0112-KDIL1-1.4012.626.2021.1.WK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2021 r. (data wpływu 21 września 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, czy sprzedaż Działki, która zostanie wydzielona w wyniku podziału geodezyjnego działki nr (`(...)`), na rzecz Kupującego podlega opodatkowaniu, bez możliwości skorzystania ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 i 2 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, czy sprzedaż Działki, która zostanie wydzielona w wyniku podziału geodezyjnego działki nr (`(...)`), na rzecz Kupującego podlega opodatkowaniu, bez możliwości skorzystania ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 i 2 ustawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej również Wnioskodawca, Sprzedawca), jest osobą fizyczną podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, niezależnie od miejsca osiągania przychodów. W dniu 19 grudnia 2019 r. Wnioskodawca zawarł z A (NIP: (`(...)`)) – zwanym dalej Kupującym – przedwstępną umowę sprzedaży części nieruchomości niezabudowanej (zwaną dalej Nieruchomością), stanowiącej działkę oznaczoną numerem ewidencyjnym (`(...)`), położoną w miejscowości (`(...)`) (gm. (`(...)`)), o łącznej powierzchni 15,4100 ha (piętnaście hektarów cztery tysiące sto metrów kwadratowych), i stanowi grunty orne (oznaczenia klas i użytków: Rllla i RIVa), dla której Sąd Rejonowy w (`(...)`) X Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW nr (`(...)`).

Z okoliczności faktycznych sprawy wynika, że Wnioskodawca nabył do majątku prywatnego prawo własności Nieruchomości na podstawie umowy sprzedaży, sporządzonej w formie aktu notarialnego w dniu 31 lipca 1998 r., od Agencji Rolnej Skarbu Państwa, działającej na rzecz Skarbu Państwa. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego uchwalonym przez Gminę (`(...)`), Nieruchomość leży na obszarze przeznaczonym pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną o charakterze rezydencjonalnym, pod drogi publiczne, pod tereny rolnicze, pod zabudowę usługową oraz infrastrukturę techniczną (zbiornik retencyjny). Nieruchomość jest niezabudowana. Nieruchomość (jej granice) nie jest przedmiotem jakiegokolwiek sporu pomiędzy Wnioskodawcą a właścicielami lub posiadaczami nieruchomości przyległych oraz posiada bezpośredni dostęp do drogi publicznej.

Nieruchomości nie obciążają żądne ograniczone prawa rzeczowe lub ciężary, niewpisane do księgi wieczystej, ani żadne ograniczenia w rozporządzaniu, w szczególności prawo pierwokupu. Poza ustawowym prawem pierwokupu, przysługującym Gminie (`(...)`) na podstawie ustawy o gospodarce nieruchomościami, nieruchomości nie obciążają żadne inne ograniczenia w rozporządzaniu, w szczególności inne prawo pierwokupu, prawo pierwszeństwa nabycia, prawo odkupu lub inne prawo o podobnym charakterze. Nieruchomość nie podlega jakimkolwiek innym ograniczeniom w korzystaniu. Nieruchomość jest wolna od wad fizycznych lub prawnych.

Nabycie przez Wnioskodawcę Nieruchomości będącej przedmiotem planowanej sprzedaży na rzecz Kupującego nie nastąpiło w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT (podatek od towarów i usług). W związku z tym, Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości. Nabycie nie było udokumentowane fakturą VAT.

Wnioskodawca przed dokonaniem sprzedaży (tj. przed podpisaniem przyrzeczonej umowy sprzedaży), nie zamierza dokonywać innych czynności w celu przygotowania Nieruchomości (części Nieruchomości) do sprzedaży (np.: uzbrojenie terenu, ogrodzenie, inne działania zmierzające do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działki, zamieszczenie ogłoszeń o sprzedaży w środkach masowego przekazu, tj. w sieci internetowej, prasie, radiu lub telewizji, inne działania marketingowe itp., albowiem po przedwstępnej umowie sprzedaży czynności te nie są już konieczne dla znalezienia potencjalnego nabywcy.

Zaznacza się również, że przedmiotowa Nieruchomość nie stanowi przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55 (1) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2019 r. poz. 1145 ze zm.), jak również nie stanowi jego zorganizowanej części.

Wnioskodawca nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i nie prowadzi działalności gospodarczej. Do dnia 15 lutego 2018 r. prowadził działalność gospodarczą w zakresie produkcji wód mineralnych i pozostałych wód butelkowanych (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 11.07.Z), od tej pory nie podejmował żadnej działalności gospodarczej, w szczególności w obrocie nieruchomościami.

