0112-KDIL1-1.4012.536.2021.2.EB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2021 r. (data wpływu 17 sierpnia 2021 r.), uzupełnionym pismami z dnia 3 listopada 2021 r. (data wpływu 4 listopada 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy Gmina będzie miała obowiązek zapłaty podatku VAT (podatek od towarów i usług) z tytułu przeniesienia prawa własności nieruchomości w drodze umowy darowizny – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy Gmina będzie miała obowiązek zapłaty podatku VAT z tytułu przeniesienia prawa własności nieruchomości w drodze umowy darowizny. Wniosek uzupełniono w dniu 4 listopada 2021 r. o podpis i doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina (`(...)`) (dalej: Gmina, Wnioskodawca) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: "VAT"). Na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1372, dalej zwana: "SamGminU"), Gmina jest wyposażona w osobowość prawną i posiada zdolność do czynności cywilnoprawnych.

Do zadań własnych gminy, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 9 "SamGminU", należą sprawy kultury w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury. Zadania w tym zakresie, w myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 194 ze zm., dalej zwana: "DziałKultU"), gmina wykonuje tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym.

Gmina jest zobligowana do zapewnienia ciągłego prowadzenia działalności przez samorządową instytucję kultury, gdyż w myśl art. 9 ust. 2 DziałKultU, prowadzenie działalności kulturalnej jest obowiązkowym zadaniem własnym jednostki samorządu terytorialnego o charakterze użyteczności publicznej (wyrok WSA w Bydgoszczy z 28 lipca 2010 r. sygn. I SA/Bd 498/2010).

Na podstawie art. 18 ust. 1 DziałKultU zgodnie z uchwałą nr XXVI/150/2000 z dnia 28 grudnia 2000 r. Rady Miejskiej (`(...)`), został powołany Zespół Placówek Kultury w (`(...)`) w wyniku połączenia Miejsko-Gminnego Ośrodka Kultury (`(...)`) z Biblioteką Publiczną (`(...)`).

Zespół Placówek Kultury został wpisany w dniu (`(...)`) grudnia 2000 r. do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez Burmistrza (`(...)`). Z chwilą wpisu do rejestru, zgodnie z art. 14 ust. 1 DziałKultU, podmiot ten uzyskał osobowość prawną i rozpoczął swą statutową działalność. Nabycie osobowości prawnej przez Zespół Placówek Kultury spowodowało powstanie odrębnego od Gminy podmiotu prawa, który zgodnie z art. 27 ust. 1 DziałKultU, prowadzi samodzielnie gospodarkę finansową z własnym majątkiem, środkami trwałymi, samodzielnie gospodarującą w ramach posiadanych środków. W świetle powyższego Zespół Placówek Kultury posiada status samorządowej osoby prawnej.

Zgodnie z wolą ustawodawcy wyrażoną w art. 18 ust. ust. 2 pkt 9 lit. "h" SamGminU, Rada Miejska (`(...)`) podejmując uchwałę o utworzeniu gminnej jednostki organizacyjnej zobligowana była do wyposażenia jej w majątek. Do roku 2011 Zespół Placówek Kultury posiadał swą siedzibę przy ul. (…), nie został jednak wyposażony w jakikolwiek tytuł prawny do przedmiotowej nieruchomości.

W roku 2010 Gmina dokonała ulepszenia części własnego budynku użytkowanego jako szkoła – gimnazjum przy ul. (…), których wartość ulepszeń była większa niż 30% wartości początkowej tego budynku (wartość początkowa: (…) zł, wartość ulepszeń (…) zł). Wydatki poniesione na ulepszenia dotyczyły przebudowy części ówczesnego gimnazjum na dom kultury i opracowania niezbędnej dokumentacji technicznej i kosztorysowej). Gmina nie miała przy tym możliwości odliczenia podatku VAT od poczynionych wydatków w tym budynku, gdyż nie prowadziła w nim działalności opodatkowanej.

W roku 2011 Zespół Placówek Kultury przeniósł swą siedzibę do owego zmodernizowanego budynku przy ul. (…). W ślad za przeniesieniem siedziby Zespołu Placówek Kultury, Rada Miejska (`(...)`) podjęła uchwałę nr (…) nadając nowe brzmienie statutu instytucji kultury, jednakże nie wyposażyła jej w majątek w postaci nieruchomości przy ul. (…), co nastąpiło wbrew ww. art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. "h" SamGminU. Obecnie zespół Placówek Kultury korzysta z tego budynku na podstawie umowy użyczenia zawartej 10 stycznia 2011 r.

