0113-KDIPT1-1.4012.665.2021.2.MGO

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 sierpnia 2021 r. (data wpływu 3 września 2021 r.) uzupełnionym pismem z 12 listopada 2021 r. (data wpływu 17 listopada 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT (podatek od towarów i usług), na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, usług najmu lokali mieszkalnych (pokoi w budynku mieszkalnym) świadczonych przez Wnioskodawcę bezpośrednio na rzecz osób prywatnych, w tym także, gdy nabywca z przyczyn niezależnych od Wnioskodawcy mieszka w danym lokalu bardzo krótko – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

3 września 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

‒ ustalenia czy usługi najmu nieruchomości na rzecz firm, które będą udostępniać przedmiot najmu swoim pracownikom na cele mieszkaniowe, korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT,

‒ zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, usług najmu lokali mieszkalnych (pokoi w budynku mieszkalnym) świadczonych przez Wnioskodawcę bezpośrednio na rzecz osób prywatnych, w tym także, gdy nabywca z przyczyn niezależnych od Wnioskodawcy mieszka w danym lokalu bardzo krótko.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z 12 listopada 2021 r. (data wpływu 17 listopada 2021 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy i ostateczne przedstawienie własnego stanowiska oraz o opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego towarów od 19.07.2021 r. Wnioskodawca jest także czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca otrzymał w darowiźnie nieruchomość (dom mieszkalny). Wnioskodawca chciałby w przyszłości wynajmować tę nieruchomość i rozliczać przychody z niej na zasadzie najmu prywatnego. Wnioskodawca nieruchomość chce wynajmować firmie, która wynajmowaną od niego nieruchomość będzie udostępniała swoim pracownikom na cele mieszkaniowe. W umowie najmu będzie zapis, że najemca wykorzystuje ją wyłącznie w celach mieszkaniowych. W umowie będzie zapis, że wynajmujący wyraża zgodę na oddanie przedmiotu najmu osobom trzecim oraz że przedmiot najmu może być wykorzystywany wyłącznie na cele mieszkaniowe. Oprócz tego Wnioskodawca będzie zainteresowany także wynajmowaniem pokoi w tej nieruchomości indywidualnie bezpośrednio pracownikom również na ich cele mieszkaniowe. Umowy w obu przypadkach będą podpisywane na dłuższe okresy tj. roczny, miesięczny, z zachowaniem okresów wypowiedzenia. Niekiedy może się jednak zdarzyć mimo powyższego, że z przyczyn niezależnych od Wnioskodawcy najem potrwa np. dwa czy trzy tygodnie.

