0111-KDIB3-2.4012.800.2021.1.AZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 października 2021 r. (data wpływu 11 października 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania wycofania z działalności gospodarczej lokalu użytkowego oraz braku obowiązku zwrotu odliczonego podatku naliczonego przy nabyciu gruntu i poniesionych nakładach – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

11 października 2021 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania wycofania z działalności gospodarczej lokalu użytkowego oraz braku obowiązku zwrotu odliczonego podatku naliczonego przy nabyciu gruntu i poniesionych nakładach.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą m.in. w zakresie budowy nieruchomości handlowych i dalszego ich długoterminowego wynajmu sieciom handlowym.

W roku 2017 Wnioskodawca zakupił grunt, który wprowadził do ewidencji środków trwałych, a następnie w roku 2018 pobudował na tym gruncie lokal handlowy. Z tytułu nabycia ww. gruntu oraz od nakładów poniesionych na budowę lokalu przysługiwało Wnioskodawcy całkowite odliczenie podatku od towarów i usług, z którego skorzystał.

Lokal ten od 2018 roku jest wynajmowany sieci handlowej , z tytułu wynajmu Wnioskodawca otrzymuje czynsz, od którego odprowadza podatek od towarów i usług.

Obecnie Wnioskodawca planuje wycofać ten lokal ze środków trwałych działalności gospodarczej i przekazać go do swojego majątku prywatnego (wspólnie z małżonką). Lokal ten dalej będzie wynajmowany sieci, a Wnioskodawca dalej jako czynny podatnik podatku od towarów i usług będę rozliczał ten podatek od czynszu najmu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wycofanie z działalności gospodarczej lokalu użytkowego spowoduje powstanie obowiązku podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, czy też zwrotu odliczonego wcześniej podatku przy nabyciu gruntu i poniesionych nakładach?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy wycofanie z działalności gospodarczej lokalu użytkowego nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, czy też zwrotu odliczonego wcześniej podatku przy nabyciu gruntu i poniesionych nakładach.

Najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT (podatek od towarów i usług) definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (umowa najmu ma długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych). Zatem, pomimo wycofania lokalu ze środków trwałych działalności gospodarczej pozostaje nadal podatnikiem VAT.

„Prywatny” najem nieruchomości niemieszkalnych to odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, i podlega opodatkowaniu VAT według podstawowej 23-proc. stawki. Wnioskodawca nie będzie korzystać ze zwolnienia podmiotowego, zamierza pozostać zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Natomiast przez odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju, stosownie do art. 7 ust. 2 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się również nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

- wszelkie inne darowizny - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym w stosunku do przedmiotowego lokalu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT nie znajdzie zastosowania. Lokal nie będzie bowiem wykorzystany na cele prywatne, lecz w związku z przeznaczeniem go do wynajmu będzie nadal przez Wnioskodawcę wykorzystywany do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu VAT.

Oddając w najem składniki majątku po ich wycofaniu z ewidencji środków trwałych Wnioskodawca nie traci statusu podatnika VAT w tym zakresie. Wynika to z tego, że oddanie przedmiotowego lokalu użytkowego w najem poza dotychczasową działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT de facto skutkować będzie wykonywaniem działalności gospodarczej (polegającej na wynajmie nieruchomości) oraz wykonywaniem czynności opodatkowanych VAT (usługi najmu lokali niemieszkalnych). Stanowisko to potwierdza praktyka organów podatkowych (por. interpretację Izby Skarbowej w Warszawie z 30 grudnia 2014 r.. IPPP2/443-936/14-5/DG; interpretację Izby Skarbowej w Poznaniu z 12 listopada 2014 r., ILPP1/443-705/14-5/NS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.) opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z powołanego przepisu wynika, że opodatkowaniu VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Natomiast zużycie towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy dokonywane jest na rzecz podmiotów i na cele wymienione w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, pod warunkiem, że przysługiwało prawo do odliczania podatku naliczonego.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (…).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała temu podatkowi musi być wykonana przez podatnika, w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą m.in. w zakresie budowy nieruchomości handlowych i dalszego ich długoterminowego wynajmu sieciom handlowym. W roku 2017 Wnioskodawca zakupił grunt, który wprowadzi do ewidencji środków trwałych, a następnie w roku 2018 pobudował na tym gruncie lokal handlowy. Z tytułu nabycia ww. gruntu oraz od nakładów poniesionych na budowę lokalu przysługiwało Wnioskodawcy całkowite odliczenie podatku od towarów i usług, z którego skorzystał. Lokal ten od 2018 roku jest wynajmowany sieci handlowej, z tytułu wynajmu Wnioskodawca otrzymuje czynsz, od którego odprowadza podatek od towarów i usług. Obecnie Wnioskodawca planuje wycofać ten lokal ze środków trwałych działalności gospodarczej i przekazać go do swojego majątku prywatnego (wspólnie z małżonką). Lokal ten dalej będzie wynajmowany sieci, a Wnioskodawca dalej jako czynny podatnik podatku od towarów i usług będę rozliczał ten podatek od czynszu najmu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku opodatkowania podatkiem VAT czynności wycofania lokalu użytkowego z ewidencji środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej i przeznaczenia go do celów najmu prywatnego oraz obowiązku zwrotu odliczonego podatku naliczonego przy nabyciu gruntu i poniesionych nakładach.

Aby odpowiedzieć na wątpliwości Wnioskodawcy należy na wstępie ustalić jakie konsekwencje w podatku VAT spowoduje wycofanie lokalu użytkowego z ewidencji środków trwałych i przeznaczenie go do celów najmu prywatnego.

Na podstawie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, przy czym - jak wynika z § 2 tego samego artykułu – czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

A zatem wynajem lokalu oznacza, że spełniona jest przesłanka, wynikająca z art. 8 ust. 1 ustawy pozwalająca uznać taką czynność za świadczenie usługi podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Ponieważ lokal jest wykorzystany przez Wnioskodawcę w sposób ciągły dla celów zarobkowych to oznacza, że jego najem odbywa się w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Dla celów podatku VAT nie ma znaczenia okoliczność, że lokal zostanie przez Wnioskodawcę wycofany z ewidencji środków trwałych. Wynajmując przedmiotowy lokal Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Oznacza to, że w przedmiotowej sprawie nie będzie miał zastosowania art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, ponieważ dla celów podatku VAT nie nastąpi przekazanie towaru na cele osobiste Wnioskodawcy.

Natomiast odnosząc się do obowiązku zwrotu podatku naliczonego należy zauważyć, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Obok tego mieć należy na uwadze to, że wykorzystanie towarów i usług do wykonywania określonych czynności (opodatkowanych i zwolnionych od podatku bądź niepodlegających opodatkowaniu w ogóle) może ulegać zmianom w czasie, a tym samym zmianom ulega również uprawnienie do odliczenia podatku naliczonego.

W rozpatrywanej sprawie, Wnioskodawca po wycofaniu lokalu do majątku osobistego nadal będzie wykorzystywał go do czynności opodatkowanych, tym samym nie ulegnie zmianie sposób wykorzystania lokalu, a w konsekwencji nie zmieni się również uprawnienie do odliczenia podatku i Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku zwrotu podatku naliczonego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści

.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.