0112-KDIL1-1.4012.636.2021.1.HW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2021 r. (data wpływu 23 września 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania podatku od towarów i usług w związku z realizacją operacji pn.: „(…)” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 września 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania podatku od towarów i usług w związku z realizacją operacji pn.: „(…)”.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, (…), jako jednostka samorządu terytorialnego złożyła w dniu (`(...)`) września 2020 r. wniosek o przyznanie pomocy na realizację projektu pn.: „(…)” zrealizowanego w ramach poddziałania 19.2 „wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” z wyłączeniem projektów grantowych oraz operacji w zakresie podejmowania działalności gospodarczej objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 w siedzibie Stowarzyszenia „(…)”. W dniu (`(...)`) czerwca 2021 r. została zawarta umowa o przyznanie pomocy pomiędzy Województwem (…) a (…). Zadanie pn. „(…)” jest zadaniem własnym Gminy. W wyniku realizacji operacji zostanie osiągnięty następujący cel: Zapewnienie odpowiedniego stanu infrastruktury turystycznej, rekreacyjnej i kulturalnej poprzez budowę (…) – innowacyjnej infrastruktury miejskiej w (…). W projekcie zastosowano innowacyjne rozwiązania w zagospodarowaniu przestrzeni miejskiej, czego wynikiem było stworzenie (`(...)`). Zadanie umiejscowione jest w centrum miasta (…), w pobliżu dworca autobusowego. Na nowoczesny ekologiczny projekt składa się montaż 3 urządzeń:

1. Multimedialnej Ławki solarnej (…).

2. Solarnej wiaty rowerowej (…).

3. Samoobsługowej stacji naprawczej dla rowerów, która pozwala na pompowanie opon oraz wykonanie drobnych czynności naprawczych dzięki narzędziom, w które jest wyposażona.

Ponadto, ławka wyposażona w panele fotowoltaiczne, stanowi doskonałe źródło naturalnej energii, która może zostać wykorzystana do ładowania sprzętu mobilnego (poprzez gniazda USB lub ładowarki indukcyjne). Solarna wiata rowerowa to nowoczesna, ekologiczna wiata, która powstała z połączenia użytecznych funkcji niezbędnych w małej architekturze miejskiej z autonomicznym systemem ładowania urządzeń mobilnych i turystycznych podczas odpoczynku turysty. Innowacyjnym rozwiązaniem jest zastosowanie paneli fotowoltaicznych. Produkcja energii elektrycznej ze słońca wykorzystuje istniejącą powierzchnię daszku do stacji ładowania urządzeń mobilnych. Solarna wiata rowerowa może działać autonomicznie lub przy zasilaniu zewnętrznym. Fotowoltaiczna wiata jest rozwiązaniem, którego zadaniem jest nie tylko ochrona przed deszczem i śniegiem, przy okazji spełnią funkcję ochronną produkującą energię elektryczną, przyczyniając się do poprawy ochrony środowiska. Stacja naprawcza do rowerów pozwoli na samodzielne pompowanie opon oraz wykonanie czynności naprawczych dzięki narzędziom, w które jest wyposażona. Jest przystosowana do użycia w przestrzeni publicznej. Linki ze stali nierdzewnej wychodzące z wnętrza urządzenia służą do umocowania na nich narzędzi. QR CODE znajdujący się na froncie stacji umożliwia dotarcie do publikacji internetowych z instrukcjami napraw podstawowych usterek. Połączenie w projekcie wielu funkcjonalności z nowoczesnym desingiem sprawia, że przedsięwzięcie stanowi doskonałe rozwiązanie w przestrzeni miejskiej oraz chroni środowisko naturalne.

W wyniku realizacji operacji mieszkańcom Miasta i Gminy i turystom udostępnione zostanie ogólnodostępne i niekomercyjne miejsce. Z urządzeń, które znajdują się na wolnym powietrzu może korzystać każdy bez wyjątku i jakichkolwiek ograniczeń.

Gmina nie będzie osiągała przychodów związanych z użytkowaniem.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 15 ustawy o samorządzie gminnym z dnia 8 marca 1990 r., do zadań własnych gminy należą m.in. zadania w zakresie utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publiczne oraz obiektów administracyjnych. Do zadań własnych gminy należy także zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. Powyższe zadanie obejmuje m.in. sprawy: kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 2 ust. 1, art. 6 ust. 1, art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym). Realizacja przedmiotowej operacji stanowi realizację tych zadań.

Towary i usługi nabyte w ramach realizacji operacji nie były i nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, jak również efekty realizowanej operacji nie będą w żadnym czasie i zakresie służyły czynnościom podlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT (podatek od towarów i usług).

Miasto i Gmina jest czynnym podatnikiem podatku VAT oraz figuruje w ewidencji podatników podatku VAT .

Efekty realizacji projektu nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Wnioskodawca prosi o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Miasto i Gmina (…) ma prawną możliwość odzyskania podatku od towarów i usług (VAT) w związku z realizacją operacji pn.: „(…)”?

