0112-KDIL3.4012.327.2021.1.MBN

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 września 2021 r. (data wpływu 21 września 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT (podatek od towarów i usług) z tytułu poniesienia wydatków związanych z realizacją projektu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT z tytułu poniesienia wydatków związanych z realizacją projektu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina (…) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Gmina występuje z niniejszym wnioskiem o interpretację indywidualną w związku z przystąpieniem do realizacji inwestycji pn.: (…). Gmina uzyskała dofinansowanie na realizację tego przedsięwzięcia w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 za pośrednictwem (…) w ramach poddziałania 19.2 „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność”.

W ramach projektu zagospodarowano zaniedbany plac przy (…) na miejsce wypoczynku i rekreacji poprzez :

- budowę budynku rekreacyjnego, w którym są dwa pomieszczenia tj. pomieszczenie rekreacyjne z aneksem kuchennym oraz WC wraz z przyłączem wod-kan,

- zagospodarowano terenu wokół budynku poprzez :

* utwardzenie terenu (chodniki, parking, wjazd indywidualny, wjazd publiczny,

* budowę miejsc postojowych dla samochodów osobowych,

* budowę miejsca składowania odpadów wraz z zadaszeniem,

* budowę oświetlenia parkowego solarnego LED z akumulatorem,

* budowę ogrodzenia terenu.

Przedmiotowe zadania Gmina realizuje na rzecz lokalnej społeczności nieodpłatnie. Celem zadania jest zagospodarowanie placu i zaspokojenie potrzeb rekreacyjno-turystyczno-wypoczynkowych zarówno dla dzieci i młodzieży jak i dla osób w starszym wieku.

Wychodząc naprzeciw oczekiwaniom społeczności lokalnej, obiekt zostanie udostępniony stowarzyszeniom działającym na terenie (…) m.in. Stowarzyszeniu (…).

Gmina pragnie umożliwić mieszkańcom spędzanie czasu wolnego, rozwijanie zainteresowań i integracji lokalnych społeczności. Budowa infrastruktury turystycznej i rekreacyjnej przy (…) sprawia, że obszar stanie się miejscem atrakcyjniejszym zarówno dla lokalnej społeczności, jak i dla potencjalnych nowych mieszkańców i odwiedzających gości.

Zadania w zakresie kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych, należą do zadań własnych Gminy, co wynika z art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tj. Dz.U. z 2021., poz. 1372).

Niezwłocznie po zakończeniu prac obiekt stał się ogólnodostępny, co oznacza, że został udostępniony bez wnoszenia jakichkolwiek odpłatności. Również wyposażenie zakupione do obiektu nie jest wykorzystywane na cel działalności odpłatnej. Tym samym Gmina (jak również żadna jej jednostka budżetowa) nie zamierza pobierać opłat za korzystanie z nowo powstałej nowoczesnej bazy rekreacyjnej.

W ramach inwestycji Gmina (…) zawarła z wykonawcami umowy cywilnoprawne. W związku z realizacją inwestycji Gmina (…) otrzymała faktury VAT oraz rachunki do umowy zlecenia, w których nabywcą towarów i usług była Gmina (…).

Gminie, w związku z planowanym wykorzystaniem terenu rekreacyjnego, nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT ani w całości, ani w części od ponoszonych wydatków. W związku z powyższym uznano, że podatek naliczony VAT od wydatków ponoszonych na projekt jest wydatkiem kwalifikowanym w ramach złożonego oświadczenia VAT stanowiącego element wniosku o przyznanie pomocy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina (…) w związku z realizacją projektu pn. (…) będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie przysługuje jej prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z inwestycją pn.: (…).

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2021 r., poz. 685), w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT.

Tym samym, aby przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, powinny zostać spełnione jednocześnie dwa warunki - wydatki są dokonywane przez podmiot działający w roli podatnika VAT, na cel prowadzenia przez ten podmiot działalności opodatkowanej VAT, generującej zobowiązanie w podatku VAT należnym.

Jak wskazano w opisie sprawy celem zrealizowanego projektu pn.: (…) jest nieodpłatne udostępnienie miejsca rekreacyjno-turystyczno-wypoczynkowego zarówno dla mieszkańców wsi (…) jak i dla przyjezdnych gości. Gmina nie będzie wykorzystywała nowo powstałej bazy rekreacyjnej do jakichkolwiek czynności opodatkowanych VAT - w szczególności Gmina i jej jednostki budżetowe nie będą pobierały opłat za możliwość korzystania z nowo powstałego obiektu rekreacyjno-wypoczynkowego przez zainteresowanych, lokalnych mieszkańców i przyjezdnych gości. Przedmiotowa inwestycja będzie ogólnodostępna i związana wyłącznie z działalnością niepodlegającą opodatkowaniu Gminy (…).

