0111-KDIB3-1.4012.690.2021.1.KO

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 10 sierpnia 2021 r. (data wpływu 11 sierpnia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania i dokumentowania czynności przeniesienia własności nieruchomości obciążonych hipoteką w zamian za odszkodowanie należne za ich wywłaszczenie – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 sierpnia 2021 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania i dokumentowania czynności przeniesienia własności nieruchomości obciążonych hipoteką w zamian za odszkodowanie należne za ich wywłaszczenie.

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca nieruchomości położone w gminie …, obręb …, o numerach 1 i 2 (powstałe z podziału innych działek), objęte odpowiednimi księgami wieczystymi prowadzonymi przez V Wydział Ksiąg Wieczystych w …, nabył i wprowadził jako część aportu (na poczet kapitału zakładowego) do przedsiębiorstwa spółki. Zaznaczyć przy tym należy, że po pierwsze nabycie to było warunkiem koniecznym nabycia sąsiednich działek, na których Wnioskodawca wybudował obiekt handlowy podlegający długoterminowemu wynajęciu na rzecz najemcy X (sieć sklepów …) na podstawie stosownej umowy, a po drugie przez cały czas ww. działki nie były w żaden sposób wykorzystywane przez Wnioskodawcę do jakichkolwiek czynności gospodarczych, w tym zwłaszcza do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, dalej jako „VAT (podatek od towarów i usług)” lub „podatek VAT”.

Na podstawie przepisów art. 9y ust. 1, 2, 3 oraz art. 9 s ust. 4 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (tj. z 2019r. Dz. U. poz. 710 ) to jest specustawy kolejowej w dniu 16 kwietnia 2019r. ww. nieruchomości stały się „z mocy prawa” własnością Skarbu Państwa, a Y nabyły z mocy prawa prawo użytkowania wieczystego do ww. nieruchomości na podstawie ostatecznej decyzji Wojewody … nr (`(...)`) z dnia 8 stycznia 2018r. znak: (`(...)`.) o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej dla przedsięwzięcia: „…”, której nadano rygor natychmiastowej wykonalności. O tych skutkach prawnych swoich nieruchomości, w odniesieniu do Skarbu Państwa, a zwłaszcza Y, Wnioskodawca dowiedział się nie bezpośrednio, ale z korespondencji Wojewody … (pismo z dnia 7 grudnia 2020 r.) do …, której kopię zgodnie z „rozdzielnikiem” otrzymał do wiadomości (korespondencja z 7 grudnia 2020r.), która precyzując obejmowała dwa pisma, oddzielne dla każdej nieruchomości, ale identyczne w treści. W korespondencji tej Wojewoda stwierdził m.in.: „zgodnie z art. 9y ust. 3 e ustawy z dnia 28 marca 2003r. (`(...)`) jeżeli na nieruchomościach lub na prawie użytkowania wieczystego tych nieruchomości ustanowiona jest hipoteka, wysokość odszkodowania z tytułu wygaśnięcia hipoteki ustala się w wysokości świadczenia głównego wierzytelności zabezpieczonej hipoteką, wraz z odsetkami zabezpieczonymi tą hipoteką. Odszkodowanie to podlega zaliczeniu na spłatę świadczenia głównego wierzytelności zabezpieczonej hipoteką wraz z odsetkami”.

Następnie Wojewoda … dwoma decyzjami: z dnia 23 lutego 2021 r. w przypadku nieruchomości (działki) nr 2 i z dnia 7 kwietnia 2021 r. w przypadku nieruchomości (działki) nr 1 orzekł:

1. ustalenie odszkodowania w wysokości (`(...)`) za nieruchomość położoną w gminie…, obręb …(`(...)`) zapisaną w księdze wieczystej nr (`(...)`) prowadzonej przez Sąd Rejonowy w … Wydział Ksiąg Wieczystych,

2. ustalone w pkt 1 decyzji odszkodowanie przyznać na rzecz wierzyciela hipotecznego …. Odszkodowanie to podlega zaliczeniu na spłatę świadczenia głównego wierzytelności zabezpieczonej hipoteką wraz z odsetkami, ujawnioną w księdze wieczystej nr (`(...)`).

3. Odmówić powiększenia odszkodowania o kwotę równą 5% wartości nieruchomości, zgodnie z art. 9 y ust. 3 e pkt. 1 ustawy z dnia 28 marca 2003r. o transporcie kolejowym.

4. Zobowiązać Y podmiotu na rzecz którego wydana jest decyzja o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej, do wypłaty ustalonego odszkodowania - jednorazowo w terminie 14 dni licząc od dnia w którym decyzja stanie się ostateczna.

Obie przedmiotowe decyzje zawierają niemal identyczne uzasadnienie, które dla pełniejszego obrazu stanu faktycznego i prawnego Wnioskodawca uważa za stosowne powołać.

