0112-KDIL1-1.4012.652.2021.1.EB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2021 r. (data wpływu 4 października 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 października 2021 r. (data wpływu 8 października 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku zwolnienia z opodatkowania sprzedaży egzekucyjnej nieruchomości w związku z art. 43 ust. 21 ustawy

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 października 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku zwolnienia z opodatkowania sprzedaży egzekucyjnej nieruchomości w związku z art. 43 ust. 21 ustawy. Wniosek uzupełniono w dniu 8 października 2021 r. o dalszą cześć stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest Komornikiem Sądowym przy Sądzie Rejonowym. Obecnie Wnioskodawca prowadzi postępowanie egzekucyjne w zakresie nieruchomości należącej do Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością REGON: (…), NIP: (…) (dalej „Spółka").

Spółka zgodnie z wpisem do ksiąg wieczystych jest obecnie właścicielem nieruchomości gruntowej zabudowanej, położonej w (`(...)`) oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków jako działka ewidencyjna numer (`(...)`), wpisanej do księgi wieczystej pod numerem (`(...)`), stanowiącej zgodnie z wpisem do księgi wieczystej (Dział I-O) działkę o sposobie korzystania oznaczonym symbolem BI jako inne tereny zabudowane (dalej: Działka nr (`(...)`)). Na działce znajduje się trwale związany z gruntem murowany budynek biurowo-techniczny czterokondygnacyjny, o którym mowa w art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333, ze zm.), o powierzchni użytkowej ok. 941,30 m2.

Nieruchomość została zakupiona przez Spółkę na podstawie aktu notarialnego repetytorium A numer (`(...)`) z dnia 22 grudnia (`(...)`) r. Z aktu notarialnego sprzedaży wynika, że sprzedaż nieruchomości (działki i budynku) w roku (`(...)`) była zwolniona z podatku VAT (podatek od towarów i usług) na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. W związku z tym, z tytułu nabycia nieruchomości Spółce nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Wnioskodawca nie posiada informacji, w jakim okresie Spółka była zarejestrowana jako czynny podatnik VAT, aktualnie nie jest czynnym podatnikiem tego podatku.

Zgodnie z aktem notarialnym z roku (`(...)`) wraz z nabyciem prawa własności nieruchomości nastąpiło ustanowienie na niej ograniczonych praw rzeczowych, tj. nieodpłatnej służebność przesyłu oraz odpłatne prawo użytkowania. Nieruchomość jest również obciążona hipotekami umownymi oraz przymusowymi. Wnioskodawca nie posiada informacji czy nieruchomość była udostępniana osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia lub innej umowy o podobnym charakterze.

W celu ustalenia czy sprzedaż zajętej nieruchomości w toku prowadzonego postępowania egzekucyjnego o numerze KW (`(...)`) objęta będzie należnym podatkiem od towarów i usług, Wnioskodawca:

1. skierował zapytanie na adres dłużnej spółki wskazanej w KRS (Krajowy Rejestr Sądowy), korespondencja nie została podjęta w terminie przez dłużną spółkę,

2. podjął czynności terenowe pod adresem wskazanym w KRS celem ustalenia z osobą reprezentującą dłużną spółkę czy sprzedaż zajętej nieruchomości objęta jest należnym podatkiem od towarów i usług – czynności okazały się bezskuteczne,

3. skierował korespondencyjnie zapytanie na adres obecnego prezesa zarządu ((`(...)`) – adres zagraniczny (`(...)`)) – korespondencja również nie została podjęta w terminie,

4. skierował zapytanie i uzyskał odpowiedź od Urzędu Skarbowego,

5. skierował zapytanie i uzyskał odpowiedź od (`(...)`) Urzędu Skarbowego,

6. dokonał przeglądnięcia aktualnej księgi wieczystej KW (`(...)`) nieruchomości będącej przedmiotem prowadzonego postępowania egzekucyjnego,

7. dokonał przeglądnięcia aktu notarialnego z dnia (`(...)`) r. – repetytorium A numer (`(...)`) dokumentującego sprzedaż nieruchomości.