Działająca na terenie gminy (`(...)`) instytucja kultury utrzymuje się głownie z dotacji, którą otrzymuje każdego roku z budżetu gminy. Zespół Placówek Kultury w (`(...)`) (NIP (…), REGON (…)) jest podatnikiem zwolnionym z VAT z racji wysokości obrotów, które nie przekraczają kwoty, o której mowa w art. 113 ustawy o VAT.

Przedmiotem działalności Zespołu Placówek Kultury w (`(...)`), zgodnie ze statutem, jest m.in.:

1. rozpoznawanie i rozbudzanie zainteresowań kulturalnych społeczeństwa,

2. kształtowanie wzorców aktywnego uczestnictwa w kulturze,

3. kultywowanie i rozwijanie tradycji kulturalnych, amatorskiej twórczości ludowej wszystkich środowisk mieszkańców gminy,

4. wspomaganie pod względem merytorycznym i organizacyjnym inicjatyw kulturalnych środowiska lokalnego,

5. tworzenie warunków do rozwoju talentów twórczych oraz amatorskiego ruchu artystycznego,

6. zapewnienie dostępu do materiałów bibliotecznych i informacyjnych,

7. organizowanie działalności rozrywkowej, turystycznej, sportowej i rekreacyjnej,

8. prowadzenie kółek tematycznych,

9. organizowanie wystaw.

Obecnie, w związku z planowanym rozwojem Zespołu Placówek Kultury i zapewnieniem możliwości ubiegania się przez instytucję kultury o różnego rodzaju granty, w szczególności dotyczące sfinansowania projektowanej adaptacji części zajmowanego przez samorządową instytucję kultury budynku z przeznaczeniem na bibliotekę miejską, Gmina planuje uregulować zaniedbania powstałe przy podejmowaniu ww. uchwał przez Radę Miejską (`(...)`) i dookreślić kwestię pierwotnego wyposażenia w majątek własnej instytucji kultury. Nastąpić to ma poprzez wydzielenie geodezyjne zajmowanego nieprzerwanie od roku 2011 przez instytucję kultury budynku wraz z gruntem niezbędnym do jego użytkowania, a następnie dokonanie aktem notarialnym darowizny nieruchomości przy ul. (…) na rzecz Zespołu Placówek Kultury w (`(...)`).

Wniosek uzupełniono w dniu 4 listopada 2021 r. o następujące informacje:

1. Siedziba Zespołu Placówek Kultury, mająca być przedmiotem przekazania na rzecz instytucji kultury, powstała w roku 2010 wskutek przebudowy budynku ówczesnego gimnazjum z przeznaczeniem na dom kultury. Pierwotnie, budynek został wybudowany przez Gminę (`(...)`) na nieruchomości stanowiącej jej własność w oparciu o pozwolenie na budowę z dnia (…) znak (…) . Prawo własności gruntu pod ww. budynkiem Gminy (`(...)`) nabyła od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej na podstawie umów sprzedaży z dnia (…) r. Rep. „A" nr (…) i Rep. „A"nr (…).

2. Nabycie przez Gminę nieruchomości zostało wykonane w ramach czynności nieopodatkowanej podatkiem VAT.

3. Po zatwierdzeniu podziału nieruchomości, instytucji kultury zostanie przekazana cześć działki nr (`(...)`) obręb (`(...)`) zajęta pod jej siedzibę, w której prowadzona jest działalność statutowa tej instytucji.

4. Gminie nie przysługiwało przy nabyciu ww. nieruchomości prawo do odliczenia podatku, z tej racji, że Gmina nie prowadziła na nieruchomości działalności opodatkowanej.

5. Gminie nie przysługiwało w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków poczynionych na ulepszenie budynku w roku 2010, z racji tego, że nie prowadziła w tym budynku działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

6. Gmina przez cały okres użytkowania nieruchomości mającej być przedmiotem darowizny na rzecz instytucji kultury wykorzystywała przedmiotową nieruchomość na cele działalności zwolnionej od podatku VAT, tj. działalności kulturalnej, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT.

