0111-KDIB3-2.4012.631.2021.3.EJU

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 sierpnia 2021 r. (data wpływu 12 sierpnia 2021 r.), uzupełniony pismem z 30 sierpnia 2021 r. (data wpływu 30 sierpnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia części podatku VAT (podatek od towarów i usług) naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki poniesione w ramach inwestycji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

12 sierpnia 2021 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia części podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki poniesione w ramach inwestycji. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 30 sierpnia 2021 r. (data wpływu 30 sierpnia 2021 r.). oraz pismem z 15 października 2021 r. (data wpływu 15 października 2021 r. ) będącym odpowiedzią na wezwanie organu z 14 października 2021 r., nr 0111-KDIB3-2.4012.631.2021.1.EJU

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny:

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Gmina rozpoczęła realizację inwestycji polegającą na przebudowie budynku dworca PKP i budowie parkingu. Na realizację tej inwestycji Gmina uzyskała dofinansowanie w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 (RPO) z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego. Całkowita wartość projektu wynosi `(...)`zł. Dofinansowanie z UE nie większe niż `(...)` zł. Całkowite wydatki kwalifikowane ww. projektu wynoszą `(...)` zł. VAT w całości stanowi koszt niekwalifikowany.

Inwestycja ta jest zadaniem własnym służącym wzmocnieniu kolejowych regionalnych przewozów pasażerskich, w celu zwiększenia dostępności przestrzennej ośrodków pracy, edukacji oraz usług społecznych.

Realizacja inwestycji przyczyni się do wykorzystania niskoemisyjnego transportu zbiorowego.

W ramach inwestycji zaplanowano przebudowę budynku dworca kolejowego w celu przywrócenia mu pierwotnej funkcji związanej z obsługą ruchu pasażerskiego na kolei w zakresie przystosowanym do współczesnych potrzeb oraz wymagań wdrożenia systemu „…”, budowę parkingu, w ramach którego wyodrębnione zostaną 23 miejsca postojowe dla samochodów osobowych (w tym 2 spośród nich przewidziane są dla pojazdów osób niepełnosprawnych) oraz zagospodarowanie terenu wokół dworca.

Pomieszczenia budynku dworca przeznaczone będą dla podróżnych i udostępnione im, co ułatwi oczekiwanie na pociąg. W budynku dworca kolejowego wydzielone zostanie pomieszczenie na bufet z zapleczem i toaletą, które zostanie oddane w dzierżawę.

Nabyte na potrzeby projektu towary i usługi będą udokumentowane fakturami VAT wystawionymi na Gminę.

Gmina nie ma możliwości bezpośredniego powiązania i przypisania podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług związanych z realizacją inwestycji dotyczącą pomieszczenia bufetu.

Zadanie to jest realizowane w systemie projektuj-buduj. Zawarta umowa na realizację zadania jest kompleksowa tzn. obejmuje zarówno budynek jak i całe otoczenie budynku, w tym budowę parkingu i rozliczana jest ryczałtowo. W związku z czym nie ma możliwości jednoznacznego rozdzielenia kosztów realizacji inwestycji i wydzielenia kosztów związanych z budynkiem dworca PKP.

W uzupełnieniu Wnioskodawca podał, że:

Gmina zamierza wykorzystywać powstała infrastrukturę do czynności niepodlegających opodatkowana podatkiem VAT oraz czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Gmina realizowaną inwestycję, polegająca na przebudowie budynku dworca PKP i budowie parkingu będzie wykorzystywać w głównej mierze do wykonywania zadań własnych, niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w ramach i na podstawie obowiązującego prawa. W budynku dworca zostanie wydzielony lokal pod bufet, który stanie się przedmiotem dzierżawy. Dzierżawa ta realizowana na podstawie umowy cywilnoprawnej, będzie klasyfikowana jako czynność opodatkowana podatkiem VAT.

Gmina nie ma możliwości wyodrębnienia wydatków związanych wyłącznie z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Gmina nie ma możliwości bezpośredniego powiązania i przypisania podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług związanych z realizacją inwestycji dotyczącą pomieszczenia bufetu. Zadanie to jest realizowane w systemie projektuj i buduj. Zawarta umowa na realizację zadania jest kompleksowa tzn. obejmuje zarówno budynek jak i całe otoczenie budynku, w tym budowę parkingu i rozliczana jest ryczałtowo. W związku z czym nie ma możliwości jednoznacznego rozdzielenia kosztów realizacji inwestycji i wydzielenie kosztów związanych z częścią budynku dworca PKP, która zostanie oddane w dzierżawę pod bufet.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Gminie przysługuje prawo do odliczenia części podatku VAT naliczonego wykazanego w fakturach dokumentujących poniesione wydatki na realizację inwestycji polegającej na przebudowie dworca PKP i budowie parkingu przy zastosowaniu prewspółczynnika?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Gminie przysługuje prawo do odliczenia części podatku VAT wykazanego w fakturach dokumentujących poniesione wydatki na realizację inwestycji polegającej na przebudowie dworca PKP i budowie parkingu przy zastosowaniu prewspółczynnika.

