INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 września 2021 r. (data wpływu 13 września 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:
- prawa do odliczenia podatku naliczonego z uwzględnieniem proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i ust. 3 ustawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe;
- możliwości stosowania proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i ust. 3 ustawy, przez cały okres realizacji inwestycji (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
13 września 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z uwzględnieniem proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i ust. 3 ustawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) oraz możliwości stosowania proporcji , o której mowa w art. 90 ust. 2 i ust. 3 ustawy, przez cały okres realizacji inwestycji (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca świadczy usługi zwolnione od podatku oraz opodatkowane stawkami 23% i 8%. W przypadku zakupów, co do których nie jest możliwe przyporządkowanie ich do czynności związanych ze sprzedażą zwolnioną lub opodatkowaną, Wnioskodawca stosuje zasadę proporcjonalnego odliczenia VAT (podatek od towarów i usług). Wskaźnik proporcji stosowany w roku 2021 wynosi 5%. Wskaźnik został ustalony według współczynnika obrotu, tzn. jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. Proporcja ustalona została na podstawie obrotu osiągniętego w roku 2020 (roku poprzedzającego rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja). Proporcja została zaokrąglona w górę do najbliższej liczby całkowitej. Obrót osiągnięty w roku poprzednim (2020) był wyższy niż 30.000 zł.
Wnioskodawca w roku 2021 podjął decyzję o budowie na własnym gruncie (działki z prawem własności) dwóch budynków mieszkalnych wielorodzinnych (budynek A i B) wraz z infrastrukturą zewnętrzną i zagospodarowaniem terenu.
Budowa budynków będzie realizowana w dwóch etapach:
- I etap: budowa budynku A,
- II etap: budowa budynku B.
W budynku A będą znajdować się:
- lokale mieszkalne przeznaczone do wynajmu (sprzedaż zwolniona),
- lokale użytkowe przeznaczone do wynajmu (sprzedaż opodatkowana),
- komórki lokatorskie przeznaczone do wynajmu (sprzedaż zwolniona),
- siedziba spółki (działalność mieszana),
- powierzchnia wspólna – pomieszczenia techniczne i ciągi komunikacyjne.
W budynku B będą znajdować się:
- lokale mieszkalne przeznaczone do wynajmu (sprzedaż zwolniona),
- garaże przeznaczone do wynajmu (sprzedaż opodatkowana),
- komórki lokatorskie przeznaczone do wynajmu (sprzedaż zwolniona),
- powierzchnia wspólna – pomieszczenia techniczne i ciągi komunikacyjne.
Planowana powierzchnia poszczególnych budynków przedstawia się następująco:
- budynek A (łączna powierzchnia (`(...)`) m2), w tym lokale mieszkalne – (`(...)`) m2, lokale użytkowe – (`(...)`) m2, komórki lokatorskie – (`(...)`) m2, siedziba spółki – (`(...)`) m2, pomieszczenia techniczne – (`(...)`) m2, powierzchnia komunikacyjna – (`(...)`) m2.
- budynek B (łączna powierzchnia (`(...)`) m2), w tym lokale mieszkalne – (`(...)`) m2, garaże – (`(...)`) m2, komórki lokatorskie – (`(...)`) m2, pomieszczenia techniczne – (`(...)`) m2, powierzchnia komunikacyjna – (`(...)`) m2.
Oba budynki będą zakwalifikowane do grupy 110 środków trwałych PKOB 1122.
Po oddaniu inwestycji Wnioskodawca będzie uzyskiwać z budynków zarówno przychód opodatkowany (z najmu lokali użytkowych i garaży), jak i przychód zwolniony z opodatkowania (z najmu lokali mieszkalnych i komórek lokatorskich). Wydatki na dostarczanie centralnego ogrzewania, ciepłej wody, zimnej wody i odprowadzania ścieków będą przenoszone na najemców według zainstalowanych liczników. Zaspokojona zostanie też konieczność posiadania własnej siedziby spółki.
Inwestycja na dzień dzisiejszy jest w fazie przygotowań. Zakończenie prac projektowych, przygotowawczych i uzyskanie niezbędnych pozwoleń planowane jest do 31 marca 2022 r. Właściwe rozpoczęcie budowy etapu I planowane jest na trzeci kwartał roku 2022, natomiast zakończenie i oddanie do użytkowania etapu I planowane jest do końca roku 2023. Właściwe rozpoczęcie budowy etapu II planowane jest na rok 2024, natomiast zakończenie i oddanie do użytkowania etapu II planowane jest do grudnia 2025 r.
