INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 sierpnia 2021 r. (data wpływu 30 sierpnia 2021 r.) uzupełnionym pismem z 20 października 2021 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:
- braku opodatkowania dotacji na realizację projektu pn. „`(...)`”,
- braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją ww. projektu
– jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
30 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:
Przedmiotowy wniosek uzupełniono 20 października
- braku opodatkowania dotacji na realizację projektu pn. „`(...)`”,
- braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją ww. projektu.
2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz brakującą część opłaty.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniach wniosku).
Gmina `(...)`, zwana dalej Gminą, jest czynnym podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług) od 2004 r. Od 1 stycznia 2017 r. jednostki budżetowe Gminy zostały objęte centralizacją. Gmina wykonuje zadania nałożone na samorządy terytorialne odrębnymi ustawami oraz na podstawie umów cywilnoprawnych.
Gmina `(...)` realizując zadania własne gminy dotyczące ochrony środowiska oraz zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie określonym przepisami ustawy o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 713 z późn. zm.) złożyła wniosek o dofinansowanie projektu grantowego pn. „`(...)`” w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa `(...)` na lata 2014-2020 Osi Priorytetowej V. Gospodarka niskoemisyjna Działanie 5.1 Energetyka oparta na odnawialnych źródłach energii. Planowana inwestycja z zakresu budowy nowych jednostek wytwarzania energii elektrycznej wykorzystujących energię słoneczną, polegającą na montażu 123 instalacji OZE tj. zestawów solarnych o minimalnej mocy wyjściowej kolektora 1 650 W i instalacji fotowoltaicznych o mocy minimalnej 310 Wp na budynkach Grantobiorców - mieszkańców gminy, z przeznaczeniem na ich potrzeby bytowe z wyłączeniem budynków, w których prowadzona jest działalność gospodarcza, w tym działalność rolnicza oraz, których dachy pokryte są materiałami zawierającymi azbest. Termin realizacji inwestycji obejmuje lata 2021-2022. Wartość wydatków kwalifikowalnych projektu będzie wynosiła `(...)` zł. Grant wyniesie nie więcej niż 70% kosztów kwalifikowalnych przedsięwzięcia. Projekt będzie realizowany w formule projektu grantowego, co oznacza, że Gmina `(...)` udzieli grantów na realizację zadań służących osiągnięciu celów tego projektu przez Grantobiorców. Grant będzie przyznawany Grantobiorcy w formie refundacji kosztów poniesionych na montaż instalacji. Minimalny wkład własny Beneficjenta wyniesie nie więcej niż 30% kosztów kwalifikowalnych. Aby rozliczyć grant, mieszkaniec będzie zobowiązany do potwierdzenia dokonanego przez siebie zakupu, montażu oraz uruchomienia instalacji OZE poprzez przedłożenie m.in. faktury, protokołu odbioru i potwierdzenia zapłaty. Gmina w ramach projektu zleci usługę nadzoru inwestorskiego, który wchodzi w koszt kwalifikowalny projektu. Faktury dokumentujące nadzór inwestorski wystawiane będą na Gminę `(...)`, a wydatki pokryte z budżetu Gminy. Towary i usługi nabywane w związku z realizacją projektu nie będą wykorzystywane przez Gminę do wykonywania działalności opodatkowanej podatkiem VAT. Instytucja Zarządzająca Programem Operacyjnym wymaga od Beneficjenta dołączenia indywidualnej interpretacji, czy w odniesieniu do realizowanego przez Beneficjenta projektu istnieje możliwość odzyskania podatku VAT. W zakresie kwalifikowalności podatku VAT zostanie on uznany za niekwalifikowalny w przypadku, gdy podatek może zostać odzyskany przez Beneficjenta. Podatek VAT może stanowić koszt kwalifikowalny projektu w części dotyczącej udzielonego mieszkańcowi Grantu, jeśli mieszkaniec jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej i nie ma możliwości odzyskania podatku VAT. W przypadku wydatku poniesionego przez Gminę na usługę inspektora nadzoru, podatek VAT może być kosztem kwalifikowalnym w przypadku, gdy Gmina nie ma możliwości odzyskania podatku VAT, co powinno być potwierdzone indywidualną interpretacją KIS. Zestawy solarne i instalacje fotowoltaiczne nabyte w ramach projektu będą stanowiły własność Grantobiorców. W związku z realizacją projektu Gmina nie będzie wykonywała dostaw towarów. Gmina w związku z realizacją projektu występuje wyłącznie jako podmiot, który dysponuje i przekazuje dofinansowanie w formie refundacji kosztów poniesionych na montaż instalacji na rzecz Grantobiorców - mieszkańców Gminy `(...)`. W ramach przedmiotowego projektu faktury dotyczące zakupu, montażu oraz uruchomienia zestawów solarnych i instalacji fotowoltaicznych będą wystawiane na Grantobiorców. Usługa inspektora nadzoru zostanie zakupiona przez Gminę celem jej świadczenia na rzecz Grantobiorców.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.