Zgodnie z powyższym podjęto więc próbę kontaktu z dłużną Spółką posiłkując się zarówno adresem samego podmiotu, jak i obecnego prezesa Spółki. Telefonu kontaktowego do osób uprawnionych do reprezentacji dłużnej spółki nie ustalono, tak więc próba nawiązania jakiegokolwiek kontaktu okazała się bezskuteczna. W związku z tym, Wnioskodawcy nie zostały okazane księgi podatkowe, a pomimo podjęcia powyższych, udokumentowanych działań, Wnioskodawca nie uzyskał niezbędnych informacji od dłużnika.

Wnioskodawca, z powodu bezskutecznych prób kontaktu ze Spółką nie posiada informacji, w jaki sposób i do jakich celów dłużnicy wykorzystywali nieruchomość zabudowaną a także czy nieruchomość była przez nich wykorzystywana w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm).

Wnioskodawca nie uzyskał również informacji, do jakich czynności Spółka wykorzystywała nieruchomość (opodatkowanych, zwolnionych, wyłącznie zwolnionych, niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT). Wnioskodawca ze względu na brak kontaktu z dłużnikiem nie posiada informacji na temat symbolu PKOB budynku położonego na nieruchomości, charakter budowli wskazuje jednak, że nie jest to budynek mieszkalny. Wnioskodawca nie posiada także informacji na temat pierwszego zasiedlenia budynku lub jego części w rozumieniu art. 2 ust. 14 ustawy o podatku od towarów i usług oraz czy pomiędzy pierwszym zasiedleniem przedmiotowych budynków lub ich części a ich dostawą upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Z aktu notarialnego dotyczącego sprzedaży wynika, że sprzedaż nieruchomości dokonana w roku (`(...)`) była zwolniona z podatku VAT na gruncie art. 43 ust. 1 pkt 10, który stanowi, że zwalnia się dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim albo gdy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. Powyższe może wskazywać, że pierwsze zasiedlenie już nastąpiło i minęło od niego 2 lata. Wnioskodawca nie posiada jednak informacji, czy od roku (`(...)`) nieruchomość lub jej część podlegała ulepszeniu i czy wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej nieruchomości.

Podczas czynności w dniu 16 kwietnia 2021 r. związanych z wizją z udziałem biegłego sądowego stwierdzono, iż nieruchomość nie jest zamieszkała, a wszystkie kondygnacje budynku wymagają podjęcia prac remontowych. Dłużnicy nie przedstawili jednak, pomimo wezwania, żadnej dokumentacji księgowej, nie udzielili też wyjaśnień w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca złożył również zapytania w zakresie powyższych wątpliwości do Urzędów Skarbowych. Na pytania czy Spółka wykorzystywała przedmiotową nieruchomość wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku i czy z tytułu nabycia lub jej wytworzenia przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie tej nieruchomości; czy Spółka ponosiła wydatki na ulepszenie nieruchomości, w stosunku do których miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego i czy wydatki te były niższe niż 30% wartości początkowej tych nieruchomości nie uzyskał jednak odpowiedzi. Naczelnik Urzędu Skarbowego (`(...)`) przekazał Wnioskodawcy informację, że spółka nie jest podatnikiem podatku VAT i że poprzednio (do 4 września 2019 r.) rozliczała się w (`(...)`) Urzędzie Skarbowym, natomiast (`(...)`) Urząd Skarbowy na zapytanie Komornika udzielił informacji, iż na podstawie posiadanych akt nie ma możliwości udzielenia informacji na zadane pytania (brak informacji w tym zakresie).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie sprawy sprzedaż zajętej nieruchomości w toku prowadzonego postępowania egzekucyjnego, w świetle art. 43 ust. 21 ustawy o podatku od towarów i usług, objęta będzie należnym podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż egzekucyjna opisanej nieruchomości w przedstawionym stanie faktycznym, w toku prowadzonego postępowania egzekucyjnego, będzie objęta należnym podatkiem od towarów i usług i nie będzie korzystała ze zwolnienia z VAT, w związku z art. 43 ust. 21 ustawy o podatku od towarów i usług, który stanowi, że jeżeli udokumentowane działania organów egzekucyjnych lub komorników sądowych, o których mowa w art. 18, nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnień od podatku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 9-10a, przyjmuje się, że warunki zastosowania zwolnień od podatku nie są spełnione.

