0111-KDIB3-1.4012.652.2021.2.IK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 lipca 2021 r. (data wpływu 30 lipca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 22 października 2021 r. (data wpływu 22 października 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług przez koproducenta oraz opodatkowania i udokumentowania otrzymanego przez koproducenta wynagrodzenia z tytułu udziału w prawach do filmu – jest prawidłowe.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 22 października 2021 r. (data wpływu 22 października 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 12 października 2021 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.652.2021.1.IK.

UZASADNIENIE

W dniu 30 lipca 2021 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług przez koproducenta oraz opodatkowania i udokumentowania otrzymanego przez koproducenta wynagrodzenia z tytułu udziału w prawach do filmu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

C. (dalej: „Wnioskodawca”) jest państwową instytucją kultury, następcą W. Wnioskodawca realizuje działania produkcyjne w zakresie kinematografii, telewizji, Internetu, nauki i kultury, przy wykorzystaniu technologii elektronicznych i technik multimedialnych. Wśród dotychczasowych podstawowych przedmiotów działalności Wnioskodawcy jest produkcja i koprodukcja filmów.

Źródłami finansowania Wnioskodawcy są m.in. otrzymywane dotacje, w tym od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (MKDNiS) oraz przychody z prowadzonej działalności.

Zgodnie ze statutem, nadanym zarządzeniem … w sprawne nadania statutu C. (dalej: „Statut”) do zakresu działalności Wnioskodawcy należy edukacja i upowszechnianie kultury oraz nowatorskich technik multimedialnych, szczególnie w zakresie rozwiązań dla kinematografii.

Wnioskodawca realizuje swoje zadania przez:

1. tworzenie warunków do możliwie szerokiego dostępu do nowatorskich technologii elektronicznych oraz wysokokwalifikowanej kadry specjalistów w dziedzinie nowoczesnych technologii multimedialnych;

2. tworzenie, współtworzenie i promowanie najnowszych technologii w zakresie produkcji wizualnych efektów specjalnych na potrzeby filmu, telewizji, Internetu, nauki, sztuki i produkcji kulturalnych;

3. świadczenie wysokiej jakości usług produkcyjnych na rzecz podmiotów krajowych i zagranicznych prowadzących działalność w zakresie m.in. kinematografii, telewizji, reklamy, nauki, produkcji kulturalnych, wykorzystując w procesie produkcji najnowsze technologie elektroniczne oraz nowatorskie techniki multimedialne, w szczególności tzw. wizualne efekty specjalne;

4. prowadzenie profesjonalizacji zawodowej w dziedzinie sztuk wizualnych i audiowizualnych, efektów specjalnych, post produkcji elektronicznej oraz nowoczesnych technologii multimedialnych;

5. produkcję i koprodukcję filmów;

6. inicjowanie i prowadzenie prac badawczych nad usprawnieniem procesów technologicznych związanych z produkcją filmową.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług). Wnioskodawca w swoich rozliczeniach VAT stosuje prewspółczynnik, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT w odniesieniu do wydatków dotyczących działalności gospodarczej oraz celów innych niż działalność gospodarcza dla potrzeb VAT. Przy projektach związanych wyłącznie z działalnością gospodarczą Wnioskodawca stosuje pełne odliczenie VAT. Natomiast przy nieodpłatnej działalności statutowej Wnioskodawca nie odlicza VAT od poniesionych wydatków.

Wnioskodawca świadczy szereg opodatkowanych VAT usług na rynku produkcji filmowych, do których wykorzystuje posiadaną infrastrukturę tj. m.in.:

- Studio … zajmujące się tworzeniem cyfrowych efektów specjalnych na potrzeby produkcji filmowych i animacji. Zakres prac studia obejmuje wszystkie etapy pre-produkcji, począwszy od tworzenia storyboardów, prewizualizacji i animatików po pełną post-produkcję 2D/3D.

- Studio …. - Wnioskodawca dysponuje uniwersalnym greenbox’em o wymiarach 7,5 m x 17 m x 16,5 m o łącznej powierzchni ok. 280 metrów kwadratowych, z zieloną lub niebieską podłogą, z możliwością rozwinięcia czarnego horyzontu. Studio służy do realizacji profesjonalnych zdjęć trickowych na potrzeby produkcji filmowych, programów telewizyjnych, reklam, sesji zdjęciowych.

- Dwie hale zdjęciowe, które umożliwiają wykonanie profesjonalnych zdjęć do filmów, telewizji i teledysków.

- Studio nagrań dźwięku - zespół studiów przystosowanych do realizacji różnorodnych prac dla filmu, radia, telewizji, do animacji, gier, DVD i Blu-ray, w tym m.in. nagrywania postsynchronów, dubbing’u i voice-over, nagrywania efektów specjalnych i synchronicznych, montażu i czyszczenia dialogów, montażu efektów, premiksu dialogów, premiksu efektów, miksu stereo i DVD, przygotowania do miksów kinowych oraz rekonstrukcji dźwięku do filmów archiwalnych.

- Salę kinową jako miejsce do organizacji pokazów filmowych, koncertów, wykładów i seminariów. Pomieszczenie to jest wykorzystywane również do nagrań muzycznych i słuchowiskowych.

- Kostiumy i rekwizyty - Wnioskodawca ma zgromadzonych w swoich zbiorach ok. 16 000 kostiumów oraz ok. 3 000 rekwizytów, które mogą być udostępnione zainteresowanym podmiotom z branży produkcji filmowej.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał na wniosek Wnioskodawcy interpretację indywidualną z 28 sierpnia 2020 r. nr 0111-KDIB3-2.4012.422.2020.2.MD. która dotyczyła rozliczenia VAT związanego z konkretną produkcja filmową, w której Wnioskodawca pełnił złożoną i specyficzną rolę (1) producenta wykonawczego, a zarazem (II) koproducenta z wkładem finansowym i rzeczowym do filmu.

W związku z tym, że również w przyszłości zaangażowanie Wnioskodawcy w produkcje filmowe będzie miało miejsce, a także biorąc pod uwagę istnienie różnych modeli rozliczeń w VAT koprodukcji filmowych, Wnioskodawca pragnie ustalić zasady tych rozliczeń w VAT również w odniesieniu do innych projektów, w których może brać udział w przyszłości wyłącznie w charakterze koproducenta.

W niniejszym wniosku Wnioskodawca dąży więc do potwierdzenia zasad rozliczeń w VAT w sytuacji, w której będzie występował w przyszłości w charakterze koproducenta filmu.

