0112-KDIL1-2.4012.525.2021.3.PM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 sierpnia 2021 r. (data wpływu 13 sierpnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z 4 października 2021 r. (data wpływu 8 października 2021 r.) oraz pismem z 27 października 2021 r. (data wpływu 28 października 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości w części niezabudowanej działki o nr 4 (druga część pytania oznaczonego we wniosku nr 2) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

13 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości w części niezabudowanej działki o nr 4 (druga część pytania oznaczonego we wniosku nr 2).

Wniosek został uzupełniony pismem z 4 października 2021 r. oraz pismem z 27 października 2021 r. odpowiednio o doprecyzowanie opisu sprawy, przeformułowanie pytania oraz stanowiska w sprawie, jak również dokument potwierdzenia przelewu opłaty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Przedsiębiorca A, zwany dalej podatnikiem, Stroną lub Wnioskodawcą, prowadzi samodzielną działalność gospodarczą w zakresie tzw. siłowni, służącej poprawie kondycji fizycznej, PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 96.04.Z. Strona jest podatnikiem czynnym VAT (podatek od towarów i usług), zobowiązanym do składania deklaracji miesięcznych. Strona w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych przy prowadzeniu samodzielnej działalności gospodarczej jest zobowiązana do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zwanej dalej w skrócie księgą, i przewiduje że ww. księgę będzie prowadziła także w następnych latach podatkowych. Od uzyskanego dochodu z tytułu prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej podatnik zobowiązany jest opłacać podatek dochodowy od osób fizycznych według stawki liniowej w wysokości 19,00 %. Strona przewiduje, iż podatek dochodowy od osób fizycznych na zasadach opisanych powyżej, Wnioskodawca będzie od dochodów uzyskiwanych z tytułu prowadzenia działalności opłacać także w latach podatkowych następnych.

15 czerwca 2021 r. Pan A, ale nie jako przedsiębiorca tylko jako osoba fizyczna, nabył sporządzając stosowny akt notarialny od osób fizycznych nie będących podatnikami VAT czynnymi za kwotę 440.000,00 zł nieruchomość zabudowaną, składającą się dwóch działek i zabudowaną budynkiem mieszkalnym oraz budynkiem niemieszkalnym, które to budynki zostały wybudowane i przyjęte do użytkowania w roku 2010, zwaną dalej w skrócie nieruchomością zabudowaną. Sprzedający nie udokumentowali sprzedaży nieruchomości fakturą.

Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego Gminy, opisana powyżej nieruchomość znajduje się na terenach zabudowy letniskowej.

1 lipca 2021 r. A. opisaną powyżej nieruchomość zabudowaną wynajął spółce cywilnej prowadzącej działalność, na cele związane z prowadzoną przez ww. spółkę działalnością gospodarczą w zakresie PKD: 55.20.Z obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego wypoczynku za kwotę czynszu miesięcznego brutto w wysokości 1.500,00 zł.

Podatnik nie wpisał i nie zamierza wpisać nabytych środków trwałych pobudowanych na ww. nieruchomości zabudowanej (tj. budynku mieszkalnego i budynku niemieszkalnego) w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej i nie zamierza wykorzystywać ww. nieruchomości zabudowanej oraz budynków w ramach prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej.

W sierpniu 2021 r. Wnioskodawca zawiadomił w formie pisemnej Naczelnika Urzędu Skarbowego, który jest dla podatnika właściwy miejscowo w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, że stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, iż od 1 lipca 2021 r. będzie uzyskiwał przychody z tytułu wynajmu budynku mieszkalnego oraz oświadczył że ww. przychody w roku 2021 będą opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych od przychodów ewidencjonowanych, wg stawki podatkowej w wysokości 8,5 %. Jednocześnie Strona mając za podstawę art. 21 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym zryczałtowanym oświadczyła, iż zaliczki na ww. podatek będzie opłacać kwartalnie, a pierwszą zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych podatnik wpłaci na rachunek bankowy Urzędu Skarbowego do 20 października 2021 r.

Strona przewiduje, iż opisaną na wstępie nieruchomość zabudowaną sprzeda przed upływem 5 lat, licząc od końca roku jej nabycia, tj. od roku 2021. Podatnik zamierza przez najbliższe 6 kolejnych lat prowadzić samodzielną działalność gospodarczą. Podatnik w okresie najbliższych 6 lat nie zamierza opisanych powyżej budynków remontować ani też dokonywać ich rozbudowy czy też adaptacji.

W uzupełnieniu do wniosku z 4 października 2021 r. Zainteresowany wskazał, że budynek mieszkalny oraz budynek niemieszkalny są posadowione na działce numer 5.

Wnioskodawcy w stosunku do ww. budynków nie przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W okresie od pierwszego zasiedlenia ww. budynków w roku 2010 do momentu w przyszłości sprzedaży opisanych we wniosku nieruchomości oraz budynków nie były ponoszone oraz nie będą w przyszłości ponoszone wydatki na ich ulepszenie w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które to wydatki stanowiły lub będą stanowić w przyszłości co najmniej 30,00 % wartości początkowej ww. obiektów.