Zgodnie z art. 5 § 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Zgodnie z art. 7 § 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 § 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle przedstawionych powyżej przepisów budynki, budowle oraz nieruchomości, spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 § 1 ustawy o VAT. Ponieważ sprzedaż będzie obejmowała grunt zabudowany, na którym znajduje się murowany budynek biurowo- techniczny czterokondygnacyjny, będzie więc stanowiła dostawę towarów, o której mowa w art. 7 § 1 ustawy o VAT. Podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika (art. 29a ust. 1 ustawy o VAT). Podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku (art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy o VAT). Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym postawione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga art. 29a § 8 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle powyższych przepisów, podczas sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, z którym są trwale złączone, grunt dzieli byt prawny budynków lub budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Do dostawy gruntu stosuje się więc analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. W przypadku więc, gdy dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, ze zwolnienia korzystać będzie również dostawa gruntu, z którym obiekty są trwale związane. W związku z powyższym, na gruncie przywołanych przepisów sprzedaż nieruchomości należy uznać za czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług (VAT).

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i stanowiła dostawę towarów w rozumieniu art. 7 § 1 ustawy o VAT, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 7 § 1 o.p., podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu. Na gruncie ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności (art. 15 § 1 ustawy o VAT).

Działalność gospodarcza natomiast – zgodnie z ust. 2 powyższego przepisu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Spółka jest osobą prawną wykonującą samodzielnie działalność gospodarczą, więc w omawianym stanie sprawy Wnioskodawca sprzedając w trybie egzekucji nieruchomość wchodzącą w skład składników majątku przedsiębiorstwa Spółki, zastępując dłużnika – prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT – dokona dostawy towarów, która będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, ponieważ dłużnik prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Płatnikiem, zgodnie z art. 8 o.p., jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Zgodnie z art. 18 ustawy o VAT, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1427, 1492 i 2320 oraz z 2021 r. poz. 11 i 41) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z powołanej powyżej regulacji wynika, że Wnioskodawca dokona transakcji w imieniu dłużnika będącego podatnikiem podatku od towarów i usług. Należny podatek zostanie więc pobrany i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika pełniącego rolę swojego rodzaju „pośrednika" Sprzedaż nieruchomości dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik i w związku z tym Wnioskodawca zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o VAT oraz do uwzględnienia okoliczności decydujących każdorazowo o opodatkowaniu podatkiem VAT.

Czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia.

Zakres i zasady zwolnienia dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT. Ponadto nadmienić należy, że z dniem 1 września 2019 r. art. 43 ustawy o VAT został uzupełniony o § 21, zgodnie z którym „jeżeli udokumentowane działania organów egzekucyjnych lub komorników sądowych, o których mowa w art. 18, nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnień od podatku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 9-10a, przyjmuje się, że warunki zastosowania zwolnień od podatku nie są spełnione”.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, zmienionym z dniem 1 września 2019 r. na mocy art. 1 ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U poz. 1520 ze zm.), przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a) wybudowaniu lub

b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Analizując postanowienia umowy zawarte w akcie notarialnym z dnia (`(...)`) r. – repetytorium A numer (`(...)`)sprzedaż nieruchomości w roku (`(...)`) była zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Zwolnienie to mogło zostać zastosowane wyłącznie do dostawy budynków, budowli lub ich części, które zostały już zasiedlone albo gdy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres przynajmniej 2 lat. Należy więc przyjąć, że w zaistniałym stanie faktycznym budynek został zasiedlony przed datą (`(...)`) r. Jednakże ze względu na brak kontaktu z dłużnikiem Wnioskujący nie posiada informacji czy dłużnik ulepszał przedmiotowy budynek i czy wydatki poniesione na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej budynku.