Wnioskodawca będzie wynajmował nieruchomość we własnym imieniu i na własny rachunek. Wnioskodawcę interesuje wynajem długoterminowy (na miesiące czy lata) i to jest przedmiotem wniosku. Przedmiotem wniosku jest zdarzenie przyszłe dotyczące wynajmu nieruchomości mieszkalnej wyłącznie na cele mieszkaniowe. Tak jak Wnioskodawca wspomniał chce wynajmować na okresy długoterminowe tak firmom, które będą lokowały tam swoich pracowników jak i bezpośrednio samym pracownikom np. z Ukrainy. Może się zdarzyć jednak, że pomimo zawarcia umowy długoterminowej najem zostanie skrócony np. z tego powodu, że pracownik zmieni pracę i będzie chciał opuścić miasto, w którym jest nieruchomość Wnioskodawcy lub po prostu nie będą najemcy odpowiadały warunki bytowe czy cenowe. Wnioskodawca nie będzie wynajmował nieruchomości swoim pracownikom. Przedmiotem wniosku jest zapytanie dotyczące również wynajmu pokoi bezpośrednio pracownikom jakichś bliżej nieokreślonych firm, wyłącznie na cele mieszkaniowe. Będzie ten zapis w umowie. W obu przypadkach PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) będzie 68.20.11.0. Wnioskodawca nie będzie prowadził wynajmu krótkoterminowego sklasyfikowanego w dziale 55.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi najmu zarówno na rzecz firm, które będą udostępniać przedmiot najmu swoim pracownikom na cele mieszkaniowe, jak i usługi najmu świadczone na rzecz osób prywatnych, w tym gdy nabywca z różnych przyczyn mieszka w danym lokalu bardzo krótko np. tydzień czy dwa, korzystają ze zwolnienia z podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku), wynajmując nieruchomość mieszkalną na cele mieszkaniowe firmie, która udostępni ją swoim pracownikom nie będzie możliwości korzystania ze zwolnienia w VAT, gdyż to nie firma wynajmująca nieruchomość Wnioskodawcy będzie realizowała swoje cele mieszkaniowe lecz jej pracownicy. Wnioskodawca będzie musiał tu zastosować stawkę 23%. Natomiast jeśli Wnioskodawca wynajmie część nieruchomości bezpośrednio pracownikom na cele mieszkaniowe na dłuższe okresy będzie mógł przy świadczeniu tych usług korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT. Nawet jeśli okaże się, że najem zostanie rozwiązany wcześniej i będzie trwał np. dwa tygodnie, a nie przykładowo kilka miesięcy to również Wnioskodawca będzie mógł korzystać ze stawki zwolnionej, bo zamiar przy zawieraniu umowy był taki, że będzie to wynajem długoterminowy , a nie na doby czyli krótkoterminowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, usług najmu lokali mieszkalnych (pokoi w budynku mieszkalnym) świadczonych przez Wnioskodawcę bezpośrednio na rzecz osób prywatnych, w tym także, gdy nabywca z przyczyn niezależnych od Wnioskodawcy mieszka w danym lokalu bardzo krótko jest prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, iż niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, usług najmu lokali mieszkalnych (pokoi w budynku mieszkalnym) świadczonych przez Wnioskodawcę bezpośrednio na rzecz osób prywatnych, w tym także, gdy nabywca z przyczyn niezależnych od Wnioskodawcy mieszka w danym lokalu bardzo krótko.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary – w oparciu o art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Należy jednak zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl natomiast przepisu art. 41 ust. 2 ustawy – dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1 i art. 138i ust. 4.

Jak wynika z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4 wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

W tym miejscu należy zauważyć, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy (od ogólnej zasady powszechności opodatkowania) i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast wychodzenie poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne. W efekcie podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy – zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe lub na rzecz społecznych agencji najmu, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (Dz. U. z 2019 r. poz. 2195 oraz z 2021 r. poz. 11, 1177 i 1243).

Z cyt. wyżej art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy wynika, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

‒ świadczenie usługi na własny rachunek,

‒ charakter mieszkalny nieruchomości,

‒ mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku, natomiast brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala na zastosowanie zwolnienia.

Należy zwrócić uwagę, że zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy dla wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym, stanowi wyjątek od zasady określonej w art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, jaką jest opodatkowanie sprzedaży 23% stawką podatku. W związku z tym powinno być interpretowane ściśle, przede wszystkim zgodnie z literalnym brzmieniem wprowadzających je przepisów. W żadnym razie nie powinny one być interpretowane w sposób prowadzący do rozszerzenia zakresu zastosowania zwolnienia.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy wskazuje, że zwolnieniu od podatku od towarów i usług podlega wyłącznie świadczenie usług w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości, po pierwsze o charakterze mieszkalnym, po drugie – na cele mieszkaniowe.

Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Wskazany przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i od podmiotu nabywającego tę usługę. Nie odnosi się również do czasu wynajmowania nieruchomości oraz klasyfikacji statystycznych.