Zgodnie z art. 5 pkt 5 ustawy z 30 czerwca 2005 r. o kinematografii (tekst jednolity: Dz.U. z 2021 r. poz. 257; dalej: „ustawa o kinematografii”) wedle przepisów tej ustawy koproducent filmu to podmiot, który wspólnie z producentem organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za produkcję filmu lub który współfinansuje produkcję filmu oraz nabywa współudział w autorskich prawach majątkowych.

Takie też funkcje, jako koproducent, w ramach zawieranych umów koprodukcyjnych, będących przedmiotem tego wniosku, pełnić będzie Wnioskodawca.

Umowy koprodukcyjne Wnioskodawca będą zawierane z producentem filmu tj. podmiotem, który podejmuje inicjatywę, faktycznie organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za kreatywny, organizacyjny i finansowy proces produkcji filmu;

W praktyce umowa koprodukcyjna może wiązać się z zobowiązaniem się Wnioskodawcy do wniesienia wkładu finansowego do wyprodukowania filmu (może on pochodzić z dotacji MKDNiS).

Na potrzeby pełnienia funkcji koproducenta filmu Wnioskodawca może też nabywać różnego rodzaju świadczenia (towary i usługi) opodatkowane VAT od podmiotów trzecich.

Z drugiej strony, na mocy umowy koprodukcyjnej, Wnioskodawca otrzyma autorskie prawa majątkowe i prawa pokrewne do filmu w proporcjach odpowiednich do wniesionego wkładu finansowego.

Uzyskany w ten sposób przez Wnioskodawcę udział w autorskich prawach majątkowych i prawach pokrewnych do filmu może wiązać się z uzyskaniem w przyszłości przez Wnioskodawcę przychodu z tego tytułu (zyski z eksploatacji filmu). Osiąganie przez Wnioskodawcę przychodów związanych z posiadanym udziałem w prawach do filmu jest uzależnione od spełnienia określonych warunków (parametrów) finansowych związanych głównie ze sprzedażą praw do eksploatacji filmu przez producenta na rzecz podmiotów trzecich. Na moment zawierania umowy koprodukcyjnej nie jest więc pewne w jakiej wysokości Wnioskodawca będzie osiągał przychody z danej produkcji filmowej i czy w ogóle je osiągnie.

W związku z tym, że Wnioskodawca dysponuje i rozwija możliwość udostępniania treści poprzez usługę … (Wideo na żądanie), w umowach koprodukcyjnych mogą być wprowadzane również postanowienia, z których wynika, że Wnioskodawca uprawniony będzie do udostępnienia filmu za pośrednictwem należącej do niego technologii … (z uwzględnieniem obowiązywania innych umów dystrybucyjnych, których przedmiotem jest film). Film ten może być udostępniany na stronie z usługą …, należącej do Wnioskodawcy, odpłatnie lub nieodpłatnie.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

Udostępniane w ramach …. przez C. filmy to treści, co do których C. posiada prawo do dystrybucji dopiero w ostatnim etapie, już po dystrybucji kinowej czy projekcjach telewizyjnych. Wynika to z umów z producentami, w których C. jest koproducentem, Strony eksploatują film komercyjnie do momentu, gdy to jest ekonomicznie możliwe, a dopiero po tym czasie (zazwyczaj kilka lat – czasem dłużej) C. uzyskuje możliwość udostępniania filmu w ramach swojego …. W wielu umowach z producentami C. w ogóle nie uzyskuje możliwości udostępniania nieodpłatnego filmu na …. Innymi słowy jest to sytuacja raczej wyjątkowa. Mogą to być produkcje, które mają potencjał sprzedażowy, ale ze względu na ograniczenia umowy koprodukcyjnej są udostępniane na … po pewnym czasie lub filmy artystyczne, czy edukacyjne, których potencjał sprzedażowy jest ograniczony.

C. zwraca uwagę, że bezpłatne oferowanie wybranych, różnorodnych produkcji filmowych, które C. realizowało jako koproducent, może skutecznie promować C. jako potencjalnego koproducenta dla innych projektów filmowych, które zgodnie z treścią wniosku generują działania w całości opodatkowane VAT. Innymi słowy, w tym zakresie … staje się swoistą wizytówką nie tylko dla widzów, ale dla potencjalnych producentów informującą o zrealizowanych przez C. projektach. Umożliwia więc realizowanie w ramach odpłatnej działalności statutowej opodatkowanej VAT realizacji zadań w zakresie produkcji i koprodukcji filmów i wspierania twórców filmowych. Działania te zgodnie z treścią wniosku mają stanowić w C. działalność opodatkowaną VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym podatek naliczony wynikający z wystawionych przez producenta filmu faktur dokumentujących nabycie przez Wnioskodawcę na podstawie umowy koprodukcyjnej udziału w prawach do filmu w zamian za wkład finansowy oraz z faktur dokumentujących inne wydatki Wnioskodawcy bezpośrednio związane z pełnieniem funkcji koproducenta - będzie podlegał odliczeniu w całości?

2. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu udziału w prawach do filmu kalkulowane jako stosowany procent zysków z produkcji filmowej będzie podlegało opodatkowaniu VAT, a Wnioskodawca powinien potraktować to wynagrodzenie jako otrzymanie wynagrodzenia za świadczenie usług związanych z udostępnieniem części praw przez Wnioskodawcę?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym, podatek naliczony wynikający z wystawionych przez producenta filmu faktur dokumentujących nabycie przez Wnioskodawcę na podstawie umowy koprodukcyjnej udziału w prawach do filmu w zamian za wkład finansowy oraz z faktur dokumentujących inne wydatki Wnioskodawcy bezpośrednio związane z pełnieniem funkcji koproducenta, Wnioskodawcy będzie podlegał w całości odliczeniu na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Uwagi ogólne

Stosownie do treści art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do dokonania obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przysługuje, jeżeli (i) dokonuje tego zarejestrowany, czynny podatnik VAT, (ii) gdy towary i usługi, których nabycie generuje powstanie podatku naliczonego, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych (sprzedaży opodatkowanej). Katalog podstawowych czynności opodatkowanych ujęty został w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Podstawowym warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od danych wydatków jest związek tych wydatków z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

W związku z istnieniem różnych modeli rozliczeń wspólnych przedsięwzięć (w tym koprodukcji filmowych), dla odpowiedzi na pytanie nr 1 konieczne jest w pierwszej kolejności ustalenie, czy wniesiony przez Wnioskodawcę wkład finansowy, którego będą dotyczyć faktury od producenta dokumentujące nabycie przez Wnioskodawcę na podstawie umowy koprodukcyjnej udziału w prawach do filmu rzeczywiście będzie stanowił wynagrodzenie za świadczoną przez producenta usługę opodatkowaną VAT. Konieczna jest również weryfikacja czy można uznać, że inne wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w związku pełnieniem funkcji koproducenta filmu mają związek z czynnościami opodatkowanymi VAT Wnioskodawcy.