Na wstępie uzasadnienia organ powołuje się na fakty i przepisy identyczne z tymi, jakie wskazał w pismach do … z dnia 7 grudnia 2020r. (w tym zwłaszcza objęcia własności przez Skarb Państwa i prawa wieczystego użytkowania przez Y). Następnie w oparciu o art. 9 y ust. 1 specustawy kolejowej twierdzi: „za nieruchomości oraz ograniczone prawa rzeczowe do nieruchomości, nabyte z mocy prawa na rzecz Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, pod linie kolejowe, od podmiotu, na rzecz którego wydawana jest decyzja o ustaleniu lokalizacji kolejowej, przysługuje odszkodowanie dotychczasowym właścicielom lub użytkownikom wieczystym nieruchomości, a także osobom, którym przysługują ograniczone prawa rzeczowe do nieruchomości. Zgodnie z art. 9 y ust. 2 ww. ustawy wysokość odszkodowania ustala wojewoda w drodze decyzji, w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej stała się ostateczna”. Po powołaniu tych regulacji specustawy kolejowej organ powołując się na odpis właściwej księgi wieczystej wskazuje na fakt, że opisana nieruchomość (w każdej decyzji inna) na dzień przed przejęciem jej z mocy prawa na rzecz Skarbu Państwa stanowiła własność Wnioskodawcy, przy czym wskazuje, że w dziale IV tejże księgi wieczystej ujawniono wpis hipoteki umownej łącznej, ustanowionej na rzecz…. W dalszej części uzasadnienia szeroko został opisany operat szacunkowy stanowiący podstawę wysokości odszkodowania, przy czym szczegółowe kwestie związane z wyceną przytoczone z operatu nie mają dla przedmiotu wniosku większego znaczenia. Wystarczy jedynie za tymże operatem wskazać, że przedmiotowe nieruchomości to „teren zabudowany od wielu lat traktowany jako tzw. centrum. Teren (`(...)`) nie graniczy bezpośrednio z drogą publiczną. Na dzień wydania decyzji (8 stycznia 2018r.) działka wykorzystywana była faktycznie jako teren zieleni niskiej (trawnika koszonego) wokół obiektu handlowego „…”. Ukształtowanie terenu jest płaskie, ponadto wskazano w obu Decyzjach Wojewody za operatem o urządzeniach stanowiących sieć infrastruktury technicznej, z zaznaczeniem, że własność tych urządzeń należy do przedsiębiorstw przesyłowych. Biegła w operacie powołanym w Decyzjach Wojewody wskazała również, że na dzień wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej działki wyceniane pod kątem odszkodowania były objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego uchwalonego odpowiednią uchwałą Rady Gminy … z 2012 r. według którego działki te położone są w terenie oznaczonym symbolem A7U - tereny zabudowy usługowej, co prowadzi do konkluzji: „(`(...)`) należy wskazać, że wyceniana nieruchomość przeznaczona była i stanowiła działkę przeznaczoną pod tereny zabudowy usługowej, a wywłaszczona została pod tereny kolejowe”. Dalsze ustalenia operatu szacunkowego szeroko opisane w Decyzjach Wojewody z dnia 23 lutego 2021 r. i 7 kwietnia 2021 r. jw. (str. 3 - 4) dotyczą metodologii wyceny, wobec czego nie dotyczą bezpośrednio kwestii będących przedmiotem niniejszego wniosku. Następnie organ w obu Decyzjach stwierdził: „Zgodnie z art. 9y ust. 3c specustawy, jeżeli na nieruchomości ustanowiona jest hipoteka, wysokość odszkodowania z tytułu wygaśnięcia hipoteki ustala się w wysokości świadczenia głównego wierzytelności zabezpieczonej hipoteką, wraz z odsetkami zabezpieczonymi tą hipoteką. Odszkodowanie to podlega zaliczeniu na spłatę świadczenia głównego wierzytelności zabezpieczonej hipoteką wraz z odsetkami.

Dalej Wojewoda powołał fakt wystąpienia do … pismem z dnia 7 grudnia 2020 r., które szerzej opisano we wcześniejszej części niniejszego rozdziału wniosku. W odpowiedzi na pismo … pismem z dnia 16 grudnia 2020 r. poinformował, że w wyniku podziału, której to rejestracji dokonał odpowiedni KRS (Krajowy Rejestr Sądowy), … wstąpił z mocy prawa w prawa i obowiązki … w zakresie dotyczącym pożyczek hipotecznych, w związku z czym należność hipoteczna ujawniona w księdze wieczystej nr (`(...)`) przeszła do…, przy czym ten ostatni Bank pismem z dnia 16 grudnia 2020 r. potwierdził objęcie przedmiotowych nieruchomości hipoteką oraz wskazał wysokość świadczenia głównego wierzytelności zabezpieczonej hipoteką wraz z odsetkami.

