0112-KDIL3.4012.217.2021.4.AW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 lipca 2021 r. (data wpływu 14 lipca 2021 r.), uzupełnionego pismem z dnia 20 października 2021 r. (data wpływu 26 października 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) sprzedaży udziałów w przedmiotowych nieruchomościach – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży udziałów w przedmiotowych nieruchomościach. Przedmiotowy wniosek uzupełniono dnia 26 października 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w dniu … września 2015 r. nabył jak osoba fizyczna wraz z dwiema innymi osobami fizycznymi od osoby fizycznej nieprowadzącej działalność gospodarczą własność sześciu nieruchomości gruntowych niezabudowanych (…). Każda z osób fizycznych nabyła 1/3 udziału we własności nieruchomości gruntowych. Do ceny sprzedaży nie był doliczony podatek VAT. Nieruchomości będące przedmiotem umowy sprzedaży miały następującą powierzchnie i przeznaczenie (do chwili obecnej nie uległo zmianie):

a) Nieruchomość o obszarze 958 m2 – teren projektowanej zabudowy mieszkalnej jednorodzinnej,

b) Nieruchomości o obszarze 1167 m2 – teren projektowanej zabudowy mieszkalnej jednorodzinnej,

c) Nieruchomość o obszarze 1312 m2 – teren projektowanej zabudowy mieszkalnej jednorodzinnej,

d) Nieruchomość o obszarze 1039 m2 – teren projektowanej zabudowy mieszkalnej jednorodzinnej,

e) Nieruchomość o obszarze 4394 m2 – tereny zabudowy usługowej,

f) Nieruchomość o obszarze 3383 m2 – teren oznaczony jako droga wewnętrzna.

W umowie sprzedaży z dnia … września 2015 r. wpisano, że każdy z nabywców prowadzi również działalność gospodarczą, w tym Wnioskodawca działalność gospodarczą pod firmą X (Wnioskodawca nadal wykonuje zawód radcy prawnego).

Od momentu nabycia nieruchomości Wnioskodawca nie dokonywał żadnych nakładów na nieruchomość będącą jego współwłasnością. Wg jego wiedzy takie nakłady także nie były czynione przez pozostałych współwłaścicieli Wnioskodawca nie dokonywał podziału nieruchomości/działek na mniejsze działki ani nie scalał ich. Nieruchomość nie jest wykorzystywana na prowadzenie działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Wnioskodawca nigdy nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej polegającej na sprzedaży nieruchomości, czy też działalności o profilu budowlanym. Wcześniej, tj. w 2013 r. Wnioskodawca sprzedał jedynie udział we własności lokalu mieszkalnego. Była to jedyna transakcja sprzedaży nieruchomości, w której sprzedającym był Wnioskodawca.

W chwili nabycia nieruchomości Wnioskodawca miał plany wykorzystania nieruchomości na cele działalności gospodarczej budowlanej lub na cele własne (budowa domu jednorodzinnego na własne potrzeby), ale nie zostały one zrealizowane, ani rozpoczęte. Wnioskodawca nie udostępniał nieruchomości osobom trzecim i nie prowadził w tym przedmiocie żadnych rozmów, ani ich nie inicjował. Wnioskodawca nie ma zamiaru sprzedawać innych nieruchomości stanowiących jego własność, ani nie ma nieruchomości do tego przeznaczonych.

Do Wnioskodawcy zgłosił się jeden z dwóch pozostałych współwłaścicieli nieruchomości, celem zapytania się czy Wnioskodawca nie sprzeda mu przysługującego udziału. Wnioskodawca o ile współwłaściciel nie zmieni zdania i strony osiągnął porozumienie co do ceny zamierza sprzedać przysługujący mu udział we własności wszystkich wymienionych powyżej nieruchomości. Wnioskodawca nie prowadził żadnych działań związanych z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży, ani działań marketingowych w tym przedmiocie. Propozycja sprzedaży nieruchomości pojawiła się bez takich działań.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 20 października 2021 r. w odpowiedzi na pytania:

1. Czy jest Pan zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług? Jeśli tak, to w związku z jaką działalnością?

2. Czy posiada Pan inne grunty (nieruchomości) poza działkami będącymi przedmiotem wniosku? Jeśli tak, to jakie, i czy zamierza Pan którąkolwiek z nich sprzedać w przyszłości?

