0112-KDIL1-3.4012.454.2021.2.KK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 października 2021 r. (data wpływu 5 października 2021 r.), uzupełnionym pismem z 16 listopada 2021 r. (data wpływu 16 listopada 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania miejsca świadczenia (opodatkowania) usług dostarczania personelu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 października 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania miejsca świadczenia (opodatkowania) usług dostarczania personelu.

Wniosek został uzupełniony 16 listopada 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Polski podatnik podatku od towarów i usług (Wnioskodawca, Spółka) wykonuje usługi w zakresie agencji pracy tymczasowej. W zakresie realizowanych usług, Spółka deleguje do swoich klientów pracowników tymczasowych. W ramach podpisanego kontraktu z firmą z siedzibą w (`(...)`), Spółka dostarcza pracowników do fabryk wskazanych przez klienta na terenie Polski i innych krajów Unii Europejskiej.

Spółka z (`(...)`) nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności na terenie Polski oraz nie jest zarejestrowana dla potrzeb podatku VAT (podatek od towarów i usług) w Polsce.

Fabryki zlokalizowane na terenie Polski i innych krajów Unii Europejskiej należą do tej samej grupy przedsiębiorstw.

Zgodnie z artykułem 28l podatnik identyfikuje miejsce świadczenia usługi zgodnie z artykułem 28l jako miejsce siedziby usługobiorcy.

W piśmie z 16 listopada 2021 r. – będącym uzupełnieniem wniosku – Wnioskodawca wskazał, że firma z siedzibą w (`(...)`), z którą podpisany jest kontrakt na dostarczanie pracowników, nie jest podatnikiem, o którym mowa w art. 28a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 poz. 685 ze zm.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka poprawnie identyfikuje miejsce świadczenia usług dostarczania personelu zgodnie z miejscem siedziby usługobiorcy?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z artykułem 28l uznaje On miejsce świadczenia usług dostarczania personelu zgodnie z miejscem siedziby usługobiorcy. Nie ma znaczenia dla ustalenia miejsca świadczenia miejsce gdzie wykonywana jest praca delegowanych przez podatnika pracowników.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (…).

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez państwo członkowskie rozumie się państwo członkowskie Unii Europejskiej (art. 2 pkt 2 ustawy). Przez terytorium państwa członkowskiego – stosownie do art. 2 pkt 4 ustawy – rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. Natomiast w myśl art. 2 pkt 5 ustawy, przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W przypadku świadczenia usług, od określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:

a) podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,

b) osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Wskazany art. 28a ustawy, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej określonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 28c ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 28d, art. 28e, art. 28f ust. 1, 2 i 3, art. 28g ust. 2 i art. 28h-28n.

Przy tym w myśl art. 28c ust. 2 ustawy, w przypadku gdy usługi są świadczone ze stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy znajdującego się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Natomiast zgodnie z art. 28c ust. 3 ustawy, w przypadku gdy usługodawca nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Zatem, w przypadku świadczenia usługi innej niż wskazana w art. 28d, art. 28e, art. 28f ust. 1, 2 i 3, art. 28g ust. 2 i art. 28h-28n ustawy, na rzecz podmiotu niebędącego podatnikiem, o którym mowa w art. 28a ustawy, miejscem świadczenia usługi jest państwo siedziby usługodawcy albo kraj stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej (w sytuacji gdy usługa jest świadczona ze stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej i to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej znajduje się w innym państwie niż siedziba usługodawcy) albo miejsce, w którym usługodawca posiada stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu (w sytuacji gdy usługodawca nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej).

Jednocześnie, na podstawie art. 28l pkt 6 ustawy, w przypadku świadczenia na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, posiadających siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu poza terytorium Unii Europejskiej usług dostarczania (oddelegowania) personelu, miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie podmioty te posiadają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca (Spółka), Polski podatnik podatku od towarów i usług wykonuje usługi w zakresie agencji pracy tymczasowej. W zakresie realizowanych usług Spółka deleguje do swoich klientów pracowników tymczasowych. W ramach podpisanego kontraktu z firmą z siedzibą w (`(...)`) Spółka dostarcza pracowników do fabryk wskazanych przez klienta na terenie Polski i innych krajów Unii Europejskiej.

Spółka z (`(...)`) nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności na terenie Polski oraz nie jest zarejestrowana dla potrzeb podatku VAT w Polsce.

Fabryki zlokalizowane na terenie Polski i innych krajów Unii Europejskiej należą do tej samej grupy przedsiębiorstw.

Zgodnie z artykułem 28l ustawy, podatnik identyfikuje miejsce świadczenia usługi jako miejsce siedziby usługobiorcy.

Firma z siedzibą w (`(...)`), z którą podpisany jest kontrakt na dostarczanie pracowników, nie jest podatnikiem, o którym mowa w art. 28a ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wskazania, czy poprawnie identyfikuje On miejsce świadczenia (opodatkowania) usług dostarczania personelu zgodnie z miejscem siedziby usługobiorcy.

Jak wskazał Wnioskodawca, Spółka z siedzibą w (`(...)`) nie jest podatnikiem o którym mowa w art. 28a ustawy.

W stosunku do usług dostarczania personelu, gdy ich nabywcą jest podmiot niebędący podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy posiadający siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu poza terytorium Unii Europejskiej, na podstawie art. 28l pkt 6 ustawy miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi dostarczania personelu posiada siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Zatem w przypadku świadczenia przez Wnioskodawcę usług dostarczania personelu na rzecz podmiotów nie będących podatnikami, mających siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu w krajach trzecich (poza Unią Europejską) miejsce świadczenia a tym samym opodatkowania tych usług należy ustalić na podstawie art. 28l pkt 6 ustawy. Tym samym, skoro na podstawie art. 28l pkt 6 ustawy miejscem świadczenia usług dostarczania personelu jest miejsce, gdzie nabywca usługi dostarczania personelu posiada siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu, to miejscem świadczenia, a tym samym opodatkowania tych usług świadczonych na rzecz podmiotów nie będących podatnikami, mających siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu w krajach trzecich (poza Unią Europejską) nie będzie terytorium Polski.

W konsekwencji usługi dostarczania personelu świadczone na rzecz podmiotów nie będących podatnikami, posiadających siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu w krajach trzecich (poza Unią Europejską) nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski. Zatem Wnioskodawca poprawnie identyfikuje miejsce świadczenia (opodatkowania) usług dostarczania personelu na rzecz podmiotów nie będących podatnikami, mających siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu w krajach trzecich (poza Unią Europejską) zgodnie z miejscem siedziby usługobiorcy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko -Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.