Przedmiotowa Nieruchomość nie była i obecnie również nie jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę na cele związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, w tym działalności rolniczej. Ponadto nieruchomość nie stanowiła środków trwałych, nie była też ujęta w ewidencji środków trwałych.

Nieruchomość nie jest również przedmiotem najmu, dzierżawy lub jakiejkolwiek umowy o korzystanie z rzeczy i znajduje się w wyłącznym władaniu Sprzedawcy. Przed podpisaniem przedwstępnej umowy sprzedaży Nieruchomość nie była przedmiotem umowy dzierżawy bądź innej umowy o podobnym charakterze.

Żadnej osobie trzeciej nie przysługują, w stosunku do Nieruchomości jakiekolwiek inne prawa lub roszczenia, w szczególności prawa osobiste, roszczenie o ustanowienie ograniczonych praw rzeczowych, roszczenie o przeniesienie własności nieruchomości lub roszczenie o wydanie nieruchomości lub jej części. Nieruchomość jest wolna od wad fizycznych lub prawnych.

Wnioskodawca wskazuje, że Nieruchomość – w okresie ostatnich pięciu lat – nie była i obecnie również nie jest wykorzystywana na cele związane z prowadzeniem działalności gospodarczej i nie stanowi przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa (ZCP). W zakresie zbycia Nieruchomości, Sprzedawca nie współpracuje pośrednio ani bezpośrednio z osobami zajmującymi się pośrednictwem w obrocie nieruchomościami, w tym z biurem pośrednictwa nieruchomości.

W związku z podpisaniem przedwstępnej umowy sprzedaży Kupujący zamierza nabyć część Nieruchomości, obejmującej działkę o powierzchni wynoszącej ok. 0,3000 ha (trzy tysiące metrów kwadratowych) – zwaną dalej Działką – w celu realizacji na tej Działce przedsięwzięcia inwestycyjnego, polegającego na budowie obiektu handlowo-usługowego, o powierzchni zabudowy nie mniejszej niż 650 m2 (sześćset pięćdziesiąt metrów kwadratowych), wraz z infrastrukturą towarzyszącą i prowadzenia na tej nieruchomości działalności gospodarczej, w ramach działalności Kupującego. Kupujący jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Przedmiotem zobowiązania wynikającym z zawartej przedwstępnej umowy sprzedaży jest sprzedaż prawa własności Działki, która zostanie wyodrębniona w wyniku podziału geodezyjnego Nieruchomości, w stanie wolnym od jakichkolwiek obciążeń i praw osób trzecich, tj. nie obciążonej żadnymi ograniczonymi prawami rzeczowymi, innymi prawami lub roszczeniami osób trzecich, ograniczeniami w rozporządzaniu prawem lub w korzystaniu z nieruchomości i będącej w wyłącznym władaniu Sprzedawcy, za ustaloną przez Strony cenę. Przy czym, przedwstępna umowa sprzedaży, w kształcie uzgodnionym ostatecznie w treści aneksu z dnia 21 lipca 2021 r. uzależnia zawarcie końcowej (przyrzeczonej) umowy sprzedaży w terminie uzgodnionym przez Strony, od łącznego spełnienia warunków określonych w umowie przedwstępnej, tj.:

1. uzyskania przez Kupującego prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwoleniu na budowę, z której będzie wynikać możliwość zabudowania Działki obiektami – zgodnie z planami inwestycyjnymi Kupującego, w tym obiektem handlowym o powierzchni użytkowej 650 m2 (sześćset pięćdziesiąt metrów kwadratowych), w tym sala sprzedaży o powierzchni użytkowej 400,00 m2 (czterysta metrów kwadratowych), wraz z miejscami parkingowymi w ilości minimum 20 (dwadzieścia);

2. uzyskania przez Kupującego prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwoleniu na budowę zjazdu na Działkę, według koncepcji Kupującego na zasadzie prawo i lewoskrętu dla pojazdów o masie powyżej 25 t (dwadzieścia pięć ton), bez konieczności przebudowy układu drogowego, wraz z niezbędnymi dokumentami umożliwiającymi obsługę komunikacji, a także uzyskania zapewnienia zarządcy drogi o niewprowadzeniu ograniczeń tonażowych, utrudniających obsługę komunikacyjną nieruchomości;

3. nie stwierdzenia przez Kupującego ponadnormatywnego zanieczyszczenia Działki, skutkującego koniecznością rekultywacji;

4. potwierdzenia przez Kupującego badaniami geotechnicznymi możliwości posadowienia na Działce, budynków przy zastosowaniu tradycyjnych technologii budowlanych;