Zdaniem Wnioskodawcy, Miasto i Gmina (…) w związku z realizacją projektu, będąc podatnikiem podatku VAT, nie może odliczyć naliczonego podatku VAT oraz ubiegać się o zwrot naliczonego podatku związanego z realizacją ww. projektu, ponieważ Gmina nie będzie prowadziła działalności opodatkowanej, gdyż korzystanie z urządzeń rekreacyjnej infrastruktury miejskiej na świeżym powietrzu jest nieodpłatne i dostęp do urządzeń ma każdy. W związku z czym nie występuje czynność opodatkowana i nie powstaje podatek należny. Realizowane przez Gminę czynności, dla których realizowana jest operacja, są ogólnodostępne, publiczne i nieodpłatne. W związku z tym Gmina nie ma możliwości odliczeń podatku od towarów i usług związanego z realizowanym zadaniem ze względu na brak bezpośredniego i bezspornego związku pomiędzy dokonywanymi zakupami dotyczącymi realizowanego zadania, a wykonywanymi przez Gminę czynnościami opodatkowanymi.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje co do zasady prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a) nabycia towarów i usług,

b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Jak wynika z powołanych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347 str. 1 ze zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Oznacza to, że organ władzy publicznej lub urząd obsługujący ten organ będą uznane za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonują czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach ich zadań oraz, gdy wykonują czynności mieszczące się w ramach zadań, ale czynią to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań, jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

· podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz

· podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionego wyżej przepisu wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Gmina, w świetle art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. 2021 r. poz. 1372 ze zm.), zwanej dalej ustawą o samorządzie gminnym, wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, nie zastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych oraz utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych (art. 7 ust. 1 pkt 10 i pkt 15 ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca – jako jednostka samorządu terytorialnego – złożył w dniu (`(...)`) września 2020 r. wniosek o przyznanie pomocy na realizację projektu pn.: „(…)” zrealizowanego w ramach poddziałania 19.2 „wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” z wyłączeniem projektów grantowych oraz operacji w zakresie podejmowania działalności gospodarczej objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. W dniu (`(...)`) czerwca 2021 r. została zawarta umowa o przyznanie pomocy pomiędzy Województwem (…) a Wnioskodawcą. Zadanie pn. „(…)” jest zadaniem własnym gminy. W wyniku realizacji operacji zostanie osiągnięty następujący cel: Zapewnienie odpowiedniego stanu infrastruktury turystycznej, rekreacyjnej i kulturalnej poprzez budowę (…) – innowacyjnej infrastruktury miejskiej w (…). W projekcie zastosowano innowacyjne rozwiązania w zagospodarowaniu przestrzeni miejskiej, czego wynikiem było stworzenie (…). Zadanie umiejscowione jest w centrum miasta (…), w pobliżu dworca autobusowego. Na nowoczesny ekologiczny projekt składa się montaż 3 urządzeń: multimedialnej ławki solarnej (…), solarnej wiaty rowerowej (…), samoobsługowej stacji naprawczej dla rowerów, która pozwala na pompowanie opon oraz wykonanie drobnych czynności naprawczych dzięki narzędziom, w które jest wyposażona. Ponadto, ławka wyposażona w panele fotowoltaiczne, stanowi doskonałe źródło naturalnej energii, która może zostać wykorzystana do ładowania sprzętu mobilnego (poprzez gniazda USB lub ładowarki indukcyjne). Solarna wiata rowerowa to nowoczesna , ekologiczna wiata, która powstała z połączenia użytecznych funkcji niezbędnych w małej architekturze miejskiej z autonomicznym systemem ładowania urządzeń mobilnych i turystycznych podczas odpoczynku turysty.

W wyniku realizacji operacji mieszkańcom Miasta i Gminy i turystom udostępnione zostanie ogólnodostępne i niekomercyjne miejsce. Z urządzeń, które znajdują się na wolnym powietrzu może korzystać każdy bez wyjątku i jakichkolwiek ograniczeń.

Gmina nie będzie osiągała przychodów związanych z użytkowaniem.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 15 ustawy o samorządzie gminnym z dnia 8 marca 1990 r., do zadań własnych gminy należą m. in. zadania w zakresie utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publiczne oraz obiektów administracyjnych. Do zadań własnych gminy należy także zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. Powyższe zadanie obejmuje m.in. sprawy: kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 2 ust. 1, art. 6 ust. 1, art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym). Realizacja przedmiotowej operacji stanowi realizację tych zadań.

Towary i usługi nabyte w ramach realizacji operacji nie były i nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, jak również efekty realizowanej operacji nie będą w żadnym czasie i zakresie służyły czynnościom podlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT oraz figuruje w ewidencji podatników podatku VAT.

Efekty realizacji projektu nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Wnioskodawca prosi o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy Wnioskodawca ma prawną możliwość odzyskania podatku od towarów i usług w związku z realizacją operacji pn.: „(…)”.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT, w ramach działalności gospodarczej, do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.

W analizowanej sprawie warunki wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy, uprawniające do odliczenia nie są spełnione, gdyż – jak wskazał Wnioskodawca – towary i usługi nabyte w ramach realizacji operacji nie były i nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, jak również efekty realizowanej operacji nie będą w żadnym czasie i zakresie służyły czynnościom podlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT.

Powyższe zadanie obejmuje m.in. sprawy: kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych oraz utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych (art. 2 ust. 1, art. 6 ust. 1, art. 7 ust. 1 pkt 10 i pkt 15 ustawy o samorządzie gminnym).

Zatem Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku realizacją operacji pn.: „(…)”, a Gmina przy nabyciu towarów i usług w związku z jego budową nie będzie działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, Gmina w przedstawionym stanie faktycznym nie ma możliwości odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją operacji pn.: „(…)”. W konsekwencji Zainteresowanemu z tego tytułu nie przysługuje prawo do zwrotu podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

W zakresie przedmiotowych działań, Zainteresowany nie będzie miał także możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 80). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. złożenie zgłoszenia rejestracyjnego, pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r.

Ponieważ Gmina w stosunku do przedmiotowego przedsięwzięcia nie będzie działała jako podatnik podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, nie znajdzie zastosowania regulacja powołanego wyżej rozporządzenia.

Podsumowując, Miasto i Gmina (…) nie ma możliwości odzyskania podatku od towarów i usług w związku z realizacją operacji pn.: „(…)”.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.