Analizując kwestie zwolnienia od podatku usług najmu lokali mieszkalnych należy zwrócić szczególną uwagę na cel świadczonych usług. Realizacja celu wynajmu następuje poprzez wykorzystanie nieruchomości przez najemcę. Tym samym, zasadniczą kwestią dla opodatkowania czy zwolnienia od podatku świadczonej usługi, pozostaje cel realizowany przez osobę bezpośrednio uczestniczącą w świadczeniu usługi.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca otrzymał w darowiźnie nieruchomość (dom mieszkalny) i chciałby w przyszłości wynajmować tę nieruchomość i rozliczać przychody z niej na zasadzie najmu prywatnego. Wnioskodawca będzie wynajmował nieruchomość we własnym imieniu i na własny rachunek. Wnioskodawca będzie zainteresowany wynajmowaniem pokoi w tej nieruchomości indywidualnie bezpośrednio pracownikom na ich cele mieszkaniowe. Wnioskodawca nie będzie wynajmował nieruchomości swoim pracownikom. Przedmiotem wniosku jest zapytanie dotyczące wynajmu pokoi bezpośrednio pracownikom jakichś bliżej nieokreślonych firm, wyłącznie na cele mieszkaniowe. Będzie ten zapis w umowie. Umowy będą podpisywane na dłuższe okresy tj. roczny, miesięczny, z zachowaniem okresów wypowiedzenia. Wnioskodawcę interesuje wynajem długoterminowy (na miesiące czy lata) i to jest przedmiotem wniosku. Może się zdarzyć jednak, że pomimo zawarcia umowy długoterminowej najem zostanie skrócony np. z tego powodu, że pracownik zmieni pracę i będzie chciał opuścić miasto, w którym jest nieruchomość Wnioskodawcy lub po prostu nie będą najemcy odpowiadały warunki bytowe czy cenowe. Przedmiotem wniosku jest zdarzenie przyszłe dotyczące wynajmu nieruchomości mieszkalnej wyłącznie na cele mieszkaniowe. Dla usługi najmu lokali mieszkalnych (pokoi w budynku mieszkalnym) świadczonych przez Wnioskodawcę bezpośrednio na rzecz osób prywatnych Wnioskodawca wskazał PKWIU 68.20.11.0. Wnioskodawca nie będzie prowadził wynajmu krótkoterminowego sklasyfikowanego w dziale 55.

Zauważyć należy, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Na gruncie podatku od towarów i usług najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Usługa najmu nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł, zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi, jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie usługi najmu lokali mieszkalnych (pokoi w budynku mieszkalnym), które będą świadczone przez Wnioskodawcę bezpośrednio na rzecz osób prywatnych – pracowników, będą korzystały ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. Jak bowiem wynika z opisu sprawy, przedmiotem najmu między Wnioskodawcą a osobami fizycznymi – pracownikami, będą lokale mieszkalne (pokoje w budynku mieszkalnym) i jak będzie wynikało z treści zawieranych umów będą wynajmowane wyłącznie na cele mieszkaniowe.

W tym miejscu należy rozstrzygnąć kwestie dotyczącą zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, usługi najmu nieruchomości przez Wnioskodawcę na rzecz osób prywatnych - pracowników, w tym gdy nabywca z różnych przyczyn mieszka w danym lokalu bardzo krótko np. tydzień czy dwa. Wnioskodawca wskazał bowiem, że może się zdarzyć, że pomimo zawarcia umowy długoterminowej, z przyczyn niezależnych od Wnioskodawcy, najem zostanie skrócony - potrwa np. dwa czy trzy tygodnie, np. z tego powodu, że pracownik zmieni pracę i będzie chciał opuścić miasto, w którym jest nieruchomość Wnioskodawcy lub po prostu nie będą najemcy odpowiadały warunki bytowe czy cenowe.

Należy stwierdzić, że w takim przypadku usługi najmu, które będą świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz osób prywatnych – pracowników, z uwagi na fakt, że przedmiotem wynajmu będą lokale mieszkalne (pokoje) i będą one wynajmowane wyłącznie na cele mieszkaniowe, a umowy będą podpisywane na dłuższe okresy tj. roczny, miesięczny, to pomimo skrócenia okresu najmu z przyczyn niezależnych od Wnioskodawcy, usługi te również będą korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że usługi najmu, które będą świadczone bezpośrednio przez Wnioskodawcę na rzecz osób prywatnych – pracowników, w tym także, gdy nabywca z przyczyn niezależnych od Wnioskodawcy mieszka w danym lokalu bardzo krótko np. tydzień czy dwa, będą zwolnione od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, usług najmu lokali mieszkalnych (pokoi w budynku mieszkalnym) świadczonych przez Wnioskodawcę bezpośrednio na rzecz osób prywatnych, w tym także, gdy nabywca z przyczyn niezależnych od Wnioskodawcy mieszka w danym lokalu bardzo krótko, należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, usług najmu lokali mieszkalnych (pokoi w budynku mieszkalnym) świadczonych przez Wnioskodawcę bezpośrednio na rzecz osób prywatnych, w tym także, gdy nabywca z przyczyn niezależnych od Wnioskodawcy mieszka w danym lokalu bardzo krótko. Natomiast w zakresie ustalenia czy usługi najmu nieruchomości na rzecz firm, które będą udostępniać przedmiot najmu swoim pracownikom na cele mieszkaniowe, korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT, wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.