INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 sierpnia 2021 r. (data wpływu 23 sierpnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z 10 listopada 2021 r. (data wpływu 16 listopada 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) sprzedaży zabudowanej nieruchomości - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
23 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży zabudowanej nieruchomości.
Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z 10 listopada 2021 r. (data wpływu 16 listopada 2021 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).
Dnia 17.12.2020 r. doszło do zajęcia nieruchomości zabudowanej należącej do spółki akcyjnej, która wezwana przez organ egzekucyjny przy zajęciu nieruchomości:
- „czy w przypadku sprzedaży zajętej nieruchomości ciąży na dłużniku obowiązek odprowadzenia podatku od towarów i usług i o jakiej stawce,
- czy przy zakupie nieruchomości była podstawa do odliczenia podatku od towarów i usług, a jeżeli tak to czy skorzystano z odliczenia i w jakim m-cu;
- czy dokonywane były nakłady na nieruchomości i odliczano przy tym podatek od towarów i usług ze wskazaniem wysokości poniesionych nakładów oraz okresu w jakim dokonywano odliczeń podatku,
- czy do nieruchomości roszczą sobie prawa inne osoby ze wskazaniem tych praw i adresów korespondencyjnych tych osób.
Oświadczenie wraz z dokumentami potwierdzającymi brak podstawy do odliczenia podatku lub w przypadku odliczenia podatku wraz z kopią deklaracji podatkowych, należy złożyć komornikowi w terminie 7 dni pod rygorem skutków prawnych z art. 762 kpc (ukarania grzywną).”
udzieliła dnia 14.01.2021 r. jedynie odpowiedzi, iż nie jest w stanie udzielić obecnie odpowiedzi z uwagi na okres pandemiczny, a wszelka dokumentacja jest w archiwum i potrzebują dodatkowe 30 dni.
Dnia 11.03.2021 r. ponownie organ egzekucyjny wezwał spółkę, by wskazano:
„ - czy w przypadku sprzedaży zajętej nieruchomości ciąży na dłużniku obowiązek odprowadzenia podatku od towarów i usług i o jakiej stawce, czy też sprzedaż ta korzysta ze zwolnienia z podatku.
Brak podstawy do odliczenia podatku należy uzasadnić stosownym oświadczeniem wraz z ewentualnymi dokumentami potwierdzającymi brak podstawy do odliczenia podatku.
Brak oświadczenia w powyższym zakresie w terminie do dnia sporządzenia protokołu opisu i oszacowania przedmiotowej nieruchomości skutkować będzie przyjęciem, iż obowiązek odliczenia podatku istnieje i zostanie on odliczony w stawce 23% przez komornika i odprowadzony na konto właściwego Urzędu Skarbowego.”
Na to wezwanie spółka odpowiedziała praktycznie jednym zdaniem „że nieruchomość została nabyta od osób prywatnych”.
Wobec dalszego braku doprecyzowania odpowiedzi komornik dnia 01.04.2021 r. wezwał ponownie spółkę „do doprecyzowania złożonej informacji poprzez jednoznaczne oświadczenie, czy w przypadku sprzedaży powyższej nieruchomości ciąży na spółce dłużnika obowiązek odprowadzenia podatku VAT, czy też brak jest podstaw do jego odprowadzania.
Dalszy brak oświadczenia w powyższym zakresie w terminie do dnia sporządzenia protokołu opisu i oszacowania przedmiotowej nieruchomości skutkować będzie przyjęciem, iż obowiązek odliczenia podatku istnieje i zostanie on odliczony w stawce 23% przez komornika i odprowadzony na konto właściwego Urzędu Skarbowego.”
Wezwanie to zostało już nie podjęte przez spółkę i jako że jest to podatnik z Wrocławia, a zatem spoza siedziby kancelarii komornika, nie ma bezpośredniej możliwości podejmowania osobistych czynności celem pozyskiwania konkretnych informacji dających podstawę do stwierdzenia stanu faktycznego. W przypadku niniejszej egzekucji właściwość komornika z … podyktowana jest faktem położenia nieruchomości w obrębie Sądu danego komornika.
Zajęta nieruchomość wg opisu to: nieruchomość gruntowa zabudowana; wg wpisu w księdze wieczystej to: BZ - tereny rekreacyjno-wypoczynkowe; budynki.
W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego zajęta nieruchomość - działka znajduje się w znacznej części na terenie oznaczonym symbolem 18U (jako tereny rekreacyjnowypoczynkowe BZ oraz w mniejszej części jako grunty rolne zabudowane Br-RIVb, a ponadto ZL, ZN zajmując część innej działki jako tereny leśne Ls lll.
Wnioskodawca nadmienił, iż w większości przypadków dłużnicy z uwagi np. na swoje zobowiązania wobec np. księgowych, zaległości także podatkowe, nie podają żadnych odpowiedzi komornikom lub odpowiadają lakonicznie, jak w powyższym przypadku.
W poprzednio prowadzonej umorzonej już egzekucji p-ko tej spółce, ówczesne biuro rachunkowe prowadzące księgi spółki odpowiedziało jedynie, iż problem jest w określeniu czy podatek winien wystąpić. Natomiast przy składanej skardze na czynności komornika do skargi dłużnik doręczał oświadczenie biura z dnia 25.02.2016 r., w którym wskazywano o wartości zakupu gruntu za kwotę `(...)`.. zł, a nakłady jakie ponieśli były w kwocie `(...)`. zł. W skardze spółka dłużnika wskazywała, iż kwota `(...)` zł jest wartością netto.
W niniejszej sprawie nie można także wykluczyć, iż dłużna spółka ponosiła w ostatnim czasie wydatki na ulepszenie nieruchomości, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10b, które na moment oględzin nieruchomości nie zostały jeszcze wykorzystane na terenie nieruchomości.
Z umowy sprzedaży wynika, iż nieruchomość nabyta została 11.08.2009 r. faktycznie od osób fizycznych z oświadczeniem, iż z tytułu jej sprzedaży nie są podatnikami podatku od towarów i usług VAT.
Przy licytacji w przypadku uznania, iż podatek zostanie odprowadzony, potencjalni nabywcy licytacyjni zostaną powiadomieni przez komornika o zaistniałej sytuacji podatkowej.
W uzupełnieniu stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, iż podmiot dłużnika jest czynnym podatnikiem VAT.
Zajęta nieruchomość to ruiny budynków (zabudowania jakie powstały w latach 1887-1888; w okresie powojennym do ok. 1990 r. budynek pełnił funkcję sanatorium …) i wg ich oględzin nie nadające się już do użytku; teren zdewastowany praktycznie nie nadający się do fizycznego ponownego wykorzystania; poza tym teren nieruchomości stanowi liczny drzewostan.
Komornik nie ma pełnej wiedzy, by odpowiedzieć na wszystkie pytania z części II. Wynika to p.w. z tego, iż spółka d-ka mimo wezwań komornika o wskazanie:
- czy podatek został naliczony przy zakupie nieruchomości, a jeśli tak to w jakiej dacie;
- czy zajęta nieruchomość była wykorzystywana do prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej (jaki okres);
- jaki okres upłynął od momentu nabycia do momentu wprowadzenia zajętej nieruchomości do działalności gospodarczej spółki;
- czy spółka dłużnika ponosiła wydatki na ulepszenie wskazanej nieruchomości - jeżeli tak to w jakiej wysokości i w jakim terminie oraz czy korzystała spółka z odliczenia podatku od tych wydatków;
- czy, a jeżeli tak to kiedy została wprowadzona do ewidencji środków trwałych - jaka wartość była podstawą do naliczenia amortyzacji;
- od kiedy spółka ewentualnie nie prowadzi działalności gospodarczej;
- od kiedy spółka nie dokonuje sprzedaży czynności opodatkowanych;
- czy spółka dokonała korekty wcześniej odliczonego podatku VAT z tytułu nabycia nieruchomości;
- czy spółka zrezygnowała z ewentualnego zwolnienia od podatku dostawy przedmiotowej nieruchomości i wybrał jej opodatkowanie, składając odpowiednie oświadczenie właściwemu urzędowi skarbowemu;
nie odpowiedziała komornikowi i nie wskazała żadnych okoliczności, by sprzedaż nieruchomości miała korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług.