W związku z powyższym Wojewoda w swoich Decyzjach stwierdził, co następuje: „Z uwagi na fakt, że wysokość wierzytelności zabezpieczonej hipoteką na rzecz … przewyższa wartość nieruchomości przejętej z mocy prawa na rzecz Skarbu Państwa, organ orzekający przyznał w całości należne odszkodowanie, w kwocie (`(...)`) wierzycielowi hipotecznemu z tytułu wygaśnięcia hipoteki na ww. nieruchomości, zgodnie z przepisem art. 9y ust. 3e specustawy. Odszkodowanie to podlega zaliczeniu na spłatę świadczenia głównego wierzytelności zabezpieczonej hipoteką”. Dalszy fragment uzasadnienia obu Decyzji wymienia prawne możliwości powiększenia odszkodowania o 5%, przy czym ze względu na to, iż decyzja z 8 stycznia 2018 r. o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej miała rygor natychmiastowej wykonalności, to jedyną możliwością przyznania dodatkowych 5% odszkodowania było wydanie nieruchomości i „opróżnienie lokalu” (kwestia bezprzedmiotowa - brak lokalu) przez dotychczasowego właściciela lub wieczystego użytkownika w ciągu 28 dni od dnia doręczenia zawiadomienia o wydaniu decyzji. Ze względu na to, że Wnioskodawca (właściciel obu ww. działek zajętych pod lokalizację linii kolejowej) złożył oświadczenie o wydaniu tych nieruchomości, ale dopiero w kwietniu 2020 r., sprawa zwiększenia odszkodowania o 5% stała się bezprzedmiotowa, czego rzecz jasna Wnioskodawca nie kwestionował, ale co jego zdaniem nie ma żadnego wpływu na ocenę przedmiotu niniejszego wniosku. W końcowej części przedmiotowych Decyzji organ przypomniał, że pouczył o prawie do zapoznania się z materiałem dowodowym przed wydaniem decyzji pismem z dnia 11 grudnia 2020r., ale do dnia wydania Decyzji strony nie wniosły uwag i spostrzeżeń w sprawie oraz wskazał, że podmiotem zobowiązanym do wypłaty odszkodowania jest podmiot, na rzecz którego wydana jest decyzja o ustaleniu lokalizacji kolejowej, czyli „w niniejszej sprawie” Y. Opisane Decyzje Wojewody Y jw. wykonał w taki sposób, że Wnioskodawcy w ogóle nie potraktował jak strony, i określone nimi odszkodowania wypłacił wierzycielowi hipotecznemu, to jest bankowi …, stosując prymat roszczenia związanego z zabezpieczeniem kredytu nad prawami wywłaszczanego właściciela. Następnie tenże Bank po analizie finansowej stanu zobowiązań kredytowych uznał że Wnioskodawca posiada mimo utraty wywłaszczonych działek wystarczające w jego (Banku) ocenie zabezpieczenie i kwoty otrzymanych od Y odszkodowań określone w obu Decyzjach Wojewody: z dnia 23 lutego 2021 r. i z dnia 7 kwietnia 2021 r. przetransferował na rzecz Wnioskodawcy, co w obu przypadkach dodatkowo potwierdził pismami z dnia 26 maja 2021 r. (dotyczącymi właściwości rachunku bankowego Wnioskodawcy do przelewów). Z informacji posiadanych przez Wnioskodawcę wynika, że Y dokonując wypłaty środków na rzecz ww. Banku nie powiększał ich kwoty o podatek VAT, a Bank ten nie wystawił faktury VAT na przyjęte środki. Z kolei przedmiot zabezpieczenia kredytu Wnioskodawcy zmniejszył się o powierzchnie przejętych przez Y jw. obu działek jw., dla których utworzono odrębne księgi wieczyste, w których jako właściciel figuruje obecnie Y jw.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy środki otrzymane przez Wnioskodawcę od…, który otrzymał je wcześniej od Y (Y przejęły od 16 kwietnia 2019 r. działki należące do Wnioskodawcy na podstawie decyzji z 2018 r. w związku z lokalizacją na tych działkach linii kolejowej), należy uznać za wynagrodzenie za dostawę (wywłaszczenie) tych działek i opodatkować podatkiem VAT, czy też uznać za wynagrodzenie dotyczące czynności wygaśnięcia hipoteki należne Bankowi …, który to wynagrodzenie przetransferował następnie Wnioskodawcy ze względu na uznanie zmniejszonego o te działki przedmiotu zabezpieczenia za wystarczający i dlatego pozostające wynagrodzeniem poza VAT, bo nie mogące zostać uznane za powiązane z wywłaszczeniem jako opodatkowaną VAT quasi - dostawą?

