0111-KDIB3-3.4012.539.2021.2.MS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 w związku z art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 października 2021 r. (data wpływu 5 października 2021 r.) uzupełnionym pismem z 10 listopada 2021 r. (data wpływu 10 listopada 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT (podatek od towarów i usług) od wydatków związanych z realizacją opisanego we wniosku zadania inwestycyjnego współfinansowanego ze środków europejskich - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 października 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z realizacją opisanego we wniosku zadania inwestycyjnego współfinansowanego ze środków europejskich.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z 10 listopada 2021 r. (data wpływu 10 listopada 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie do uzupełnienia wniosku z 29 października 2021 r. znak 0111-KDIB3-3.4012.539.2021.1.MS.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Gmina) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

Z dniem 1 stycznia 2017 r. podjął łączne (scentralizowane) rozliczenie VAT wraz ze wszystkimi jednostkami po dokonaniu centralizacji rozliczeń VAT.

Wnioskodawca przystąpił do realizacji projektu pn.: „…” współfinasowanego ze środków zewnętrznych tj. ze środków europejskich w wysokości 85% oraz 15% środków własnych Wnioskodawcy. Projekt jest realizowany w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa … na lata 2014-2020 dla osi priorytetowej: IV. Efektywność energetyczna, odnawialne źródła energii i gospodarka niskoemisyjna dla działania: 4.3. Efektywność energetyczna i odnawialne źródła energii w infrastrukturze publicznej i mieszkaniowej dla poddziałania: 4.3.1. Efektywność energetyczna i odnawialne źródła energii w infrastrukturze publicznej i mieszkaniowej - ZIT.

Modernizacja budynku położonego przy ul. …, … polegać będzie na głębokiej termomodernizacji budynku komunalnego, wielorodzinnego, polegającej na dociepleniu przegród budowlanych, wymianie stolarki okiennej i drzwiowej, likwidacji istniejących źródeł ciepła na indywidualne źródła gazowe.

Faktury VAT za wykonane roboty, usługi i dostawy związane z realizacja projektu będą wystawiane na Wnioskodawcę, który będzie z tego tytułu ponosił wszelkie wydatki.

Beneficjentem projektu jest Wnioskodawca - jednostka samorządu terytorialnego, która będzie odpowiedzialna za realizację projektu i utrzymanie powstałej infrastruktury. Budynkiem zarządza Zakład Gospodarki Mieszkaniowej w …, który jako gminna jednostka organizacyjna realizuje zadania w zakresie zarządzania mieszkaniowym zasobem Gminy.

W modernizowanym budynku znajdują się 2 lokale użytkowe. Wnioskodawca ma możliwość częściowego odzyskania podatku VAT w związku z realizacją przedmiotowego projektu. Zgodnie z ustawą o VAT Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, ale tylko w zakresie umów cywilnoprawnych. Realizacja projektu częściowo będzie podlegać czynnościom opodatkowanym przez wzgląd na powierzchnię przeznaczoną pod wynajem na działalność gospodarczą tj. 59 m2. Całkowita powierzchnia użytkowa wynosi 462,51 m2. Procentowy udział wynajmowanych lokali mieszkalnych wynosi: 87,2435190590474% i ta wartość jest zwolniona z opodatkowania VAT zgodnie z art. 43 pkt 1 ust. 36 ustawy o podatku od towarów i usług. Gmina … nabywając towary i usługi w celu realizacji ww. operacji nie nabędzie ich do działalności gospodarczej i tym samym nie będzie działać w charakterze podatnika podatku VAT oraz art. 86 ust. 1 ww. ustawy. Podatek VAT będzie kwalifikowany jedynie w 87,2435190590474% (część mieszkalna), pozostała część podatku VAT w wysokości 12,7564809409526% stanowi koszt niekwalifikowany.

W ramach wydatków kwalifikowanych projektu Gmina … otrzymała dofinansowanie na wydatki objęte zasadami pomocy de minimis na podstawie Rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 19 marca 2015 r. w sprawie udzielenia pomocy de minimis w ramach regionalnych programów operacyjnych na lata 2014-2020 w kwocie 67.225,67 zł.

Realizacja projektu stanowi zadanie własne gminy na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 i 7 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym.

Wnioskodawca posiada możliwość odrębnego przyporządkowania kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT i czynnościami zwolnionymi od podatku VAT.

Prewspółczynnik na rok 2021 dla Zakładu Gospodarki Mieszkaniowej w … ustalony zgodnie z art. 86 ustalony zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług wynosi 68%.

Prewspółczynnik na rok 2021 dla Zakładu Gospodarki Mieszkaniowej w … ustalony zgodnie z art. 86 ustalony zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług wynosi 68%.

Proporcja na rok 2021 dla Zakładu Gospodarki Mieszkaniowej w … ustalona zgodnie z art. 90 ust. 2 -9a ustawy o podatku od towarów i usług wynosi 18%.

