0111-KDIB3-1.4012.811.2021.2.AB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 września 2021 r. (data wpływu 16 września 2021 r.), uzupełnionym pismem z 5 listopada 2021 r. (data wpływu 16 listopada 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 września 2021 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży działek.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 5 listopada 2021 r. (data wpływu 16 listopada 2021 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 2 listopada 2021 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.811.2021.1.AB

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, nieprowadzącym pozarolniczej działalności gospodarczej. Na mocy aktu poświadczenia dziedziczenia Wnioskodawca nabył nieruchomość gruntową w miejscowości (…), województwo (…), dla której wydano jeszcze przed nabyciem przez Wnioskodawcę decyzję o warunkach zabudowy. Po nabyciu w drodze spadku Wnioskodawca dokonał podziału działki na kilka mniejszych. Wnioskodawca zanosi się z zamiarem zbycia przedmiotowej nieruchomości i w tym celu złożył ofertę sprzedaży w biurze nieruchomości. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania sprzedaży nieruchomości podatkiem od towarów i usług.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

Ad. a.

Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług).

Ad. b.

Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży 15 działek.

Ad. c.

Sprzedawane działki to:

- działka o numerze 1,

- działka o numerze 2,

- działka o numerze 3

- działka o numerze 4,

- działka o numerze 5,

- działka o numerze 6,

- działka o numerze 7,

- działka o numerze 8,

- działka o numerze 9,

- działka o numerze 10,

- działka o numerze 11,

- działka o numerze 12,

- działka o numerze 13,

- działka o numerze 14,

- działka o numerze 15.

Jednakże z ostrożności procesowej Wnioskodawca wskazuje, że przedmiotem wniosku jest sprzedaż działki o numerze 9.

Ad. d.

Przedmiotem sprzedaży są nieruchomości gruntowe niezabudowane.

Ad. e.

Żadna z przedmiotowych działek nie jest nieruchomością zabudowaną.

Ad. f.

Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego skoro nabył przedmiotowe nieruchomości tytułem darmym.

Ad. g.

Zgodnie z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej działki były w posiadaniu Wnioskodawcy od momentu nabycia ich w drodze spadku. Nie była prowadzona na nich żadna działalność, w tym ani gospodarcza, ani rolnicza.

Ad. h.

Na żadnej z nieruchomości nie była prowadzona żadna działalność, w tym ani gospodarcza, ani rolnicza.

Ad. i.

Wnioskodawca nigdy nie był rolnikiem ryczałtowym.

Ad. j.

Na żadnej z nieruchomości nie była prowadzona żadna działalność, w tym ani gospodarcza, ani rolnicza.

Ad. k.

Na żadnej z nieruchomości nie była prowadzona żadna działalność, w tym ani gospodarcza, ani rolnicza.

Ad. l.

Na żadnej z nieruchomości nie była prowadzona żadna działalność, w tym ani gospodarcza, ani rolnicza, ani nie była przedmiotem umowy najmu/dzierżawy ani innej umowy o podobnym charakterze.

Ad. m.

Na pytanie tut. organu „Czy występowała Pani z wnioskiem o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla działek będących przedmiotem sprzedaży lub dla pierwotnej działki z której powstały działki przeznaczone do sprzedaży, jeśli tak to kiedy i w jakim celu (należy odnieść się do każdej działki osobno)? Wnioskodawca odpowiedział: Nie. Zgodnie z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym decyzja o warunkach zabudowy została wydana przed nabyciem przedmiotowej nieruchomości w drodze dziedziczenia.

Ad. n.

Na pytanie tut. organu: Czy wnosiła Pani o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla pierwotnej działki lub działek mających być przedmiotem sprzedaży jeśli tak to w jakim celu? Czy uzyskanie ww. decyzji przez Panią było konieczne, jeśli tak to dlaczego (należy odnieść się do każdej działki osobno)? Wnioskodawca odpowiedział: Nie. Zgodnie z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym decyzja o warunkach zabudowy została wydana przed nabyciem przedmiotowej nieruchomości w drodze dziedziczenia.

