0112-KDIL1-3.4012.428.2021.2.TK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 września 2021 r. (data wpływu 21 września 2021 r.), uzupełnionym pismem z 16 listopada 2021 r. (data wpływu 17 listopada 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy przy sprzedaż działek nr 7, 8/1, 11 i 9, Gmina może zastosować zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy przy sprzedaż działek nr 7, 8/1, 11 i 9, Gmina może zastosować zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Wniosek został uzupełniony pismem z 16 listopada 2021 r. (data wpływu 17 listopada 2021 r.) o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest właścicielem dwóch nieruchomości gruntowych o numerach 7 i 8/1 położonych w obrębie geodezyjnym (…) i dwóch nieruchomości gruntowych o numerach 11 i 9 położonych w obrębie geodezyjnym (…), sklasyfikowanych w ewidencji gruntów jako rowy, działki (grunty) są niezabudowane. Działki znajdują się na terenie objętym obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i oznaczone są symbolem PG-EP – teren i obszar górniczy – teren eksploatacji powierzchniowej.

W piśmie z 16 listopada 2021 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Wnioskodawca wskazał, że:

1. Gmina jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług).

2. Przedmiotowe działki Wnioskodawca nabył:

1. działka nr 7 położona w obrębie geodezyjnym (…) – Gmina nabyła działkę w drodze zasiedzenia, zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego z 10 października 2012 r. Zdaniem Gminy, była to czynność niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług;

2. działka nr 8/1 położona w obrębie geodezyjnym (…) – Gmina nabyła działkę w drodze zasiedzenia, zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego z 10 października 2012 r. Zdaniem Gminy, była to czynność niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług;

3. działka nr 11 położona w obrębie geodezyjnym (…) – Gmina nabyła działkę w drodze zasiedzenia, zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego z 10 października 2012 r. Zdaniem Gminy, była to czynność niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług;

4. działka nr 9 położona w obrębie geodezyjnym (…) – Gmina nabyła działkę w drodze zasiedzenia, zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego z 10 października 2012 r. Zdaniem Gminy, była to czynność niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

3. Nabycie działki:

1. nr 7, położonej w obrębie geodezyjnym (…) nie było udokumentowane fakturą VAT;

2. nr 8/1, położonej w obrębie geodezyjnym (…) nie było udokumentowane fakturą VAT;

3. nr 11, położonej w obrębie geodezyjnym (…) nie było udokumentowane fakturą VAT;

4. nr 9, położonej w obrębie geodezyjnym (…) nie było udokumentowane fakturą VAT.

4. Gmina nabyła na własność działki objęte wnioskiem nieodpłatnie w drodze zasiedzenia.

1. Przy nabyciu działki nr 7, położonej w obrębie geodezyjnym (…) nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ponieważ nabycie przedmiotowej działki nastąpiło w ramach zasiedzenia, tj. czynności niepodlegającej, w ocenie Gminy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

2. Przy nabyciu działki nr 8/1, położonej w obrębie geodezyjnym (…) nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ponieważ nabycie przedmiotowej działki nastąpiło w ramach zasiedzenia, tj. czynności niepodlegającej, w ocenie Gminy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

3. Przy nabyciu działki nr 11, położonej w obrębie geodezyjnym (…) nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ponieważ nabycie przedmiotowej działki nastąpiło w ramach zasiedzenia, tj. czynności niepodlegającej, w ocenie Gminy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

4. Przy nabyciu działki nr 9, położonej w obrębie geodezyjnym (…) nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ponieważ nabycie przedmiotowej działki nastąpiło w ramach zasiedzenia, tj. czynności niepodlegającej, w ocenie Gminy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

5. Działka:

1. nr 7 położona w obrębie geodezyjnym (…), była i jest wykorzystywana do zbierania i odprowadzania wód opadowych, a tym samym była i jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę wyłącznie do działalności niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Gmina realizowała swoje działania na podstawie Prawa Wodnego.

2. nr 8/1 położona w obrębie geodezyjnym (…), była i jest wykorzystywana do zbierania i odprowadzania wód opadowych, a tym samym była i jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę wyłącznie do działalności niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Gmina realizowała swoje działania na podstawie Prawa Wodnego.

3. nr 11, położona w obrębie geodezyjnym (…), była i jest wykorzystywana do zbierania i odprowadzania wód opadowych, a tym samym była i jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę wyłącznie do działalności niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Gmina realizowała swoje działania na podstawie Prawa Wodnego.

4. nr 9, położona w obrębie geodezyjnym (…), była i jest wykorzystywana do zbierania i odprowadzania wód opadowych, a tym samym była i jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę wyłącznie do działalności niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Gmina realizowała swoje działania na podstawie Prawa Wodnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku sprzedaży ww. nieruchomości, Gmina może przy sprzedaży gruntu zastosować zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, traktując powyższą sprzedaż jako sprzedaż gruntu niezabudowanego innego niż teren budowlany?