Wobec powyższego, zdaniem Gminy nie przysługuje jej prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu, ponieważ wszystkie wydatki ponoszone przez Gminę w ramach Inwestycji nie są związane z działalnością Gminy generującą podatek VAT należny. Gmina będzie udostępniać obiekt nieodpłatnie. W konsekwencji, nie zostanie spełniony drugi z warunków niezbędnych do odliczenia podatku VAT, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, a tym samym Gminie nie będzie w ogóle przysługiwało prawo do pomniejszenia podatku VAT należnego o kwoty podatku VAT naliczonego wykazane na fakturach zakupowych Gminy otrzymanych w związku z budową bazy rekreacyjnej.

Podsumowując Gmina (…) stoi na stanowisku, że nie ma prawa do odliczenia VAT od wydatków na projekt pn.: (…)

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a) nabycia towarów i usług,

b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jak wynika z powołanych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347 str. 1 ze zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Oznacza to, że organ władzy publicznej lub urząd obsługujący ten organ będą uznane za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonują czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach ich zadań oraz, gdy wykonują czynności mieszczące się w ramach zadań, ale czynią to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań, jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionego wyżej przepisu wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Gmina, w świetle art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. 2021 r. poz. 1372 ze zm.), zwanej dalej ustawą o samorządzie gminnym, wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, nie zastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Gmina (…) jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Gmina będzie realizować projekt pn.: (…).

Projekt jest realizowany w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 za pośrednictwem (…), w ramach poddziałania 19.2 „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność”.

W ramach projektu zagospodarowano zaniedbany plac przy (…) na miejsce wypoczynku i rekreacji poprzez :

- budowę budynku rekreacyjnego, w którym są dwa pomieszczenia tj. pomieszczenie rekreacyjne z aneksem kuchennym oraz WC wraz z przyłączem wod-kan,

- zagospodarowano terenu wokół budynku poprzez :

* utwardzenie terenu (chodniki, parking, wjazd indywidualny, wjazd publiczny,

* budowę miejsc postojowych dla samochodów osobowych,

* budowę miejsca składowania odpadów wraz z zadaszeniem,

* budowę oświetlenia parkowego solarnego LED z akumulatorem,

* budowę ogrodzenia terenu.

Przedmiotowe zadania Gmina realizuje na rzecz lokalnej społeczności nieodpłatnie. Celem zadania jest zagospodarowanie placu i zaspokojenie potrzeb rekreacyjno-turystyczno-wypoczynkowych zarówno dla dzieci i młodzieży jak i dla osób w starszym wieku.

Budowa infrastruktury turystycznej i rekreacyjnej przy (…) sprawiła, że obszar stał się miejscem atrakcyjniejszym zarówno dla lokalnej społeczności, jak i dla potencjalnych nowych mieszkańców i odwiedzających gości.

Gmina realizując powyższą inwestycję realizuje nałożone na nią w ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym zadania własne, w postaci zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty, w zakresie kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.

Niezwłocznie po zakończeniu prac obiekt stał się ogólnodostępny, został udostępniony bez wnoszenia jakichkolwiek odpłatności. Również wyposażenie zakupione do obiektu nie jest wykorzystywane na cel działalności odpłatnej. Gmina (jak również żadna z jej jednostka budżetowa) nie zamierza pobierać opłat za korzystanie z nowo powstałej nowoczesnej bazy rekreacyjnej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy Gmina w związku z realizacją projektu będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT, w ramach działalności gospodarczej, do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.

W analizowanej sprawie warunki wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy, uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, gdyż wybudowane obiekty rekreacyjne nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Powstałe, w wyniku realizacji projektu zaplecze rekreacyjne będzie ogólnodostępne, udostępniane bezpłatnie dla wszystkich mieszkańców. Budowa zaplecza rekreacyjnego – jak wynika z opisu sprawy – będzie realizowany w ramach zadań własnych Gminy, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym.

Zatem Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT w związku z realizacją projektu pn.: (…), a Gmina przy nabyciu towarów i usług w związku z wybudowaniem i wyposażeniem ww. infrastruktury rekreacyjnej nie będzie działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, Gmina w przedstawionym stanie faktycznym nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT od wydatków związanych z realizacją ww. projektu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Tutejszy Organ informuje, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowanym.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.