7. Gmina w roku 2010 poniosła nakłady na ulepszenie własnej nieruchomości – budynku dawnego gimnazjum, których wartość ulepszeń była większa niż 30% wartości początkowej tego budynku (wartość początkowa budynku (…) zł., wartość dokonanych ulepszeń (…) zł). Wydatki te były ponoszone wyłącznie przez Gminę (`(...)`) . Wskutek dokonanych ulepszeń budynek został oddany do użytkowania z przeznaczeniem na prowadzenie działalności przez instytucję kultury, na podstawie pozwolenia na użytkowanie obiektu udzielonego przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w decyzji z dnia (…) r. nr (…). Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od ww. wydatków. Po roku 2010 Gmina nie ponosiła już nakładów na ulepszenia.

8. W odniesieniu do nieruchomości, która ma zostać przekazana instytucji kultury, Gminie (`(...)`) nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wytworzenia tego towaru lub jego części składowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy spełniając obowiązek ustawowy polegający na wyposażeniu przez Gminę (`(...)`) w majątek własnej instytucji kultury – Zespołu Placówek Kultury w (`(...)`), poprzez przeniesienie prawa własności nieruchomości w drodze umowy darowizny zawartej w formie aktu notarialnego, Gmina (`(...)`) będzie miała obowiązek zapłaty podatku VAT od ww. czynności?

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnienie ustawowego obowiązku polegającego na przekazaniu przez Gminę, w ramach pierwszego wyposażenia własnej instytucji kultury, majątku, tj. darowizny nieruchomości zabudowanej budynkiem, w którym jest prowadzona statutowa działalność tejże instytucji kultury, nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów. Towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części. Nieruchomość jest przedmiotem materialnym, rzeczą oznaczoną co do tożsamości, zatem spełnia przesłanki kwalifikujące ją jako towar na gruncie VAT.

Z kolei dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 oznacza prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, a wiec oznacza sytuacje przeniesienia ekonomicznego władztwa nad rzeczą.

Wyposażenie Zespołu Placówek Kultury w (`(...)`) w nieruchomość ma nastąpić w drodze darowizny, która zgodnie z art. 888 par. 1 Kodeksu cywilnego, cechuje się nieodpłatnością oraz przysporzeniem majątkowym tylko jednej ze stron umowy. Darowizna jest świadczeniem nieekwiwalentnym co implikuje fakt, że Gmina nie uzyskuje w zamian za darowiznę żadnych korzyści ekonomicznych, a sama czynność ma na celu wypełnienie obowiązku ustawowego wynikającego ze wspomnianego wcześniej art. 18 ust. 9 lit. "h" SamGminU, zgodnie z którym tworząc gminną jednostkę organizacyjną należy wyposażyć ją w majątek, co w niniejszej sprawie nie skutkowało wskazaniem przez Radę Miejską (`(...)`) w stosownej uchwale, że gminna instytucja kultury zostaje wyposażona w nieruchomość przy ul. (…), w której prowadzi swą działalność statutową. Darowizna rzeczonej nieruchomości ma więc konwalidować błędy powstałe przy tworzeniu samorządowej instytucji kultury poprzez dookreślenie kwestii wyposażenia jej w majątek.

Z treści powołanego wyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 wynika jednoznacznie, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu tylko wtedy, gdy czynność ta jest wykonywana odpłatnie. W piśmiennictwie zauważa się stanowisko, że skoro na gruncie Szóstej dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej oraz dyrektywy 2006/112/WE, nie zdefiniowano pojęcia odpłatnej dostawy towarów, dla jego sprecyzowania można odwołać się do orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w którym przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów a otrzymanym wynagrodzeniem, będącym świadczeniem wzajemnym Zatem gmina dokonując nieodpłatnej dostawy towarów w formie darowizny nie spełnia przesłanki, która nakazywałaby objąć ją podatkiem VAT. Co prawda ustawodawca w art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT wprowadził wyjątek od tej zasady stanowiąc, że przez dostawę towarów rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, tj. wszelkie inne darowizny, jednakże zawarł w hipotezie normy prawnej zastrzeżenie, że dotyczy to tylko tych sytuacji, gdy podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Jak już wspomniano wcześniej, Gmina w roku2010 poniosła wydatki na ulepszenie budynku przy ul. (…), których wartość przekroczyła 30% wartości początkowej. Od tych wydatków Gmina nie miała możliwości odliczania podatku VAT z racji tego, że nie prowadziła w tym budynku działalności opodatkowanej podatkiem VAT i takich odliczeń nie dokonywała. Jeżeli zatem podatnik nie miał możliwości do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to zdaniem Wnioskodawcy, wszelkie przekazanie towarów bez wynagrodzenia pozostaje neutralne podatkowo.

