0111-KDIB3-3.4012.490.2021.2.MAZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 lipca 2021 r. (data wpływu – 3 września 2021 r.), uzupełnionym pismem z 10 listopada 2021 r. (data wpływu – 15 listopada 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do zastosowania w eksporcie towarów stawki podatku w wysokości 0% na podstawie otrzymanego od firmy kurierskiej dokumentu „Proof of Export” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 września 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do zastosowania w eksporcie towarów stawki podatku w wysokości 0% na podstawie otrzymanego od firmy kurierskiej dokumentu „Proof of Export”. Wniosek został uzupełniony pismem z 10 listopada 2021 r. (data wpływu – 15 listopada 2021 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 2 listopada 2021 r., znak: 0111-KDIB3-3.4012.490.2021.1.MAZ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka (dalej także jako: „Wnioskodawca”) dokonała wywozu towarów do Wielkiej Brytanii za pośrednictwem firmy kurierskiej. Spółka wystawiła fakturę sprzedaży na towary podlegające wywozowi, w stosunku do których została zastosowana stawka podatku VAT (podatek od towarów i usług) w wysokości 0%.

Spółka udzieliła również pełnomocnictwa firmie kurierskiej do dokonania w jej imieniu zgłoszenia do odprawy celnej towarów widniejących na fakturze sprzedaży. Miejscem dokonania odprawy celnej przez firmę kurierską był urząd celny w Holandii. Jako potwierdzenie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej Spółka otrzymała od kuriera dokument „Proof of Export”, który zawiera informację o miejscu i dacie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

W uzupełnieniu wniosku z 10 listopada 2021 r., odpowiadając na zadane przez Organ pytania, Spółka wskazała, że:

1. Tak, kurier XX. Po drodze są przeładunki, ale wszystko w ramach usługi realizowanej przez XX, od drzwi do drzwi.

[Powyższa informacja stanowi odpowiedź na pytanie Organu: Czy dostawa towarów Spółki do Wielkiej Brytanii rozpoczyna się na terytorium Polski i jest realizowana w ramach transportu o nieprzerwanym charakterze?]

2. Wnioskodawca posiada informację z trackingu XX, że paczka dojechała i w jakim dniu.

Ponadto Wnioskodawca załączył (przykład) podpisaną przez odbiorcę fakturę eksportową nr `(...)` z adnotacją klienta na fakturze : „Potwierdzam, że towary wymienione na fakturze nr `(...)` zostały odebrane na terenie Wielkiej Brytanii”.

3. Proof of Export zawiera:

- numer MRN (numer zaświadczenia potwierdzającego procedurę wywozu),

- numer LRN (lokalny numer referencyjny - tranzytowy),

- numer listu przewozowego XX (tracking) i datę nadania paczki (Commercial reference),

- numer UC wyjścia z UE (Export Office, Exit Office),

- datę zwolnienia (Release date),

- datę wyjścia (Exit date).

4. Na dokumencie Proof of Export podany jest numer UC, który dokonał odprawy celnej eksportowej.

5. Dokument Proof of Export odwołuje się do konkretnej paczki XX. Na dokumencie podany jest numer paczki (tracking number) i data nadania. Do każdej paczki XX przypisana jest faktura eksportowa z danego dnia i dla danego odbiorcy. Identyfikacja możliwa po dacie i adresie odbiorcy. Dane te są na fakturze i na etykiecie paczki XX.

6. Dokument Proof of Export, dotyczący dostawy towarów wg faktury sprzedaży nr `(...)` Wnioskodawca otrzymał po terminie złożenia deklaracji podatkowej za czerwiec 2021 r. Z uwagi na niejasność przepisów w sprawie możliwości zastosowania stawki 0% na podstawie otrzymanego dokumentu Proof of Export, Spółka wykazała tę dostawę w JPK za miesiąc lipiec 2021 r., w pozycjach dotyczących dostawy towarów oraz świadczenia usług na terytorium Polski, a wartość brutto faktury sprzedaży nr `(...)` została opodatkowana metodą „w stu” i naliczony został podatek od towarów i usług wg stawki właściwej dla danego towaru lub usługi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy otrzymany od firmy kurierskiej dokument „Proof of Export”, który zawiera informację o miejscu i dacie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, uprawniał Spółkę do zastosowania stawki podatku od towarów i usług w wysokości 0%?

Zdaniem Wnioskodawcy, przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

a) dostawcę lub na jego rzecz, lub

b) nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

- jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Stawka podatku VAT w eksporcie wynosi 0%, pod warunkiem jednak, że podatnik posiada, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty.