Wykonawca inwestycji, na podstawie protokołu odbioru podpisanego przez inspektora Wnioskodawcy, będzie dokonywał częściowego fakturowania według procentu wykonania prac bez ich podziału na poszczególne części budynków. Taki sposób fakturowania będzie dotyczyć usług projektowych i geodezyjnych, wykonania stanu surowego niezamkniętego budynku, wykonania infrastruktury zewnętrznej i zagospodarowania terenu. W stosunku do pozostałych prac wykonawca również będzie dokonywał częściowego fakturowania według procentu wykonania prac, ale z podziałem na poszczególne części budynków.
W trakcie realizacji inwestycji, w stosunku do faktur otrzymywanych od wykonawcy za wykonanie prac bez ich podziału na poszczególne części budynku, niemożliwe jest zdaniem Wnioskodawcy, obiektywne przypisanie konkretnych kwot podatku naliczonego do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu i zwolnionych od podatku. Na podstawie posiadanej dokumentacji technicznej i kosztorysowej trudno ustalić której części budynków będą dotyczyć nabywane usługi. Podczas budowy budynku poszczególne kondygnacje będą scalone fundamentem, stropem, dachem oraz przestrzeniami komunikacyjnymi w związku z tym niemożliwe jest wyodrębnienie i przypisanie kosztów do konkretnej działalności (zwolnionej lub opodatkowanej). Problem ten dotyczy nakładów na wykonanie stanu surowego niezamkniętego budynku (fundamenty, stropy, dachy, zbrojenia, instalacje podstawowe budynku, prace elewacyjne), a także wszelkie prace projektowe i geodezyjne oraz wykonanie infrastruktury zewnętrznej i zagospodarowania terenu wokół budynków.
Oddanie budynków do użytkowania i uzyskiwanie z tego tytułu przychodów przez Wnioskodawcę nie będzie się wiązać ze zmianą profilu działalności. Uzyskiwanie tych przychodów nie wpłynie istotnie na wysokość wskaźnika proporcji ustalanego według obrotu. Wnioskodawca uznaje, że ustalona na podstawie obrotów proporcja jest reprezentatywna dla realizacji planowanej inwestycji i w związku z tym nie wystąpił z wnioskiem do naczelnika urzędu skarbowego o uzgodnienie proporcji sprzedaży.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.
-
Czy ponosząc wydatki na zrealizowanie opisanej inwestycji, która będzie służyć czynnościom opodatkowanym podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionym od podatku, których nie można jednoznacznie przyporządkować do poszczególnych rodzajów działalności, Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego z uwzględnieniem proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług?
-
Czy proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawca może stosować przez cały okres realizacji inwestycji?
Zdaniem Wnioskodawcy:
Ad 1.
Zdaniem Wnioskodawcy, ponosząc wydatki na zrealizowanie opisanej inwestycji, która będzie służyć czynnościom opodatkowanym podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionym od podatku, których nie można jednoznacznie przyporządkować do poszczególnych rodzajów działalności, Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego z uwzględnieniem proporcji, o której mowa wart 90 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług.
Ad 2.
Zdaniem Wnioskodawcy, proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca może stosować przez cały okres realizacji inwestycji.
Uzasadnienie
Ad 1.
Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą).
Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Kwotę podatku naliczonego stanowi, w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.
Z powyższego przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.
Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.
Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.
Należy wskazać, że ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
W przypadku wykonywania w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych z opodatkowania tym podatkiem, należy mieć na uwadze uregulowania zawarte w art. 90 ustawy.
Stosownie do art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.
W myśl art. 90 ust. 2 ustawy, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.
Zgodnie z art. 90 ust. 3 ww. ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.
W świetle art. 90 ust. 4 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.
Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności (art. 90 ust. 5 ustawy).
W myśl art. 90 ust. 6 ww. ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:
-
pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;
-
usług wymienionych wart. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.
Stosownie do treści art. 90 ust. 8 ustawy, podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30.000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.
Przepis ust. 8 stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna (art. 90 ust. 9 ustawy).
Zgodnie z art. 90 ust. 9a ustawy, przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku.
W myśl art. 90 ust. 10 ww. ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:
-
przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
-
nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.
Powyższe przepisy zobowiązują podatnika w pierwszej kolejności do przypisania konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności niepodlegających temu podatkowi oraz zwolnionych od podatku.
Dodać należy, że o dopuszczalności stosowania metody rozliczenia podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną w żadnym razie nie mogą decydować względy natury pragmatycznej, czy też celowościowej. Jeśli nawet podatnikowi byłoby wygodniej posługiwać się proporcją, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy, to zawsze powinien przede wszystkim poszukiwać możliwości wyodrębnienia kwot podatku.
W przypadku, gdy spółka nie ma możliwości przypisania wydatków wyłącznie bądź do czynności opodatkowanych czy zwolnionych, wtedy nabyte towary i usługi będą wykorzystywane do tzw. „celów mieszanych”. W takim przypadku podatnik jest zobowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku, zgodnie z art. 90 ust. 2 i 3 ustawy.