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do ww. nieruchomości, sprzedaż wskazanej nieruchomości podlega zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, jako sprzedaż gruntu niezabudowanego innego niż teren budowlany.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Wskazana w zapytaniu nieruchomość nie jest terenem budowlanym w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Wskazane w pytaniu nieruchomości znajdują się na terenie objętym obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i oznaczone są symbolem PG-EP – teren i obszar górniczy – teren eksploatacji powierzchniowej. Grunty te nie są zatem przeznaczone pod zabudowę, lecz jedynie na cele górnicze jako tereny eksploatacji powierzchniowej. Wobec tego ich sprzedaż podlega zwolnieniu od podatku VAT.

Z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 9 czerwca 2017 r., sygn. akt I FSK 1650/15, wynika, że „o charakterze terenu, jako terenu budowlanego w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1221), można mówić jedynie w sytuacji, gdy możliwość zabudowy ma dla terenu podstawowe, dominujące znaczenie. Natomiast nie jest istotna możliwość zabudowy, jeśli ma ona charakter uzupełniający w stosunku do podstawowego przeznaczenia terenu. Ustawodawca wskazał bowiem w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy podatkowej na generalne przeznaczenie terenu jako budowlanego, a nie na możliwość zrealizowania na nim jakiegokolwiek obiektu budowlanego”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – według art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego przepisu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych, np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że organy władzy publicznej są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina – będąca czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT – jest właścicielem dwóch nieruchomości gruntowych o numerach 7 i 8/1 położonych w obrębie geodezyjnym (…) i dwóch nieruchomości gruntowych o numerach 11 i 9 położonych w obrębie geodezyjnym (…), sklasyfikowanych w ewidencji gruntów jako rowy, działki (grunty) są niezabudowane. Działki znajdują się na terenie objętym obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i oznaczone są symbolem PG-EP – teren i obszar górniczy – teren eksploatacji powierzchniowej. Wnioskodawca nabył działki nr 7, 8/1, 11 i 9 w drodze zasiedzenia, zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego z 10 października 2012 r. Zdaniem Gminy, była to czynność niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nabycie działek nr 7, 8/1, 11 i 9 nie było udokumentowane fakturą VAT.

Przy nabyciu działek nr 7, 8/1, 11 i 9 Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ponieważ nabycie przedmiotowych działek nastąpiło w ramach zasiedzenia, tj. czynności niepodlegającej, w ocenie Gminy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Działki nr 7, 8/1, 11 i 9 były i są wykorzystywane do zbierania i odprowadzania wód opadowych, a tym samym były i są wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do działalności niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Gmina realizowała swoje działania na podstawie Prawa Wodnego.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą ustalenia, czy przy sprzedaży działek nr 7, 8/1, 11 i 9, Gmina może zastosować zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W pierwszej kolejności zaznaczyć należy, że Gmina, dokonując sprzedaży nieruchomości gruntowych (tj. czynności, która ma charakter cywilnoprawny), w odniesieniu do tych czynności Gmina nie będzie działała jako organ władzy publicznej i w konsekwencji nie będzie mogła skorzystać z wyłączenia, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy. W analizowanym przypadku Wnioskodawca wystąpi w roli podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a ww. czynność – jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy – będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podkreślić jednak należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – w świetle art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2021 r. poz. 741 ze zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego wyżej przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, wójt, burmistrz albo prezydent miasta sporządza projekt planu miejscowego, zawierający część tekstową i graficzną, zgodnie z zapisami studium oraz z przepisami odrębnymi, odnoszącymi się do obszaru objętego planem, wraz z uzasadnieniem.

Stosownie zaś do art. 15 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, w planie miejscowym, określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach gospodarowania.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33, odpowiada więc także treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższego wynika, że ustawa nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zauważyć należy, że analiza powołanych wyżej przepisów wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz wskazane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, iż w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego działki nr 7, 8/1, 11 i 9 są oznaczone symbolem PG-EP, tj. jako teren i obszar górniczy – teren eksploatacji powierzchniowej, nie można uznać, że działki stanowią tereny inne niż tereny budowlane, o których mowa w art. 2 pkt 33 ustawy. Zatem sprzedaż tych działek nie będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu nieruchomości wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to należy przeanalizować możliwość zwolnienia dostawy w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W celu zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1. towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

2. przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie może przysługiwać dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że działki nr 7, 8/1, 11 i 9 były i są wykorzystywane do zbierania i odprowadzania wód opadowych, a tym samym były i są wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do działalności niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym, w analizowanej sprawie nie będzie spełniona przesłanka warunkująca skorzystanie ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zatem należy wskazać, że sprzedaż działek nr 7, 8/1, 11 i 9 nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 oraz pkt 2 ustawy. Tym samym, sprzedaż tych działek będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług według właściwej stawki podatku.

Podsumowując, w przypadku sprzedaży działek nr 7, 8/1, 11 i 9**, Gmina nie będzie mogła zastosować zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, traktując powyższą sprzedaż jako sprzedaż gruntu niezabudowanego innego niż teren budowlany. Ponadto ww. transakcja nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. W konsekwencji, sprzedaż wskazanych działek będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług według właściwej stawki podatku.**

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.