INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 września 2021 r. (data wpływu 6 września 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego w związku ze sprzedażą udziału w nieruchomości, tj. działkach niezabudowanych o nr od 3 do 12 oraz 13 i 14 – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
6 września 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego w związku ze sprzedażą udziału w nieruchomości, tj. działkach niezabudowanych o nr od 3 do 12 oraz 13 i 14.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
W roku 2014 Wnioskodawca wraz z żoną oraz bratem i jego żoną nabył grunt o powierzchni 2,86 ha, określany w ewidencji gruntów jako grunt rolny. Grunt został nabyty od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej na mocy aktu notarialnego. Nabycie przedmiotowego gruntu nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, dlatego też nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. gruntu.
Na dzień złożenia niniejszego wniosku stosunki własnościowe przedstawiają się następująco: Wnioskodawca i jego żona są współwłaścicielami 1/2 przedmiotowego gruntu, a brat (po rozwodzie i podziale majątku z byłą żoną) jest samoistnym właścicielem pozostałej 1/2 gruntu.
W roku 2019 z inicjatywy współwłaścicieli dokonano podziału części nieruchomości wyodrębniając 10 działek budowlanych o numerach od 3 do 12 oraz dwie drogi (działki o numerach 13 i 14). Każda z działek budowlanych ma udział w drodze. Wszystkie ww. działki są niezabudowane.
Przez cały okres ich posiadania działki te były wykorzystywane rolniczo – do produkcji roślinnej (zboża), na zasadzie rolnika ryczałtowego, a więc do czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT (podatek od towarów i usług). Działki mające być przedmiotem sprzedaży nie były przedmiotem umów najmu, dzierżawy, innej umowy o podobnym charakterze, ani nie były udostępniane odpłatnie osobom trzecim.
Dla działek tych nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Dla wyodrębnionych działek uzyskano decyzje o warunkach zabudowy (zgoda na budowę 10 domów jednorodzinnych).
Poza tym, na przeznaczonych do sprzedaży działkach nie dokonano żadnych innych inwestycji typu: doprowadzenie mediów, ogrodzenie, utwardzenie terenu itp.
Wyodrębnione w ten sposób działki, wraz z udziałami w drogach wystawione zostaną na sprzedaż. Zainteresowany zakłada, że potencjalnymi nabywcami będą głównie osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej.
Aby poinformować potencjalnych nabywców Wnioskodawca umieścił ogłoszenie o sprzedaży w sieci internet, skorzystał także z oferty lokalnego biura sprzedaży nieruchomości, które także zamieściło stosowne ogłoszenie.
Średnia powierzchnia działki budowlanej wynosi 1040 m2, planowana cena wywoławcza to 60,00 zł/m2.
Wnioskodawca nie zamierza udzielać nabywcom pełnomocnictwa do działania w swoim imieniu w zakresie dotyczącym przygotowania działek do sprzedaży.
Zainteresowany posiada także inne nieruchomości które zostaną wystawione do sprzedaży – dotyczące pozostałej części omawianej nieruchomości która jest w trakcie przekształcania na działki budowlane, o planowanych numerach 15 i 16, z dostępem do drogi. Wcześniej Wnioskodawca był (wspólnie z żoną) właścicielem nieruchomości – lokalu mieszkalnego, który nabyli 27 kwietnia 2009 r., na mocy aktu notarialnego. Lokal ten był nabyty i przez cały okres posiadania wykorzystywany na prywatne cele mieszkaniowe – Wnioskodawca mieszkał tam wraz z żoną i dziećmi. Lokal ten sprzedali Zainteresowany wraz z małżonką 30 września 2019 r., ponieważ przeprowadzili się wtedy do nowo wybudowanego budynku mieszkalnego jednorodzinnego i lokal ten nie był im już potrzebny. Z tytułu tej sprzedaży Zainteresowany nie był zobowiązany zarejestrować się jako czynny podatnik VAT i wykazać podatek należny. Innych nieruchomości Wnioskodawca nie sprzedawał.
Status prawny Wnioskodawcy przedstawia się następująco: Zainteresowany prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu – handel żywym drobiem, który kupuje i odsprzedaje dalej. Jest to działalność odrębna od prowadzonej przeze niego działalności rolniczej. Prowadzi także dział specjalny produkcji rolnej – chów (do 16-18 tygodnia życia) kurek niosek, które następnie sprzedaje – odrębnie od działalności handlowej. Działy specjalne produkcji rolnej prowadzi jako rolnik ryczałtowy (o którym mowa w art. 2 ust. 19 ustawy o VAT). W działalności gospodarczej (handel) Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia z VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy – wartość jego sprzedaży nie przekracza w roku podatkowym kwoty 200.000,00 zł.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.
-
Czy w opisanym powyżej przypadku powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług i czy w razie powstania takiego obowiązku Wnioskodawca będzie podatnikiem VAT czynnym, zobowiązanym do rozliczenia tego podatku z budżetem państwa, stosownie do jego udziału w przedmiotowej nieruchomości? – pytanie oznaczone we wniosku nr 1.
-
Jeżeli obowiązek podatkowy powstanie, to czy w takim przypadku Wnioskodawca będzie musiał rozliczać z budżetem państwa podatek od towarów i usług także od pozostałych czynności które wykonuję, tj. od działalności gospodarczej w zakresie handlu oraz od działu specjalnego produkcji rolnej (chów i sprzedaż kurek-niosek do 16-18 tygodnia życia)? – pytanie oznaczone we wniosku nr 2.
Zdaniem Wnioskodawcy:
-
Omawiana nieruchomość została nabyta prywatnie, nie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Nie stanowiła nigdy majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą. Sprzedaż działek także będzie miała charakter prywatny, Wnioskodawca nie prowadzi (ani żaden ze współwłaścicieli) działalności gospodarczej polegającej na obrocie nieruchomościami lub pośrednictwie z tym związanym. Wobec powyższego w omawianym przypadku nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.