2. W przypadku uznania otrzymanych przez Wnioskodawcę środków za przedmiot opodatkowania VAT komu Wnioskodawca powinien wystawić fakturę? Czy odbiorcą na fakturze powinien być Y, po stronie którego znalazła się własność wywłaszczonych działek czy może jednak Bank …, który i te środki przekazał na rzecz Wnioskodawcy?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy środki otrzymane od Y przez Bank …, który przekazał je Wnioskodawcy nie stanowią dla niego odszkodowania za wywłaszczenie, zatem nie są czynnością zrównaną z dostawą towarów podlegającą opodatkowaniu VAT na podstawie art. 7 ust. 1 pkt. 1 ustawy VAT, według którego przez dostawę towarów rozumie się również: „przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie”. Dlaczego Wnioskodawca tak uważa? Co prawda rzeczywiście był on właścicielem działek, które w związku z decyzją Wojewody z dnia 8 stycznia 2018 r. o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej w dniu 16 kwietnia 2019 r. w miejscu ich położenia stały się własnością Skarbu Państwa, a Y jw. nabyły z mocy prawa prawo wieczystego użytkowania tych działek, ale nawet ten fakt nie wypełnia dyspozycji ww. przepisu VAT. Wnioskodawca twierdzi tak dlatego, że w obu Decyzjach opisanych w stanie faktycznym: z dnia 21 lutego 2021 r. i 7 lutego 2021 r. organ je wydający, to jest Wojewoda …, w ich pkt. 2 wyraźnie wskazał, że ustalone w pkt. 1 decyzji odszkodowanie należy przyznać na rzecz wierzyciela hipotecznego, to jest … a nie na rzecz Wnioskodawcy, co oznacza, że w przedmiocie odszkodowania Wnioskodawca nawet nie był przez Wojewodę uznany za stronę, zresztą de facto w wykonywaniu tych Decyzji Y jw. faktycznie nie traktował Wnioskodawcy jako strony. To po pierwsze. Po drugie z opisanego w stanie faktycznym w sposób dość szeroki uzasadnienia obu Decyzji wynika, że kwoty odszkodowań faktycznie powiązano z wartością wywłaszczonych działek, które wcześniej rzeczywiście należały do Wnioskodawcy, jednakże organ (Wojewoda), także stosownie do wskazań operatów szacunkowych powołanych w przedmiotowych Decyzjach powiązał te odszkodowania z prawami wierzyciela hipotecznego, to jest …, na podstawie art. 9y ust. 3e specustawy kolejowej, dając tym samym pierwszeństwo roszczeniom wierzyciela hipotecznego przed wywłaszczonym właścicielem (Wnioskodawcą). Zatem podstawę prawną przekazania środków za grunty przejęte przez Y jw. nie były prawa odszkodowawcze Wnioskodawcy, ale prawa wierzyciela wynikające z faktu, że grunty te były zabezpieczeniem jego wierzytelności (zobowiązań kredytowych z punktu widzenia Wnioskodawcy). Nie można zatem twierdzić, że środki, które ostatecznie trafiły do Wnioskodawcy, stanowiły odszkodowanie za wywłaszczenie działek w związku z ich przejęciem przez Y jw. na lokalizację linii kolejowej będące quasi dostawą podlegającą opodatkowaniu VAT zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt. 1 ustawy VAT, gdyż były to środki przekazane zresztą pierwotnie nawet nie Wnioskodawcy, którego Y jw. nie uważało za stronę, zgodnie z literalnym brzmieniem Decyzji Wojewody z dnia 21 lutego 2021 r. i 7 kwietnia 2021 r. tytułem rekompensaty za wygaśnięcie części zabezpieczenia w formie obu utraconych przez kredytobiorcę działek. Ocena prawna ww. Decyzji przez Wnioskodawcę jest taka, że skoro chodzi o odszkodowanie de facto za wygaśnięcie hipoteki i to przyznane nie Wnioskodawcy, ale wierzycielowi hipotecznemu, to decydujący o tym przepis art. 9 y ust. 3 e specustawy kolejowej stanowi lex specialis w stosunku do art. 7 ust. 1 pkt. 1 ustawy VAT, w związku z czym odszkodowanie to nie może na mocy tego ostatniego przepisu zostać uznane za zrównane z dostawą towarów i zostać objęte opodatkowane VAT. Przeciwne rozwiązanie stanowiłoby zdaniem Wnioskodawcy rozszerzoną wykładnię przepisu art. 7 ust. 1 pkt. 1 ustawy VAT, a ponieważ jest to przepis w związku z art. 5 ust. 1 pkt. 1 tej ustawy określający obowiązek podatkowy, nie może być objęty taką rozszerzoną wykładnią.

O prawidłowości takiej oceny przedmiotu wniosku świadczy również pośrednio zachowanie stron, między którymi doszło do przekazania środków na podstawie ww. Decyzji, to jest między Y jw. a Bankiem … jw. przekazanie to w ogóle nie zostało rozpoznane w charakterze czynności objętej podatkiem VAT, nawet chociażby tylko w formie czynności podlegającej zwolnieniu. W tym kontekście gdy otrzymanie przedmiotowych środków przez Wnioskodawcę jest jedynie czynnością pochodną od ich otrzymania przez Bank jak wyżej, co w ocenie i Banku i Y nie podlegało VAT, nielogiczne wydaje się opodatkowanie czynności pochodnej od czynności nie podlegającej opodatkowaniu. W takiej sytuacji dla Wnioskodawcy nie działałaby zasada neutralności opodatkowania VAT.