Przepisy ustawy o VAT wprost określają jaki dokument potwierdza wywóz towaru poza terytorium UE (art. 41 ust. 6a ustawy o VAT). Jest nim w szczególności:

1. dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu,

2. dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność,

3. zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny.

Z uwagi na to, iż w zależności od państwa, w którym nastąpi objęcie procedurą wywozu, mogą występować różne dokumenty, zaproponowany został katalog otwarty dokumentów, które mogą potwierdzać wywóz towarów poza UE. Umożliwia to stosowanie stawki 0% również w sytuacji, gdyby w innych państwach funkcjonowały zgodnie z przepisami tam obowiązującymi inne niż wymienione w tym przepisie dokumenty potwierdzające wywóz towarów poza terytorium UE.

Za dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty, w rozumieniu ww. przepisów, należy uznać elektroniczny komunikat IE-599 przesłany przez urząd celny wywozu.

Informacje na temat wywozu przesyłek w ramach obrotu kurierskiego możemy odnaleźć na stronie Ministerstwa Finansów www.podatki.gov.pl, w broszurze „Materiał informacyjny dotyczący problematyki wyprowadzenia i wywozu oraz systemu ECS (AES) w kontekście zmian wynikających z wdrożenia Unijnego Kodeksu Celnego”. W treści tego opracowania wyjaśniono, iż:

„(`(...)`) W obrocie realizowanym przez operatorów innych niż operator wyznaczony, o którym mowa w ustawie - Prawo pocztowe, czyli przez operatorów kurierskich mają zastosowanie określone poniżej zasady.

Przesyłki z korespondencją (art. 1 pkt 26 RD - rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/2446 z dnia 28 lipca 2015 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 w odniesieniu do szczegółowych zasad dotyczących niektórych przepisów unijnego kodeksu celnego; Dz.Urz. UE L nr 343/1 - przypis redakcji) uznaje się za zgłoszone do wywozu lub powrotnego wywozu z chwilą opuszczenia przez nie obszaru celnego UE (art. 141 ust. 2 RD) (`(...)`)”.

Eksport może być także potwierdzany za pomocą innych dowodów, niż te które zostały wymienione w art. 41 ust. 6a ustawy. Są tam wymienione tylko przykładowe dokumenty, co oznacza, że podatnik może posłużyć się alternatywnymi dowodami, które w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości potwierdzają wywóz towarów poza UE. Potwierdzają to również organy podatkowe, czego przykładem mogą być interpretacje indywidualne Dyrektora KIS: z dnia 13 sierpnia 2018 r., nr 0112-KDIL1-3.4012.388.2018.2.PR; z dnia 26 czerwca 2018 r., nr 0114-KDIP1-2.4012.275.2018.1.IG; z dnia 22 stycznia 2019 r., nr 0114-KDIP1-2.4012.779. 2018.1.KT, a także z dnia 13 listopada 2020 r., nr 0112-KDIL1-3.4012.352.2020.2.JK.

Spółka stoi na stanowisku, że otrzymany od firmy kurierskiej dokument „Proof of export”, spełnia wymogi ustawy o VAT w zakresie dokumentowania wywozu towarów w ramach eksportu i uprawnia do zastosowania stawki VAT 0% do dokonanej dostawy. Firma kurierska, z usług której skorzystała spółka, przesyła bowiem dokument „Proof of export”, zawierający informacje na temat miejsca i daty dokonania wywozu towarów poza terytorium UE.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy, w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r., poz. 685, ze zm.; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów na terytorium kraju;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Jak stanowi art. 2 pkt 1 ustawy, przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Natomiast przez państwo członkowskie rozumie się państwo członkowskie Unii Europejskiej – art. 2 pkt 2 ustawy.

W myśl art. 2 pkt 3 ustawy, przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się przez terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii - art. 2 pkt 6 ustawy.

Jak stanowi art. 2 pkt 8 ustawy, przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

a) dostawcę lub na jego rzecz, lub

b) nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

- jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Przez sprzedaż – stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0% – art. 41 ust. 4 ustawy.

Stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej – art. 41 ust. 6 ustawy.

Jak stanowi art. 41 ust. 6a ustawy, dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

1. dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu;

2. dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;

3. zgłoszenie wywozowe na piśmie utrwalonym w postaci papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny [pkt 3 w wersji obowiązującej od 5 października 2021 r., zmienionej na podstawie art. 101 pkt 5 ustawy z dnia 18 listopada 2020 r. o doręczeniach elektronicznych (Dz.U. z 2020 r., poz. 2320, ze zm.) – przypis Organu].