W związku z tym nie można stwierdzić jednoznacznie czy dostawa nieruchomości spełniać będzie przesłanki z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W odniesieniu do nieruchomości, które nie spełniają przesłanek z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, podatnik – po spełnieniu określonych warunków – może skorzystać ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a powyższego przepisu, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

a) w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b) dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

W analizowanym stanie sprawy sprzedaż nieruchomości w roku (`(...)`) była zwolniona z podatku VAT, a więc w stosunku do obiektów, będących przedmiotem sprzedaży, nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawcy nie udało się jednak uzyskać informacji czy dokonujący ich dostawy nie poniósł wydatków na ulepszenie obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego i czy takie wydatki, były niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów. W związku z tym nie można kategorycznie stwierdzić, że dostawa nieruchomości spełniać będzie warunki z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

W przypadku niespełnienia przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku VAT sprzedaży nieruchomości w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy poddać analizie możliwość zastosowania zwolnienia w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zgodnie z którym „zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego”.

Aby zastosować zwolnienie od podatku określone w art 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, spełnione muszą być więc łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1. towary przez cały okres od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej,

2. przy ich nabyciu nie mogło przysługiwać dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Choć jak wynika z umowy sprzedaży, przy nabyciu nieruchomości dokonującemu dostawy nie przysługiwało wprawdzie prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ze względu na brak kontaktu z dłużnikiem nie można jednoznacznie stwierdzić, czy towary przez cały okres od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia służyły wyłącznie działalności zwolnionej. Jednocześnie należy zauważyć, że co do zasady działalność handlowa (a taką prawdopodobnie prowadziła Spółka – zgodnie ze wpisem w KRS) nie korzysta ze zwolnienia z VAT, a zatem sama dostawa nieruchomości nie będzie mogła korzystać z powyższego zwolnienia. Jednakże, w związku z tym, że Wnioskodawca nie ma kontaktu z dłużnikiem nie można kategorycznie stwierdzić czy dostawa nieruchomości spełniać może przesłanki z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Art. 43 § 21 wśród zwolnień wymienia również zawarte w ust. 1 pkt 3 zwolnienie dostawy produktów rolnych dokonywaną przez rolnika ryczałtowego oraz świadczenie usług rolniczych przez rolnika ryczałtowego, a także ujęte w ust. 1 pkt 9 zwolnienie dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane, jednak przepisy te nie mają zastosowania w analizowanym stanie faktycznym.

Pomimo, iż działania podjęte przez Wnioskującego stanowiły kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących sprzedaży nieruchomości i zostały udokumentowane, w analizowanym stanie sprawy zakres uzyskanych danych i informacji nie pozwala stwierdzić, czy dokonywana w drodze licytacji w postępowaniu egzekucyjnym sprzedaż Działki nr (`(...)`) będzie korzystać ze zwolnień od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, 3, 9 pkt 10 i pkt 10a ustawy, gdyż brak jest informacji niezbędnych do dokonania takiej oceny.

Na niemożność stosowania wykładni rozszerzającej powyższych przepisów oraz wyjątkowy charakter zastosowania zwolnień wielokrotnie zwracał uwagę Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej. W interpretacji z dnia 18 maja 2021 r. o sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.178.2021.2.ŻR DKIS wskazał, że „stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług”.