Dodatkowo Wnioskodawca zwraca uwagę na komplikacje związane za uznanie otrzymanych od Banku a nie od podmiotu, na rzecz którego nastąpiło wywłaszczenie (Y jw.) kwot jako dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT: decyzja o lokalizacji linii kolejowej w miejscu działek nastąpiła 8 stycznia 2018 r., utrata własności działek na rzecz Y jw. 16 kwietnia 2019 r., a kwoty od Banku Wnioskodawca otrzymał dopiero w 1 półroczu 2021 r. - to jak w tej sytuacji określić datę „dostawy” w postaci „odszkodowania za wywłaszczenie”? W istniejącym stanie faktycznym, a zwłaszcza prawnym konstrukcja art. 7 ust. 1 pkt. 1 ustawy VAT jest trudna w praktycznym zastosowaniu. Jest tak dlatego, że jak już stwierdził wyżej Wnioskodawca, nie mamy do czynienia z sytuacją opisaną w tym przepisie, ale z odszkodowaniem za wygaśnięcie hipoteki jako źródłem przekazania środków Bankowi, który wyłącznie z przyczyn finansowych dotyczących oceny stanu majątkowego Wnioskodawcy, a nie z powodu negacji uzasadnienia ww. Decyzji Wojewody środki te następnie przekazał Wnioskodawcy.

Ponadto Wnioskodawca w uzupełnieniu powyższej argumentacji zauważa, że odszkodowanie będące przedmiotem wniosku, nie może zostać zakwalifikowane jako dostawa gruntów niezabudowanych czyli podlegająca zwolnieniu na mocy art. 43 ust. 1 pkt. 9 ustawy VAT, gdyż zgodnie z powołanymi w stanie faktycznym tezami uzasadnienia obu Decyzji Wojewody grunty przejęte przez Y jw. były określone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego gminy … jako przeznaczone pod zabudowę usługową. Zauważa również, że utracone grunty wniesione jako aport do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy nigdy nie były przez niego wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych VAT (jakichkolwiek innych też nie) oraz że w jego ocenie środki otrzymane od Banku nie są żadną dostawą, lecz wyrównaniem majątkowym, polegającym na zamianie jednego składnika aktywów (działek) innym składnikiem majątkowym aktywów (środkami pieniężnymi). Reasumując: źródłem, czy precyzyjniej rzecz ujmując podstawą prawną przekazanych najpierw przez Y jw. Bankowi … jw. a następnie przez ten Bank Wnioskodawcy środków nie jest odszkodowanie za wywłaszczenie Wnioskodawcy, ale wygaśnięcie praw hipotecznych Banku, wobec czego otrzymanie tych środków przez Wnioskodawcę nie jest dostawą w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, a skoro także nie jest przedmiotowo zwolnione na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT, to w ogóle nie stanowi czynności podlegającej VAT, zwłaszcza że tak potraktowały te środki strony, między którymi nastąpiło ich przekazanie na mocy Decyzji Wojewody.

W zakresie stanowiska odnośnie pytania nr 2 to Wnioskodawca nie znajduje prawnej możliwości wystawienia faktury, ewentualnie poza fakturą z adnotacją „nie podlega VAT”, co potwierdza jego stanowisko odnośnie pytania 1 Dlaczego Wnioskodawca tak uważa? W stosunku do Y jw. Wnioskodawca w swojej ocenie w ogóle nie jest uprawniony do wystawienia faktury, gdyż po pierwsze byłoby to sprzeczne z Decyzjami Wojewody, a po drugie Wnioskodawca de facto Y jw. w ogóle nie obciążał, więc nie ma tytułu prawnego do wystawienia faktury. Jednocześnie nie może wystawić faktury do …, przynajmniej nie tytułem „odszkodowania za wywłaszczenie działek nr.. i nr`(...)`” bo to nie Bank te działki przejął od Wnioskodawcy. Wnioskodawcy nawet trudno określić jakim tytułem miałby na fakturze obciążyć Bank, uważa więc kwestię wystawienia faktury, a więc tym bardziej ewentualnego obciążenia VAT za otrzymane pieniądze jako bezprzedmiotową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Należy podkreślić, że co do zasady dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność, co wynika wprost z powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Z przywołanego przepisu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że czynność polegająca na przeniesieniu z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie stanowi dostawę towarów. W tej sytuacji bez znaczenia jest fakt, że dostawa nie jest de facto następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa. Odszkodowanie w tym przypadku pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną. W konsekwencji należy stwierdzić, że przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (w tym np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie – na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności nieruchomości w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.