5. uzyskania przez Kupującego warunków technicznych przyłączy do sieci wodociągowej, kanalizacji sanitarnej, kanalizacji deszczowej oraz przyłącza energetycznego zgodnie z koncepcją Kupującego, pozwalających na realizację na Działce planowanej inwestycji w okresie sześciu miesięcy od dnia zawarcia umowy przyrzeczonej;

6. uzyskania przez Kupującego warunków technicznych usunięcia kolizji infrastruktury technicznej z planowanym na Działce obiektem handlowym;

7. uzyskania przez Sprzedawcę, własnym staraniem i na własny koszt, najpóźniej do dnia zawarcia umowy przyrzeczonej, indywidualnej interpretacji podatkowej, wydanej przez właściwego Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (KIS) o konieczności naliczania (opodatkowania) bądź zwolnieniu z naliczania (od opodatkowania) podatku od towarów i usług (podatku VAT);

8. założenia przez Sprzedawcę, własnym staraniem i na własny koszt, nowej (osobnej) księgi wieczystej dla Nieruchomości, wolnej od jakichkolwiek obciążeń;

(zwanych dalej Warunkami Umowy).

W tym miejscu należy jednak zaznaczyć, że Kupującemu przysługuje prawo rezygnacji z co najmniej jednego z Warunków Umowy oraz prawo żądania w takim przypadku zawarcia umowy przyrzeczonej. Prawo to Kupujący może wykonać poprzez złożenie Sprzedawcy oświadczenia w formie pisemnej. Na moment złożenia rozpatrywanego wniosku Sprzedawca nie posiada wiedzy, aby Kupujący zrezygnował z jakiegokolwiek Warunku Umowy.

W terminie do dnia wydania Działki, będącej przedmiotem umowy przyrzeczonej we władanie Kupującego, Sprzedawca ponosić będzie zwykłe koszty utrzymania tej nieruchomości oraz ryzyko jej uszkodzenia. Dodatkowo, Sprzedawca wyraża zgodę na usytuowanie na Działce przez Kupującego – własnym staraniem i na własny koszt, tymczasowego przyłącza energetycznego. Należy wskazać, że dla części Nieruchomości obejmującej powierzchnię Działki, uchwalony przez Gminę (`(...)`) miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje przeznaczenie „zabudowa usługowa”.

Z treści przedwstępnej umowy sprzedaży wynika, że Sprzedawca udziela Kupującemu, umocowania (pełnomocnictwa) – z prawem do udzielania dalszych pełnomocnictw, do reprezentowania przed wszelkimi organami administracji publicznej, oraz do podejmowania wszelkich czynności prawnych lub faktycznych, niezbędnych dla uzyskania decyzji lub pozwoleń, stanowiących Warunki Umowy, a ponadto koniecznych opinii lub zgód, w szczególności składania wniosków oraz odbioru wymaganych decyzji lub postanowień, dokonania wszelkich czynności związanych z uzyskaniem na terenie Działki, warunków technicznych dotyczących przyłączenia do sieci wodociągowej, kanalizacji sanitarnej, kanalizacji deszczowej, sieci elektroenergetycznej, w szczególności do złożenia wniosków o wydanie tych warunków oraz ich odbioru, uzyskania decyzji na lokalizację zjazdu publicznego, w szczególności do złożenia wniosku oraz odbioru.

Jednocześnie Sprzedawca oświadczył, że przez cały okres obowiązywania umowy przedwstępnej niniejsze pełnomocnictwo jest nieodwołalne i nie wygasa wskutek śmierci mocodawcy. Przedwstępna umowa sprzedaży przewiduje również, że Sprzedawca wyraża zgodę na dysponowanie przez Kupującego Działką na cele budowlane w rozumieniu art. 33 ust. 2 pkt 2) w związku z art. 3 ust. 11 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r. poz. 1202 ze zm.), w zakresie wystąpienia z wnioskiem o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę, uzyskania pozwoleń, zgód, opinii itp. oraz udostępnia Kupującemu Działkę, będącą przedmiotem niniejszej umowy, celem przeprowadzenia pomiarów lub badań gruntu.

Wnioskodawca zaznacza, że wykonywane przez Kupującego (jako pełnomocnika Sprzedawcy) wskazane powyżej czynności na Działce, są/będą wykonywane w części na rzecz i w imieniu Sprzedającego.