Sprzedaż praw do filmu przez Producenta jako świadczenie usług w VAT

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1. rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Skoro istotą współpracy na podstawie umowy koprodukcyjnej będzie m.in. uzyskanie przez Wnioskodawcę odpowiedniej części praw autorskich do filmu w zamian za wniesiony wkład finansowy, to należy przyjąć, że taką czynność należy potraktować jako odpłatne świadczenie usług przez producenta filmu na rzecz Wnioskodawcy (koproducenta). Art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT wprost stanowi bowiem, że przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej stanowi na gruncie VAT świadczenie usług.

W świetle postanowień umowy koprodukcyjnej w zamian za wkład finansowy Wnioskodawca nabędzie w odpowiedniej proporcji autorskie prawa majątkowe do filmu. Tym samym, wniesienie przez Wnioskodawcę wkładu finansowego na poczet zarówno uzyskania samych praw - do udziału w zyskach z eksploatacji filmu, jak i tytułem nabycia praw autorskich do filmu, powinno być potraktowane jako realizowanie między stronami tej czynności na gruncie VAT odpłatnego świadczenia usług podlegającego VAT.

Takie też stanowisko potwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w wydanej na wniosek Wnioskodawcy interpretacji indywidualnej z 28 sierpnia 2020 r. nr 0111-KDIB3- 2.4012.422.2020.2.MD:

„Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie dochodzi do wzajemnych świadczeń pomiędzy stronami umowy koproducenckiej. Świadczenie producenta polega na przeniesieniu współudziału w autorskich prawach majątkowych do filmu na rzecz koproducenta tj. Wnioskodawcy (zapłatę w tym przypadku stanowi dla producenta wkład finansowy (pieniężny) i rzeczowy wniesiony przez Wnioskodawcę), natomiast świadczenie koproducenta (Wnioskodawcy) polega na przekazaniu producentowi praw do dystrybucji filmu w odniesieniu do przysługującego koproducentowi udziału w filmie (zapłatę z tego tytułu stanowi udział w przychodach uzyskanych z tytułu eksploatacji filmu).

Z opisu sprawy wynika bowiem, że przysługujące producentowi filmu autorskie prawa majątkowe i prawa pokrewne do filmu zostaną przez niego przeniesione na koproducenta w odpowiednich proporcjach. Skoro więc koproducent z chwilą wniesienia wkładów nabywa udział w autorskich prawach majątkowych i prawach pokrewnych do filmu, to należy przyjąć, że dochodzi do odpłatnego świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu podatkiem VAT, a wkład finansowy i rzeczowy wniesiony przez koproducenta pełni funkcję wynagrodzenia należnego za przekazanie przez producenta praw autorskich do filmu. Zatem występuje świadczenie, w którym istnieje bezpośredni konsument (odbiorca świadczenia) odnoszący korzyść o charakterze majątkowym, tj. koproducent filmu, a także zachodzi bezpośredni związek pomiędzy otrzymaną przez producenta płatnością a świadczeniem w postaci przeniesienia praw autorskich do filmu na rzecz koproducenta filmu.”

Analogiczne stanowisko zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, interpretując dla celów VAT umowę koprodukcji filmowej dla innego podatnika w interpretacji indywidualnej z 25 listopada 2019 r. nr 0115-KD1T1-1.4012.538.2019.3.MM. Organ podatkowy stwierdził w tym rozstrzygnięciu że w sytuacji wniesienia wkładu w zamian za udział w autorskich prawach majątkowych i prawach pokrewnych do filmu podatnikowi będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez producenta. Organ podatkowy argumentował przy tym:

„Z opisu sprawy wynika bowiem, że przysługujące producentowi filmu autorskie prawa majątkowe i prawa pokrewne do tego filmu zostaną przez niego przeniesione na koproducenta w części proporcjonalnej do wysokości wniesionego wkładu. Skoro więc koproducent z chwilą wniesienia wkładu nabywa udział w autorskich prawa majątkowych i pokrewnych do filmu, to należy przyjąć, że dochodzi do odpłatnego świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu podatkiem VA T, a wkład finansowy wniesiony przez koproducenta pełni funkcję wynagrodzenia należnego za przekazanie przez producenta praw autorskich do filmu. Zatem występuje świadczenie, w którym istnieje bezpośredni konsument (odbiorca świadczenia) odnoszący korzyść o charakterze majątkowym, tj. koproducent filmu, a także zachodzi bezpośredni związek pomiędzy otrzymaną przez producenta płatnością a świadczeniem w postaci przeniesienia praw autorskich do filmu na rzecz koproducenta filmu. ”

(interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 25 listopada 2019 r. sygn. 0115-KD1T1-1.4012.538.2019.3.MM)

Podobne stanowisko zaprezentowano w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 24 lutego 2011 r. sygn. IPPP1-44335/11-2/PR oraz interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 11 czerwca 2014 r. sygn. IPPP1/443-291/14-2/AW.

Z powołanych interpretacji organów podatkowych można wyciągnąć wniosek, że jeżeli elementem współpracy jest uzyskanie praw autorskich do filmu w zamian za wynagrodzenie (wkład), to wówczas można taką czynność potraktować jako odpłatne świadczenie usług przez producenta filmu na rzecz koproducenta.

Takie też wnioski można wysnuć z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 czerwca 2014 r. sygn. I FSK 883/13.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy w opisanym zdarzeniu przyszłym, wniesienie wkładu finansowego na rzecz producenta filmu na poczet uzyskania praw autorskich do filmu, a w konsekwencji praw do udziału w zyskach z eksploatacji filmu, powinno być potraktowane na gruncie VAT jako przejaw występowania czynności odpłatnego świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu VAT między Producentem (świadczącym usługę sprzedaży praw) a Wnioskodawcą (nabywającym prawa za wynagrodzeniem, które stanowi wkład).

Zakres prawa do odliczenia VAT z faktur dokumentujących nabycie praw do filmu oraz z faktur dokumentujących poniesienie wydatków na potrzeby pełnienia funkcji koproducenta.