- Czy w związku z uzyskaniem przez Gminę `(...)` środków na realizację w przyszłości opisanego projektu, otrzymane dofinansowanie będzie stanowiło podstawę opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 z uwzględnieniem art. 29a ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 z późn. zm.) i co do zasady będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy?
- Czy Gminie `(...)` będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od poniesionych przez Gminę wydatków związanych z realizacją opisanego projektu?
Zdaniem Wnioskodawcy, nie wystąpi konieczność odprowadzenia podatku VAT należnego z tytułu otrzymanej dotacji na realizację projektu pn. „`(...)`”, ponieważ dofinansowanie nie będzie stanowiło podstawy opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 ustawy o VAT. Grantobiorca sam będzie nabywał towary i usługi w ramach realizowanego projektu oraz w całości opłacał wszelkie rachunki, czy faktury, a następnie będzie ubiegał się o refundację części poniesionych kosztów. Grantobiorca nie będzie zobowiązany do uiszczenia żadnej opłaty na rzecz Gminy w postaci wkładu własnego. Zadaniem Gminy będzie jedynie rozliczenie dotacji na rzecz mieszkańców. Gmina jest zobowiązana do zatrudnienia inspektora nadzoru inwestorskiego, który będzie nadzorował prawidłowość montowanych instalacji fotowoltaicznych. W związku z tym nie można uznać, że w przedmiotowej sytuacji dojdzie do dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz Grantobiorcy, ponieważ nadzór inwestorski, do którego zobowiązana jest Gmina, stanowi element kontroli prawidłowości wykonanej instalacji, a co za tym idzie prawidłowości rozliczenia Grantu na rzecz mieszkańców. Przekazanie środków pieniężnych na rzecz Grantobiorcy nie można uznać za wynagrodzenie za świadczoną usługę lub dopłatę do ceny. W efekcie, otrzymana przez Gminę `(...)` dotacja nie będzie dotacją wpływającą bezpośrednio na cenę dostarczonych towarów lub usług i nie będzie stanowić wynagrodzenia za świadczone usługi lub dostarczone towary, a w konsekwencji nie będzie zwiększać podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29 ust. 1 ustawy VAT. Zdaniem Gminy `(...)` dotacja nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.
Ponadto, zdaniem Gminy `(...)`, Gmina nie będzie miała możliwości odzyskania podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu, ponieważ nie będzie wykonywała odpłatnych świadczeń na rzecz mieszkańców, a nabywane przez Gminę usługi nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z art. 6 tego artykułu, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji, których zostały powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 713 z póżn. zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działań gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Planowane do realizacji przedsięwzięcie pn. „`(...)`” jest zadaniem, którego efektem będzie zaspokajanie zbiorowych potrzeb społeczności w zakresie ochrony środowiska. Efekty zrealizowanego projektu nie będą generowały dochodów Gminy. Dlatego też biorąc to wszystko pod uwagę, Gmina twierdzi, że z uwagi na niespełnienie podstawowej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, nie ma możliwości obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na realizację projektu „`(...)`”.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Natomiast jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, (…).
Zatem opodatkowane podatkiem VAT są odpłatna dostawa towarów lub odpłatna usługa. Sam fakt otrzymania dotacji nie stanowi czynności opodatkowanej i nie kreuje obowiązku zapłaty podatku.
Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.
Związane jest to z tym, że podstawa opodatkowania stanowi wartość faktycznie uzyskaną przez sprzedawcę z tytułu danej opodatkowanej czynności. Należy jednocześnie wskazać, że nie ma tu znaczenia status podmiotu wypłacającego dofinansowanie ani pochodzenie środków, z których to dofinansowanie jest wypłacane.
Z treści powołanych przepisów wynika, że w sytuacji, gdy podatnik, w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług, otrzymuje dofinansowanie (dotację, subwencję), stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, tego rodzaju dofinansowanie stanowi obok ceny, uzupełniający element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub świadczenia. Kryterium uznania dofinansowania za stanowiące podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dofinansowanie dokonywane jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dofinansowanie niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.
Nie ma przy tym znaczenia, od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę – czy od nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest, aby było to wynagrodzenie za daną konkretną usługę lub za daną konkretną dostawę.
W świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, do podstawy opodatkowania VAT zalicza się, w przypadkach, które określa art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, m.in. przyznane podatnikom subwencje bezpośrednio związane z ceną dostawy lub świadczenia. Przepis ten zmierza do obciążenia VAT całej wartości towarów lub usług, a przez to do uniknięcia zmniejszenia przychodu z podatku na skutek przyznania subwencji (zob. np. pkt 26 wyroku w sprawie C-144/02). TSUE wskazywał wielokrotnie, że aby subwencja była uznana za bezpośrednio związaną z ceną danej transakcji, powinna ona być przyznawana konkretnie podmiotowi subwencjonowanemu po to, by dostarczał on określony towar lub wykonywał określoną usługę. Jedynie w tym przypadku subwencja może być uznana za świadczenie wzajemne względem dostawy towaru lub świadczonej usługi, a w związku z tym podlegać opodatkowaniu (zob. np. pkt 28 ww. wyroku C-144/02).
Ponadto, subwencje związane bezpośrednio z ceną interpretuje się jako obejmujące jedynie subwencje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług i które są płacone przez stronę trzecią sprzedawcy lub dostawcy (zob. np. wyrok w sprawie C-184/00 pkt 18). Niezbędne jest, by cena, którą ma zapłacić nabywca lub usługobiorca, była ustalona w taki sposób, by zmniejszała się w stosunku odpowiadającym subwencji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, która stanowiłaby zatem element determinujący cenę, jakiej ten ostatni żąda (zob. pkt 29 wyroku C-144/02).
Należy zauważyć, że otrzymanie dofinansowania (dotacji, dopłaty) nie stanowi samo w sobie żadnej czynności, ani też zdarzenia opodatkowanego. Dotacje (dopłaty) podlegają bowiem opodatkowaniu jako składnik ceny czynności, z którą są związane. Dotacje, które stanowią dopłatę do ceny sprzedawanych towarów, czy świadczonych usług, są ściśle związane z daną usługą, czy towarem i podlegają opodatkowaniu.
Odnosząc się do powyższego należy stwierdzić, że aby dana czynność (dostawa lub usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy dokonywaną dostawą towarów lub świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za dokonaną dostawę towarów lub wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.
Z opisu sprawy wynika, że Gmina złożyła wniosek o dofinansowanie projektu grantowego pn. „`(...)`” w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa `(...)` na lata 2014-2020 Osi Priorytetowej V. Gospodarka niskoemisyjna Działanie 5.1 Energetyka oparta na odnawialnych źródłach energii. Planowana inwestycja z zakresu budowy nowych jednostek wytwarzania energii elektrycznej wykorzystujących energię słoneczną, polegającą na montażu 123 instalacji OZE tj. zestawów solarnych o minimalnej mocy wyjściowej kolektora 1 650 W i instalacji fotowoltaicznych o mocy minimalnej 310 Wp na budynkach Grantobiorców - mieszkańców gminy. Grant wyniesie nie więcej niż 70% kosztów kwalifikowalnych przedsięwzięcia. Projekt będzie realizowany w formule projektu grantowego, co oznacza, że Gmina `(...)` udzieli grantów na realizację zadań służących osiągnięciu celów tego projektu przez Grantobiorców. Grant będzie przyznawany Grantobiorcy w formie refundacji kosztów poniesionych na montaż instalacji. Minimalny wkład własny Beneficjenta wyniesie nie więcej niż 30% kosztów kwalifikowalnych. Aby rozliczyć grant, mieszkaniec będzie zobowiązany do potwierdzenia dokonanego przez siebie zakupu, montażu oraz uruchomienia instalacji OZE poprzez przedłożenie m.in. faktury, protokołu odbioru i potwierdzenia zapłaty. Gmina w ramach projektu zleci usługę nadzoru inwestorskiego, który wchodzi w koszt kwalifikowalny projektu. Faktury dokumentujące nadzór inwestorski wystawiane będą na Gminę `(...)`, a wydatki pokryte z budżetu Gminy. Towary i usługi nabywane w związku z realizacją projektu nie będą wykorzystywane przez Gminę do wykonywania działalności opodatkowanej podatkiem VAT. Zestawy solarne i instalacje fotowoltaiczne nabyte w ramach projektu będą stanowiły własność Grantobiorców. W związku z realizacją projektu Gmina nie będzie wykonywała dostaw towarów. Gmina w związku z realizacją projektu występuje wyłącznie jako podmiot, który dysponuje i przekazuje dofinansowanie w formie refundacji kosztów poniesionych na montaż instalacji na rzecz Grantobiorców - mieszkańców Gminy `(...)`. W ramach przedmiotowego projektu faktury dotyczące zakupu, montażu oraz uruchomienia zestawów solarnych i instalacji fotowoltaicznych będą wystawiane na Grantobiorców. Usługa inspektora nadzoru zostanie zakupiona przez Gminę celem jej świadczenia na rzecz Grantobiorców.
