0113-KDIPT1-1.4012.649.2021.3.AK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 sierpnia 2021 r. (data wpływu 30 sierpnia 2021r.), uzupełnionym pismem z 29 października 2021 r. (data wpływu 1 listopada 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

- uznania dłużnika za podatnika podatku od towarów i usług – jest prawidłowe,

- prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przez Komornika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

30 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie

- uznania dłużnika za podatnika podatku od towarów i usług,

- prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przez Komornika.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z 29 października 2021 r. (data wpływu 1 listopada 2021 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Spółka jawna ,,… z siedzibą w `(...)`. (dalej "Wnioskodawca”) jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług od dnia 15.01.1996 r.

Na wniosek spółki … Sp. z o.o. z siedzibą w `(...)` Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym dla `(...)`. prowadził egzekucję w sprawie o sygn. akt KM … przeciwko dłużnikowi „P.” Sp. z o.o. z siedzibą w `(...)` (dalej „Dłużnik”). Egzekucję skierowano do zabudowanej nieruchomości należącej do Dłużnika, położonej w `(...)` przy ul. …, dla której Sąd Rejonowy dla `(...)` Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW …. (dalej „Nieruchomość”). Stanowiła ona wyłączną własność Dłużnika. Nieruchomość składała się z jednej działki ewidencyjnej o numerze 1.

Dla Nieruchomości nie ma sporządzonego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, lecz w stosunku do niej Prezydent Miasta w dniu 12.07.2005 r. wydał decyzję nr … o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na wzniesieniu budynku magazynowo-handlowego. Decyzja ta została zmieniona - tylko w zakresie formy i kąta nachylenia połaci dachowej - decyzją nr … tego samego organu z dnia 02.04.2008r. Na podstawie pozwolenia na budowę - decyzji Prezydenta Miasta z dnia 10.06.2008r. (znak sprawy …) oraz z dnia 16.09.2008r.

Dłużnik na wspomnianej nieruchomości wybudował murowany budynek o przeznaczeniu magazynowo-handlowym o powierzchni zabudowy 205 m2 wraz z infrastrukturą techniczną (sieć elektryczna, wodno-kanalizacyjna i alarmowa). Budynek jest trwale związany z gruntem. Został on oddany do użytkowania na podstawie decyzji nr … z dnia 14.12.2009 r. Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego (znak sprawy …) i w 2010 roku nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14) ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług. Wydatki na wzniesienie budynku ponosił Dłużnik. Przysługiwało mu prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od ww. wydatków. Budynek był wykorzystywany na potrzeby prowadzonej przez Dłużnika działalności gospodarczej – do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Nie był przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej czynności cywilnoprawnej o podobnym charakterze. Dłużnik nie ponosił nakładów na ulepszenie budynku.

Poza budynkiem na Nieruchomości znajduje się plac wyłożony kostką brukową i ogrodzenie z trzech stron. Ogrodzenie i kostka brukowa są trwale z gruntem związane. Dłużnik ponosił wydatki na wyłożenie placu kostką brukową i jej ogrodzenie oraz przysługiwało mu prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od ww. wydatków. W 2010 roku nastąpiło pierwsze zasiedlenie przez Dłużnika placu z kostki brukowej i ogrodzenia w rozumieniu art. 2 pkt 14) ustawy z dnia 1 1.03.2004 r. o podatku od towarów i usług. Plac wyłożony kostką brukową i ogrodzenie były wykorzystywane na potrzeby prowadzonej przez Dłużnika działalności gospodarczej - do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Nie były przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej czynności cywilnoprawnej o podobnym charakterze. Dłużnik nie ponosił nakładów na ulepszenie placu z kostki brukowej lub ogrodzenia.

Przed sprzedażą Nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy Dłużnik nie składał oświadczenia przewidzianego w art. 43 ust. 10 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług.