3. Czy dokonywał Pan kiedykolwiek wcześniej sprzedaży działek, tj. przed sprzedażą działek, których dotyczy wniosek? Jeśli tak, to kiedy i jakie było przeznaczenie tych działek (działki budowlane, rolne, leśne) lub czy były to działki zabudowane.

4. Czy przed sprzedażą, w stosunku do przedmiotowych działek zamierza Pan podjąć jakiekolwiek czynności w celu ich uatrakcyjnienia np. uzbrojenie terenu, wydzielenie lub budowa drogi, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej oraz energetyczne itp., jeśli tak to jakie i w jakim celu?

5. Czy działki będące przedmiotem zapytania są zabudowane? Jeśli tak, to należy wskazać wszystkie okoliczności dotyczące: rodzaju zabudowań, pierwszego zasiedlenia, ulepszenia budynku/budynków/budowli, w taki sposób aby Organ mógł jednoznacznie odpowiedzieć na zadane przez Pana pytanie.

6. Proszę określić na jakie cele działalności gospodarczej budowlanej służyć miały nabyte nieruchomości (tereny projektowanej zabudowy mieszkaniowej – 4 działki, działka o przeznaczeniu zabudowy usługowej, droga wewnętrzna).

7. Czy dla wydzielonych działek wystąpił/zamierza wystąpić Pan o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu? W przypadku wskazania, że występował Pan o wydanie takich decyzji, to należy wskazać, czy dotyczyło to wszystkich działek, czy tylko ich części (należy wskazać których)?

8. W związku z jakimi zdarzeniami nastąpiła rezygnacja z planów wykorzystania nieruchomości?

9. Jeśli zakup był w celu budowy własnego domu, to w jaki sposób doszłoby do nabycia przez Pana pozostałych udziałów w działkach i czy podjął Pan w tym celu jakieś działania?

10. Proszę o dokładne sprecyzowanie zgodnie z Planem Zagospodarowania Przestrzennego (w przypadku jego braku z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu) przeznaczenia działek objętych transakcją sprzedaży.

11. Czy transakcja zakupu nieruchomości w 2013 r. podlegała ustawie o podatku od towarów i usług?

12. Na co zostaną przeznaczone środki finansowe uzyskane ze sprzedaży działek?

Wnioskodawca wskazał, że:

1. „Tak jestem zarejestrowanym czynnym podatnikiem od towarów i usług. W zakresie usług uwidocznionych w CEIDG (CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej) w załączeniu).

2. Tak posiadam. Szeregowiec mieszkalny (mieszkam tam), 2 lokale mieszkalne, nieruchomość gruntową niezabudowaną, nieruchomość gruntową zabudowaną domkiem letniskowym.

3. Nie dokonywałem wcześniej sprzedaży działek.

4. Nie mam tego w planach. W ciągu ostatnich dwóch tygodni na prośbę współwłaścicieli podpisałem pisma z Gazownią i Zakładem Energetycznym wyrażające zgodę na doprowadzenie mediów do nieruchomości stanowiącej naszą współwłasność oraz sąsiadów (media mają wychodzić z działki przeznaczonej na drogę stanowiącej moją współwłasność).

5. Działki nie są zabudowane.

6. W chwili nabycia nieruchomości miałem plany wykorzystania nieruchomości na cele działalności gospodarczej budowlanej lub na cele własne mieszkaniowe (kwestia przeznaczenia była kwestią otwartą dla Wnioskodawcy). Działalność gospodarcza budowlana miała polegać na wybudowaniu domów i ich dalszej odsprzedaży, jednakże do niej nigdy nie doszło, ani nie poczyniono w tym celu żadnych nakładów na nieruchomości, ani nie opracowano w tym celu żadnej dokumentacji projektowej/technicznej.

7. Nie zamierzam wystąpić. Przedmiotowa nieruchomość objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a jej przeznaczenie jest takie jak opisane w pkt a-f wniosku o interpretację.

8. Z uwagi na brak czasu i ostatecznego porozumienia ze strony współwłaścicieli jeżeli chodzi o działalność budowlaną. Jeżeli chodzi o przeznaczenie na własne potrzeby to rezygnacja wynikła ze zmiany planów życiowych (m.in. pojawienie się dzieci i odległość od …).

