0111-KDIB3-3.4012.427.2021.2.MAZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 lipca 2021 r. (data wpływu – 6 sierpnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z 28 października 2021 r. (data wpływu – 3 listopada 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie:

- prawa Spółki do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jest prawidłowe;

- obowiązku wykazania transakcji w deklaracji VAT (podatek od towarów i usług)-UE jako transakcji trójstronnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 września 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie: prawa Spółki do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów;

obowiązku wykazania transakcji w deklaracji VAT-UE jako transakcji trójstronnej. Wniosek został uzupełniony pismem z 28 października 2021 r. (data wpływu – 3 listopada 2021 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 21 października 2021 r., znak: 0111-KDIB3-3. 4012.427.2021.1.MAZ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Firma (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Sprzedawca”) posiadająca siedzibę w Rzeczpospolitej Polskiej, zarejestrowana dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych, planuje dokonywać dostaw wewnątrzwspólnotowych na następujących zasadach:

1. Nabywcą towarów będzie firma z Unii Europejskiej posiadająca swoją siedzibę w innym kraju niż Rzeczpospolita Polska. Nabywca posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej (numer VIES), który zostanie podany na fakturze sprzedaży. Na nabywcę towarów będzie wystawiana faktura. Nabywca dokona również zapłaty za towar. Na wniosek nabywcy towar zostanie wysłany na adres innej firmy z Unii Europejskiej (dalej jako: „odbiorca”), posiadającej swoją siedzibę w innym kraju niż Rzeczpospolita Polska. Sprzedawcy nie będzie znany numer VIES odbiorcy towarów.

2. Nabywcą towarów będzie firma z Unii Europejskiej posiadająca swoją siedzibę w innym kraju niż Rzeczpospolita Polska. Nabywca posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej (numer VIES), który zostanie podany na fakturze sprzedaży. Na nabywcę towarów będzie wystawiana faktura. Nabywca dokona również zapłaty za towar. Na wniosek nabywcy towar zostanie wysłany na adres osoby fizycznej z Unii Europejskiej, nieprowadzącej działalności gospodarczej, posiadającej swoje miejsce zamieszkania w innym kraju niż Rzeczpospolita Polska. Osoba fizyczna nie jest zarejestrowana dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych.

W obydwu powyżej wymienionych przypadkach Sprzedawca będzie posiadał dokumentację uprawniającą do zastosowania stawki 0% w przypadku dostaw wewnątrzwspólnotowych, wymienioną w art. 42 ust. 1 pkt 2 oraz art. 42 ust. 3 lub 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca wypełni również obowiązek w zakresie terminowego złożenia informacji podsumowującej, zawierającej prawidłowe dane dotyczące dostawy wewnątrzwspólnotowej, a w przypadku niedopełnienia tego obowiązku wyjaśni należycie na piśmie to uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego, stosownie do art. 42 ust. 1a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, ze zm.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Sprzedawca ma prawo zastosowania stawki 0% w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej [opisanej w pkt 1]?

2. Czy Sprzedawca musi wykazać transakcję w deklaracji VAT-UE jako transakcję trójstronną [opisanej w pkt 1]?

3. Czy Sprzedawca ma prawo zastosowania stawki 0% w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej [opisanej w pkt 2]?

4. Czy Sprzedawca musi wykazać transakcję w deklaracji VAT-UE jako transakcję trójstronną [opisanej w pkt 2]?

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Sprzedawca ma prawo do zastosowania stawki 0% w zakresie opisanej dostawy wewnątrzwspólnotowej.

2. Sprzedawca nie wykazuje tej sprzedaży w deklaracji VAT-UE jako transakcji trójstronnej.

3. Sprzedawca ma prawo do zastosowania stawki 0% w zakresie opisanej dostawy wewnątrzwspólnotowej.

4. Sprzedawca nie wykazuje tej sprzedaży w deklaracji VAT-UE jako transakcji trójstronnej

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy, w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, jest w zakresie:

- prawa Spółki do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – prawidłowe;

- obowiązku wykazania transakcji w deklaracji VAT-UE jako transakcji trójstronnej – prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r., poz. 685, ze zm.; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów na terytorium kraju;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Jak stanowi art. 2 pkt 1 ustawy, przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Natomiast przez państwo członkowskie rozumie się państwo członkowskie Unii Europejskiej – art. 2 pkt 2 ustawy.

W myśl art. 2 pkt 3 ustawy, przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii - art. 2 pkt 6 ustawy.

Przez sprzedaż – stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;

4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika – art. 13 ust. 3 ustawy.

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7 – art. 13 ust. 6 ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy – art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W przypadku gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie – art. 22 ust. 2 ustawy.

W przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego, wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane wyłącznie dostawie dokonanej do podmiotu pośredniczącego – art. 22 ust. 2b ustawy.

