0112-KDIL1-1.4012.655.2021.1.MG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2021 r. (data wpływu 4 października 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności udzielenia pożyczki za świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) oraz zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 października 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności udzielenia pożyczki za świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT oraz zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest Spółką powstałą z przekształcenia Spółki komandytowej w Sp. z o. o. wobec czego zgodnie z art. 93a par. 1 Ordynacji podatkowej, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku przekształcenia Spółki niemającej osobowości prawnej wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej spółki. Biorąc pod uwagę powyższe Wnioskodawca uznaje, że dla oceny stanu faktycznego nie ma znaczenia, że wniosek dotyczy zdarzeń zaistniałych przed przekształceniem, ponieważ skutki tych zdarzeń będą miały odniesienie do Spółki przekształconej.

Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT i zajmuje się głównie produkcją wyrobów z papieru (rolki fiskalne, etykiety). Spółka nie prowadzi stałej działalności gospodarczej w zakresie udzielania kredytów i pożyczek, w jej przedmiocie działalności w Krajowym Rejestrze Sądowym nie figuruje udzielanie pożyczek, ani inna tego typu działalność finansowa.

Dotychczas Spółka nie zajmowała się udzielaniem oprocentowanych pożyczek, natomiast w roku 2021 w odstępie kilku miesięcy zostały zawarte dwie tego typu umowy pożyczki, jedna ze wspólnikiem Spółki (osobą fizyczną), druga ze Spółką będącą podmiotem powiązanym z Wnioskodawcą. Oprocentowanie pożyczek zostało ustalone na poziomie rynkowym. Zawarte umowy spełniają przesłanki do uznania ich za umowy pożyczki w rozumieniu art. 720 par. 1 ustawy Kodeks cywilny, a także za pożyczki pieniężne w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku VAT. Spółka nie planuje udzielania kolejnych pożyczek w przyszłości, jednak nie może tego wykluczyć. Przelewy kwot pożyczki pożyczkobiorcom zostały dokonane z rachunku firmowego Spółki i były to środki własne wypracowane przez Spółkę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej lub środki, którymi Spółka dysponuje w ramach podpisanej z bankiem umowy kredytowej (limity w rachunkach bieżących).

Wynagrodzenie otrzymywane z tytułu udzielonych pożyczek (odsetki) zaliczane jest (i będzie w przyszłości) do przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przy udzielaniu pożyczek Spółka działa jako podatnik VAT, tj. podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a w rezultacie czynność udzielenia pożyczki przez Spółkę stanowi usługę objętą zakresem VAT kwalifikowaną, jako świadczenie usług za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegającą zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, przy udzielaniu pożyczek Spółka działa jako podatnik VAT, tj. podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a w rezultacie czynność udzielenia pożyczki przez Spółkę stanowi usługę objętą zakresem VAT kwalifikowaną, jako świadczenie usług za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Uzasadnienie stanowiska:

Aby rozstrzygnąć, czy dana czynność podlega opodatkowaniu VAT, konieczne jest uznanie, że czynność ta mieści się w zakresie przedmiotowym i podmiotowym VAT. Tylko bowiem w sytuacji spełnienia obu tych przesłanek opodatkowanie VAT znajdzie zastosowanie w odniesieniu do danej czynności.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Biorąc pod uwagę brzmienie powołanych przepisów, należy przyjąć, że każde świadczenie (każda czynność, która polega na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania), które nie jest dostawą towarów stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o VAT.

Uznaje się, że aby dana czynność stanowiła świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

─ w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

─ świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Pożyczka pieniężna jest świadczeniem polegającym na udzieleniu innemu podmiotowi finansowania poprzez przeniesienie na jego własność określonej ilości pieniędzy z obowiązkiem ich zwrotu w ustalonych terminach. Jednocześnie otrzymujący zgadza się na przyjęcie określonej kwoty pożyczki. Jeżeli te czynności dokonywane są odpłatnie (za wynagrodzeniem w postaci odsetek), to należy uznać, że stanowią one czynności objęte zakresem przedmiotowym ustawy, tj. stanowią świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność udzielenia pożyczki przez Spółkę powinna więc zostać zakwalifikowana na gruncie VAT jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.

Aby dana czynność stanowiła czynność opodatkowaną VAT, musi być ona objęta również zakresem podmiotowym ustawy, a więc musi być wykonana przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Art. 15 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, iż działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W opinii Spółki, jeżeli podmiot prowadzący działalność gospodarczą udziela pożyczek i wykorzystuje w tym celu posiadane przez siebie środki finansowe, wypracowane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej lub uzyskane z kredytów bankowych udzielonych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to należy przyjąć, że udzielenie pożyczki następuje w związku z prowadzeniem działalności. Tym samym Spółka uważa, że czynności udzielania pożyczek przez podmiot gospodarczy powinno się przypisywać do zawodowej płaszczyzny tego podmiotu nawet w sytuacji, w której czynności polegające na udzielaniu pożyczek stanowią jedynie działalność uboczną lub incydentalną w stosunku do podstawowej działalności gospodarczej.

Zdaniem Spółki, udzielanie przez podatnika podatku VAT pożyczki powinno być uznane za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT niezależnie od częstotliwości oraz celu udzielania pożyczek, statusu nabywcy (pożyczkobiorcy), czy też kwestii formalnych, takich jak wpisanie działalności w zakresie udzielania pożyczek do umowy spółki lub ujawnienie takiej działalności w Krajowym Rejestrze Sądowym.

