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, wykonuje swoje prawa i obowiązki w zakresie gospodarowania odpadami komunalnymi. W związku z powyższym rada gminy może określić, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, rodzaj dodatkowych usług świadczonych przez gminę w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów, sposób ich świadczenia oraz wysokość cen za te usługi. Dodatkowe usługi wykonywane przez gminę w zakresie odbioru i zagospodarowania odpadów komunalnych stanowią zadanie własne gminy. Odbiór odpadów ma charakter obowiązku, który nie jest wykonywany ma podstawie umowy cywilnoprawnej. Odbieranie odpadów komunalnych obejmuje co najmniej: papier, metale, tworzywa sztuczne, szkło, odpady opakowaniowe wielomateriałowe oraz bioodpady. Ponadto gmina utworzyła Punkt Selektywnego Zbierania Odpadów Komunalnych w sposób umożliwiający łatwy dostęp dla wszystkich mieszkańców gminy, który zapewnia przyjmowanie co najmniej odpadów komunalnych ww. jak i odpadów niebezpiecznych, przeterminowanych leków i chemikaliów, odpadów niekwalifikujących się do odpadów medycznych powstałych w gospodarstwie domowym w wyniku przyjmowania produktów leczniczych w formie iniekcji i prowadzenia monitoringu poziomu substancji we krwi, w szczególności igieł i strzykawek, zużytych baterii i akumulatorów, zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego, mebli i innych odpadów wielkogabarytowych, zużytych opon, odpadów budowlanych i rozbiórkowych oraz odpadów tekstyliów i odzieży. Poza ustalony limit ww. odpadów zostaną wprowadzone dodatkowe opłaty naliczone na podstawie złożonej deklaracji lub wniosku przez mieszkańca i stawki opłaty podjętej uchwałą rady miejskiej. Dodatkowe usługi w zakresie odbioru i zagospodarowania odpadów komunalnych będą stanowić uzupełnienie podstawowego świadczenia Gminy na rzecz mieszkańców. Odbiór z terenu nieruchomości i zagospodarowaniu odpadów budowlano-remontowych oraz opon na zlecenie właściciela będą przyjmowane przez PSZOK do ustalonego uchwałą rady miejskiej limitu w ramach opłaty podstawowej. Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy ustalona i pobierana od mieszkańców opłata za dodatkowe usługi w zakresie odpadów komunalnych ustalona uchwałą Rady Miejskiej stanowi/będzie stanowić podstawę opodatkowania VAT jako wynagrodzenie za odpłatne świadczenie usług, czy też opłata ta ma charakter daniny publicznej i w związku z tym nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT. Mając na uwadze przedstawiony stan prawny oraz opisany stan faktyczny/zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że usługi polegające na odbiorze dodatkowych odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, mają/będą mieć ten sam charakter przedmiotowy, tzn. polegają na odbiorze i zagospodarowaniu odpadów komunalnych oraz znajdują swoją podstawę w przepisach ustawy oraz przepisach prawa miejscowego. Bowiem jak wskazał Wnioskodawca, rada gminy może określić, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, rodzaj dodatkowych usług świadczonych przez gminę w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów, sposób ich świadczenia oraz wysokość cen za te usługi. Zatem usługi dodatkowe świadczone przez Gminę w ramach przepisów ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach są/będą usługami w zakresie odbioru i zagospodarowania odpadów komunalnych, które stanowią/będą stanowić zadanie własne gminy. Wobec powyższego, w świetle regulacji ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, wskazać należy, że ustalając stawkę opłaty za świadczenie usług dodatkowych i pobierając ją od właścicieli nieruchomości, Gmina występuje/będzie występować w pozycji nadrzędnej w stosunku do podmiotów uczestniczących w danej czynności (właścicieli nieruchomości), wykonując zadania z zakresu władzy publicznej określone w przepisach ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym – w wymienionym wyżej art. 7 ust. 1 pkt 3. Zatem dodatkowe usługi w zakresie odbioru i zagospodarowania odpadów komunalnych stanowią/będą stanowić uzupełnienie podstawowego świadczenia Gminy dla mieszkańców. Określony w ustawie o utrzymaniu czystości i porządku w gminach charakter opłaty wskazuje, że w istocie mamy/będziemy mieć do czynienia z „daniną publiczną” – opłata ustalana jest w sposób określony w ustawie i stanowi dochód gminy przeznaczony na działania wykonywane w interesie publicznym. W związku z powyższym, skoro Gmina pobiera/będzie pobierała od właścicieli nieruchomości opłaty za ustalone na podstawie art. 6r ust. 4 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach dodatkowe usługi świadczone przez Gminę, w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów, to działa/będzie działała w odniesieniu do tych czynności jako organ władzy publicznej, w zakresie realizacji zadań własnych powierzonych Gminie na podstawie ustawy. W konsekwencji, Wnioskodawca z tytułu realizacji świadczeń objętych wnioskiem wyłączony jest/będzie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy, a pobierana opłata, której obowiązek uiszczenia wynika z ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, ma/będzie miała charakter publicznoprawny i nie podlega/nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Mając na uwadze obowiązujące przepisy i opis sprawy należy stwierdzić, że ustalona i pobierana od mieszkańców opłata za dodatkowe usługi w zakresie odbierania odpadów komunalnych ustalona uchwałą Rady Miejskiej nie stanowi/nie będzie stanowiła podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług jako wynagrodzenie za odpłatne świadczenie usług. Opłata ta ma/będzie miała charakter daniny publicznej i w związku z tym nie podlega/nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność. Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy wskazać, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano stan faktyczny/zdarzenie przyszłe i stanowisko wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tutejszy organ nie jest nimi związany. Ponadto, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę w przedmiotowym wniosku wyroków sądów, tutejszy organ wyjaśnia, że powołane wyroki są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają. Zatem wskazane we wniosku wyroki sądów nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie. Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. TeodoraSixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili