0112-KDSL1-2.440.232.2021.3.AP

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia 30 lipca 2021 r. (data wpływu 3 sierpnia 2021 r.), uzupełnionego pismami z dnia 23 września 2021 r. (data wpływu 27 września 2021 r.) oraz z dnia 3 listopada 2021 r. (data wpływu 8 listopada 2021 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: usługa (świadczenie kompleksowe) – utrzymanie sprawności technicznej bramy garażowej zamykającej garaż zbiorczy wielostanowiskowy – stanowiący element budynku mieszkalnego – poprzez jej naprawę

Opis usługi: Usługa wykonywana przez Wnioskodawcę polega na utrzymaniu sprawności technicznej bramy garażowej zamykającej garaż zbiorczy wielostanowiskowy – stanowiący element budynku mieszkalnego – poprzez jej naprawę. Budynek ten należy do obiektów budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu przepisów ustawy. Garaż zbiorczy wielostanowiskowy, w którym znajduje się zamykająca go brama, nie stanowi odrębnej nieruchomości, tylko jest częścią przynależną do lokali mieszkalnych znajdujących się w budynkach. Powierzchnia użytkowa lokali mieszkalnych, których częścią przynależną jest garaż będący przedmiotem wniosku jest różna. Kształtuje się ona od 60 do 112 m2. Powierzchnia żadnego z tych lokali nie przekracza 150 m2. Symbol PKOB obiektu budowlanego, którego dotyczy usługa to 1122. Wnioskodawca w celu wykonania ww. usługi wykonuje następujące czynności: diagnostyka bramy, demontaż zużytych części bramy garażowej, montaż nowych części (zastępujących zużyte), ustawienie bramy do właściwej pracy (wprowadzenie odpowiednich parametrów).

Rozstrzygnięcie: remont obiektu budowlanego zaliczonego do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym

Stawka podatku od towarów i usług: 8%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 2 w zw. z art. 41 ust. 12 oraz art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a ustawy

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług

UZASADNIENIE

W dniu 3 sierpnia 2021 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania ww. świadczenia kompleksowego, według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług. Wniosek uzupełniono pismami z dnia 23 września 2021 r. (data wpływu 27 września 2021 r.) oraz z dnia 3 listopada 2021 r. (data wpływu 8 listopada 2021 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz dokumenty potwierdzające wykonanie usługi przez Wnioskodawcę i potwierdzające prawo do występowania w imieniu Spółki z wnioskiem o wydanie WIS.

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis usługi (świadczenia kompleksowego).

Usługa wykonywana przez podatnika polega na utrzymaniu sprawności technicznej bram garażowych zamykających garaż zbiorczy wielostanowiskowy – stanowiący element budynku mieszkalnego – poprzez jej naprawę. Budynki te należą do obiektów budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu przepisów ustawy.

Garaże zbiorcze wielostanowiskowe, w których znajdują się zamykające je bramy, nie stanowią odrębnych nieruchomości, tylko są częścią przynależną do lokali mieszkalnych znajdujących się w budynkach.

Wartość towarów (bez podatku) wliczanych do podstawy opodatkowania usługi naprawy przekracza 50% podstawy opodatkowania.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 23 września 2021 r. (data wpływu 27 września 2021 r.) Wnioskodawca wskazał:

1. Czynności wykonywane w ramach usługi będącej przedmiotem wniosku:

- diagnostyka bramy,

- demontaż zużytych części bramy garażowej,

- montaż nowych części (zastępujących zużyte),

- ustawienie bramy do właściwej pracy (wprowadzenie odpowiednich parametrów).

2. Symbol obiektu budowlanego, którego dotyczy usługa – PKOB 1122.

3. Powierzchnia użytkowa lokali mieszkalnych, których częścią przynależną jest garaż będący przedmiotem wniosku jest różna. Kształtuje się ona od 60 do 112 m2. Powierzchnia żadnego z tych lokali nie przekracza 150 m2.

4. Dla garażu będącego przedmiotem wniosku nie jest prowadzona odrębna księga wieczysta.

5. Czynność wykonywana przez Wnioskodawcę jest remontem bramy garażowej, w rozumieniu art. 41 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Remont bramy garażowej (przedmiot wniosku) polega na przywróceniu jej wartości użytkowej oraz umożliwia przywrócenie wszystkich funkcji, jakie brama garażowa pierwotnie posiadała.

(…)

Z kolei w uzupełnieniu wniosku z dnia 3 listopada 2021 r. (data wpływu 8 listopada 2021 r.) Wnioskodawca wskazał:

1. Wniosek dotyczy 4 towarów (…) oraz jednej usługi (usługa naprawy).

2. Jest to świadczenie kompleksowe.

3. Doprecyzowanie opisu świadczenia:

a. Na świadczenie składają się następujące towary:

(…)

oraz usługi:

- dostawa paneli,

- wymiana paneli.

W ramach usługi „dostawa paneli” wykonywane są następujące czynności:

1. Załadunek i zabezpieczenie towaru w siedzibie wykonawcy;

2. Przejazd z towarem od siedziby wykonawcy do miejsca wykonania usługi;

3. Rozładunek towaru w miejscu wykonania usługi;

4. Po zakończeniu czynności powrót z miejsca wykonania usługi do siedziby wykonawcy;

a także usługa „wymiana paneli”, w ramach której wykonywane są następujące czynności:

1. Unieruchomienie i zabezpieczenie naprawianej bramy;

2. Demontaż uszkodzonych paneli;

3. Montaż nowych paneli;

4. Odbezpieczenie bramy;

5. Sprawdzenie sprawności elementów zabezpieczających bramę (fotokomórka, zabezpieczenie krawędziowe, mechanizm przeciw opadaniu bramy na wypadek zerwania liny);

6. Ponowne włączenie bramy do normalnego użytku.

b. Do wykonania świadczenia wykorzystywane są: (…).

c. W ocenie Wnioskodawcy, towar oraz usługa w przypadku tego konkretnego świadczenia stanowią jedną kompleksową czynność.

d. Wnioskodawca nie jest producentem części wykorzystywanych do wykonania świadczenia.

e. Wnioskodawca nie może wykonać usługi naprawy bez wymiany części.

f. Wnioskodawca może sprzedać część bez wykonania usługi naprawy.

g. Części stanowią 84,02% wartości świadczenia, usługa stanowi 15,98% wartości świadczenia.

h. Wydanie towaru (części) ma zdaniem Wnioskodawcy charakter pomocniczy do wykonania świadczenia.

i. Wykonanie świadczenia kompleksowego wymaga specjalistycznej wiedzy.

j. Zdaniem Wnioskodawcy, elementy składające się na świadczenie tworzą nierozłączną całość w aspekcie gospodarczym. Gdyby nie części zamienne (towary) nie można byłoby prawidłowo wykonać usługi.

k. Wykonanie świadczenia kompleksowego prowadzi do określonego celu – jest nim przywrócenie do użytkowania unieruchomionej w wyniku uszkodzenia bramy garażowej.

l. Z punktu widzenia nabywcy świadczenie tworzy jedną całość – wykonujący świadczenie nadzoruje je od momentu zgłoszenia usterki przez nabywcę do momentu przywrócenia stanu bramy sprzed uszkodzenia – ma wiedzę jak należy wykonać świadczenie, aby zostało wykonane ono poprawnie, jakie części i u którego producenta należy zamówić, w jaki sposób i w jakich warunkach należy wykonać usługę.

m. Poszczególne elementy świadczenia mogą być dostarczane odrębnie przez inne podmioty, natomiast z punktu widzenia zleceniodawcy za dostawą łączną może przemawiać co następuje:

- prowadzenie czynności przez jednego wykonawcę będzie mniej angażujące dla zleceniodawcy niż koordynowanie sprawy przez wielu wykonawców, osobno od strony towarów i osobno od strony usługi,

- prowadzenie czynności przez wielu wykonawców może wydłużyć ostateczny czas naprawy, co jest niekorzystne dla bezpieczeństwa mienia i komfortu użytkowników bramy,

- dostarczanie części przez wykonawcę, który nie wykonał pełnej diagnozy uszkodzeń wprowadza ryzyko nieprawidłowego lub niekompletnego dopasowania części,

- wykonawca samej usługi może odmówić świadczeń gwarancyjnych lub odmówić wykonania usług w całości w przypadku, gdy dostarczone przez innego wykonawcę elementy będą nieoryginalne, pochodzące z nieznanego źródła lub nieprawidłowo dopasowane.

n. Wynagrodzenie jest skalkulowane na podstawie:

- w przypadku części – na podstawie aktualnych cen udostępnionych przez producenta danych części,

- w przypadku usług – na podstawie czasu pracy potrzebnego do wykonania świadczenia oraz ilości osób potrzebnych do wykonania świadczenia.

Cena obejmuje całość świadczenia razem z dostawą towarów, klient również płaci całą wartość świadczenia jednorazowo, po wykonaniu świadczenia na podstawie faktury.

Uzasadnienie występowania świadczenia kompleksowego (usługi)

Co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedno świadczenie obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka czynności, świadczenie to nie powinno być sztucznie dzielone dla celów podatkowych.

Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za czynność zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako czynności pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do czynności zasadniczej.

Natomiast aby móc wskazać, że dane świadczenie jest świadczeniem złożonym (kompleksowym), powinno składać się ono z różnych czynności, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na świadczenie złożone składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne czynności pomocnicze. Z kolei czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać czynności głównej bez czynności pomocniczej.

Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia, świadczenie nie powinno być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będzie jedno świadczenie kompleksowe, obejmujące kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład wykonywanego świadczenia wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu świadczenia złożonego kompleksowego.

Stanowisko takie przedstawił również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r., nr C-349/96 Card Protection Plan Ltd (CPP) a Commissioners of Customs and Excise, ECLI:EU:C:1999:93, stwierdzając, że: „Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

Odnosząc się do zagadnienia będącego przedmiotem wniosku, wskazać również należy, że:

- w wyroku TSUE z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Financien, ECLI:EU:C:2005:649, Trybunał wskazał, że po pierwsze, z art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy wynika, że każda transakcja powinna być uznawana za odrębną i niezależną, a po drugie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania podatku VAT (podatek od towarów i usług). W ocenie Trybunału, aby określić, czy mamy do czynienia z jednym świadczeniem, należy przede wszystkim poszukać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem ustalenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie (pkt 20 wyroku). Podobnie jest w przypadku, jeśli dwa (lub więcej) świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako przeciętny konsument, są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (punkt 22 wyroku),

- w wyroku z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11 Field Fisher Waterhouse LLP, ECLI:EU:C:2012:597, Trybunał wskazał, że aby móc uznać, że ogół świadczeń zapewnianych przez wynajmującego najemcy stanowi jedno świadczenie, należy zbadać, czy wykonywane świadczenia stanowią jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, czy też obejmują one świadczenie główne, względem którego pozostałe świadczenia mają charakter dodatkowy (pkt 22 wyroku).

Charakter danego świadczenia należy oceniać biorąc pod uwagę punkt widzenia nabywcy oraz cechy charakterystyczne tego świadczenia (vide: wyrok TSUE z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Part Service srl, ECLI:EU:C:2008:108, pkt 51-53; z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C-572/07 RLRE Tellmer Property sro, ECLI:EU:C:2009:365, pkt 17-19 oraz z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 Don Bosco Onroerend Goed BV, ECLI:EU:C:2009:722, pkt 36-38).

Podsumowując zatem powyższe, świadczenie złożone (kompleksowe) ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy, dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić tak, że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej), niezależnie opodatkowane świadczenia.

W przypadku świadczeń kompleksowych o tym, czy świadczenie jest dostawą towarów, czy usługą powinien przesądzić element, który w ramach całego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94 Faaborg – Gelting Linien, ECLI:EU:C:1996:184; z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise, ECLI:EU:C:1999:93; z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Financien, ECLI:EU:C:2005:649). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, natomiast pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast w przypadku, gdy istotą transakcji będą inne czynności to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że świadczenie będące przedmiotem wniosku jest realizowane w ramach remontu. Jest to świadczenie kompleksowe, którego elementami składowymi są: dostawa towarów (części zamiennych bramy garażowej) oraz usługa naprawy. Symbol obiektu budowlanego, którego dotyczy świadczenie będące przedmiotem wniosku, zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych to 1122. Powierzchnia żadnego lokalu mieszkalnego, którego częścią przynależną jest garaż będący przedmiotem wniosku nie przekracza 150 m2. Celem świadczenia będącego przedmiotem wniosku jest przywrócenie do użytkowania unieruchomionej w wyniku uszkodzenia bramy garażowej. Zdaniem Wnioskodawcy, elementy składające się na świadczenie tworzą nierozłączną całość w aspekcie gospodarczym. Gdyby nie części zamienne (towary) nie można byłoby prawidłowo wykonać usługi. Ponadto z punktu widzenia nabywcy świadczenie tworzy jedną całość – wykonujący świadczenie nadzoruje je od momentu zgłoszenia usterki przez nabywcę do momentu przywrócenia stanu bramy sprzed uszkodzenia – ma wiedzę jak należy wykonać świadczenie, aby zostało wykonane ono poprawnie, jakie części i u którego producenta należy zamówić, w jaki sposób i w jakich warunkach należy wykonać usługę. Dodatkowo – jak wskazał Wnioskodawca – cena obejmuje całość świadczenia razem z dostawą towarów, klient płaci całą wartość świadczenia jednorazowo, po wykonaniu świadczenia na podstawie faktury.