Art. 12 DziałKultU stanowi, że organizator działalności kulturalnej ( w tym wypadku Gmina (`(...)`)) zapewnia instytucji kultury środki niezbędne do rozpoczęcia i prowadzenia działalności kulturalnej oraz do utrzymania obiektu, w którym ta działalność jest prowadzona. Ustawa ta jednak nie precyzuje w jakiej formie ma nastąpić przekazanie majątku lub umożliwienie jej korzystania z należących do gminy nieruchomości. W związku z tym, w wyniku wykładni systemowej, należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1990 ze zm., dalej zwana: "GospNierU"). Art. 56 w związku z art. 51 ust. 2 GospNierU stanowią, że wyposażenie samorządowej osoby prawnej polega na przeniesieniu prawa własności nieruchomości, oddaniu jej nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste, użytkowanie, w tym użytkowanie nieodpłatne, użyczenie lub trwały zarząd. Wprawdzie art. 51 ust. 1 GospNierU zawiera sformułowanie, że wyposażenie samorządowej osoby prawnej w nieruchomości niezbędne do prowadzenia jej działalności powinno nastąpić z dniem utworzenia tej osoby, aczkolwiek brak jest podstaw do przyjęcia, zwłaszcza w powiązaniu z art. 12 DziałKultU, że nie jest możliwe wyposażenie tego podmiotu w nieruchomości na analogicznych zasadach w terminie późniejszym. Z brzmienia powołanego wyżej art. 51 ust. 2 GospNierU wynika, że wyposażenie gminnej instytucji kultury w nieruchomości służące spełnianiu przez nią celów statutowych może nastąpić w formach wskazanych w tym przepisie (za wyjątkiem jednak trwałego zarządu, który jest ustanawiany na rzecz jednostek organizacyjnych gminy nie posiadających osobowości prawnej, a nie jak w tym przypadku na rzecz gminnej osoby prawnej). Wybór jednej z tych form nie wyklucza możliwości zastosowania później innej formy, w jakiej następuje wyposażenie w nieruchomość, byleby forma ta mieściła się w zakresie zastosowania ww. przepisu.

Reasumując, Gmina zamierza zgodnie z przepisami ww. ustaw uregulować kwestię wyposażenia Zespołu Placówek Kultury w majątek, poprzez przekazanie na rzecz własnej instytucji kultury w drodze darowizny nieruchomości zabudowanej budynkiem, w którym instytucja ta posiada swoją siedzibę i wykorzystuje tę nieruchomość do prowadzenia celów statutowych.

Mając na względzie fakt, że poniesione przez Gminę w roku 2010 wydatki na polepszenie budynku, mającego być przedmiotem darowizny, przekroczyły 30% wartości początkowej, od których Gmina nie posiadała prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, Wnioskodawca w konsekwencji stoi na stanowisku, że czynność darowizny przedmiotowej nieruchomości nie będzie implikowała konieczność zapłaty przez Gminę podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem, zgodnie z powołanymi przepisami, grunt oraz budynki, budowle lub ich części spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Przez pojęcie „dostawy towarów”, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Interpretując zawarty w ww. artykule zwrot „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy podkreślić, że jest to czynność, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Uznaje się przy tym, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawo własności”. Istotny jest przede wszystkim aspekt ekonomiczny, a nie prawny transakcji, w ramach której podatnik przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania towarami jak właściciel. Akcent sformułowanej definicji położony został głównie na podkreślenie przeniesienia ekonomicznego władztwa nad rzeczą w taki sposób, aby nabywca mógł nią dysponować podobnie jak właściciel.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 ustawy oraz – w przypadku świadczenia usług – w art. 8 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy, rzez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych, z wyjątkiem przekazania towarów spełniających warunki do uznania ich za prezenty o małej wartości lub próbki. Natomiast zużycie towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy dokonywane jest na rzecz podmiotów i na cele wymienione w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, pod warunkiem, że przysługiwało prawo do odliczania podatku naliczonego.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Omawiany przepis jest odpowiednikiem art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, poz. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym, za dostawę towarów uznaje się wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy wskazać, że konieczność implementacji przepisów prawa wspólnotowego do prawa krajowego wymusiła na ustawodawcy odrębne określenie statusu organów władzy publicznej.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Zatem Gmina, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku VAT.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Gmina jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Gmina jest wyposażona w osobowość prawną i posiada zdolność do czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 18 ust. 1 DziałKultU, zgodnie z uchwałą nr Rady Miejskiej został powołany Zespół Placówek Kultury w wyniku połączenia Miejsko-Gminnego Ośrodka Kultury z Biblioteką Publiczną.