Do momentu podpisania docelowej umowy sprzedaży Działki, Wnioskodawca nie podejmie i nie będzie podejmować jakichkolwiek dodatkowych czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości ww. działki. Wnioskodawca, do czasu zawarcia docelowej umowy sprzedaży, nie zamierza również wydzierżawiać Działki Kupującemu na czas określony lub nieokreślony.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż Działki na rzecz Kupującego podlega opodatkowaniu VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz 7 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, bez możliwości uwzględnienia zwolnienia z podatku VAT, co oznacza, że Wnioskodawca będzie zobowiązany do naliczenia należnego podatku od towarów i usług z tytułu dokonania odpłatnej dostawy Działki na rzecz Kupującego?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż Działki na rzecz Kupującego podlega opodatkowaniu VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 7 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, bez możliwości uwzględnienia zwolnienia z podatku VAT, co oznacza, że Wnioskodawca będzie zobowiązany do naliczenia należnego podatku od towarów i usług z tytułu dokonania odpłatnej dostawy Działki na rzecz Kupującego.

UZASADNIENIE

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Natomiast przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Jednocześnie, z treści art. 2 pkt 6 ustawy wynika, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy zatem przyjąć, że w oparciu o wyżej wskazane definicje, zbycie nieruchomości gruntowej, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

W tym miejscu należy zatem wskazać, że w świetle art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów (w tym np. nieruchomości gruntowych) w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej, konkretnej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT, jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów tej właśnie ustawy.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Dla przesądzenia czy w okolicznościach sprawy wskazanych przez Wnioskodawcę, należy zweryfikować czy w celu dokonania sprzedaży Działki podejmował On aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca czy usługodawcę w rozumieniu ustawy, co winno skutkować uznaniem Wnioskodawcy za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tej ustawy.

Mając na uwadze przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego okoliczności, należy wskazać, że Wnioskodawca nie jest obecnie czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz nie prowadzi działalności gospodarczej. Z kolei, Kupujący jest spółką akcyjną, która zamierza kupić działkę w celu wybudowania obiektu handlowo-usługowego. W dniu 19 grudnia 2019 r. podpisano przedwstępną – warunkową – umowę sprzedaży (oraz stosowne aneksy w późniejszych: terminach). Wnioskodawca udzielił Kupującemu również pełnomocnictwa z prawem do udzielania dalszych pełnomocnictw, do reprezentowania przed wszelkimi organami administracji publicznej, oraz do podejmowania wszelkich czynności prawnych lub faktycznych, niezbędnych dla uzyskania decyzji lub pozwoleń, stanowiących Warunki Umowy, a ponadto koniecznych opinii lub zgód, w szczególności składania wniosków oraz odbioru wymaganych decyzji lub postanowień, dokonania wszelkich czynności związanych z uzyskaniem na terenie Działki, warunków technicznych dotyczących przyłączenia do sieci wodociągowej, kanalizacji sanitarnej, kanalizacji deszczowej, sieci elektroenergetycznej, w szczególności do złożenia wniosków o wydanie tych warunków oraz ich odbioru, uzyskania decyzji na lokalizację zjazdu publicznego, w szczególności do złożenia wniosku oraz odbioru. Przy czym, przed przyrzeczoną sprzedażą działki Wnioskodawca nie będzie podejmował aktywnych działań marketingowych oraz czynności wymagających własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości ww. działki.

W rezultacie, uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się do treści przepisów ustawy – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady, osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w i sprawie C-291/92, które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

Po udzieleniu pełnomocnictwa przez Wnioskodawcę Kupującemu, czynności wykonywane przez umocowaną spółkę wywołują co do zasady skutki bezpośrednio w sferze prawnej Wnioskodawcy. Oznacza to, że w celu zwiększenia możliwości sprzedaży nieruchomości (zwiększenia atrakcyjności sprzedaży), Wnioskodawca podejmie skonkretyzowane działania w sposób zorganizowany.

W opinii Wnioskodawcy, należy uznać że podejmowane przez Wnioskodawcę działania oraz dokonane czynności wykluczają sprzedaż nieruchomości w ramach zarządu majątkiem prywatnym, gdyż w związku z podejmowanymi czynnościami – wykonywanymi na podstawie pełnomocnictwa Wnioskodawcy – z tytułu sprzedaży Działki powinien być traktowany jako podatnik podatku od towarów i usług.

W rezultacie, biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz okoliczności sprawy, w ocenie Wnioskodawcy, planowana sprzedaż Działki będzie, zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, dostawą dokonywaną przez podatnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w rozumieniu ustawy. Oznacza to, że dostawa przedmiotowej działki stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy.

Jednakże w tym miejscu należy wskazać, że czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być albo opodatkowana przy zastosowaniu właściwej stawki podatku (w tym przypadku 23%) albo może korzystać ze zwolnienia od podatku, na zasadach określonych m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.