W związku z powyższym, w sprawie znajdzie zastosowanie art. 43 ust. 21 ustawy. Warunki zastosowania zwolnień nie są spełnione, ponieważ pomimo podjętych przez Wnioskującego działań na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, nie nastąpiło potwierdzenie spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów zwolnienia od podatku od towarów i usług (VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą” – organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1427, 1492 i 2320 oraz z 2021 r. poz. 11 i 41) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), zgodnie z którym płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w ramach egzekucji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – według art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, nieruchomość, zarówno gruntowa, jak i zabudowana, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż, stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która to czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Odnosząc regulacje zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy do art. 18 ustawy, wskazać należy, że w przypadku, gdy dłużnik – właściciel danej nieruchomości – jest podatnikiem podatku od towarów i usług, wówczas komornik jest płatnikiem podatku VAT z tytułu dostawy nieruchomości.

Tym samym określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle powyższych przepisów stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Należy zaznaczyć, że sprzedaż składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest Komornikiem Sądowym. Obecnie Wnioskodawca prowadzi postępowanie egzekucyjne w zakresie nieruchomości należącej do Spółki. Spółka zgodnie z wpisem do ksiąg wieczystych jest obecnie właścicielem nieruchomości gruntowej zabudowanej, oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków jako działka ewidencyjna numer (`(...)`), wpisanej do księgi wieczystej

oznaczonym symbolem BI jako inne tereny zabudowane. Na działce znajduje się trwale związany z gruntem murowany budynek biurowo-techniczny czterokondygnacyjny.

Nieruchomość została zakupiona przez Spółkę na podstawie aktu notarialnego. Z aktu notarialnego sprzedaży wynika, że sprzedaż nieruchomości (działki i budynku) w roku (`(...)`) była zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Wnioskodawca nie posiada informacji, w jakim okresie Spółka była zarejestrowana jako czynny podatnik VAT, aktualnie nie jest czynnym podatnikiem tego podatku. Zgodnie z aktem notarialnym z roku (`(...)`) wraz z nabyciem prawa własności nieruchomości nastąpiło ustanowienie na niej ograniczonych praw rzeczowych tj. nieodpłatnej służebność przesyłu oraz odpłatne prawo użytkowania. Nieruchomość jest również obciążona hipotekami umownymi oraz przymusowymi. Wnioskodawca nie posiada informacji czy nieruchomość była udostępniana osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia lub innej umowy o podobnym charakterze.

W celu ustalenia czy sprzedaż zajętej nieruchomości w toku prowadzonego postępowania egzekucyjnego objęta będzie należnym podatkiem od towarów i usług, Wnioskodawca:

1. skierował zapytanie na adres dłużnej spółki wskazanej w KRS, korespondencja nie została podjęta w terminie przez dłużną spółkę,

2. podjął czynności terenowe pod adresem wskazanym w KRS celem ustalenia z osobą reprezentującą dłużną spółkę czy sprzedaż zajętej nieruchomości objęta jest należnym podatkiem od towarów i usług – czynności okazały się bezskuteczne,

3. skierował korespondencyjnie zapytanie na adres obecnego prezesa zarządu – korespondencja również nie została podjęta w terminie,

4. skierował zapytanie i uzyskał odpowiedź od Urzędu Skarbowego,

5. skierował zapytanie i uzyskał odpowiedź od Urzędu Skarbowego,

6. dokonał przeglądnięcia aktualnej księgi wieczystej nieruchomości będącej przedmiotem prowadzonego postępowania egzekucyjnego,

7. dokonał przeglądnięcia aktu notarialnego dokumentującego sprzedaż nieruchomości.

Zgodnie z powyższym podjęto więc próbę kontaktu z dłużną Spółką posiłkując się zarówno adresem samego podmiotu, jak i obecnego prezesa Spółki. Telefonu kontaktowego do osób uprawnionych do reprezentacji dłużnej spółki nie ustalono, tak więc próba nawiązania jakiegokolwiek kontaktu okazała się bezskuteczna. W związku z tym, Wnioskodawcy nie zostały okazane księgi podatkowe, a pomimo podjęcia powyższych, udokumentowanych działań, Wnioskodawca nie uzyskał niezbędnych informacji od dłużnika.