W przypadku gdy podmiot pośredniczący przekazał swojemu dostawcy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane, wysyłkę lub transport przypisuje się wyłącznie dostawie dokonanej przez ten podmiot – art. 22 ust. 2c ustawy.

Przez podmiot pośredniczący, o którym mowa w ust. 2b i 2c, rozumie się innego niż pierwszy w kolejności dostawcę towarów, który wysyła lub transportuje towar samodzielnie albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz – art. 22 ust. 2d ustawy.

Jak stanowi art. 22 ust. 2e ustawy, w przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego albo z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego przez:

1. pierwszego dostawcę - wysyłkę lub transport przyporządkowuje się jego dostawie;

2. ostatniego nabywcę - wysyłkę lub transport przyporządkowuje się dostawie dokonanej do tego nabywcy.

Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku tzw. transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie przemieszczany jest tylko od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport), więc tylko w odniesieniu do jednej z transakcji można ustalić miejsce świadczenia w oparciu o art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy (dostawa ruchoma). W odniesieniu do pozostałych dostaw, którym nie można przypisać wysyłki (transportu), ustalenie miejsca świadczenia odbywa się jak dla towarów niewysyłanych, a więc według miejsca, w którym towary znajdowały się w momencie dostawy (dostawa nieruchoma).

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42 – art. 41 ust. 3 ustawy.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;

2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;

3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Stosownie do art. 42 ust. 1a ustawy, stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli:

1. podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1, lub

2. złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8

- chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

2. (uchylony),

3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

4. (uchylony)

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

W myśl art. 42 ust. 4 ustawy, w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

1. imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;

2. adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy;

3. określenie towarów i ich ilości;

4. potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

5. rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu - w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.

W opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowany dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych. Wnioskodawca planuje dokonywać transakcji dostawy towarów do nabywcy (firmy) mającego siedzibę w innym kraju Unii Europejskiej niż Polska. Nabywca posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który zostanie podany na fakturze sprzedaży. Faktura będzie wystawiana na nabywcę, który dokona zapłaty za towar. W pierwszym z przedstawionych wariantów dostawy, na wniosek nabywcy, towar zostanie wysłany na adres innej firmy z Unii Europejskiej, posiadającej swoją siedzibę w innym kraju niż Polska. W drugim wariancie, na wniosek nabywcy, towar zostanie wysłany na adres osoby fizycznej z Unii Europejskiej, nieprowadzącej działalności gospodarczej, posiadającej swoje miejsce zamieszkania w innym kraju niż Rzeczpospolita Polska.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą:

- prawa Spółki do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów;

- obowiązku wykazania transakcji w deklaracji VAT-UE jako transakcji trójstronnej.

Przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego okoliczności sprawy wskazują, że dojdzie w tym wypadku do transakcji łańcuchowych. W tej transakcji uczestniczyć będą w kolejności: Wnioskodawca, nabywca z innego kraju Unii Europejskiej niż Polska oraz – jako trzeci w łańcuchu podmiot – firma z Unii Europejskiej lub osoba fizyczna z Unii Europejskiej (nieprowadząca działalności gospodarczej). Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca będzie dokonywał dostawy towarów do nabywcy, natomiast sam transport (wysyłka) tych towarów – na wniosek nabywcy – będzie następował bezpośrednio do innego podmiotu na terytorium Unii Europejskiej (firmy lub osoby fizycznej).

Jednocześnie okoliczności sprawy nie wskazują, żeby wysyłka towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego była dokonywana przez ostatniego nabywcę (trzeci w łańcuchu podmiot, którym będzie firma lub osoba fizyczna z kraju Unii Europejskiej innego niż Polska). Nie znajdzie zatem w tym wypadku zastosowania art. 22 ust. 2e pkt 2 ustawy.

Przy tym z przedstawionych przez Spółkę okoliczności sprawy nie wynika, aby nabywca (podmiot pośredniczący) podał swojemu dostawcy (Wnioskodawcy) numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane, czyli przez Polskę. Oznacza to, że wysyłki towarów nie można przypisać wyłącznie dostawie dokonanej przez podmiot pośredniczący (nabywcę) do trzeciego w łańcuchu kontrahenta. Nie znajdzie w tym wypadku więc zastosowania art. 22 ust. 2c ustawy.

Zatem wysyłkę (transport) towarów należy przyporządkować dostawie Wnioskodawcy do nabywcy.