W dniu 17.07.2018 r. odbył się przetarg na sprzedaż Nieruchomości. Wnioskodawca zaoferował najwyższą cenę. Cena sprzedaży została uiszczona przez Wnioskodawcę na rachunek bankowy Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla `(...)` przelewem: w dniu 12.07.2018 r. w kwocie (`(...)`) złotych oraz w dniu 23.10.2018 r. w kwocie (`(...)`) złotych.

W dniu 26.07.2018 r. Dłużnik został wykreślony z rejestru podatników podatku VAT (podatek od towarów i usług) na podstawie art. 96 ust. 9a pkt 3 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług.

Postanowieniem z dnia 14.01.2019 r. Sąd Rejonowy II Wydział Cywilny - Sekcja Egzekucyjna w sprawie sygn. … przysądził prawo własności Nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy.

W dniu 23.02.2019 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym dla `(...)`, działając w oparciu o art. 18 ustawy o VAT, wystawił Wnioskodawcy w imieniu i na rzecz Dłużnika fakturę VAT nr `(...)` na kwotę (`(...)`) złotych brutto (`(...)` złotych + `(...)` złotych stanowiącej 23% podatku od towarów i usług) tytułem ceny nabycia Nieruchomości.

W związku z nabyciem Nieruchomości Wnioskodawcy przysługiwało prawo obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od nabycia Nieruchomości. Wnioskodawca wykorzystuje Nieruchomość, w tym budynek, plac wyłożony kostką brukową i ogrodzenie wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej - do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Nie wykorzystuje ich do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał:

Ad 1. Budynek o przeznaczeniu magazynowo-handlowym położony na działce o numerze 1 jest budynkiem w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7.07.1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2020 r., poz. 1333, z późn. zm.).

Ad 2. Pozostałe naniesienia znajdujące się na działce o numerze 1, tj. plac wyłożony kostką brukową i ogrodzenie stanowią budowle, o których mowa w art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7.07.1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2020 r., poz. 1333, z późn. zm.).

Ad 3. Naniesienia znajdujące się na działce o numerze 1, tj. plac wyłożony kostką brukową i ogrodzenie nie stanowią urządzeń budowlanych, o których mowa w art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 7.07.1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2020 r., poz. 1333, z późn. zm.);

Ad 4. Znajdująca się na działce o numerze 1:

a) sieć elektryczna - stanowi budowlę, o której mowa w art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7.07.1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2020 r., poz. 1333, z późn. zm.) i nie jest urządzeniem budowlanym, o którym mowa w art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 7.07.1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2020 r., poz. 1333, z późn. zm.);

b) sieć wodno-kanalizacyjna - stanowi budowlę, o której mowa w art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7.07.1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2020 r., poz. 1333 z późn. zm.) i nie jest urządzeniem budowlanym, o którym mowa w art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 7.07.1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2020 r., poz. 1333, z późn. zm.);

c) sieć alarmowa – nie stanowi budowli, o której mowa w art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7.07.1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2020 r., poz. 1333 z późn. zm.), lecz jest urządzeniem budowlanym, o którym mowa w art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 7.07.1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2020 r., poz. 1333, z późn. zm.).

Ad 5.

a) sieć elektryczna – znajduje się zarówno w budynku o przeznaczeniu magazynowo-handlowym, jak i na samej działce o numerze 1 i została doprowadzona do granicy tej działki;

b) sieć wodno-kanalizacyjna - znajduje się zarówno w budynku o przeznaczeniu magazynowo-handlowym, jak i na samej działce o numerze 1 i została doprowadzona do granicy tej działki;

c) sieć alarmowa - znajduje się w budynku o przeznaczeniu magazynowo-handlowym i nie została doprowadzona do granicy działki o numerze 1.

Ad 6. System alarmowy dotyczy tylko budynku o przeznaczeniu magazynowo-handlowym znajdującego się na działce o numerze 1, a nie całej działki o numerze 1.