Wnioskodawca, z powodu bezskutecznych prób kontaktu ze Spółką nie posiada informacji, w jaki sposób i do jakich celów dłużnicy wykorzystywali nieruchomość zabudowaną a także czy nieruchomość była przez nich wykorzystywana w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca nie uzyskał również informacji, do jakich czynności Spółka wykorzystywała nieruchomość (opodatkowanych, zwolnionych, wyłącznie zwolnionych, niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT). Wnioskodawca ze względu na brak kontaktu z dłużnikiem nie posiada informacji na temat symbolu PKOB budynku położonego na nieruchomości, charakter budowli wskazuje jednak, że nie jest to budynek mieszkalny. Wnioskodawca nie posiada także informacji na temat pierwszego zasiedlenia budynku lub jego części w rozumieniu art. 2 ust. 14 ustawy o podatku od towarów i usług oraz czy pomiędzy pierwszym zasiedleniem przedmiotowych budynków lub ich części a ich dostawą upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Z aktu notarialnego dotyczącego sprzedaży wynika, że sprzedaż nieruchomości dokonana w roku (`(...)`) była zwolniona z podatku VAT na gruncie art. 43 ust. 1

pkt 10, który stanowi, że zwalnia się dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim albo gdy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. Powyższe może wskazywać, że pierwsze zasiedlenie już nastąpiło i minęło od niego 2 lata. Wnioskodawca nie posiada jednak informacji, czy od roku (`(...)`) nieruchomość lub jej część podlegała ulepszeniu i czy wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej nieruchomości. Podczas czynności w dniu 16 kwietnia 2021 r. związanych z wizją z udziałem biegłego sądowego stwierdzono, iż nieruchomość nie jest zamieszkała, a wszystkie kondygnacje budynku wymagają podjęcia prac remontowych. Dłużnicy nie przedstawili jednak, pomimo wezwania, żadnej dokumentacji księgowej, nie udzielili też wyjaśnień w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca złożył również zapytania w zakresie powyższych wątpliwości do Urzędów Skarbowych. Na pytania czy Spółka wykorzystywała przedmiotową nieruchomość wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku i czy z tytułu nabycia lub jej wytworzenia przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie tej nieruchomości; czy Spółka ponosiła wydatki na ulepszenie nieruchomości, w stosunku do których miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego i czy wydatki te były niższe niż 30% wartości początkowej tych nieruchomości nie uzyskał jednak odpowiedzi. Naczelnik Urzędu Skarbowego przekazał Wnioskodawcy informację, że spółka nie jest podatnikiem podatku VAT i że poprzednio (do 4 września 2019 r.) rozliczała się w (`(...)`) Urzędzie Skarbowym, natomiast (`(...)`) Urząd Skarbowy na zapytanie Komornika udzielił informacji, iż na podstawie posiadanych akt nie ma możliwości udzielenia informacji na zadane pytania (brak informacji w tym zakresie).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy sprzedaż zajętej nieruchomości w toku prowadzonego postępowania egzekucyjnego, w świetle art. 43 ust. 21 ustawy o podatku od towarów i usług, objęta będzie należnym podatkiem VAT.

Mając na uwadze powyższe oraz fakt, iż dłużnikiem jest Spółka, stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie dojdzie do sprzedaży majątku przedsiębiorstwa Dłużnika. Zatem przy dostawie ww. nieruchomości spełnione będą przesłanki do uznania Dłużnika za podatnika podatku, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, bowiem sprzedaż będzie dotyczyła składników majątku przedsiębiorstwa Dłużnika. W konsekwencji, dostawa przez Komornika ww. nieruchomości wraz ze znajdującymi się na niej obiektami będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji komornik sądowy – Wnioskodawca – dokonujący sprzedaży egzekucyjnej nieruchomości zabudowanej, składającej się z działki nr (`(...)`), będzie płatnikiem do podatku VAT zobowiązanym do rozliczenia podatku z tytułu dostawy ww. nieruchomości.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim;

b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części, kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z treścią art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a) wybudowaniu lub

b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. Pierwsze zasiedlenie budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika – bowiem w obydwu przypadkach doszło do korzystania z budynku.