Biorąc pod uwagę, że w ramach opisanego zdarzenia przyszłego:

- Wnioskodawca nabędzie od producenta udział w prawach autorskich do filmu oraz w związku z tym prawo do udziału zyskach z eksploatacji tych praw w zamian za uiszczone na rzecz producenta wynagrodzenie (wkład);

- zamiarem Wnioskodawcy jest uzyskiwanie przychodów (udziału w zysku) z tytułu praw autorskich, które na gruncie VAT będzie traktowane jako odpłatne świadczenie usług przez Wnioskodawcę na rzecz producenta lub innych podmiotów (por. odpowiedź na pytanie nr 3);

- nie zachodzą negatywne przesłanki prawa do odliczenia VAT (ujęte w art. 88 ustawy VAT);

Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do odliczenia całego VAT z faktur wystawionych przez producenta dokumentujących nabycie praw autorskich do filmu. Będą to bowiem wydatki poniesione celem wykonywania przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych VAT (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT) w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Te same konkluzje mają zastosowanie do pozostałych wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę na różnego rodzaju świadczenia (towary i usługi) opodatkowane VAT nabywane przez Wnioskodawcę od podmiotów trzecich bezpośrednio na potrzeby pełnienia funkcji koproducenta filmu. Wydatki te również będą ponoszone celem wykonywania przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych VAT (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT) w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Należy bowiem uznać, że wśród zamiarów Wnioskodawcy jest uzyskiwanie przychodów (udziału w zysku z filmu) z tytułu posiadania praw do wpływów z eksploatacji filmu, które na gruncie VAT będzie traktowane jako odpłatne świadczenie usług przez Wnioskodawcę na rzecz producenta lub innych podmiotów. Przejawem tego zamiaru Wnioskodawcy jest zabezpieczenie przez Wnioskodawcę w umowie koproducenckiej prawa do udziału w zyskach z filmu, które mogą mu przysługiwać po spełnieniu określonych warunków (głównie parametrów finansowych, które osiągnie film). W konsekwencji więc wydatki na nabycie tych praw do filmu i wydatki związane z wykonywaniem funkcji koproducenta należy potraktować jako wydatki związane ze sprzedażą opodatkowaną VAT i związane z działalnością gospodarczą dla celów VAT Wnioskodawcy, a podatek naliczony z faktur dokumentujących te wydatki jako podlegający w całości odliczeniu.

Należy również zwrócić uwagę, że w niektórych umowach koprodukcyjnych wprowadzane mogą być również postanowienia, z których wynika, że Wnioskodawca uprawniony będzie do udostępnienia filmu za pośrednictwem należącej do niego strony z usługą … (z uwzględnieniem obowiązywania innych umów dystrybucyjnych, których przedmiotem jest film). W ocenie Wnioskodawcy również ta okoliczność wskazuje na związek z działalnością gospodarczą dla celów VAT Wnioskodawcy w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, zarówno wtedy gdy film poprzez usługę … będzie udostępniany odpłatnie, jak i nieodpłatnie w celach związanych z promocją działalności Wnioskodawcy oraz jako miejsce prezentacji zrealizowanych przez Wnioskodawcę projektów koprodukcyjnych.

Dla potrzeb VAT działalność gospodarczą stanowi bowiem: „wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych” przez podatnika VAT” (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Zdaniem Wnioskodawcy również przysługująca mu na mocy umowy koprodukcyjnej możliwość potencjalnego udostępnienia poprzez jego usługę … filmu, którego dotyczy ta umowa, będzie miała związek z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy dla celów VAT. Wnioskodawca w ten sposób prezentuje dla potencjalnych odbiorców swoich usług posiadany potencjał w zakresie produkcji i koprodukcji filmowych.

Mając na uwadze przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego portfolio usług Wnioskodawcy z zakresu produkcji filmowej (w tym koprodukcyjnej), telewizyjnej, rozrywkowej, reklamowej, należy więc uznać, że również wszelkie działania promujące działalność generującą obrót Wnioskodawcy, takie jak udostępnienie filmu lub jego części na platformie …, którego Wnioskodawca jest koproducentem, ma ścisły związek z prowadzoną działalnością gospodarczą dla celów VAT Wnioskodawcy w branży filmowej.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego Wnioskodawcy w zbliżonych okolicznościach (występowanie Wnioskodawcy w podwójnej roli producenta wykonawczego i koproducenta) zostało potwierdzone w interpretacji wydanej na rzecz Wnioskodawcy:

„Skoro więc – jak przyjęto wyżej:

- faktury wystawione przez producenta filmu dokumentują czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT w postaci przeniesienia na koproducenta (Wnioskodawcę) współudziału w prawach autorskich do filmu, przy czym okoliczności sprawy wskazują, że usługa ta nie korzysta ze zwolnienia od podatku,

- koproducent w związku z przysługującym prawem współwłasności do filmu, dokonując przekazania praw do dystrybucji tego filmu, świadczy na rzecz producenta usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT,

- to należy uznać, że koproducentowi (Wnioskodawcy) przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez producenta dokumentujących wniesiony przez koproducenta (Wnioskodawcę) wkład finansowy i wkład rzeczowy. Prawo to przysługuje, o ile nie zachodzą inne ograniczenia, o których mowa w art. 88 ustawy.”

(interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 28 sierpnia 2020 r. nr 0111-KD1B3-2.4012.422.2020.2.MD).

Biorąc pod uwagę powyższe, w opisanym zdarzeniu przyszłym, od wystawionych przez producenta filmu faktur dokumentujących nabycie przez Wnioskodawcę na podstawie umowy koprodukcyjnej udziału w prawach do filmu w zamian za wkład finansowy oraz z faktur dokumentujących inne wydatki Wnioskodawcy związane z pełnieniem funkcji koproducenta, Wnioskodawcy przysługuje pełne prawo do odliczenia VAT na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Przyjęte wyżej stanowisko jest zgodne z tym prezentowanym w niżej cytowanych interpretacjach indywidualnych:

„Skoro więc - jak przyjęto wyżej:

- faktury wystawione przez producenta filmu dokumentują czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT w postaci przeniesienia na koproducenta współudziału w prawach autorskich do filmu, przy czym okoliczności sprawy wskazują, że usługa ta nie korzysta ze zwolnienia od podatku,

- koproducent w związku z przysługującym prawem współwłasności do dzieła filmowego, dokonując przekazania praw do dystrybucji tego filmu proporcjonalnie do posiadanego udziału w prawach autorskich do filmu, świadczy na rzecz producenta usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT,

to należy uznać, że koproducentowi (Wnioskodawcy) przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez producenta dokumentujących wniesiony przez koproducenta (Wnioskodawcę) wkład finansowy.”

(interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 25 listopada 2019 r. sygn. 0115-KDIT1-1.4012.538.2019.3.MM)

„(`(...)`), należy uznać, iż w związku z zawarciem przez Wnioskodawcę przedmiotowej umowy koprodukcyjnej, na mocy której jako koproducent uzyska on wszelkie autorskie prawa majątkowe do filmu i prawa pokrewne oraz uzyska zezwolenie na wykonywanie autorskich praw zależnych od wartości odpowiadającej jego wkładowi finansowemu, nabędzie on usługę tj. czynność opodatkowaną podatkiem VA T. W konsekwencji powyższego, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturze VAT od producenta, (`(...)`).”

(interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 24 lutego 2011 r. sygn. IPPP1-443-35/11-2/PR).

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym, powinien on opodatkować VAT uzyskiwane wynagrodzenie z tytułu udziału w prawach do filmu kalkulowane jako stosowany procent zysków z produkcji filmowej i potraktować to wynagrodzenie jako wynagrodzenie za świadczenie usług związanych z udostępnieniem części praw przysługujących Wnioskodawcy.

Dla oceny opodatkowania VAT określonych czynności dokonywanych w ramach zawieranych umów koprodukcyjnych istotne znaczenie ma to, czy wynagrodzenie otrzymane przez Wnioskodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługę świadczoną na rzecz usługobiorcy oraz to, czy odpłatność za otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością podlegającą opodatkowaniu VAT.

Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, że w ramach opisanego zdarzenia przyszłego, dochodzi do wzajemnych świadczeń pomiędzy stronami umowy koprodukcyjnej.

Jak zostało wykazane w odpowiedzi na pytanie nr 1 świadczenie producenta filmu będzie stanowić odpłatne świadczenie usług na gruncie VAT, polegające na przeniesieniu praw autorskich do filmu na rzecz Wnioskodawcy (zapłatę w tym przypadku stanowi dla producenta filmu wkład finansowy wniesiony przez Wnioskodawcę).

Z kolei, pytanie nr 3 dotyczy sytuacji, w której Wnioskodawca będzie uzyskiwał wynagrodzenie z tytułu przysługującego Wnioskodawcy jako koproducentowi udziału w prawach autorskich i prawach do potencjalnego zysku z eksploatacji filmu.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika przy tym, że na podstawie zawieranych w przyszłości umów koprodukcyjnych Wnioskodawca jako koproducent wniesie do filmu wkład finansowy w zamian za co otrzyma udział w prawach autorskich do filmu, a przez to udział w potencjalnych przychodach (zyskach) uzyskanych z tytułu eksploatacji filmu w ustalonych proporcjach.

Skoro więc Wnioskodawca w związku pełnieniem funkcji koproducenta filmu oraz wniesieniem wkładu nabywa udział w autorskich prawach majątkowych i pokrewnych do filmu, to należy przyjąć, że dojdzie do odpłatnego świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu VAT, a wkład wniesiony przez Wnioskodawcę będzie pełnić funkcję wynagrodzenia należnego za przekazanie przez producenta praw autorskich do filmu.

Konsekwentnie, możliwa realizacja nabytych na podstawie umowy koprodukcyjnej praw w przyszłości polegać może z punktu widzenia Wnioskodawcy na osiąganiu przychodów (udziału w zyskach) z posiadanych praw. Skoro istotą takiej czynności może być uzyskiwanie wynagrodzenia z tytułu posiadanych praw do filmu, to należy przyjąć, że taką czynność należy potraktować jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu VAT przez Wnioskodawcę (właściciela części praw) na rzecz producenta (lub ewentualnie innego podmiotu), do którego spływać będą środki ze sprzedaży tych praw wobec osób trzecich.

Innymi słowy, w opisanym zdarzeniu przyszłym, przysługujące Wnioskodawcy wynagrodzenie z tytułu praw do filmu, powinno być opodatkowane jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT oraz powinno zostać udokumentowane fakturą, zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Na potwierdzenie prawidłowości tego stanowiska Wnioskodawca wskazuje następujące interpretacje indywidualne:

„Zatem biorąc pod uwagę stan faktyczny przedstawiony w opisie sprawy, a w szczególności fakt, że do prowadzenia dystrybucji filmu w Polsce i za granicą upoważniony jest wyłącznie producent filmu, z tym że jest on zobowiązany do otrzymania pisemnej zgody koproducenta na każdorazowe zawarcie umowy dystrybucyjnej lub sprzedaży licencji, to należy stwierdzić, że udział w zysku z eksploatacji filmu (`(...)`) stanowi wynagrodzenie należne koproducentowi filmu z tytułu przekazania producentowi praw do dystrybucji filmu lub licencji, które koproducentowi przysługują w części (stosownie do posiadanego udziału w prawach autorskich i prawach pokrewnych do tego filmu). Przenosząc na producenta przedmiotowe prawa koproducent uzyskuje bowiem w zamian za to korzyść w postaci udziału (proporcjonalnego do wniesionego wkładu finansowego oraz posiadanych praw autorskich i pokrewnych) w zysku z tytułu eksploatacji filmu. Zatem w analizowanej sprawie mamy do czynienia z ekwiwalentnością świadczeń w ramach łączącego producenta i koproducenta stosunku prawnego. Nie można więc zgodzić się z Wnioskodawcą, że nie dochodzi do rzeczywistych świadczeń pomiędzy stronami umowy koprodukcyjnej.”

(interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 25 listopada 2019 r. sygn. 0115-KD1T1-1.4012.538.2019.3.MM)

„Analiza powołanych przepisów wskazuje, że w przedmiotowej sprawie w stosunku do opodatkowania przekazania zapłaty w ramach podziału zysku wystąpiły wszystkie konieczne elementy świadczenia opodatkowanego podatkiem od towarów i usług, określone w art. 8 ww. ustawy z dnia 11 marca 2004 r., doszło bowiem do odpłatnego świadczenia usług pomiędzy stronami zawartej umowy o realizację przedsięwzięcia koprodukcyjnego.”

(interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 11 czerwca 2014 r. sygn. IPPP1/443-291/14-2/AW)

„Odnosząc się zatem do pytania Wnioskodawcy należy stwierdzić, że Wnioskodawca powinien potraktować wynagrodzenie z tytułu udziału w prawach do filmu jako świadczenie usług związane z udostępnianiem przez niego części praw do filmu oraz opodatkować to wynagrodzenie jako stosowny procent zysków z produkcji filmowej. ”

(interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 28 sierpnia 2020 r. nr 0111-KDIB3-2.4012.422.2020.2.MD).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. od podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), dalej ustawa lub ustawa o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści ust. 2 pkt 1 lit. a tego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom podatku od towarów i usług w przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany wyłącznie z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji, jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

I tak, w myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach wystawionych przez Producenta Filmu oraz faktur dokumentujących inne wydatki, bezpośrednio związane z pełnieniem funkcji koproducenta.