Zespół Placówek Kultury został wpisany w dniu 28 grudnia 2000 r. do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez Burmistrza (`(...)`). Z chwilą wpisu do rejestru, zgodnie

z art. 14 ust. 1 DziałKultU, podmiot ten uzyskał osobowość prawną i rozpoczął swą statutową działalność. Nabycie osobowości prawnej przez Zespół Placówek Kultury spowodowało powstanie odrębnego od gminy podmiotu prawa, który zgodnie z art. 27 ust.1 DziałKultU, prowadzi samodzielnie gospodarkę finansową z własnym majątkiem, środkami trwałymi, samodzielnie gospodarującą w ramach posiadanych środków. W świetle powyższego Zespół Placówek Kultury posiada status samorządowej osoby prawnej.

Zgodnie z wolą ustawodawcy wyrażoną w art. 18 ust. ust. 2 pkt 9 lit. "h" SamGminU, Rada Miejska podejmując uchwałę o utworzeniu gminnej jednostki organizacyjnej zobligowana była do wyposażenia jej w majątek. Do roku 2011 Zespół Placówek Kultury, nie został jednak wyposażony w jakikolwiek tytuł prawny do przedmiotowej nieruchomości.

W roku 2010 Gmina dokonała ulepszenia części własnego budynku użytkowanego jako szkoła – gimnazjum, których wartość ulepszeń była większa niż 30% wartości początkowej tego budynku (wartość początkowa: (…) zł, wartość ulepszeń (…) zł). Wydatki poniesione na ulepszenia dotyczyły przebudowy części ówczesnego gimnazjum na dom kultury i opracowania niezbędnej dokumentacji technicznej i kosztorysowej). Gmina nie miała przy tym możliwości odliczenia podatku VAT od poczynionych wydatków w tym budynku, gdyż nie prowadziła w nim działalności opodatkowanej. W roku 2011 Zespół Placówek Kultury przeniósł swą siedzibę do owego zmodernizowanego budynku. W ślad za przeniesieniem siedziby Zespołu Placówek Kultury, Rada Miejska podjęła uchwałę nadając nowe brzmienie statutu instytucji kultury, jednakże nie wyposażyła jej w majątek w postaci nieruchomości, co nastąpiło wbrew ww. art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. "h" SamGminU. Obecnie zespół Placówek Kultury korzysta z tego budynku na podstawie umowy użyczenia zawartej 10 stycznia 2011 r.

Działająca na terenie gminy instytucja kultury utrzymuje się głownie z dotacji, którą otrzymuje każdego roku z budżetu gminy. Zespół Placówek Kultury jest podatnikiem zwolnionym z VAT z racji wysokości obrotów, które nie przekraczają kwoty, o której mowa w art. 113 ustawy o VAT. Obecnie, w związku z planowanym rozwojem Zespołu Placówek Kultury i zapewnieniem możliwości ubiegania się przez instytucję kultury o różnego rodzaju granty, w szczególności dotyczące sfinansowania projektowanej adaptacji części zajmowanego przez samorządową instytucję kultury budynku z przeznaczeniem na bibliotekę miejską, Gmina planuje uregulować zaniedbania powstałe przy podejmowaniu ww. uchwał przez Radę Miejską i dookreślić kwestię pierwotnego wyposażenia w majątek własnej instytucji kultury. Nastąpić to ma poprzez wydzielenie geodezyjne zajmowanego nieprzerwanie od roku 2011 przez instytucję kultury budynku wraz z gruntem niezbędnym do jego użytkowania, a następnie dokonanie aktem notarialnym darowizny nieruchomości przy na rzecz Zespołu Placówek Kultury.

Siedziba Zespołu Placówek Kultury, mająca być przedmiotem przekazania na rzecz instytucji kultury, powstała w roku 2010 wskutek przebudowy budynku ówczesnego gimnazjum z przeznaczeniem na dom kultury. Pierwotnie, budynek został wybudowany przez Gminę na nieruchomości stanowiącej jej własność w oparciu o pozwolenie na budowę. Prawo własności gruntu pod ww. budynkiem Gminy nabyła od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej na podstawie umów sprzedaży. Nabycie przez Gminę nieruchomości zostało wykonane w ramach czynności nieopodatkowanej podatkiem VAT. Po zatwierdzeniu podziału nieruchomości, instytucji kultury zostanie przekazana cześć działki zajęta pod jej siedzibę, w której prowadzona jest działalność statutowa tej instytucji. Gminie nie przysługiwało przy nabyciu ww. nieruchomości prawo do odliczenia podatku, z tej racji, że Gmina nie prowadziła na nieruchomości działalności opodatkowanej.