Z kolei na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu ww. art. 2 pkt 33 ustawy, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane – są zwolnione od podatku.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2021 r. poz. 741 ze zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy. Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W konsekwencji, generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są co do zasady, zwolnione od podatku VAT.

Ustawa w kontekście zastosowania właściwej stawki podatku VAT, przy sprzedaży gruntu nakazuje oceniać przeznaczenie tego gruntu wyłącznie na podstawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy.

Odnosząc się do sprawy będącej przedmiotem niniejszej sprawy, Działka – która powstanie z wydzielenia z Nieruchomości – na dzień planowanej sprzedaży będzie stanowić teren budowlany (z przeznaczeniem pod zabudowę usługową), zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy. W rezultacie, planowana sprzedaż wskazanej wyżej nieruchomości nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W opinii Wnioskodawcy, z tytułu planowanej dostawy Działki, nie będzie także przysługiwało inne zwolnienie przedmiotowe, z art. 43 ust. 1 pkt. 2 ustawy, gdyż nie zostały łącznie spełnione następujące przesłanki, tj.:

1. towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania;

2. przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (zakup Nieruchomości w ogóle nie podlegał opodatkowaniu VAT).

W konsekwencji, sprzedaż przez Wnioskodawcę Działki niezabudowanej, która powstanie z wydzielenia jej z Nieruchomości nabytej w roku 1998, będzie dostawą dokonywaną przez podmiot spełniający warunki do uznania go za prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a więc przez podatnika podatku od towarów i usług. W rezultacie, ww. sprzedaż będzie stanowiła – wskazaną w art. 7 ust. 1 ustawy – dostawę towarów, która zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę treść art. 146aa ust. 1 pkt. 1 ustawy o VAT, przedmiotowa sprzedaż będzie objęta stawką VAT w wysokości 23%.

Zdaniem Wnioskodawcy, brak jest również podstawy do stwierdzenia, że sprzedaż Działki będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 lub pkt 2 ustawy, a w konsekwencji dostawa Działki, będzie czynnością opodatkowaną podatkiem VAT. Zatem sprzedaż Działki powinna nastąpić z naliczeniem podatku należnego według właściwej stawki.

Stanowisko prezentowane przez Wnioskodawcę potwierdzają interpretacje indywidualne Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wydane w podobnych stanach faktycznych: z dnia 24 sierpnia 2021 r. sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.347.2021.3.WL, z dnia 6 sierpnia 2021 r. sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.388.2021.2.JK, z dnia 4 sierpnia 2021 r. sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.284.2021.2.MGO, z dnia 17 czerwca 2021 r. sygn. 0111-KDIB3-1.4012.217.2021.2.AB.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Natomiast, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zatem, zgodnie z powołanymi przepisami grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

Jak wskazano wyżej „działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej ani też nie został wykorzystany w trakcie jego posiadania na cele działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „gospodarczą” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii podlegania opodatkowaniu sprzedaży działek istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy, Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży ww. gruntu, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, czy też prowadzenia działalności, ani też w trakcie posiadania nie został wykorzystany do działalności gospodarczej.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Co istotne – jak wskazał TSUE – dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje poza działalnością gospodarczą nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”. Trybunał nie uznał za podatnika VAT w rozumieniu prawa UE osoby fizycznej dokonującej sprzedaży gruntu, która prowadziła działalność rolniczą na tym gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, jeżeli nie wykonywała ona dodatkowych czynności (oprócz podziału) w związku z tą sprzedażą.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Należy zatem sięgnąć do wykładni wynikającej z orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla celów działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości czy jej części w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy sprzedaż Działki, która zostanie wyodrębniona w wyniku podziału geodezyjnego działki nr (`(...)`) na rzecz Kupującego podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz 7 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, bez możliwości uwzględnienia zwolnienia z podatku VAT.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. gruntów) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o VAT.

Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży ww. Działki, Wnioskodawca będzie spełniał przesłanki do uznania Go za podatnika podatku od towarów i usług.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Należy wskazać, że kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między podmiotami, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, reguluje ww. ustawa Kodeks cywilny. Zgodnie z ogólnymi zasadami dotyczącymi sprzedaży – przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę (art. 535 Kodeksu cywilnego). Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego – umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej, albo że strony inaczej postanowiły.

Z kolei umowa przedwstępna została uregulowana w art. 389-396 ustawy Kodeks cywilny. Zgodnie z art. 389 § 1 Kodeksu cywilnego – umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej. Jeżeli termin, w ciągu którego ma być zawarta umowa przyrzeczona, nie został oznaczony, powinna ona być zawarta w odpowiednim terminie wyznaczonym przez stronę uprawnioną do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej. Jeżeli obie strony są uprawnione do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej i każda z nich wyznaczyła inny termin, strony wiąże termin wyznaczony przez stronę, która wcześniej złożyła stosowne oświadczenie. Jeżeli w ciągu roku od dnia zawarcia umowy przedwstępnej nie został wyznaczony termin do zawarcia umowy przyrzeczonej, nie można żądać jej zawarcia (art. 389 § 2 ww. ustawy).