Tym samym, w opinii Wnioskodawcy, czynności udzielania przez Spółkę pożyczek wypełniają zarówno podmiotowe, jak i przedmiotowe przesłanki warunkujące objęcie tych czynności opodatkowaniem podatkiem VAT.

Jednocześnie, zdaniem Spółki, wykonywane usługi polegające na udzielaniu pożyczek objęte są zwolnieniem od opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy. W myśl tego przepisu zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

W związku z powyższym, świadczone przez Spółkę usługi udzielania pożyczek stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT i jednocześnie są objęte zwolnieniem przewidzianym w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów

w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

1. w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

2. świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane są przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.). Zgodnie z ww. przepisem – przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet, gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym.

W efekcie, udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnianiu kapitału na wskazany w umowie okres. Czynność udzielenia pożyczki w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek lub prowizji z tytułu korzystania z cudzego kapitału traktowana jest jako świadczenie usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest Spółką powstałą z przekształcenia Spółki komandytowej w Sp. z o. o. wobec czego zgodnie z art. 93a par. 1 Ordynacji podatkowej, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku przekształcenia spółki niemającej osobowości prawnej wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej spółki. Biorąc pod uwagę powyższe Wnioskodawca uznaje, że dla oceny stanu faktycznego nie ma znaczenia, że wniosek dotyczy zdarzeń zaistniałych przed przekształceniem, ponieważ skutki tych zdarzeń będą miały odniesienie do Spółki przekształconej.

Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT i zajmuje się głównie produkcją wyrobów z papieru (rolki fiskalne, etykiety). Spółka nie prowadzi stałej działalności gospodarczej w zakresie udzielania kredytów i pożyczek, w Jej przedmiocie działalności w Krajowym Rejestrze Sądowym nie figuruje udzielanie pożyczek, ani inna tego typu działalność finansowa.

Dotychczas Spółka nie zajmowała się udzielaniem oprocentowanych pożyczek, natomiast w roku 2021 w odstępie kilku miesięcy zostały zawarte dwie tego typu umowy pożyczki, jedna ze wspólnikiem Spółki (osobą fizyczną), druga ze Spółką będącą podmiotem powiązanym z Wnioskodawcą. Oprocentowanie pożyczek zostało ustalone na poziomie rynkowym. Zawarte umowy spełniają przesłanki do uznania ich za umowy pożyczki w rozumieniu art. 720 par. 1 ustawy Kodeks cywilny, a także za pożyczki pieniężne w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku VAT. Spółka nie planuje udzielania kolejnych pożyczek w przyszłości, jednak nie może tego wykluczyć. Przelewy kwot pożyczki pożyczkobiorcom zostały dokonane z rachunku firmowego Spółki i były to środki własne wypracowane przez Spółkę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej lub środki, którymi Spółka dysponuje w ramach podpisanej z bankiem umowy kredytowej (limity w rachunkach bieżących).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy przy udzielaniu pożyczek Spółka działa jako podatnik VAT, tj. podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a w rezultacie czynność udzielenia pożyczki przez Spółkę stanowi usługę objętą zakresem VAT kwalifikowaną, jako świadczenie usług za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, korzystającą ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Z uwagi na przedstawiony opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy należy stwierdzić, że opisana we wniosku czynność polegająca na udzieleniu pożyczki, spełnia przesłanki uznania tej czynności za podlegającą opodatkowaniu.

Jak już wcześniej wskazano, udzielanie pożyczki przez podatnika podatku od towarów i usług, spełnia przesłanki uznania tej czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielenie pożyczki przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz pożyczkobiorcy, polegające na udostępnieniu środków finansowych na wskazany w umowie okres czasu.

W konsekwencji, czynność udzielenia oprocentowanych pożyczek (jednej - wspólnikowi Spółki, drugiej - Spółce będącej podmiotem powiązanym z Wnioskodawcą), stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, a Wnioskodawca dokonując tych czynności polegających na udzielaniu oprocentowanych pożyczek ze swoich środków, działa w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 2 ustawy.

Przy czym zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy – zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Przy czym jak stanowi art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;

2. usług doradztwa;

3. usług w zakresie leasingu.

Zatem skoro z powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy wynika, że zwalnia się od podatku usługi w zakresie udzielania pożyczek pieniężnych, to należy stwierdzić, że wskazana we wniosku usługa udzielenia przez Wnioskodawcę pożyczek pieniężnych, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, przy czym czynność ta korzysta ze zwolnienia od tego podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

W konsekwencji w odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu sprawy, należy wskazać, że przy udzieleniu pożyczek, Spółka, działa jako podatnik podatku VAT, tj. jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a w rezultacie czynność udzielenia pożyczki przez Spółkę, stanowi usługę objętą zakresem podatku VAT, kwalifikowaną jako świadczenie usług za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, zwolnioną z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

W niniejszej interpretacji udzielono odpowiedzi tylko w zakresie zadanego pytania. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności ustalenia czy doszło do następstwa prawnego w związku z przekształceniem Spółki.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Niniejszą interpretację wydano m.in. w oparciu o informację, że Wnioskodawca jest Spółką powstałą z przekształcenia Spółki komandytowej w Sp. z o. o. wobec czego zgodnie z art. 93a par. 1 Ordynacji podatkowej, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku przekształcenia Spółki niemającej osobowości prawnej wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej spółki oraz że skutki tych zdarzeń (o których mowa we wniosku) będą miały odniesienie do Spółki przekształconej. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.