Dłużnik mimo wezwań komornika pozostaje bierny w zakresie współpracy i aktywnego uczestniczenia w czynnościach egzekucyjnych.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (przeformułowane w uzupełnieniu wniosku).
Czy wobec zaistniałego stanu faktycznego prawidłowe jest, iż komornik przyjmie, iż sprzedaż nieruchomości nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług?
Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku), Komornik wobec zaistniałego stanu faktycznego i braku ze strony egzekwowanego dłużnika informacji o podstawach do zastosowania zwolnienia sprzedaży nieruchomości z podatku od towarów i usług, stosownie do art. 43 ust. 21 ustawy o podatku od towarów i usług zastosował wskazaną regulację, iż sprzedaż danej nieruchomości nie będzie korzystała ze zwolnienia z podatku i winien zostać odprowadzony podatek VAT.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1427, 1492 i 2320 oraz z 2021 r. poz. 11 i 41) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.
Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1540, z późn. zm.), zgodnie z którym płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.
W świetle art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.
Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika.
W świetle cyt. wyżej przepisów, płatnikami podatku od towarów i usług (czyli podmiotami zobowiązanymi do obliczania, poboru podatku od podatnika i wpłaty podatku na konto organu podatkowego) mogą być organy egzekucyjne oraz komornicy sądowi. Sytuacja taka ma miejsce, gdy w wykonaniu czynności egzekucyjnych organy te dokonują dostawy towarów należących do podatnika lub przez niego posiadanych z naruszeniem przepisów. Sformułowanie „płatnikami” oznacza, że organy te nie stają się z tytułu wykonania powyższych czynności podatnikami podatku od towarów i usług, lecz pełnią jedynie rolę płatnika w odniesieniu do podatku należnego z tytułu sprzedanych (zlicytowanych) towarów należących do podatnika, w stosunku do którego toczy się postępowanie egzekucyjne.
Zaznaczenia wymaga, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. Natomiast w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.
Komornik sądowy pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą dokonaną w ramach egzekucji. Nie bez znaczenia jest także fakt, że podatnik, będący dłużnikiem, zazwyczaj nie otrzymuje kwot uzyskanych przez organ egzekucyjny ze sprzedaży towarów w wykonaniu czynności egzekucyjnych. Prawdopodobne jest zatem, że podatnik nie posiada innych środków finansowych umożliwiających uiszczenie należnego podatku. Ustanowienie organu egzekucyjnego płatnikiem zapewnia odprowadzenie należnego podatku przez organ przeprowadzający dostawę w ramach czynności egzekucyjnych.
Zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
W świetle przytoczonych powyżej przepisów, zarówno grunt, jak i budynek spełniają definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.
Jednocześnie należy zaznaczyć, że sprzedaż nieruchomości w trybie egzekucji stanowi odpłatną dostawę towarów, co oznacza, że zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, objęta jest zakresem przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Stosownie zaś do art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy przez odpłatną dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.
Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.
Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.
Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
W świetle powyższych przepisów stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.
Należy zaznaczyć, że sprzedaż składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Z opisu sprawy wynika, że 17.12.2020 r. doszło do zajęcia nieruchomości zabudowanej należącej do spółki akcyjnej, która jest czynnym podatnikiem VAT. Zajęta nieruchomość to ruiny budynków (zabudowania jakie powstały w latach 1887-1888; w okresie powojennym do ok. 1990 r. budynek pełnił funkcję sanatorium MSW) i wg ich oględzin nie nadające się już do użytku; teren zdewastowany praktycznie nie nadający się do fizycznego ponownego wykorzystania; poza tym teren nieruchomości stanowi liczny drzewostan.