Opisane powyżej budynki nie były wykorzystywane oraz nie będą wykorzystywane w przyszłości na cele działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Jedna z działek niezabudowanych, tj. działka nr 4 położona jest w ewidencji gruntów opisana jako inne tereny zabudowane o powierzchni 0,0083 ha, oznaczenie gruntów Bi oraz grunty zadrzewione i zakrzaczone na użytkach rolnych o powierzchni 0,0063 ha, oznaczenie gruntów Lzr-PsV, zwana dalej w skrócie nieruchomością niezabudowaną.

Budynki znajdują się wyłącznie na jednej działce. Jako niezabudowana działka nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę i nie będzie w przyszłości wykorzystywana przez Wnioskodawcę od momentu jej nabycia do momentu jej sprzedaży, wyłącznie na cele związane z działalnością zwolnioną z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zainteresowany z tytułu nabycia niezabudowanej działki nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że po dniu nabycia nieruchomości nie występował osobiście lub też za pośrednictwem pełnomocnika lub osoby trzeciej o zmianę przeznaczenia opisanych we wniosku nieruchomości w planie zagospodarowania przestrzennego oraz nie zamierza występować w przyszłości o zmianę przeznaczenia opisanych we wniosku nieruchomości w planie zagospodarowania przestrzennego.

Zainteresowany nie zamierza w przyszłości podejmować jakichkolwiek aktywnych działań marketingowych w celu sprzedaży ww. nieruchomości (np. reklama), wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia.

Wnioskodawca środki finansowe ze sprzedaży nieruchomości wskazanej w opisie zamierza w przyszłości przeznaczyć na cele osobiste, bez bliższego sprecyzowania jakie to mogą być konkretnie cele. Być może podaruje ww. środki finansowe dla dzieci.

Zainteresowany nie dokonywał oraz w przyszłości nie będzie dokonywał osobiście lub też za pośrednictwem osób trzecich – do chwili sprzedaży w przyszłości ww. nieruchomości – jakichkolwiek czynności w celu przygotowania opisanych we wniosku nieruchomości do sprzedaży (tj. działań zmierzających do zwiększenia wartości lub atrakcyjności nieruchomości).

Wnioskodawca poza opisaną we wniosku nieruchomością (osobiście lub za pośrednictwem osób trzecich działających w imieniu strony) nie dokonywał nabycia innych nieruchomości. Zainteresowany w przyszłości zamierza, jeżeli pozwolą mu na to zdrowie i możliwości finansowe, okazjonalnie za dobrą cenę nabyć nieruchomości z przeznaczeniem na cele rekreacyjne, które w przyszłości zamierza podarować swoim dzieciom lub dziecku. Strona nie zamierza nabytych ewentualnie nieruchomości w przyszłości sprzedawać oraz nie zamierza w przyszłości zajmować się działalnością w zakresie handlu nieruchomościami.

W piśmie z 27 października 2021 r. Zainteresowany wskazał, że niezabudowana działka, od momentu zakupu do momentu jej sprzedaży, nie była i nie będzie w przyszłości udostępniana osobom fizycznym lub podmiotom gospodarczym na podstawie umów cywilnoprawnych, np. najem, dzierżawa, itp.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 4 października 2021 r.).

Czy w przyszłości podatnik dokonując dostawy (sprzedaży) opisanej powyżej nieruchomości niezabudowanej, jako podatnik VAT czynny, będzie miał prawo do uznania, iż niniejsza dostawa (sprzedaż) ww. nieruchomości będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem do towarów i usług (druga część pytania oznaczonego we wniosku nr 2)?

Zdaniem Wnioskodawcy, wskazać należy, iż za towar w ustawie o podatku od towarów i usług uznaje się także grunt oraz wybudowane na nim budynki czy też budowle. W przedmiotowej sprawie Stronie jako podatkowi VAT czynnemu nie przysługiwało na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, prawo do odliczenia od podatku należnego na podatku naliczonego związanego z nabyciem opisanej na wstępie nieruchomości zabudowanej oraz nieruchomości niezabudowanej.

Nadto wskazać należy, iż podatnik w przyszłości nie ma zamiaru dokonywać remontów ani też adaptacji w budynkach wybudowanych na niniejszej nieruchomości zabudowanej oraz nie zamierza w przyszłości ponosić wydatków na modernizację ww. budynków które przekroczyłyby 30,00 % ich wartości początkowej. Wskazać dodatkowo należy, iż z tytułu nabycia opisanych we wniosku nieruchomości nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia podatku należnego wyszczególnionego w fakturach dokumentujących ich nabycie.