Umowa przedwstępna jest więc jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności, lecz własności nie przenosi. Kupujący nie otrzymuje na mocy tej umowy żadnych uprawnień właścicielskich. Właścicielem zostaje dopiero dzięki zawarciu umowy przyrzeczonej.

Tym samym zgodnie z powyższymi normami prawa cywilnego – umowa przedwstępna, będąca przyrzeczeniem zawarcia właściwej umowy sprzedaży, nawet jeśli sporządzona została w formie aktu notarialnego, nie powoduje przeniesienia prawa własności nieruchomości.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem złożonego wniosku, należy zwrócić uwagę na kwestię udzielenia przez Wnioskodawcę Kupującemu pełnomocnictwa. Kwestia pełnomocnictwa uregulowana jest w Tytule IV Działu VI Przedstawicielstwo, Rozdział I Przepisy ogólne, Rozdział II Pełnomocnictwo ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 95 § 1 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. Czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego, o czym stanowi § 2 powyższego artykułu.

W myśl art. 96 Kodeksu cywilnego, umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo).

Stosownie do art. 98 ww. Kodeksu, pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Stosownie do art. 99 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie.

W myśl § 2 powołanego artykułu, pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

Z regulacji art. 109 Kodeksu cywilnego wynika, że przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.

Zatem jak wynika z powyższych przepisów, pełnomocnictwo to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca zawarł przedwstępną warunkową umowę sprzedaży Działki, która zostanie wyodrębniona w wyniku podziału geodezyjnego działki nr (`(...)`). W umowie tej wskazano, że warunkami zawarcia umowy ostatecznej jest m.in.:

1. uzyskanie przez Kupującego prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwoleniu na budowę, z której będzie wynikać możliwość zabudowania Działki obiektami – zgodnie z planami inwestycyjnymi Kupującego, w tym obiektem handlowym o powierzchni użytkowej 650 m2 (sześćset pięćdziesiąt metrów kwadratowych), w tym sala sprzedaży o powierzchni użytkowej 400,00 m2 (czterysta metrów kwadratowych), wraz z miejscami parkingowymi w ilości minimum 20 (dwadzieścia);

2. uzyskanie przez Kupującego prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwoleniu na budowę zjazdu na Działkę, według koncepcji Kupującego na zasadzie prawo i lewoskrętu dla pojazdów o masie powyżej 25 t (dwadzieścia pięć ton), bez konieczności przebudowy układu drogowego, wraz z niezbędnymi dokumentami umożliwiającymi obsługę komunikacji, a także uzyskania zapewnienia zarządcy drogi o niewprowadzeniu ograniczeń tonażowych, utrudniających obsługę komunikacyjną nieruchomości;

3. niestwierdzenie przez Kupującego ponadnormatywnego zanieczyszczenia Działki, skutkującego koniecznością rekultywacji;

4. potwierdzenie przez Kupującego badaniami geotechnicznymi możliwości posadowienia na Działce, budynków przy zastosowaniu tradycyjnych technologii budowlanych;

5. uzyskanie przez Kupującego warunków technicznych przyłączy do sieci wodociągowej, kanalizacji sanitarnej, kanalizacji deszczowej oraz przyłącza energetycznego zgodnie z koncepcją Kupującego, pozwalających na realizację na Działce planowanej inwestycji w okresie sześciu miesięcy od dnia zawarcia umowy przyrzeczonej;

6. uzyskanie przez Kupującego warunków technicznych usunięcia kolizji infrastruktury technicznej z planowanym na Działce obiektem handlowym;

7. uzyskanie przez Sprzedawcę, własnym staraniem i na własny koszt, najpóźniej do dnia zawarcia umowy przyrzeczonej, indywidualnej interpretacji podatkowej, wydanej przez właściwego Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (KIS) o konieczności naliczania (opodatkowania) bądź zwolnieniu z naliczania (od opodatkowania) podatku od towarów i usług (podatku VAT);

8. założenie przez Sprzedawcę, własnym staraniem i na własny koszt, nowej (osobnej) księgi wieczystej dla Nieruchomości, wolnej od jakichkolwiek obciążeń;

(zwanych dalej Warunkami Umowy).