Ad 7. Budowle znajdujące się na działce o numerze 1, mianowicie:

a) plac wyłożony kostką brukową - symbol PKOB 2112, nazwa grupowania „Ulice i drogi pozostałe”, wyszczególnienie: utwardzenie placu kostką brukową trwale z gruntem związane;

b) ogrodzenie – symbol PKOB 2420, nazwa grupowania „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej pozostałe, gdzie indziej nie sklasyfikowane”, wyszczególnienie: płot z przęseł stalowych wraz z bramą przesuwną z konstrukcji stalowej;

c) sieć elektryczna – symbol PKOB 2224, nazwa grupowania: „Linie elektroenergetyczne i telekomunikacyjne rozdzielcze”, wyszczególnienie: linia kablowa instalacji elektroenergetycznej trwale z gruntem związana;

d) sieć wodno-kanalizacyjna:

· sieć wodociągowa – symbol PKOB 2222, nazwa grupowania „Rurociągi sieci wodociągowej rozdzielczej”, wyszczególnienie: przyłącze wodociągowe trwale z gruntem związane;

· sieć kanalizacyjna – symbol PKOB 2223, nazwa grupowania „Rurociągi sieci kanalizacyjnej rozdzielczej”, wyszczególnienie: przyłącze instalacji kanalizacyjnej trwale z gruntem związane;

e) sieć alarmowa – nie jest budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7.07.1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2020 r., poz. 1333, z późn. zm.).

Ad 8. Sieć elektryczna jest trwale związana z gruntem.

Sieć wodno-kanalizacyjna jest trwale związana z gruntem.

Sieć alarmowa nie jest budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7.07.1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2020 r., poz. 1333, z późn. zm.). Nie jest trwale z gruntem związana.

Ad 9. Z tytułu wytworzenia/wybudowania na działce o numerze 1:

a) sieci elektrycznej dłużnikowi, tj. „P” Sp. z o.o. z siedzibą w `(...)` przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;

b) sieci wodno-kanalizacyjnej dłużnikowi, tj. „P” Sp. z o.o. z siedzibą w `(...)` przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;

c) sieć alarmowa – nie jest budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7.07.1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2020 r., poz. 1333 z późn. zm.). Z tytułu jej wybudowania dłużnikowi, tj. „P” Sp. z o.o. z siedzibą w `(...)` przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ad 10. Pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14) ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.) znajdującej się na działce o numerze 1:

a) sieci elektrycznej - nastąpiło w styczniu 2010 r.;

b) sieci wodno-kanalizacyjnej – nastąpiło w styczniu 2010 r.;

c) sieć alarmowa – nie jest budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7.07.1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2020 r., poz. 1333 z późn. zm.). Jej pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14) ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 z późn. zm.) nastąpiło w styczniu 2010 r.

Ad 11. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem w rozumieniu art. 2 pkt 14) ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.) a dostawą znajdującej się na działce o numerze 1:

a) sieci elektrycznej – upłynął okres dłuży niż 2 lata;

b) sieci wodno-kanalizacyjnej – upłynął okres dłuży niż 2 lata;

c) sieć alarmowa – nie jest budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7.07.1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2020 r., poz. 1333, z późn. zm.). Pomiędzy jej pierwszym zasiedleniem w rozumieniu art. 2 pkt 14) ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), a dostawą upłynęły ponad 2 lata.

Ad 12. Znajdująca się na działce o numerze 1:

a) sieć elektryczna - nie była przedmiotem najmu, dzierżawy, użyczenia ani innej podobnej umowy;

b) sieć wodno-kanalizacyjna – nie była przedmiotem najmu, dzierżawy, użyczenia ani innej podobnej umowy;

c) sieć alarmowa – nie jest budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7.07.1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2020 r., poz. 1333 z późn. zm.). Nie była przedmiotem najmu, dzierżawy, użyczenia ani innej podobnej umowy.