9. W przypadku, gdybym zdecydował się na wybudowanie domu nie nabywałbym pozostałych udziałów, tylko zniósłbym współwłasność nieruchomości zgodnie z przepisami k.c. w drodze porozumienia lub gdyby nie osiągnięto porozumienia w trybie sądowym (vide: art. 210 k.c. i nast.). Nieruchomość jest na tyle duża, że można było ją podzielić bez większych problemów na trzy części.

10. Przeznaczenie działek w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jest takie jak w pkt a-f wniosku o interpretację.

11. Transakcja zakupu nieruchomości nie podlegała ustawie VAT. Nabywcy zapłacili podatek PCC (podatek od czynności cywilnoprawnych) od sprzedaży.

12. Jeszcze nie wiem”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej sytuacji sprzedaż udziału we własności nieruchomości będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż udziału we własności nieruchomości nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem VAT, albowiem ewentualne zbycie nieruchomości z powodów opisanych powyżej nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej wykonywanej przez powoda. Powód prowadzi działalność gospodarczą jako radca prawny i nie dokonuje w ramach swojej działalności ani poza nią sprzedaży nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.

Zgodnie z art. 196 ww. ustawy, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej.

W myśl art. 210 § 1 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż pięć lat. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze pięć lat; przedłużenie można ponowić.

Z regulacji art. 211 tej ustawy wynika, że każdy ze współwłaścicieli może żądać, aby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy, albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dostawa towaru, w tym przypadku gruntu, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie czynność ta powinna zostać dokonana przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów należy zatem zauważyć, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Zatem osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego (takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Mając powyższe okoliczności na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie

(C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia miedzy czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Co istotne – jak wskazał TSUE – dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”. Według TSUE sprzedaż działek przekształconych z rolnych na budowlane nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli następuje w ramach zarządzania majątkiem prywatnym. Trybunał orzekł, że: „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu prawa UE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w dniu … września 2015 r. nabył jak osoba fizyczna wraz z dwiema innymi osobami fizycznymi od osoby fizycznej nieprowadzącej działalność gospodarczą własność sześciu nieruchomości gruntowych niezabudowanych. Każda z osób fizycznych nabyła 1/3 udziału we własności nieruchomości gruntowych. Do ceny sprzedaży nie był doliczony podatek VAT. Nieruchomości będące przedmiotem umowy sprzedaży miały następującą powierzchnie i przeznaczenie (do chwili obecnej nie uległo zmianie):

a) Nieruchomość o obszarze 958 m2 – teren projektowanej zabudowy mieszkalnej jednorodzinnej,

b) Nieruchomości o obszarze 1167 m2 – teren projektowanej zabudowy mieszkalnej jednorodzinnej,

c) Nieruchomość o obszarze 1312 m2 – teren projektowanej zabudowy mieszkalnej jednorodzinnej,

d) Nieruchomość o obszarze 1039 m2 – teren projektowanej zabudowy mieszkalnej jednorodzinnej,

e) Nieruchomość o obszarze 4394 m2 – tereny zabudowy usługowej,

f) Nieruchomość o obszarze 3383 m2 – teren oznaczony jako droga wewnętrzna.

W umowie sprzedaży z dnia … września 2015 r. wpisano, że każdy z nabywców prowadzi również działalność gospodarczą, w tym Wnioskodawca działalność gospodarczą pod firmą Kancelaria Prawnicza Radca Prawny (Wnioskodawca nadal wykonuje zawód radcy prawnego).

Od momentu nabycia nieruchomości Wnioskodawca nie dokonywał żadnych nakładów na nieruchomość będącą jego współwłasnością. Wg jego wiedzy takie nakłady także nie były czynione przez pozostałych współwłaścicieli Wnioskodawca nie dokonywał podziału nieruchomości/działek na mniejsze działki ani nie scalał ich. Nieruchomość nie jest wykorzystywana na prowadzenie działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Wnioskodawca nigdy nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej polegającej na sprzedaży nieruchomości, czy też działalności o profilu budowlanym. Wcześniej, tj. w 2013 r. Wnioskodawca sprzedał jedynie udział we własności lokalu mieszkalnego. Była to jedyna transakcja sprzedaży nieruchomości, w której sprzedającym był Wnioskodawca.