Uzasadnienie stanowiska Gminy:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, to znaczy odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Gmina działając jako organ władzy publicznej wykonuje swoje zadania, w zakresie transportu zbiorowego, na rzecz mieszkańców Gminy zgodnie z art. 1 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, według którego do zadań własnych gminy w zakresie publicznego transportu zbiorowego należy budowa, przebudowa i remont przystanków komunikacyjnych oraz dworców, których właścicielem lub zarządzającym jest gmina. Charakter wydatków w przedmiotowym projekcie wskazuje, iż głównym celem Gminy jest wykorzystanie ich do wykonywania zadań własnych, niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w ramach i na podstawie obowiązującego prawa. Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania całościowego obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie będą wykorzystywane do czynności podatkowych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych lub niepodlegających podatkowi VAT.

W myśl art. 15 ust. 1, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Pod pojęciem działalności gospodarczej, należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, jak również działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły w celach zarobkowych. Należy zwrócić uwagę, iż w myśl art. 15 ust. 6, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 7 ww. ustawy do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty obejmujących m.in. sprawy dotyczące lokalnego transportu zbiorowego.

Z powołanych przepisów wynika, iż jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku VAT jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, czyli są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej – np. czynności sprzedaży, zamiany, wynajmu czy dzierżawy.

Zgodnie z przywołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust 1 ustawy o podatku od towarów i usług, uwarunkowane jest związkiem pomiędzy nabyciem towarów i usług a wykorzystaniem ich do czynności opodatkowanych.

Zgodnie z art. 90 ustawy jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Warunek uprawniający do odliczenia został spełniony więc w części dotyczącej wyodrębnionego w budynku dworca pomieszczenia na bufet, które to pomieszczenie zostanie oddane w dzierżawę.

Zatem skoro efekty przedmiotowej inwestycji będą miały częściowy związek z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT, Gmina będzie miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją ww. inwestycji przy zastosowaniu prewspółczynnika.

Reasumując, w ocenie Gminy będzie ona miała prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych na realizację przedmiotowego projektu przy zastosowaniu prewspółczynnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a. nabycia towarów i usług,

b. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Należy pokreślić, że wyrażoną w cytowanym art. 86 ust. 1 ustawy o VAT generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 86 ust. 2a-2h.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”.

Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle wskazanych regulacji, organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy są wyłączone z kręgu podatników podatku od towarów i usług, wyłącznie przy wykonywaniu czynności nałożonych przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane. Jest to wyłączenie podmiotowo-przedmiotowe. Organy te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywania czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału, stanowi więc charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenia usług podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2021 r., poz. 1372) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszelkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego, a także lokalnego transportu zbiorowego (art. 7 ust. 1 pkt 2 i 4 ww. ustawy).

W tym miejscu należy przywołać również przepisy ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2021 r., poz. 1371).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, organizatorem publicznego transportu zbiorowego, zwanym dalej „organizatorem”, właściwym ze względu na obszar działania lub zasięg przewozów, jest gmina:

a. na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w gminnych przewozach pasażerskich,

b. której powierzono zadanie organizacji publicznego transportu zbiorowego na mocy porozumienia między gminami – na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w gminnych przewozach pasażerskich, na obszarze gmin, które zawarły porozumienie.

Na mocy art. 8 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, do zadań organizatora należy:

1. planowanie rozwoju transportu,

2. organizowanie publicznego transportu zbiorowego,

3. zarządzanie publicznym transportem zbiorowym.

W myśl art. 15 ust. 1 pkt 3 i pkt 6 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, organizowanie publicznego transportu zbiorowego polega w szczególności na:

– zapewnieniu odpowiednich warunków funkcjonowania publicznego transportu zbiorowego, w szczególności w zakresie:

a. standardów dotyczących przystanków komunikacyjnych oraz dworców,

b. korzystania z przystanków komunikacyjnych oraz dworców,

c. funkcjonowania zintegrowanych węzłów przesiadkowych,

d. funkcjonowania zintegrowanego systemu taryfowo-biletowego,

e. systemu informacji dla pasażera (pkt 3),

f określeniu przystanków komunikacyjnych i dworców, których właścicielem lub zarządzającym jest jednostka samorządu terytorialnego, udostępnianych dla operatorów i przewoźników oraz warunków i zasad korzystania z tych obiektów (pkt 6).