-
Ponieważ w odniesieniu do pytania nr 1 stanowisko Wnioskodawcy jest takie, jak podał powyżej, także stanowisko w odniesieniu do drugiego pytania jest podobne – ponieważ nie powstanie obowiązek podatkowy w przypadku sprzedaży działek, nie będzie konieczności rozliczania z budżetem państwa podatku od towarów i usług w związku z wykonywanymi przez Wnioskodawcę innymi czynnościami, tj. działalnością gospodarczą w zakresie handlu i działem specjalnym produkcji rolnej.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie powstania obowiązku podatkowego w związku ze sprzedażą udziału w nieruchomości, tj. działkach niezabudowanych o nr od 3 do 12 oraz 13 i 14, dotyczące pytania oznaczonego we wniosku nr 1 – jest prawidłowe.
Na wstępie należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Biorąc pod uwagę powyższe przepisy stwierdzić należy, że grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.
Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.
Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Zatem, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.
Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006, str. 1, z późn. zm.), „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.
„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.
Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. „Teren budowlany” to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE).
Opodatkowaniu podatkiem VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.
Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.
Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.
W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.
Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca i jego żona są współwłaścicielami 1/2 gruntu, tj. kilkunastu działek niezabudowanych. Działki powstały po wydzieleniu z inicjatywy współwłaścicieli.
Przez cały okres ich posiadania działki te były wykorzystywane rolniczo – do produkcji roślinnej (zboża), na zasadzie rolnika ryczałtowego, a więc do czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT. Działki mające być przedmiotem sprzedaży nie były przedmiotem umów najmu, dzierżawy, innej umowy o podobnym charakterze, ani nie były udostępniane odpłatnie osobom trzecim.
Dla wyodrębnionych działek uzyskano decyzje o warunkach zabudowy (zgoda na budowę 10 domów jednorodzinnych).
Poza tym, na przeznaczonych do sprzedaży działkach nie dokonano żadnych innych inwestycji typu: doprowadzenie mediów, ogrodzenie, utwardzenie terenu itp.
Aby poinformować potencjalnych nabywców Wnioskodawca umieścił ogłoszenie o sprzedaży w sieci internet, skorzystał także z oferty lokalnego biura sprzedaży nieruchomości.
Wnioskodawca nie zamierza udzielać nabywcom pełnomocnictwa do działania w swoim imieniu w zakresie dotyczącym przygotowania działek do sprzedaży.
Zainteresowany prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu. Jest to działalność odrębna od prowadzonej przez niego działalności rolniczej. Prowadzi także dział specjalny produkcji rolnej – odrębnie od działalności handlowej. Działy specjalne produkcji rolnej prowadzi jako rolnik ryczałtowy. W działalności gospodarczej (handel) Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia z VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy – wartość jego sprzedaży nie przekracza w roku podatkowym kwoty 200.000,00 zł.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii powstania obowiązku podatkowego w związku ze sprzedażą udziałów w nieruchomości, tj. działkach niezabudowanych.
W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawcy należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.
Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.
Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.
Co istotne – jak wskazał TSUE – dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”. Według TSUE sprzedaż działek przekształconych z rolnych na budowlane nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli następuje w ramach zarządzania majątkiem prywatnym. Trybunał orzekł, że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu prawa UE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”.
Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w przypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 112. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.
W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.
W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.
Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz opis sprawy, tj. w szczególności, że przez cały okres posiadania działek były one wykorzystywane rolniczo – do produkcji roślinnej (zboża), na zasadzie rolnika ryczałtowego, należy stwierdzić, że w analizowanej sytuacji brak będzie podstaw do uznania Wnioskodawcy – w związku ze sprzedażą działek – za podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie handlu nieruchomościami, a w konsekwencji uznania, że sprzedaż działek będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.
Brak jest bowiem przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia działek, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzałyby, że sprzedaż działek będzie wypełniała przesłanki działalności gospodarczej.
Tym samym, Wnioskodawca dokonując sprzedaży działek objętych wnioskiem nie będzie działał w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy – podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a sprzedaż tych działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.
Z uwagi na fakt, iż w wyniku sprzedaży działek nie dojdzie do odpłatnej dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie powstanie również obowiązek podatkowy w podatku VAT.
Podsumowując, przy sprzedaży udziału w nieruchomości, tj. działkach niezabudowanych o nr od 3 do 12 oraz 13 i 14 nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy w kwestii dotyczącej pytania oznaczonego we wniosku nr 1 należało uznać jako prawidłowe.
Z uwagi na fakt, iż przy sprzedaży działek nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku VAT, to pytanie dotyczące obowiązku rozliczania podatku od pozostałych czynności, tj. działalności gospodarczej w zakresie handlu oraz działu specjalnego produkcji rolnej (oznaczone we wniosku nr 2) nie wymaga odpowiedzi.
Jednocześnie podkreślić należy, że tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.
Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, kiedy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, niniejsza interpretacja została wydana na podstawie wskazania we wniosku, że „W roku 2019 z inicjatywy współwłaścicieli dokonano podziału części nieruchomości wyodrębniając 10 działek budowlanych o numerach od 3 do 12 oraz dwie drogi (działki o numerach 13 i 14). (…). Przez cały okres ich posiadania działki te były wykorzystywane rolniczo – do produkcji roślinnej (zboża), na zasadzie rolnika ryczałtowego (…)”.
W kwestii skutków prawnych, jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że w myśl art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego złożył Pan M, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla pozostałych współwłaścicieli działek.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
-
z zastosowaniem art. 119a;
-
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
-
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.