Proporcja na rok 2021 dla Zakładu Gospodarki Mieszkaniowej w … ustalony zgodnie z art. 90 ust. 2 - 9a ustawy o podatku od towarów i usług wynosi 18%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy istnieje możliwość odliczenia podatku VAT od wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę w związku z realizacją opisanego we wniosku zadania inwestycyjnego współfinansowanego ze środków europejskich?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie przysługuje mu prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Artykuł 86 ust. 1 ustawy o podatku od towaru i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz.U. z 2021 r. poz. 685 z późn.zm.) określa, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W modernizowanym budynku znajdują się 2 lokale użytkowe. Wnioskodawca ma możliwość częściowego odzyskania podatku VAT w związku z realizacją przedmiotowego projektu. Zgodnie z ustawą o VAT Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, ale tylko w zakresie umów cywilnoprawnych. Realizacja projektu częściowo będzie podlegać czynnościom opodatkowanym przez wzgląd na powierzchnię przeznaczoną pod wynajem na działalność gospodarczą tj. 59 m2. Całkowita powierzchnia użytkowa wynosi 462,51 m2. Procentowy udział wynajmowanych lokali mieszkalnych wynosi: 87,2435190590474% i ta wartość jest zwolniona z opodatkowania VAT zgodnie z art. 43 pkt 1 ust. 36 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nabywając towary i usługi w celu realizacji ww. operacji nie nabędzie ich do działalności gospodarczej i tym samym nie będzie działać w charakterze podatnika podatku VAT oraz art. 86 ust. 1 ww. ustawy. Podatek VAT będzie kwalifikowany jedynie w 87,2435190590474% (część mieszkalna), pozostała część podatku VAT w wysokości 12,7564809409526% stanowi koszt niekwalifikowany.

W ramach wydatków kwalifikowanych projektu Wnioskodawca otrzymał dofinansowanie na wydatki objęte zasadami pomocy de minimis na podstawie Rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 19 marca 2015 r. w sprawie udzielenia pomocy de minimis w ramach regionalnych programów operacyjnych na lata 2014-2020 w kwocie 67.225,67 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a. nabycia towarów i usług,

b. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Według art. 88 ust. 4 ustawy – obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Tak skonstruowana zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

W niniejszej sprawie, Gmina w odniesieniu do czynności będących przedmiotem wniosku, które wykorzystywane są do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz do czynności zwolnionych od podatku VAT, nie działa jako organ władzy publicznej. W analizowanym przypadku Gmina, w związku z faktem wykorzystywania efektów przedmiotowego projektu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej, tj. do czynności opodatkowanych i zwolnionych, występuje w roli podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. W konsekwencji Gmina nie może skorzystać z wyłączenia, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy.

Generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają w sposób technicznoprawny regulacje zawarte w art. 90 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

W myśl art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Przepis art. 90 ust. 4 ustawy stanowi, że proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

W świetle art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Zgodnie z art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;

2. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Jak stanowi art. 90 ust. 8 ustawy, podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30.000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

W oparciu o art. 90 ust. 9 ustawy, przepis ust. 8 stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna.

Przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku (art. 90 ust. 9a ustawy).

Jak stanowi art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

a. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;

b. nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Z uregulowań zawartych w art. 90 ustawy wynika, że podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich przyporządkowania do określonych rodzajów czynności, uprawniających do odliczenia podatku naliczonego oraz nieuprawniających do odliczenia.

Mając na uwadze powyższe, obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, czy podatek wynikający z otrzymanych faktur związany jest z czynnościami opodatkowanymi czy też zwolnionymi - czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności zwolnionych od podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca realizuje projekt pn. „…”. W modernizowanym budynku znajdują się lokale mieszkalne oraz 2 lokale użytkowe. Całkowita powierzchnia użytkowa budynku wynosi 462,51 m2 w tym lokale użytkowe to 59 m2.

Procentowy udział lokali mieszkalnych wynosi: 87,2435190590474% a lokali użytkowych 12,7564809409526%.

- w przypadku lokali mieszkalnych do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 pkt 1 ust. 36 ustawy,

- w przypadku lokali użytkowych do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Na pytanie Organu „Czy Gmina ma obiektywną możliwość odrębnego przyporządkowania kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT i z czynnościami zwolnionymi od podatku VAT?” Wnioskodawca wskazał, że posiada możliwość odrębnego przyporządkowania kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT i z czynnościami zwolnionymi od podatku VAT. Przy czym z opisu sprawy wynika, że przedmiotowego wyodrębnienia Wnioskodawca dokonuje w oparciu o proporcję ustaloną z uwzględnienie procentowego udziału powierzchni mieszkalnej i powierzchni użytkowej budynku w ogólnej powierzchni modernizowanego budynku.