Do 5 października 2021 r. art. 41 ust. 6a pkt 3 ustawy stanowił, że dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny.

Zgodnie z art. 41 ust. 7 ustawy, jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju.

Przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu – art. 41 ust. 8 ustawy.

Jak stanowi art. 41 ust. 9 ustawy, otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej w terminie późniejszym niż określony w ust. 6 i 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument.

Zauważyć należy, że aby uznać daną czynność za eksport towarów muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

· ma miejsce dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni) lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (eksport pośredni),

· wywóz towarów musi być potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Tylko zatem wywóz towarów, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Unii Europejskiej znajdują się na terytorium kraju, stanowi eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegający opodatkowaniu w Polsce.

Należy w tym miejscu zwrócić uwagę na orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w uchwale z dnia 25 czerwca 2012 r., sygn. akt I FPS 3/12, wypowiedział się w kwestii eksportu towarów: „(…) Dla zastosowania przez podatnika stawki 0% w Polsce z tytułu eksportu towaru konieczne jest, aby miejscem dostawy tej czynności była Polska, co wymaga wykazania, że wywóz tego towaru poza obszar Unii Europejskiej następuje – stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. – w ramach transportu, który rozpoczął się na terytorium Polski, w wykonaniu czynności określonej w art. 7 ustawy. Zgłoszenie towaru do procedury wywozu towarów, o której mowa w art. 161 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, w krajowym urzędzie celnym należy traktować jako niewątpliwy dowód rozpoczęcia takiego transportu na terytorium Polski, niemający jednak charakteru wyłącznego”.

W uchwale tej stwierdzono również, że „(…) w sytuacji gdy eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. (art. 146 w zw. z art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE), stanowi wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Wspólnoty znajdują się na terytorium kraju, oznacza to, że wywóz tych towarów z kraju poza obszar Unii Europejskiej powinien nastąpić w ramach transportu (wysyłki) zasadniczo o nieprzerwanym charakterze. Dla przybliżenia charakteru takiego transportu przydatne może być sięgnięcie do normy art. 83 ust. 3 pkt 1 lit. a u.p.t.u., stanowiącej, że przez usługi transportu międzynarodowego rozumie się przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej. W sytuacji gdy transport towaru z Polski zostanie przerwany na terytorium innego kraju unijnego i ponownie podjęty w okolicznościach wskazujących, że miejscem jego rozpoczęcia, w celu wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, jest tenże inny kraj unijny, brak podstaw do stwierdzenia, że eksport tych towarów nastąpił z terytorium Polski. Oznacza to, że w przypadku gdy towar jest transportowany (wysyłany, przemieszczany) z Polski do innego państwa członkowskiego z pominięciem procedury wywozu i tam rozładowany i magazynowany (składowany poza składem celnym), po czym dopiero z tego kraju transportowany (wysyłany) – po zgłoszeniu w nim tegoż towaru do wywozu poza terytorium Unii Europejskiej – nie ma podstaw do stwierdzenia, że wywóz tego towaru poza terytorium Wspólnoty nastąpił z terytorium Polski, gdyż miejscem świadczenia takiej dostawy eksportowej, w rozumieniu art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. (art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE), nie jest w takiej sytuacji Polska, lecz tenże kraj unijny, w którym znajdują się eksportowane towary w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy poza terytorium Unii Europejskiej. Nie są zatem w tym przypadku spełnione przesłanki do stwierdzenia eksportu takiego towaru w Polsce, a tym samym do stosowania z tego tytułu stawki 0%”.

Z powyższego nie wynika jednak, że podlegający eksportowi towar musi opuścić terytorium Unii Europejskiej za pośrednictwem krajowego organu celnego, gdyż może to nastąpić poprzez każdy unijny urząd celny, lecz niezbędnym jest, aby transport (wysyłka) tego towaru, przed opuszczeniem terytorium Unii Europejskiej, rozpoczął się na terytorium Polski oraz istotne jest, aby transport miał nieprzerwany charakter. Przy czym nie chodzi tutaj o aspekt fizyczny tego transportu, czyli o to aby transportu dokonywał np. tylko jeden podmiot (np. spedytor) czy też towar nie mógł być przeładowany czy chwilowo składowany. Istotne jest, aby przeznaczeniem nadanego towaru było tylko jego wywiezienie z terytorium Unii Europejskiej.