Ad. o.

Na pytanie tut. organu: Czy poczyniła Pani jakiekolwiek działania dotyczące zwiększenia wartości działek tj. dokonała ich uatrakcyjnienia np. wydzielenie lub budowa drogi, wyposażenie w urządzenia i sieci kanalizacji sanitarnej oraz energetyczne itp., jeśli tak to jakie, kiedy i w jakim celu (należy odnieść się do każdej działki osobno)? Wnioskodawca odpowiedział: Nie. Wnioskodawca dokonał jedynie wydzielenia działek.

Ad. p.

Wnioskodawca udzielił pełnomocnictwa swojemu synowi do działania w jej imieniu. Pełnomocnictwa udzielono w celu pomocy osobie starszej.

Ad. q.

Pełnomocnik, syn Wnioskodawcy, jest umocowany wyłączenie do występowania w jej imieniu przed notariuszem w celu sprzedaży przedmiotowych nieruchomości.

Ad. r.

Na pytanie tut. organu Czy Pani pełnomocnik przed dokonaniem sprzedaży działki będącej przedmiotem wniosku będzie:

- Składał w imieniu Pani jakiekolwiek wnioski? Jeśli tak to proszę jednoznacznie wskazać jakie i czego dotyczyły/będą dotyczyć?

- Występował o decyzje pozwolenia, lub inne pisma dotyczące sprzedawanej działki? Jeśli tak to proszę jednoznacznie wskazać jakie o czego dotyczą/będą dotyczyły?

Wnioskodawca odpowiedział: Nie. Pełnomocnik, syn Wnioskodawcy, jest umocowany wyłączenie do występowania w jego imieniu przed notariuszem w celu sprzedaży przedmiotowych nieruchomości.

Ad. s.

Wnioskodawca nie poczynił żadnych działań marketingowych. Wnioskodawca złożył jedynie ofertę sprzedaży w biurze nieruchomości. Takie działanie ma charakteru działania w charakterze profesjonalnym.

Ad. t.

Celem sprzedaży nieruchomości jest chęć uzyskania kapitału na realizacje własnego celu mieszkaniowego oraz przekazanie środków na realizację celów mieszkaniowych własnych dzieci.

Ad. u.

Wnioskodawca w 2019 r. dokonał sprzedaży nieruchomości niezabudowanej w postaci działki budowlanej położonej w miejscowości (…). Nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawcę we własnych celach mieszkaniowych 20 lat temu. Wnioskodawcy nie przysługiwało przy nabyciu prawo odliczenia podatku od towarów i usług. Ponadto Wnioskodawca nie dokonywał w ostatnim, mającym znaczenie dla niniejszej sprawy okresie żadnej innej sprzedaży nieruchomości. W związku z tym Wnioskodawca nie dokonywał rejestracji dla celów VAT. Środki nie zostały wydatkowane.

Ad. v.

Obecnie Wnioskodawca nie planuje w dającej się określić przyszłości sprzedaży żadnej nieruchomości poza przedmiotowymi nieruchomościami gruntowymi.

Ad. w.

Wnioskodawca środki te zamierza przeznaczyć na własne cele mieszkaniowe i cele mieszkaniowe swoich dzieci.

Ad. x.

Dla działek niezabudowanych będących przedmiotem sprzedaży nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.

Dla przedmiotowych nieruchomości została wydana decyzja o warunkach zabudowy. Odpowiedź na to pytanie została udzielona w drugim zdaniu wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej i w związku z tym nie wykorzystywał przedmiotowych nieruchomości gruntowych w działalności opodatkowanej i tym samym były one wykorzystywane wyłącznie w celach zwolnionych z podatku od towarów i usług.

Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego skoro nabyła przedmiotowe nieruchomości tytułem darmym.

Ad. y.

Wnioskodawca planuje zbyć nieruchomości gruntowe i w związku z tym odpowiedzi na zestaw pytań w części y) stają się bezprzedmiotowe.