Wnioskodawca wskazał, że wydatki związane z realizacją projektu rozlicza proporcjonalnie w odniesieniu do powierzchni mieszkalnej i użytkowej budynku. Podatek VAT będzie kwalifikowany jedynie w 87,2435190590474% (część mieszkalna), pozostała część podatku VAT w wysokości 12,7564809409526% stanowi koszt niekwalifikowany.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z realizacją opisanego we wniosku zadania inwestycyjnego współfinansowanego ze środków europejskich.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że w okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawca działa w charakterze podatnika. Przedstawiony we wniosku opis sprawy jednoznacznie wskazuje, że modernizowany budynek wielorodzinny przy ul. Aptecznej 14 wykorzystywany jest w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

W odniesieniu do prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z modernizacją w ramach projektu pn.: „…” budynku, w których są lokale mieszkalne oraz 2 lokale użytkowe, należy w podkreślić, że w pierwszej kolejności, na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy, Wnioskodawca ma obowiązek dokonania bezpośredniej alokacji podatku naliczonego, tj. wyodrębnienia kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

Natomiast w przypadku, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie kwot podatku naliczonego (tj. przypisanie konkretnych kwot podatku naliczonego), związanego wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną, Wnioskodawca powinien dokonywać odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie wskazanych towarów i usług w oparciu o proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy.

Należy zauważyć, że w rozpatrywanej sprawie wydatki związane z realizacją projektu dotyczącego budynku mieszkalnego, w którym znajdują się lokale użytkowe, związane są zarówno z czynnościami opodatkowanymi, jak i czynnościami zwolnionymi od podatku od towarów i usług. Wnioskodawca wskazał, że w projekcie wydatki rozliczane są proporcjonalnie i część wydatków stanowią wydatki związane z czynnościami opodatkowanymi (wydatki niekwalifikowalne). Wartości robót kwalifikowalnych i niekwalifikowalnych jest rozliczana proporcjonalnie do powierzchni użytkowej w budynku lub do powierzchni mieszkalnej budynku.

Z powyższego wynika, że ww. wydatków Wnioskodawca nie może przypisać wprost odrębnie do czynności opodatkowanych i odrębnie do czynności zwolnionych od VAT.

Podkreślić należy, że w przypadku odliczenia podatku naliczonego według proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy, przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują jedną metodę rozliczania podatku naliczonego, tj. według obrotu (art. 90 ust. 3 ustawy).

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz elementy stanu sprawy stwierdzić należy, że wskazanego przez Wnioskodawcę sposobu wyodrębnienia podatku od towarów i usług polegającego na przypisaniu poszczególnych kosztów do czynności zwolnionych oraz opodatkowanych w oparciu o metodę szacunkową (a taką jest podział kosztów w oparciu o kryterium powierzchni), nie przewidują przepisy art. 90 ustawy.

Skoro więc Wnioskodawca wskazuje na możliwość przyporządkowania według powierzchni, na co wprost wskazuje przedstawiony opis sprawy, to oznacza to, że w istocie nie jest w stanie określić jaka część podatku naliczonego jest bezpośrednio związana ze sprzedażą opodatkowaną.

W konsekwencji powyższego, w sytuacji, gdy Wnioskodawca nie ma możliwości przypisania wydatków wyłącznie do czynności opodatkowanych, czy zwolnionych, wtedy z uwagi na wykorzystywanie nabytych towarów i usług do tzw. „celów mieszanych”, zastosowanie mają przepisy art. 90 ustawy.

Zatem skoro efekty projektu jednocześnie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych i zwolnionych od podatku, a Wnioskodawca nie ma możliwości odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, Wnioskodawca jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku, zgodnie z art. 90 ust. 2 i 3 ustawy.

Wobec powyższego, w związku z realizacją projektu pn.: „…” w odniesieniu do budynku mieszkalnego, w których są lokale mieszkalne oraz 2 lokale użytkowe, wykorzystywanego zarówno do czynności opodatkowanych, jak i zwolnionych, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z uwzględnieniem proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i 3 ustawy.

Zatem, oceniając stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać je za nieprawidłowe. Wnioskodawcy przysługuje bowiem prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją wskazanego we wniosku projektu z uwzględnieniem proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i 3 ustawy a nie jak wskazał Wnioskodawca w oparciu o kryterium powierzchni.

Należy nadmienić, że kryterium kwalifikowalności wydatków w ramach rozliczeń dotyczących wykorzystywanych środków pomocowych Unii Europejskiej (w tym kwalifikowalności podatku od towarów i usług), nie jest zagadnieniem regulowanym przez przepisy prawa podatkowego. Określenie kryteriów kwalifikowalności wydatków objętych dofinansowaniem w ramach programu operacyjnego, zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2021 r., poz. 1057), należy do zadań instytucji zarządzającej, która na podstawie art. 25 ust. 1 ww. ustawy, odpowiada za prawidłową realizację programu operacyjnego. W związku z powyższym nie zajęto stanowiska w tej sprawie.

Ponadto Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zadanego pytania w zakresie stwierdzenia „Czy istnieje możliwość odliczenia podatku VAT od wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę w związku z realizacją opisanego we wniosku zadania inwestycyjnego współfinansowanego ze środków europejskich?”) Wnioskodawcy. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawca, w treści składanego wniosku, kształtuje jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być rozpatrzone – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych - art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193, ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.