Ad 13. Znajdująca się na działce o numerze 1:

a) sieć elektryczna - była wykorzystywana przez dłużnika, tj. „P” Sp. z o.o. z siedzibą w `(...)` w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej wraz ze znajdującym się na działce o numerze 1 budynkiem magazynowo-handlowym;

b) sieć wodno-kanalizacyjna – była wykorzystywana przez dłużnika, tj. „P” Sp. z o.o. z siedzibą w `(...)` w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej wraz ze znajdującym się na działce o numerze 1 budynkiem magazynowo-handlowym;

c) sieć alarmowa – nie jest budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7.07.1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2020 r., poz. 1333 z późn. zm.). Była wykorzystywana przez dłużnika, tj. „P” Sp. z o.o. z siedzibą w `(...)` w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej wraz ze znajdującym się na działce o numerze 1 budynkiem magazynowo-handlowym.

Ad 14. Znajdująca się na działce o numerze 1:

a) sieć elektryczna – nie była wykorzystywana przez dłużnika, tj. „P” Sp. z o.o. z siedzibą w `(...)` wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług;

b) sieć wodno-kanalizacyjna – nie była wykorzystywana przez dłużnika, tj. „P” Sp. z o.o. z siedzibą w `(...)` wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług;

c) sieć alarmowa – nie jest budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7.07.1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2020 r., poz. 1333, z późn. zm.). Nie była wykorzystywana przez dłużnika, tj. „P” Sp. z o.o. z siedzibą w `(...)` wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.

Ad 15. Na ulepszenie znajdującej się na działce o numerze 1:

a) sieci elektrycznej – dłużnik, tj. „P” Sp. z o.o. z siedzibą w `(...)` nie ponosił nakładów na tę sieć w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, w stosunku do których przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;

b) sieci wodno-kanalizacyjnej – dłużnik, tj. „P” Sp. z o.o. z siedzibą w `(...)` nie ponosił nakładów na tę sieć w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, w stosunku do których przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;

c) sieci alarmowej – nie jest ona budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7.07.1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2020 r., poz. 1333, z późn. zm.). Dłużnik, tj. „P” Sp. z o.o. z siedzibą w `(...)` nie ponosił nakładów na tę sieć w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, w stosunku do których przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ad 16. Dłużnik, tj. „P” Sp. z o.o. z siedzibą w `(...)` nie ponosił wydatków na ulepszenie znajdujących się na działce o numerze 1:

a) sieci elektrycznej;

b) sieci wodno-kanalizacyjnej;

c) sieci alarmowej i nie jest ona budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7.07.1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2020 r., poz. 1333, z późn. zm.).

Ad 17. Dłużnik, tj. „P” Sp. z o.o. z siedzibą w `(...)` nie ponosił wydatków na ulepszenie znajdujących się na działce o numerze 1:

a) sieci elektrycznej;

b) sieci wodno-kanalizacyjnej;

c) sieci alarmowej i nie jest ona budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7.07.1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2020 r., poz. 1333, z późn. zm.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy w momencie sprzedaży Nieruchomości oraz w momencie wystawienia przez komornika sądowego dla Wnioskodawcy faktury dokumentującej tę sprzedaż Dłużnik był podatnikiem podatku od towarów i usług?

2. Czy podatek od towarów i usług wskazany na wystawionej przez komornika sądowego fakturze dokumentującej ww. sprzedaż Nieruchomości jest podatkiem naliczonym (związanym z nabyciem nieruchomości wykorzystywanej do wykonywania czynności opodatkowanych) i może być odliczony przez Wnioskodawcę (zgodnie z przepisami prawa) od podatku należnego?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1.

Według Wnioskodawcy, wykreślenie z dniem 26.07.2018 r. Dłużnika z rejestru podatników podatku VAT, nie pozbawiło Dłużnika statusu podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług ani w chwili sprzedaży Nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy ani w chwili wystawienia Wnioskodawcy faktury VAT przez Komornika Sądowego. Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 1 tejże ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W myśl ust. 2 tego przepisu działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Skoro zatem w imieniu i na rzecz Dłużnika jako podmiotu gospodarczego Komornik Sądowy dokonywał sprzedaży jego majątku, to w momencie sprzedaży Nieruchomości (i wystawienia stosownej faktury VAT na rzecz Wnioskodawcy) Dłużnik był czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Dlatego Komornik Sądowy był obowiązany - stosownie do treści art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług - do naliczenia Wnioskodawcy podatku od towarów i usług oraz jego odprowadzenia do właściwego urzędu skarbowego.