W kontekście powyższego należy wskazać, że w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Definicja pojęcia „świadczenie usług” ma charakter dopełniający definicję pojęcia „dostawa towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach działalności gospodarczej. W świetle przywołanych przepisów, przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie, które nie jest dostawą towarów, świadczone na rzecz innego podmiotu. Jednocześnie, jak wynika z treści wskazanego art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie usług za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi więc istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę. Zatem odpłatne świadczenie usług, co do zasady, jest opodatkowane wtedy, gdy pomiędzy świadczącym usługę i jej beneficjentem istnieje stosunek prawny, w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Szerokie określenie zakresu przedmiotowego pojęcia „usługi” zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie oznacza, że świadczeniem usług jest każda czynność, czy zdarzenie, którego efektem jest przysporzenie jednej ze stron na skutek działania lub zaniechania innej strony. Również krajowe orzecznictwo administracyjne potwierdza, że dychotomiczny podział na gruncie ustawy na świadczenie usług i dostawę towarów nie oznacza, że podział ten wypełnia wszelkie przejawy aktywności podmiotów gospodarczych, a każdy przepływ środków finansowych odbywający się w ramach relacji pomiędzy podatnikami VAT, musi być podporządkowany świadczeniu usług lub dostawie towarów (tak m.in. NSA w wyroku z dnia 10 października 2014 r. sygn. I FSK 1493/13).

Z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE (np. sprawy C-154/80, C-89/81, C-16/93, C-498/99) wynika, że za świadczenie usług za wynagrodzeniem, a więc czynności opodatkowane VAT, uważane mogą być sytuacje, w których:

- istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje wzajemne świadczenie,

- wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,

- istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi,

- odpłatność za otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana podatkiem VAT,

- istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości świadczenia wzajemnego.

Zgodnie z powyższym, przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie stanowi dostawy w rozumieniu art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni jego odbiorca odnoszący korzyść związaną z tym świadczeniem.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje za to świadczenie.

Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług – ale także czynnik podmiotowy – czynności te muszą być wykonywane przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Według ust. 2 przywołanego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zasady wspierania twórczości filmowej i innej działalności w dziedzinie kinematografii oraz ochrony zasobów sztuki filmowej reguluje ustawa z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii (Dz.U. z 2021 r., poz. 257 ze zm.). W art. 5 tej ustawy zdefiniowano istotne, związane z kinematografią pojęcia. W szczególności wskazano, że:

- dystrybucja filmu – nabycie prawa do eksploatacji filmu, w tym prawa do wykonywania kopii filmu i przystosowania filmu do eksploatacji w wersji językowej innej niż ta, w której został wytworzony, oraz przekazanie tego prawa innym podmiotom w celu rozpowszechniania filmu (pkt 1)

- koproducent filmu oznacza podmiot, który wspólnie z producentem organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za produkcję filmu lub który współfinansuje produkcję filmu oraz nabywa współudział w autorskich prawach majątkowych (pkt 5)

- producent filmu – osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 331 § 1 Kodeksu cywilnego, która podejmuje inicjatywę, faktycznie organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za kreatywny, organizacyjny i finansowy proces produkcji filmu (pkt 6)

- produkcja filmu – zespół czynności twórczych, organizacyjnych, ekonomicznych, prawnych i technicznych, prowadzących do wytworzenia filmu w postaci kopii wzorcowej (pkt 7)

- rozpowszechnianie filmu – publiczne udostępnianie filmu w jakikolwiek sposób, z wyłączeniem nadawania przez nadawców telewizyjnych (pkt 8).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1062), prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Stosownie do art. 9 ust. 1 przywołanej ustawy, współtwórcom przysługuje prawo autorskie wspólnie. Domniemywa się, że wielkości udziałów są równe. Każdy ze współtwórców może żądać określenia wielkości udziałów przez sąd, na podstawie wkładów pracy twórczej.

W myśl ust. 2 wskazanego artykułu, każdy ze współtwórców może wykonywać prawo autorskie do swojej części utworu mającej samodzielne znaczenie, bez uszczerbku dla praw pozostałych współtwórców.

Według ust. 3 tego artykułu, do wykonywania prawa autorskiego do całości utworu potrzebna jest zgoda wszystkich współtwórców. W przypadku braku takiej zgody każdy ze współtwórców może żądać rozstrzygnięcia przez sąd, który orzeka uwzględniając interesy wszystkich współtwórców.

Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych w rozdziale 6 zawiera przepisy szczególnie dotyczące utworów audiowizualnych.

Z art. 69 tej ustawy wynika, że współtwórcami utworu audiowizualnego są osoby, które wniosły wkład twórczy w jego powstanie, a w szczególności: reżyser, operator obrazu, twórca adaptacji utworu literackiego, twórca stworzonych dla utworu audiowizualnego utworów muzycznych lub słowno-muzycznych oraz twórca scenariusza.

Ponadto – na podstawie art. 70 ust. 1 ww. ustawy – domniemywa się, że producent utworu audiowizualnego nabywa na mocy umowy o stworzenie utworu albo umowy o wykorzystanie już istniejącego utworu wyłączne prawa majątkowe do eksploatacji tych utworów w ramach utworu audiowizualnego jako całości.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca, czynny zarejestrowany podatnik podatku VAT, jest `(...)` i realizuje działania produkcyjne w zakresie kinematografii, telewizji, Internetu, nauki i kultury, przy wykorzystaniu technologii elektronicznych i technik multimedialnych. Wśród dotychczasowych podstawowych przedmiotów działalności Wnioskodawcy jest produkcja i koprodukcja filmów.

Źródłami finansowania Wnioskodawcy są m.in. otrzymywane dotacje, w tym od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (MKDNiS) oraz przychody z prowadzonej działalności.

Zgodnie ze statutem, nadanym zarządzeniem MKDiN do zakresu działalności Wnioskodawcy należy edukacja i upowszechnianie kultury oraz nowatorskich technik multimedialnych, szczególnie w zakresie rozwiązań dla kinematografii. Wnioskodawca realizuje swoje zadania przez:

- tworzenie warunków do możliwie szerokiego dostępu do nowatorskich technologii elektronicznych oraz wysokokwalifikowanej kadry specjalistów w dziedzinie nowoczesnych technologii multimedialnych;

- tworzenie, współtworzenie i promowanie najnowszych technologii w zakresie produkcji wizualnych efektów specjalnych na potrzeby filmu, telewizji, Internetu, nauki, sztuki i produkcji kulturalnych;

- świadczenie wysokiej jakości usług produkcyjnych na rzecz podmiotów krajowych i zagranicznych prowadzących działalność w zakresie m.in. kinematografii, telewizji, reklamy, nauki, produkcji kulturalnych, wykorzystując w procesie produkcji najnowsze technologie elektroniczne oraz nowatorskie techniki multimedialne, w szczególności tzw. wizualne efekty specjalne;

- prowadzenie profesjonalizacji zawodowej w dziedzinie sztuk wizualnych i audiowizualnych, efektów specjalnych, post produkcji elektronicznej oraz nowoczesnych technologii multimedialnych;

- produkcję i koprodukcję filmów;

- inicjowanie i prowadzenie prac badawczych nad usprawnieniem procesów technologicznych związanych z produkcją filmową.