Przepisy ustawy nie wskazują wprost na dokument, którego posiadanie stanowi warunek konieczny zastosowania stawki 0%. W art. 41 ust. 6a ustawy ustawodawca posługuje się sformułowaniem „w szczególności” co prowadzi do wniosku, że przewidziany w tym przepisie katalog jest otwarty, a wymienione w nim dokumenty stanowią jedynie przykłady dokumentów uznanych za dowód potwierdzający dostawę i wywóz towaru poza granice UE. Wskazany przepis został dodany do ustawy z dniem 1 kwietnia 2013 r. W uzasadnieniu projektu do ustawy nowelizującej wskazano, że zmieniany art. 41 ust. 6a ustawy określa otwarty katalog dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza Unię Europejską, o których mowa w ust. 6 tego artykułu. Z uwagi na to, iż w zależności od państwa, w którym nastąpi objęcie procedurą wywozu, mogą występować różne dokumenty, zaproponowany został katalog otwarty dokumentów, które mogą potwierdzać wywóz towarów poza UE. Umożliwi to stosowanie stawki 0% również w sytuacji, gdyby w innych państwach funkcjonowały zgodnie z przepisami tam obowiązującymi inne niż wymienione w tym przepisie dokumenty potwierdzające wywóz towarów poza terytorium UE (druk nr 805, Sejm RP VII kadencji, dostęp pod adresem: http://www.sejm.gov.pl).

Podatnik dla wykazania eksportu może posłużyć się każdym dokumentem, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Podatnik powinien więc posiadać w swojej dokumentacji dowód wiarygodny i potwierdzający faktyczne dokonanie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, z którego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, że dokonał wywozu towarów do Wielkiej Brytanii za pośrednictwem firmy kurierskiej. Spółka wystawiła fakturę, stosując stawkę podatku VAT w wysokości 0%. Spółka udzieliła również pełnomocnictwa firmie kurierskiej do dokonania w jej imieniu zgłoszenia do odprawy celnej towarów, widniejących na fakturze sprzedaży. Miejscem dokonania odprawy celnej był urząd celny w Holandii. Jako potwierdzenie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej Spółka otrzymała od kuriera dokument „Proof of Export”, który zawiera informację o miejscu i dacie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Dostawa towarów Spółki do Wielkiej Brytanii rozpoczyna się na terytorium Polski i jest realizowana w ramach transportu o nieprzerwanym charakterze – wszystko w ramach usługi realizowanej przez XX („od drzwi do drzwi” z uwzględnieniem przeładunków). Wnioskodawca posiada informację z trackingu XX, że paczka dojechała i w jakim dniu. Z kolei faktura eksportowa zawiera adnotację klienta z potwierdzeniem, że wymienione na fakturze towary zostały odebrane na terenie Wielkiej Brytanii. Dokument „Proof of Export” zawiera: numer MRN (numer zaświadczenia potwierdzającego procedurę wywozu); numer LRN (lokalny numer referencyjny - tranzytowy); numer listu przewozowego XX i datę nadania paczki; numer UC wyjścia z UE; datę zwolnienia, datę wyjścia. Na dokumencie „Proof of Export” podany jest numer UC, który dokonał odprawy celnej eksportowej. Dokument „Proof of Export” odwołuje się do konkretnej paczki XX. Na dokumencie podany jest numer paczki i data nadania. Do każdej paczki XX przypisana jest faktura eksportowa z danego dnia i dla danego odbiorcy. Identyfikacja jest możliwa po dacie i adresie odbiorcy. Dane te są na fakturze i na etykiecie paczki XX. Dokument „Proof of Export”, dotyczący dostawy towarów wg faktury sprzedaży nr `(...)`, Wnioskodawca otrzymał po terminie złożenia deklaracji podatkowej za czerwiec 2021 r. Z uwagi na niejasność przepisów w sprawie możliwości zastosowania stawki 0% na podstawie otrzymanego dokumentu „Proof of Export”, Spółka wykazała tę dostawę w JPK za miesiąc lipiec 2021 r., w pozycjach dotyczących dostawy towarów oraz świadczenia usług na terytorium Polski, a wartość brutto faktury sprzedaży nr `(...)` została opodatkowana metodą „w stu” i naliczony został podatek od towarów i usług wg stawki właściwej dla danego towaru lub usługi.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy prawa Spółki do zastosowania w eksporcie towarów stawki podatku w wysokości 0%, na podstawie otrzymanego od firmy kurierskiej dokumentu „Proof of Export”, który zawiera informację o miejscu i dacie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego i obowiązujące przepisy prawa, w przedmiotowej sprawie, dla możliwości rozliczenia dostawy jako eksportu, konieczne jest, aby w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Unii Europejskiej towary znajdowały się na terytorium kraju, a transport, który rozpoczął się na terytorium Polski, miał nieprzerwany charakter, co też zostało przez Wnioskodawcę wskazane we wniosku. W takiej sytuacji dokumenty dotyczące wywozu towarów poza Unię Europejską mogą być potwierdzone przez każdy unijny urząd celny.