Ad. z.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, o czym mowa w pierwszym zdaniu wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. W związku z powyższym sprzedaż z działalności nie mogła przekroczyć 200.000 zł. 

Ad. aa.

Wartość sprzedaży związana ze sprzedażą działek przekroczy w roku podatkowym kwotę 200.000 zł.

Ad. bb.

Wnioskodawca dokonuje sprzedaży działek, dla których została wydana decyzja o warunkach zabudowy. Są tym samym działkami budowlanymi. Pytanie 1 wniosku o wydanie interpretacji właśnie dotyczy kwestii czy takie działki są terenami budowlanymi, o których mowa art. 113 ust. 13 ustawy VAT. Jeżeli tak, to Wnioskodawca dokonując sprzedaży przedmiotowych nieruchomości gruntowych dokona sprzedaży towaru, o którym mowa w art. 113 ust. 13 ustawy VAT - dostawy terenu budowlanego. W pozostałym zakresie Wnioskodawca nie dokonuje dostaw towarów ani świadczenia usług o których mowa w art. 113 ust. 14 ustawy VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego sprzedaż przez Wnioskodawcę przedmiotowych działek w całości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako sprzedaż terenów budowlanych?

2. Czy w przypadku uznania stanowiska Wnioskodawcę w pytaniu pierwszym za nieprawidłowe oraz w świetle przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawca będzie mógł skorzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad.1

Na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2021 r. poz. 685 z późn. zm. - dalej jako u.p.t.u.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów na terytorium kraju;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z kolei art. 15 ust 1 wskazuje, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalnością gospodarczą w rozumieniu podatku od towarów i usług obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z nabyciem przedmiotowej nieruchomości w ramach zarządu prywatnym majątkiem, dla której wydano wcześniej decyzję o warunkach zabudowy nie można uznać jej za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu powyższych przepisów prawa.

Wnioskodawca poza złożeniem oferty w biurze nieruchomości i podziałem nieruchomości na kilka działek nie dokonywał aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, nie angażował środków podobnych do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Nie należy zatem uznawać go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 u.p.tu., a więc za podatnika podatku od towarów i usług.

Ad. 2

Zgodnie z art. 2 pkt 33 u.p.t.u. za tereny budowlane uznaje się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Należy stwierdzić, że przedmiotem sprzedaży przez Wnioskodawcę będą tereny budowlane, o których mowa w powyższym przepisie.

Jednocześnie, gdyby wydana interpretacja indywidualna nie podzielała zdania Wnioskodawcy to jego zdaniem nie mógł by skorzystać ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u. z uwagi na przedmiot sprzedaży, którym są tereny budowlane.

Na mocy art. 113 u.p.t.u. zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. Do wartości sprzedaży, w ramach powyższego limitu nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem na terytorium kraju;

1a) sprzedaży na odległość towarów importowanych, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem na terytorium kraju;

2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

1. transakcji związanych z nieruchomościami,
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
3. usług ubezpieczeniowych

- jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych.

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku uznania jego stanowiska dotyczącego pytania pierwszego za nieprawidłowe, dokonując sprzedaży działek budowlanych po jednej w roku, tym samym nie przekraczając w każdym roku wartości sprzedaży 200.000 zł, będzie ona podlegała zwolnieniu na mocy art. 113 ust. 1 u.p.t.u.

Biorąc pod uwagę powyższe zwracam się z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej prawa podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r., poz. 685, ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości (działek) istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy, wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży nieruchomości (działek) będzie podejmował aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.), – a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy – jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Należy wskazać, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z okoliczności przedstawionych w opisie sprawy wynika m.in., że Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, nieprowadzącym pozarolniczej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem VAT. Na mocy aktu poświadczenia dziedziczenia Wnioskodawca nabył nieruchomość gruntową, dla której wydano jeszcze przed nabyciem przez Wnioskodawcę decyzję o warunkach zabudowy. Po nabyciu w drodze spadku Wnioskodawca dokonał podziału działki na kilka mniejszych. Wnioskodawca zanosi się z zamiarem zbycia przedmiotowej nieruchomości i w tym celu złożył ofertę sprzedaży w biurze nieruchomości.