Analiza przedstawionego opisu sprawy, treści cytowanych przepisów prawa podatkowego oraz orzecznictwa TSUE prowadzi do wniosku, że udzielone dotacje Grantobiorcom w postaci zwrotu kosztów nie będą stanowić dopłaty do ceny instalacji, gdyż Gmina nie wejdzie w rolę inwestora, co za tym idzie – nie będzie świadczyć usług ani nie dostarczać towaru na rzecz osób fizycznych.
Należy stwierdzić, że czynność przekazania dofinansowania w formie refundacji kosztów poniesionych na montaż instalacji na rzecz Grantobiorców nie będzie stanowiła świadczenia usług. Przedstawione we wniosku okoliczności sprawy wskazują, że Gmina nie będzie świadczyła na rzecz Mieszkańców biorących udział w projekcie jakichkolwiek czynności. To Grantobiorca (mieszkaniec gminy) będzie dokonywał zakupu towarów i usług, a następnie wystąpi do Gminy o refundację kosztów poniesionych na montaż instalacji. Aby rozliczyć grant, mieszkaniec będzie zobowiązany do potwierdzenia dokonanego przez siebie zakupu, montażu oraz uruchomienia instalacji OZE poprzez przedłożenie m.in. faktury, protokołu odbioru i potwierdzenia zapłaty.
Przedstawione okoliczności sprawy wskazują zatem, że Gmina będzie Grantodawcą i w żaden sposób nie będzie angażować się w realizację projektu, a jedynie wypłaci Grant, jako refundację poniesionych przez Grantobiorcę kosztów z uzyskanej dotacji.
Zatem, jak wynika to z przedstawionego zdarzenia, jeżeli operacji tej nie będą towarzyszyły żadne inne świadczenia pomiędzy Gminą a Mieszkańcem, to zwrot kosztów montażu instalacji OZE w ramach programu „`(...)`” na rzecz Grantobiorcy (mieszkańca) nie będzie stanowił czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (nie będzie rodził obowiązku podatkowego). Przekazywanych środków pieniężnych Mieszkańcowi (inwestorowi) nie będzie można uznać za wynagrodzenie za świadczoną usługę lub dopłatę do ceny (brak świadczenia usługi i dostawy towaru).
W konsekwencji, stwierdzić należy, że otrzymana przez Gminę dofinansowanie na realizację projektu, nie będzie bezpośrednio wpływało na wartość świadczonych usług lub dostaw towarów, nie będzie stanowić wynagrodzenia za świadczone usługi lub dokonane dostawy towarów i nie będzie zwiększać podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy.
Mając zatem na uwadze powyższe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy należy stwierdzić, że dofinansowanie na realizację projektu pn. „`(...)`” nie będzie podlegało opodatkowaniu.
Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.
Natomiast dokonując oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należy wskazać na niżej cytowane przepisy.
Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
a) nabycia towarów i usług,
b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.
Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6 ustawy.
Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz, gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).
Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.
W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.
Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego.
Co do zasady, status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.
Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Ponadto należy zauważyć, że na mocy art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Ponieważ tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2021 r., poz. 1372), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.
Jak stanowi art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy.
Z okoliczności sprawy wynika, że Gmina w ramach projektu pn. „`(...)`” nabędzie jedynie usługę inspektora nadzoru. Nabyta usługa nie będzie wykorzystana przez Gminę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, natomiast towary, tj. zestawy solarne i instalacje fotowoltaiczne, wraz z usługą ich montażu w przedmiotowym projekcie będą nabywane przez Grantobiorców.
Jak wcześniej wskazano odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.
W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, bowiem – jak wynika z okoliczności sprawy – nabywane dla realizacji projektu towary i usługi nie będą wykorzystywane przez Gminę do czynności opodatkowanych.
W związku z powyższym, ze względu na niespełnienie podstawowej pozytywnej przesłanki, warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu.
Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „`(...)`”, ponieważ nabyta dla realizacji ww. projektu usługa nie będzie wykorzystywana przez Gminę do czynności opodatkowanych.
Zatem stanowisko Zainteresowanego w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.
Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.
Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
-
z zastosowaniem art. 119a;
-
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
-
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.