Gminie nie przysługiwało w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków poczynionych na ulepszenie budynku w roku 2010, z racji tego, że nie prowadziła w tym budynku działalności opodatkowanej podatkiem VAT. Gmina przez cały okres użytkowania nieruchomości mającej być przedmiotem darowizny na rzecz instytucji kultury wykorzystywała przedmiotową nieruchomość na cele działalności zwolnionej od podatku VAT, tj. działalności kulturalnej, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy . Gmina w roku 2010 poniosła nakłady na ulepszenie własnej nieruchomości – budynku dawnego gimnazjum, których wartość ulepszeń była większa niż 30% wartości początkowej tego budynku (wartość początkowa budynku (…) zł., wartość dokonanych ulepszeń (…) zł). Wydatki te były ponoszone wyłącznie przez Gminę (`(...)`) . Wskutek dokonanych ulepszeń budynek został oddany do użytkowania z przeznaczeniem na prowadzenie działalności przez instytucję kultury, na podstawie pozwolenia na użytkowanie obiektu udzielonego przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w decyzji z dnia (…) r. nr (…). Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od ww. wydatków. Po roku 2010 Gmina nie ponosiła już nakładów na ulepszenia. W odniesieniu do nieruchomości, która ma zostać przekazana instytucji kultury, Gminie (`(...)`) nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wytworzenia tego towaru lub jego części składowych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy w związku z wyposażeniem Zespołu Placówek Kultury w majątek (nieruchomość) Gmina będzie miała obowiązek zapłaty podatku VAT od ww. czynności.

Wskazać należy, że stosownie do treści art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, ze zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Jak wynika z powyższego, darowizna jest umową cywilnoprawną, cechującą się nieodpłatnością oraz przysporzeniem majątkowym tylko jednej ze stron umowy.

Mając na względzie powołane przepisy wskazać należy, że planowana czynność darowizny nieruchomości będących własnością Gminy na rzecz gminnych samorządowych instytucji kultury, co do zasady mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, wskazanych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Powyższe wynika z faktu, że czynność ta jest czynnością cywilnoprawną, która za przedmiot będzie miała – w świetle art. 2 pkt 6 ustawy – towary, i w wyniku której nastąpi przeniesienie prawa do rozporządzania nieruchomościami jak właściciel.

Jednakże z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawcy nie przysługiwało w całości ani w części prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia/wytworzenia/ulepszenia nieruchomości będącej przedmiotem darowizny na rzecz Zespołu Placówek Kultury, gdyż – jak wskazał Wnioskodawca – Gminie nie przysługiwało przy nabyciu ww. nieruchomości prawo do odliczenia podatku, z tej racji, że Gmina nie prowadziła na nieruchomości działalności opodatkowanej. Gminie nie przysługiwało w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków poczynionych na ulepszenie budynku w roku 2010, z racji tego, że nie prowadziła w tym budynku działalności opodatkowanej podatkiem VAT. Po roku 2010 Gmina nie ponosiła już nakładów na ulepszenia. W odniesieniu do nieruchomości, która ma zostać przekazana instytucji kultury, Gminie (`(...)`) nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wytworzenia tego towaru lub jego części składowych. Gmina przez cały okres użytkowania nieruchomości mającej być przedmiotem darowizny na rzecz instytucji kultury wykorzystywała przedmiotową nieruchomość na cele działalności zwolnionej podatku VAT, tj. działalności kulturalnej, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT.

Zatem w analizowanej sprawie nie zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 7 ust. 2 ustawy, dające podstawę do uznania nieodpłatnego przekazania towarów (nieruchomości zabudowanej) za czynność zrównaną z odpłatną dostawą towarów.

Podsumowując, darowizna opisanego we wniosku majątku (nieruchomości) na rzecz instytucji kultury, tj. Zespołu Placówek Kultury w (`(...)`), przy nabyciu/wytworzeniu/ulepszeniu którego nie przysługiwało Gminie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości ani w części, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji Gmina nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku od towarów i usług od tej czynności.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.