Wnioskodawca w swoich rozliczeniach VAT stosuje prewspółczynnik, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT w odniesieniu do wydatków dotyczących działalności gospodarczej oraz celów innych niż działalność gospodarcza dla potrzeb VAT. Przy projektach związanych wyłącznie z działalnością gospodarczą Wnioskodawca stosuje pełne odliczenie VAT. Natomiast przy nieodpłatnej działalności statutowej Wnioskodawca nie odlicza VAT od poniesionych wydatków.

Wnioskodawca świadczy szereg opodatkowanych VAT usług na rynku produkcji filmowych, do których wykorzystuje posiadaną infrastrukturę

Zgodnie z art. 5 pkt 5 ustawy z 30 czerwca 2005 r. o kinematografii, koproducent filmu to podmiot, który wspólnie z producentem organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za produkcję filmu lub który współfinansuje produkcję filmu oraz nabywa współudział w autorskich prawach majątkowych.

Takie też funkcje, jako koproducent, w ramach zawieranych umów koprodukcyjnych, będących przedmiotem tego wniosku, pełnić będzie Wnioskodawca.

Umowy koprodukcyjne będą zawierane przez Wnioskodawcę z producentem filmu tj. podmiotem, który podejmuje inicjatywę, faktycznie organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za kreatywny, organizacyjny i finansowy proces produkcji filmu.

W praktyce umowa koprodukcyjna może wiązać się z zobowiązaniem się Wnioskodawcy do wniesienia wkładu finansowego do wyprodukowania filmu (może on pochodzić z dotacji MKDNiS).

Na potrzeby pełnienia funkcji koproducenta filmu Wnioskodawca może też nabywać różnego rodzaju świadczenia (towary i usługi) opodatkowane VAT od podmiotów trzecich.

Z drugiej strony, na mocy umowy koprodukcyjnej, Wnioskodawca otrzyma autorskie prawa majątkowe i prawa pokrewne do filmu w proporcjach odpowiednich do wniesionego wkładu finansowego.

Uzyskany w ten sposób przez Wnioskodawcę udział w autorskich prawach majątkowych i prawach pokrewnych do filmu może wiązać się z uzyskaniem w przyszłości przez Wnioskodawcę przychodu z tego tytułu (zyski z eksploatacji filmu). Osiąganie przez Wnioskodawcę przychodów związanych z posiadanym udziałem w prawach do filmu jest uzależnione od spełnienia określonych warunków (parametrów) finansowych związanych głównie ze sprzedażą praw do eksploatacji filmu przez producenta na rzecz podmiotów trzecich. Na moment zawierania umowy koprodukcyjnej nie jest więc pewne w jakiej wysokości Wnioskodawca będzie osiągał przychody z danej produkcji filmowej i czy w ogóle je osiągnie.

W związku z tym, że Wnioskodawca dysponuje i rozwija możliwość udostępniania treści poprzez usługę … (Wideo na żądanie), w umowach koprodukcyjnych mogą być wprowadzane również postanowienia, z których wynika, że Wnioskodawca uprawniony będzie do udostępnienia filmu za pośrednictwem należącej do niego technologii … (z uwzględnieniem obowiązywania innych umów dystrybucyjnych, których przedmiotem jest film). Film ten może być udostępniany na stronie z usługą …, należącej do Wnioskodawcy, odpłatnie lub nieodpłatnie.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy mieć przede wszystkim na uwadze, że podmioty zawierające umowę koprodukcyjną (producent i koproducent) na gruncie ustawy o VAT, nie są uznawane za jednego podatnika podatku VAT, a zatem relacje pomiędzy tymi podmiotami dla potrzeb rozliczenia podatku VAT powinny być oceniane zgodnie z ogólnymi zasadami obowiązującymi w tym podatku.

Stosownie bowiem do art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r., poz. 1740 ze zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Umowa o wspólne przedsięwzięcie z reguły wiąże podmioty na czas określony, najczęściej oznaczony osiągnięciem celu, dla którego została zawarta. Podmioty podejmujące współpracę w ramach wspólnego przedsięwzięcia realizują wspólną politykę finansową objętą porozumieniem, a podjęte przez takie podmioty działania nie tworzą podmiotu gospodarczego, który byłby odrębnym podmiotem gospodarczym podlegającym rejestracji. Zatem przedsiębiorcy działający w ramach wspólnego przedsięwzięcia są odrębnymi podatnikami VAT.

W konsekwencji dla kwestii związanej z opodatkowaniem podatkiem VAT określonych czynności dokonywanych w ramach zawartej umowy koproducenckiej istotne znaczenie ma, aby wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowiło wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługę świadczoną na rzecz usługobiorcy, a odpłatność za otrzymane świadczenie pozostawała w bezpośrednim związku z czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie dochodzi do wzajemnych świadczeń pomiędzy stronami umowy koproducenckiej. Świadczenie producenta polega na przeniesieniu współudziału w autorskich prawach majątkowych do filmu na rzecz koproducenta (zapłatę w tym przypadku stanowi dla producenta wkład pieniężny wniesiony przez koproducenta), natomiast świadczenie koproducenta filmu polega na przekazaniu producentowi praw do dystrybucji filmu w odniesieniu do przysługującego koproducentowi udziału w filmie (zapłatę z tego tytułu stanowi udział w zysku z eksploatacji filmu).

Wnioskodawca również nabywa od podmiotów trzecich towary i usługi opodatkowane VAT na potrzeby pełnienia funkcji koproducenta filmu.

Jednocześnie należy wskazać, że zamiarem Wnioskodawcy jest uzyskiwanie przychodów z tytułu posiadania praw do wpływów z eksploatacji filmu – zabezpieczenie przez Wnioskodawcę w umowie prawa do udziału w zyskach filmu. Zaś w niektórych umowach wprowadzane mogą być również postanowienia, z których wynika, ze Wnioskodawca uprawniony będzie do udostępniania filmu za pośrednictwem należącej do niego strony z usługą … odpłatnie bądź też incydentalnie nieodpłatnie.