Z umowy sprzedaży wynika, iż nieruchomość nabyta została 11.08.2009 r. faktycznie od osób fizycznych z oświadczeniem, iż z tytułu jej sprzedaży nie są podatnikami podatku od towarów i usług VAT.
Mając na uwadze powyższe oraz fakt, iż dłużnikiem jest spółka akcyjna, stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie dojdzie do sprzedaży majątku przedsiębiorstwa Dłużnika. Zatem przy dostawie ww. zabudowanej nieruchomości spełnione będą przesłanki do uznania Dłużnika za podatnika podatku, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, bowiem sprzedaż będzie dotyczyła składników majątku przedsiębiorstwa Dłużnika. W konsekwencji, dostawa przez Komornika ww. zabudowanej nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.
Przy czym, wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.
Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.
W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:
a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.
Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:
a) wybudowaniu lub
b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
Zatem, w przypadku, gdy po wybudowaniu budynek, budowla lub ich część jest wykorzystywana, w tym używana na potrzeby własnej działalności, okoliczność ta powoduje, że ma już miejsce pierwsze zasiedlenie tego obiektu.
Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków lub budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.
W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.
Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:
a) w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
b) dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
Jak wynika z powyższego, prawo do zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów, będących przedmiotem sprzedaży, nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanie się bezzasadne.
Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.
Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:
- towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
- przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw nieruchomości prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących danej dostawie. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.
Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki, budowle lub ich części rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.
W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków lub budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym ww. obiekty są posadowione. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.
W tym miejscu należy zauważyć, że zgodnie z art. 43 ust. 21 ustawy, jeżeli udokumentowane działania organów egzekucyjnych lub komorników sądowych, o których mowa w art. 18, nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnień od podatku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 9-10a, przyjmuje się, że warunki zastosowania zwolnień od podatku nie są spełnione.
Wobec powyższego, dokonana w trybie egzekucji dostawa towarów, jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług, jeżeli udokumentowane działania w celu potwierdzenia zwolnienia podjęte przez komornika lub organ egzekucyjny były z powodu dłużnika bezskuteczne.
W przedmiotowej sprawie przedstawiony we wniosku opis sprawy nie pozwala stwierdzić, czy sprzedaż przez Wnioskodawcę w drodze postępowania egzekucyjnego zabudowanej nieruchomości korzysta ze zwolnień od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, pkt 10 i pkt 10a ustawy, gdyż brak jest informacji niezbędnych do jednoznacznego dokonania takiej oceny na podstawie ww. przepisów.
Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca nie posiada wszystkich informacji, o które wzywał organ, a które są niezbędne do dokonania takiej oceny. We wniosku Wnioskodawca wskazał, że Komornik nie ma pełnej wiedzy, by odpowiedzieć na wszystkie pytania z części II. Wynika to p.w. z tego, iż spółka d-ka mimo wezwań komornika nie odpowiedziała komornikowi i nie wskazała żadnych okoliczności, by sprzedaż nieruchomości miała korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług. Dłużnik mimo wezwań komornika pozostaje bierny w zakresie współpracy i aktywnego uczestniczenia w czynnościach egzekucyjnych.
W związku z powyższym w sprawie znajdzie zastosowanie art. 43 ust. 21 ustawy, tj. przyjęcie, że warunki zastosowania zwolnień nie są spełnione, o ile podjęte przez Wnioskodawcę udokumentowane działania nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od Dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów zwolnienia od podatku.
Zaznaczyć jednak należy, że kwestia oceny działań podjętych przez Wnioskodawcę nie była przedmiotem oceny.
W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.
Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.
Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
- z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się(art. 47 § 3 ww. ustawy).
W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.