Biorąc pod uwagę powyższe należy wskazać, że wykonywane przez Wnioskodawcę czynności, tj.: diagnostyka bramy, demontaż zużytych części bramy garażowej, montaż nowych części (zastępujących zużyte), ustawienie bramy do właściwej pracy (wprowadzenie odpowiednich parametrów), a także dostawa towarów (części zamiennych bramy garażowej) – są ze sobą tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter. Wszystkie te czynności, z których składa się transakcja są niezbędne i ściśle ze sobą związane i w efekcie stanowią jedno kompleksowe świadczenie, polegające na utrzymaniu sprawności technicznej bramy garażowej zamykającej garaż zbiorczy wielostanowiskowy, nie stanowiący odrębnej nieruchomości – poprzez jej naprawę, czyli remont budynku zaliczanego do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Z punktu widzenia nabywcy (klienta), w opisanym we wniosku przypadku najważniejsza jest (jako usługa główna) usługa naprawy bramy garażowej, a dostawa części zamiennych stanowi świadczenie pomocnicze – niezbędne do realizacji usługi głównej. Klient nie jest zainteresowany nabyciem samych części zamiennych, ale bardziej tym czemu te części mają służyć, czyli naprawie bramy garażowej. Zatem, elementem dominującym jest usługa naprawy bramy garażowej, natomiast realizowana w powiązaniu z nią dostawa towarów (części zamiennych bramy garażowej) ma charakter pomocniczy. Potwierdza to także sposób kalkulacji ceny końcowej, gdzie w cenę sprzedaży świadczenia wliczony będzie koszt dostawy towarów oraz koszt realizacji opisanej usługi.

W związku z powyższymi wyjaśnieniami, w dalszej części decyzji tutejszy organ określi stawkę podatku/klasyfikację dla usługi (elementu dominującego).

Uzasadnienie klasyfikacji usługi

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Zgodnie z art. 42a ustawy, wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej „WIS”, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera:

1. opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS;

2. klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, niezbędną do:

a) określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi,

b) stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie – w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4;

3. stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi.

Zatem w przypadku, gdy stawka podatku od towarów i usług nie jest uzależniona od zaklasyfikowania danego towaru lub usługi, lub towaru i/lub usługi, które razem składają się na jedną czynność podlegającą opodatkowaniu (świadczenie kompleksowe) do odpowiedniej klasyfikacji (CN, PKOB lub PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług)), ale od spełnienia definicji (opisu) zawartej w odpowiednim przepisie ustawy lub pozycji załącznika do ustawy, przedmiotem postępowania w zakresie wydania WIS jest ustalenie, czy opisany towar lub usługa bądź świadczenie kompleksowe spełnia wymogi wskazane przez ustawodawcę w tym opisie_._

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, w świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

Z kolei z art. 41 ust. 2 ustawy wynika, że dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1 i art. 138i ust. 4.

W okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8% (art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy).

Zgodnie z art. 146aa ust. 1a ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:

1. kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d

ust. 4 tej ustawy, oraz

2. wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%.

Art. 41 ust. 12 ustawy stanowi, że stawkę podatku o której mowa w ust. 2 stosuje się do:

1. dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji, przebudowy lub robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;

2. robót konserwacyjnych dotyczących:

a) obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych,

b) lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

– w zakresie w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 1.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym – zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy – rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego (budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11) lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w PKOB w dziale 12, oraz obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, a także mikroinstalację, o której mowa w art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2018 r. poz. 2389, z późn. zm.), funkcjonalnie z nimi związaną, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Natomiast według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Stosownie do art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2;

2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, warunkiem zastosowania 8% stawki podatku, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji, przebudowy lub robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budowlanych lub ich części. Po drugie, obiekty budowlane lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, na potrzeby art. 41 ust. 12, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112 poz. 1316, ze zm.).

Zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) budynki dzielą się na mieszkalne i niemieszkalne. Budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych.

Budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11, o których mowa w cyt. art. 2 pkt 12 ustawy, to:

- budynki mieszkalne jednorodzinne (PKOB 111), czyli samodzielne budynki takie jak: pawilony, wille, domki wypoczynkowe, leśniczówki, domy mieszkalne w gospodarstwach rolnych (bez budynków gospodarstw rolnych), rezydencje wiejskie, domy letnie itp., a także domy bliźniacze lub szeregowe, w których każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu;

- budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe (PKOB 112), w tym: budynki o trzech i więcej mieszkaniach (PKOB 1122),

- budynki zbiorowego zamieszkania (PKOB 113), czyli domy opieki społecznej, internaty i bursy szkolne, domy studenckie, domy dziecka, domy dla bezdomnych, budynki mieszkalne na terenie koszar, zakładów karnych i poprawczych, aresztów śledczych, budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Rodzaje usług wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, których wykonanie w obiektach budowlanych lub ich częściach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym daje podstawę do stosowania preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług, nie zostały zdefiniowane w tej ustawie. Ustawodawca nie odesłał również w tej materii do stosowania definicji zawartych w innych ustawach, w szczególności w Prawie budowlanym. Dlatego należy przyjąć, że czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy zostały wprowadzone do tej ustawy w rozumieniu przyjętym w języku powszechnym.

W znaczeniu słownikowym („Współczesny słownik języka polskiego”, red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), „remont” oznacza zespół czynności, w których wyniku przywraca się sprawność, wartość użytkową jakiegoś obiektu, urządzenia.

W analizowanej sprawie świadczona przez Wnioskodawcę usługa polega na utrzymaniu sprawności technicznej bramy garażowej zamykającej garaż zbiorczy wielostanowiskowy, poprzez jej naprawę. Budynek, w którym znajduje się garaż – jak wskazał Wnioskodawca – sklasyfikowany jest pod symbolem PKOB 1122. Zatem, jak wynika z wniosku usługa jest świadczona w budynku, który należy do obiektów budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu przepisów ustawy. Garaż zbiorczy wielostanowiskowy, w którym znajduje się zamykająca go brama, nie stanowi odrębnej nieruchomości. Garaż ma charakter pomieszczenia przynależnego do lokalu mieszkalnego (jest jego częścią składową). Dla garażu będącego przedmiotem wniosku nie jest prowadzona odrębna księga wieczysta.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że będąca przedmiotem analizy usługa polegająca na utrzymaniu sprawności technicznej bramy garażowej zamykającej garaż zbiorczy wielostanowiskowy (stanowiący element budynku mieszkalnego) – poprzez jej naprawę – znajdujący się w budynku sklasyfikowanym – jak wskazał Wnioskodawca – według PKOB w klasie 1122, stanowi usługę remontu obiektu budowlanego zaliczanego do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, podlegającą opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 41 ust. 12 oraz art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a ustawy.

Dodatkowo należy zauważyć, że niniejsza WIS rozstrzyga wyłącznie w zakresie stawki podatku VAT dla czynności polegającej na utrzymaniu sprawności technicznej bramy garażowej zamykającej garaż zbiorczy wielostanowiskowy (stanowiący element budynku mieszkalnego) poprzez jej naprawę – w ramach świadczenia kompleksowego, nie rozstrzyga natomiast prawidłowości klasyfikacji budynku według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB). Klasyfikację wskazaną przez Wnioskodawcę przyjęto jako element opisu sprawy i nie było to przedmiotem oceny. W celu potwierdzenia prawidłowego symbolu PKOB dla budynku będącego przedmiotem wniosku Wnioskodawca może złożyć odrębny wniosek o wydanie WIS.

Informacje dodatkowe

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do świadczenia kompleksowego tożsamego pod każdym względem ze świadczeniem kompleksowym będącym przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, w odniesieniu do świadczenia kompleksowego będącego jej przedmiotem, które zostało wykonane po dniu, w którym WIS została doręczona (art. 42c ust. 1 pkt 3 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

- podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

- świadczenie kompleksowe, będące przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia jej wydania (art. 42ha ustawy), przy czym wygasa ona z mocy prawa przed upływem tego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do świadczenia kompleksowego, będącego przedmiotem tej WIS, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji, stosownie do art. 220 § 1 w zw. z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej, służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43‑300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP.

W przypadku wnoszenia odwołania w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).