W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku nieruchomości zabudowanych niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

a) w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b) dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Powyższe przepisy wskazują, jakie muszą zostać spełnione warunki, aby sprzedaż budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Z przepisów tych wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do budynków, budowli lub ich części będących przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a jest bezzasadne.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;

2. złożą:

a) przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego lub

b) w akcie notarialnym, do zawarcia którego dochodzi w związku z dostawą tych obiektów

- zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;

2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części - w przypadku, o którym mowa w ust. 10 pkt 2 lit. a;

3. adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Podkreślić należy, że z uwagi na przywołane uregulowania, rezygnacji ze zwolnienia od podatku, o której mowa w art. 43 ust. 10 ustawy, można dokonać wyłącznie w odniesieniu do zwolnienia od podatku określonego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

a) towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

b) przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Jednocześnie należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r., poz. 1333 ze zm.).

I tak, w myśl art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową – art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane.

Zgodnie z art. 43 ust. 21 ustawy, jeżeli udokumentowane działania organów egzekucyjnych lub komorników sądowych, o których mowa w art. 18, nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnień od podatku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 9-10a, przyjmuje się, że warunki zastosowania zwolnień od podatku nie są spełnione.

Wobec powyższego, dokonane w trybie egzekucji dostawy towarów, są opodatkowane podatkiem od towarów i usług, jeżeli udokumentowane działania w celu potwierdzenia zwolnienia podjęte przez komornika lub organ egzekucyjny były z powodu dłużnika bezskuteczne.

W przedmiotowej sprawie przedstawiony we wniosku opis sprawy nie pozwala stwierdzić, czy sprzedaż egzekucyjna budynku posadowionego na działce nr (`(...)`) będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, a w konsekwencji na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż brak jest informacji niezbędnych do jednoznacznego dokonania takiej oceny na podstawie ww. przepisów. Przy czym jak wynika z wniosku brak informacji jest wynikiem podjętych przez Wnioskodawcę udokumentowanych działań potwierdzających brak możliwości uzyskania tych niezbędnych informacji od Dłużnika.

Jak bowiem wynika z wniosku, Wnioskodawca, nie posiada wszystkich informacji, które są niezbędne do dokonania takiej oceny. Wnioskodawca we wniosku wskazał, że kilkukrotnie wzywał dłużnika do przedstawienia danych niezbędnych do ustalenia zasad opodatkowania VAT sprzedaży egzekucyjnej, w tym informacji niezbędnych do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnień od podatku. Pomimo podjęcia powyższych, udokumentowanych działań, Wnioskodawca nie uzyskał niezbędnych informacji od dłużnika.

W związku z powyższym, w sprawie znajdzie zastosowanie art. 43 ust. 21 ustawy, tj. przyjęcie, że warunki zastosowania zwolnienia nie będą spełnione, o ile podjęte przez Wnioskodawcę udokumentowane działania nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów zwolnienia od podatku.

Zaznaczyć jednak należy, że kwestia oceny działań podjętych przez Wnioskodawcę nie była przedmiotem oceny.

Zatem należy stwierdzić, że jeżeli dojdzie do sprzedaży licytacyjnej nieruchomości – działki nr (`(...)`) wraz z własnością budynku, to sprzedaż ta nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10, pkt 10a ani pkt 2 ustawy.

Tym samym, w analizowanym przypadku, sprzedaż w trybie licytacji publicznej ww. nieruchomości, tj. działki nr (`(...)`) zabudowanej budynkiem biurowo-technicznym będzie opodatkowana podatkiem VAT, stosownie do art. 43 ust. 21 ustawy. Zatem Wnioskodawca będzie zobowiązany, jako płatnik, do pobrania podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.