Ponadto, Wnioskodawca przyszłemu Kupującemu udzielił pełnomocnictwa z prawem do udzielania dalszych pełnomocnictw, do reprezentowania przed wszelkimi organami administracji publicznej, oraz do podejmowania wszelkich czynności prawnych lub faktycznych, niezbędnych dla uzyskania decyzji lub pozwoleń, stanowiących Warunki Umowy, ponadto do koniecznych opinii lub zgód, w szczególności składania wniosków oraz odbioru wymaganych decyzji lub postanowień, dokonania wszelkich czynności związanych z uzyskaniem na terenie Działki, warunków technicznych dotyczących przyłączenia do sieci wodociągowej, kanalizacji sanitarnej, kanalizacji deszczowej, sieci elektroenergetycznej, w szczególności do złożenia wniosków o wydanie tych warunków oraz ich odbioru, uzyskania decyzji na lokalizację zjazdu publicznego, w szczególności do złożenia wniosku oraz odbioru.

Z powyższych okoliczności sprawy wynika, że w stosunku do Działki będzie podejmowany szereg czynności, które mają wpływ na dostosowanie gruntu do potrzeb przyszłego Nabywcy. Należy zauważyć, że już z MPZP wynika, że dla części Nieruchomości obejmującej powierzchnię Działki, uchwalony przez Gminę miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje przeznaczenie „zabudowa usługowa”. Ponadto, jednym z warunków podpisania przez Spółkę ostatecznej umowy przyrzeczonej, jest uzyskania przez Kupującego prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwoleniu na budowę, z której będzie wynikać możliwość zabudowania Działki obiektami – zgodnie z planami inwestycyjnymi Kupującego, w tym obiektem handlowym o powierzchni użytkowej 650 m2 (sześćset pięćdziesiąt metrów kwadratowych), w tym sala sprzedaży o powierzchni użytkowej 400,00 m2 (czterysta metrów kwadratowych), wraz z miejscami parkingowymi w ilości minimum 20 (dwadzieścia). Jak wskazał sam Wnioskodawca również, w przedwstępnej umowie sprzedaży, jest zapis, z którego wynika, że Sprzedawca wyraża zgodę na dysponowanie przez Kupującego Działką na cele budowlane w rozumieniu art. 33 ust. 2 pkt 2) w związku z art. 3 ust. 11 ustawy Prawo budowlane, w zakresie wystąpienia z wnioskiem o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę, uzyskania pozwoleń, zgód, opinii itp. oraz udostępnia Kupującemu ww. Działkę, będącą przedmiotem niniejszej umowy, celem przeprowadzenia pomiarów lub badań gruntu. Natomiast w warunkach umowy przedwstępnej jednym z warunków, jakie musi spełnić Kupujący przed dokonaniem zakupu jest, uzyskanie przez Niego warunków technicznych przyłączy do sieci wodociągowej, kanalizacji sanitarnej, kanalizacji deszczowej oraz przyłącza energetycznego zgodnie z koncepcją Kupującego, pozwalających na realizację na Działce planowanej inwestycji w okresie sześciu miesięcy od dnia zawarcia umowy przyrzeczonej oraz uzyskania przez Kupującego warunków technicznych usunięcia kolizji infrastruktury technicznej z planowanym na Działce obiektem handlowym. W związku z tym, Sprzedający będzie podejmował świadome czynności w celu wyjścia naprzeciw oczekiwaniom Kupującego, które nie stanowią zwykłego wykonywania prawa własności, a zatem Sprzedający będzie działał w tym zakresie jak handlowiec.

Zatem fakt, że opisane we wniosku działania, nie będą podejmowane bezpośrednio przez Wnioskodawcę, ale przez przyszłego Kupującego nie oznacza, że pozostaną bez wpływu na sytuację prawną Wnioskodawcy. Przyszły Kupujący dokonując tych działań dokona uatrakcyjnienia przedmiotowej Działki – stanowiącej nadal własność Wnioskodawcy, co skutkuje wzrostem jej wartości. Czynności te dokonywane będą za pełną zgodą Wnioskodawcy, przejawiającą się udzieleniem pełnomocnictwa.

Okoliczności te prowadzą do wniosku, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży Działki, która zostanie wyodrębniona w wyniku podziału geodezyjnego działki nr (`(...)`), nie będzie korzystał z przysługującego Jemu prawa do rozporządzania własnym majątkiem prywatnym, nie będzie to bowiem typowe (zwykłe) rozporządzanie prawem własności.