Ad 2.

Podatek od towarów i usług wykazany na wystawionej przez Komornika Sądowego fakturze VAT dotyczącej sprzedaży Nieruchomości należącej dotąd do Dłużnika jest podatkiem naliczonym, związanym z nabyciem nieruchomości wykorzystywanej do wykonywania czynności opodatkowanych. Kwota podatku naliczonego i uiszczonego przez Wnioskodawcę na rachunek bankowy Komornika Sądowego, może być odliczona przez Wnioskodawcę od podatku należnego, zgodnie z przepisami prawa podatkowego, w szczególności z art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług. W myśl bowiem przywołanego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo obniżenia podatku o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Według Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym zostały spełnione przesłanki, które wymienia art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, warunkujące powstanie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Wnioskodawca jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem VAT, zaś nabyła przez niego Nieruchomość, w tym znajdujący się na niej budynek, plac wyłożony kostką brukową i ogrodzenie były i są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych wspomnianym podatkiem. Taką wykładnię przepisów ustawy o podatku od towarów i usług można odnaleźć w wielu interpretacjach indywidualnych, np. w wydanej w sprawie znak ITPP2/4512-1142/15/AD.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest

- prawidłowe – w zakresie uznania dłużnika za podatnika podatku od towarów i usług,

- nieprawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przez Komornika**.**

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685, z późn. zm.) - zwanej dalej „ustawą” - organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1427, 1492 i 2320 oraz z 2021 r. poz. 11 i 41) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540, z późn. zm.), zgodnie z którym płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w ramach egzekucji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika - dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

Przez towary - na mocy art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów budynki oraz budowle, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście powyższego, uwzględniając definicję działalności gospodarczej, należy stwierdzić, że dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika, który będzie działał w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia, że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT (art. 96 ust. 6 ustawy).

Stosownie do treści art. 96 ust. 9a pkt 3 ustawy – wykreśleniu z urzędu z rejestru jako podatnik VAT podlega także podatnik, który składał przez 6 kolejnych miesięcy lub 2 kolejne kwartały deklaracje, o których mowa w art. 99 ust. 1, 2 lub 3, w których nie wykazał sprzedaży, nabycia towarów lub usług ani importu towarów z kwotami podatku do odliczenia.

Na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy, (w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2021r.) podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;

2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;

3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;

4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Na podstawie art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

W myśl art. 106b ust. 3 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2021r.), na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,

2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Na podstawie art. 106c ustawy, faktury dokumentujące dostawę towarów, o której mowa w art. 18, z tytułu której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika:

1. organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji;

2. komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego.

W świetle art. 106e ust. 1 pkt 20 ustawy, faktura powinna zawierać w przypadku, o którym mowa w art. 106c – nazwę i adres organu egzekucyjnego lub imię i nazwisko komornika sądowego oraz jego adres, a w miejscu określonym dla podatnika – imię i nazwisko lub nazwę dłużnika oraz jego adres.