Wynagrodzenie musi mieć zatem konkretny wymiar, a więc być konkretną wielkością wyrażalną w pieniądzu. Dostawę można uznać za dokonaną odpłatnie, dopiero gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru. Oznacza to, że przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów nabiera odpłatnego charakteru dopiero w momencie przyznania odszkodowania i ustalenia jego wysokości.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nabył nieruchomości o numerach 1 i 2 (powstałe z podziału innych działek). Na podstawie przepisów art. 9y ust. 1, 2, 3 oraz art. 9s ust. 4 ustawy o transporcie kolejowym w dniu 16 kwietnia 2019r. ww. nieruchomości stały się „z mocy prawa” własnością Skarbu Państwa, a Y nabyły z mocy prawa prawo użytkowania wieczystego do ww. nieruchomości na podstawie ostatecznej decyzji Wojewody … z dnia 8 stycznia 2018r. o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej dla przedsięwzięcia. O tych skutkach prawnych nieruchomości, w odniesieniu do Skarbu Państwa, a zwłaszcza Y, Wnioskodawca dowiedział się z korespondencji Wojewody … do … W korespondencji tej Wojewoda stwierdził m.in.: „zgodnie z art. 9y ust. 3 e ustawy z dnia 28 marca 2003r. (`(...)`) jeżeli na nieruchomościach lub na prawie użytkowania wieczystego tych nieruchomości ustanowiona jest hipoteka, wysokość odszkodowania z tytułu wygaśnięcia hipoteki ustala się w wysokości świadczenia głównego wierzytelności zabezpieczonej hipoteką, wraz z odsetkami zabezpieczonymi tą hipoteką. Odszkodowanie to podlega zaliczeniu na spłatę świadczenia głównego wierzytelności zabezpieczonej hipoteką wraz z odsetkami”.

Wojewoda … dwoma decyzjami: z dnia 23 lutego 2021 r. w przypadku nieruchomości (działki) nr 2 i z dnia 7 kwietnia 2021 r. w przypadku nieruchomości (działki) nr 1 orzekł m.in.:

- ustalenie odszkodowania w wysokości (`(...)`) za nieruchomość położoną w gminie…, obręb … (`(...)`) zapisaną w księdze wieczystej nr (`(...)`) prowadzonej przez Sąd Rejonowy w … Wydział Ksiąg Wieczystych,

- ustalone w pkt 1 decyzji odszkodowanie przyznać na rzecz wierzyciela hipotecznego …. Odszkodowanie to podlega zaliczeniu na spłatę świadczenia głównego wierzytelności zabezpieczonej hipoteką wraz z odsetkami, ujawnioną w księdze wieczystej nr (`(...)`).

- Zobowiązać Ypodmiotu na rzecz którego wydana jest decyzja o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej, do wypłaty ustalonego odszkodowania - jednorazowo w terminie 14 dni licząc od dnia w którym decyzja stanie się ostateczna.

Wojewoda w Decyzjach stwierdził: „Z uwagi na fakt, że wysokość wierzytelności zabezpieczonej hipoteką na rzecz … przewyższa wartość nieruchomości przejętej z mocy prawa na rzecz Skarbu Państwa, organ orzekający przyznał w całości należne odszkodowanie, w kwocie (`(...)`) wierzycielowi hipotecznemu z tytułu wygaśnięcia hipoteki na ww. nieruchomości, zgodnie z przepisem art. 9y ust. 3e specustawy. Odszkodowanie to podlega zaliczeniu na spłatę świadczenia głównego wierzytelności zabezpieczonej hipoteką”.

Podmiotem zobowiązanym do wypłaty odszkodowania jest podmiot, na rzecz którego wydana jest decyzja o ustaleniu lokalizacji kolejowej, czyli Y Opisane Decyzje Wojewody Y wykonał i określone nimi odszkodowania wypłacił wierzycielowi hipotecznemu, to jest bankowi …, stosując prymat roszczenia związanego z zabezpieczeniem kredytu nad prawami wywłaszczanego właściciela. Następnie Bank po analizie finansowej stanu zobowiązań kredytowych uznał, że Wnioskodawca posiada mimo utraty wywłaszczonych działek wystarczające w jego (Banku) ocenie zabezpieczenie i kwoty otrzymanych od Y odszkodowań określone w obu Decyzjach Wojewody przetransferował na rzecz Wnioskodawcy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy środki otrzymane przez Wnioskodawcę od …, który otrzymał je wcześniej od Y, należy uznać za wynagrodzenie za dostawę (wywłaszczenie) tych działek i opodatkować podatkiem VAT, czy też uznać za wynagrodzenie dotyczące czynności wygaśnięcia hipoteki należne Bankowi ….

Na podstawie art. 112 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2021 poz. 1899 ze zm.), wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości.

Wywłaszczenie własności nieruchomości, użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczonej odpowiadającym wartości tych praw (art. 128 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami).