W ocenie Organu, powyższe działania będą przejawem profesjonalnej i zorganizowanej aktywności Wnioskodawcy. W analizowanej sprawie kluczowe jest to, że czynności opisane we wniosku będą dokonywane przed przeniesieniem własności ww. nieruchomości w oparciu o udzielone przez Wnioskodawcę pełnomocnictwo. Jednocześnie nie ulega wątpliwości, że tak szeroko zakrojony zakres przygotowania nieruchomości do sprzedaży nie jest typowy do działań podejmowanych przez osoby fizyczne w zakresie zawiadywania majątkiem osobistym – prywatnym.

W efekcie dokonywanych przez Kupującego na podstawie udzielonego pełnomocnictwa czynności dostawie podlegać będzie Działka o zupełnie innym charakterze niż w chwili zawarcia umowy przedwstępnej, gdyż wystąpi szereg czynności powodujących zwiększenie atrakcyjności nieruchomości i ostatecznie jej sprzedaż.

Zatem, w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca podejmując ww. czynności, będzie angażował środki podobne do tych, jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa we wskazanych orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10, tj. będzie wykazywał aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W ocenie Organu, podejmowane przez Wnioskodawcę działania oraz dokonane czynności wykluczają sprzedaż Działki, która zostanie wyodrębniona w wyniku podziału geodezyjnego działki nr (`(...)`), w ramach zarządu majątkiem prywatnym (osobistym). Wobec powyższego należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawcę ww. Działki będzie dostawą dokonaną w ramach prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca będzie działał jako podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji, planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż Działki, która zostanie wyodrębniona w wyniku podziału geodezyjnego działki nr (`(...)`), będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatna dostawa towaru stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy.

W tym miejscu wskazać należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

I tak, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – w świetle art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu ww. art. 2 pkt 33 ustawy, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane – są zwolnione od podatku.

Należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2021 r. poz. 741 ze zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – na podstawie ust. 2 powołanego przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem, także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy o podatku od towarów i usług art. 2 pkt 33, odpowiada więc także treści orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

W związku z powyższym, ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Podkreślić należy, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) innych niż tereny budowlane.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że niezbudowana Działka, która zostanie wyodrębniona w wyniku podziału geodezyjnego działki nr (`(...)`), będąca przedmiotem planowanej sprzedaży jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, z którego wynika, że dla części Nieruchomości obejmującej powierzchnię Działki, uchwalony przez Gminę miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje przeznaczenie „zabudowa usługowa”.

Tym samym, ww. Działka będzie stanowiła teren budowlany zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy. W rezultacie, planowana sprzedaż przez Wnioskodawcę Działki, która zostanie wyodrębniona w wyniku podziału geodezyjnego działki nr (`(...)`) nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu nieruchomości wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to należy przeanalizować możliwość zwolnienia dostawy w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W celu zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1. towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

2. przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

NSA w wyroku z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że „zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”.

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT.

Powyższe oznacza, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, nie może mieć zastosowania do zbycia towaru przez podatnika, jeżeli transakcja sprzedaży, w wyniku której nabył on wcześniej ten towar nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z opisu sprawy, nabycie przez Wnioskodawcę Nieruchomości będącej przedmiotem planowanej sprzedaży na rzecz Kupującego nie nastąpiło w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Nabycie nie było udokumentowane fakturą VAT.

Nie można zatem uznać, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, skoro dostawa nie była objęta tym podatkiem.

W konsekwencji, nie zostały spełnione warunki niezbędne do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Wobec powyższego, jak już wskazano powyżej, sprzedaż przez Wnioskodawcę Działki, która zostanie wyodrębniona w wyniku podziału geodezyjnego działki nr (`(...)`), będzie dostawą dokonywaną przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy, a więc przez podatnika podatku od towarów i usług, zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy i w konsekwencji sprzedaż ww. Działki będzie stanowiła – wskazaną w art. 7 ust. 1 ustawy – odpłatną dostawę towarów, która zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Ponadto, dostawa Działki, która zostanie wyodrębniona w wyniku podziału geodezyjnego działki nr (`(...)`), nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku i będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, sprzedaż Działki na rzecz Kupującego będzie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 7 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, bez możliwości uwzględnienia zwolnienia od podatku VAT, co oznacza, że Wnioskodawca będzie zobowiązany do naliczenia należnego podatku od towarów i usług z tytułu dokonania odpłatnej dostawy Działki na rzecz Kupującego.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. W szczególności Organ nie dokonywał oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie wysokości stawki dla ww. dostawy.

Jednocześnie wskazać należy, że kwestia ustalenia stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług od dnia 1 lipca 2020 r. może być określona wyłącznie w ramach wydawania wiążącej informacji stawkowej określonej w art. 42a ustawy.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Ponadto należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.