Z kolei art. 15 ust. 2 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym stanowi, że określenie przystanków komunikacyjnych i dworców oraz warunków i zasad korzystania, o których mowa w ust. 1 pkt 6, następuje w drodze uchwały podjętej przez właściwy organ danej jednostki samorządu terytorialnego.

Zgodnie z art. 18 ww. ustawy, do zadań własnych gminy w zakresie publicznego transportu zbiorowego należą budowa, przebudowa i remont:

1. przystanków komunikacyjnych oraz dworców, których właścicielem lub zarządzającym jest gmina;

2. wiat przystankowych lub innych budynków służących pasażerom, posadowionych na miejscu przeznaczonym do wsiadania i wysiadania pasażerów lub przylegających do tego miejsca, usytuowanych w pasie drogowym dróg publicznych bez względu na kategorię tych dróg.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina rozpoczęła realizację inwestycji polegającą na przebudowie budynku dworca PKP i budowie parkingu. W ramach inwestycji zaplanowano przebudowę budynku dworca kolejowego w zakresie przystosowanym do współczesnych potrzeb oraz wymagań wdrożenia systemu „…”, budowę parkingu, w ramach którego wyodrębnione zostaną 23 miejsca postojowe dla samochodów osobowych oraz zagospodarowanie terenu wokół dworca. Pomieszczenia budynku dworca przeznaczone będą dla podróżnych i udostępnione im, co ułatwi oczekiwanie na pociąg. W budynku dworca kolejowego wydzielone zostanie pomieszczenie na bufet z zapleczem i toaletą, które zostanie oddane w dzierżawę.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do częściowego odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione z tytułu realizacji inwestycji.

Z przywołanych na wstępie przepisów prawa wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

W celu odliczenia podatku naliczonego, w pierwszej kolejności podatnik winien przyporządkować ponoszone wydatki do poszczególnych rodzajów działalności (opodatkowanej, zwolnionej i niepodlegającej opodatkowaniu). W przypadku zakupów bezpośrednio związanych z działalnością opodatkowaną, podatnik, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, odlicza podatek naliczony w całości, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności zwolnionych od podatku VAT lub niepodlegających temu podatkowi.

Natomiast w sytuacji, gdy przyporządkowanie ponoszonych wydatków do poszczególnych rodzajów działalności nie jest możliwe, a wydatki służą zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, podatnik winien ustalić proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a. Ponadto w przypadku wystąpienia w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy również czynności zwolnionych od podatku, celem obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu zastosowanie znajdzie proporcja, o której mowa w art. 90 ustawy.

Z wniosku wynika, że infrastruktura powstała w ramach projektu głównie związana jest z wykonywaniem zadań własnych, niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednocześnie efekty przedmiotowej inwestycji będą miały częściowy związek z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT (dzierżawa wydzielonego pomieszczenia dworca na bufet). Gmina nie ma możliwości bezpośredniego powiązania i przypisania podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług związanych z realizacją inwestycji dotyczącą pomieszczenia bufetu. Zadanie to jest realizowane w systemie projektuj-buduj. Zawarta umowa na realizację zadania jest kompleksowa tzn. obejmuje zarówno budynek jak i całe otoczenie budynku, w tym budowę parkingu i rozliczana ryczałtowo. W związku z czym nie ma możliwości jednoznacznego rozdzielenia kosztów realizacji inwestycji i wydzielenia kosztów związanych z budynkiem dworca PKP.

Zgodnie z przywołanym wcześniej przepisem art. 86 ust. 2a ustawy, w sytuacji gdy podatnik nie jest w stanie przypisać towarów i usług w całości do działalności gospodarczej (nabywa towary i usługi wykorzystywane zarówno do celów działalności gospodarczej i działalności innej niż gospodarcza), dokonując odliczenia podatku naliczonego winien zastosować sposób określenia proporcji przewidziany w przepisach art. 86 ust. 2a-2h ustawy o VAT.

Zatem jak wynika z analizy przedstawionego opisu sprawy w kontekście obowiązujących przepisów prawa podatkowego Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do częściowego obniżenia kwot podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, tj. wyłącznie w zakresie, w jakim towary i usługi nabywane w związku z realizacją ww. inwestycji służą do wykonywania czynności opodatkowanych z zastosowaniem prewspółczynnika o którym mowa w art. 86 ust. 2a. Prawo to przysługuje Wnioskodawcy pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych wynikających z art. 88 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Należy zaznaczyć, że przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ustawy, znajdują zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. A zatem dotyczą czynności podlegających opodatkowaniu (opodatkowanych i zwolnionych). Z opisu sprawy nie wynika, aby infrastruktura objęta projektem wykorzystywana była przez Gminę do czynności zwolnionych od podatku VAT, zatem art. 90 ustawy nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.