Sprzedawane działki to działki niezabudowane o numerach 1, 2, 3 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15.

Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego skoro nabył przedmiotowe nieruchomości tytułem darmym.

Zgodnie z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej działki były w posiadaniu Wnioskodawcy od momentu nabycia ich w drodze spadku. Na żadnej z nieruchomości nie była prowadzona żadna działalność, w tym ani gospodarcza, ani rolnicza, ani nie była przedmiotem umowy najmu/dzierżawy ani innej umowy o podobnym charakterze. Wnioskodawca nigdy nie był rolnikiem ryczałtowym.

Wnioskodawca nie występował z wnioskiem o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla działek będących przedmiotem sprzedaży

Wnioskodawca nie wnosił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla pierwotnej działki lub działek mających być przedmiotem sprzedaży. Decyzja o warunkach zabudowy została wydana przed nabyciem przedmiotowej nieruchomości w drodze dziedziczenia.

Wnioskodawca nie poczynił żadnych działań dotyczących zwiększenia wartości działek tj. nie dokonał ich uatrakcyjnienia. Wnioskodawca dokonał jedynie wydzielenia działek.

Wnioskodawca udzielił pełnomocnictwa swojemu synowi do działania w jej imieniu. Pełnomocnictwa udzielono w celu pomocy osobie starszej. Pełnomocnik, syn Wnioskodawcy, jest umocowany wyłączenie do występowania w jego imieniu przed notariuszem w celu sprzedaży przedmiotowych nieruchomości.

Wnioskodawca nie poczynił żadnych działań marketingowych. Celem sprzedaży nieruchomości jest chęć uzyskania kapitału na realizacje własnego celu mieszkaniowego oraz przekazanie środków na realizację celów mieszkaniowych własnych dzieci.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, opodatkowania sprzedaży przedmiotowych działek.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz okoliczności w jakich ją wykonano. Oznacza to, że w niniejszej sprawie należy przeanalizować całokształt działań jakie Wnioskodawca podjął w odniesieniu do działek będących przedmiotem sprzedaży.

W przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Bowiem, co do zasady, osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, nie są podatnikami podatku VAT.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawca działa w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać, nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że z zawartego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

O uznaniu Wnioskodawcy za podatnika nie może przesądzać jedynie podział pierwotnej działki otrzymanej w formie darowiźnie na mniejsze, a następnie ich sprzedaż.

Zatem z okoliczności sprawy wynika, że działki przeznaczone do sprzedaży nie były w żadnym momencie wykorzystywane ani też przeznaczone do wykorzystywania w ramach działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie podjął również ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami, bowiem z okoliczności sprawy wynika, że czynności poczynione w stosunku opisanych działek nie wykraczają poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności w stosunku do przedmiotowych działek.

Uwzględniając przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz ww. przepisy należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy – w związku z planowaną sprzedażą działek – za podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie handlu nieruchomościami.

Zatem, w związku ze sprzedażą przedmiotowych działek, Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Sprzedaż przedmiotowych działek, w analizowanej sprawie, należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Wobec powyższego, sprzedaż przedmiotowych działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, dokonując transakcji zbycia opisanych w zdarzeniu przyszłym działek Wnioskodawca nie będzie występować w charakterze podatnika podatku VAT, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem czynność sprzedaży przedmiotowych działek nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Mając na uwadze warunkowy charakter pytania nr 2 oraz stanowisko Organu w zakresie pytania nr 1, że Wnioskodawca dokonując zbycia działek nie będzie działał w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy i czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, nie udziela się odpowiedzi na pytanie nr 2.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Ponadto podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana w odniesieniu do przedstawionego opisu planowanego zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.