W myśl art. 106g ust. 1 ustawy, faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy w momencie sprzedaży nieruchomości przez komornika dłużnik był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z opisu sprawy wynika, iż w dniu 17.07.2018r. odbył się przetarg na sprzedaż Nieruchomości. Wnioskodawca zaoferował najwyższą cenę. Cena sprzedaży została uiszczona przez Wnioskodawcę na rachunek bankowy Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla `(...)` W dniu 26.07.2018r. Dłużnik na wspomnianej nieruchomości wybudował murowany budynek o przeznaczeniu magazynowo-handlowym o powierzchni zabudowy 205 m2 wraz z infrastrukturą techniczną (sieć elektryczna, wodno-kanalizacyjna i alarmowa). Poza budynkiem na Nieruchomości znajduje się plac wyłożony kostką brukową i ogrodzenie z trzech stron. Budynek wraz z infrastrukturą techniczną, plac wyłożony kostką brukową i ogrodzenie nie były przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej czynności cywilnoprawnej o podobnym charakterze. Dłużnik nie ponosił nakładów na ulepszenie ww. budynku z infrastrukturą techniczną, placu z kostki brukowej i ogrodzenia. Ww. budynek wraz z infrastrukturą techniczną, plac wyłożony kostką brukową i ogrodzenie były wykorzystywane na potrzeby prowadzonej przez Dłużnika działalności gospodarczej - do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Postanowieniem z dnia 14.01.2019r. Sąd Rejonowy dla `(...)` II Wydział Cywilny - Sekcja Egzekucyjna przysądził prawo własności Nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy. W dniu 23.02.2019r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym dla `(...)`, działając w oparciu o art. 18 ustawy o VAT, wystawił Wnioskodawcy w imieniu i na rzecz Dłużnika fakturę VAT na kwotę (`(...)`) złotych brutto (`(...)` złotych + `(...)` złotych stanowiącej 23% podatku od towarów i usług) tytułem ceny nabycia Nieruchomości. Dłużnik został wykreślony z rejestru podatników podatku VAT na podstawie art. 96 ust. 9a pkt 3 ustawy z dnia 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług.

Jak wynika z powołanych przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Należy zatem stwierdzić, że przy dostawie ww. nieruchomości spełnione były przesłanki do uznania dłużnika za podatnika podatku, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, bowiem sprzedaż dotyczyła składników majątku wykorzystywanych przez dłużnika w działalności gospodarczej. Fakt wykreślenia dłużnika z rejestru podatników VAT czynnych nie skutkuje tym, że dla danej transakcji sprzedaży nie może on być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, prowadzona przez komornika sprzedaż towarów będących własnością dłużnika podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Podsumowując, z tytułu sprzedaży nieruchomości dłużnik był podatnikiem podatku od towarów i usług, a czynność sprzedaży zabudowanej działki nr 1 podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko w ww. zakresie należało uznać za prawidłowe.

Przechodząc natomiast do kwestii uznania, czy podatek zawarty w fakturze dokumentującej ww. sprzedaż Nieruchomości będzie podatkiem naliczonym, podlegającym odliczeniu od podatku należnego, wskazać należy, że podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a) nabycia towarów i usług,

b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

W celu rozstrzygnięcia, czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, z faktury wystawionej przez Komornika należy ustalić, czy sprzedaż ww. zabudowanej działki nr 1 w drodze egzekucji była czynnością opodatkowaną podatkiem VAT.

Jak wyżej wskazano, z tytułu sprzedaży nieruchomości dłużnik był podatnikiem podatku od towarów i usług, a czynność sprzedaży zabudowanej działki nr 1 podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, iż wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

• dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim;
• pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady - zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części, kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z treścią art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. Pierwsze zasiedlenie budynku/budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku/budowli oddano je w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku/budowli na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika – bowiem w obydwu przypadkach doszło do korzystania z budynku/budowli.

W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku nieruchomości zabudowanych niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

a. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Powyższy przepis wskazuje, jakie muszą zostać spełnione warunki aby sprzedaż budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Z przepisu tego wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do budynków, budowli lub ich części, będących przedmiotem sprzedaży, nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a jest bezzasadne.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Wobec powyższego, przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków lub budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