Z treści tych przepisów wynika, że podstawa do ustalenia proporcji jest obrót. Powyższe przepisy nie przewidują sposobu wyodrębnienia podatku od towarów i usług do odliczenia, polegającego na przypisaniu poszczególnych kosztów do działalności zwolnionej oraz opodatkowanej w oparciu o metodę szacunkową np. w oparciu o kryterium powierzchni. W takim przypadku nie znajdą zastosowania przepisy zawarte w art. 86 ust. 2a, ust. 2b oraz ust. 2c ustawy, gdyż dotyczą one podatników, u których nabywane towary i usługi, wykorzystywane będą zarówno do celów wykonywanej przez nich działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.
Wobec powyższego, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że ponosząc wydatki na zrealizowanie opisanej inwestycji, która będzie służyć czynnościom opodatkowanym podatkiem od towarowi usług oraz zwolnionym od podatku, których nie można jednoznacznie przyporządkować do poszczególnych rodzajów działalności, Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego z uwzględnieniem proporcji, o której mowa wart. 90 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż wskaźnik ten jest zdaniem Wnioskodawcy reprezentatywny dla realizacji planowanej inwestycji.
Taki sposób rozliczania podatku naliczonego będzie miał zastosowanie do wydatków, które wykonawca będzie rozliczał bez podziału na poszczególne części budynku. Dotyczy to nakładów na wykonanie stanu surowego niezamkniętego budynku (fundamenty, stropy, dachy, zbrojenia, instalacje podstawowe budynku, prace elewacyjne), a także wszelkie prace projektowe i geodezyjne oraz wykonanie infrastruktury zewnętrznej i zagospodarowania terenu wokół budynków. Wydatków tych nie da się bowiem jednoznacznie przyporządkować konkretnemu rodzajowi działalności (opodatkowanej lub zwolnionej od podatku).
W stosunku do kosztów realizacji budowy, które jednoznacznie można przypisać rodzajom działalności (opodatkowanej lub zwolnionej od podatku) zastosowanie będzie miał przepis art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Taki bezpośredni sposób rozliczania będzie dotyczył pozostałych prac (nakładów), które wykonawca będzie rozliczał z podziałem na poszczególne części budynku.
Ad 2.
Kwota podatku naliczonego do odliczenia, ustalona na podstawie proporcji wyliczonej przy zastosowaniu wyżej zaprezentowanych zasad, nie jest ostateczna. Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do dokonywania korekty, zostały określone w art. 91 ustawy.
Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.
W myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntowi praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowanie przekracza 15.000zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym, że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.
Należy zauważyć, że powołany przepis art. 91 ust. 2 ustawy wprowadza szczególny tryb korekty do wybranych składników majątku. Z uwagi na zazwyczaj wieloletni okres wykorzystania składników majątku zaliczanych do środków trwałych oraz nieruchomości, ustawa przyjmuje zasadę dokonywania cząstkowej i równomiernej korekty w dłuższym czasie (dla nieruchomości przez 10 lat, a dla pozostałych składników majątku, których wartość początkowa przekracza 15.000 zł, przez 5 lat). Regulacje te mają na celu urealnienie odliczenia podatku naliczonego. Ustawa zakłada bowiem, że środki trwałe (jako dobra o charakterze trwałym) zużywają się w określonym czasie, a nie jednorazowo. W tym też czasie stopniowo konsumowane jest prawo do odliczenia i należy je oceniać w dłuższej perspektywie czasu, a nie jednorazowo.
W świetle art. 91 ust. 3 ustawy, korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.
W związku z tym, że oddanie budynków do użytkowania i uzyskiwanie z tego tytułu przychodów przez Wnioskodawcę nie będzie się wiązać ze zmianą profilu działalności, a uzyskiwanie tych przychodów nie wpłynie istotnie na wysokość wskaźnika proporcji ustalanego według obrotu, to proporcja ustalona na podstawie obrotów jest, zdaniem Wnioskodawcy, reprezentatywna dla realizacji planowanej inwestycji.
W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca może stosować przez cały okres realizacji inwestycji. Natomiast po zakończeniu poszczególnych etapów inwestycji i oddaniu poszczególnych budynków (środków trwałych) do użytkowania, Wnioskodawca przez okres 10 lat będzie dokonywał korekty podatku naliczonego dotyczącego inwestycji na zasadach określonych w art. 91 ust. 1-3 ustawy.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:
- prawa do odliczenia podatku naliczonego z uwzględnieniem proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i ust. 3 ustawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe;
- możliwości stosowania proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i ust. 3 ustawy, przez cały okres realizacji inwestycji (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest prawidłowe.
Zgodnie z treścią art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone w wydanej interpretacji. W szczególności dotyczy to kwestii korekty podatku naliczonego według zasad określonych w art. 91 ust. 1-3 ustawy.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
-
z zastosowaniem art. 119a;
-
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
-
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.