Zgodnie z art. 9s ust. 1 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz.U. z 2021 r., poz. 1984), decyzją o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej zatwierdza się podział nieruchomości. Mapy z projektami podziału nieruchomości stanowią integralną część decyzji o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej.

Linie rozgraniczające teren ustalone decyzją o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej stanowią linie podziału nieruchomości (art. 9s ust. 2 ustawy o transporcie kolejowym).

Stosownie do art. 9s ust. 3 ustawy o transporcie kolejowym, nieruchomości, o których mowa w art. 9q ust. 1 pkt 7, stają się z mocy prawa własnością:

1. Skarbu Państwa - w przypadku wniosku o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej złożonego przez …,

2. jednostki samorządu terytorialnego - w przypadku wniosku o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej złożonego przez tę jednostkę

- z dniem, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej stała się ostateczna.

Jeżeli na nieruchomości, o której mowa w ust. 3, lub prawie użytkowania wieczystego tej nieruchomości zostały ustanowione ograniczone prawa rzeczowe, z dniem w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej stała się ostateczna, prawa te wygasają (art. 9s ust. 3a ustawy o transporcie kolejowym).

W myśl art. 9s ust. 3b ustawy o transporcie kolejowym, … nabywają z mocy prawa z dniem, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej stała się ostateczna, prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowych nabytych z mocy prawa przez Skarb Państwa lub stanowiących jego własność, z wyłączeniem nieruchomości, o których mowa w ust. 3e, oraz prawo własności budynków, innych urządzeń i lokali znajdujących się na tych nieruchomościach.

Art. 9s ust. 4 ustawy o transporcie kolejowym stanowi, że do ustalenia wysokości i wypłacenia odszkodowania w przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 3a, stosuje się odpowiednio przepisy o gospodarce nieruchomościami, z zastrzeżeniem art. 9y i 9z.

Na podstawie art. 9y ust. 1 ustawy o transporcie kolejowym, za nieruchomości oraz ograniczone prawa rzeczowe do nieruchomości, o których mowa w art. 9s ust. 3 i 3a oraz art. 9x ust. 4, od podmiotu, na rzecz którego wydawana jest decyzja o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej, przysługuje odszkodowanie dotychczasowym właścicielom lub użytkownikom wieczystym nieruchomości, a także osobom, którym przysługują ograniczone prawa rzeczowe do nieruchomości.

Wysokość odszkodowania ustala wojewoda w drodze decyzji, w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej stała się ostateczna (art. 9y ust. 2 ustawy o transporcie kolejowym).

Zgodnie z art. 9y ust. 3c ustawy o transporcie kolejowym, jeżeli na nieruchomościach, o których mowa w art. 9s ust. 3, lub na prawie użytkowania wieczystego tych nieruchomości jest ustanowiona hipoteka, wysokość odszkodowania z tytułu wygaśnięcia hipoteki ustala się w wysokości świadczenia głównego wierzytelności zabezpieczonej hipoteką, wraz z odsetkami zabezpieczonymi tą hipoteką. Odszkodowanie to podlega zaliczeniu na spłatę świadczenia głównego wierzytelności zabezpieczonej hipoteką wraz z odsetkami.

Z powołanych przepisów wynika zatem, że istotą wywłaszczenia jest pozbawienie lub ograniczenie m.in. prawa własności nieruchomości. Dokonuje się tego za odszkodowaniem wypłaconym na rzecz osoby (podmiotu) wywłaszczanego, co poprzedza wydanie aktu prawnego w randze decyzji. Nieruchomość objęta taką procedurą staje się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego. Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania wydaje organ administracji publicznej, który wydał decyzję o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej. Z tak określonych zapisów ustawowych wynika jasno, że podmiotem podejmującym cały katalog czynności prawnych jest organ administracji. Nie wymaga się tu współdziałania, czy jakiejkolwiek innej inicjatywy ze strony podmiotu wywłaszczanego.

Na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W przedstawionych okolicznościach sprawy wywłaszczone nieruchomości przechodzą z mocy prawa na własność Skarbu Państwa, a Y nabyły z mocy prawa prawo użytkowania wieczystego do tych nieruchomości na podstawie decyzji Wojewody …. W związku z tym, że wywłaszczane nieruchomości objęte były hipoteką ustanowioną na nieruchomości, wypłata ustalonego odszkodowania przez Y nastąpiła na rzecz wierzyciela hipotecznego tj. ….

Zatem biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że przeniesienie własności nieruchomości za odszkodowaniem stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy. Wnioskodawca powinien udokumentować dostawę nieruchomości fakturą wystawioną na Y Nie ma tutaj znaczenia, że na przejmowanych nieruchomościach ustanowiona została hipoteka oraz to, że wypłaty ustalonego odszkodowania dokonano na rzecz wierzyciela hipotetycznego.