Zatem dokument „Proof of Export”, z którego – jak wskazał Wnioskodawca – wynika tożsamość towarów będących przedmiotem dostawy i wywozu poza terytorium Unii Europejskiej, pozwala na wykazywanie dokonanej sprzedaży jako eksportu towarów. Dokument „Proof of Export” odwołuje się do konkretnej paczki XX, do której jest przypisana faktura eksportowa. Poza tym dokument „Proof of Export” zawiera nr MRN, nr listu przewozowego XX i datę nadania paczki, nr urzędu celnego wyjścia poza Unię Europejską (urzędu dokonującego odprawy celnej eksportowej), daty zwolnienia i wyjścia. Poza tym Wnioskodawca posiada potwierdzenie klienta na fakturze, że towar został odebrany na terytorium Wielkiej Brytanii. Zatem tak opisany we wniosku dokument „Proof of Export”, otrzymany od firmy kurierskiej, uprawnia Spółkę do zastosowania stawki podatku w wysokości 0%, właściwej dla eksportu towarów na terytorium Wielkiej Brytanii.

Zastrzec przy tym należy, że zastosowanie stawki w wysokości 0% dla eksportu towarów możliwe jest tylko wówczas, gdy Wnioskodawca spełnia warunek określony w art. 41 ust. 6 ustawy – Spółka przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzyma dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej (w sprawie objętej niniejszym wnioskiem jest to dokument „Proof of Export”). W przypadku, gdy warunek określony w art. 41 ust. 6 ustawy nie zostanie spełniony, opodatkowanie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej następuje z uwzględnieniem przepisów wskazanych w art. 41 ust. 7-9 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Organ nie dokonywał oceny prawidłowości rozliczenia podatku w związku z fakturą nr `(...)`, ponieważ nie był to przedmiot wątpliwości Spółki zawartej w zadanym pytaniu. Ocena stanowiska Wnioskodawcy opiera się na opisie stanu faktycznego, w którym Spółka otrzymuje od firmy kurierskiej dokument „Proof of Export”, potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej i umożliwiający zastosowanie stawki podatku w wysokości 0% w przypadku otrzymania tego dokumentu przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy.

Organ zastrzega, że rozstrzygnięcie czy dokument, którym dysponuje Wnioskodawca rzeczywiście potwierdza dokonanie eksportu towarów może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ podatkowy, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej. Zauważyć bowiem należy, że postępowanie o wydanie interpretacji indywidualnej ma charakter szczególny, w ramach którego wykluczone jest prowadzenie postępowania dowodowego. Dlatego załączona do uzupełnienia wniosku z 10 listopada 2021 r. dokumentacja nie była przedmiotem jakiejkolwiek analizy Organu, a ocena stanowiska Wnioskodawcy została oparta wyłącznie o informacje zawarte bezpośrednio w treści wniosku.

Jak mianowicie stwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w wyroku z 23 maja 2017 r., sygn. akt I SA/Sz 338/17: „Postępowanie w sprawie wydawania interpretacji indywidualnych jest postępowaniem bowiem szczególnym, odrębnym, do którego nie mają bezpośredniego zastosowania inne (poza wskazanymi w ustawie) przepisy Ordynacji podatkowej, w szczególności nie jest postępowaniem dowodowym, które może być prowadzone jedynie w toku kontroli podatkowej czy postępowania podatkowego lub czynności sprawdzających”.

Ponadto Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko spraw będących przedmiotem wniosku (zadanego pytania) Wnioskodawcy. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawca, w treści składanego wniosku, kształtuje jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być rozpatrzone – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Odnosząc się do faktu, że na poparcie własnej argumentacji Wnioskodawca powołał się na funkcjonujące w obrocie prawnym interpretacje indywidualne, Organ pragnie zauważyć, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i odnoszą się wyłącznie do okoliczności przedstawionych w inicjujących te sprawy wnioskach. Podkreślenia w tym miejscu bowiem wymaga, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podmiotów w wyniku rozstrzygnięć, dotyczących konkretnych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych. Interpretacje indywidualne nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego, co oznacza, że należy je traktować indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 27 marca 2015 r. sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych - art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193, ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.