W celu ustalenia czy w analizowanej sprawie, dla dostawy działki zabudowanej nr 1 budynkiem o przeznaczeniu magazynowo-handlowym oraz budowlami znajdowało zastosowanie zwolnienie od podatku od towarów i usług, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy w odniesieniu do tego budynku i budowli nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Analiza przedstawionego opisu stanu faktycznego na tle przywołanych regulacji prawnych wskazuje, że sprzedaż ww. budynku i budowli korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż spełnione były warunki wymienione w tym przepisie. Przedstawione we wniosku okoliczności wskazują bowiem, że sprzedaż ww. budynku i budowli nie była dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia. Z opisu sprawy wynika, że Dłużnik na nieruchomości wybudował murowany budynek o przeznaczeniu magazynowo-handlowym. Został on oddany do użytkowania na podstawie decyzji nr … z dnia 14.12.2009 r. i w 2010 roku nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie. Budynek był wykorzystywany na potrzeby prowadzonej przez Dłużnika działalności gospodarczej – do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Dłużnik nie ponosił nakładów na ulepszenie budynku. Poza budynkiem na Nieruchomości znajdują się budowle, tj. plac wyłożony kostką brukową i ogrodzenie z trzech stron, sieć elektryczna oraz sieć wodno-kanalizacyjna. W 2010 roku nastąpiło pierwsze zasiedlenie przez Dłużnika ww. budowli. Budowle były wykorzystywane na potrzeby prowadzonej przez Dłużnika działalności gospodarczej - do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Dłużnik nie ponosił wydatków na ulepszenie znajdujących się na działce 1 ww. budowli, przekraczających 30% wartości początkowej ww. budynków. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem ww. budynku i budowli, a ich sprzedażą upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

Zatem, transakcja sprzedaży w trybie postępowania egzekucyjnego ww. budynku i budowli korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jednocześnie, z okoliczności sprawy nie wynika, że przed sprzedażą Nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy zostało złożone oświadczenia przewidziane w art. 43 ust. 10 ustawy o rezygnacji ze zwolnienia od podatku dostawy ww. budynku i budowli.

Urządzenia budowlane stanowią urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, nie są to samodzielne budowle zdefiniowane w art. 3 pkt 3 ww. ustawy Prawo budowlane, które uznaje się za towar na gruncie podatku od towarów i usług. Jednakże urządzenia te należy traktować, jako elementy przynależne do budynku/budowli i opodatkować łącznie z budynkiem/budowlą, z którym są powiązane, a tym samym należy przypisać stawkę właściwą dla sprzedawanego obiektu budowlanego znajdującego się na tej samej działce, co urządzenie techniczne. Brak podstaw do stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów w zakresie stawki podatku VAT dla ww. urządzeń w oderwaniu od budynków/budowli, do których przynależą, gdyż w świetle obowiązujących przepisów nie mają one samodzielnego bytu.

W związku z powyższym, skoro w przedmiotowej sprawie dla sprzedaży budynku o przeznaczeniu magazynowo-handlowym, położonego na działce nr 1 znalazło zastosowanie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to również sprzedaż urządzenia budowalnego - sieci alarmowej, jako elementu przynależnego do ww. budynku, korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 29a ust. 8 ustawy, również dostawa gruntu, tj. działki nr 1, na której znajdował się budynek o przeznaczeniu magazynowo-handlowym oraz ww. budowle, korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących prawa do odliczenia podatku naliczonego należy zauważyć, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wówczas gdy spełnione są przesłanki pozytywne wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy, oraz nie występują przesłanki negatywne, o których mowa w art. 88 tej ustawy.

Zainteresowany wskazał, że jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabył od Komornika nieruchomość. Wnioskodawca wykorzystuje Nieruchomość, w tym budynek wraz z infrastrukturą techniczną (sieć elektryczna, wodno-kanalizacyjna i alarmowa), plac wyłożony kostką brukową i ogrodzenie wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej - do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Nie wykorzystuje ich do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Na wystawionej przez komornika fakturze wykazana została kwota podatku VAT.

Jak wyżej wskazano, sprzedaż zabudowanej działki nr 1 korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.

Należy zatem stwierdzić, że skoro dostawa ww. zabudowanej działki nr 1 korzystała ze zwolnienia od podatku, to stosownie do art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, w myśl którego nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przez Komornika, dokumentującej sprzedaż ww. działki na rzecz Wnioskodawcy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Odnosząc się do powołanej przez Zainteresowanego interpretacji należy wskazać, że została ona wydana w indywidualnej sprawie, w której indywidualnie oceniano stan faktyczny/zdarzenie przyszłe i stanowisko wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tutejszy organ nie jest nimi związany.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się(art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.