Wnioskodawca podał ponadto, że w obu wymienionych przypadkach, gdy transport towarów będzie dokonywany do firmy lub osoby fizycznej na terytorium innego kraju Unii Europejskiej niż Polska, Sprzedawca będzie posiadał dokumentację uprawniającą do zastosowania stawki 0% dla dostaw wewnątrzwspólnotowych, wymienioną w art. 42 ust. 1 pkt 2 oraz art. 42 ust. 3 lub 4 ustawy. Ponadto Wnioskodawca wypełni również obowiązek w zakresie terminowego złożenia informacji podsumowującej, zawierającej prawidłowe dane dotyczące dostawy wewnątrzwspólnotowej, a w przypadku niedopełnienia tego obowiązku wyjaśni należycie na piśmie to uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego, stosownie do art. 42 ust. 1a ustawy. Powyższe oznacza, że wypełniając prawidłowo obowiązki w zakresie dokumentacji dostawy oraz obowiązki sprawozdawcze, Wnioskodawca będzie miał prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Wskazać w tym miejscu należy, że w kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, od dnia 1 stycznia 2020 r., zastosowanie mają przepisy art. 45a rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz.Urz. UE L Nr 311 z 7.12.2018, s. 10; dalej jako: „rozporządzenie 2018/1912”). Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Domniemanie to stanowi, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały przemieszczone z Polski do innego kraju UE (dostawa może korzystać ze stawki 0%), jeżeli podatnik dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów posiadać będzie co najmniej dwa niebędące ze sobą w sprzeczności dowody, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem i niezależne od sprzedawcy i nabywcy.

Przy czym Organ pragnie zauważyć, że dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, dla zastosowania stawki 0% podatku VAT, od 1 stycznia 2020 r. Wnioskodawca powinien dążyć do gromadzenia takich dowodów dokumentujących tę dostawę, o których jest mowa w art. 45a rozporządzenia 2018/1912. Równocześnie niespełnienie warunków wprowadzonych art. 45a rozporządzenia 2018/1912, tj. brak zgromadzenia wymaganej tym przepisem dokumentacji, nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji Wnioskodawca musi udowodnić w inny sposób, zgodnie z przepisami ustawy o VAT, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań nr 1 i 3 należy uznać za prawidłowe.

Jak stanowi art. 102 ust. 1 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór informacji podsumowującej wraz z objaśnieniami co do sposobu jej wypełnienia, terminu i miejsca składania oraz wzór korekty informacji podsumowującej wraz z objaśnieniami co do sposobu jej wypełnienia, uwzględniając specyfikę wykonywania niektórych czynności oraz przepisy Unii Europejskiej.

Na podstawie powyższej delegacji ustawowej wydane zostało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 2020 r. w sprawie informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach i przemieszczeniach towarów w procedurze magazynu typu call-off stock (Dz.U. z 2020 r., poz. 1138, ze zm.; dalej jako: „rozporządzenie”). Jak wskazano w § 1 pkt 1 rozporządzenia, określa się wzór informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach i przemieszczeniach towarów w procedurze magazynu typu call-off stock, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia, oraz objaśnienia do tej informacji, stanowiące załącznik nr 2 do rozporządzenia.

W części C informacji podsumowującej (VAT-UE) należy wykazać informacje o wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów, także w zakresie transakcji trójstronnych (kolumna „d”). Jak wskazano w pkt 4 objaśnień do informacji podsumowującej, w części C, w kolumnie „d” należy zaznaczyć x dla tych pozycji, w stosunku do których ma zastosowanie procedura uproszczona, zgodnie z art. 135-138 ustawy, i podmiot wypełniający informację jest w tej procedurze drugim w kolejności podatnikiem.

Jak z powyżej przywołanych objaśnień do informacji podsumowującej wynika, do wykazania transakcji trójstronnej w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązany jest podmiot będący w procedurze uproszczonej drugim w kolejności podatnikiem. Niezbędne jest również, aby miała zastosowanie procedura uproszczona (zgodnie z art. 135-138 ustawy). Przy tym oba warunki muszą być spełnione łącznie, aby wystąpił obowiązek wykazania transakcji trójstronnej. Natomiast w niniejszej sprawie, jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca będzie pierwszym w kolejności podmiotem transakcji łączonej. W tej sytuacji nie ma potrzeby dokonywanie analizy, czy zaistnieje procedura uproszczona, zgodnie z art. 135-138 ustawy. Oznacza to, że Wnioskodawca nie będzie musiał wykazywać w informacji podsumowującej (VAT-UE) dokonywanej dostawy jako transakcji trójstronnej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań nr 2 i 4 należy uznać za prawidłowe.

Organ zastrzega, że rozstrzygnięcie czy dokumenty, którymi będzie dysponować Spółka, rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, może być stwierdzone jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ podatkowy, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Ponadto Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko spraw będących przedmiotem wniosku (zadanych pytań) Wnioskodawcy. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawca, w treści składanego wniosku, kształtuje jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniami wskazanymi we wniosku, nie mogą być rozpatrzone – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych - art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193, ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.