0111-KDIB3-2.4012.622.2021.2.EJU

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 sierpnia 2021 r. (data wpływu 4 sierpnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z 11 października 2021 r. (data wpływu 11 października 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku VAT (podatek od towarów i usług) zawartego w fakturach dokumentujących wydatki związane ze zrealizowanym projektem pn. „…”– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

4 sierpnia 2021 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku VAT zawartego w fakturach dokumentujących wydatki związane ze zrealizowanym projektem pn. „…”. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 11 października 2021 r. (data wpływu 11 października 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie organu z 4 października 2021 r., nr 0111-KDIB3-2.4012.622.1.EJU.

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny:

Projekt „” ma charakter stricte promocyjny. Działania zaplanowane w ramach projektu przyczynią się do przezwyciężenia istniejących problemów w turystyce na przejawiają się:

- stworzeniem spójnej oferty atrakcji i usług, które będą mogły być sprzedawane w pakietach lub będą stanowić atrakcję „samą w sobie”;

- wypromowaniem w świadomości turystów krajowych i zagranicznych lokalnych produktów turystycznych,

- poprawą wizerunku i rozpoznawalności markowych produktów i Powiatu na mapie turystycznej Polski,

- podniesieniem poziomu zrozumienia i akceptacji dla turystów w świadomości mieszkańców regionu,

- wzmocnieniem tożsamości mieszkańców regionu i rozwoju oferty odwołującej się do bogactwa dziedzictwa kulturowego, kulinarnego i przyrodniczego,

- rozwojem oferty usług towarzyszących turyście poza miejscem jego stałego zamieszkania,

- konsolidacją działań promocyjnych podejmowanych przez różne instytucje i organizacje,

- zwiększeniem rozpoznawalności regionu na zewnątrz i w tym samym zwiększeniem szans na przyciągnięcie inwestycji, rozwój przedsiębiorczości lokalnej i poprawę sytuacji na lokalnym rynku pracy,

- identyfikacją silnych i słabych stron oraz szans i zagrożeń dla rozwoju rynku usług turystycznych,

- poprawą jakości obsługi poprzez rozszerzenie palety środków, rozszerzeniem zasięgu i szybkości oddziaływania systemu informacji turystycznej i promocji.

W ramach projektu realizowane są następujące działania:

1. Prasowa kampania reklamowa o zasięgu lokalnym, regionalnym, ogólnopolskim i zagranicznym obejmująca min. 30 wystąpień.

2. Ogólnopolska internetowa kampania promocyjna. Coraz szersze rzesze turystów właśnie w tym medium poszukują informacji o charakterze turystycznym.

3. Wykreowanie nowego produktu – „…”.

4. Modyfikacja istniejących produktów:

a. Turystyka

b. Turystyka

c. Żeglarstwo

d. Turystyka przyrodnicza

e. Dziedzictwo kulturowe

f. Architectura militaris

5. Organizacja „” – imprezy promujące kulinarne tradycje regionu.

6. Udział w 22 krajowych i 12 zagranicznych stoiskach targowych. Stoiska realizowane są we współdziałaniu z Regionalną Organizacją Turystyczną.

7. Przygotowanie i wydanie folderów promocyjnych:

a. „…”

b. „…”

c. „…”

d. „…”

e. „…”

f. „…”

8. Przygotowanie i wydanie Mapy Turystycznej Powiatu.

9. Opracowanie Strategii Promocji Turystycznej Powiatu na lata 2013-2020.

10. Zakup materiałów reklamowych.

11. Wykonanie tłumaczeń tekstów promocyjnych na potrzeby wydawnictw.

Zaproponowana paleta instrumentów promocji stanowi klasyczny zestaw zróżnicowanych form oddziaływania promocyjnego obejmujący najpotężniejszy nośnik reklamy, jakim jest współcześnie internet. Zakłada się, iż obecnie ok. 80% turystów krajowych planuje swój wypoczynek głównie w oparciu o wiedzę i informację znaleziona w internecie. Reklama prasowa to możliwość ukierunkowania terytorialnego i segmentowego, zwłaszcza przy wykorzystaniu tytułów branżowych. Dodatkowym atutem jest stosunkowo długi czas „życia” tej formy reklamy oraz możliwość zastosowania pomostów promocyjnych. Targi turystyczne to tradycyjna forma sprzedaży bezpośredniej dająca możliwość nawiązania bezpośredniego kontaktu z potencjalnym klientem. Materiały drukowane oraz gadżety reklamowe stanowią istotne dopełnienie działań targowych oraz niedozwolone narzędzie bieżącej pracy punktu informacji turystycznej.