Mogą to być produkcje, które mają potencjał sprzedażowy, ale ze względu na ograniczenia umowy koprodukcyjnej są udostępniane na … po pewnym czasie lub filmy artystyczne, czy edukacyjne, których potencjał sprzedażowy jest ograniczony.

Jak wskazał Wnioskodawca bezpłatne oferowanie wybranych, różnorodnych produkcji filmowych, które Wnioskodawca realizował jako koproducent, może skutecznie promować Wnioskodawcę jako potencjalnego koproducenta dla innych projektów filmowych, które zgodnie z treścią wniosku generują działania w całości opodatkowane VAT. Innymi słowy, w tym zakresie … staje się swoistą wizytówką nie tylko dla widzów, ale dla potencjalnych producentów informującą o zrealizowanych przez C. projektach. Umożliwia więc realizowanie w ramach odpłatnej działalności statutowej opodatkowanej VAT realizacji zadań w zakresie produkcji i koprodukcji filmów i wspierania twórców filmowych. Działania te zgodnie z treścią wniosku mają stanowić w C. działalność opodatkowaną VAT.

W tym miejscu wskazać należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. Związek ten może być bezpośredni, bądź pośredni. O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą, np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast pośredni związek nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy występuje wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynią się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. przez ich odsprzedaż, lecz przez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Istnienie związku między nabywanymi towarami i usługami, a transakcjami opodatkowanymi podatnika jest traktowane jako niezbędny wymóg powstania prawa do odliczenia podatku również w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, ze zm.). Stanowisko powyższe znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Zasada neutralności podatku VAT, a także kwestia pośredniego związku pomiędzy podatkiem naliczonym VAT a czynnościami opodatkowanymi jako warunku wystarczającego do zachowania prawa do odliczenia VAT były przedmiotem licznych orzeczeń TSUE m.in.: wyrok z 15 stycznia 1998 r. w sprawie C-37/95 (Państwo Belgijskie v. Ghent Coal Terminal NV), wyrok z 22 lutego 2001 r. w sprawie C-408/96 (Abbey National plc v. Commissioners of Customs & Excise), wyrok z 26 maja 2005 r. w sprawie C-465/03 (Kretztechnik AG v. Finanzamt Linz), wyrok z 27 września 2001 r. w sprawie C-16/00 (CIBO Participations SA v. Directeur régional des impôts du Nord-Pas-de-Calais). TSUE podkreślał, że co do zasady, prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przysługuje podatnikom wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek poniesionych wydatków ze sprzedażą opodatkowaną. Jednakże, brak bezpośredniego związku z konkretną czynnością podlegającą opodatkowaniu nie wyklucza prawa odliczenia podatku VAT w przypadku tzw. kosztów ogólnych działania podatnika, o ile koszty te mogą być przypisane do działalności podatnika podlegającej opodatkowaniu VAT.

Zatem, głównym celem nieodpłatnego udostępniania filmu jest osiągnięcie korzyści biznesowych w postaci promowania Wnioskodawcy jako potencjalnego koproducenta dla innych projektów filmowych. W ten sposób Wnioskodawca przedstawia się nie tylko widzom, ale także potencjalnym producentom. Powyższe zatem może przełożyć się na osiąganie zysków, a to na realizowanie przez Wnioskodawcę odpłatnej działalności statutowej opodatkowanej podatkiem VAT.

W konsekwencji uznać należy, że wydatki związane z incydentalnym nieodpłatnym udostępnianiem filmów na platformie … mają ścisły związek z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

Jak już wskazano, z treści art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom podatku od towarów i usług w przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi.

Skoro więc – jak przyjęto wyżej:

- faktury wystawione przez producenta filmu dokumentują czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT w postaci przeniesienia na koproducenta współudziału w prawach autorskich do filmu, przy czym okoliczności sprawy wskazują, że usługa ta nie korzysta ze zwolnienia od podatku,

- koproducent w związku z przysługującym prawem współwłasności do dzieła filmowego, dokonując przekazania praw do dystrybucji tego filmu proporcjonalnie do posiadanego udziału w prawach autorskich do filmu, świadczy na rzecz producenta usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT,

to należy uznać, że koproducentowi (Wnioskodawcy) przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez producenta dokumentujących wniesiony przez koproducenta (Wnioskodawcę) wkład finansowy. Prawo to przysługuje, o ile nie zachodzą inne ograniczenia, o których mowa w art. 88 ustawy.

Prawo to przysługuje Wnioskodawcy również z faktur dokumentujących wydatki na zakup towarów i usług od podmiotów trzecich bezpośrednio związanych z pełnieniem funkcji koproducenta.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy do pytania 1 uznano za prawidłowe.

Natomiast odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy, czy wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu udziału w prawach do filmu kalkulowane jako stosowny procent zysków z produkcji filmowej będzie podlegało opodatkowaniu VAT, a Wnioskodawca powinien potraktować to wynagrodzenie jako otrzymanie wynagrodzenia za świadczenie usług związanych z udostępnianiem części praw przez Wnioskodawcę, należy jeszcze raz podkreślić, że z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że opodatkowaniu tym podatkiem podlegają konkretne, wymienione w nim czynności (odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju; eksport towarów; import towarów na terytorium kraju; wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju; wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów), a nie otrzymywane środki np. odpowiadające przysługującemu udziałowi w zysku.

Analiza przywołanych przepisów prawa wskazuje, zatem że w niniejszej sprawie – jak już wcześniej wywiedziono – występuje świadczenie wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Producenta, którego przedmiotem jest udział w nabytych uprzednio prawach autorskich. Świadczenie to polega na umożliwieniu Producentowi wykorzystania przynależnego Wnioskodawcy udziału do utworu (udziału w praw autorskich do utworu – Filmu), poprzez wyrażenie pisemnej zgody na każdorazowe zawarcie przez niego umowy dystrybucyjnej (na przekazanie praw do dystrybucji filmu w odniesieniu do przysługującego Wnioskodawcy udziału), za które otrzymuje określony umownie udział we wpływach, w tym z zysku.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że ww. czynności wykonywane przez Wnioskodawcę stanowią odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, które – na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy – podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z kolei zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W konsekwencji Wnioskodawca powinien potraktować wynagrodzenie z tytułu udziału w prawach do filmu jako świadczenie usług związane z udostępnianiem przez niego części praw do filmu, opodatkować to wynagrodzenie jako stosowny procent zysków z produkcji filmowej oraz udokumentować fakturą VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy do pytania 2 uznano za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Ponadto podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana w odniesieniu do przedstawionego opisu planowanego zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego `(...)`, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.