W opisie sprawy wskazano, że przedmiotowe nieruchomości to „teren zabudowany od wielu lat traktowany jako tzw. centrum. Teren (`(...)`) nie graniczy bezpośrednio z drogą publiczną. Na dzień wydania decyzji (8 stycznia 2018r.) działka wykorzystywana była faktycznie jako teren zieleni niskiej (trawnika koszonego) wokół obiektu handlowego „…”. Ukształtowanie terenu jest płaskie, ponadto wskazano w obu Decyzjach Wojewody za operatem o urządzeniach stanowiących sieć infrastruktury technicznej, z zaznaczeniem, że własność tych urządzeń należy do przedsiębiorstw przesyłowych.” Biegła w operacie powołanym w Decyzjach Wojewody wskazała, że na dzień wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej działki wyceniane pod kątem odszkodowania były objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego uchwalonego odpowiednią uchwałą Rady Gminy … z 2012 r. według którego działki te położone są w terenie oznaczonym symbolem A7U - tereny zabudowy usługowej, co prowadzi do konkluzji: „(`(...)`) należy wskazać, że wyceniana nieruchomość przeznaczona była i stanowiła działkę przeznaczoną pod tereny zabudowy usługowej, a wywłaszczona została pod tereny kolejowe”.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – w świetle art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższego przepisu należy wywieść, że opodatkowane są te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Z kolei dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi, czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Z powyższego wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Treść wniosku wskazuje, że działki są zabudowane siecią infrastruktury technicznej stanowiącą własność przedsiębiorstw przesyłowych.

Zgodnie z art. 47 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeksu cywilnego (Dz.U. z 2020 poz. 1740 ze zm.), część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego (art. 47 § 2 ustawy - Kodeks cywilny).

Na podstawie art. 48 ustawy - Kodeks cywilny z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Tak więc rzecz, która stała się częścią składową innej rzeczy (rzeczy nadrzędnej), traci samodzielny byt prawny i dzieli losy prawne rzeczy nadrzędnej. Zgodnie zatem z zasadą „superficies solo cedit”, gdy władający gruntem poniósł nakłady na tę nieruchomość, stają się one własnością właściciela gruntu.

Jednak stosownie do art. 49 § 1 ustawy Kodeks cywilny, urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.

Z powyższego przepisu wynika, że jeśli znajdujące się na działce części infrastruktury wodno-kanalizacyjnej, ciepłowniczej, telekomunikacyjnej i elektrycznej są przyłączone do przedsiębiorstw świadczących usługi wodociągowe, telekomunikacyjne oraz elektroenergetyczne, to stanowią one własność tych przedsiębiorstw.

Uwzględniając przywołane regulacje prawne należy stwierdzić, że w sytuacji gdy przedmiotem sprzedaży jest grunt, na którym posadowiony jest budynek/budowla, niestanowiący własności zbywcy, to mimo, iż ten obiekt budowlany stanowi w świetle prawa cywilnego część składową nieruchomości – w świetle ustawy o podatku od towarów i usług nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tym obiektem jak właściciel (zarówno w sensie ekonomicznym, jak i w sensie prawnym), a zatem przedmiotem dostawy jest w takim przypadku tylko sam grunt (jako grunt zabudowany).

W niniejszej sprawie mamy do czynienia z sytuacją zbycia przez Wnioskodawcę działek wraz z siecią infrastruktury technicznej, która nie jest własnością Wnioskodawcy.

Wobec tak przedstawionego opisu oraz obowiązujących przepisów prawa należy stwierdzić, że skoro znajdujące się na działkach naniesienia w postaci sieci nie są własnością Wnioskodawcy, nie sposób przyjąć, że Wnioskodawca dokonał dostawy tego gruntu wraz ze znajdującymi się na nim naniesieniami. Tak więc, w przypadku dostawy działek, przedmiotem dostawy był wyłącznie grunt, który jednak nie można uznać za teren niezabudowany, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Powyższe wynika z faktu, że na gruncie tym posadowione są sieci nie będące własnością Wnioskodawcy, a więc budowa ich wymagała pozyskania przez inwestora odpowiednich dokumentów (pozwoleń/decyzji).

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że dostawa działek nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, gdyż przepis ten stosuje się tylko do dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane, a w przedstawionej sytuacji grunt ten jest zabudowany sieciami należącymi do przedsiębiorstwa przesyłowego.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

Zwolnienie przysługuje tylko w sytuacji spełnienia łącznie obydwu warunków.

Zatem w odniesieniu do dostawy działek nie ma zastosowania zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż nie były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku. Jak bowiem wynika z powyższych wyjaśnień niespełnienie jednego z warunków określonych w powyższym przepisie daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Zatem dostawa działek powinna być opodatkowana podatkiem VAT według określonej stawki podatku od towarów i usług właściwej dla przedmiotu wywłaszczenia.

W związku z powyższym Wnioskodawca powinien udokumentować dostawę nieruchomości fakturą wystawioną na Y z zastosowaniem właściwej stawki podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego … za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.