W chwili nabycia nieruchomości Wnioskodawca miał plany wykorzystania nieruchomości na cele działalności gospodarczej budowlanej lub na cele własne (budowa domu jednorodzinnego na własne potrzeby), ale nie zostały one zrealizowane, ani rozpoczęte. Wnioskodawca nie udostępniał nieruchomości osobom trzecim i nie prowadził w tym przedmiocie żadnych rozmów, ani ich nie inicjował. Wnioskodawca nie ma zamiaru sprzedawać innych nieruchomości stanowiących jego własność, ani nie ma nieruchomości do tego przeznaczonych.

Do Wnioskodawcy zgłosił się jeden z dwóch pozostałych współwłaścicieli nieruchomości, celem zapytania się czy Wnioskodawca nie sprzeda mu przysługującego udziału. Wnioskodawca o ile współwłaściciel nie zmieni zdania i strony osiągnął porozumienie co do ceny zamierza sprzedać przysługujący mu udział we własności wszystkich wymienionych powyżej nieruchomości. Wnioskodawca nie prowadził żadnych działań związanych z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży, ani działań marketingowych w tym przedmiocie. Propozycja sprzedaży nieruchomości pojawiła się bez takich działań.

Wnioskodawca wskazał również, że rezygnacja z planów wykorzystania nieruchomości nastąpiła z uwagi na brak czasu i ostatecznego porozumienia ze strony współwłaścicieli jeżeli chodzi o działalność budowlaną. Jeżeli chodzi o przeznaczenie na własne potrzeby to rezygnacja wynikła ze zmiany planów życiowych (m.in. pojawienie się dzieci i odległość od …).

Natomiast, w przypadku, gdyby Wnioskodawca zdecydował się na wybudowanie domu nie nabywałby pozostałych udziałów, tylko zniósłbym współwłasność nieruchomości zgodnie z przepisami k.c. w drodze porozumienia lub gdyby nie osiągnięto porozumienia w trybie sądowym (vide: art. 210 k.c. i nast.). Nieruchomość jest na tyle duża, że można było ją podzielić bez większych problemów na trzy części.

Ponadto, Wnioskodawca nie ma w planach przed sprzedażą, w stosunku do przedmiotowych działek podjąć jakichkolwiek czynności w celu ich uatrakcyjnienia. W ciągu ostatnich dwóch tygodni na prośbę współwłaścicieli Wnioskodawca podpisał pisma z Gazownią i Zakładem Energetycznym wyrażające zgodę na doprowadzenie mediów do nieruchomości stanowiącej ich współwłasność oraz sąsiadów (media mają wychodzić z działki przeznaczonej na drogę stanowiącej współwłasność Wnioskodawcy).

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy sprzedaż przez Niego udziału we współwłasności nieruchomości będzie czynnością opodatkowaną podatkiem VAT.

Jak wynika z dokonanej analizy przepisów, aby dana czynności została opodatkowana podatkiem od towarów i usług musi być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu oraz zostać wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku VAT.

Dostawa towarów – w przedmiotowym wniosku działki niezabudowane – spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy.

W świetle powyższego, należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowany będzie działał w charakterze podatnika VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Bowiem, co do zasady, osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, nie są podatnikami podatku VAT.

Jak wynika z opisu sprawy, Zainteresowany nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż przedmiotowej działki wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Zainteresowany nie podjął takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Działania podejmowane przez Zainteresowanego należą zatem do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Zainteresowany sprzedając udział w działkach korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle zaprezentowanych przepisów prawa podatkowego, sprzedaż udziałów w nieruchomościach będących przedmiotem wniosku należy zakwalifikować jako dostawę towaru. Jednakże, w przedmiotowej sprawie, Zainteresowany nie działa w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Sprzedaż udziałów ww. nieruchomościach w analizowanej sprawie, należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż udziałów w nieruchomościach będących przedmiotem wniosku nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Zainteresowanego, należało uznać za prawidłowe.

W tym miejscu wskazać należy, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Należy zauważyć, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja nie wywiera skutków prawnych dla pozostałych współwłaścicieli poszczególnych nieruchomości.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.