Wszelkie towary i usługi wytworzone w ramach projektu nie służą czynnościom opodatkowanym, bowiem nie występuje jakakolwiek sprzedaż.

1. Projekt rozpoczął się 3 stycznia 2010 roku, zakończenie rzeczowe projektu nastąpiło 29 czerwca 2012 r. natomiast finansowe 31 lipca 2012 r.

2. Obecnie Centrum jest jednostką organizacyjną Powiatu scentralizowaną na potrzeby rozliczania podatku VAT od 1 stycznia 2017 r. natomiast jednostką organizacyjną Powiatu jest od 1 stycznia 2002 r.

3. Centrum przed centralizacją było czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT i posiadało NIP.

4. Projekt realizowany był w ramach zadań własnych, czyli promocja Powiatu.

5. Efekt realizowanego projektu nie był wykorzystywany przez Centrum. Projekt „…” miał charakter stricte promocyjny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Centrum przysługuje prawo do odzyskania podatku zawartego w wydatkach związanych ze zrealizowanym projektem wg stanu prawnego na dzień 12 lipca 2012 r. (tj. na koniec realizacji projektu). Powiat składa wniosek w związku z centralizacją podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Powiat wnioskuje o wydanie interpretacji w stosunku do Projektu promocyjnego „…” realizowanego w ramach działań publicznych wynikających z art. 4, ust.1 pkt 21 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz.U z 2001 r., Nr 142, poz.1592 t.j. z późn. zm.)., wg stanu prawnego na dzień 13 lipca 2012 r., dzień w którym zakończyła się faktyczna realizacja projektu.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie zadań realizowanych na podstawie odrębnych przepisów prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilno - prawnych. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że zrealizowany projekt mieści się w obszarze zadań własnych powiatu. Projekt zrealizowała jednostka organizacyjna powiatu - Centrum - czynny podatnik VAT (w ramach Powiatu) wyłącznie w obszarze wspomnianych umów cywilno - prawnych.

W związku z powyższym Centrum (Powiatowi) nie przysługiwało prawo do odliczenia bądź zwrotu podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z realizacją Projektu „”, realizowanego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007 - 2013 z dofinansowaniem środkami Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Rozpatrując kwestie poruszone we wniosku w pierwszej kolejności należy wskazać na art. 3 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 1454, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą z dnia 5 września 2016 r., zgodnie, z którym, jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana do podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r. Stosownie do art. 4 ustawy z dnia 5 września 2016 r., jednostka samorządu terytorialnego, której jednostki organizacyjne rozliczały się jako odrębni podatnicy wstępuje z dniem podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi we wszystkie przewidziane w przepisach dotyczących podatku prawa i obowiązki jednostek organizacyjnych.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że jednostka samorządu terytorialnego, której jednostki organizacyjne rozliczały się jako odrębni podatnicy, wstępuje z dniem podjęcia wspólnego rozliczania we wszystkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki swojej jednostki organizacyjnej, która przestała być wyodrębnionym podatnikiem – w zakresie w jakim dotyczą one podatku od towarów i usług. Wobec powyższego należy stwierdzić, że podatnikiem podatku VAT dla wszelkich czynności jest gmina/powiat. Zatem wszelkie czynności wykonywane przez jednostki organizacyjne gminy/powiatu na rzecz osób trzecich powinny być rozliczane przez jednostkę samorządu terytorialnego, która je utworzyła, a czynności dokonywane w ramach tych jednostek mają charakter wewnętrzny. Tym samym, rozliczenia podatku VAT (w tym obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony winny być dokonywane przez gminę/powiat, a nie jej jednostki organizacyjne.

Jak stanowi art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 5 września 2016 r., przez jednostkę organizacyjną rozumie się:

a) utworzone przez jednostkę samorządu terytorialnego samorządową jednostkę budżetową lub samorządowy zakład budżetowy;

b) urząd gminy, starostwo powiatowe, urząd marszałkowski.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r., poz. 780 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a) nabycia towarów i usług,

b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą prawa do odzyskania podatku VAT od wydatków związanych z realizacją projektu „…” wg stanu prawnego na dzień 12 lipca 2012 r.

Odnosząc się zatem do powyższego, powtórzyć należy, że zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności generujących podatek należny.

W analizowanej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie zostały spełnione. Z informacji zawartych we wniosku wynika bowiem, że nabyte towary i usługi oraz efekty projektu nie były wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Zatem z uwagi na niespełnienie podstawowej pozytywnej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, Centrum nie miało prawa do odliczenia kwot podatku VAT z tytułu realizacji zadania pn. „…”. Tym samym nie przysługiwało również prawo do zwrotu różnicy podatku VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego**,** za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.