Dlatego też reasumując powyższe, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt. 10, pkt. 10a i pkt. 10b ustawy o podatku od towarów i usług należy uznać, iż w przyszłości podatnik dokonując dostawy (sprzedaży) opisanej powyżej nieruchomości zabudowanej oraz opisanej powyżej nieruchomości niezabudowanej, jako podatnik VAT czynny, będzie miał prawo do uznania, iż niniejsza dostawa (sprzedaż) ww. nieruchomości będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem do towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego – dotyczącego drugiej części pytania oznaczonego we wniosku nr 2 – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Pojęcie dostawy towarów ustawodawca zdefiniował w art. 7 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przy czym dostawa towarów mieści się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, który stanowi, że przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Należy podkreślić, że co do zasady dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność, co wynika wprost z cyt. wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006, str. 1, z późn. zm.), „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. „Teren budowlany” to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE).

Opodatkowaniu podatkiem VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. 15 czerwca 2021 r. Zainteresowany nabył do majątku prywatnego m.in. nieruchomość składającą się z działki niezbudowanej (4).

Zainteresowany przewiduje, iż sprzeda nieruchomość przed upływem 5 lat, licząc od końca roku jej nabycia.

Wnioskodawca po dniu nabycia nieruchomości nie występował osobiście lub też za pośrednictwem pełnomocnika lub osoby trzeciej o zmianę przeznaczenia opisanych we wniosku nieruchomości w planie zagospodarowania przestrzennego oraz nie zamierza występować w przyszłości o zmianę przeznaczenia opisanych we wniosku nieruchomości w planie zagospodarowania przestrzennego.

Zainteresowany nie zamierza w przyszłości podejmować jakichkolwiek aktywnych działań marketingowych w celu sprzedaży ww. nieruchomości (np. reklama), wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia.

Wnioskodawca środki finansowe ze sprzedaży nieruchomości wskazanej w opisie zamierza w przyszłości przeznaczyć na cele osobiste, bez bliższego sprecyzowania jakie to mogą być konkretnie cele. Być może podaruje ww. środki finansowe dla dzieci.

Zainteresowany nie dokonywał oraz w przyszłości nie będzie dokonywał osobiście lub też za pośrednictwem osób trzecich – do chwili sprzedaży w przyszłości ww. nieruchomości – jakichkolwiek czynności w celu przygotowania opisanych we wniosku nieruchomości do sprzedaży (tj. działań zmierzających do zwiększenia wartości lub atrakcyjności nieruchomości).

Wnioskodawca poza opisaną we wniosku nieruchomością (osobiście lub za pośrednictwem osób trzecich działających w imieniu strony) nie dokonywał nabycia innych nieruchomości. Zainteresowany w przyszłości zamierza, jeżeli pozwolą mu na to zdrowie i możliwości finansowe, okazjonalnie za dobrą cenę nabyć nieruchomości z przeznaczeniem na cele rekreacyjne, które w przyszłości zamierza podarować swoim dzieciom lub dziecku. Strona nie zamierza nabytych ewentualnie nieruchomości w przyszłości sprzedawać oraz nie zamierza w przyszłości zajmować się działalnością w zakresie handlu nieruchomościami.

Niezabudowana działka, od momentu zakupu do momentu jej sprzedaży, nie była i nie będzie w przyszłości udostępniana osobom fizycznym lub podmiotom gospodarczym na podstawie umów cywilnoprawnych, np. najem, dzierżawa, itp.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości w części działki niezabudowanej o nr 4.

Aby uznać czy dana sprzedaż będzie zwolniona od podatku VAT, należy w pierwszej kolejności ustalić, czy dla czynności tej znajdą zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawcy należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Co istotne – jak wskazał TSUE – dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”. Według TSUE sprzedaż działek przekształconych z rolnych na budowlane nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli następuje w ramach zarządzania majątkiem prywatnym. Trybunał orzekł, że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu prawa UE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w przypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 112. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w analizowanej sytuacji brak będzie podstaw do uznania Wnioskodawcy – w związku ze sprzedażą działki – za podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie handlu nieruchomościami, a w konsekwencji uznania, że sprzedaż działki będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Brak jest bowiem przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia działki, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzałyby, że sprzedaż działki będzie wypełniała przesłanki działalności gospodarczej.

Tym samym, Wnioskodawca dokonując sprzedaży niezabudowanej działki nie będzie działał w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy – podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a sprzedaż gruntu nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Skoro sprzedaż działki nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, tym samym nie znajdzie zastosowanie zwolnienie od podatku dla przedmiotowej czynności.

Podsumowując, z uwagi na fakt, iż sprzedaż niezabudowanej działki o nr 4 nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tym samym, transakcja ta nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać jako nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga kwestie objęte pytaniem dotyczącym zwolnienia od podatku VAT sprzedaży nieruchomości w części działki niezabudowanej o nr 4 (druga część pytanie oznaczonego we wniosku nr 2). W kwestii objętej pytaniem dotyczącym zwolnienia od podatku VAT sprzedaży nieruchomości w części działki zabudowanej o nr 5 (pierwsza część pytanie oznaczonego we wniosku nr 2) wydana została interpretacja indywidualna 20 października 2021 r. nr 0112-KDIL1-2.4012.422.2021.3.PM. Natomiast w kwestii dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.